အခန်း(၁၀) - Please Take care of me!
Unicode
[ဂရုအစိုက်မခံလိုက်ရတဲ့အပြင် စိတ်ပါအဆိုးခံလိုက်ရတယ် ]
ရှိုင်းဇေယံတစ်ယောက် အတွေးပင်လယ်ထဲမှာနစ်မြောနေစဉ်မှာပင်တစ်စုံတစ်ယောက်ကအခန်းတံခါးကို အဆတ်မပြတ်ထုရိုက်နေတာကြောင့် သူခုတင်ပေါ်ကနေပျင်းရိပျင်းတွဲထလိုက်ကာ အခန်းတံခါးဆီသို့သွားလိုက်၏။
ဘယ်သူလဲမသိဘူး....
သူတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့အခန်းဝမှာ LEDမီးအိမ်လေးနဲ့မတ်တပ်ရပ်နေသောအကိုမင်းစက်ဆိုသူကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
မင်းစက်က အဖြူရောင်အလင်းအောက်၌ထွက်ပေါ်လာတဲ့ရှိုင်းဇေယံရဲ့မျက်နှာသေးသေးလေးကိုမြင်တော့သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေထဲမှာအံ့အားသင့်တဲ့အရိပ်အယောင်တို့ဖြတ်ပြေးသွားပြီးနောက် သူကရယ်ပြလာရင်းမေးလိုက်လေသည်။
"ညီလေး မင်းခန့်ကော"
"သူ မရောက်သေးဘူး"
"အဲ့အကောင် မနက်ထဲကအပြင်သွားတာအခုထိပြန်မလာသေးတာလား"
"ဟုတ်တယ် အကိုမင်းစက်"
မင်းစက်ကမျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီးစိတ်တိုတဲ့လေသံနဲ့အတူထပ်ပြောလာသည်။
"ဘာလားဒီကောင် သူ့ရည်းစားနဲ့သွားတွေ့တာတဲ့လား ?"
"ဟုတ် ဒီနေ့သူ့ရည်းစားနဲ့သွားတွေ့မယ်လို့တော့ပြောတယ်"
"ဟုတ်လား ဒီအချိန်ကြီးထိတောင်ပြန်မလာသေးတာ နှစ်ယောက်သားဘာတွေလုပ်နေကြလို့တုန်း ! "
မင်းစက်က စိတ်တိုတိုနဲ့ပါးစပ်ထွက်ရာဇွတ်ပြောနေပေမယ့် သူ့ရှေ့ကကောင်လေးရဲ့မျက်နှာအရောင်ကတစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ညှိုုးလျော်လာနေပြီဆိုတာကိုသူသတိမထားမိလိုက်ပေ။
ရှိုင်းဇေယံကအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကိုက်လိုက်ပြီးနောက် ပွရောင်းရောင်းပွင့်ရိုက်ဝမ်းဆက်ကြီးနဲ့မင်းစက်ကိုကြည့်လိုက်ကာစိုးရိမ်မှုတို့ရောယှက်နေတဲ့လေသံနဲ့တိုးဖျစွာမေးလာခဲ့သည်။
"အကိုမင်းစက် အကိုမင်းခန့်ထည်ကိုဖုန်းဆက်ကြည့်ပြီးပြီလား ?"
မင်းစက်ကသူ့ရဲ့ညာဘက်လက်၌ကိုင်ထားတဲ့ဖုန်းလေးကိုကောင်လေးမြင်အောင်မြှောက်ပြလာရင်းစိတ်ရှုပ်နေတဲ့အသံတို့ဖြင့်ပြန်ဖြေလာသည်။
"အကိုညနေတုန်းကတစ်ခါဆက်သေးတယ် ဖုန်းက စက်ပိတ်ထားတယ်ဆိုပြီးဖြေနေလို့"
"သူတစ်ခုခုများဖြစ်နေတာလား မသိဘူး"
"မသိဘူးအကိုလဲ"
မင်းစက်ကခေါင်းတွင်တွင်ခါကာ လိုင်းပေါ်ကနေစာပို့လိုက်ရင်းမင်းခန့်ထည်နဲ့အဆက်အသွယ်ရှိနိုင်မယ့်အပြင်ကစီနီယာတွေကိုလိုက်ပတ်မေးကြည့်နေသည်။
ကီးဘုတ်ပေါ်၌တတောက်တောက်နဲ့စာရိုက်လိုက်ရင်းဆက်ဆိုလာသည်။
"အကိုကအခုသူပြန်ရောက်နေပြီထင်လို့လာကြည့်တာ အခုတော့ အကိုလည်းစိတ်မအေးနိုင်တော့ဘူး အဆောင်ပြင်ထွက်ရှာဖို့ကလည်းအဆောင်တံခါးကပိတ်သွားပြီ"
"အရင်တုန်းကကော သူအဆောင်ကိုပြန်မလာတာမျိုးတွေရှိလား သူ့အိမ်ကိုပြန်သွားတာမျိုးတို့လေ"
"အကိုသိသလောက်ပြောရရင်မင်းခန့်ကတော်တော်ဝေးတဲ့မြို့ကနေဒီကိုတစ်ယောက်တည်းလာခဲ့တာ...
မြို့ထဲမှာဆွေမျိုးတွေဘာတွေရှိတယ်လို့တော့ ပြောသံမကြားမိဘူး ပြီးတော့တစ်ခါမှလည်းအဆောင်ကိုသတ်မှတ်ချိန်အတွင်းပြန်မရောက်တာမျိုးလည်းမရှိဖူးဘူး ဒါပထမဆုံးပဲ .."
"ဒုက္ခပါပဲဗျာ သူဘယ်များရောက်နေတာလည်းမသိဘူး"
'ခများဘယ်တွေရောက်နေတာလဲဗျာ
ကျနော်လေခများကို လုံးဝလျစ်လျူရှုထားချင်ပေမယ့် လျစ်လျူရှုထားဖို့ကျပြန်တော့လည်းတအားခဲယဥ်းလွန်းနေတယ်'
မင်းစက်လည်းစကားပြောရင်းအခန်းထဲကိုဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတစ်ခန်းလုံးက မဲမှောင်နေတာကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့်သူသိချင်စိတ်ဖြင့်မေးကြည့််လိုက်၏။
"ညီလေးအခန်းကမှောင်နေပါလား LEDမီးတွေဘာတွေ မရှိဘူးလား"
"ရှိတယ်အကို မထွန်းချင်တာနဲ့ အမှောင်ထဲမှာပဲအိပ်နေတာ"
"ညီလေး တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ရဲ့လား
အကို အဖော်နေပေးရမလား"
"ဟုတ် ရပါတယ်အကိုမင်းစက် ကျနော့်ကြောင့်အကို့ကိုဒုက္ခပေးသလို ဖြစ်နေပါဦးမယ်"
"ရတယ် အကိုလည်းအခန်းထဲမှာတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတာ အကို့အခန်းဖော်ကမနက်ကပြောင်းသွားလို့လေ
ညီလေးစိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ဘူးဆိုရင် အကိုအဖော်နေပေးမယ်လေ ရလား ?"
"ဟုတ် ဒါဆိုလည်းဝင်ခဲ့လေ အကို"
ရှိုင်းဇေယံကလည်းဖော်ရွေစွာဆိုလိုက်ရင်းမင်းစက်အကြံကိုသဘောတူလိုက်ပြီးနောက် အခန်းဝမှာပိတ်ရပ်နေတဲ့သူ့ရဲ့ကိုယ်လေးကိုတစ်ဖက်သို့ရွှေ့ပေးလိုက်၏။
မင်းစက်အခန်းထဲကိုဝင်လာပြီးတဲ့အခါ
မှောင်မဲနေတဲ့အခန်းငယ်လေးက LEDမီးလေးကြောင့်ထိန်လင်းသွားခဲ့လေပြီ။
မင်းစက်က တစ်ဖက်ခုတင်ပေါ်၌တင်ပျဥ်ခွေထိုင်လိုက်ပြီးတရစပ်စာရိုက်နေရင်းနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေကာ ရှိုင်းဇေယံကတော့အခန်းထဲ ရုတ်တရက်ရောက်လာတဲ့သူစိမ်းကြောင့်အနည်းငယ်အနေကြပ်ဖြစ်မိလေသည်။
မင်းစက်ကမူမင်းခန့်ထည်ကိုအရမ်းစိတ်ပူနေတာကြောင့်ကျန်တာတွေကိုခေါင်းထဲမထည့်နိုင်ဘဲဖြစ်နေရကာ အနေကြပ်တယ်ဆိုတာဂျိုနဲ့လားလို့တောင်ပြန်မေးလာမယ့်ပုံဖြင့် အလွန်တရာသက်တောင့်သက်သာဖြစ်နေခဲ့၏။
Messageဝင်လာတဲ့ Notiသံ တတင်တင်နဲ့အခန်းထဲမှာဆူညံနေပြီးနောက် မင်းစက်ရဲ့စိတ်မရှည်စွာစုတ်သပ်လိုက်သံကိုသူအတိုင်းသားကြားနေရလေသည်။
အကိုမင်းစက်ဆိုသူကအသားညိုညိုနဲ့ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့်လို့ သူ့ရဲ့ထိုအရှိန်အဝါတွေကိုသူ့နှုတ်ကထွက်လာတဲ့ဗရုတ်သုတ်ခနဲ့ထွေရာလေးပါးစကားတွေက ဖျက်လိုဖျက်ဆီးလုပ်နေခဲ့တယ်ဆိုတာကိုတော့ ကာယကံရှင်ခမျာမသိရှာခဲ့ပေ။
"တောက်!!!!!! ဒီကောင်မတွေကလည်းအားအားရှိဒါပဲဖြေတတ်လားမသိဘူး
အရေးနဲ့အကြောင်းနဲ့ဆိုရင် လူကြီးမင်းနဲ့ပဲပတ်တိုးနေတာ...
သောက်ဖုန်းလိုင်းတွေကအစ စုတ်ပြတ်သတ်နေတာ ချီးပဲ"
"စက်ပိတ်ထားတယ်တဲ့လား အကို"
"အေး ဒီကောင်ကွာ ! မဟုတ်မှလွဲရော ဒီကောင်သူ့စော်ကိုများ မသွားပြီလားမသိဘူး"
မင်းစက်ရဲ့အကြိုဝေဖန်သုံးသပ်ချက်များကို မင်းခန့်ထည်သာကြားရင်တော့လား အရမ်းကိုသာယာချိုသာလွန်းတဲ့ အဆဲသံလေးတွေစီထွက်လာမည်မှာကျိန်းသေပေါက်ပင်။
"ဟာ အကိုကလည်း မဟုတ်နိုင်လောက်ပါဘူး"
"အကိုလည်း မထင်ပါဘူး ဒါပေမယ့်အဆိုးဆုံးကိုကြိုတွေးထားရမှာပဲလေ ဒီကောင်က မထင်ရင်မထင်သလိုလုပ်တတ်တာ ညီလေးမှမသိတာ"
မင်းစက်ရဲ့ဘုမသိဘမသိနဲ့လျှာရိုးမရှိတိုင်းလျှောက်ပြောလာတဲ့စကားတွေက ကော်ဖီအေးတွေနဲ့မနည်းငြိမ်းသတ်ထားရတဲ့ရှိုင်းဇေယံရဲ့ရင်ဘက်ထဲကအပူမီးတောက်ကို ဓာတ်ဆီတွေရောဒီဇယ်တွေပါလောင်းထည့်နေတဲ့အပြင် မီးညွန့်မီးလျံတွေတက်အောင်ပန်ကာနဲ့ပါမှုတ်ပေးနေသကဲ့သို့ မီးလောင်ရာလောင်စာထည့်ဖြစ်နေသည်ကိုထိုပုဇွန်ဦးနှောက်ကမရိပ်မိပြန်ပေ။
ရှိုင်းဇေယံရဲ့မျက်နှာကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ပျက်ယွင်းလာခဲ့ကာ သူက LEDမီးရောင်ကိုကျောပေးထားတာကြောင့်သူ့ရဲ့ထိုမူမမှန်တဲ့အမူအရာတွေကို အကိုမင်းစက်ဆိုသူက အသေးစိတ်ဖတ်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
'သူတကယ်များအဲ့လိုလုပ်ခဲ့ရင်လေ...သူ့ချစ်သူနဲ့ပေါင်းဖက်ရလို့ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်နေမှာလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ရဲ့အဲ့လိုတဇွတ်ထိုးလုပ်ရပ်အတွက် ငါဝမ်းနည်းနေမိမှာလား ။'
မင်းစက်ရဲ့စနက်ကြောင့်ရှိုင်းဇေယံမှာအတွေးလွန်သွားရ၍ ရစ်ပတ်ရှုပ်ထွေးနေချိန်တွင်
မင်းစက်ကတော့ မင်းခန့်ထည်ခုတင်ပေါ်၌
ကျောချအိပ်လိုက်ရင်းဇိမ်ကျနေလေသည်။
မင်းခန့်ထည်ကအသန့်အရမ်းကြိုက်သလိုအကောင်းကြိုက်တတ်တဲ့သူလည်းဖြစ်တာကြောင့်သူ၏ခုတင်ပေါ်၌သုံးထားတဲ့ရေမြှုပ်ကအကောင်းစား Brandဖြစ်ပြီးလုံးဝအိစက်နေကာမင်းစက်တစ်ယောက်အတော်လေးသဘောကျလို့နေသည်။
"အကို မင်းစက်"
"ပြောလေ ညီလေး"
"ကျနော့်ကိုလေ အကိုမင်းခန့်ထည်အကြောင်းပြောပြပါလား"
မင်းစက်လည်းပျင်းရိနေရင်းက ရှိုင်းဇေယံမေးမြန်းလိုက်တဲ့အကြောင်းအရာလေးကို စိတ်ဝင်စားသွားတာကြောင့် သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းထောင့််စွန်းတို့ကအမြန်နှုန်းဖြင့်ကွေးတက်သွားရသည်။
သူ့ရဲ့အပြုံးလှိုင်းလေးကအလွန်ပင်မြန်ဆန်လွန်းတာကြောင့်ရှိုင်းဇေယံတောင်မဖမ်းမိလိုက်ပေ။
"ညီလေးက အဲ့ကောင်အကြောင်းဘာလို့သိချင်ရတာလဲ"
"အကိုမင်းခန့်ထည်က ကျနော့်အခန်းဖော်လေ အနည်းဆုံးသူဘွဲ့ရတဲ့အထိ ကျနော်တို့အတူတူ တစ်ခန်းတည်း ဖြတ်သန်းရမှာဆိုတော့... ကျနော်ကကျနော့်အခန်းဖော်အကြောင်းကိုနဲနဲလေးပဲဖြစ်ဖြစ် သိထားချင်လို့ပါ
ကာယကံရှင်ကို ကိုယ်တိုင်မေးဖို့ကျတော့မျက်နှာပူစရာကောင်းနေလို့"
ဒီကောင်လေးရဲ့အကြောင်းပြချက်ကတော့ အဆင်ချောနေတာပဲ။
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူ့ရဲ့စုံထောက်ဝင်စားတဲ့ဝမ်းတွင်းအသိစိတ်အရ ဒီကောင်လေးကတစ်ခုခုကိုဖုံးကွယ်ထားတယ်ဆိုတာသူခံစားနေရတယ်။
သူ့ပုံစံလေးက အဓိကအကြောင်းအရာကိုရေးဖို့အတွက် အရင်နိဒါန်းပျိုးလိုက်တဲ့ပုံစံမျိုးလေးဖြစ်နေတာကို အကဲခတ်တော်တဲ့ မင်းစက်ကချက်ချင်းသိလိုက်ပေမယ့်
တကယ်တမ်းထိုညီလေးအမှန်တကယ်သိချင်တဲ့အရာကဘာလဲဆိုတာကိုတော့
သူအတွင်းကျကျမရိပ်မိခဲ့ပေ။
ဒီကောင်လေးအမှန်တကယ်သိချင်နေတာကဘာလဲဆိုတာကိုဖော်ထုတ်ဖို့အတွက်
အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကြီးရဲ့အတ္ထုပ္ပတိလေးကို အပျင်းပြေဝေမျှပေးဖို့ရာဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ထိုအကြောင်းတွေဖောက်သည်ချလိုက်လို့လည်းကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့ဟိုခွေးကောင်ကသူ့ကိုအခုချက်ချင်းလာပြေးမရိုက်နိုင်တာကြောင့်သူပျော်ပျော်ကြီးကိုအားရပါးရပြောပစ်ပေဦးမည်။
မင်းစက်က ခုတင်ပေါ်မှာကျောရိုးမရှိသလိုမျိုးလဲလျောင်းနေရင်းကနေငေါက်ခနဲထထိုင်လိုက်ပြီး ချောင်း၂ချက်ဟန့်၍လည်ချောင်းရှင်းလိုက်ကာရှိုင်းဇေယံရှိတဲ့ဘက်သို့မျက်နှာမူလိုက်တော့သည်။
သူ့ရဲ့ပုံစံကမသိလျှင်ပညာရှိကြီးကစာချတော့မည့်ဟန်ဖြင့်။
ထို့နောက် ကရားရေလွတ်ထွက်ကျလာတဲ့မင်းစက်ရဲ့စကားသံတွေကို ရှိုင်းဇေယံခမျာနားအူတဲ့အထိကြားလိုက်ရတော့လေသည်။
"အကို မင်းခန့်နဲ့စတွေ့တုန်းက Compoundခန်းကနေစတွေ့တာ။သူနဲ့အကိုနဲ့က Compoundတစ်ခန်းတည်းပဲ။ သူကကျောင်းစတက်တည်းက ကောင်မလေးတွေကြားမှာအရမ်းနာမည်ကြီးတယ်။ "
"တချို့စီနီယာမမတွေဆိုရင် အကိုတို့Compoundခန်းက စော်ကြည်ဘဲကြီးကို တစ်နေ့တစ်နေ့လာလာချောင်းကြတာအမော။ "
"အကိုတို့နှစ်ယောက် ပခုံးချင်းယှဥ်ပြီး Canteenသွားရင်လည်း အကိုဆို သူနဲ့အတူတူမသွားရဲဘူးသိလား ကောင်မလေးတွေဝိုင်းကြည့်ကြလွန်းတော့ အကိုဆိုတအားရှက်တာပဲ။အကို့ကိုကြည့်တာမဟုတ်ပေမယ့်ပေါ့လေ"
တစ်ဖက်ခုတင်ပေါ်ကရှိုင်းဇေယံကလည်း
ကိုလေရွှီးအားစိတ်ဝင်တစားဖြင့်ဝင်ထောက်လာခဲ့သည်။
"အကိုမင်းခန့်ထည်က အဲ့လောက်နာမည်ကြီးတယ်လား"
"အင်း အကိုပြောတာထက်တောင်ပိုသေးတယ်။"
"wow!!! တကယ့်SKBကြီးပဲ"
"အင်း SKBကြီးလေ ဒါပေမယ့်ညီလေးရာ အဲ့ကောင်ကအချေကြီးတယ်သိလား။သူ့accountကိုလာအပ်ကြတဲ့ကောင်မလေးတွေကိုလေ တစ်ယောက်မှကို Confirmမလုပ်ဘူး။စိတ်ရှုပ်လို့တဲ့လေ။အကိုနဲ့များကွာပါ့ကွာ"
ထိုသို့ဆိုကာဟွန့်ခနဲနှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီးနောက် သူ့ရဲ့လက်၂ဖက်ကိုအပေါ်အောက်ထား၍မြှောက်ပြလာခဲ့ကာအရောင်တောက်တောက်မျက်လုံးတွေနဲ့မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကိုအတင်းတုပ်ပြန်လေသည်။
"ပြီးတော့အဲ့တုန်းက အဲ့အကောင်ကတကယ့်လူရိုး သူ့ဆီမှာကွာ တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်ရဲ့စာအုပ်တွေမှ အထပ်လိုက်။ တစ်အုပ်တစ်အုပ်ကို ဆယ်ခါလောက်ထိုင်ဖတ်တယ်။သူ့ဆီမှာရှိတဲ့စာအုပ်တွေကိုဖတ်ရတာအားမရလို့တဲ့ စာကြည့်တိုက်မှာကဒ်သွားလုပ်ပြီး ထပ်ငှားဖတ်တယ်။ "
"အတန်းကလည်းတက်လိုက်တာမပြောနဲ့
ခုံတောင်မီးတောက်တော့မယ် ဖင်ပူအောင်ကိုထိုင်ပြီးတက်နေတာ။ သူ့ကိုကြောင်နေတဲ့မမချောချောတွေ ရွယ်တူကောင်မလေးတွေမှအများကြီး။ အကိုသာသူ့နေရာမှာဆို အမုန်းဆွဲပစ်လိုက်ပြီ။ အဲ့ဒါကို ဒင်းကကန်းနေလို့ မမြင်ဘူးလေ။တစ်နေ့တစ်နေ့စာကိုဖင်ကုန်းလုပ်နေတာအမော။ စာမလုပ်ရင်ပဲ သူ့ကိုသမ္မတကထောင်ချတော့မယ့်ပုံနဲ့။
တကယ့်ကောင်ကွာ!"
သူ့သူငယ်ချင်းကြီးအကြောင်း စကားတစ်ခွန်းဆိုတိုင်းမင်းစက်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက အဓိပ္ပါယ်လေးနက်လှသောအရောင်များနဲ့ ဝင်းလက်လာခဲ့ချေသည်။
"အကို့သူငယ်ချင်း မင်းခန့်ထည်ကအဲ့တုန်းကဆိုရင် အပူအပင်တွေမရှိဘဲ သူ့ရည်မှန်းချက်ကိုပဲအာရုံစိုက်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြတ်သန်းနေရှာတဲ့ အနှောင်အဖွဲ့တွေကင်းတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။"
'ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျတော့ ..... '
သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ အရင်တစ်ချိန်တုန်းကပြီးဆုံးခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့ ပုံရိပ်လေးများကပူနွေးစွာပြန်လွှမ်းမိုးလာခဲ့ရကာ နောက်ဆုံးစကားတစ်ခွန်းမှာတော့ မင်းစက်ရဲ့အသံများက ဘာကြောင့်မှန်းမသိဝမ်းနည်းမှုများနှင့်ရောယှက်လာခဲ့သလိုပင်။
"မေဂျာခွဲတော့လည်းအကို့တို့ကတစ်မေဂျာတည်း ကျတယ်။ Mechatronicsမေဂျာလေ။
မင်းခန့်ကဒီမေဂျာကိုအရမ်းကြိုက်တာ။
အစကသူ ဒီမေဂျာကိုမကြိုက်ဘူးလို့အကိုထင်ထားခဲ့တာ။
ဘယ်ဟုတ်မလဲ သူ့အိမ်မက်က တစ်နေ့သူက်ိုယ်တိုင်စက်ရုပ်အကြီးစားကြီးထွင်ပြီးတော့ Civilတွေဆောက်တဲ့တိုက်တွေကိုဖြိုမလို့တဲ့လေ။"
"သူဘာလို့အဲ့လိုပြောလဲ ညီလေးသိလား? အဲ့နှစ်တုန်းကအကိုတို့မေဂျာကဗိုလ်လုပွဲမတက်ခင် Civilတွေနဲ့အရင်ကန်ရတာကိုရှုံးသွားလို့လေ။သူကအဲ့တာကိုအငြိုးထားတာ ..
တကယ့်ကို ခပ်ဆိုးဆိုးအကောင်ကွာ။ "
"တစ်ခါတစ်လေ သူ့ပုံစံက အလေးအနက်ထားတတ်တဲ့ပုံစံမပေါက်ပေမယ့် သူရဲ့ရင်ထဲမှာတော့အမြဲတမ်းလေးနက်မှုတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေခဲ့တယ်ဆိုတာ သူ့BFFဖြစ်တဲ့အကိုကအသိဆုံးပဲ။ ပြီးတော့ သူ့အကြောင်းကိုကောင်းကောင်းသိတာ တစ်ယောက်ထပ်ရှိသေးတယ်။
သူနဲ့က မေဂျာခွဲမှအကိုတို့နှစ်ယောက်နဲ့စသိတာ"
"အဲ့တစ်ယောက်က ဘယ်သူလဲ အကိုမင်းစက်"
ထိုအခါမင်းစက်ရဲ့မျက်တောင်တို့ကလှုပ်ခတ်သွားရပြီး သူ့ရဲ့မျက်လွှာတွေကအောက်သို့ညွတ်ကျသွားကာအပြုံးတွေလည်းပျောက်ကွယ်သွားရသည်။
"ညီလေးက သူ့အကြောင်းသိချင်လို့လား အကို့အတွက်သူ့အကြောင်းတွေကိုပြောပြဖို့တော့ ခက်မယ်"
"ရပါတယ် အကိုမပြောချင်ရင်လည်း ကျနော့်ကိုမပြောပြပါနဲ့"
ရှိုင်းဇေယံကအားတုံ့အားနာဖြစ်စွာအလျင်အမြန်ဆိုလိုက်သည်။သို့ပေမယ့်သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့အစိုင်အခဲလေးတစ်ခုဖြစ်သွားရ၏။
'ဘယ်သူလဲ အဲ့တစ်ယောက်က။
ထားလိုက်ပါတော့...ငါသိချင်တာသူ့အကြောင်းမှမဟုတ်တာ။
ငါတကယ်သိချင်တဲ့အကြောင်းအရာကျန်သေးတယ်လေ '
" ဒါနဲ့လေ အကိုမင်းခန့်ထည်က Gayတွေကိုမုန်းတယ်ဆိုတာတကယ်လား "
မင်းစက်တစ်ယောက်တန့်သွားကာခနတာတိတ်ဆိတ်သွားပြန်လေသည်။
သူ့ထံမေးလာတဲ့ ထိုညီလေးရဲ့မေးခွန်းလေးကိုကြားတဲ့အခါ သူတစ်စုံတစ်ရာကိုသဘောပေါက်သွားသည့်ဟန် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ခပ်ရေးရေးလေးတွန့်ကွေးလိုက်သည်။
'ကောင်လေး နောက်ဆုံးတော့ မင်းတကယ်သိချင်တာ ဒါကိုလား'
"ညီလေးက ဒါကို ဘယ်လိုလုပ်သိချင်သွားတာလဲ။
ညီလေးကို မင်းခန့််အကြောင်း ဘယ်သူကဘာပြောလိုက်လို့လဲ"
မင်းစက်ကဖြည်းညင်းစွာတစ်လုံးချင်းမေးလိုက်၍မျက်စိရှေ့ကကောင်လေးကိုမျက်လုံးပင့်ကြည့်လိုက်သည်။ထိုအခါကောင်လေးရဲ့အကြည့်တွေကတစ်ဖက်သို့လွှဲသွားကာ သူ့ရဲ့အကြည့်တွေကိုရှောင်ဖယ်သွားပြီး ရေရွတ်လာခဲ့သည်။
"အဲ့ဒါဆို မှန်နေတာပေါ့"
"ဟိုးထားညီလေး..အကိုကမှန်တယ်လို့မပြောဘူးနော်။ အကိုသိတဲ့အဖြေတွေထဲမှာအဲ့အဖြေတော့ မရှိသေးဘူး။
အဲ့ဒီအဖြေက ကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့မင်းခန့်ကိုယ်တိုင်ပဲ သိလိမ့်မယ်"
ထိုစကားကြားတော့အဝေးကိုလွင့်သွားတဲ့ကောင်လေးရဲ့အကြည့််တွေကသူ့ဆီပြန်ရောက်လာခဲ့ကာ တွေဝေစွာမေးလာခဲ့သည်။
" အကိုမင်းစက်လည်း ဒီအဖြေကိုမသိဘူးပေါ့ "
"ညီလေး သေချာသိချင်ရင်အဲ့ကောင်ကြီးပြန်လာမှမေးကြည့်လေ"
မင်းစက်ကဆရာကြီးစတိုင်နဲ့မျက်ခုံးပင့်လျက်ဆိုလာတော့
ရှိိုင်းဇေယံကမင်းစက်အားအပြုံးမမည်သောအပြုံးလေးနဲ့ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်တော့လေသည်။
'အော်...အဲ့လူကိုမမေးရဲလို့ သူ့သူငယ်ချင်းကိုတီးခေါက်ကြည့်ပါတယ်ဆိုမှ သူကငါ့ပြန်မေးခိုင်းနေတယ်။
သော်တာပြောသလိုသာဟိုတစ်ယောက်ကသောက်ရမ်းမုန်းနေရင်တော့လား မေးလိုက်တဲ့သူပါ အဗျင်းခံရမယ့်ကိန်း။
ရှိုင်းဇေယံရေ မင်းတော့အားကိုးမှားပြီသိလား ? '
ရှိုင်းဇေယံတစ်ယောက် သူ့အတွေးနဲ့သူ ချာလည်ပတ်လည်ရိုက်နေချိန်၌ မင်းစက်မှာမူ ခုတင်ပေါ်မှာအပြုံးကိုယ်တော်ဖြစ်နေလေပြီ။
'ငါဒီမှာ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတဲ့အနံ့တစ်ခုခုရနေတယ်'
အခန်းထဲ၌နှစ်ယောက်စလုံးသူ့အတွေးနဲ့သူပြည့်နှက်နေရင်းနှင့်ပင် ရှိုင်းဇေယံရဲ့အထီးကျန်ညလေးဟာ အခန်းထဲသို့မဖိတ်ခေါ်ဘဲရောက်လာတဲ့ဧည့်သည်နဲ့အတူ ရောက်တတ်ရာရာပြောရင်းကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပေသည်။
မနက်၆နာရီခွဲအချိန်လောက်ရောက်တော့အခန်းတံခါးကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ကတဘုန်းဘုန်းနဲ့လာထုရိုက်နေသည်။
အခန်းထဲရှိလူနှစ်ယောက်မှာတော့ ဘာအသံမှမကြားတဲ့အလားတုပ်တုပ်မျှမလှုပ်။
တံခါးခေါက်သံကပိုပိုပြီးမြန်ဆန်လာတဲ့အခါရှိုင်းကအရင်ဆုံးနိုးလာ၍ဆတ်ခနဲထထိုင်လိုက်ပြီးဘေးကခုတင်ပေါ်သို့ဝေ့ကြည့်လိုက်လေသော် တခေါခေါနဲ့ဟောက်သံထွက်နေသည့်အကိုမင်းစက်ကိုတွေ့လိိုက်ရလေသည်။
'အကိုမင်းစက် ညကမပြန်ဘူးပဲ။
ဒါဆိုအပြင်မှာတံခါးခေါက်နေတာက ဘယ်သူလဲ။'
ရှိုင်းတံခါးနားလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးကပ်သွားပြီး တံခါးချက်လေးကိုဖွင့်ကာအခန်းပြင်သို့ကြည့်လိုက်လေသော် မျက်စိထဲတိုးဝင်လာတဲ့မြင်ကွင်းကတော့ဘယ်ဘက်လက်ကိုအဖြူရောင်ပတ်တီးနှင့်သိုင်းလွယ်ထားသော လူတစ်ယောက်ရဲ့ပုံရိပ်ပင်။
ထိူလူမှာတခြားလူမဟုတ်။
မနေ့ညကအဆောင်ကိုပြန်မလာတဲ့အခန်းဖော်ကြီး မင်းခန့်ထည်ပင်ဖြစ်သည်။
"အကို ဘာဖြစ်လာတာလဲ!"
ရှိုင်းဇေယံတစ်ယောက် မကျယ်စဖူး ကျယ်လောင်သောအသံဖြင့်အော်မေးမိလိုက်သည်။ မင်းခန့်ထည်လည်း ရှိုင်းဇေယံရဲ့အသံကျယ်ကျယ်လေးကိုဒီတစ်ခါကျမှပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ကြားဖူးသေးတာကြောင့်မျက်လုံးတွေကပြူးကျယ်သွားပြီး
သူ့ရဲ့လက်ညှိုးလေးကိုနှုတ်ခမ်းတွေထက်သို့တင်လိုက်ကာ လေသံတိုးတိုးနဲ့ဆိုသည်။
"ရှူး တိုးတိုး ညီ ဘေးအခန်းဖော်တွေနိုးသွားဦးမယ်"
"အခု အကို့အခြေအနေကဘေးအခန်းကလူတွေနိုးသွားမှာကိုကြောက်နေရမယ့်အခြေအနေမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်းပြန်ကြည့်စမ်းပါဦး အကိုမင်းခန့်ထည်!"
ကောင်လေးရဲ့မာရေကြောရေစကားအတိုင်း ပတ်တီးတွေစည်းထားတဲ့လက်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့််လိုက်တဲ့အခါ မင်းခန့်ထည်ရဲ့မျက်နှာထက်မှာအပြုံးတစ်ပွင့်ပေါ်ပေါက်လာရသည်။
"ညီ ကို့ကိုတအားတွေစိတ်ပူနေပါလား"
"ဘယ်သူကစိတ်ပူနေလို့လဲ"
"စိတ်မပူတဲ့လူက အကို့ကိုအခန်းထဲတောင်ပေးမဝင်ဘဲ အခန်းရှေ့မှာတင် တခြားအခန်းဖော်တွေနိုးသွားမှာကြောက်တဲ့ ကို့ကိုဒေါသထွက်နေမလား"
မင်းခန့်ထည်ထိုသို့ပြောလာမှပဲရှိုင်းဇေယံခမျာပါးစပ်လေးပိတ်သွားကာအသံတိတ်သွားတော့သည်။
ကောင်ကလေးရဲ့မျက်နှာပါးပါးလေးထက်၌စတော်ဘယ်ရီသီးရောင်လေးဖျက်ခနဲဖြတ်ပြေးသွားတဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ပုံရိပ်လေးကို မင်းခန့်ထည်ဆိုတဲ့အကြံသမားဟာတစ်ချက်ကလေးတောင်အလွတ်မပေးခဲ့ဘဲသူ့ရဲ့မျက်ဝန်းများနှင့် အဆက်မပြတ်ဖမ်းယူနေချေ၏။
"အကို့ကို အခန်းထဲ ပေးဝင်ဦးမှာလား ညီ"
ထို့နောက်ရှိုင်းဇေယံကစကားတစ်ခွန်းမှပြန်မပြောလာတော့ဘဲ တံခါးကိုသာစောင့်တွန်းဖွင့်လိုက်ပြီးနောက် ကျောခိုင်းလျက်ပြန်ဝင်သွားတော့သည်။
ထိုကောင်လေး သူ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားပြီမှန်းမင်းခန့်ထည်တစ်ယောက်အတပ်သိလိုက်ပြီမို့
သူမရယ်မိဘဲမနေနိုင်ပေ။
မင်းခန့်ထည်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ ချာတိတ်လေးရဲ့အိပ်ရာနိုးခါစဆူပုပ်ပုပ်ပုံစံလေးဟာပြည့်နှက်စွာနေရာယူထားပြီးညှို့ငင်သိမ်းပိုက်ထား၏။
'အကယ်၍သူ့လက်သာ ပတ်တီးမစည်းထားဘူးဆိုရင် ဒီကောင်လေးရဲ့ပါးနီနီလေးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ပြီးနေလောက်ပြီ'
မင်းခန့်ထည်ဟာ ကြည်နူးမဆုံးတပြုံးပြုံးနဲ့အခန်းထဲသို့မြောက်ကြွမြောက်ကြွနဲ့ဝင်လာပြီးနောက် ဘေးဘီကိုသေချာကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ခုတင်ပေါ်မှာအခန့်သားဇိမ်ကျနေသည့် ချစ်ရပါသောသူငယ်ချင်းကြီးအားတွေ့လိုက်ရသည်နှင့်တပြိုင်နက်သူ့ရဲ့မျက်နှာကတမဟုတ်ချင်းမဲမှောင်သွားလေ၏။
"ဒီ သူတောင်းစားက ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ"
သူမျက်ခုံးပင့်လျက်ရွေရွတ်လိုက်ပြီးနောက် မင်းခန့်ထည်ရဲ့ညာဘက်ခြေထောက်က ခုတင်ပေါ်ရှိ မင်းစက်ရဲ့တင်ပါးလုံးလုံးနဲ့ချက်ချင်းမိတ်ဆက်သွားတော့လေသည်။
"အောင်မလေး သေပါပြီဗျ!!!"
ဒီမနက်တွင်တော့ အနော်ရထာဆောင်တစ်ခုလုံး နားစည်ကွဲတော့မည့်အရေးကိုကြိုတင်မြင်ယောင်နေပြီဖြစ်သည်။
သူတို့နှင့်ဘေးချင်းကပ်လျက်ရှိနေသော အခန်းဖော်များရဲ့အဖြစ်ဟာဆိုရင်
မနက်စောစောစီးစီးငှက်ဆိုးထိုးသံထက် ဆိုးရွားလှတဲ့အသံနက်ကြီးကိုနားဆင်လိုက်ရတာကြောင့်အင်မတန်ကိုမှသနားစရာကောင်းလွန်းလှပေ၏။
"မင်းက ဘာကိစ္စဒီအခန်းထဲရောက်နေတာလဲ !"
တင်ပါးအသားနုနုလေးကိုထိပါးခံလိုက်ရတဲ့မင်းစက်ဟာ သူ့ရဲ့အဖိုးတန်လေးတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်လိုက်ရင်းခြေဆောင့်ကာအော်ပြောလာခဲ့လေသည်။
"ငါ မနေ့ညကအဆောင်မှာ မီးပျက်နေလို့ ညီလေးရှိုင်းဇေယံနဲ့အဖော်လာနေပေးတာလေ။အဲ့တာငါမှားလား !!!"
မထွက်တဲ့မျက်ရည်ကိုအတင်းညှစ်ချရင်းပြောဆိုပြီးတဲ့နောက် မင်းခန့်ထည်ရဲ့ ပတ်တီးစည်းထားတဲ့ဘယ်ဘက်လက်ကိုမြင်လိုက်ရလေသော် စိတ်မှတ်မရှိစွာအပူတပြင်းမေးလိုက်လေသည်။
"သားကြီး မင်းလက်ကဘာဖြစ်တာလဲ"
မင်းခန့်ထည်ကမင်းစက်အမေးကိုဂရုမစိုက်ပဲရှိုင်းဇေယံဘက်လှည့်ကာမကျေမနပ်ဆိုလိုက်၏။
"ညီ ဘာလို့ ဒီအကောင်ကို အခန်းထဲပေးဝင်တာလဲ"
ခုတင်ပေါ်မှာလက်လေးပိုက်ကာငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေသောရှိုင်းဇေယံကတော့ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မင်းခန့်ထည်စကားကို မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေပေသည်။
"ဟေ့ရောင် အခုအဲ့ကိစ္စကအရေးမကြီးဘူး မင်းလက်ကဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာပြောပြစမ်းပါကွာ"
"ဘာမှအထွေအထူးမဖြစ်ဘူး အရေးကြီးခွင်ကျယ်မလုပ်စမ်းနဲ့ "
မင်းခန့်ထည်ရဲ့ထိုစကားဆုံးတော့ ရှိုင်းဇေယံကမင်းခန့်ထည်ဘက်ကို တစ်ချက်ကလေးတောင်လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ အခန်းပြင်သို့ချာခနဲလှည့်ထွက်သွားတော့သည်။
"ညီ!!!"
မင်းခန့်ထည်လည်းပြောစရာစကားတို့ပျောက်ရှသွားရပြီးနောက် ဟူးခနဲသက်ပြင်းချလျက် ခုတင်ပေါ်သို့စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်ချလိုက်တာကို မင်းစက်က မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေအထားဖြင့်ကြည့်နေရင်းအကဲခတ်နေခဲ့သည်။
"ကဲ ပြောတော့ မင်း အခန်းဖော်ရှိနေလို့ ငါ့ကိုမပြောချင်တဲ့အကြောင်းလေးတွေ ဘာဖြစ်လာတာလဲ အဲ့လက်က"
"မနေ့ကကားပေါ်ကဆင်းတော့ ဆိုင်ကယ်ဝင်ကျုံးခံရတာ"
"မင်းမနေ့က ဖြူစင်သော်နဲ့ချိန်းထားလို့သွားတာဆို မင်းဒီလိုဖြစ်တာဟိုမိန်းမကော သိလား"
"မသိဘူး သူပြန်သွားပြီးမှဖြစ်တာ။
ငါဘုရားကနေနံပါတ်၈ကားစီးပြီးပြန်လာတော့ ရုပ်ရှင်ရုံမှတ်တိုင်မှာ မီးပွိုင့်မိလို့ နောက်ကားစီးဖို့ကမမ်းကတန်းဆင်းလိုက်တဲ့အချိန်နောက်ကနေဝင်လာတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကိုငါမမြင်လိုက်ဘူး။ "
"ဆိုင်ကယ်ကငါ့ကိုအရှိန်နဲ့ဝင်ကျုံးတော့ အဲ့နားမှာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်သွားတယ်ကွာ။
ငါကဘာမှမဖြစ်သလိုပဲထားပြီး ပြန်လာမလို့ပဲ။အဲ့အချိန်မှာရဲတွေပါရောက်လာတော့ ငါကကျေအေးပေးတဲ့အနေနဲ့ ဆိုင်ကယ်သမားကို ဆေးရုံကိုလိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်တာ။"
"ဆေးရုံရောက်ပြန်တော့လည်း ငါ့ကိုဆရာဝန်ကတော်တော်နဲ့ပေးမပြန်ဘူး။
အဲ့တာနဲ့ ဆေးရုံမှာတစ်ညအိပ်လိုက်ရတယ်။ ဆရာဝန်ကဓာတ်မှန်တွေဘာတွေရိုက်ဖို့ကျန်သေးတယ်လို့တော့ဆိုတာပဲ။
ငါလည်း ပြန်လာချင်ဇောနဲ့ဓာတ်မှန်ရိုက်မယ့်အထိမစောင့်တော့ဘဲ အစောဆုံးကားနဲ့ပြန်ချလာလိုက်တာ။"
မင်းခန့်ထည်ရဲ့အကြည့်တွေကပွင့်လျက်သားကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့အခန်းတံခါးဝဆီရောက်သွားပြီးနောက်စိတ်ညှိုးငယ်စွာထပ်ပြောလာသည်။
"ငါကသာ အဆောင်ကိုပြန်လာချင်ဇောကြီးနေတာ။
ငါပြန်ရောက်လာတော့လည်း သူကငါ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားပြန်ပြီ သူငါ့ကို နဲနဲလေးတောင် စိတ်မပူဘူးလားမသိဘူး"
မင်းစက်ကသက်ပြင်းချလျက်မင်းခန့်ထည်ရဲ့ပခုံးတစ်ဖက်ကိုဆွဲကိုင်လာကာ
"လူတစ်ဖက်သားကို ကို့သဘောနဲ့ကိုယ် တွေးလို့မရဘူးလေ"
"မင်းဆိုလိုချင်တာက သူကငါ့ကိုစိတ်ပူတယ်ပေါ့"
"သူ့စိတ်ထဲမှာ ဘာရှိလဲဆိုတာငါကဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ ဒါပေမယ့် မနေ့ညက သူတစ်ညလုံးမအိပ်ဘူးဆိုတာတော့ငါသိတယ်။"
"ပြီးတော့ ငါ့ဆီကနေ မင်း ph no.တောင်းပြီး တစ်ညလုံးတောက်လျှောက်ဆက်နေတာ။
အဲ့လိုလုပ်နေတဲ့ ရှိုင်းဇေယံက မင်းကို စိတ်ပူနေလား စိတ်မပူနေဘူးလား ဆိုတာ
မင်းဘာသာမင်းတွေးကြည့်ပေါ့"
ထိုအခါကျမှ မင်းခန့်ထည်တစ်ယောက်ငူငိုင်နေရင်းမှသူ့ဖုန်းကိုကပြာကယာပြန်ထုတ်ကြည့်မိတော့သည်။
"Shit!! သောက်ဖုန်းက powerကျနေတာပဲ။"
အဖြေကပေါ်သွားခဲ့လေပြီ။
တကယ်တော့မင်းခန့်ထည်ရဲ့ဖုန်းက မနေ့ကaccidentဖြစ်တဲ့အချိန်ပြုတ်ကျသွားတဲ့အရှိန်ကြောင့် powerပိတ်သွားခဲ့ခြင်းပေ။
မနေ့ညကတစ်ညလုံး ဆေးရုံကသွင်းလိုက်တဲ့ဆေးအရှိန်ကြောင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာမို့သူ့phone powerကျနေမှန်း သူအခုမှသိခြင်းဖြစ်သည်။
သူဖုန်းကို powerဖွင့်နေတဲ့အချိန်တစ်လျှောက်လုံး သူ၏ရင်အစုံဟာအဘယ်ကြောင့်မှန်းမသိတဒုတ်ဒုတ်နဲ့ခုန်လှုပ်လို့နေ၏။
"power ပွင့်သွားပြီ"
"တော်သေးတာပေါ့ ဖုန်းပါဘာမှမဖြစ်လို့"
ဖုန်း Screenထက်ကအနီရောင် Missed callတန်းလေးတွေကိုကြည့်နေရင်းနဲ့မင်းခန့်ထည်ဟာအရူးတစ်ယောက်လိုပြုံးမိသွားရသည်။
'ညီ ကို့ကိုစိတ်ပူနေခဲ့တာပဲ'
မင်းစက်ကအရူးလိုပြုံးနေတဲ့မင်းခန့်ထည်အားနားမလည်စွာငုံ့ကြည့်လာပြီးနောက်
သူလက်မြှောက်လိုက်ကာ ခေါင်းသာခါမိလေသည်။
'ဒီကောင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ'
" မင်းပြုံးနေတာကြီးကို တော်လိုက်တော့ဟေ့ကောင် ငါဆက်ကြည့်မနေနိုင်တော့ဘူး။
တစ်ခုခုအကူအညီလိုရင်ငါ့ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်နော်။"
သူသာထိုသို့ဂရုတစိုက်နဲ့မှာကြားနေသော်လည်းသကောင့်သားကနားရွက်မခတ်လာတာကြောင့်ဟမ့်ဆို၍ခပ်ထေ့ထေ့တစ်ချက်လှောင်ရယ်ရယ်လိုက်ပြီးနောက်
"ငါ့အခန်းကိုပြန်ပြီးအိပ်တာပဲကောင်းပါတယ်ကွာ။ "ဟုဆိုကာ
အခန်းပြင်သို့လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ထွက်သွားတော့လေသည်။
သူ မထွက်သွားသေးခင် အခန်းထဲသို့ခေါင်းပြူကြည့်လျက်အော်ပြောသွားသေးလေ၏။
"သွားပြီနော် ဟိတ်ကောင်။
မင်းအခန်းဖော်လေးလာရင် ချော့လိုက်ဦး"ဟူ၍။
မင်းခန့်ထည်ကတော့ မင်းစက်ထွက်သွားမှန်းသိတောင်မသိလိုက်ပေ။
ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာကွဲကွာသွားတဲ့အချစ်ဦးနဲ့ပြန်ဆုံတွေ့လိုက်ရသလိုမျိုး ဖုန်းစခရင်မ်ကိုသာနှောင်းမြေ့နက်ရှိုင်းတဲ့အကြည့်များနှင့်မခွဲနိုင်မခွာရက်ကြည့်နေခဲ့တဲ့မင်းခန့်ထည်ဟာဆိုရင်လုံးဝရူးသွပ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
အခန်းပြင်ကိုထွက်သွားတဲ့မင်းစက်ကတော့ မင်းခန့်ထည်ရဲ့ထိုပုံစံကိုသူ့ခေါင်းထဲမှာ ပြန်တွေးမိလိုက်တိုင်းအူတက်မိကာကြိတ်ခွီနေပေသည်။
'ဒီဘာမဟုတ်တဲ့ missed callလေးတွေကမင်းဆိုတဲ့ကောင်ကိုဒီလိုမျိုးပြုံးလာအောင်လုပ်နိုင်တယ်ဆိုကတည်းက မင်းရူးနေပြီဆိုတာသေချာပေါက်ပဲ '
================================
နောက်တစ်နေ့ကျောင်းရောက်တော့ဖြူစင်သော်ကမင်းခန့်ထည်လက်ပေါ်ကပတ်တီးကိုကြည့်ပြီးသူမရဲ့မျက်နှာလေးမှာဖြူဖျော့လာရတော့သည်။
"မောင် လက်ကဘာဖြစ်လာတာလဲ!!!"
သူမကထိခိုက်ထားတဲ့မင်းခန့်ထည်ရဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုထိဖို့ပြင်လိုက်တော့ မင်းခန့်ထည်ကရှောင်ဖယ်လိုက်ပြီးတစ်ဖက်ကိုငေးကြည့်နေရင်းသာမန်ကာလျှံကာသာဆိုလာသည်။
"ဟိုနေ့က ဘုရားသွားပြီးပြန်လာတော့ ဆိုင်ကယ်တိုက်မိတာ"
"ဘာလို့ ဖြူ့ကို ဘာမှမပြောတာလဲ"
"ဖြူ ဒီလို..စိတ်ပူနေမှာစိုးလို့"
"ပူတာပေါ့. . . ဖြူစိတ်ပူတာပေါ့မောင်ရယ်။ မောင်ကဖြူ့ချစ်သူလေ။
ဖြူအချစ်ရဆုံးသူလေ။
အဲ့လိုလူကိုဖြူကစိတ်ပူတယ်ဆိုတာ ဖြစ်သင့်တာပဲမဟုတ်ဘူးလား ?"
ငိုသံစွက်လာတဲ့သူမလေးရဲ့အသံကိုကြားတော့မှမင်းခန့်ထည်ကလှည့်ကြည့်လာကာတုန်ယင်နေတဲ့ သူမရဲ့လက်ဖဝါးလေးတစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပေးထားလိုက်သည်။
"ကို ဘာမှမဖြစ်ဘူး စိတ်မပူနဲ့တော့နော်။ ကို့ကြောင့် တစ်ဖက်လူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားရတာမျိုးတွေကို ကိုမကြိုက်မှန်းလည်းဖြူသိရဲ့သားနဲ့ ..."
ဖြူစင်သော်ကမင်းခန့်ထည်ရဲ့နွေးထွေးကြမ်းရှသောလက်ဖဝါးပြင်ကိုပြန်အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက် သူမစိတ်တို့ကပြန်တည်ငြိမ်သွားတော့သည်။
"အင်းပါ မောင် မကြိုက်တဲ့အရာတွေကိုဖြူမလုပ်တော့ပါဘူး
နောက်ဒီလိုထပ်မဖြစ်တော့အောင် ဂရုစိုက်ပါ့မယ်လို့တော့ ဖြူ့ကိုကတိပေးရမယ်"
"ပေးတယ်"
"ကတိနော်"
"အင်း ကတိ"
ဖြူစင်သော်နဲ့မင်းခန့်ထည်တို့ရဲ့လက်သန်းလေးတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ခိုင်မာစွာယှက်သန်းလို့နေလျက်။
မသေချာသေးတဲ့အနာဂတ်မှာကော မင်းခန့်ထည်က ဖြူစင်သော်အနားမှာထာဝရနေထိုင်သွားပြီးဒီလိုမျိုးကတိတွေထပ်ပေးနိုင်ဦးမလားဆိုတာ လူသားတွေကို သူလိုရာကြိုးဆွဲကနေတဲ့ကံကြမ္မာကသာအသိဆုံးဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
မင်းခန့်ထည်တစ်ယောက် ကျောင်းသားရေးရာအရှေ့ဘက်ရှိလမ်းလေးအတိုင်းတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ တကိုယ်တည်းလျှောက်လှမ်းနေတဲ့ပုံစံမှာအသိစိတ်ကင်းမဲ့နေတဲ့အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင်။
ဤသည်ကိုသူ့အနောက်ကနေဖြည်းဖြည်းချင်းလိုက်နေတဲ့ မင်းစက်ကတော့မူမမှန်ကြောင်းသတိထားမိတာကြောင့် သူအော်ခေါ်လိုက်သည်။
"ဟိတ်ကောင် မင်းခန့်"
"မင်းခန့်ထည်"
"သားကြီးရေ"
"မင်းခန့် သူတောင်းစားရေ ငါခေါ်တာကြားလားဟ"
သူသာ ဒီနေ့လိပ်ခေါင်းထွက်ပြီးအသံသာဝင်သွားမယ် ဒီအကောင်နားပေါက်ကကန်းနေပြီဖြစ်တာကြောင့်ကြားမယ့်ပုံမပေါ်ပေ။
ဘေးနားကနေဖြတ်သွားတဲ့တချို့သောကျောင်းသားတွေကသူ့အားမနှစ်မြို့တဲ့အကြည့်တွေနဲ့လှည့််ကြည့်သွားကြတာကြောင့်ဝိုင်းအရိုက်မခံရအောင်သူအတတ်နိုင်ဆုံးဖျစ်ညစ်ပြုံးပြလိုက်ရလေသည်။
သူ့အသံကို အရှေ့ကနားပင်းကသာမကြားတာ တခြားလူတွေအကုန်ကြားလို့
သုံးထပ်ဆောင်ပေါ်ကလူတွေတောင်သူ့ကို ဝိုင်းကြည့်လာကြလေပြီ။
မင်းစက်တစ်ယောက်နောက်ဆုံးတော့စိတ်မရှည်တော့ဘဲ မင်းခန့်ထည်ရဲ့ခေါင်းကိုခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်တီးထည့်ပေးလိုက်လေ၏။
"_ီးဖြစ်နေတာလား ! မင်းက !"
"နောက်ဆုံးတော့ အသိပြန်ဝင်လာပြီပဲ ငါ့ကိုတောင်ဆဲဖို့သတိရသေးတယ်ဆိုတော့လေ"
မင်းခန့်ထည်ကမျက်ထောက်နီကြီးနဲ့စိုက်ကြည့်လာပြီးနောက်သူ့အားဒေါသထွက်ကာကြိမ်းမောင်းလာခဲ့သည်။
"မင်းဘာကိစ္စ ငါ့ခေါင်းကိုလာရိုက်တာတုန်း မင်းမှာပါးစပ်မပါဘူးလား ကောင်းကောင်းခေါ်ပါလား"
'WTF!! Bro WTF !!'
'ကျနော်မျိုးသာကောင်းကောင်းမွန်မွန်ခေါ်နေလို့ကတော့ ဘဝသာကူးသွားမယ် ခွေးကောင်မင်းကကြားမှာမို့လို့လား !!! '
မတရားအပြောခံလိုက်ရတဲ့မင်းစက်မှာလိမ့်တက်လာတဲ့ဒေါသတွေကိုစိတ်ကောင်းလေးထားကာပြန်မြိုချလိုက်လေသည်။
"ငါကောင်းကောင်းမွန်မွန်ခေါ်နေတာကို မင်းသာမကြားတာ သုံးထပ်ဆောင်ပေါ်ကလူတွေတောင်ကြားလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ဆူညံမှုနဲ့
ငါ့ကိုဝိုင်းရိုက်ကြတော့မယ်သိလား"
"ဝိုင်းရိုက်တော့လည်း ခံလိုက်ပေါ့"
"အေး ငါလည်းနောက်ဆို မင်းကိုသတိပြန်ဝင်လာအောင်မလုပ်ပေးတော့ဘူး ကားတိုက်ပြီးဂန့်သွားတဲ့အထိ လွှတ်ထားပြီးလက်ပိုက်ကြည့်နေတော့မှာ"
"သောက်ရေးမပါတာတွေ မပြောစမ်းနဲ့ကွာ"
မင်းခန့်ထည်ကတကယ်ကြီးကိုဒေါသထွက်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် မင်းစက်လည်းရန်မစရဲတော့ဘဲစကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တော့သည်။
"မင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"Archi ဆောင်"
"ဖြူစင်သော်ကိုသွားတွေ့မလို့လား"
"မဟုတ်ဘူး ဖြူနဲ့တွေ့ပြီးပြီ ရှိုင်းဇေယံကိုသွားရှာမလို့"
"ရှိုင်းဇေယံက Compoundခန်းမှာရှိမှာပေါ့ ဘယ်လိုလုပ်Archiဆောင်မှာရှိမှာလဲ"
First yearတွေကမေဂျာခွဲတဲ့စာရင်းမထွက်လာသေးမချင်း Compoundခန်းထဲမှာပဲရှိနေမှာဖြစ်တာကြောင့် မင်းခန့်ထည်ကထိုကောင်လေးကိုတွေ့ဖို့ Archiဆောင်ကိုဘာလို့သွားလဲဆိုတာသူဘယ်လိုတွေးတွေးနားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်။ မင်းခန့်ထည်ကမင်းစက်ရဲ့အတွေးတွေကိုသိနေတာကြောင့်ထပ်ပြောလာသည်။
"ငါ Compoundခန်းသွားပြီးပြီ ရှိုင်းဇေယံမရှိဘူး သူသွားတတ်တဲ့နေရာဆိုလို့ Archi ဆောင်ပဲရှိတယ်"
"မင်းခန့် မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲသားကြီး
မင်းကိုကြည့်ရတာစိတ်တွေရှုပ်နေသလိုပဲ
ဒီလိုဖြစ်နေရတဲ့အကြောင်းရင်းနဲ့ပက်သတ်ပြီး မင်း ငါ့ကိုပြောပြချင်လား"
ထို့နောက် မင်းစက်တစ်ယောက် မင်းခန့်ထည်ကို ကျောင်းသားရေးရာရှိကျောင်းသားများWifiသုံးနေကျနေရာဖြစ်သော သူတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားပြောနေကျနေရာလေးဆီသို့ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီးအကျိုးအကြောင်းမေးမြန်းတော့လေသည်။
"ပြော မင်းနဲ့အဲ့ကောင်လေးက ပြဿနာတက်ထားတာလား"
"ဘာပြဿနာမှမတက်ဘူး
အဲ့နေ့ကတည်းက စကားမပြောတော့တာ ဒီနေ့နဲ့ဆိုသုံးရက်ရှိပြီ"
'အဲ့တာချီးကိုပြဿနာမတက်တာလားဟ ဒီကောင်ကပြဿနာဆိုတာကိုဘယ်လိုပေတံမျိုးနဲ့တိုင်းတာနေတာလဲ'
"မင်းကို ရှိုင်းဇေယံ စကားမပြောတာ သုံးရက်ရှိပြီဟုတ်လား"
"အေး"
"ဟိုနေ့က မင်းမချော့ဘူးလား"
"ငါလည်း သူစိတ်ဆိုးပြေအောင် စကားလိုက်ပြောတာပဲ ဒါပေမယ့်ကွာ သူကငါ့ကိုဘာမှပြန်မပြောတဲ့အပြင်ကို ငါ့ကိုရှိတယ်လို့တောင်မမှတ်ဘူး"
ထိုအခါ မင်းစက်ကသူ့မျက်လုံးတွေကိုကျဥ်းမြောင်းလိုက်ပြီးမေးဖျားလေးကိုပွတ်သပ်လိုက်ကာဟိတ်ဟန်အပြည့်ဖြင့်ကောက်ချက်ချလာ၏။
"ရှိုင်းဇေယံ မင်းကိုတော်တော်တင်းနေတာပဲ"
"အေး တင်းနေတယ် ဒါပေမယ့် သူဘာကြောင့်ငါ့ကိုတင်းနေမှန်းကိုငါမသိတာ။
လက်ကျိုးတာငါလေ။ အဲ့လိုဖြစ်နေတဲ့ငါ့ကိုသူက စိတ်မဆိုးဘဲဂရုစိုက်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား"
ထိုစကားကြားတော့ မင်းစက်ကသူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုရွဲ့စောင်းလိုက်ကာ မင်းခန့်ထည်အားဆွေကြည့်လာခဲ့သည်။
"နေစမ်းပါဦး မင်းကဘာလို့အဲ့ကောင်လေးရဲ့ဂရုစိုက်မှုကို ခံချင်နေရတာလဲ
မင်းမှာမင်းကို သောက်ရမ်းတွေဂရုစိုက်နေတဲ့မင်းစော်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာပဲဟာ"
"ဖြူက ငါ့ချစ်သူမို့လို့ငါ့ကိုဂရုစိုက်ပေးတယ် ဆိုတာတော့ဟုတ်ပါပြီ။အဲ့တာကအသာထားသူကကျဘာလို့ငါ့ကိုဂရုမစိုက်တာလဲ။ "
'အော် ဒီကောင်နဲ့တော့ခက်ပြီ'
မင်းခန့်ထည်ကတော့မင်းစက်ရဲ့ထိုရိုက်ပေါက်အတွေးတွေကိုမသိရှာ သူ့အာရုံနဲ့သူဆက်ပြောနေခဲ့သည်။
"ငါဘာလို့ ဒီလို accidentဖြစ်တာလဲဆိုတာမင်းလဲသိတယ်မှတ်လား ငါ့မှာတော့ သူ့သင်တန်းဆင်းပွဲလေးကိုအမှီလာချင်လွန်းလို့ ငါ့ဘေးကိုတောင်ငါဂရုမစိုက်နိုင်တော့တဲ့အထိဖြစ်သွားတာလေ။
အခုကျ သူကငါ့ကို စကားလေးတစ်ခွန်းတောင်ပြန်မပြောတော့ဘူးကွာ"
မင်းစက်ကသက်ပြင်းဖွဖွချလျက်။
"ဟိတ်ကောင် ....မင်းကိုအတိုင်းထက်လွန် ဂရုစိုက်ပေးနေရအောင် မင်းကသူ့ရဲ့သူစိမ်းလေ။ဘာဆိုင်လို့လဲ ?
ပြီးတော့ မင်းဒီလိုaccidentဖြစ်တာလည်း သင်တန်းဆင်းပွဲကိုအမှီလာလို့ဖြစ်မှန်းမှ သူလည်းမသိတာ ဒါပေမယ့် အဲ့ကောင်လေးတစ်ညလုံးတော့မင်းကိုစိတ်ပူနေခဲ့ပါတယ်။"
မင်းစက်ကထိုသို့ဆိုလာတော့မင်းခန့်ထည်ရဲ့ဒေါသတွေနဲ့ရှုပ်ထွေးနေတဲ့စိတ်အခြေအနေတို့က အဆုံးစွန်ထိတိုင်ထိုးတက်သွားရကာ
သူ့ကိုယ်သူလဲမထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပေ။
"အေး ငါ့ကိုဂရုမစိုက်လည်းနေ ငါဘာမှမဖြစ်ဘူး။ သူငါ့ကို ဒီလိုမျိုးမခေါ်မပြောဘဲနေနေတာကြီးကို ငါမနေတတ်တာ။
ငါပြောချင်တာကကွာ ငါ့ကို ဂရုစိုက်ကိုစိုက်ရမယ်လို့ဆိုလိုချင်တာမဟုတ်ဘူး သူငါ့ကို အရင်လို စကားပြန်ပြောတာလေးကိုပဲလိုချင်တာ"
"အဲ့ဒါဆိုလည်း သူမင်းကိုစိတ်ဆိုးနေတဲ့ အကြောင်းအရင်းကိုရှာကြည့်လေ။ နောက်ဆုံးရှာမရရင် မင်းကိုယ်တိုင် သူ့ဆီတိုက်ရိုက်သာ သွာမေးပေတော့။မင်းတို့နှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှင်းမှပဲ ဒီကိစ္စကပြီးမှာ"
မင်းခန့်ထည်တစ်ယောက် အတွေးများစွာနှင့်ပူထူနေကာခေါင်းမီးတောက်နေပေသည်။ သူဘာမှဆက်မပြောချင်တော့တာကြောင့်အသံတိတ်ပြီးထိုင်နေလိုက်ကာ သူ့ရဲ့ဖိနပ်အောက်မှာတွားသွားနေတဲ့ပုရွက်ဆိတ်လေးတွေကို စိတ်လွက်လက်လွတ်ငေးကြည့်နေမိသည်။
ဒီအကြောင်းအရာတွေထက်စာရင် ပိုဆိုးတာတစ်ခုကသူ့ရင်ဘက်ထဲမှာ အနက်ရှိုင်းဆုံးနစ်ဝင်နေပါတဲ့အဓိပ္ပါယ်မဖော်နိုင်သည့်ဝေဒနာတစ်ခုပင်။
ရှိုင်းဇေယံဆိုတဲ့ထိုချာတိတ်လေးဟာဝေဒနာအမျိုးမျိုးခံစားရအောင် သူ့အားပြုစားနိုင်စွမ်းရှိတဲ့နတ်သူငယ်လေးလို့မင်းခန့်ထည်ကသူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာတင်စားခေါ်ဝေါ်ထားလိုက်၏။
တစ်ခါမှမချစ်တတ်ခဲ့ဖူးတဲ့မင်းခန့်ထည်ဟာဆိုရင် သူ့ရင်ဘက်ထဲကဝေဒနာကိုအဓိပ္ပါယ်ဖော်နိုင်ဖို့အတွက် သူတော်တော်ကိုရုန်းကန်ရဦးပေမည်။
ခနကြာတော့ကျောင်းသားရေးရာက Wifiနဲ့လိုင်းသုံးနေတဲ့မင်းစက်က ဖုန်းပွတ်နေရင်းထအော်လာသည်။
"မင်းခန့် majorတွေခွဲပြီဟ"
မင်းစက်ပြောတာကြားတဲ့အခါမင်းခန့်ထည်ကအတွေးလွန်နေရာကနေသတိပြန်ကပ်လာပြီး မင်းစက်နားတိုးကပ်ကြည့်လိုက်တော့ phone screenပေါ်မှာ First year တွေရဲ့ majorစာရင်းတွေကတစ်ပုံပြီးတစ်ပုံတက်လာနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
" ရှိုင်းဇေယံ ဘာ majorရလဲ ငါ့ကိုကြည့်ပေးဦး"
"သူ့Rollကဘယ်လောက်လဲ"
"65"
"ok Archi မှာရှိလောက်မယ်"
မင်းစက်က သူငယ်ချင်းကောင်းပီသစွာဖြင့် ရှိုင်းဇေယံဆိုတဲ့နာမည်လေးကို Archi majorမှာအချိန်တစ်ခုကြာတဲ့အထိသွားမွှေနှောက်လိုက်ပြီးနောက် စိတ်ရှုပ်စွာငြီးတွားလာခဲ့သည်။
"Archiမှာ ရှိုင်းဇေယံနဲ့တူတဲ့နာမည်တစ်လုံးမှကိုမရှိဘူး"
"မဖြစ်နိုင်တာ သူ့ Rollလောက်ဆိုရင် ကျိန်းသေ Archiဝင်မှာ"
မင်းစက်တစ်ယောက်တခြားmajorများတွင်လည်းရှာဖွေကြည့်လိုက်ပေမယ့်် EP,EC,IT majorသုံးခုလုံးသာရှာပြီးသွားသည်။
ရှိုင်းဇေယံနှင့်ဆင်တူသော နာမည်တစ်လုံးမှကိုရှာမတွေ့သေးပေ။
"သူမင်းကို ရှေ့ရက်တွေတုန်းက majorတွေနဲ့ပက်သတ်ပြီးဘာပြောသေးလဲ"
" သူ Civilလျှောက်ထားတယ်လို့ပဲပြောဖူးတယ်"
"Civilမှာလည်းမရှိဘူး"
"Mechanicalမှာကော"
"မရှိဘူး"
"ငါတို့ majorမှာကော"
မင်းစက်တစ်ယောက် ထပ်ပြီးကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ရှာဖွေလိုက်သည်။
မင်းခန့်ထည်ကတော့ သူ့အခန်းဖော်လေးရောက်မယ့် majorကို အလွန်ပင်စိတ်ဝင်တစားဖြစ်နေတာကြောင့်အလျင်စလိုဖြစ်နေပေသည်။
မင်းစက်သာ ရှိုင်းဇေယံဆိုတဲ့ နာမည်ကို majorကိုးခုလုံးမှာရှာမတွေ့ခဲ့ဘူးဆိုရင် မင်းခန့်ထည်တစ်ယောက်ဖြစ်လာမယ့်စိတ်အခြေအနေကတော့ မတွေးရဲစရာပင်။ထို့ကြောင့်မင်းစက်ခမျာဖုန်း Screenကိုဆက်တိုက်ဆွဲချနေရင်းချွေးပျံလာရတော့သည်။
"ဒီမှာတွေ့ပြီ IMC 1 ရှိုင်းဇေယံတဲ့။သူကငါတို့majorကိုရောက်လာတာပဲ။မဟုတ်မှလွဲရောဆိုပြီး ငါထင်နေတဲ့အတိုင်းပဲ။ "
'ဟူး!!!!! တော်ပါသေးရဲ့ နာမည်ရှာတွေ့လို့ မဟုတ်လို့ကတော့ငါ့ရဲ့မရှိမယ့်ရှိမယ့်ဖုန်းလေးပါအခွဲခံရဖို့နီးနေပြီ'
"သူဘာလို့ ငါတို့majorရောက်လာတာလဲ။"
ထိုကျပြန်တော့လည်း မင်းခန့်ထည်ကနားမလည်နိုင်တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့မေးခွန်းထုတ်လာပြန်လေသော်မင်းစက်ကသူ့ရဲ့ဖုန်းလေးကိုပြန်ပိတ်လိုက်ကာ စိတ်အိုက်စွာဆိုသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ မင်းမပျော်ပြန်ဘူးလား"
"ငါပျော်တာမပျော်တာကကိစ္စမဟုတ်ဘူး။
ရှိုင်းဇေယံက Archiရသင့်တာကို ဘာလို့ငါတို့မေဂျာလဲ ?
ဒီကောင်လေးကကော ငါတို့မေဂျာရလို့ပျော်နေမှာတဲ့လား ငါ့အထင်တော့ သူ့ကိုmajorပြန်ပြောင်းဖို့ ငါတိုက်တွန်းသင့်တယ်ထင်တယ်"
ထိုအခါမင်းစက်ကသူ့ရဲ့ပါးစပ်လေးကိုဖွင့်ဟကာတစ်ခုခုပြောဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့်မင်းခန့်ထည်ရဲ့သုန်မှုန်နေတဲ့မျက်နှာကြီးကိုမြင်ပြီး သူဘာမှမပြောဖြစ်တော့ပေ။
မင်းခန့်ထည်ရဲ့ရင်ထဲမှာတော့ အတိုင်းမသိပျော်ရွှင်နေတဲ့စိတ်နဲ့ ထိုကောင်လေးက သူတို့majorကိုရောက်လာရလို့ ပျော်နေပါ့မလားဆိုတဲ့စိတ်နှစ်ခုဟာ ဒွန်တွဲယှဉ်တွဲနေလျက်။
ရှိုင်းကဒီမေဂျာကို သူတကယ်ပဲနှစ်သက်လို့ရောက်လာတာလားဆိုတဲ့အကြောင်းအရင်းမှန်ကိုလည်းမင်းခန့်ထည်တစ်ယောက်အတိုင်းထက်အလွန်သိချင်နေမိပေသည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ရှိုင်းလိုအမှတ်မြင့်မြင့်နဲ့ဝင်လာတဲ့ကျောင်းသားတိုင်းဟာလူပြောများတဲ့ဘာသာရပ်တွေဖြစ်တဲ့ Civilနဲ့ Archiကိုမဝင်လျှင်စိတ်ဓာတ်ကျသွားတတ်ကြသည်။
ဌာနမှူးတွေကအစည်းအဝေးထိုင်ပြီး အမှတ်မြင့်တဲ့ကျောင်းသားတချို့ကိုသူတို့ majorတွေဆီဆွဲသွင်းခေါ်တတ်တာကြောင့်ဝါသနာမပါဘဲရောက်လာရတဲ့ကျောင်းသားတွေလည်းနှစ်စဥ်နှစ်တိုင်းရှိခဲ့သည်။
သူတို့စိတ်ဝင်စားမှုမရှိတဲ့ဘာသာရပ်တွေဆီရောက်သွားရတဲ့တချို့သောကျောင်းသားတွေကစိတ်လေသွားကြပြီးလမ်းလွဲသွားတာတွေကိုသူမြင်နေရတာကြောင့် မင်းခန့်ထည်ဟာရှိုင်းဇေယံအပေါ်majorကိစ္စနဲ့ပက်သတ်ပြီးစိုးရိမ်နေရခြင်းပေ။
ဒါ့ကြောင့် ရှိုင်းဇေယံကို majorပြန်ပြောင်းဖို့တိုက်တွန်းခြင်းဟာ သူလုပ်ကိုလုပ်ရမယ့်အမှန်ကန်ဆုံးလုပ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်တယ်လို့
စီနီယာကြီးမင်းခန့်ထည်တစ်ယောက် သူ့ရဲ့စိတ်ထဲ၌ခိုင်ခိုင်မာမာပင်ကောက်ချက်ချလိုက်တော့သည်။
**********************************
List of nine engineering subjects
1.Architectural Engineering
2.Chemical Engineering
3.Civil Engineering
4.Information Technology Engineering
5.Electrical Engineering
6.Electrical Power Engineering
7.Mechanical Engineering
8.Mechatronics Engineering
9.Petroleum Engineering
*Major၉ခုနာမည်တွေသိအောင် Alphabetအလိုက်စီထားခြင်းဖြစ်ပါတယ်*
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အခန္း(၁၀) - Please Take care me!
Zawgyi
[ဂ႐ုအစိုက္မခံလိုက္ရတဲ့အျပင္ စိတ္ပါအဆိုးခံလိုက္ရတယ္ ]
႐ိႈင္းေဇယံတစ္ေယာက္ အေတြးပင္လယ္ထဲမွာနစ္ေျမာေနစဥ္မွာပင္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကအခန္းတံခါးကို အဆတ္မျပတ္ထု႐ိုက္ေနတာေၾကာင့္ သူခုတင္ေပၚကေနပ်င္းရိပ်င္းတြဲထလိုက္ကာ အခန္းတံခါးဆီသို႔သြားလိုက္၏။
ဘယ္သူလဲမသိဘူး....
သူတံခါး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အခန္းဝမွာ LEDမီးအိမ္ေလးနဲ႔မတ္တပ္ရပ္ေနေသာအကိုမင္းစက္ဆိုသူကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
မင္းစက္က အျဖဴေရာင္အလင္းေအာက္၌ထြက္ေပၚလာတဲ့႐ိႈင္းေဇယံရဲ႕မ်က္ႏွာေသးေသးေလးကိုျမင္ေတာ့သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြထဲမွာအံ့အားသင့္တဲ့အရိပ္အေယာင္တို႔ျဖတ္ေျပးသြားၿပီးေနာက္ သူကရယ္ျပလာရင္းေမးလိုက္ေလသည္။
"ညီေလး မင္းခန္႔ေကာ"
"သူ မေရာက္ေသးဘူး"
"အဲ့အေကာင္ မနက္ထဲကအျပင္သြားတာအခုထိျပန္မလာေသးတာလား"
"ဟုတ္တယ္ အကိုမင္းစက္"
မင္းစက္ကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားၿပီးစိတ္တိုတဲ့ေလသံနဲ႔အတူထပ္ေျပာလာသည္။
"ဘာလားဒီေကာင္ သူ႕ရည္းစားနဲ႔သြားေတြ႕တာတဲ့လား ?"
"ဟုတ္ ဒီေန႔သူ႕ရည္းစားနဲ႔သြားေတြ႕မယ္လို႔ေတာ့ေျပာတယ္"
"ဟုတ္လား ဒီအခ်ိန္ႀကီးထိေတာင္ျပန္မလာေသးတာ ႏွစ္ေယာက္သားဘာေတြလုပ္ေနၾကလို႔တုန္း ! "
မင္းစက္က စိတ္တိုတိုနဲ႔ပါးစပ္ထြက္ရာဇြတ္ေျပာေနေပမယ့္ သူ႕ေ႐ွ႕ကေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာအေရာင္ကတစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ညိႇဳုးေလ်ာ္လာေနၿပီဆိုတာကိုသူသတိမထားမိလိုက္ေပ။
႐ိႈင္းေဇယံကေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ပြေရာင္းေရာင္းပြင့္႐ိုက္ဝမ္းဆက္ႀကီးနဲ႔မင္းစက္ကိုၾကည့္လိုက္ကာစိုးရိမ္မႈတို႔ေရာယွက္ေနတဲ့ေလသံနဲ႔တိုးဖ်စြာေမးလာခဲ့သည္။
"အကိုမင္းစက္ အကိုမင္းခန္႔ထည္ကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ၿပီးၿပီလား ?"
မင္းစက္ကသူ႕ရဲ႕ညာဘက္လက္၌ကိုင္ထားတဲ့ဖုန္းေလးကိုေကာင္ေလးျမင္ေအာင္ေျမႇာက္ျပလာရင္းစိတ္႐ႈပ္ေနတဲ့အသံတို႔ျဖင့္ျပန္ေျဖလာသည္။
"အကိုညေနတုန္းကတစ္ခါဆက္ေသးတယ္ ဖုန္းက စက္ပိတ္ထားတယ္ဆိုၿပီးေျဖေနလို႔"
"သူတစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနတာလား မသိဘူး"
"မသိဘူးအကိုလဲ"
မင္းစက္ကေခါင္းတြင္တြင္ခါကာ လိုင္းေပၚကေနစာပို႔လိုက္ရင္းမင္းခန္႔ထည္နဲ႔အဆက္အသြယ္႐ွိႏိုင္မယ့္အျပင္ကစီနီယာေတြကိုလိုက္ပတ္ေမးၾကည့္ေနသည္။
ကီးဘုတ္ေပၚ၌တေတာက္ေတာက္နဲ႔စာ႐ိုက္လိုက္ရင္းဆက္ဆိုလာသည္။
"အကိုကအခုသူျပန္ေရာက္ေနၿပီထင္လို႔လာၾကည့္တာ အခုေတာ့ အကိုလည္းစိတ္မေအးႏိုင္ေတာ့ဘူး အေဆာင္ျပင္ထြက္႐ွာဖို႔ကလည္းအေဆာင္တံခါးကပိတ္သြားၿပီ"
"အရင္တုန္းကေကာ သူအေဆာင္ကိုျပန္မလာတာမ်ိဳးေတြ႐ွိလား သူ႕အိမ္ကိုျပန္သြားတာမ်ိဳးတို႔ေလ"
"အကိုသိသေလာက္ေျပာရရင္မင္းခန္႔ကေတာ္ေတာ္ေဝးတဲ့ၿမိဳ႕ကေနဒီကိုတစ္ေယာက္တည္းလာခဲ့တာ...
ၿမိဳ႕ထဲမွာေဆြမ်ိဳးေတြဘာေတြ႐ွိတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာသံမၾကားမိဘူး ၿပီးေတာ့တစ္ခါမွလည္းအေဆာင္ကိုသတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္းျပန္မေရာက္တာမ်ိဳးလည္းမ႐ွိဖူးဘူး ဒါပထမဆုံးပဲ .."
"ဒုကၡပါပဲဗ်ာ သူဘယ္မ်ားေရာက္ေနတာလည္းမသိဘူး"
'ခမ်ားဘယ္ေတြေရာက္ေနတာလဲဗ်ာ
က်ေနာ္ေလခမ်ားကို လုံးဝလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခ်င္ေပမယ့္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားဖို႔က်ျပန္ေတာ့လည္းတအားခဲယဥ္းလြန္းေနတယ္'
မင္းစက္လည္းစကားေျပာရင္းအခန္းထဲကိုေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းတစ္ခန္းလုံးက မဲေမွာင္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္သူသိခ်င္စိတ္ျဖင့္ေမးၾကည္္႕လိုက္၏။
"ညီေလးအခန္းကေမွာင္ေနပါလား LEDမီးေတြဘာေတြ မ႐ွိဘူးလား"
"႐ွိတယ္အကို မထြန္းခ်င္တာနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာပဲအိပ္ေနတာ"
"ညီေလး တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ရဲ႕လား
အကို အေဖာ္ေနေပးရမလား"
"ဟုတ္ ရပါတယ္အကိုမင္းစက္ က်ေနာ္႕ေၾကာင့္အကို႔ကိုဒုကၡေပးသလို ျဖစ္ေနပါဦးမယ္"
"ရတယ္ အကိုလည္းအခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတာ အကို႔အခန္းေဖာ္ကမနက္ကေျပာင္းသြားလို႔ေလ
ညီေလးစိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ အကိုအေဖာ္ေနေပးမယ္ေလ ရလား ?"
"ဟုတ္ ဒါဆိုလည္းဝင္ခဲ့ေလ အကို"
႐ိႈင္းေဇယံကလည္းေဖာ္ေ႐ြစြာဆိုလိုက္ရင္းမင္းစက္အၾကံကိုသေဘာတူလိုက္ၿပီးေနာက္ အခန္းဝမွာပိတ္ရပ္ေနတဲ့သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေလးကိုတစ္ဖက္သို႔ေ႐ႊ႕ေပးလိုက္၏။
မင္းစက္အခန္းထဲကိုဝင္လာၿပီးတဲ့အခါ
ေမွာင္မဲေနတဲ့အခန္းငယ္ေလးက LEDမီးေလးေၾကာင့္ထိန္လင္းသြားခဲ့ေလၿပီ။
မင္းစက္က တစ္ဖက္ခုတင္ေပၚ၌တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္လိုက္ၿပီးတရစပ္စာ႐ိုက္ေနရင္းနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္ေနကာ ႐ိႈင္းေဇယံကေတာ့အခန္းထဲ ႐ုတ္တရက္ေရာက္လာတဲ့သူစိမ္းေၾကာင့္အနည္းငယ္အေနၾကပ္ျဖစ္မိေလသည္။
မင္းစက္ကမူမင္းခန္႔ထည္ကိုအရမ္းစိတ္ပူေနတာေၾကာင့္က်န္တာေတြကိုေခါင္းထဲမထည့္ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနရကာ အေနၾကပ္တယ္ဆိုတာဂ်ိဳနဲ႔လားလို႔ေတာင္ျပန္ေမးလာမယ့္ပုံျဖင့္ အလြန္တရာသက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေနခဲ့၏။
Messageဝင္လာတဲ့ Notiသံ တတင္တင္နဲ႔အခန္းထဲမွာဆူညံေနၿပီးေနာက္ မင္းစက္ရဲ႕စိတ္မ႐ွည္စြာစုတ္သပ္လိုက္သံကိုသူအတိုင္းသားၾကားေနရေလသည္။
အကိုမင္းစက္ဆိုသူကအသားညိဳညိဳနဲ႔ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိတဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္လို႔ သူ႕ရဲ႕ထိုအ႐ွိန္အဝါေတြကိုသူ႕ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ့ဗ႐ုတ္သုတ္ခနဲ႔ေထြရာေလးပါးစကားေတြက ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကာယကံ႐ွင္ခမ်ာမသိ႐ွာခဲ့ေပ။
"ေတာက္!!!!!! ဒီေကာင္မေတြကလည္းအားအား႐ွိဒါပဲေျဖတတ္လားမသိဘူး
အေရးနဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ဆိုရင္ လူႀကီးမင္းနဲ႔ပဲပတ္တိုးေနတာ...
ေသာက္ဖုန္းလိုင္းေတြကအစ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာ ခ်ီးပဲ"
"စက္ပိတ္ထားတယ္တဲ့လား အကို"
"ေအး ဒီေကာင္ကြာ ! မဟုတ္မွလြဲေရာ ဒီေကာင္သူ႕ေစာ္ကိုမ်ား မသြားၿပီလားမသိဘူး"
မင္းစက္ရဲ႕အႀကိဳေဝဖန္သုံးသပ္ခ်က္မ်ားကို မင္းခန္႔ထည္သာၾကားရင္ေတာ့လား အရမ္းကိုသာယာခ်ိဳသာလြန္းတဲ့ အဆဲသံေလးေတြစီထြက္လာမည္မွာက်ိန္းေသေပါက္ပင္။
"ဟာ အကိုကလည္း မဟုတ္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူး"
"အကိုလည္း မထင္ပါဘူး ဒါေပမယ့္အဆိုးဆုံးကိုႀကိဳေတြးထားရမွာပဲေလ ဒီေကာင္က မထင္ရင္မထင္သလိုလုပ္တတ္တာ ညီေလးမွမသိတာ"
မင္းစက္ရဲ႕ဘုမသိဘမသိနဲ႔လွ်ာ႐ိုးမ႐ွိတိုင္းေလွ်ာက္ေျပာလာတဲ့စကားေတြက ေကာ္ဖီေအးေတြနဲ႔မနည္းၿငိမ္းသတ္ထားရတဲ့႐ိႈင္းေဇယံရဲ႕ရင္ဘက္ထဲကအပူမီးေတာက္ကို ဓာတ္ဆီေတြေရာဒီဇယ္ေတြပါေလာင္းထည့္ေနတဲ့အျပင္ မီးၫြန္႔မီးလ်ံေတြတက္ေအာင္ပန္ကာနဲ႔ပါမႈတ္ေပးေနသကဲ့သို႔ မီးေလာင္ရာေလာင္စာထည့္ျဖစ္ေနသည္ကိုထိုပုဇြန္ဦးေႏွာက္ကမရိပ္မိျပန္ေပ။
႐ိႈင္းေဇယံရဲ႕မ်က္ႏွာကတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ပ်က္ယြင္းလာခဲ့ကာ သူက LEDမီးေရာင္ကိုေက်ာေပးထားတာေၾကာင့္သူ႕ရဲ႕ထိုမူမမွန္တဲ့အမူအရာေတြကို အကိုမင္းစက္ဆိုသူက အေသးစိတ္ဖတ္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
'သူတကယ္မ်ားအဲ့လိုလုပ္ခဲ့ရင္ေလ...သူ႕ခ်စ္သူနဲ႔ေပါင္းဖက္ရလို႔ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေနမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ရဲ႕အဲ့လိုတဇြတ္ထိုးလုပ္ရပ္အတြက္ ငါဝမ္းနည္းေနမိမွာလား ။'
မင္းစက္ရဲ႕စနက္ေၾကာင့္႐ိႈင္းေဇယံမွာအေတြးလြန္သြားရ၍ ရစ္ပတ္႐ႈပ္ေထြးေနခ်ိန္တြင္
မင္းစက္ကေတာ့ မင္းခန္႔ထည္ခုတင္ေပၚ၌
ေက်ာခ်အိပ္လိုက္ရင္းဇိမ္က်ေနေလသည္။
မင္းခန္႔ထည္ကအသန္႔အရမ္းႀကိဳက္သလိုအေကာင္းႀကိဳက္တတ္တဲ့သူလည္းျဖစ္တာေၾကာင့္သူ၏ခုတင္ေပၚ၌သုံးထားတဲ့ေရျမႇဳပ္ကအေကာင္းစား Brandျဖစ္ၿပီးလုံးဝအိစက္ေနကာမင္းစက္တစ္ေယာက္အေတာ္ေလးသေဘာက်လို႔ေနသည္။
"အကို မင္းစက္"
"ေျပာေလ ညီေလး"
"က်ေနာ္႕ကိုေလ အကိုမင္းခန္႔ထည္အေၾကာင္းေျပာျပပါလား"
မင္းစက္လည္းပ်င္းရိေနရင္းက ႐ိႈင္းေဇယံေမးျမန္းလိုက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးကို စိတ္ဝင္စားသြားတာေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင္္႕စြန္းတို႔ကအျမန္ႏႈန္းျဖင့္ေကြးတက္သြားရသည္။
သူ႕ရဲ႕အျပဳံးလိႈင္းေလးကအလြန္ပင္ျမန္ဆန္လြန္းတာေၾကာင့္႐ိႈင္းေဇယံေတာင္မဖမ္းမိလိုက္ေပ။
"ညီေလးက အဲ့ေကာင္အေၾကာင္းဘာလို႔သိခ်င္ရတာလဲ"
"အကိုမင္းခန္႔ထည္က က်ေနာ္႕အခန္းေဖာ္ေလ အနည္းဆုံးသူဘြဲ႕ရတဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔အတူတူ တစ္ခန္းတည္း ျဖတ္သန္းရမွာဆိုေတာ့... က်ေနာ္ကက်ေနာ္႕အခန္းေဖာ္အေၾကာင္းကိုနဲနဲေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သိထားခ်င္လို႔ပါ
ကာယကံ႐ွင္ကို ကိုယ္တိုင္ေမးဖို႔က်ေတာ့မ်က္ႏွာပူစရာေကာင္းေနလို႔"
ဒီေကာင္ေလးရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ အဆင္ေခ်ာေနတာပဲ။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူ႕ရဲ႕စုံေထာက္ဝင္စားတဲ့ဝမ္းတြင္းအသိစိတ္အရ ဒီေကာင္ေလးကတစ္ခုခုကိုဖုံးကြယ္ထားတယ္ဆိုတာသူခံစားေနရတယ္။
သူ႕ပုံစံေလးက အဓိကအေၾကာင္းအရာကိုေရးဖို႔အတြက္ အရင္နိဒါန္းပ်ိဳးလိုက္တဲ့ပုံစံမ်ိဳးေလးျဖစ္ေနတာကို အကဲခတ္ေတာ္တဲ့ မင္းစက္ကခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ေပမယ့္
တကယ္တမ္းထိုညီေလးအမွန္တကယ္သိခ်င္တဲ့အရာကဘာလဲဆိုတာကိုေတာ့
သူအတြင္းက်က်မရိပ္မိခဲ့ေပ။
ဒီေကာင္ေလးအမွန္တကယ္သိခ်င္ေနတာကဘာလဲဆိုတာကိုေဖာ္ထုတ္ဖို႔အတြက္
အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းႀကီးရဲ႕အတၳဳပၸတိေလးကို အပ်င္းေျပေဝမွ်ေပးဖို႔ရာဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းေတြေဖာက္သည္ခ်လိုက္လို႔လည္းကာယကံ႐ွင္ျဖစ္တဲ့ဟိုေခြးေကာင္ကသူ႕ကိုအခုခ်က္ခ်င္းလာေျပးမ႐ိုက္ႏိုင္တာေၾကာင့္သူေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးကိုအားရပါးရေျပာပစ္ေပဦးမည္။
မင္းစက္က ခုတင္ေပၚမွာေက်ာ႐ိုးမ႐ွိသလိုမ်ိဳးလဲေလ်ာင္းေနရင္းကေနေငါက္ခနဲထထိုင္လိုက္ၿပီး ေခ်ာင္း၂ခ်က္ဟန္႔၍လည္ေခ်ာင္း႐ွင္းလိုက္ကာ႐ိႈင္းေဇယံ႐ွိတဲ့ဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူလိုက္ေတာ့သည္။
သူ႕ရဲ႕ပုံစံကမသိလွ်င္ပညာ႐ွိႀကီးကစာခ်ေတာ့မည့္ဟန္ျဖင့္။
ထို႔ေနာက္ ကရားေရလြတ္ထြက္က်လာတဲ့မင္းစက္ရဲ႕စကားသံေတြကို ႐ိႈင္းေဇယံခမ်ာနားအူတဲ့အထိၾကားလိုက္ရေတာ့ေလသည္။
"အကို မင္းခန္႔နဲ႔စေတြ႕တုန္းက Compoundခန္းကေနစေတြ႕တာ။သူနဲ႔အကိုနဲ႔က Compoundတစ္ခန္းတည္းပဲ။ သူကေက်ာင္းစတက္တည္းက ေကာင္မေလးေတြၾကားမွာအရမ္းနာမည္ႀကီးတယ္။ "
"တခ်ိဳ႕စီနီယာမမေတြဆိုရင္ အကိုတို႔Compoundခန္းက ေစာ္ၾကည္ဘဲႀကီးကို တစ္ေန႔တစ္ေန႔လာလာေခ်ာင္းၾကတာအေမာ။ "
"အကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပခုံးခ်င္းယွဥ္ၿပီး Canteenသြားရင္လည္း အကိုဆို သူနဲ႔အတူတူမသြားရဲဘူးသိလား ေကာင္မေလးေတြဝိုင္းၾကည့္ၾကလြန္းေတာ့ အကိုဆိုတအား႐ွက္တာပဲ။အကို႔ကိုၾကည့္တာမဟုတ္ေပမယ့္ေပါ့ေလ"
တစ္ဖက္ခုတင္ေပၚက႐ိႈင္းေဇယံကလည္း
ကိုေလ႐ႊီးအားစိတ္ဝင္တစားျဖင့္ဝင္ေထာက္လာခဲ့သည္။
"အကိုမင္းခန္႔ထည္က အဲ့ေလာက္နာမည္ႀကီးတယ္လား"
"အင္း အကိုေျပာတာထက္ေတာင္ပိုေသးတယ္။"
"wow!!! တကယ့္SKBႀကီးပဲ"
"အင္း SKBႀကီးေလ ဒါေပမယ့္ညီေလးရာ အဲ့ေကာင္ကအေခ်ႀကီးတယ္သိလား။သူ႕accountကိုလာအပ္ၾကတဲ့ေကာင္မေလးေတြကိုေလ တစ္ေယာက္မွကို Confirmမလုပ္ဘူး။စိတ္႐ႈပ္လို႔တဲ့ေလ။အကိုနဲ႔မ်ားကြာပါ့ကြာ"
ထိုသို႔ဆိုကာဟြန္႔ခနဲႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕လက္၂ဖက္ကိုအေပၚေအာက္ထား၍ေျမႇာက္ျပလာခဲ့ကာအေရာင္ေတာက္ေတာက္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ကိုအတင္းတုပ္ျပန္ေလသည္။
"ၿပီးေတာ့အဲ့တုန္းက အဲ့အေကာင္ကတကယ့္လူ႐ိုး သူ႕ဆီမွာကြာ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ႕စာအုပ္ေတြမွ အထပ္လိုက္။ တစ္အုပ္တစ္အုပ္ကို ဆယ္ခါေလာက္ထိုင္ဖတ္တယ္။သူ႕ဆီမွာ႐ွိတဲ့စာအုပ္ေတြကိုဖတ္ရတာအားမရလို႔တဲ့ စာၾကည့္တိုက္မွာကဒ္သြားလုပ္ၿပီး ထပ္ငွားဖတ္တယ္။ "
"အတန္းကလည္းတက္လိုက္တာမေျပာနဲ႔
ခုံေတာင္မီးေတာက္ေတာ့မယ္ ဖင္ပူေအာင္ကိုထိုင္ၿပီးတက္ေနတာ။ သူ႕ကိုေၾကာင္ေနတဲ့မမေခ်ာေခ်ာေတြ ႐ြယ္တူေကာင္မေလးေတြမွအမ်ားႀကီး။ အကိုသာသူ႕ေနရာမွာဆို အမုန္းဆြဲပစ္လိုက္ၿပီ။ အဲ့ဒါကို ဒင္းကကန္းေနလို႔ မျမင္ဘူးေလ။တစ္ေန႔တစ္ေန႔စာကိုဖင္ကုန္းလုပ္ေနတာအေမာ။ စာမလုပ္ရင္ပဲ သူ႕ကိုသမၼတကေထာင္ခ်ေတာ့မယ့္ပုံနဲ႔။
တကယ့္ေကာင္ကြာ!"
သူ႕သူငယ္ခ်င္းႀကီးအေၾကာင္း စကားတစ္ခြန္းဆိုတိုင္းမင္းစက္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက အဓိပၸါယ္ေလးနက္လွေသာအေရာင္မ်ားနဲ႔ ဝင္းလက္လာခဲ့ေခ်သည္။
"အကို႔သူငယ္ခ်င္း မင္းခန္႔ထည္ကအဲ့တုန္းကဆိုရင္ အပူအပင္ေတြမ႐ွိဘဲ သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ကိုပဲအာ႐ုံစိုက္ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖတ္သန္းေန႐ွာတဲ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြကင္းတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။"
'ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ..... '
သူ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ အရင္တစ္ခ်ိန္တုန္းကၿပီးဆုံးခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ပုံရိပ္ေလးမ်ားကပူေႏြးစြာျပန္လႊမ္းမိုးလာခဲ့ရကာ ေနာက္ဆုံးစကားတစ္ခြန္းမွာေတာ့ မင္းစက္ရဲ႕အသံမ်ားက ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဝမ္းနည္းမႈမ်ားႏွင့္ေရာယွက္လာခဲ့သလိုပင္။
"ေမဂ်ာခြဲေတာ့လည္းအကို႔တို႔ကတစ္ေမဂ်ာတည္း က်တယ္။ Mechatronicsေမဂ်ာေလ။
မင္းခန္႔ကဒီေမဂ်ာကိုအရမ္းႀကိဳက္တာ။
အစကသူ ဒီေမဂ်ာကိုမႀကိဳက္ဘူးလို႔အကိုထင္ထားခဲ့တာ။
ဘယ္ဟုတ္မလဲ သူ႕အိမ္မက္က တစ္ေန႔သူက္ိဳယ္တိုင္စက္႐ုပ္အႀကီးစားႀကီးထြင္ၿပီးေတာ့ Civilေတြေဆာက္တဲ့တိုက္ေတြကိုၿဖိဳမလို႔တဲ့ေလ။"
"သူဘာလို႔အဲ့လိုေျပာလဲ ညီေလးသိလား? အဲ့ႏွစ္တုန္းကအကိုတို႔ေမဂ်ာကဗိုလ္လုပြဲမတက္ခင္ Civilေတြနဲ႔အရင္ကန္ရတာကို႐ႈံးသြားလို႔ေလ။သူကအဲ့တာကိုအၿငိဳးထားတာ ..
တကယ့္ကို ခပ္ဆိုးဆိုးအေကာင္ကြာ။ "
"တစ္ခါတစ္ေလ သူ႕ပုံစံက အေလးအနက္ထားတတ္တဲ့ပုံစံမေပါက္ေပမယ့္ သူရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့အၿမဲတမ္းေလးနက္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ သူ႕BFFျဖစ္တဲ့အကိုကအသိဆုံးပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းကိုေကာင္းေကာင္းသိတာ တစ္ေယာက္ထပ္႐ွိေသးတယ္။
သူနဲ႔က ေမဂ်ာခြဲမွအကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔စသိတာ"
"အဲ့တစ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲ အကိုမင္းစက္"
ထိုအခါမင္းစက္ရဲ႕မ်က္ေတာင္တို႔ကလႈပ္ခတ္သြားရၿပီး သူ႕ရဲ႕မ်က္လႊာေတြကေအာက္သို႔ၫြတ္က်သြားကာအျပဳံးေတြလည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။
"ညီေလးက သူ႕အေၾကာင္းသိခ်င္လို႔လား အကို႔အတြက္သူ႕အေၾကာင္းေတြကိုေျပာျပဖို႔ေတာ့ ခက္မယ္"
"ရပါတယ္ အကိုမေျပာခ်င္ရင္လည္း က်ေနာ္႕ကိုမေျပာျပပါနဲ႔"
႐ိႈင္းေဇယံကအားတုံ႔အားနာျဖစ္စြာအလ်င္အျမန္ဆိုလိုက္သည္။သို႔ေပမယ့္သူ႕ရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့အစိုင္အခဲေလးတစ္ခုျဖစ္သြားရ၏။
'ဘယ္သူလဲ အဲ့တစ္ေယာက္က။
ထားလိုက္ပါေတာ့...ငါသိခ်င္တာသူ႕အေၾကာင္းမွမဟုတ္တာ။
ငါတကယ္သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာက်န္ေသးတယ္ေလ '
" ဒါနဲ႔ေလ အကိုမင္းခန္႔ထည္က Gayေတြကိုမုန္းတယ္ဆိုတာတကယ္လား "
မင္းစက္တစ္ေယာက္တန္႔သြားကာခနတာတိတ္ဆိတ္သြားျပန္ေလသည္။
သူ႕ထံေမးလာတဲ့ ထိုညီေလးရဲ႕ေမးခြန္းေလးကိုၾကားတဲ့အခါ သူတစ္စုံတစ္ရာကိုသေဘာေပါက္သြားသည့္ဟန္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ခပ္ေရးေရးေလးတြန္႔ေကြးလိုက္သည္။
'ေကာင္ေလး ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းတကယ္သိခ်င္တာ ဒါကိုလား'
"ညီေလးက ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္သိခ်င္သြားတာလဲ။
ညီေလးကို မင္းခန္္႕အေၾကာင္း ဘယ္သူကဘာေျပာလိုက္လို႔လဲ"
မင္းစက္ကျဖည္းညင္းစြာတစ္လုံးခ်င္းေမးလိုက္၍မ်က္စိေ႐ွ႕ကေကာင္ေလးကိုမ်က္လုံးပင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ထိုအခါေကာင္ေလးရဲ႕အၾကည့္ေတြကတစ္ဖက္သို႔လႊဲသြားကာ သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုေ႐ွာင္ဖယ္သြားၿပီး ေရ႐ြတ္လာခဲ့သည္။
"အဲ့ဒါဆို မွန္ေနတာေပါ့"
"ဟိုးထားညီေလး..အကိုကမွန္တယ္လို႔မေျပာဘူးေနာ္။ အကိုသိတဲ့အေျဖေတြထဲမွာအဲ့အေျဖေတာ့ မ႐ွိေသးဘူး။
အဲ့ဒီအေျဖက ကာယကံ႐ွင္ျဖစ္တဲ့မင္းခန္႔ကိုယ္တိုင္ပဲ သိလိမ့္မယ္"
ထိုစကားၾကားေတာ့အေဝးကိုလြင့္သြားတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕အၾကည္္႕ေတြကသူ႕ဆီျပန္ေရာက္လာခဲ့ကာ ေတြေဝစြာေမးလာခဲ့သည္။
" အကိုမင္းစက္လည္း ဒီအေျဖကိုမသိဘူးေပါ့ "
"ညီေလး ေသခ်ာသိခ်င္ရင္အဲ့ေကာင္ႀကီးျပန္လာမွေမးၾကည့္ေလ"
မင္းစက္ကဆရာႀကီးစတိုင္နဲ႔မ်က္ခုံးပင့္လ်က္ဆိုလာေတာ့
႐ွိိဳင္းေဇယံကမင္းစက္အားအျပဳံးမမည္ေသာအျပဳံးေလးနဲ႔ျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေလသည္။
'ေအာ္...အဲ့လူကိုမေမးရဲလို႔ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကိုတီးေခါက္ၾကည့္ပါတယ္ဆိုမွ သူကငါ့ျပန္ေမးခိုင္းေနတယ္။
ေသာ္တာေျပာသလိုသာဟိုတစ္ေယာက္ကေသာက္ရမ္းမုန္းေနရင္ေတာ့လား ေမးလိုက္တဲ့သူပါ အဗ်င္းခံရမယ့္ကိန္း။
႐ိႈင္းေဇယံေရ မင္းေတာ့အားကိုးမွားၿပီသိလား ? '
႐ိႈင္းေဇယံတစ္ေယာက္ သူ႕အေတြးနဲ႔သူ ခ်ာလည္ပတ္လည္႐ိုက္ေနခ်ိန္၌ မင္းစက္မွာမူ ခုတင္ေပၚမွာအျပဳံးကိုယ္ေတာ္ျဖစ္ေနေလၿပီ။
'ငါဒီမွာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့အနံ႔တစ္ခုခုရေနတယ္'
အခန္းထဲ၌ႏွစ္ေယာက္စလုံးသူ႕အေတြးနဲ႔သူျပည့္ႏွက္ေနရင္းႏွင့္ပင္ ႐ိႈင္းေဇယံရဲ႕အထီးက်န္ညေလးဟာ အခန္းထဲသို႔မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့ဧည့္သည္နဲ႔အတူ ေရာက္တတ္ရာရာေျပာရင္းကုန္ဆုံးသြားခဲ့ေပသည္။
မနက္၆နာရီခြဲအခ်ိန္ေလာက္ေရာက္ေတာ့အခန္းတံခါးကိုတစ္စုံတစ္ေယာက္ကတဘုန္းဘုန္းနဲ႔လာထု႐ိုက္ေနသည္။
အခန္းထဲ႐ွိလူႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ ဘာအသံမွမၾကားတဲ့အလားတုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္။
တံခါးေခါက္သံကပိုပိုၿပီးျမန္ဆန္လာတဲ့အခါ႐ိႈင္းကအရင္ဆုံးႏိုးလာ၍ဆတ္ခနဲထထိုင္လိုက္ၿပီးေဘးကခုတင္ေပၚသို႔ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေလေသာ္ တေခါေခါနဲ႔ေဟာက္သံထြက္ေနသည့္အကိုမင္းစက္ကိုေတြ႕လိိဳက္ရေလသည္။
'အကိုမင္းစက္ ညကမျပန္ဘူးပဲ။
ဒါဆိုအျပင္မွာတံခါးေခါက္ေနတာက ဘယ္သူလဲ။'
႐ိႈင္းတံခါးနားေလးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးကပ္သြားၿပီး တံခါးခ်က္ေလးကိုဖြင့္ကာအခန္းျပင္သို႔ၾကည့္လိုက္ေလေသာ္ မ်က္စိထဲတိုးဝင္လာတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ဘယ္ဘက္လက္ကိုအျဖဴေရာင္ပတ္တီးႏွင့္သိုင္းလြယ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပုံရိပ္ပင္။
ထိူလူမွာတျခားလူမဟုတ္။
မေန႔ညကအေဆာင္ကိုျပန္မလာတဲ့အခန္းေဖာ္ႀကီး မင္းခန္႔ထည္ပင္ျဖစ္သည္။
"အကို ဘာျဖစ္လာတာလဲ!"
႐ိႈင္းေဇယံတစ္ေယာက္ မက်ယ္စဖူး က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ေအာ္ေမးမိလိုက္သည္။ မင္းခန္႔ထည္လည္း ႐ိႈင္းေဇယံရဲ႕အသံက်ယ္က်ယ္ေလးကိုဒီတစ္ခါက်မွပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ၾကားဖူးေသးတာေၾကာင့္မ်က္လုံးေတြကျပဴးက်ယ္သြားၿပီး
သူ႕ရဲ႕လက္ညိႇဳးေလးကိုႏႈတ္ခမ္းေတြထက္သို႔တင္လိုက္ကာ ေလသံတိုးတိုးနဲ႔ဆိုသည္။
"႐ွဴး တိုးတိုး ညီ ေဘးအခန္းေဖာ္ေတြႏိုးသြားဦးမယ္"
"အခု အကို႔အေျခအေနကေဘးအခန္းကလူေတြႏိုးသြားမွာကိုေၾကာက္ေနရမယ့္အေျခအေနမဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းျပန္ၾကည့္စမ္းပါဦး အကိုမင္းခန္႔ထည္!"
ေကာင္ေလးရဲ႕မာေရေၾကာေရစကားအတိုင္း ပတ္တီးေတြစည္းထားတဲ့လက္ကိုျပန္ငုံ႔ၾကည္္႕လိုက္တဲ့အခါ မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕မ်က္ႏွာထက္မွာအျပဳံးတစ္ပြင့္ေပၚေပါက္လာရသည္။
"ညီ ကို႔ကိုတအားေတြစိတ္ပူေနပါလား"
"ဘယ္သူကစိတ္ပူေနလို႔လဲ"
"စိတ္မပူတဲ့လူက အကို႔ကိုအခန္းထဲေတာင္ေပးမဝင္ဘဲ အခန္းေ႐ွ႕မွာတင္ တျခားအခန္းေဖာ္ေတြႏိုးသြားမွာေၾကာက္တဲ့ ကို႔ကိုေဒါသထြက္ေနမလား"
မင္းခန္႔ထည္ထိုသို႔ေျပာလာမွပဲ႐ိႈင္းေဇယံခမ်ာပါးစပ္ေလးပိတ္သြားကာအသံတိတ္သြားေတာ့သည္။
ေကာင္ကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာပါးပါးေလးထက္၌စေတာ္ဘယ္ရီသီးေရာင္ေလးဖ်က္ခနဲျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ပုံရိပ္ေလးကို မင္းခန္႔ထည္ဆိုတဲ့အၾကံသမားဟာတစ္ခ်က္ကေလးေတာင္အလြတ္မေပးခဲ့ဘဲသူ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ အဆက္မျပတ္ဖမ္းယူေနေခ်၏။
"အကို႔ကို အခန္းထဲ ေပးဝင္ဦးမွာလား ညီ"
ထို႔ေနာက္႐ိႈင္းေဇယံကစကားတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာလာေတာ့ဘဲ တံခါးကိုသာေစာင့္တြန္းဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေက်ာခိုင္းလ်က္ျပန္ဝင္သြားေတာ့သည္။
ထိုေကာင္ေလး သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးသြားၿပီမွန္းမင္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္အတပ္သိလိုက္ၿပီမို႔
သူမရယ္မိဘဲမေနႏိုင္ေပ။
မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ခ်ာတိတ္ေလးရဲ႕အိပ္ရာႏိုးခါစဆူပုပ္ပုပ္ပုံစံေလးဟာျပည့္ႏွက္စြာေနရာယူထားၿပီးညိႇဳ႕ငင္သိမ္းပိုက္ထား၏။
'အကယ္၍သူ႕လက္သာ ပတ္တီးမစည္းထားဘူးဆိုရင္ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ပါးနီနီေလးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ၿပီးေနေလာက္ၿပီ'
မင္းခန္႔ထည္ဟာ ၾကည္ႏူးမဆုံးတျပဳံးျပဳံးနဲ႔အခန္းထဲသို႔ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြနဲ႔ဝင္လာၿပီးေနာက္ ေဘးဘီကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ သူ႕ခုတင္ေပၚမွာအခန္႔သားဇိမ္က်ေနသည့္ ခ်စ္ရပါေသာသူငယ္ခ်င္းႀကီးအားေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာကတမဟုတ္ခ်င္းမဲေမွာင္သြားေလ၏။
"ဒီ သူေတာင္းစားက ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ"
သူမ်က္ခုံးပင့္လ်က္ေ႐ြ႐ြတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ညာဘက္ေျခေထာက္က ခုတင္ေပၚ႐ွိ မင္းစက္ရဲ႕တင္ပါးလုံးလုံးနဲ႔ခ်က္ခ်င္းမိတ္ဆက္သြားေတာ့ေလသည္။
"ေအာင္မေလး ေသပါၿပီဗ်!!!"
ဒီမနက္တြင္ေတာ့ အေနာ္ရထာေဆာင္တစ္ခုလုံး နားစည္ကြဲေတာ့မည့္အေရးကိုႀကိဳတင္ျမင္ေယာင္ေနၿပီျဖစ္သည္။
သူတို႔ႏွင့္ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္႐ွိေနေသာ အခန္းေဖာ္မ်ားရဲ႕အျဖစ္ဟာဆိုရင္
မနက္ေစာေစာစီးစီးငွက္ဆိုးထိုးသံထက္ ဆိုး႐ြားလွတဲ့အသံနက္ႀကီးကိုနားဆင္လိုက္ရတာေၾကာင့္အင္မတန္ကိုမွသနားစရာေကာင္းလြန္းလွေပ၏။
"မင္းက ဘာကိစၥဒီအခန္းထဲေရာက္ေနတာလဲ !"
တင္ပါးအသားႏုႏုေလးကိုထိပါးခံလိုက္ရတဲ့မင္းစက္ဟာ သူ႕ရဲ႕အဖိုးတန္ေလးေတြကိုဖြဖြေလးပြတ္သပ္လိုက္ရင္းေျခေဆာင့္ကာေအာ္ေျပာလာခဲ့ေလသည္။
"ငါ မေန႔ညကအေဆာင္မွာ မီးပ်က္ေနလို႔ ညီေလး႐ိႈင္းေဇယံနဲ႔အေဖာ္လာေနေပးတာေလ။အဲ့တာငါမွားလား !!!"
မထြက္တဲ့မ်က္ရည္ကိုအတင္းညႇစ္ခ်ရင္းေျပာဆိုၿပီးတဲ့ေနာက္ မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ ပတ္တီးစည္းထားတဲ့ဘယ္ဘက္လက္ကိုျမင္လိုက္ရေလေသာ္ စိတ္မွတ္မ႐ွိစြာအပူတျပင္းေမးလိုက္ေလသည္။
"သားႀကီး မင္းလက္ကဘာျဖစ္တာလဲ"
မင္းခန္႔ထည္ကမင္းစက္အေမးကိုဂ႐ုမစိုက္ပဲ႐ိႈင္းေဇယံဘက္လွည့္ကာမေက်မနပ္ဆိုလိုက္၏။
"ညီ ဘာလို႔ ဒီအေကာင္ကို အခန္းထဲေပးဝင္တာလဲ"
ခုတင္ေပၚမွာလက္ေလးပိုက္ကာငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနေသာ႐ိႈင္းေဇယံကေတာ့ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ မင္းခန္႔ထည္စကားကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပသည္။
"ေဟ့ေရာင္ အခုအဲ့ကိစၥကအေရးမႀကီးဘူး မင္းလက္ကဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာေျပာျပစမ္းပါကြာ"
"ဘာမွအေထြအထူးမျဖစ္ဘူး အေရးႀကီးခြင္က်ယ္မလုပ္စမ္းနဲ႔ "
မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ထိုစကားဆုံးေတာ့ ႐ိႈင္းေဇယံကမင္းခန္႔ထည္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ အခန္းျပင္သို႔ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။
"ညီ!!!"
မင္းခန္႔ထည္လည္းေျပာစရာစကားတို႔ေပ်ာက္႐ွသြားရၿပီးေနာက္ ဟူးခနဲသက္ျပင္းခ်လ်က္ ခုတင္ေပၚသို႔စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ခ်လိုက္တာကို မင္းစက္က မတ္တပ္ရပ္လ်က္အေနအထားျဖင့္ၾကည့္ေနရင္းအကဲခတ္ေနခဲ့သည္။
"ကဲ ေျပာေတာ့ မင္း အခန္းေဖာ္႐ွိေနလို႔ ငါ့ကိုမေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေလးေတြ ဘာျဖစ္လာတာလဲ အဲ့လက္က"
"မေန႔ကကားေပၚကဆင္းေတာ့ ဆိုင္ကယ္ဝင္က်ံဳးခံရတာ"
"မင္းမေန႔က ျဖဴစင္ေသာ္နဲ႔ခ်ိန္းထားလို႔သြားတာဆို မင္းဒီလိုျဖစ္တာဟိုမိန္းမေကာ သိလား"
"မသိဘူး သူျပန္သြားၿပီးမွျဖစ္တာ။
ငါဘုရားကေနနံပါတ္၈ကားစီးၿပီးျပန္လာေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္႐ုံမွတ္တိုင္မွာ မီးပြိဳင့္မိလို႔ ေနာက္ကားစီးဖို႔ကမမ္းကတန္းဆင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ေနာက္ကေနဝင္လာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကိုငါမျမင္လိုက္ဘူး။ "
"ဆိုင္ကယ္ကငါ့ကိုအ႐ွိန္နဲ႔ဝင္က်ံဳးေတာ့ အဲ့နားမွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားတယ္ကြာ။
ငါကဘာမွမျဖစ္သလိုပဲထားၿပီး ျပန္လာမလို႔ပဲ။အဲ့အခ်ိန္မွာရဲေတြပါေရာက္လာေတာ့ ငါကေက်ေအးေပးတဲ့အေနနဲ႔ ဆိုင္ကယ္သမားကို ေဆး႐ုံကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္တာ။"
"ေဆး႐ုံေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ငါ့ကိုဆရာဝန္ကေတာ္ေတာ္နဲ႔ေပးမျပန္ဘူး။
အဲ့တာနဲ႔ ေဆး႐ုံမွာတစ္ညအိပ္လိုက္ရတယ္။ ဆရာဝန္ကဓာတ္မွန္ေတြဘာေတြ႐ိုက္ဖို႔က်န္ေသးတယ္လို႔ေတာ့ဆိုတာပဲ။
ငါလည္း ျပန္လာခ်င္ေဇာနဲ႔ဓာတ္မွန္႐ိုက္မယ့္အထိမေစာင့္ေတာ့ဘဲ အေစာဆုံးကားနဲ႔ျပန္ခ်လာလိုက္တာ။"
မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕အၾကည့္ေတြကပြင့္လ်က္သားက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့အခန္းတံခါးဝဆီေရာက္သြားၿပီးေနာက္စိတ္ညိႇဳးငယ္စြာထပ္ေျပာလာသည္။
"ငါကသာ အေဆာင္ကိုျပန္လာခ်င္ေဇာႀကီးေနတာ။
ငါျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း သူကငါ့ကိုစိတ္ဆိုးသြားျပန္ၿပီ သူငါ့ကို နဲနဲေလးေတာင္ စိတ္မပူဘူးလားမသိဘူး"
မင္းစက္ကသက္ျပင္းခ်လ်က္မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ပခုံးတစ္ဖက္ကိုဆြဲကိုင္လာကာ
"လူတစ္ဖက္သားကို ကို႔သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ေတြးလို႔မရဘူးေလ"
"မင္းဆိုလိုခ်င္တာက သူကငါ့ကိုစိတ္ပူတယ္ေပါ့"
"သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာ႐ွိလဲဆိုတာငါကဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ ဒါေပမယ့္ မေန႔ညက သူတစ္ညလုံးမအိပ္ဘူးဆိုတာေတာ့ငါသိတယ္။"
"ၿပီးေတာ့ ငါ့ဆီကေန မင္း ph no.ေတာင္းၿပီး တစ္ညလုံးေတာက္ေလွ်ာက္ဆက္ေနတာ။
အဲ့လိုလုပ္ေနတဲ့ ႐ိႈင္းေဇယံက မင္းကို စိတ္ပူေနလား စိတ္မပူေနဘူးလား ဆိုတာ
မင္းဘာသာမင္းေတြးၾကည့္ေပါ့"
ထိုအခါက်မွ မင္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္ငူငိုင္ေနရင္းမွသူ႕ဖုန္းကိုကျပာကယာျပန္ထုတ္ၾကည့္မိေတာ့သည္။
"Shit!! ေသာက္ဖုန္းက powerက်ေနတာပဲ။"
အေျဖကေပၚသြားခဲ့ေလၿပီ။
တကယ္ေတာ့မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ဖုန္းက မေန႔ကaccidentျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ျပဳတ္က်သြားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္ powerပိတ္သြားခဲ့ျခင္းေပ။
မေန႔ညကတစ္ညလုံး ေဆး႐ုံကသြင္းလိုက္တဲ့ေဆးအ႐ွိန္ေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာမို႔သူ႕phone powerက်ေနမွန္း သူအခုမွသိျခင္းျဖစ္သည္။
သူဖုန္းကို powerဖြင့္ေနတဲ့အခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူ၏ရင္အစုံဟာအဘယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိတဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ခုန္လႈပ္လို႔ေန၏။
"power ပြင့္သြားၿပီ"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဖုန္းပါဘာမွမျဖစ္လို႔"
ဖုန္း Screenထက္ကအနီေရာင္ Missed callတန္းေလးေတြကိုၾကည့္ေနရင္းနဲ႔မင္းခန္႔ထည္ဟာအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုျပဳံးမိသြားရသည္။
'ညီ ကို႔ကိုစိတ္ပူေနခဲ့တာပဲ'
မင္းစက္ကအ႐ူးလိုျပဳံးေနတဲ့မင္းခန္႔ထည္အားနားမလည္စြာငုံ႔ၾကည့္လာၿပီးေနာက္
သူလက္ေျမႇာက္လိုက္ကာ ေခါင္းသာခါမိေလသည္။
'ဒီေကာင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ'
" မင္းျပဳံးေနတာႀကီးကို ေတာ္လိုက္ေတာ့ေဟ့ေကာင္ ငါဆက္ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။
တစ္ခုခုအကူအညီလိုရင္ငါ့ကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ေနာ္။"
သူသာထိုသို႔ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔မွာၾကားေနေသာ္လည္းသေကာင့္သားကနား႐ြက္မခတ္လာတာေၾကာင့္ဟမ့္ဆို၍ခပ္ေထ့ေထ့တစ္ခ်က္ေလွာင္ရယ္ရယ္လိုက္ၿပီးေနာက္
"ငါ့အခန္းကိုျပန္ၿပီးအိပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္ကြာ။ "ဟုဆိုကာ
အခန္းျပင္သို႔လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္နဲ႔ထြက္သြားေတာ့ေလသည္။
သူ မထြက္သြားေသးခင္ အခန္းထဲသို႔ေခါင္းျပဴၾကည့္လ်က္ေအာ္ေျပာသြားေသးေလ၏။
"သြားၿပီေနာ္ ဟိတ္ေကာင္။
မင္းအခန္းေဖာ္ေလးလာရင္ ေခ်ာ့လိုက္ဦး"ဟူ၍။
မင္းခန္႔ထည္ကေတာ့ မင္းစက္ထြက္သြားမွန္းသိေတာင္မသိလိုက္ေပ။
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာကြဲကြာသြားတဲ့အခ်စ္ဦးနဲ႔ျပန္ဆုံေတြ႕လိုက္ရသလိုမ်ိဳး ဖုန္းစခရင္မ္ကိုသာေႏွာင္းေျမ့နက္႐ိႈင္းတဲ့အၾကည့္မ်ားႏွင့္မခြဲႏိုင္မခြာရက္ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့မင္းခန္႔ထည္ဟာဆိုရင္လုံးဝ႐ူးသြပ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
အခန္းျပင္ကိုထြက္သြားတဲ့မင္းစက္ကေတာ့ မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ထိုပုံစံကိုသူ႕ေခါင္းထဲမွာ ျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္းအူတက္မိကာႀကိတ္ခြီေနေပသည္။
'ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ missed callေလးေတြကမင္းဆိုတဲ့ေကာင္ကိုဒီလိုမ်ိဳးျပဳံးလာေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုကတည္းက မင္း႐ူးေနၿပီဆိုတာေသခ်ာေပါက္ပဲ '
================================
ေနာက္တစ္ေန႔ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ျဖဴစင္ေသာ္ကမင္းခန္႔ထည္လက္ေပၚကပတ္တီးကိုၾကည့္ၿပီးသူမရဲ႕မ်က္ႏွာေလးမွာျဖဴေဖ်ာ့လာရေတာ့သည္။
"ေမာင္ လက္ကဘာျဖစ္လာတာလဲ!!!"
သူမကထိခိုက္ထားတဲ့မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုထိဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့ မင္းခန္႔ထည္ကေ႐ွာင္ဖယ္လိုက္ၿပီးတစ္ဖက္ကိုေငးၾကည့္ေနရင္းသာမန္ကာလွ်ံကာသာဆိုလာသည္။
"ဟိုေန႔က ဘုရားသြားၿပီးျပန္လာေတာ့ ဆိုင္ကယ္တိုက္မိတာ"
"ဘာလို႔ ျဖဴ႕ကို ဘာမွမေျပာတာလဲ"
"ျဖဴ ဒီလို..စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔"
"ပူတာေပါ့. . . ျဖဴစိတ္ပူတာေပါ့ေမာင္ရယ္။ ေမာင္ကျဖဴ႕ခ်စ္သူေလ။
ျဖဴအခ်စ္ရဆုံးသူေလ။
အဲ့လိုလူကိုျဖဴကစိတ္ပူတယ္ဆိုတာ ျဖစ္သင့္တာပဲမဟုတ္ဘူးလား ?"
ငိုသံစြက္လာတဲ့သူမေလးရဲ႕အသံကိုၾကားေတာ့မွမင္းခန္႔ထည္ကလွည့္ၾကည့္လာကာတုန္ယင္ေနတဲ့ သူမရဲ႕လက္ဖဝါးေလးတစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားလိုက္သည္။
"ကို ဘာမွမျဖစ္ဘူး စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ ကို႔ေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရတာမ်ိဳးေတြကို ကိုမႀကိဳက္မွန္းလည္းျဖဴသိရဲ႕သားနဲ႔ ..."
ျဖဴစင္ေသာ္ကမင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ေႏြးေထြးၾကမ္း႐ွေသာလက္ဖဝါးျပင္ကိုျပန္အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္ သူမစိတ္တို႔ကျပန္တည္ၿငိမ္သြားေတာ့သည္။
"အင္းပါ ေမာင္ မႀကိဳက္တဲ့အရာေတြကိုျဖဴမလုပ္ေတာ့ပါဘူး
ေနာက္ဒီလိုထပ္မျဖစ္ေတာ့ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္လို႔ေတာ့ ျဖဴ႕ကိုကတိေပးရမယ္"
"ေပးတယ္"
"ကတိေနာ္"
"အင္း ကတိ"
ျဖဴစင္ေသာ္နဲ႔မင္းခန္႔ထည္တို႔ရဲ႕လက္သန္းေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခိုင္မာစြာယွက္သန္းလို႔ေနလ်က္။
မေသခ်ာေသးတဲ့အနာဂတ္မွာေကာ မင္းခန္႔ထည္က ျဖဴစင္ေသာ္အနားမွာထာဝရေနထိုင္သြားၿပီးဒီလိုမ်ိဳးကတိေတြထပ္ေပးႏိုင္ဦးမလားဆိုတာ လူသားေတြကို သူလိုရာႀကိဳးဆြဲကေနတဲ့ကံၾကမၼာကသာအသိဆုံးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
မင္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသားေရးရာအေ႐ွ႕ဘက္႐ွိလမ္းေလးအတိုင္းတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ တကိုယ္တည္းေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ပုံစံမွာအသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့အ႐ူးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္။
ဤသည္ကိုသူ႕အေနာက္ကေနျဖည္းျဖည္းခ်င္းလိုက္ေနတဲ့ မင္းစက္ကေတာ့မူမမွန္ေၾကာင္းသတိထားမိတာေၾကာင့္ သူေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
"ဟိတ္ေကာင္ မင္းခန္႔"
"မင္းခန္႔ထည္"
"သားႀကီးေရ"
"မင္းခန္႔ သူေတာင္းစားေရ ငါေခၚတာၾကားလားဟ"
သူသာ ဒီေန႔လိပ္ေခါင္းထြက္ၿပီးအသံသာဝင္သြားမယ္ ဒီအေကာင္နားေပါက္ကကန္းေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ၾကားမယ့္ပုံမေပၚေပ။
ေဘးနားကေနျဖတ္သြားတဲ့တခ်ိဳ႕ေသာေက်ာင္းသားေတြကသူ႕အားမႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔လွည္္႕ၾကည့္သြားၾကတာေၾကာင့္ဝိုင္းအ႐ိုက္မခံရေအာင္သူအတတ္ႏိုင္ဆုံးဖ်စ္ညစ္ျပဳံးျပလိုက္ရေလသည္။
သူ႕အသံကို အေ႐ွ႕ကနားပင္းကသာမၾကားတာ တျခားလူေတြအကုန္ၾကားလို႔
သုံးထပ္ေဆာင္ေပၚကလူေတြေတာင္သူ႕ကို ဝိုင္းၾကည့္လာၾကေလၿပီ။
မင္းစက္တစ္ေယာက္ေနာက္ဆုံးေတာ့စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဘဲ မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ေခါင္းကိုခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္တီးထည့္ေပးလိုက္ေလ၏။
"_ီးျဖစ္ေနတာလား ! မင္းက !"
"ေနာက္ဆုံးေတာ့ အသိျပန္ဝင္လာၿပီပဲ ငါ့ကိုေတာင္ဆဲဖို႔သတိရေသးတယ္ဆိုေတာ့ေလ"
မင္းခန္႔ထည္ကမ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ႔စိုက္ၾကည့္လာၿပီးေနာက္သူ႕အားေဒါသထြက္ကာႀကိမ္းေမာင္းလာခဲ့သည္။
"မင္းဘာကိစၥ ငါ့ေခါင္းကိုလာ႐ိုက္တာတုန္း မင္းမွာပါးစပ္မပါဘူးလား ေကာင္းေကာင္းေခၚပါလား"
'WTF!! Bro WTF !!'
'က်ေနာ္မ်ိဳးသာေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေခၚေနလို႔ကေတာ့ ဘဝသာကူးသြားမယ္ ေခြးေကာင္မင္းကၾကားမွာမို႔လို႔လား !!! '
မတရားအေျပာခံလိုက္ရတဲ့မင္းစက္မွာလိမ့္တက္လာတဲ့ေဒါသေတြကိုစိတ္ေကာင္းေလးထားကာျပန္ၿမိဳခ်လိုက္ေလသည္။
"ငါေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေခၚေနတာကို မင္းသာမၾကားတာ သုံးထပ္ေဆာင္ေပၚကလူေတြေတာင္ၾကားလို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ဆူညံမႈနဲ႔
ငါ့ကိုဝိုင္း႐ိုက္ၾကေတာ့မယ္သိလား"
"ဝိုင္း႐ိုက္ေတာ့လည္း ခံလိုက္ေပါ့"
"ေအး ငါလည္းေနာက္ဆို မင္းကိုသတိျပန္ဝင္လာေအာင္မလုပ္ေပးေတာ့ဘူး ကားတိုက္ၿပီးဂန္႔သြားတဲ့အထိ လႊတ္ထားၿပီးလက္ပိုက္ၾကည့္ေနေတာ့မွာ"
"ေသာက္ေရးမပါတာေတြ မေျပာစမ္းနဲ႔ကြာ"
မင္းခန္႔ထည္ကတကယ္ႀကီးကိုေဒါသထြက္ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ မင္းစက္လည္းရန္မစရဲေတာ့ဘဲစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္ေတာ့သည္။
"မင္း ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"Archi ေဆာင္"
"ျဖဴစင္ေသာ္ကိုသြားေတြ႕မလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး ျဖဴနဲ႔ေတြ႕ၿပီးၿပီ ႐ိႈင္းေဇယံကိုသြား႐ွာမလို႔"
"႐ိႈင္းေဇယံက Compoundခန္းမွာ႐ွိမွာေပါ့ ဘယ္လိုလုပ္Archiေဆာင္မွာ႐ွိမွာလဲ"
First yearေတြကေမဂ်ာခြဲတဲ့စာရင္းမထြက္လာေသးမခ်င္း Compoundခန္းထဲမွာပဲ႐ွိေနမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ မင္းခန္႔ထည္ကထိုေကာင္ေလးကိုေတြ႕ဖို႔ Archiေဆာင္ကိုဘာလို႔သြားလဲဆိုတာသူဘယ္လိုေတြးေတြးနားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ မင္းခန္႔ထည္ကမင္းစက္ရဲ႕အေတြးေတြကိုသိေနတာေၾကာင့္ထပ္ေျပာလာသည္။
"ငါ Compoundခန္းသြားၿပီးၿပီ ႐ိႈင္းေဇယံမ႐ွိဘူး သူသြားတတ္တဲ့ေနရာဆိုလို႔ Archi ေဆာင္ပဲ႐ွိတယ္"
"မင္းခန္႔ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲသားႀကီး
မင္းကိုၾကည့္ရတာစိတ္ေတြ႐ႈပ္ေနသလိုပဲ
ဒီလိုျဖစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္းရင္းနဲ႔ပက္သတ္ၿပီး မင္း ငါ့ကိုေျပာျပခ်င္လား"
ထို႔ေနာက္ မင္းစက္တစ္ေယာက္ မင္းခန္႔ထည္ကို ေက်ာင္းသားေရးရာ႐ွိေက်ာင္းသားမ်ားWifiသုံးေနက်ေနရာျဖစ္ေသာ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနက်ေနရာေလးဆီသို႔ဆြဲေခၚသြားလိုက္ၿပီးအက်ိဳးအေၾကာင္းေမးျမန္းေတာ့ေလသည္။
"ေျပာ မင္းနဲ႔အဲ့ေကာင္ေလးက ျပႆနာတက္ထားတာလား"
"ဘာျပႆနာမွမတက္ဘူး
အဲ့ေန႔ကတည္းက စကားမေျပာေတာ့တာ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုသုံးရက္႐ွိၿပီ"
'အဲ့တာခ်ီးကိုျပႆနာမတက္တာလားဟ ဒီေကာင္ကျပႆနာဆိုတာကိုဘယ္လိုေပတံမ်ိဳးနဲ႔တိုင္းတာေနတာလဲ'
"မင္းကို ႐ိႈင္းေဇယံ စကားမေျပာတာ သုံးရက္႐ွိၿပီဟုတ္လား"
"ေအး"
"ဟိုေန႔က မင္းမေခ်ာ့ဘူးလား"
"ငါလည္း သူစိတ္ဆိုးေျပေအာင္ စကားလိုက္ေျပာတာပဲ ဒါေပမယ့္ကြာ သူကငါ့ကိုဘာမွျပန္မေျပာတဲ့အျပင္ကို ငါ့ကို႐ွိတယ္လို႔ေတာင္မမွတ္ဘူး"
ထိုအခါ မင္းစက္ကသူ႕မ်က္လုံးေတြကိုက်ဥ္းေျမာင္းလိုက္ၿပီးေမးဖ်ားေလးကိုပြတ္သပ္လိုက္ကာဟိတ္ဟန္အျပည့္ျဖင့္ေကာက္ခ်က္ခ်လာ၏။
"႐ိႈင္းေဇယံ မင္းကိုေတာ္ေတာ္တင္းေနတာပဲ"
"ေအး တင္းေနတယ္ ဒါေပမယ့္ သူဘာေၾကာင့္ငါ့ကိုတင္းေနမွန္းကိုငါမသိတာ။
လက္က်ိဳးတာငါေလ။ အဲ့လိုျဖစ္ေနတဲ့ငါ့ကိုသူက စိတ္မဆိုးဘဲဂ႐ုစိုက္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား"
ထိုစကားၾကားေတာ့ မင္းစက္ကသူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို႐ြဲ႕ေစာင္းလိုက္ကာ မင္းခန္႔ထည္အားေဆြၾကည့္လာခဲ့သည္။
"ေနစမ္းပါဦး မင္းကဘာလို႔အဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈကို ခံခ်င္ေနရတာလဲ
မင္းမွာမင္းကို ေသာက္ရမ္းေတြဂ႐ုစိုက္ေနတဲ့မင္းေစာ္တစ္ေယာက္လုံး႐ွိေနတာပဲဟာ"
"ျဖဴက ငါ့ခ်စ္သူမို႔လို႔ငါ့ကိုဂ႐ုစိုက္ေပးတယ္ ဆိုတာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ။အဲ့တာကအသာထားသူကက်ဘာလို႔ငါ့ကိုဂ႐ုမစိုက္တာလဲ။ "
'ေအာ္ ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ခက္ၿပီ'
မင္းခန္႔ထည္ကေတာ့မင္းစက္ရဲ႕ထို႐ိုက္ေပါက္အေတြးေတြကိုမသိ႐ွာ သူ႕အာ႐ုံနဲ႔သူဆက္ေျပာေနခဲ့သည္။
"ငါဘာလို႔ ဒီလို accidentျဖစ္တာလဲဆိုတာမင္းလဲသိတယ္မွတ္လား ငါ့မွာေတာ့ သူ႕သင္တန္းဆင္းပြဲေလးကိုအမွီလာခ်င္လြန္းလို႔ ငါ့ေဘးကိုေတာင္ငါဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိျဖစ္သြားတာေလ။
အခုက် သူကငါ့ကို စကားေလးတစ္ခြန္းေတာင္ျပန္မေျပာေတာ့ဘူးကြာ"
မင္းစက္ကသက္ျပင္းဖြဖြခ်လ်က္။
"ဟိတ္ေကာင္ ....မင္းကိုအတိုင္းထက္လြန္ ဂ႐ုစိုက္ေပးေနရေအာင္ မင္းကသူ႕ရဲ႕သူစိမ္းေလ။ဘာဆိုင္လို႔လဲ ?
ၿပီးေတာ့ မင္းဒီလိုaccidentျဖစ္တာလည္း သင္တန္းဆင္းပြဲကိုအမွီလာလို႔ျဖစ္မွန္းမွ သူလည္းမသိတာ ဒါေပမယ့္ အဲ့ေကာင္ေလးတစ္ညလုံးေတာ့မင္းကိုစိတ္ပူေနခဲ့ပါတယ္။"
မင္းစက္ကထိုသို႔ဆိုလာေတာ့မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ေဒါသေတြနဲ႔႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့စိတ္အေျခအေနတို႔က အဆုံးစြန္ထိတိုင္ထိုးတက္သြားရကာ
သူ႕ကိုယ္သူလဲမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
"ေအး ငါ့ကိုဂ႐ုမစိုက္လည္းေန ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး။ သူငါ့ကို ဒီလိုမ်ိဳးမေခၚမေျပာဘဲေနေနတာႀကီးကို ငါမေနတတ္တာ။
ငါေျပာခ်င္တာကကြာ ငါ့ကို ဂ႐ုစိုက္ကိုစိုက္ရမယ္လို႔ဆိုလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး သူငါ့ကို အရင္လို စကားျပန္ေျပာတာေလးကိုပဲလိုခ်င္တာ"
"အဲ့ဒါဆိုလည္း သူမင္းကိုစိတ္ဆိုးေနတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို႐ွာၾကည့္ေလ။ ေနာက္ဆုံး႐ွာမရရင္ မင္းကိုယ္တိုင္ သူ႕ဆီတိုက္႐ိုက္သာ သြာေမးေပေတာ့။မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္႐ွင္းမွပဲ ဒီကိစၥကၿပီးမွာ"
မင္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္ အေတြးမ်ားစြာႏွင့္ပူထူေနကာေခါင္းမီးေတာက္ေနေပသည္။ သူဘာမွဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္အသံတိတ္ၿပီးထိုင္ေနလိုက္ကာ သူ႕ရဲ႕ဖိနပ္ေအာက္မွာတြားသြားေနတဲ့ပု႐ြက္ဆိတ္ေလးေတြကို စိတ္လြက္လက္လြတ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြထက္စာရင္ ပိုဆိုးတာတစ္ခုကသူ႕ရင္ဘက္ထဲမွာ အနက္႐ိႈင္းဆုံးနစ္ဝင္ေနပါတဲ့အဓိပၸါယ္မေဖာ္ႏိုင္သည့္ေဝဒနာတစ္ခုပင္။
႐ိႈင္းေဇယံဆိုတဲ့ထိုခ်ာတိတ္ေလးဟာေဝဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳးခံစားရေအာင္ သူ႕အားျပဳစားႏိုင္စြမ္း႐ွိတဲ့နတ္သူငယ္ေလးလို႔မင္းခန္႔ထည္ကသူ႕ရဲ႕စိတ္ထဲမွာတင္စားေခၚေဝၚထားလိုက္၏။
တစ္ခါမွမခ်စ္တတ္ခဲ့ဖူးတဲ့မင္းခန္႔ထည္ဟာဆိုရင္ သူ႕ရင္ဘက္ထဲကေဝဒနာကိုအဓိပၸါယ္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူေတာ္ေတာ္ကို႐ုန္းကန္ရဦးေပမည္။
ခနၾကာေတာ့ေက်ာင္းသားေရးရာက Wifiနဲ႔လိုင္းသုံးေနတဲ့မင္းစက္က ဖုန္းပြတ္ေနရင္းထေအာ္လာသည္။
"မင္းခန္႔ majorေတြခြဲၿပီဟ"
မင္းစက္ေျပာတာၾကားတဲ့အခါမင္းခန္႔ထည္ကအေတြးလြန္ေနရာကေနသတိျပန္ကပ္လာၿပီး မင္းစက္နားတိုးကပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ phone screenေပၚမွာ First year ေတြရဲ႕ majorစာရင္းေတြကတစ္ပုံၿပီးတစ္ပုံတက္လာေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
" ႐ိႈင္းေဇယံ ဘာ majorရလဲ ငါ့ကိုၾကည့္ေပးဦး"
"သူ႕Rollကဘယ္ေလာက္လဲ"
"65"
"ok Archi မွာ႐ွိေလာက္မယ္"
မင္းစက္က သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာျဖင့္ ႐ိႈင္းေဇယံဆိုတဲ့နာမည္ေလးကို Archi majorမွာအခ်ိန္တစ္ခုၾကာတဲ့အထိသြားေမႊေႏွာက္လိုက္ၿပီးေနာက္ စိတ္႐ႈပ္စြာၿငီးတြားလာခဲ့သည္။
"Archiမွာ ႐ိႈင္းေဇယံနဲ႔တူတဲ့နာမည္တစ္လုံးမွကိုမ႐ွိဘူး"
"မျဖစ္ႏိုင္တာ သူ႕ Rollေလာက္ဆိုရင္ က်ိန္းေသ Archiဝင္မွာ"
မင္းစက္တစ္ေယာက္တျခားmajorမ်ားတြင္လည္း႐ွာေဖြၾကည့္လိုက္ေပမယ္္႕ EP,EC,IT majorသုံးခုလုံးသာ႐ွာၿပီးသြားသည္။
႐ိႈင္းေဇယံႏွင့္ဆင္တူေသာ နာမည္တစ္လုံးမွကို႐ွာမေတြ႕ေသးေပ။
"သူမင္းကို ေ႐ွ႕ရက္ေတြတုန္းက majorေတြနဲ႔ပက္သတ္ၿပီးဘာေျပာေသးလဲ"
" သူ Civilေလွ်ာက္ထားတယ္လို႔ပဲေျပာဖူးတယ္"
"Civilမွာလည္းမ႐ွိဘူး"
"Mechanicalမွာေကာ"
"မ႐ွိဘူး"
"ငါတို႔ majorမွာေကာ"
မင္းစက္တစ္ေယာက္ ထပ္ၿပီးႀကိဳးစားပမ္းစားနဲ႔႐ွာေဖြလိုက္သည္။
မင္းခန္႔ထည္ကေတာ့ သူ႕အခန္းေဖာ္ေလးေရာက္မယ့္ majorကို အလြန္ပင္စိတ္ဝင္တစားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္အလ်င္စလိုျဖစ္ေနေပသည္။
မင္းစက္သာ ႐ိႈင္းေဇယံဆိုတဲ့ နာမည္ကို majorကိုးခုလုံးမွာ႐ွာမေတြ႕ခဲ့ဘူးဆိုရင္ မင္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမယ့္စိတ္အေျခအေနကေတာ့ မေတြးရဲစရာပင္။ထို႔ေၾကာင့္မင္းစက္ခမ်ာဖုန္း Screenကိုဆက္တိုက္ဆြဲခ်ေနရင္းေခြၽးပ်ံလာရေတာ့သည္။
"ဒီမွာေတြ႕ၿပီ IMC 1 ႐ိႈင္းေဇယံတဲ့။သူကငါတို႔majorကိုေရာက္လာတာပဲ။မဟုတ္မွလြဲေရာဆိုၿပီး ငါထင္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ "
'ဟူး!!!!! ေတာ္ပါေသးရဲ႕ နာမည္႐ွာေတြ႕လို႔ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ငါ့ရဲ႕မ႐ွိမယ့္႐ွိမယ့္ဖုန္းေလးပါအခြဲခံရဖို႔နီးေနၿပီ'
"သူဘာလို႔ ငါတို႔majorေရာက္လာတာလဲ။"
ထိုက်ျပန္ေတာ့လည္း မင္းခန္႔ထည္ကနားမလည္ႏိုင္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ေမးခြန္းထုတ္လာျပန္ေလေသာ္မင္းစက္ကသူ႕ရဲ႕ဖုန္းေလးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ကာ စိတ္အိုက္စြာဆိုသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ မင္းမေပ်ာ္ျပန္ဘူးလား"
"ငါေပ်ာ္တာမေပ်ာ္တာကကိစၥမဟုတ္ဘူး။
႐ိႈင္းေဇယံက Archiရသင့္တာကို ဘာလို႔ငါတို႔ေမဂ်ာလဲ ?
ဒီေကာင္ေလးကေကာ ငါတို႔ေမဂ်ာရလို႔ေပ်ာ္ေနမွာတဲ့လား ငါ့အထင္ေတာ့ သူ႕ကိုmajorျပန္ေျပာင္းဖို႔ ငါတိုက္တြန္းသင့္တယ္ထင္တယ္"
ထိုအခါမင္းစက္ကသူ႕ရဲ႕ပါးစပ္ေလးကိုဖြင့္ဟကာတစ္ခုခုေျပာဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕သုန္မႈန္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးကိုျမင္ၿပီး သူဘာမွမေျပာျဖစ္ေတာ့ေပ။
မင္းခန္႔ထည္ရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ အတိုင္းမသိေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ ထိုေကာင္ေလးက သူတို႔majorကိုေရာက္လာရလို႔ ေပ်ာ္ေနပါ့မလားဆိုတဲ့စိတ္ႏွစ္ခုဟာ ဒြန္တြဲယွဥ္တြဲေနလ်က္။
႐ိႈင္းကဒီေမဂ်ာကို သူတကယ္ပဲႏွစ္သက္လို႔ေရာက္လာတာလားဆိုတဲ့အေၾကာင္းအရင္းမွန္ကိုလည္းမင္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္အတိုင္းထက္အလြန္သိခ်င္ေနမိေပသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ႐ိႈင္းလိုအမွတ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ဝင္လာတဲ့ေက်ာင္းသားတိုင္းဟာလူေျပာမ်ားတဲ့ဘာသာရပ္ေတြျဖစ္တဲ့ Civilနဲ႔ Archiကိုမဝင္လွ်င္စိတ္ဓာတ္က်သြားတတ္ၾကသည္။
ဌာနမႉးေတြကအစည္းအေဝးထိုင္ၿပီး အမွတ္ျမင့္တဲ့ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ကိုသူတို႔ majorေတြဆီဆြဲသြင္းေခၚတတ္တာေၾကာင့္ဝါသနာမပါဘဲေရာက္လာရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြလည္းႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း႐ွိခဲ့သည္။
သူတို႔စိတ္ဝင္စားမႈမ႐ွိတဲ့ဘာသာရပ္ေတြဆီေရာက္သြားရတဲ့တခ်ိဳ႕ေသာေက်ာင္းသားေတြကစိတ္ေလသြားၾကၿပီးလမ္းလြဲသြားတာေတြကိုသူျမင္ေနရတာေၾကာင့္ မင္းခန္႔ထည္ဟာ႐ိႈင္းေဇယံအေပၚmajorကိစၥနဲ႔ပက္သတ္ၿပီးစိုးရိမ္ေနရျခင္းေပ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ႐ိႈင္းေဇယံကို majorျပန္ေျပာင္းဖို႔တိုက္တြန္းျခင္းဟာ သူလုပ္ကိုလုပ္ရမယ့္အမွန္ကန္ဆုံးလုပ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔
စီနီယာႀကီးမင္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္ သူ႕ရဲ႕စိတ္ထဲ၌ခိုင္ခိုင္မာမာပင္ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
**********************************
List of nine engineering subjects
1.Architectural Engineering
2.Chemical Engineering
3.Civil Engineering
4.Information Technology Engineering
5.Electrical Engineering
6.Electrical Power Engineering
7.Mechanical Engineering
8.Mechatronics Engineering
9.Petroleum Engineering
*Major၉ခုနာမည္ေတြသိေအာင္ Alphabetအလိုက္စီထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္*
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••