A/N: Maikli lng itey. Naiiklian akes.
Shoutout!
Pricess Jasmine
Casuphea
Keith
Carys
Aleah
Bethel
Fiona
Gella
Kristine Diaz
jp_kez
Blazerthink
Mystica Quintana
🎂Happy Birthday!
🍰Georgiavlove
🎁kimmylicious26
🎉JemaBernardo
🎈Rochel Sula
🎊Caelwrites
🍺Jerold (TNE)
Sorry sa wrong grammar.
Snorlax
Keifer's POV
Angelo's words are recorded in my mind. A broken record that keeps playing. Paulit-ulit na nagpapasakit na ng ulo ko.
He's alive.
Meron nga akong kapatid na mas matanda sakin at lalaki pa. The inherits or my inherits are now in jeopardy. Kailangan ko syang mahanap before he founds out about our family.
Napatingin ako sa palapit na Honey. Dala nya ang regalo na pinabalot ko sa kanya.
"Done." She said before handing the gift to me.
"Thanks." I said in a plot tone.
Kinuha ko ang cellphone ko at tinignan kung may reply na ba yung Ervin. But there's none. Pabato ko nalang na binitawan ang phone sa coffee table.
Naupo ang Honey sa katapat kong sofa. He looks at me and my phone until she notice my other phone. The one that I use to contact Jay.
"Bago phone? Para saan to?" She's about to pick it up but I grab it first.
"It's my private phone."
She pouted her lips. "Alam ba ni Keigan yan?"
"No. Better not to tell him."
"Bahala ka..." She said and stand to leave. "...Kapag nag-away na naman kayo hindi ka na namin pagtatanggol sa kanya."
Hinayaan ko nalang syang umalis. Keigan are becoming more bossy each day. At kapag nag-aaway kami tungkol sa kung sinong dapat na masusunod, the next thing is he will act different. Minsan magtatagal sya ng ganun but most of the time sandali lang.
Mukang nakukuha na rin nya ang stress ko sa mga nangyayari. Last night we received a call from one of my cousins. He ask me to celebrate my birthday Watson style and they will organize everything.
Alam kong my plano sila kaya naman tinanggihan ko. Pakiramdam ko sumisipsip lang sila dahil malapit na ang birthday ko at ang araw ng nagpapasa sa pangalan ko ng lahat.
Sa bawat araw na dumarating, mas lalo akong nahihirapan. Para akong sinasakal.
I gripped my phone out of frustration. Bago ko pa man mabasag yon, naisip kong itext so Jay-jay. Babatiin ko sya since it's St. Valentine's day. Nakangiti pa ko habang pinipindot ang send.
Not that long when I received her reply. I laugh so hard when I read it.
From: MyFutureMrsWatson
Message: Pakyu!
Profanity!
Keep cursing. I'm mentally listing it. At least nabawasan ang bigat na nararamdaman ko. Jay-jay really knows how to make me feel better. How I wish I can do the same to her.
Minabuti kong umalis na papunta sa birthday party ni Ci. Dala ang regalo kong pinabalot kay Honey. I put it at the passenger seat of my car. Normal lang ang patakbo ko dahil wala naman akong dahilan para magmadali.
Narating ko ang building ng condo ni Ci. Pagmamay-ari to ng mga Peralta. Not sure though which one own this. Maybe his brother or sister.
Bumaba na ko dala ang regalo ko. Hindi ko alam kung saan ang mismong event kaya minabuti kong pumunta sa unit ni Ci. Pagkadating don, I press the doorbell button.
"Keifer? Hi..." It was his mother. "...pasok ka."
I did what she said. Kumpleto ang pamilya ni Ci-N pero hindi ko makita sa muka nya na masaya sya.
"Mr. Watson! Nice to see you here." His Dad greet me and offer his hand for a handshake.
I accepted it and gave him a short smile. "I came here to give it personally."
Inabot ko kay Ci-N ang regalo ko. He smile widely while accepting it.
"Happy Birthday." I added.
"Salamat! Pwede ko na buksan?" Patukoy sa regalong hawak nya.
I nodded shortly giving him the permission. Binuksan nya ang regalo habang kagat ang labi. Napatingin ako sa mga bukas na regalo sa coffee table nya. Most of the gifts are gadgets and shoes. Probably from his family.
"Ano to?" He said while reading the certification. "Ownership? Jet plane?" Nanlaki ang mata nya at napasigaw sa tuwa. "It's a real jet plane? For me?"
Kita ko ang pagtataka ng parents ni Ci kaya kinuha nila ang natitirang laman ng regalo. The manual, contract and target design of his plane. Lahat sila puno ng pagtataka.
"Y-you're giving my son a private jet plane?" His father ask before looking at his wife.
"Yes, but he can't use it now."
Tinignan pa ni Ci ang ibang laman ng regalo. Hindi mawala ang ngiti nya lalo na ng makita nya ang toy figure ng magiging eraplano nya. His name was written on its tale.
"Astig! Kelan ko to makukuha?"
"When you turn 21. Meron ka pang oras para nag-aral ng piloting."
Agad na napatingin sakin ang buong pamilya nya. Halatang kontra sa sinabi ko.
"I think that's impossible. Papasok na kasi sya ng Medical School after highschool." His Mother explained.
"I know, but no one can fly that plane. Its voice recognition process."
Agad na napailing ang Kuya nya. Kasunod non ang pag-alis nya ng hindi nagpapa-alam sa kahit kanino samin.
Someone is pissed off.
"I think I'll wait outside. Baka dumating na mga friends ko." His sister said and followed their brother.
"May eroplano na ko!" Ci-N said while playing with the toy figure.
Hinarap ako ng Tatay ni Ci at seryoso akong tinignan.
"Can we talk outside?"
Alam ko na ang sasabihin nila pero pumayag pa rin ako. Lumabas kami ng unit ni Ci.
"Mukang kailangan mong bawiin ang regalo mo." He said and force a smile. "...My son will be the most successful doctor of our family. Ayokong malihis ang pinag-aaralan nya."
"No worries Doctor Peralta. Sandali lang naman ang Piloting sa lagay ni Ci. Makakapag-aral pa rin sya sa Medical School."
Napabuntong hininga sya. "We appreciate your gift, but please don't push my son to take piloting."
"I'm not pushing him. Nasa kanya nalang kung mag-pilot pa rin sya o ibenta nalang nya ang eroplano."
Bigla nalang bumukas ang pinto ng unit. Sabay pa kaming napatingin don. It was Ci-N and his Mother.
"Sa rooftop na tayo!" He shouted while raising his hands.
"Stop shouting." Sita ng Nanay nya.
Binigyan ako ng makahulugang tingin ng Tatay nya bago kami naglakad papunta ng elevator. Wala pa rin tigil pag-ngiti si Ci. Paminsan-minsan pa syang kume-kembot dahilan para kurotin sya ng Nanay nya.
"Aw... Aw... Sakit." He said while scratching his back.
Pagbukas ng elevator magkakasunod kaming lumabas. Sa fire exit kami dumaan papunta sa rooftop. As expected it was a birthday party for a 7 years old.
Tapos magagalit sila kung bakit isip bata pa rin si Ci. Yet they still spoiled him like a child.
Nakita kong naghahanda na yung ibang mascot na suotin ang mga costume nila. Most of them are males. Nakita ko pa ang isang Snorlax.
Jay-jay will definitely like you.
But I don't like the idea that she will hug this Snorlax. Lalaki ang may suot ng costume, pano kung manyakin nya si Jay-jay? I'll break his neck and bury him while still wearing that costume.
"Keifer." Someone called me.
It was Felix with David and Rory. I look behind them and check if everyone is here. We're almost complete. Almost.
"Nabigay mo na regalo mo?" Yuri ask me while offering me a drink.
An orange juice drink.
"Yeah." I said after accepting his offer.
"Hindi na ko magtatanong. May alam naman na ko sa kung anong regalo mo." He said and smile.
Nagkibit balikat lang naman ako bago maghanap ng mauupuan. I saw Calix sitting alone while her girlfriend is a bit away from him.
LQ?
Napansin ni Edrix ang tinitignan ko kaya inunahan na nya kong magsalita.
"Nalaman na kasi ni Mica yung ginawa natin kay Jay. Kaya ayan... Mukang nagbabanta na ng break up."
"Aw..." It was Eren while holding his chest as if he's in pain.
"Wag na inisin. Baka mapikon pa satin yan." Kit immediately stop him and the others that about to start.
Naupo nalang ako sa tabi ni Josh na tahimik na nag-o-obserba sa iba. Yuri sits beside me.
"Tingin mo darating si Jay?" I heard Denzel talking to Blaster.
"Darating yon." He answered.
"Pano kapag hindi." Singit ni Drew sa usapan nila kaya napatingin na ang iba sa kanila.
"I'll pick her up then." David said that makes me look at him deadly.
Grim reaper will pick you up.
"At bakit ikaw ang susundo sa kanya?"
"Dahil hindi sya sasama kung ikaw ang susundo sa kanya." He said in a-matter-of-fact tone.
"🎶Burn Baby Burn..."
"Roasted chicken are the best."
"Where's the burn area?"
Sunod-sunod na pagre-react nila. Meron pang sumipol na lalo ko pang kinainis.
"What makes you think she'll come with you?" It try my best to remain calm.
"Instinct." He said shortly.
Tumalikod sya samin at mabilis na naglakad paalis. Palalagpasin ko sya ngayon pero sa mga susunod na araw na makikita ko syang gumagawa ng hakbang kay Jay-jay, I'll break his spine.
"Bakit hinayaan mo?" Yuri whispered.
"Sa ngayon sya palang ang nakakalapit kay Jay-jay na walang panunumbat na natatanggap."
I just hope Jay will really come. Maliit nalang ang panahon na mag-stay ako dito. Sooner or later we'll travel back to London. Sinusulit ko lang ang panahon na andito pa ko at pwede ko pa syang makita. Siguradong magiging busy ako pagdating don.
Nag-sisimula ng kumuha ng pagkain ang iba. I'm not in the mood to eat yet. Awtomatiko akong napatingin sa pinto ng fire exit.
Please... Jay.
Muntik na kong mapatayo ng makita kong bumukas yon. I hold myself immediately. Baka hindi ako makapag-pigil mayakap ko sya. Pero hindi si Jay-jay ang taong lumabas mula sa pinto. It's Rakki.
Hindi ko pa rin inalis ang mga mata ko sa pinto. Hoping to see a very familiar person. Muling bumukas ang pinto at lumabas nga ang pamilyar na tao. It's David and he's holding a huge Jar with a ribbon. Tinignan ko kung may kasunod sya pero wala na.
Binaba ni David ang hawak sa lamesa ng mga regalo then he walk closer to us.
"Where's Jay?" I ask.
Tinuro nya ang pinto n Fire Exit. "Ayaw lumabas."
Bigla nalang tumakbo si Ci-N papuntang Fire Exit habang sunod-sunod na sumisigaw ng 'Jay-jay'. Hindi ko napansin na lumapit pala sya samin.
"Si Ci-N ng bahala sa kanya." Sabi ni Eren habang kumakain ng cake.
Sana lang hindi sila mag-away.
Nakita kong tumabi si Rakki kay Mica at sandali silang nag-kwentuhan. May hinala ako na sila talaga ni Jay ang magkasama at hindi sya sinundo ni David.
Not that long when the Fire Exit door open again. Sa pagkakataon na to, kasama na si Jay-jay. Niligid nya agad ang paningin nya. Namangha siguro sa Party. Nakita ko ang paglapit ni Rakki at sandali nilang pag-uusap.
"Told yah she'll come." Pagyayabang ni David.
I rolled my eyes. Malamang naman na hindi nya sinundo si Jay-jay. Malakas ang kutob kong magkasama sila ni Rakki na nagpunta dito. Ang bilis kaya nyang nakabalik.
Asshole.
I look back at Jay-jay whose currently talking to Rakki. Out of nowhere she stand up and shout while pointing at Snorlax. Pero ang hindi ko inaasahan ang sunod nyang ginawa.
Niyakap nya si Snorlax.
Hugging is Snorlax is okay. Snorlax hugging her back is okay. Knowing that there's a guy inside the Snorlax mascot is NOT OKAY! And it will never be!
Pinilit kong kumalma. That guy is doing his job. To wear a mascot and play with the kids. With the kids....Jay-jay is not a fvcking kid and it's not part of his job!
Mabilis akong tumayo at sumugod sa kanila pero mautak si Jay-jay at agad na tinulak si Snorlax palayo. Sinubukan ko silang sundan pero dahil sa mga batang nagtatakbuhan at sumasalubong sakin nahihirapan ako. Hanggang sa nawala na nga sila sa paningin.
Where the fvck are they? Mahanap ko lang ang Snorlax na yon, ilalaglag ko sya sa building na to.
Hindi ko sila makita. Idagdag pang ang gulo-gulo ng mga bata na to. I don't think this party is for Ci-N. Napilitan akong bumalik sa table namin at maupo ulit sa tabi ni Yuri. But my eyes are still searching for that Mascot.
"Letting go, but here you are searching for your next victim." Parinig ni Yuri and I gave him a death glare.
Bumalik ako sa paghahanap ng pokemon. Until I saw him walking and playing with the kids.
"Found you! Son of a b!tch!" I said before walking toward him.
I'm plotting a plan in my mind on how I will kill him. Hinawi ko ang ilang bata para makalapit ng mabilis. Dinampot ko sya palayo na agad naman nyang kinataranta.
"Sir!" I heard from the inside of the mascot.
"I will kill you for hugging my girlfriend!" I said and about to throw him out of this building.
"Sir wag po!"
Napahinto ako ng may ideyang bigla nalang pumasok sa isip ko. Jay-jay likes hugging Snorlax.
Hinarap ko ang mascot at sapilitang hinatak ang nasa ulo nya. Kita ko ang takot nya sakin.
"Hubarin mo yang costume." Utos ko.
"Po?"
"Hubarin mo na!"
"Makakagalitan po ako ng Boss ko." Sabi nya at napapakamot na sa ulo.
Kinuha ko ang wallet ko at kumuha ng pera. Inabot ko sa kanya yon na taka naman nyang tinignan.
"Bumili ka ng bagong Boss na hindi ka kakagalitan." I said and force him to accept the money.
Napilitan syang ilabas ang kamay mula sa suot na costume at tinanggap ang pera.
"Seryoso po Sir?"
"Ibigay mo nalang sakin yang costume. Then leave. I don't want to see you here anymore."
Hinuban nya ang costume na agad ko namang kinuha pata suotin. Tinulungan nya pa ko at bago isuot ang nasa ulo tinanong pa nya ko.
"Seryoso Sir? Anong balak nyo?"
"None of your business!"
Napakamot nalang sya ulit bago sinuot sakin ang hawak nya para makumpleto ang mascot. Nahirapan akong maglakad nung una pero ng makuha ko na ang technique nagamay ko na ang kilos sa loob. Mainit din at may kakaibang amoy but I don't care.
Hinanap ko si Jay-jay but she's busy talking to the birthday boy. Ayoko namang agawin ang eksena kaya hinayaan ko muna sila. Ci-N is crying and apologizing while Jay-jay is smiling genuinely.
Someone is forgiven.
I waited for them to finish talking until I saw Ci-N carrying his gift. Pero wala si Jay-jay—.
"Bulaga!"
Muntik na kong mapatalon dahil don. Tinignan ko biglang sumulpot at yumakap sakin. Napangiti ako ng makilala sya. I hug her back.
My Jay-jay is hugging me.
She smiled while looking at me. How I miss hugging her. I feel so overwhelmed. Ayoko ng bumitaw. Dito nalang ako kung lagi naman nya kong yayakapin.
"Pasensya kana kanina ah? May topak kasi yung Hari ng mga Ulupong." She said that makes my forehead crease "...hindi maintindihan ang gusto sa buhay."
Ganun na ba sila ka-close nung lalaking orihinal na may suot nito at nagagawa na nyang makipag-usap ng ganyan.
It doesn't matter. Ang mahalaga magkayakap kami ngayon. Mas lalo kong hinigpitan ang yakap sa kanya at buti nalang na hindi nya pinagtaka.
"Sana totoo'ng may snorlax sa mundo. Para pwede kong padaganan yung Dimunyung Ulupong na gumugulo sa isip at puso ko."
That Ulupong is definitely me. Mabuti nalang at walang totoong Snorlax.
Sabihin mo na lahat ng gusto mo sabihin. As long as you hug me. Kahit laitin mo pa ko. I won't give a fvck!
"...Hindi bale... Makaka-move on din ako sa peste na yun. Mawawalan din ako ng feelings sa kanya, at hindi na ko makapag-hintay." She said that makes me stop.
Did she just said the word 'Move on'? No! Hindi pwede! Hindi sya pwedeng maka-move on sakin. Not now! And its never!
Binitiwan ko sya at tinignan.
"I won't let you!" I shouted and remove the head thing.
Bahagya syang lumayo sakin kasabay ng panlalaki ng mata.
"I won't let you move on. I won't let you fall out of love. I won't allow it."
Hindi sya nakapag-salita. Bahagya akong humakbang palapit sa kanya.
"You can't do that! You can't move on and forget everything that we've done!"
Sa halip na sagutin ako kagaya ng lagi nyang ginagawa. Bigla nalang syang tumakbo palayo sakin. I chase her as fast as I can but this costume is giving me trouble. Kung saan-saan sya nag-su-suot kaya mas lalo akong nahirapan.
Pinagkaguluhan din ako ng mga bata kaya mas lalo akong nahirapan. Until I saw Jay t the top of the inflatable slide.
"We need to talk!" Sigaw ko pero umiling lang sya.
Baba na dapat sya pero nagbago ang isip nya at bigla balang nag-slide pababa. Akala ko mapipigilan ko sya but because of this costume tuloy-tuloy akong tumilapon.
"Damn it! Remove this thing from me!"
Pinilit ko ulit tumayo pero nahihirapan na ko. Hanggang sa may tig-dalawang braso na tumulong saking tumayo. It was Rory and Edrix whose laughing at me.
"Seryoso Keifer?" Nakatawang tanong no Edrix at napapailing.
"Stop laughing and help me remove this thing."
Tinulungan nila akong alisin ang suot kong costume. Para akong nakawala sa kural at nakahinga ng maluwag. Inabot ko kay Rory ang Snorlax costume na yon.
"Itabi mo. Iuuwi ko yan." Napailing nalang si Rory habang natatawa.
I immediately search for Jay-jay but she nowhere to be found. I saw Ci-N walking while holding a balloon.
"Ci. Kailangan ko ng lugar kung saan pwede kong maka-usap si Jay."
"May unit pa kong isa. Dyan lang pagpasok mo ng Fire Exit." He said and gave me the room number and door code.
Bumalik ako sa paghahanap kay Jay-jay. Nalibot ko na ang rooftop. Almost 30 minutes din bago ko sya makita.
"We need to talk." I said and grab her hand.
Hindi sya pumalag o nagreklamo kaya naman tuloy-tuloy akong naglakad papunta sa kwartong tinuro sakin ni Ci.
Hindi pa rin sya kumikibo kahit nasa loob na kami ng unit. Sigurado na ko. Sasabihin ko na sa kanya ang totoo. Hindi ko na pahihirapan ang mga sarili namin.
"I will explain to you every—." Isang malakas na sampal ang nagpatigil sakin.
Anger consume me but I need to control it. Hindi ako pwedeng gumawa ng ikasasakit na naman nya.
"Sakit ba? Kabila naman, para pantay." She said sarcastically.
Huminga ako ng malalim para kontrolin ang galit ko.
"I deserve this." I said in plot tone.
She chuckled bitterly. "Buti alam mo dahil TANGINA MO! GIGIL NA GIGIL NA KO SAYO! Gusto kitang balian ng buto."
I bit my lips and look away. Maybe I push her to her limit. Hindi ko na dapat pinatagal to. Sinubukan ko syang lapitan at hawakan sa magkabilang braso pero hinampas nya ang kamay ko.
"Wag mo kong hahawakan!"
"Let me explain." I said calmly.
Please listen to me.
"Explain what? Sige nga, parinig nga ng panibagong kasinungalingan mo."
Lumunok ako para alisin ang pagbara sa lalamunan ko. Gusto kong makinig sya. Gusto kong pakinggan nya ang paliwanag ko.
"Jay..." I almost beg. "...I understand that you're mad but please listen to me."
"Ge lang! Explain mo lang... Kasi gusto kong maintindihan kung bakit mo ko pinag-lalaruan. Kung bakit mo ko pa-ulit-ulit na sinasaktan. Kung bakit eto ka na naman at ginugulo ako." She gave me a fake smile. "...Explain mo lang. Baka sakaling malinawan ako at maging dahilan yun para makalimutan ko na ang nararamdaman ko sayo."
NO! Hindi sya pwedeng mag-move on. Hindi nya pwedeng kalimutan lahat ng ganun lang.
Hindi ko na napigilang suntukin ang pader. I breathed heavily. There's so much pain in my chest right now.
"I told you. I won't let you."
"Sino ka para pigilan ako? Bakit? Hindi ba't ikaw din ang dahilan ko kaya gusto ko ng makalimot? Tapos ngayon hindi mo ko hahayaan? ANG KAPAL NG MUKA MO!" She starts to cry and its giving me more pain. "...Ayoko na. Ayaw na kitang mahalin."
"Hindi pwede."
"Ayoko ko na!" She shouts.
"Hindi pwede." I repeated.
"Tigilan mo na ko! Hindi na kita kayang mahalin!"
"Hindi pwede."
"Tama na! Wag mo na ko pahirapan!"
Please stop!
"Hindi pwede!"
"Bakit ba ayaw mo kong hayaan?! Bakit ba?! BAKIT?!"
"DAHIL HINDI KO KAYANG MAWALA KA!"
Hindi ko na napigilan ang mapasigaw kasunod ng pagpatak ng luha galing sa isang mata ko. Nasasaktan akong marinig na tuluyan na syang mawawala sakin. Hindi ko yon. Hindi ko kakayanin.
Pano pa ko magpapatuloy kung mawawala na ang dahilan ko para lumaban.
"Hindi ko kakayaning mawala ka. So, please... Don't move on." Paki-usap ko.
Bigla nalang syang umiyak ng malakas. Alam kong nahihirapan na din sya. Hindi ko naman ginusto to.
Wala akong ginusto kundi ang masigurong ligtas ka.
++Don't forget to Vote, Comment and Share. 😉 ++
Fb Page: Ang Mutya ng Section E
Fb Group: Tropa ni eatmore2behappy
Twitter: @lareypot
Instagram: @lareypot
Author's FB Page: Lara Flores - eatmore2behappy