Kabanata 16
Looking back
I always tell myself to trust the process and that slow progress is still a progress. That no matter how rough the road is... it still a road and you can walk with that. And I believe it.
But it wasn't easy...
Patuloy ang pagbabanta sa aking buhay ng nakaraan na apat na taon. Ganoon na din sa mga mahal ko sa buhay. Hindi naging ligtas para sa amin ang mansyon at kahit masakit isipin na kailangan naming iwan ang lugar na pinuno namin ng alaala ay wala kaming nagawa kung hindi lumipat sa mas malapit na sa mga tao.
Naisip namin kung sa mas maraming tao kami lilipat ay malaki ang posibilidad na magkaroon ng witness.
We choose to live in a quiet and peaceful way but it is impossible for us now. So... this time... we wanted us to be heard. We wanted the people to know that Salanueva's are at real danger.
Lumipat kami malapit sa natapos ng supermarket na kung saan marami kaming pwedeng makasalumuha. It's risky as what lola said pero ito ang panahon para piliin namin kung saan kami magiging ligtas.
Hindi kami pwede laging manahimik. May boses kami para may sabihin, mata para sumuri at utak para umintindi. The enemy is way behind us now at kung walang kaming gagawin. It will be over and for those people who sacrifice for us.
Mas naging matatag ako sa mga nakaraang taon. Pimursige kong makatapos para may patunayan sa aking sarili. My friends were there when my blockmates are bullying me just because they found out that I am adopted. Kumalat ito sa buong Dumarao at naging kumpulan ako ng tsismis.
"What's wrong for being adopted? She received so much loves from the people she didn't expect to give it to her. Nakakahiya kayo! Nag-aaral kayo pero kung makapanghusga kayo kay Chacha para ang linis linis niyo!"
Lodia exploded one time when the issues are getting out of hand. Nasa hardin kami ng college noon habang pinag-pepeyestahan ako ng kung ano-ano.
Kinausap ko siya na huwag ng sagutin ang mga batikos tungkol sa akin dahil lalo lamang ito lalaki pero hindi siya nagpapigil. Aniya kung patuloy daw nila ito gagawin sa akin ay maiisip nila na tama lang ito at baka sa susunod ay hindi na talaga matigil.
Sa totoo lang pakiramdam ko ay namanhid na ako sa kanila. Iniisip ko lang na matatapos din ito. That truth will always come at the right time and justice will be served to those who in need of it.
Lola supported me wholeheartedly in my decisions to work at El Sajano. I know at the first place that she wanted me take the Salanueva Corporation but she see the bigger picture. Tinanggap niya na mas gusto kong piliin kung saan ako magiging masaya. Kaya naman sobra-sobra ang pasasalamat ko sa kanya.
Again. It wasn't that easy.
"You look exhausted, love." Sa maingat ngunit may pag-aalala kong tono.
Wearing his suit and tie, tinanggal niya 'yon at nilapag sa couch. Unti-unti siya lumapit while his hands are reaching for embrace. I step forward to reach him. Pinulupot ko ang aking kamay sa kanyang bewang habang ang ulo ay idinantay sa kanyang dibdib. His warmness makes me feel alive and free. His hands are slowly stroking my hair. Bumuntong hininga siya.
"Nakakapagod..."
Inangat ko ang aking ulo para matingnan siya ng maayos.
"Kung nakakapagod pwede naman magpahinga tapos laban ulit! Ganun lang 'yon kasi hindi naman tayo robot, love. Nakakaramdam tayo ng iba't ibang emosyon."
Hinalikan niya ang aking noo pagkatapos ay muling niyakap ng mahigpit.
"Mas matapang ka talaga kaysa sa akin. Looking at your pasts makes me more proud of you. Thank you for being with me, Chacha."
No, my love. We are brave together because we face our battles together. Hindi kita iniwan, hindi mo ako iniwan.
For the past four years, my relationship with silver have been better. We are getting stronger each days. Tatlong taong kaming long distance dahil kailangan niyang bumalik ng El Sajano noon. Nagkaroon kasi ng issues sa negosyo nila.
Habang nandoon siya ay inabala ko ang aking sarili sa pag-aaral at pag-aalaga kay Lola. Ako ang tumayong tagapangalaga ng corporation. Kailangan ko rin kasi magkaroon ng kaalaman doon kahit pa hindi na ako tagapagmana. It is for my future as a reference.
Minsan may mga pagkakataon na wala kaming kamustahan. Ni hi or hello. Wala. Iniisip ng mga kaibigan namin kung kami parin ba daw dahil hindi na kami nakikita magkasama.
Natatawa na lang ako. Being away with each doesn't make our relationship less. Mas napatunayan ko pa kung paano kami naging matatag despite of our situations. Hindi naman dahil wala kayong communication sa isa't- isa ay wala na ang pagmamahal. That doesn't also work that way. Trust and loyalty are also one of the foundations of a relationship—It should be bold and braver each passing times.
Looking back, It was worth it.
Nung nakatapos ako ng pag-aaral ay pareho naming kinausap ni Silver si lola tungkol sa desisyon ko.
"You're going to El Sajano, apo? Paano ako?"
That was her first reaction and I understand her. Hinanda ko na ang sarili ko posibilidad na hindi niya ito matatangap agad. Bilang ako na lang ang natitirang nagpapahalaga sa kanya ay masakit nga naman isipin na kung pati ako ay iiwan siya.
I stayed for a months with lola in our new house. Mas maliit ito kumpara sa dati ngunit ramdam ko naman na lalo kaming napalapit sa isa't isa. I decided to be with her while holding on my decisions. This is the way I'm going to show how determine I am.
"You both are going to live together?"
Puno ng pagtataka ang matanda. Nahalata ko sa mukha niya ang pagkalito sa naging desisyon ko. Alam ko naman kasi na hindi ito sanay. Nabigla siya kaya ngayon ay dahan-dahan ko itong nilalatag.
"Napagdesisyon po namin ni Silver na magsama para makatipid po ako sa pagtira ko doon."
Bumisita kasi si Silver para sa isang tanghalian at para narin maipaliwanag nadin kay lola ang magiging set-up namin sa El Sajano. Doon ay sinabi ni Lola ang kanyang opinyon at masaya ako na unti-unti niya naiintindihan lahat. She wasn't actually against to it. She was just appaled to know about it... at first.
"I did insist Chacha to live with me in my condo but she decline it senyora. You're apo is very independent." Si Silver at gumapang ang kamay sa ilalim ng lamesa para hawakan ang kamay ko.
Ngumiti kaming pareho.
Buong buo ang pagkatao ko ngayon dahil nandito ang mga mahahalang kang tao sa buhay ko na patuloy ang pagmamahal at suporta sa akin. Hindi ko inakala na may isasaya pa pala ako.
Tumango si lola at kinuha ang aking kamay habang namumuo ang luha sa mga mata "You've grown so much, apo. I am more than proud of you. Nagpapasalamat ko na hiningan mo ako ng opinyon tungkol sa bagay na ganito."
"It's nothing from what you've done to me. Habang buhay na pasasalamat ang ibibigay ko sa inyo and I will continue to honor you." Sa nanginginig ko boses para pigilan ang pagpatak ng luha. I want to share with her every details of my decisions because she's a part of my life and she has the right to know it.
Naramdaman ko ang marahan na pagdausdos ng kamay ni Silver sa aking likuran. I smile towards him and mouthed the words thank you.
"Matapang ka rin naman, e. You always protect me to those bad guys." I chuckled. Para akong bata na laging nagsusumbong sa kanya noon.
I remember so many moments of my dark pasts. Nandoon siya para sagipin ako sa mga panahon na ginagawa akong topic ng mga tao. He always comfort me with his words at kahit alam kong busy siya ay ginawan niya ng paraan para makapunta sa mansyon. He always do it in his best way.
"I cooked dinner for us." Sinabi ko habang tinatanggal niya ang botones ng kanyang long sleeves. Kakauwi lang galing sa trabaho.
Maaga kasi akong nakauwi kaya nagkaroon pa ako ng oras para paglutuan siya.
"I already had dinner, Chacha..."
"Oh..."
I only had bread though...
"Magpahinga ka na, naka ready na yung bathtub. Liligpitin ko na lang 'to." Sabi ko at saka sinimulan ligpitin ang dining table. Nawalan narin ako ng gana.
Naging abala ako sa pag-liligpit ng hinain ko ng maramdaman kong may pumulupot sa aking bewang. Nangiti ako dahil alam ko kung sino 'yon. Hinawakan ko ang kanyang kamay at hinarap.
Naka top-less na siya ngayon. Sinuri ko siya. Kahit pa sa tagal na naming magkasama ay hindi ako masanay-sanay ng makita siyang ganito.
"I love you." aniya. Lumapit siya at siniil ako ng halik. Mababaw 'yon ngunit mapanuya. Uminit kaagad ang pisngi ko. Umatras ako para putulin ang halik.
Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi.
"Mahal kita." I mouthed while staring at his hazel brown eyes.
Ngumiti siya ng nakakaloko at muli akong siniil ng halik. His body brushed against mine, tila sabik na sabik at ayokong mawala sa kanya. I felt heated and those unknown sensation while he torridly kissing me.
His hands are all over my body this time. I encircled my hands on his neck. Kahit hirap ako sa tangkad niya ay hindi 'yon naging dahilan para suklian ko ang kanyang halik. It was always the opposite one. The hard one, the pleasure is in it.
He cupped my butt and put me on the table. His hands are on my thigh while slowly caressing it.
"Don't you think it's a bit late for us?" I told him while his face is on my neck giving me a small amount of kisses.
"I don't mind though." In his seductive voice.
"I'm on my period." Then I shut my mouth.
Nagsalubong kaagad ang kanyang kilay. Kabisadong-kabisado ko na talaga siya. Nagpigil ako ng tawa dahil sa itsura niya. Para siyang naagawa ng paborito niyang bagay sa itsura niya.
"Bakit ngayon mo lang sa akin sinabi gayong sabik ako sa'yo ngayon, huh?" Aniya na may paninisi ang tono.
"Well... you're kissing me! Saka gusto ko naman na 'yong nasimulan natin." Sinabi ko at kumindat habang nakakagat ng mariin sa ibabang labi.
"You're unbelievable! Humanda ka sa akin sa susunod." aniya at kinuha ang tuwalya pagkatapos ay malakas na sinara ang pinto ng bathroom.
Wala akong nagawa kundi matawa. Gustong gusto ko talagang makita siyang naiinis. Kasi dati alam kong tinatago niya 'yon para huwag akong mabigla dahil nga naman medyo bata ako noon pero ngayon nakikita ko na totoong ugali niya. He's mysterious and quiet pero kung ayaw niya ay ipapakita niya sa'yo.
In short! Makapal na mukha niya!
Kidding aside.
But I love this side of him. He doesn't need to pretend who he is. Alam kong hindi siya perpekto, e.
I love his flaws. I love his personality. I love him. All of him.
Pagkatapos niyang maligo ay sumunod narin ako. Madali lang dahil late na ng gabi. Nagpalit ako ng satin night dress ko na regalo niya sa akin noong birthday ko last year. The color was nude and he loves it everytime I'm wearing it.
I do my skincare routine while he is at bed with his ipad. Naka eye glasses siya at nagrereflect ito ilaw kaya hindi ko makita ang mata niya.
Nang matapos ko 'yon ay humiga na ako sa tabi niya. Nilagay ko sa aking dibdib ang kumot tapos siniksik ang sarili kay Silver.
Nakita kong nagbabasa siya ng blueprint. Nag-ooutline din siya roon.
"Para saan 'yan?" Curious na aking tanong.
"For the construction of Ragaza Mining." Simpleng sagot niya.
"Hindi naman ikaw ang may hawak niyan diba? Bakit ikaw ang gumagawa?"
"It's because I'm the CEO, Chacha." He smirked. "Lahat ay kailangan kong malaman mula sa pinakababa at pinakataas. Dapat kalkulado ko ang mga bagay-bagay dahil buhay ang nakatayo dito."
Tumango na lang ako bilang sagot. Oo nga naman!
Noong una ay kinakain ako ng selos dahil sa kanyang trabaho. He's been busy all day pero iniisip ko na siya ang may hawak ng kompanya. Kumbaga, siya ang kapitan ng barko at hindi niya pwedeng iwan ang kanyang mga tao.
"Ang tagal na natin, Silver. Iniisip ko hanggang ngayon kung paano natin hinarap lahat ng pag-subok na dumating sa atin. I know I've been selfish for you back then, sa mga naging desisyon ko sa buong buhay ko but you still choose me despite of it."
Pinatay nito ang ipad at tinanggal ang specs pagkatapos ay nilapag sa side table.
"I will always choose you whether you aren't going to choose me. Kahit iwan mo pa ako, I will always choose you."
"Hindi kita iiwan, no! Alam mo bang kung gaano ako nasasaktan kapag nahihirapan ka."
"You better be true to your words, kung hindi—"
"Kung hindi ano?" Panghahamon ko.
"Nothing."
"Ano nga kasi? Epal mo, ah!"
"Tss. Lets sleep may pasok pa tayo bukas."
Sumiksik siya sa akin at idinantay ang braso at binti. "Sweet dreams. Dream of me." Huli nitong sinabi bago ako pinatakan ng halik.
Galing sa bayan kung saan ko ginugol ang aking pagkatao ay pinili kong umalis at magpunta sa El Sajano. It was my dream place. A dream for my curious mind, to feed my thoughts that I have to be in El Sajano.
Now I'm here with the man I love. Mas sobra ang kaligayahan ko.
Wala na akong mahihiling pa.
Noon kasi ay pinangarap ko lang... ngayon ay nagkatotoo na. Maybe heaven heard my plea and saw how passionate I am. Kaya hindi mali ang pangarapin ang mga bagay na gusto mo specially if you work hard for it. You can dream big. It's free anyway... and unexpected twists might happen.
Silver wasn't beside me when I woke up. I Kinusot ko ang aking mata. I feel bit better now compare last week. Natambakan kasi ako sa trabaho kaya madalas ang uwi kong late.
Naghilamos ako pagkatapos ay lumabas. I saw a yellow mini note at the table.
Made you breakfast. Hope you like it. I love you <3
Hindi ko napigilan na mangiti. Sa ganito talaga ako lalong nahuhulog sa kanya. Simple yet it warms my heart.
Binuksan ko ang nagtatakip sa pagkain. May sunny side up, bacon and a slice of toast doon. Kinuha ko ang toast pagkatapos kumuha ng almond milk sa ref.
Sumandal ako sa counter habang nakakagat ang toast at nag-scroll sa email. Sinagot ko muna ang kailangan sagutin doon pagkatapos ay naghanda ng mag-ayos.
I just wear while long sleeve blouse. I tuckked it in on my black fitted slack. I paired it with my three inches brown heels. Nag-apply narin ako ng light make up tapos ay pinusod ang buhok ko na lagpas balikat.
I contact Lodia the moment I went out in the apartment. Hinihintay ko siya sa labas dahil susunduin niya ako para sabay kaming pumasok.
Pareho naming desisyon ni Silver na tumira sa apartment na mura lamang. In fact, hati kami sa renta kahit pa noong una ay ayaw niya ngunit di ako sumang-ayon.
May trabaho ako kaya mag aambag ako. Hati kami sa downpayment pati sa buwan buwan na bayarin.
Kung tutuusin ay hindi narin mabigat sa akin, may pagkakataon lang na nakakalimutan ko tapos malalaman ko na lang na bayad na niya. Kaya in the end, magagalit ako. Ngunit sisigundahan niya na sa grocery na lang daw ako bumawi kaya 'yon ang ginawa ko.
"Nasaan ang other half mo at hindi kayo sabay ngayon?" Bungad niya ng sumakay ako sa kanyang sasakyan.
"Nauna na. Alam mo naman 'yon workaholic masyado. Parang sisindihan lagi ng apoy ang pwet." Sabi ko at natawa sa huling sinabi.
"Ay nako nako talaga! Kung ako 'yan maiinis na ako! Kailangan niya pa bang unahan ang trabaho niya kaysa akin na girlfriend niya?"
"Alam mo girl, toxic ganyan ang mindset. Let him breathe! Hindi ko hawak ang buhay niya. I let him do what he wants because that his life. Buhay niya na 'yon bago pa ako dumating sa buhay niya. Giving him a choice means I have no trust in him at 'yon ang huling-huli kong gagawin kay Silver."
"But don't you think you're giving him too much freedom? What if... you know... what if lang naman sobra niyang na-miss 'yong mga panahon bago ka niya nakilala. I mean... he's a guy and dumating naman siguro yung mga times na he went wild diba? Anong gagawin mo?"
I smile confidently.
"Hindi niya 'yon gagawin. I am giving him so much free time and he loves me so much."
Dumating kami ng mas maaga sa building sa itinakdang oras na pagpasok. Pareho kami ni Lodia sa managing department. Ako bilang social media manager siya ay under management consultant.
Ewan ko ba sa babae na 'yon!
Nang malaman niyang sa El Sajano ako magtatrabaho ay nakiusap siya kay Silver na ipasok din siya. Nalaman kasi nito na magkaibigan kami kaya gumawa ito ng paraan. Pero hindi naging madali dahil sa wala pang vacant nung time na 'yon. Lodia wait for three months at sa mga panahon na 'yon ay nag part time siya as online consultant.
"Coffee?" Alok nito ng nasa vending machine kami sa ground floor.
"No, thanks." I smiled.
"Kamusta ka kaya si Lia? Ang tagal ng walang balita sa kanya, e."
"I know she's doing well." Kumpiyansa kong sinabi.
She maybe soft outside but I know she's braver than she thought. Knowing what she's been gone through, I know she did better.
After a months of our graduation ay hindi na nagparamdam ang isa pa namin kaibigan. The last time we knew is she went abroad for her MBA. After noon ay hindi na siya macontact. Her family were very private to let us know about her. Ang alam ko ay nasa Maynila na ito dahil sa negosyo nila.
"Excuse me! Excuse me!'
"Uy! sino 'yon?"
"Tabi!"
Nagkaroon ng kumosyon sa ground floor kaya nacurious kami. Mula sa amin kinatatayuan ay napansin ang isang babaeng nakapulang gown at shades. May hat sa kanyang ulo. Ang mga empleyado ay hindi magkanda-ugaga sa pagkuha ng litrato sa babae.
"Wow! Ano 'yan artista?" Si Lodia.
Nanatili ang titig ko sa babae hanggang sa magtama ang mga mata namin. Hindi ko siya makilala dahil sa may humaharang sa kanyang mata. Nagtagal titig nito sa akin saka umismid. Napatawa ako ng hilaw.
Ngayon pa lamang ay masama na ang kutob ko sa babaeng 'yon!
Pagkatapos noon ay umakyat na kami para simulan ang aming trabaho.
"Ms. Salanueva can you answer our client question, magsi-CR lang ako." Si Nadya kasamahan ko sa position ko.
"Sure!
I answer all those query on her part. Habang wala siya ay 'yon lang ang ginawa ko.
Napansin ko ang matagal niyang pagkawala dahil halos lahat ako na ang sumagot. Maybe she's gone for about thirty minutes now!
Tumayo ako para hanapin siya. Nadaanan ko pa si Lodia.
"Nakita mo si Nadya?"
"Tanungan ba ako ng nawawalang tao?"
"Nice help!" Sinabi ko at nilagpasan na lang siya.
Hinanap ko siya sa buong floor pero wala siya doon.
What the hell?
Fortunately I found her in an unexpected place but she's talking with another one.
Tumikhim ako para malaman nila ang presensya ko.
"M-ms Salanueva..."
"I think it's time for work Ms. De Claro." I said in a stern voice.
Nagmadali itong umalis sa harap ko kaya naman naiwan ako at ang babaeng kausap nito.
"Ang strict mo naman pala sa mga katrabaho mo. Ms. Salanueva."
"Sorry?"
"At ang sakit mo rin magsalita."
"Wait... I don't know you kasi and I am busy with my works so I have no time to this."
Sa totoo lang ay naiirita na ako dahil pinapahaba niya pa ang pag-uusap namin.
Pumeke ito ng tawa kaya tumalikod na ako. Nasasayang na ang oras ko sa kanya. Pero hindi pa ako nakakalabas ay nagsalita na ito.
"It was nice to meet you... Chacha."
Tinanggal nito ang shades at ginilid ang buhok bago naglahad ng kamay. Namilog ang mata ko ng makilala ang pamilyar na mukha.