Kabanata 51
"Daddy!" I exclaimed as I reach our mansion. He turned his head with an stoic face. I smiled once again and showed my card. "I got the top 1, Daddy!"
He didn't answer. Instead, he turned back on what he was doing until my older brother came in and talked to him.
"Dad, our dean wants to have a word with you," my brother said in a low tone.
"What have you done this time, Rai? We already talked about this, right?"
My brother silently nodded. "Yes, Dad. Sorry."
"What have you done?"
"We did vandalism and we ditched the last subject this afternoon."
"Okay." Daddy nodded. "I'll be there. Just don't do anything stupid again. Go up to your room now. We'll going to somewhere."
I inhaled deeply and smiled. "Daddy, am I allowed to tag with you?"
"No," he answered and went upstairs.
I look down at bit my lower lips to stop myself upon sobbing. If only Mommy is here, then I'll feel the feeling of being loved again.
I started walking into the maid's quarter. Before entering my room, I throw my certificate on the trash can at slam my door hard. I lay on my bed and cried hard. I have no one on my side. No one.
My eyes drop on the picture frame beside my bed. I got up at pick it. I smiled sadly as I caressed the frame.
"Mommy, why do you have to leave so soon? Who will put my medal right now? I thought you love me? Why did you leave me? Who will go to my school just to cheer me up during contests? I have none, Mommy." I sniffed and wipe my nose with my shirt. "I love you, Mommy."
Napabalikwas ako ng gising.
Mommy.
Nasiunahang magpatakan ang luha ko sa narinig. Bakit ko pa napanaginipan ang alaalang iyun? I already buried that memories.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto. Tatayo na sana ako nang makaramdam ako ng malamig na bagay sa aking pulso. I heard footsteps making me turn my head towards that person.
Nanlumo ako sa nakita.
Antonio Aurin. "A-antonio—"
"Dad," he cut me. "I'm your father, Natasha."
Tila ay umakyat sa ulo ko lahat ng aking dugo sa narinig. "Daddy? After killing my mother?! You still proclaimed yourself as my father?! How dare you!"
He smirk. "You're really Nathalie's daughter."
"Anong kailangan mo sa akin?" I tried to freed myself. "Bakit mo ako kinuha? Anong gusto mo?!"
Muling bumukas ang pinto at pumasok ang mga armadong lalaki kasama ang lalaking nakaleather black jacket at pula ang buhok. Nagyukuan naman ang mga armadong lalaki nang makita si Daddy.
"What is this?" I can't help but to ask. "Ano 'to? Idadamay mo na naman ako sa illegal mong gawain? Hindi na ako bobo para magsunod-sunuran sa gusto mo! Let me go! May naghihintay pa sa akin sa labas."
"Who?" Daddy asked. "Joseph?" Marahan itong tumawa. "They are already dead, Natasha. They are the reason why you run away from home."
"That's not called home!" I yelled. "That's hell." Nagsipatakan naman nag luha ko. "Home? Guns everywhere? Bombs underneath my bed? Armed guys lurking around the mansion? You called it home?! That isn't! Matagal na kitang pinatay sa isip ko, Antonio, pero bakit nagpakita ka pa?!"
"I like your daughter's attitude." Singit ng lalaking pula ang buhok. "Hey, Darling. I'm Jonald Dimitri. The emperor of DNC empire."
DNC empire? "DNC? Ang mga taong pumatay sa pamilya ko!? How dare you!" Sinubukan kong tumayo ngunit ang aking mga paa ay nakaposas din.
Hulakhak ang lalaking nagngangalang Jonald. "Oh come on, Darling. Hindi kami ang pumatay sa pamilya mo."
I gritted my teeth. "Hindi?! I saw in my two naked eye how you killed my mother!"
Tinaas nito ang dalawang kamay na kunwari ay sumusuko. "Woah. Keep calm, Darling. "
"Jonald," Antonio called. "May I ask for a moment with her?"
Tumango si Jonald. "Sure. Explain to her everything. I want the situation smooth. Make it fast."
Lumabas si Jonald at ang mga kalalakihan. Iniwan kaming dalawa ni Daddy. Mas lalo namang kumulo ang dugo ko.
"Anong gusto niyo?! Let me go! Wala akong maibibigay—"
"Meron." He cut me. "Marry Jonald Dimitri."
Nanlumo ako sa narinig. "M-marry? Marry?! How can I marry a person who killed—"
"You mother is alive!" sigaw nito na nagpagulat sa akin. "Nathalie is alive. And the only way to see her is you marry Emperor Jonald."
"Sino ka ba?!" Hindi mapigilan ang sariling kong umiyak sa harap niya. "Sino ka para diktahan ako?! I saw how you watch my mother died! How you leave me! How you disowned me! Iniwan mo ako at ang tanging taong tinanggap sa akin ay si Tito Joseph! I was just six years old, Antonio. Six years old! Anim na taong gulang palang ako nang mapagdaanan ko lahat ng iyon! You know what happened after Tito Joseph heard the news? Pinadala niya ako dito sa Pilipinas. Sa Mindanao! I continued my life like I don't have horrible past! Years past, then Tito decided to have me back in States because they thought you already forget me. Pero anong ginawa mo?" I sniffed. "You killed them. You killed them all! So, now tell me. Who are you to manipulate my life?! Sino ka para sundin ko ang mga utos mo?!"
"I'm your father, Natasha!"
"You are not!" I laughed as tears didn't stop from flowing. "You are not! Kasi ang ama ko? Siya yung pinatay mo. Ang ama ko? Siya 'yung tumanggap sa akin at nagpalaki!"
"Who?!" Tumalim ang paningin nito sa akin. "The one who took care of you in Mindanao?!"
"Oo!" I bit my lip hard. "Sila ang totoong pamilya ko. Si Papa ang totoong ama ko! You're already dead! I already buried you in the depths of hell. Hindi kita ama!"
"What did you said?" Hinawakan nito ang panga ko ng mahigpit. "I will kill them."
"Try me, Mr. Aurin." Tinaliman ko rin ang tingin ko sakanya. "Try me. Cause if you think that I'm still like before? My answer is no. I'm not the same child who is afraid towards you. Just try me. And I won't hesitate on killing you."
Binitawan nito ang aking panga at lumayo sa akin na may matagumpay na ngisi sa labi.
"That's good to hear, Daughter. You have the blood of Aurin." Bumuga ito ng hangin. "You have to marry Emperor Jonald Dimitri for you to see your mother alive."
Tumalikod ito at naglakad patungong pinto. He opened the door and was about to go out when I spoke again.
"Do you love mommy? Or do you even loved her? How can you act like you don't care and watch her died?! How?!"
"I don't," walang lingon likod nitong sagot. "I never loved your mother, Natasha. We're only married on paper. I love someone else."
Pagak akong natawa. "Love someone else? May kabit ka pala!"
"No." He then faced me. "Nathalie is the reason why I lose my happiness. I lose my inspiration. I lose the one I love!"
Napipilan ako sa sinabi niya. Ibig bang sabihin ay hindi niya totong mahal si Mommy?
"S-sino?" I sobbed. "S-sino siya, Dad? S-sino siya para tratuhin mo kami ng ganito?!"
"She's Alessandra Montenegro. I lose her because of Nathalie! Because of your mother!"
Muli akong napaluha sa sinabi niya. "S-si ma'am S-Sandra?" Tuluyan nang pumiyok ang boses ko. "Siya ang mahal mo?"
"Yes," he answered. "And I regretted marrying your mother. I regret having you."
What he said hits me. Parang tinurukan ng ilang punyal ang puso sa sobrang sakit. Dapat pala hindi ako nabuhay. Nagsisisi siyang nabuhay ako.
"But not now," agad na bawi niya. "I can use you to be the next empress of DNC. You are not that worthless after all."
"Hayop ka!" I shouted at the top of my lungs. "Walang hiya ka! How dare you to use me after leaving me behind. You're such a jerk!"
Naputol ang usapan namin nang sunod-sunod na katok ang narinig namin. Pumasok naman ang isang lalaking may hawak na baril. An AK-47 gun.
"Sir!" He bowed. "There are intruders outside the camp!"
Parang hindi man lang nagulat si Daddy sa narinig. "Ready the guns and daggers. Protect the emperor. Hand me the rope."
Agad namang tumalima ang armadong lalaki at binigay kay Daddy ang inutos nito. Pumiglas ako nang dinoblehan ni Daddy ng tali ang aking kamay at paa. Pumasok naman sa loob ng silid si Jonald na may hawak na baril.
"Carry your empress carefully. We'll use her as bait right now," ani ni Daddy.
"Wala kang awa!" I shouted. "Wala kang puso!"
Hindi ako nito pinansin at lumabas ng silid. Nilapitan naman ako ni Jonald ngunit parang uod akong lumayo sakanya.
"Don't... touch me."
He 'tsked'. "Don't act like that, darling. By the way, you look hot on your gown." Pinangko ako nito at dinala sa isang lugar na malawak ang espasyo.
Binaba niya ako at mabilis namang hinawakan ni Daddy ang buhok ko ng malakas. I groaned in pain.
"Papasukin sila," kalmadong sambit ni Dada.
Bumukas ang malaking pinto at pumasok ang maraming kalalakihan. Naagaw ng atensyon ko ang nag-iisang babae sa grupo.
Wenchie.
"Antonio, ano na naman ito?!" nangangalaiting sigaw ni Axel.
Ngumisi si Daddy. "Hey there, boys. What are you all doing here? You want to visit my daughter?" Mas lalo pa nitong hinigpitan ang kapit sa buhok ko.
Kita ko kung paano nag-iba ang ekspresyon nilang lahat. Kompleto silang lahat. Alas at Royals. Nanlaki ang mata ko sa isang babaeng akala ko ay lalaki dahil sa damit na suot.
"Rochelle?" I said underneath my breath. "Ahh!" Mariin kong pinikit ang aking mga mata nang hinila ni Daddy ang aking buhok.
"You want her back? That'll never happen." Singit ni Jonald at tumabi kay Daddy. "She's my empress. And no one's gonna take her away from me."
Mas lalong lumabo ang paningin ko dahil sa pagragasa ng aking mga luha. "Jared..." I whispered. "Help me..."
I sucked my breath as I felt a pang of pain inside my chest. Nahihirapan na akong huminga marahil sa usok na nanggagaling sa mga sumabog na bomba sa gilid.
"Jared Montenegro. The dearest son of Alessandra Montenegro," tila ay nang-aasar na sambit ni Daddy. "Why are you here, Jared? You wanna see my daughter?"
"She's not your daughter, Antonio." Rinig kong sagot ni Jared.
Help me, Red. I can't breath anymore.
Humalakhak si Daddy. "Hindi pala?" He tighten the grip of my hair. "Natasha, am I not your father?"
"N-no.m." I tried to gasp some air.
Napaawang ang bibig ko sa sobrang sakit ng pagkakahila niya ba para bang matatanggal na ang aking anit.
"Antonio." Jonald spoke. "Enough hurting my empress. I want no scars on her body."
Sa sinabi ni Jonald, binitawan ako ni Daddy na siyang nagpabagsak sa akin sa lupa. I let out a small groan in pain. Pinipilit ko pa rin ang sarili kong huminga, lumala rin ang usok sa paligid.
"Fuck you, Antonio! Don't hurt my Queen!" Umalingawngaw ang boses ni Jared sa buong lugar.
"Your Queen?" Bakas ang pagkamangha sa boses nito. "Then if you want to get your Queen, fight me."
"Deal." Walang pagdadalawang isip na sagot ni Jared.
And the next thing I know, the gun firing started. Sunod-sunod ang putukan ng mga baril habang ako ay andito pa rin sa gitna kung saan ako binagsak ni Daddy. Yumanig ang buong lugar nang makarinig kami ng malakas na pagsabog. Napapikit naman ako nang matalsikan ako ng dugo sa pisngi.
I tried to freed myself but I can't. Unti-unti nang bumigat ang takulap ng aking mga mata, but this didn't stop me on trying to free myself. I want to fight!
Naramdaman kong may humawak sa braso ko at hinila ako patayo. Natumba naman ako papunta sa taong humila sa akin marahil nga ay nakatali ang aking kamay at paa. Agad naman akong pinangko ng estranghero at tumakbo sa kung saan. Nakilala ko ito nang mailawan ang ulo niyang kulay pula.
"Let me go, Jonald!" Pilit akong nagpupumiglas sa hawak niya ngunit mas hinigpitan niya pa ang kapit.
"Don't move!"
"Ibaba mo—"
Nabitin ang sasabihin ko nang may lalaking humarang sa aming at tumutok ng kung anong bagay sa pwesto namin. Ay dahil nga hindi ko masyadong maaninag dahil madilim, nakilala ko ang may-ari ng boses.
"Let go of my Queen and fight me," ani Jared na nagpabilis ng tibok ng puso ko.
Jonald chuckled. "Queen? Sorry to say but she's now my Empress."
Sa sinabi ni Jonald, naaninag kong dumilim ang paningin nito. "Empress?"
Naging mabilis ang mga pangyayari. Nabitawan ako ni Jonald nang sinugod siya ni Jared. Umawang ang bibig ko at pinipilit lumanghap ng hangin. Nakarinig ulit ako ng pagsabog na sinundan ng makapal ng usok. Mas lalo akong nalalagutan ng hininga.
Walang lakas akong napahiga sa semento at pinikit ang aking mga mata. I can't breath anymore.
Ngunit sa gitna ng pagsuko ko sa aking buhay, pumasok sa isip ko ang sinabi sa akin ni Daddy na dahilan upang pakasalan ko ang lalaking hindi ko naman mahal.
"Your mother is alive!"
Buhay si Mommy. Kahit nanghihina, ginawa ko ang lahat sa abot ng aking makakaya. I tried to breath and freed myself from the hand cuffs and rope. Pero wala. Sobrang higpit ng tali ng lubid dagdag pa ang tali sa paa.
Tuluyan na akong nalagutan ng hininga at humalandusay sa sahig. Mariin kong pinikit ang aking mga mata at dumilat. Trying to clear my vision. Nakarinig ulit ako ng pagsabog at ang sunod na nalaman ko, uminit ang paligid.
The place is burning.
Naramdaman ko namang may humawak sa aking braso at itinihaya ako. I can hear a person's scream, calling my name and telling me to wake up. Ngunit wala na.
Someone started pumping my chest and opened my mouth to give me some air. Paulit-ulit niya itong ginawa.
"Baby, please don't sleep. Fuck it! Andito pa ako! Gumising ka, tangina!"
Red, is that you?
He opened my mouth once again and release some air. Habang ginagawa niya iyun, unti-unti akong nakakahinga ngunit hindi ito sapat upang lumuwag ng tuluyan ang aking paghinga.
Nang maidilat ko ng konti ang takulap ng aking mga mata, sinalubong ako ng malabong imahe ni Jared. Agad niyang binaba ang aking ulo at tinanggalan ako ng tali. Nahirapan pa ito sa posas ngunit natanggal niya naman ito gamit ang susing sa tingin ko ay kinuha niya kay Jonald.
Hinila niya ako patayo at iniakbay sa balikat niya ang aking braso. Habang naglalalad, mas lalong uminit ang paligid. I did my best para maaninag ang nangyayari sa paligid ngunit bumulaga sa akin ang pagkatumba ng nasusunog na kahoy sa harap namin.
Tila ay natigilan si Jared habang nakatingin sa apoy. Sumisikip na naman ang dibdib ko.
"Jared, I can't...b-breath..."
But no response. Kahit nahihirapan at kinakapos sa paghinga, I keep on chanting his name but still no response.
Wala sa sarili kong inangat ang aking kanang kamay at malakas na sinampal ang pingi niya bago dumilim ang paligid.