Η Hyerin βρισκόταν στο δρόμο με προορισμό το σπίτι του Yoongi – ναι, πάλι – καθώς κρατούσε στα χέρια της μία σακούλα με διάφορα πράγματα μέσα, όπως πατατάκια, γαριδάκια, σοκολάτες και άλλα τέτοια. Εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα είχαν αποφασίσει να δουν μία ταινία μαζί, οι δύο τους, και γι’αυτό τα θεώρησε χρήσιμα κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Μερικές φορές λυπόταν και αγανακτούσε με το γεγονός πως έπρεπε να πηγαίνει αυτή στο σπίτι του Yoongi σχεδόν κάθε μέρα, μα έπειτα σκεφτόταν πως το αγόρι βρισκόταν σε δύσκολη σωματική κατάσταση, οπότε, όπως λέμε, το άφησε ‘να πάει στο καλό’. Απλώς, άφηνε τις σκέψεις της στην άκρη και σταματούσε να είναι τόσο εγωίστρια και στρίγγλα.
Η σακούλα χτυπούσε πάνω στα γόνατά της σε κάθε βήμα που έκανε, με αποτέλεσμα να ακούγεται ο ήχος του πλαστικού. Αφού χασομέρισε λίγο ακόμα στο δρόμο, έφτασε επιτέλους στο σπίτι του Yoongi και ανέβηκε τα σκαλιά πριν τη κεντρική πόρτα του σπιτιού χοροπηδώντας. Ένιωθε χαρούμενη που θα έβλεπαν μία ταινία μαζί, οι δύο τους.
Αφενός, σκεφτόταν ότι θα περάσει περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τον φίλο της. Αφετέρου, της περνούσαν διάφορες υποθέσεις από το μυαλό, ότι μπορεί να γινόταν κάτι μιας και ήταν οι δύο τους και θα παρακολουθούσαν μία ταινία. Μπορεί αυτή η ταινία κατά τύχη να ήταν ρομαντική και κάπου στη μέση της ο Yoongi να έπιανε καταλάθος το χέρι της καθώς αυτή θα πήγαινε να πάρει μία χούφτα ποπ κορν και μετά θα κοιτάζονταν και μετά τσουπ! Θα τη φιλούσε.
Πολύ φαντασία έχεις, χτύπα το κουδούνι τώρα.
Δεν της πήρε πολύ να συνειδητοποιήσει πως όση ώρα σκεφτόταν όλα αυτά, στεκόταν ακριβώς μπροστά από τη πόρτα του σπιτιού του. Ξύπνια πλέον, χτύπησε το κουδούνι και περίμενε να της ανοίξει κάποιος πειράζοντας το κοκαλάκι για τα μαλλιά, το οποίο βρισκόταν τυλιγμένο στο χέρι της. Ήταν τοποθετημένο εκεί από την ημέρα του ατυχήματος. Φυσικά και δεν το έβγαλε ποτέ από εκείνη την ημέρα. Είχε τόσα και τόσα στο μυαλό της, το κοκαλάκι θα την πείραζε;
Έπειτα από λίγο, η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μπροστά της ένας κύριος. Η διαφορετική αυτή παρουσία στο σπίτι του την έκανε να κομπλάρει κάπως. Δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει με την ίδια χαλαρότητα όπως έκανε και με την μαμά του. Μάλιστα, εδώ πρόκειται για έναν άντρα.
Ποιος είναι αυτός;
«Α, εμ, γεια σας. Με λένε Hyerin, είμαι η φίλη–»
«Ναι ναι ξέρω ξέρω...»είπε ο άντρας που στεκόταν στη πόρτα και της έκανε χώρο να περάσει. Ωστόσο, τα πόδια της έμειναν στυλωμένα στο έδαφος. Είχε μείνει να παρατηρεί το πρόσωπο του άντρα, παρόλο που μία τέτοια πράξη θα φαινόταν αγενής. Τότε μόνο συνειδητοποίησε πως αυτός ο άνδρας φαινόταν νεότερος αν τον κοιτούσες από κοντά.
«Πέρνα μέσα, μη ντρέπεσαι, ο αδερφός του είμαι.»είπε αυτός χαμογελαστός και έπειτα συστήθηκε. «Με λένε Junki.»έτεινε το χέρι του για να κάνει χειραψία μαζί της και αυτή άπλωσε με τη σειρά της το χέρι της.
«Hye–»
« - rin;»συμπλήρωσε το αγόρι, αφού πρώτα την διέκοψε, δείχνοντάς τη και περιμένοντας με ένα χαζό χαμόγελο να του πει το ‘ναι’.
«Μα που το ξέρεις;»τον ρώτησε η Hyerin, πλέον πιο χαλαρή απέναντί του με τη χρήση του β' ενικού στο λόγο της.
«Έχω ακούσει πολλά για εσένα…»απάντησε ο Junki και της έκλεισε το μάτι.
Ο Yoongi του λέει για εμένα;
Τι της λέει ο μαλάκας;!;!,σκέφτηκε ο Yoongi πανικόβλητος, διότι η πόρτα του δωματίου του ήταν ανοιχτή και άκουγε τη συζήτησή τους. Σε κάποια φάση μάλιστα πήγε να σηκωθεί από το κρεβάτι για να τους σταματήσει αλλά ο μικρός πόνος στο πόδι του τον έκανε να βγάλει ένα μικρό επιφώνημα πόνου και να κάτσει πάλι πίσω στη θέση του.
«Πρέπει να κάνω κάτι…»μονολόγησε κοιτώντας γύρω του νευρικά και κοίταξε στιγμιαία τη πόρτα με ένα τρομαγμένο βλέμμα. «JUNKIIIIIIIIII!»φώναξε τελικά, γιατί αυτό ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να κάνει τη στιγμή εκείνη.
«Τι έπαθε;»αναρωτήθηκε ο Junki εκείνη τη στιγμή κοιτώντας προς το πάνω μέρος του σπιτιού. Δεν τον τρόμαξε η φωνάρα του όσο τρόμαξε τη Hyerin, η οποία γούρλωσε τα μάτια της και προσπάθησε να βρει μέρος να κρυφτεί. «Μπες μέσα μικρή…»της πρότεινε αφήνοντας τη πόρτα ανοιχτή και πηγαίνοντας προς το δωμάτιο του Yoongi.
Η Hyerin πέρασε μέσα χωρίς να σχολιάσει ιδιαίτερα την συμπεριφορά του Junki και το υποκοριστικό που χρησιμοποίησε για να της πει να μπει μέσα στο σπίτι. Για κάτι κλάσματα του δευτερολέπτου, όλο αυτό της φάνηκε κάπως, αλλά δεν έδωσε και τόση σημασία γιατί αδερφός του ήταν και αφού την γνώριζε και ήξερε τόσα πολλά πράγματα γι’αυτήν, φυσιολογικό θα ήταν να την πειράξει και λίγο. Αν γνώριζε μάλιστα και τι συνέβη μεταξύ τους εκείνη τη νύχτα στη γέφυρα, θα του έβγαινε πιο εύκολα να της μιλήσει έτσι, μιας και ήταν αδερφός του και τα μεγάλα αδέρφια ξέρουν συνήθως τα πάντα για τα μικρότερα αδέρφια τους και σε ορισμένες περιπτώσεις τα υποστηρίζουν κιόλας.
«Yoongi;»κάλεσε ο Junki τον αδερφό του καθώς έφτανε μπροστά από το δωμάτιό του. Έφτασε στο κατώφλι της πόρτας και κοίταξε μέσα. Ο Yoongi έβγαλε μία ανάσα ανακούφισης μόλις τον είδε να στέκεται μπροστά στη πόρτα του δωματίου του χωρίς τη Hyerin. Από την άλλη, φυσικά αναρωτιόταν γιατί δεν βρισκόταν μαζί με τον αδερφό του αλλά αυτό ήταν καλύτερο γιατί μαζί με αυτόν μπορεί να άκουγε και την top χαζομάρα της εβδομάδας.
«Τι έπαθες; Γιατί φωνάζεις;»απόρησε εκείνος στηρίζοντας τον εαυτό του στον πάσσαλο της πόρτας. Ο Yoongi τον κοίταξε ήρεμος και μετακινήθηκε πιο δεξιά στο κρεβάτι του.
«Θέλω να μου φέρεις λίγο το laptop από το γραφείο μου. Ξέρεις ότι δεν μπορώ να σηκωθώ.»του υπενθύμισε εκείνος και ο Junki μη μπορώντας να του χαλάσει το χατίρι μπήκε μέσα στο δωμάτιό του και πήρε το laptop του από το γραφείο του μετακινώντας το στον Yoongi. «Η Hyerin που είναι; Δεν ήταν εδώ πριν από λίγο;»ρώτησε καθώς το άνοιγε για να βρει καμιά ταινία.
«Λύσσαξες με τη Hyerin! Έρχεται τώρα!»
«Γεια σου Yoongi…»Ο ξαφνικός χαιρετισμός της κοπέλας έκανε τα δύο αγόρια να γυρίσουν τρομαγμένα και να τη κοιτάξουν. Και από τους δύο πέρασε από το μυαλό η σκέψη ότι μπορεί να άκουσε αυτά που έλεγαν. Φυσικά η κοπέλα τα άκουσε, αλλά δεν έδωσε περισσότερη σημασία. Τα αφτιά της και τι δεν είχαν ακούσει τις τελευταίες μέρες…
Οπότε φυσιολογικό θεωρούταν να μην ασχοληθεί καν. Ήδη περίμενε και άλλα να ακούσει…
«Εγώ λέω να φεύγω καλύτερα… θα σας αφήσω… να δείτε τη ταινία σας…»είπε ο Junki αμήχανα φεύγοντας και στο τέλος τους έκλεισε και την πόρτα.
Τα δύο νέα παιδιά κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και ο Yoongi χτύπησε με τη παλάμη του το σημείο που βρισκόταν δίπλα του στο κρεβάτι χαμογελώντας της.
«Έλα, κάτσε.»
[…]
Τα δύο παιδιά παρακολουθούσαν τη ταινία με προσήλωση. Καλύτερα μάλλον θα ήταν αν λέγαμε πως μόνο η Hyerin παρακολουθούσε τη ταινία. Έπειτα από μία σύντομη συζήτηση για το τι θα επέλεγαν, κατέληξαν να βλέπουν τους ‘Πειρατές της Καραϊβικής’, ταινία η οποία άρεσε στο κορίτσι.
Ωστόσο, θα έλεγε κανείς πως ο Yoongi είχε βαρεθεί από το πρώτο κιόλας μισάωρο. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως μπόρεσε και βαρέθηκε σε μία τόσο περιπετειώδη και εξαιρετική ταινία σαν κι αυτή. Αλλά φαινόταν πως το να κοιτάζει τη Hyerin, η οποία πλέον καθόταν δίπλα του στο κρεβάτι, ήταν κάτι πιο ενδιαφέρον για αυτόν.
Παρατηρούσε κάθε όμορφο χαρακτηριστικό πάνω της, το επεξεργαζόταν με λεπτομέρεια, εξέταζε κάθε κίνηση και συνήθειά της. Η στάση που είχε πάρει καθώς παρακολουθούσε τη ταινία την έκανε να δείχνει πολύ πιο χαλαρή απ’όσο ο Yoongi φανταζόταν. Είχε τοποθετήσει τον αγκώνα της στο δεξί γόνατό της και το πηγούνι της βρισκόταν βυθισμένο μες στη παλάμη της.
Η ίδια φυσικά προσπαθούσε να το παίξει χαλαρή με το να βλέπει μία ταινία με ένα αγόρι. Ευτυχώς, τον έπεισε και διάλεξαν τη συγκεκριμένη ταινία και όχι κάποια ρομαντική χωρίς πολλές διαφωνίες.
Για τον Yoongi, μπροστά του βρισκόταν ένας πανέμορφος άγγελος.
Το βλέμμα του έπεσε στο χέρι της. Φορούσε ενα λαστιχάκι για τα μαλλιά γύρω απ’τον καρπό της. Θυμήθηκε πως το ίδιο λαστιχάκι φορούσε και την ημέρα που είχε πάει στο νοσοκομείο για να τον δει.
Χωρίς να σκεφτεί πολύ, έπιασε τον καρπό της. Η Hyerin δεν ταράχτηκε πολύ απο αυτή του τη κίνηση, παρά μόνο τον κοίταξε με ένα ανέκφραστο βλέμμα. Τόση ώρα έβλεπε τη ταινία και η ισχυρή προσήλωσή της σε αυτή της δημιούργησε μία μικρή κούραση και νωθρότητα.
Πρώτα κοίταξε τον καρπό της, μετά αυτόν. Ήθελε να δει την επόμενη κίνησή του.
Ο Yoongi χάιδεψε τον καρπό της με τα ακροδάχτυλά του, με αποτέλεσμα να την κάνει να βγάλει ένα χαχανητό.
«Με γαργαλάς…»ψιθύρισε εκείνη και το αγόρι χαμογέλασε στο άκουσμα του γλυκού γέλιου της καθώς έβγαζε το λαστιχάκι από τον καρπό της.
Το δέρμα της ήταν απαλό σαν μετάξι, το χέρι της λεπτό και μικρό, τα δάχτυλά της ομοιόμορφα σχεδιασμένα και σωστά περιποιημένα…
Προσπάθησε να πλησιάσει τον εαυτό του όσο πιο κοντά μπορούσε σε εκείνη. Η Hyerin τον κοιτούσε καθώς τα πόδια τους ακουμπούσαν μεταξύ τους, όταν ξαφνικά ο Yoongi μόρφασε.
«Αουτς…»έκανε στην αίσθηση του πόνου του ποδιού του.
«Μην κουνιέσαι…»είπε εκείνη καθώς κουνήθηκε πιο κοντά του. Από το να το κάνει αυτός και να πονάει περισσότερο, ήταν προτιμότερο να το κάνει αυτή και να μην πάθει κανείς από τους δύο τίποτα.
Τον κοίταξε περιμένοντας να κάνει κάτι. Ο Yoongi κρατούσε το κοκαλάκι στα χέρια του και απλώς το κοιτούσε.
«Και τώρα τι θα κάνεις;»του έκανε η Hyerin τη συγκεκριμένη ερώτηση, γιατί όλο και κάποιον λόγο είχε για να της έβγαλε το κοκαλάκι από το χέρι. Σίγουρα είχε κάτι στο μυαλό του.
Ο Yoongi την κοίταξε δαγκώνοντας το κάτω χείλος του. Αυτή η κίνηση την έκανε να υποθέσει πολλά για την επόμενη στιγμή.
Θα με φιλήσει;
Η απόσταση μεταξύ τους δεν ήταν και τόσο μεγάλη όσο η Hyerin νόμιζε. Μπορούσε καθαρά να καταλάβει την αναπνοή του, τη σταθερή κίνηση που έκανε το στέρνο του ενώ ανεβοκατέβαινε, τα μάτια του που κινούνταν τόσο γρήγορα επειδή εξέταζε κάθε σημείο του προσώπου της.
Το χέρι του μετακινήθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της χαϊδεύοντας τα μαλλιά της. Η αίσθηση των μεταξένιων μαύρων μαλλιών της του δημιούργησε ένα όμορφο συναίσθημα, μία σκέψη ότι περιποιόταν αρκετά καλά τον εαυτό της όσον αφορά την εξωτερική της εμφάνιση.
Η Hyerin είχε μείνει να τον κοιτάζει χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν μπορούσε ούτε καν να κουνηθεί. Δεν ήξερε τι να πρωτοκάνει.
Αλλά δεν ήθελε να τον σταματήσει.
Το αγόρι έπιασε τα μαλλιά της και τα έδεσε με το κοκαλάκι σε μία κοντή αλογοουρά αργά, λες και δεν ήθελε να καταστρέψει την ομορφιά που βρισκόταν πάνω τους. Δεν ήθελε να δείχνει ατσούμπαλος σε μία στιγμή σαν κι αυτή. Η ατμόσφαιρα ήταν πιο ανεβασμένη πλέον και τόσο ο Yoongi όσο και η Hyerin ήθελαν να συνεχιστεί αυτό.
Θέλω τόσο πολύ να με φιλήσει…, σκέφτηκε καθώς παρατηρούσε τα μικρά και λεπτά χείλη του. Ήθελε να κάνει διάφορα πράγματα πάνω σε αυτά. Ήθελε να αφήσει πάνω τους κάθε ίχνος φιλιών που θα του έδινε.
Αλλά πότε θα γινόταν αυτό πάλι;
Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω.
Να επιστρέψω στη μέρα που με φίλησες, εκεί κάτω, στον ποταμό Han.
Να ξανανιώσω τα χείλη σου πάνω στα δικά μου και να μην ξεχάσω τη γεύση τους, την αίσθησή τους ποτέ ξανά…
Και εκείνη της στιγμή, το κορίτσι το μόνο που έκανε ήταν να εύχεται ο Yoongi να άκουγε τις σκέψεις της...