{Unicode}
"ဒါဆိူ ခင်ဗျားကကျွန်တော့်ထက်အသက်ကြီး
တယ်ပေါ့"
"ဟုတ်တယ် ချာတိတ်"
"ဟဟ ကျွန်တော်ကကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ပါနော်"
"ဒါပေမဲ့အခုကကျောင်းမှာလေ ချာတိတ်ရဲ့
မင်းကကို့ထက်အသက်ငယ်တယ်လေ"
"ဟုတ်ပါပီ"
"မင်းကရုပ်လဲချော ချမ်းလဲချမ်းသာသလို
သဘောလဲကောင်းတယ်နော်"
"အင်း ကျွန်တော်သဘောကျတဲ့လူက်ိုပဲ
သဘောကောင်းတာ"
"အမ်...မင်းမှာကောင်မလေးတွေရှိမာဘဲနော်"
"ဟင့်အင်း ကျွန်တော်ကမိန်းကလေးတွေ
စိတ်မဝင်စားဘူး"
"အေးပါကွာ ကို့အကြိုက်နဲ့ကိုယ်ပေါ့
မင်းလိုရုပ်ချောသူဌေးသားကမိန်းကလေးတွေကိုစိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတော့ မိန်းမထုကြီးငိုကြပီပေါ့"
"အင်း...ဒါနဲ့ခင်ဗျား ဘယ်မှာနေမယ်ဆိုတာစဉ်းစား
ပြီးပြီလား"
"အေး ငါလဲပိုက်ဆံလိုနေလို့သာရောင်းတာ
အိမ်ကမိဘတွေသိရင် အသတ်ခံရမှာ"
"ကျွန်တော်လဲအကြောင်းရှိလို့ဝယ်ရတာပါ"
Tingggg......
"နားချ်ိန်တောင်ရောက်ပြီ မုန့်တန်းကိုသွားကြမယ်လေ"
"အင်း"
သူတို့နှစ်ယောက်ဆင်းသွားတော့ မုန့်တန်းကလူ
တွေရှင်းနေလေရဲ့ သူနဲ့Jeon နှစ်ယောက်ထဲသာရှိသည်
"ဟမ် ဘာလို့လူတွေအောက်မဆင်းလာကြတာလဲ?"
"ကျွန်တော် ခဏဝယ်ထားလို့"
"ဘာ"
"အင်း လူရှုပ်နေရင်မကြိုက်လို့ ၁ယောက်ထဲအေးအေးဆေးဆေးစားချင်လို့မုန့်တန်း၁ခုလုံးကိုခဏဝယ်ထားတာ"
"ဟာာ...တကယ်သူဌေးသားပါကွာ
အဲ့တာဆိုကြိုက်တာစားလို့လား"
"ရတာပေါ့"
Tae Hyungတစ်ယောက် ဟိုပြေးဒီပြေးနဲ့မုန့်တွေ
သွားသွားယူနေတာကိုကြည့်နေရင်း
Jeonတစ်ချက်ပြုံးမိသည်...သူသဘောကျမိသည်.....
______________________________
"ကျောင်းဆင်းတော့မယ်နော်"
Jeonဘက်မှစပြီးစကားပြောလာတာကြောင့်
"အင်း မနက်ဖြန်ကောကျောင်းလာအုန်းမာလား"
"မသေချာဘူး ဒီနေ့တောင်ကျောင်းစဖွင့်ရက်မို့
တက်တာ မနက်ဖြန်အလုပ်တွေနဲ့ရှုပ်နေမှာ"
"အင်း"
ရခင်ဗျားဖုန်းနံပါတ်လေးပေးပါလား?
တစ်မျိုးမထင်နဲ့နော် အိမ်ရောင်းသူနဲ့အိမ်ဝယ်သူ
ဖုန်ုးနံပါတ်အပြန်အလှန်ရှိထားသင့်တယ်ထင်လို့"
စကားထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့ ပြောလာတဲ့Jeonသူဌေးသား
လေးကိုရီမိရင်း
"အေးပါကွာ..ရော့"
_______________________________
ကျောင်းဆင်းတော့...
"ကျွန်တော့ကားနဲ့လိုက်မလား?"
Jeonဘက်ကစပြီးကမ်းလှမ်းလာပြန်တယ်
"မလိုက်တော့ပါဘူး အသိတစ်ယောက်နဲ့တူတူပြန်ရမှာ"
"အော် အိုခေ"
ကျောင်းပေါက်ဝမှာနှစ်ယောက်သားစကားပြောနေ
ရင်း ကားတစ်စီးကTae Hyungရှေ့ရောက်လာတော့
"ဟင်ငါအိမ်မက်မက်နေတာလား?
ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဈေးအကြီးဆုံးTop10မှာNo.1
LAMBORGHINI VENENO ROADSTER
အမည်ရှိ$4.5Milloinတန်တဲ့ ခဲရောင်ကားကြီး"
အဲ့ဒီကားပေါ်ကိုတက်သွားတာကJeon
သူဌေးသားလေးကိုကြည့်ရင်းတွေးမိလိုက်ပါတယ်
"သူ့ဘဝလေးကသာယာလိုက်တာ"
အားကျနေရင်း ဆူဆူပုတ်ပုတ်နဲ့Yoonjiကျောင်းထဲကထွက်လာတာကိုမြင်တော့
"Nonna မျက်နှာကဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဒီနေ့ နေ့လည်စာမစားလိုက်ရဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"မင်းတို့အခန်းထဲသူဌေးကောင်ကြောင့်လေ"
ဟုတ်သားဘဲ သူဒီနေ့ မုန့်စားတန်းကိုခဏဝယ်ခဲ့တာဘဲ
__________________________________________
Jeon ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ အိမ်တော်ကြီးထဲသို့ဝင်ကာကြောင်လိမ်လှေကားထပ်များကိုလျှင်မြန်စွာ
တက်လိုက်ရင်း ကိုယ်ပိုင်အခန်းထဲသို့ဝင်လိုက်ရင်း
ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံကိုငေးမောကာစိုက်ကြည့်နေမိတယ် သူအမြဲ ကြည့်နေကျ ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံ
"နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော် အစ်ကို့ကို ရှာတွေ့ခဲ့ပြီ"
__________________________________________
Tae Hyungနဲ့Yoonji အိမ်အပြန်လမ်းကို လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြပြီး
"Nonna ကျွန်တော်ချမ်းသာရင်ကျွန်တော့်ကို
ပြန်ချစ်မှာလား"
"အထက်တန်းလဲအောင် ပညာစုံမှချစ်မှာပါ"
"ဟာ အဲ့အချက်ကတော့မသေချာဘူး"
"ကြိုးစားလေ...ကဲnonnaအိမ်ထဲဝင်ပြီတာ့တာ.."
Yoonjiရဲ့အိမ်ကိုရောက်ပြီဖြစ်တာကြောင့်
Yoonjiအိမ်ထဲဝင်သွားတာကို စောင့်ကြည့်ပြီးမှ
စိတ်ပျက်စွာဖြင့် သူ့၏လုံးချင်းအိမ်လေးသို့
လမ်းလျှောက်ကာပြန်လာရတယ်
"ဟင် အိမ်က မီးလင်းနေပါလား?ဘလိုဖြစ်တာလဲ"
Tae Hyungတံခါးကိုသွားဖွင့်တော့ တံခါးကအလိုလို
ပွင့်နေလေရဲ့
အထဲလည်းဝင်ကြည့်ရော Sofaပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့
Jeon Jung Kook...
"အမ် ချာတိတ် ဘယ်လိုဖြစ်ပီး တံခါးကိုဖွင့်ဝင်လာတာလဲ?"
"လွယ်ပါတယ်ဗျာ....Jeon Jung Kookလေ
ဖြစ်ချင်တာအားလုံးဖြစ်လို့ရတယ်"
"အာ...ဒါနဲ့ဘာကိစ္စ?"
"စရံငွေအရင်လာပေးတာ ခင်ဗျားလဲ ပိုက်ဆံသုံးလို့ရအောင်"
"ရပါတယ် "
ရပါတယ်သာပြောလိုက်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ ပိုက်ဆံ
ရပြီဖြစ်တာကြောင့် ဝမ်းသာပျော်မြူးနေမိတာ အမှန်
"ရော့"
စားပွဲခုံပေါ်သို့ လိုက်သော Dollar 100တန် 10ရွက်
တစ်အုပ်
စုစုပေါင်း အဲ့လိုမျိုးအအုပ် 20
WHAT THE FUCK!!!!!!!!!
Kim Tae Hyungလေးအိမ်မက်မက်နေတာလား?
သူ့မိဘတွေဒီအိမ်ဝယ်ပေးတုန်းကတောင်အဲ့လောက်မပေးရဘူးလေ....ပြီးတော့ ဒါကစရံတဲ့လား?
"ဟာ ဒီအိမ်ကအဲ့လောက်တောင်တန်တာလား? မသိခဲ့ဘူး"
တကယ်တော့သိပါတယ် မသိချင်ယောင်ဆောင်တာပါ အဲ့တာမှ ပိုက်ဆံများများရမှာလေ ဒါကြောင့် အံ့ဩတဲ့
ပုံစံလုပ်ပြလိုက်တယ်
"အင်း မနက်ဖြန်ကျရင် ကျန်တဲ့ငွေထပ်ပေးမယ်"
"ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ သဘောတူတယ်"
"ဒါမဲ့ ခင်ဗျားအိမ်ပေါ်ကတော့ဆင်းပေးရမယ်နော်"
"ရပါတယ်ကွာ...ဒီစရံငွေနဲ့ဆို အိမ်နောက်ထပ်တစ်လူံးထပ်ဝယ်လို့ရတယ်"
"Ok ဒါဆိုကျွန်တော်သွားပြီ"
Jeonလည်းထွက်သွားကော အိမ်ပေါ်ရှိ ကုတင်ပေါ်မှာ
လူးလှိမ့်ကာ ပျော်နေသော Kim Tae Hyung..
"Wonတောင်မဟုတ်ဖူးနော် Dollar Dollar
မနက်ဖြန်ကျောင်းလစ်ပြီး အကျီဆိုင်သွားအုန်းမှ"
Tae Hyungတစ်ယောက်Jeonအကြောင်းအရမ်း
စိတ်ဝင်စားသွားပြီးGoogleမှာရှာကြည့်လိုက်တော့
Jeonအဖေ Mr.Jeonပုံအားတွေ့၍ နှိပ်ကြည့်လိုက်ရာ
ကမ္ဘာပေါ်မှာTop.2ကုမ္ပဏီကြီးVanအမည်ရှိ
ကုန်တိုက်ကြီးရဲ့ပိုင်ရှင်ကြီးတဲ့
"သူ့အဖေကခရိုနီကြီးပဲ"
ရှာဖွေရေးကိုရပ်လိုက်ပြီး
"ကဲ ဒီညအိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ရမယ် အဲ့တာမှ
မနက်ဖြန် အားရှိပီး ဈေးဝယ်ထွက်နိုင်မှာ"
__________________________________________
နောက်နေ့မနက်ရောက်တော့ပိုက်ဆံအနံလေးတွေရနေလို့လားမသိ အိပ်ရာမှ စောစောနိုးလာသော
Kim Tae Hyung
ရေမိုးချိုး သူ့ကိုယ်သူစတိုင်ကျအောင် အသေချာ
ပြင်ဆင်ကာတစ်ခါမှ ပိုက်ဆံမကပ်ဖူးတဲ့ ပိုက်ဆံ
အိတ်လေးကို ဂျောင်ထဲမှ ထုတ်ယူလိုက်ပြီး
"ကဲ ပိုက်ဆံအိတ်လေးရေ အရင်ကထည့်စရာပိုက်ဆံမရှိလို့ မင်းကိုပလစ်ထားမိတာပါ အခုတော့
Dollarနံ့လေးရှူလိုက်အုန်း"
Tae Hyungတစ်ယောက်ကြွကြွရွရွဖြင့်
အိမ်ထဲကထွက်ကာ ကိုယ်ပိုင်ကားမရှိတော့လဲ
Taxiလေးနဲ့ပေါ့
"အမယ်လေး ရှိုးပဲ့လိုက်တာ Taxiနဲ့သွားရတာ"
နောက်ဆုံးတော့ သူသွားချင်တဲ့Vanကုန်တိုက်ကြီးကို
ရောက်လာပြီလေ တကယ်ပါ ဘဝမှာတစ်ခါမှဒီကုန်
တိုက်ရှေ့ကမဖြတ်လျှောက်ခဲ့ဖူးပါဘူး
Vanဆိုတဲ့ကုန်တိုက်မှာလည်း ကမ္ဘာ့နာမည်ကြီး
တံဆိပ်Brandတွေနဲ့သာ စည်ကားနေသော
ကုန်တိုက်ကြီး ထို့ကြောင့်လူချမ်းသာများသာ လာနိုင်၍ကုန်တိုက်ကြီးဟာ လူအနည်းငယ်သာရှိ၍
ရှင်းနေလေရဲ့
Taeတစ်ယောက် Gucciအမည်ရှိတဲ့ဆိုင်ထဲသို့ဝင်ကာ
သူလိုချင်သမျှကိုကောက်ထည့်ပါတော့သည်
အင်္ကျီသုံးထည်နဲ့ ရေမွှေး၁ပုလင်းကိုရွေးချယ်လိုက်
သည်
"ဟုတ်ကဲ့ Wonနဲ့ရှင်းမာလား?Dollarနဲ့လား?
Cardနဲ့လား?"
ဝန်ထမ်းမလေးကမေးလာတာကြောင့် အခုသူကပိုက်ဆံရှိလူတန်းစားဖြစ်နေတာကြောင့် မျက်နှာကို
မော့လိုက်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်
"Dollarနဲ့ရှင်းမယ်"
"Nae ...Dollar 20000ကျပါတယ်"
"Fuck..ငါ့မှာသိန်းကျော်ပဲပါလာတာလေ
ကျတာသောင်းကျော်လား"
"အင်္ကျီကပြန်လျှော့လို့ရလား?"
"မရတော့ပါဘူးရှင့် စာရင်းကဖြတ်လိုက်ပြီမို့ပါ"
"ရော့"
ရှိသမျှDollarတွေကိုထုတ်ပေးလိုက်တော့
"ပိုက်ဆံကမလောက်ဘူးရှင့်"
"အကြွေးထားခဲ့လို့ရလား? နောက်နေ့လာပေးမယ်လေ"
"မရပါဘူးနော် ပိုက်ဆံမပါရင်လဲသက်ဆိုင်ရာနဲ့သာ ရှင်းလိုက်ပါတော့"
"ခဏ ခဏ..."
Taeတစ်ယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိကာ
ထိုင်စဉ်းစားနေလေရဲ့
Jeonက ဒီနေ့သူ့ရဲ့အဖေအမိန့်ကြောင့် ကုန်တိုက်ကို
စစ်ဆေးရန်လာခဲ့ရာမှ ဆိုင်အတွင်း၌ဆံနွယ်အပြာနှင့်
ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက် ဆိုင်အတွင်း၌ရှေ့သွားနောက်သွားတစ်ယောက်ထဲ ယောက်ယက်ခက်နေတာကိုမြင်တော့ နောက်ကျောကိုရင်းနှီးနေတာကြောင့်
အနီးကပ်သွားကြည့်လိုက်ရာ
"အာ...အစ်ကိုပဲ"
အစ်ကိုဆိုတဲ့လူသားလေးကိုတွေးမိတာနဲ့တင်စိတ်ချမ်းသာရပါတယ်
CEOဖြစ်တာကြောင့် မျက်နှာကိုတည်တည်ထားကာ
"Kim Tae Hyungလား"
Jeonကိုမြင်တော့Taeတစ်ယောက်မျှော်လင့်
ချက်ရောင်ခြည်လေးကိုမြင်လိုက်ရသလိုခံစားလိုက်ရသည်
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ?"
Jeonရဲ့အမေးကို ဝန်ထမ်းကောင်မလေးက
"ဝယ်ပြီးမှပိုက်ဆံမလောက်လိုပါ"
ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ မျက်နှာဇီးရွက်လောက်သာရှိတော့တဲ့Tae HyungကိုJeon လက်ကမ်းလိုက်ရင်း
"အာ Tae ထ ဘာမှစိတ်မပူနဲ့ကျွန်တော်ရှင်းပေးမယ် လိုချင်တာယူသွား"
ထိုစကားသံလေးကြားမှ ဇီးရွက်လောက်မျက်နှာလေးကပြုံးနိုင်တော့သည်
"တကယ်လား "
"အင်း"
Jeon တစ်ယောက် ဝန်ထမ်းတွေဘက်လှည့်ကာ
"ဒီနေ့ကစပီး ဒီအစ်ကိုလိုချင်သမျှ ငွေသားမယူဘဲပေးပါ နောက်ခါဒီလိုအသံမျိုးမကြားချင်ဘူး"
ဩဇာကြီးလွန်းတဲ့Jeonရဲ့အမိန့်တွေကိုဝန်ထမ်းများကလည်း ခေါင်းငြိမ့်ရင်းသာနာခံရသည်
"ဒီနေ့ကျောင်းတက်ရမဲ့နေ့မလား?"
Tae Hyungကသွားလေးစိကာ ပြန်ဖြေလာသည်
"ဟုတ်တယ် ကျောင်းလစ်ပြီး ဒီမှာစျေးလာဝယ်တာ"
"အဲ့တာဆို အားလား ကျွန်တော်နဲ့တစ်နေရာလိုက်ခဲ့"
"အမ် အမ် ဘယ်ကိုလဲ...?"
"လိုက်မှာလား မလိုက်ဘူးလား?"
ကျောင်းလည်းပျက်ထားတာကြောင့်တစ်နေကုန်အားနေမည်ဖြစ်တာကြောင့် လိုက်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်
သည်
"အင်း လိုက်မယ်"
ကျန်ရှိနေတဲ့အလုပ်တွေကိုလက်ထောက်ကိုအပ်ခဲ့ရင်း
Jeonကုန်တိုက်အပြင်ကိုထွက်လာလိုက်တယ်
Jeonသူ့ရဲ့Driverအား
"မင်းပြန်လို့ရပီ ငါကိုယ်တိုက်မောင်းပြီးသွားစရာရှိလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ Boss"
ကားဘေးနားမှာအူကြောင်ကြောင်နဲ့ရပ်နေတဲ့Tae Hyungကိုလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်
"လာလေ ဝင်ထိုင်"
တံခါးလေးဖွင့်ပေးလိုက်တော့
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ဝင်ထိုင်လာတဲ့Tae Hyung
အစ်ကို့ကိုကြည့်ရင်း အတွေးလေးကဝင်လာသည်
"အစ်ကိုက ငယ်ငယ်ကအကျင့်အတိုင်းပဲ
မပြောင်းလဲသေးဘူး"
_______________________________
❣️
{Zawgyi}
"ဒါဆိူ ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ့္ထက္အသက္ႀကီး
တယ္ေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ ခ်ာတိတ္"
"ဟဟ ကြၽန္ေတာ္ကကုမၸဏီပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ပါေနာ္"
"ဒါေပမဲ့အခုကေက်ာင္းမွာေလ ခ်ာတိတ္ရဲ႕
မင္းကကို႔ထက္အသက္ငယ္တယ္ေလ"
"ဟုတ္ပါပီ"
"မင္းက႐ုပ္လဲေခ်ာ ခ်မ္းလဲခ်မ္းသာသလို
သေဘာလဲေကာင္းတယ္ေနာ္"
"အင္း ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်တဲ့လူက္ိုပဲ
သေဘာေကာင္းတာ"
"အမ္...မင္းမွာေကာင္မေလးေတြရွိမာဘဲေနာ္"
"ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ္ကမိန္းကေလးေတြ
စိတ္မဝင္စားဘူး"
"ေအးပါကြာ ကို႔အႀကိဳက္နဲ႔ကိုယ္ေပါ့
မင္းလို႐ုပ္ေခ်ာသူေဌးသားကမိန္းကေလးေတြကိုစိတ္မဝင္စားဘူးဆိုေတာ့ မိန္းမထုႀကီးငိုၾကပီေပါ့"
"အင္း...ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ား ဘယ္မွာေနမယ္ဆိုတာစဥ္းစား
ၿပီးၿပီလား"
"ေအး ငါလဲပိုက္ဆံလိုေနလို႔သာေရာင္းတာ
အိမ္ကမိဘေတြသိရင္ အသတ္ခံရမွာ"
"ကြၽန္ေတာ္လဲအေၾကာင္းရွိလို႔ဝယ္ရတာပါ"
Tingggg......
"နားခ်္ိန္ေတာင္ေရာက္ၿပီ မုန႔္တန္းကိုသြားၾကမယ္ေလ"
"အင္း"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆင္းသြားေတာ့ မုန႔္တန္းကလူ
ေတြရွင္းေနေလရဲ႕ သူနဲ႔Jeon ႏွစ္ေယာက္ထဲသာရွိသည္
"ဟမ္ ဘာလို႔လူေတြေအာက္မဆင္းလာၾကတာလဲ?"
"ကြၽန္ေတာ္ ခဏဝယ္ထားလို႔"
"ဘာ"
"အင္း လူရႈပ္ေနရင္မႀကိဳက္လို႔ ၁ေယာက္ထဲေအးေအးေဆးေဆးစားခ်င္လို႔မုန႔္တန္း၁ခုလုံးကိုခဏဝယ္ထားတာ"
"ဟာာ...တကယ္သူေဌးသားပါကြာ
အဲ့တာဆိုႀကိဳက္တာစားလို႔လား"
"ရတာေပါ့"
Tae Hyungတစ္ေယာက္ ဟိုေျပးဒီေျပးနဲ႔မုန္႔ေတြ
သြားသြားယူေနတာကိုၾကည့္ေနရင္း
Jeonတစ္ခ်က္ၿပဳံးမိသည္...သူသေဘာက်မိသည္.....
______________________________
"ေက်ာင္းဆင္းေတာ့မယ္ေနာ္"
Jeonဘက္မွစၿပီးစကားေျပာလာတာေၾကာင့္
"အင္း မနက္ျဖန္ေကာေက်ာင္းလာအုန္းမာလား"
"မေသခ်ာဘူး ဒီေန႔ေတာင္ေက်ာင္းစဖြင့္ရက္မို႔
တက္တာ မနက္ျဖန္အလုပ္ေတြနဲ႔ရႈပ္ေနမွာ"
"အင္း"
ရခင္ဗ်ားဖုန္းနံပါတ္ေလးေပးပါလား?
တစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႔ေနာ္ အိမ္ေရာင္းသူနဲ႔အိမ္ဝယ္သူ
ဖုန္ုးနံပါတ္အျပန္အလွန္ရွိထားသင့္တယ္ထင္လို႔"
စကားထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့နဲ႔ ေျပာလာတဲ့Jeonသူေဌးသား
ေလးကိုရီမိရင္း
"ေအးပါကြာ..ေရာ့"
_______________________________
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့...
"ကြၽန္ေတာ့ကားနဲ႔လိုက္မလား?"
Jeonဘက္ကစၿပီးကမ္းလွမ္းလာျပန္တယ္
"မလိုက္ေတာ့ပါဘူး အသိတစ္ေယာက္နဲ႔တူတူျပန္ရမွာ"
"ေအာ္ အိုေခ"
ေက်ာင္းေပါက္ဝမွာႏွစ္ေယာက္သားစကားေျပာေန
ရင္း ကားတစ္စီးကTae Hyungေရွ႕ေရာက္လာေတာ့
"ဟင္ငါအိမ္မက္မက္ေနတာလား?
ကမာၻေပၚမွာ ေဈးအႀကီးဆုံးTop10မွာNo.1
LAMBORGHINI VENENO ROADSTER
အမည္ရွိ$4.5Milloinတန္တဲ့ ခဲေရာင္ကားႀကီး"
အဲ့ဒီကားေပၚကိုတက္သြားတာကJeon
သူေဌးသားေလးကိုၾကည့္ရင္းေတြးမိလိုက္ပါတယ္
"သူ႔ဘဝေလးကသာယာလိုက္တာ"
အားက်ေနရင္း ဆူဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔Yoonjiေက်ာင္းထဲကထြက္လာတာကိုျမင္ေတာ့
"Nonna မ်က္ႏွာကဘာျဖစ္တာလဲ"
"ဒီေန႔ ေန႔လည္စာမစားလိုက္ရဘူး"
"ဘာလို႔လဲ"
"မင္းတို႔အခန္းထဲသူေဌးေကာင္ေၾကာင့္ေလ"
ဟုတ္သားဘဲ သူဒီေန႔ မုန္႔စားတန္းကိုခဏဝယ္ခဲ့တာဘဲ
__________________________________________
Jeon ကားေပၚမွဆင္းလိုက္ၿပီးသူ႔ရဲ႕ အိမ္ေတာ္ႀကီးထဲသို႔ဝင္ကာေၾကာင္လိမ္ေလွကားထပ္မ်ားကိုလွ်င္ျမန္စြာ
တက္လိုက္ရင္း ကိုယ္ပိုင္အခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္ရင္း
ဓာတ္ပုံေလးတစ္ပုံကိုေငးေမာကာစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ သူအၿမဲ ၾကည့္ေနက် ဓာတ္ပုံေလးတစ္ပုံ
"ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔ကို ရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီ"
__________________________________________
Tae Hyungနဲ႔Yoonji အိမ္အျပန္လမ္းကို လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကၿပီး
"Nonna ကြၽန္ေတာ္ခ်မ္းသာရင္ကြၽန္ေတာ့္ကို
ျပန္ခ်စ္မွာလား"
"အထက္တန္းလဲေအာင္ ပညာစုံမွခ်စ္မွာပါ"
"ဟာ အဲ့အခ်က္ကေတာ့မေသခ်ာဘူး"
"ႀကိဳးစားေလ...ကဲnonnaအိမ္ထဲဝင္ၿပီတာ့တာ.."
Yoonjiရဲ႕အိမ္ကိုေရာက္ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္
Yoonjiအိမ္ထဲဝင္သြားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ၿပီးမွ
စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ သူ႔၏လုံးခ်င္းအိမ္ေလးသို႔
လမ္းေလွ်ာက္ကာျပန္လာရတယ္
"ဟင္ အိမ္က မီးလင္းေနပါလား?ဘလိုျဖစ္တာလဲ"
Tae Hyungတံခါးကိုသြားဖြင့္ေတာ့ တံခါးကအလိုလို
ပြင့္ေနေလရဲ႕
အထဲလည္းဝင္ၾကည့္ေရာ Sofaေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့
Jeon Jung Kook...
"အမ္ ခ်ာတိတ္ ဘယ္လိုျဖစ္ပီး တံခါးကိုဖြင့္ဝင္လာတာလဲ?"
"လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ....Jeon Jung Kookေလ
ျဖစ္ခ်င္တာအားလုံးျဖစ္လို႔ရတယ္"
"အာ...ဒါနဲ႔ဘာကိစၥ?"
"စရံေငြအရင္လာေပးတာ ခင္ဗ်ားလဲ ပိုက္ဆံသုံးလို႔ရေအာင္"
"ရပါတယ္ "
ရပါတယ္သာေျပာလိုက္ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ပိုက္ဆံ
ရၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ဝမ္းသာေပ်ာ္ျမဴးေနမိတာ အမွန္
"ေရာ့"
စားပြဲခုံေပၚသို႔ လိုက္ေသာ Dollar 100တန္ 10႐ြက္
တစ္အုပ္
စုစုေပါင္း အဲ့လိုမ်ိဳးအအုပ္ 20
WHAT THE FUCK!!!!!!!!!
Kim Tae Hyungေလးအိမ္မက္မက္ေနတာလား?
သူ႔မိဘေတြဒီအိမ္ဝယ္ေပးတုန္းကေတာင္အဲ့ေလာက္မေပးရဘူးေလ....ၿပီးေတာ့ ဒါကစရံတဲ့လား?
"ဟာ ဒီအိမ္ကအဲ့ေလာက္ေတာင္တန္တာလား? မသိခဲ့ဘူး"
တကယ္ေတာ့သိပါတယ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာပါ အဲ့တာမွ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရမွာေလ ဒါေၾကာင့္ အံ့ဩတဲ့
ပုံစံလုပ္ျပလိုက္တယ္
"အင္း မနက္ျဖန္က်ရင္ က်န္တဲ့ေငြထပ္ေပးမယ္"
"ဟုတ္ပီ ဟုတ္ပီ သေဘာတူတယ္"
"ဒါမဲ့ ခင္ဗ်ားအိမ္ေပၚကေတာ့ဆင္းေပးရမယ္ေနာ္"
"ရပါတယ္ကြာ...ဒီစရံေငြနဲ႔ဆို အိမ္ေနာက္ထပ္တစ္လူံးထပ္ဝယ္လို႔ရတယ္"
"Ok ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားၿပီ"
Jeonလည္းထြက္သြားေကာ အိမ္ေပၚရွိ ကုတင္ေပၚမွာ
လူးလွိမ့္ကာ ေပ်ာ္ေနေသာ Kim Tae Hyung..
"Wonေတာင္မဟုတ္ဖူးေနာ္ Dollar Dollar
မနက္ျဖန္ေက်ာင္းလစ္ၿပီး အက်ီဆိုင္သြားအုန္းမွ"
Tae Hyungတစ္ေယာက္Jeonအေၾကာင္းအရမ္း
စိတ္ဝင္စားသြားၿပီးGoogleမွာရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့
Jeonအေဖ Mr.Jeonပုံအားေတြ႕၍ ႏွိပ္ၾကည့္လိုက္ရာ
ကမာၻေပၚမွာTop.2ကုမၸဏီႀကီးVanအမည္ရွိ
ကုန္တိုက္ႀကီးရဲ႕ပိုင္ရွင္ႀကီးတဲ့
"သူ႔အေဖကခ႐ိုနီႀကီးပဲ"
ရွာေဖြေရးကိုရပ္လိုက္ၿပီး
"ကဲ ဒီညအိပ္ေရးဝေအာင္အိပ္ရမယ္ အဲ့တာမွ
မနက္ျဖန္ အားရွိပီး ေဈးဝယ္ထြက္ႏိုင္မွာ"
__________________________________________
ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ပိုက္ဆံအနံေလးေတြရေနလို႔လားမသိ အိပ္ရာမွ ေစာေစာႏိုးလာေသာ
Kim Tae Hyung
ေရမိုးခ်ိဳး သူ႔ကိုယ္သူစတိုင္က်ေအာင္ အေသခ်ာ
ျပင္ဆင္ကာတစ္ခါမွ ပိုက္ဆံမကပ္ဖူးတဲ့ ပိုက္ဆံ
အိတ္ေလးကို ေဂ်ာင္ထဲမွ ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး
"ကဲ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးေရ အရင္ကထည့္စရာပိုက္ဆံမရွိလို႔ မင္းကိုပလစ္ထားမိတာပါ အခုေတာ့
Dollarနံ႔ေလးရွဴလိုက္အုန္း"
Tae Hyungတစ္ေယာက္ႂကြႂကြ႐ြ႐ြျဖင့္
အိမ္ထဲကထြက္ကာ ကိုယ္ပိုင္ကားမရွိေတာ့လဲ
Taxiေလးနဲ႔ေပါ့
"အမယ္ေလး ရႈိးပဲ့လိုက္တာ Taxiနဲ႔သြားရတာ"
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူသြားခ်င္တဲ့Vanကုန္တိုက္ႀကီးကို
ေရာက္လာၿပီေလ တကယ္ပါ ဘဝမွာတစ္ခါမွဒီကုန္
တိုက္ေရွ႕ကမျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးပါဘူး
Vanဆိုတဲ့ကုန္တိုက္မွာလည္း ကမာၻ႔နာမည္ႀကီး
တံဆိပ္Brandေတြနဲ႔သာ စည္ကားေနေသာ
ကုန္တိုက္ႀကီး ထို႔ေၾကာင့္လူခ်မ္းသာမ်ားသာ လာႏိုင္၍ကုန္တိုက္ႀကီးဟာ လူအနည္းငယ္သာရွိ၍
ရွင္းေနေလရဲ႕
Taeတစ္ေယာက္ Gucciအမည္ရွိတဲ့ဆိုင္ထဲသို႔ဝင္ကာ
သူလိုခ်င္သမွ်ကိုေကာက္ထည့္ပါေတာ့သည္
အက်ႌသုံးထည္နဲ႔ ေရေမႊး၁ပုလင္းကိုေ႐ြးခ်ယ္လိုက္
သည္
"ဟုတ္ကဲ့ Wonနဲ႔ရွင္းမာလား?Dollarနဲ႔လား?
Cardနဲ႔လား?"
ဝန္ထမ္းမေလးကေမးလာတာေၾကာင့္ အခုသူကပိုက္ဆံရွိလူတန္းစားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို
ေမာ့လိုက္ရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္
"Dollarနဲ႔ရွင္းမယ္"
"Nae ...Dollar 20000က်ပါတယ္"
"Fuck..ငါ့မွာသိန္းေက်ာ္ပဲပါလာတာေလ
က်တာေသာင္းေက်ာ္လား"
"အက်ႌကျပန္ေလွ်ာ့လို႔ရလား?"
"မရေတာ့ပါဘူးရွင့္ စာရင္းကျဖတ္လိုက္ၿပီမို႔ပါ"
"ေရာ့"
ရွိသမွ်Dollarေတြကိုထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့
"ပိုက္ဆံကမေလာက္ဘူးရွင့္"
"အေႂကြးထားခဲ့လို႔ရလား? ေနာက္ေန႔လာေပးမယ္ေလ"
"မရပါဘူးေနာ္ ပိုက္ဆံမပါရင္လဲသက္ဆိုင္ရာနဲ႔သာ ရွင္းလိုက္ပါေတာ့"
"ခဏ ခဏ..."
Taeတစ္ေယာက္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိကာ
ထိုင္စဥ္းစားေနေလရဲ႕
Jeonက ဒီေန႔သူ႔ရဲ႕အေဖအမိန႔္ေၾကာင့္ ကုန္တိုက္ကို
စစ္ေဆးရန္လာခဲ့ရာမွ ဆိုင္အတြင္း၌ဆံႏြယ္အျပာႏွင့္
ေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္ ဆိုင္အတြင္း၌ေရွ႕သြားေနာက္သြားတစ္ေယာက္ထဲ ေယာက္ယက္ခက္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာကိုရင္းႏွီးေနတာေၾကာင့္
အနီးကပ္သြားၾကည့္လိုက္ရာ
"အာ...အစ္ကိုပဲ"
အစ္ကိုဆိုတဲ့လူသားေလးကိုေတြးမိတာနဲ႔တင္စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္
CEOျဖစ္တာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကိုတည္တည္ထားကာ
"Kim Tae Hyungလား"
Jeonကိုျမင္ေတာ့Taeတစ္ေယာက္ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးကိုျမင္လိုက္ရသလိုခံစားလိုက္ရသည္
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
Jeonရဲ႕အေမးကို ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးက
"ဝယ္ၿပီးမွပိုက္ဆံမေလာက္လိုပါ"
ခုံမွာထိုင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာဇီး႐ြက္ေလာက္သာရွိေတာ့တဲ့Tae HyungကိုJeon လက္ကမ္းလိုက္ရင္း
"အာ Tae ထ ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ရွင္းေပးမယ္ လိုခ်င္တာယူသြား"
ထိုစကားသံေလးၾကားမွ ဇီး႐ြက္ေလာက္မ်က္ႏွာေလးကၿပဳံးႏိုင္ေတာ့သည္
"တကယ္လား "
"အင္း"
Jeon တစ္ေယာက္ ဝန္ထမ္းေတြဘက္လွည့္ကာ
"ဒီေန႔ကစပီး ဒီအစ္ကိုလိုခ်င္သမွ် ေငြသားမယူဘဲေပးပါ ေနာက္ခါဒီလိုအသံမ်ိဳးမၾကားခ်င္ဘူး"
ဩဇာႀကီးလြန္းတဲ့Jeonရဲ႕အမိန္႔ေတြကိုဝန္ထမ္းမ်ားကလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ရင္းသာနာခံရသည္
"ဒီေန႔ေက်ာင္းတက္ရမဲ့ေန႔မလား?"
Tae Hyungကသြားေလးစိကာ ျပန္ေျဖလာသည္
"ဟုတ္တယ္ ေက်ာင္းလစ္ၿပီး ဒီမွာေစ်းလာဝယ္တာ"
"အဲ့တာဆို အားလား ကြၽန္ေတာ္နဲ႔တစ္ေနရာလိုက္ခဲ့"
"အမ္ အမ္ ဘယ္ကိုလဲ...?"
"လိုက္မွာလား မလိုက္ဘူးလား?"
ေက်ာင္းလည္းပ်က္ထားတာေၾကာင့္တစ္ေနကုန္အားေနမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လိုက္သြားဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္
သည္
"အင္း လိုက္မယ္"
က်န္ရွိေနတဲ့အလုပ္ေတြကိုလက္ေထာက္ကိုအပ္ခဲ့ရင္း
Jeonကုန္တိုက္အျပင္ကိုထြက္လာလိုက္တယ္
Jeonသူ႔ရဲ႕Driverအား
"မင္းျပန္လို႔ရပီ ငါကိုယ္တိုက္ေမာင္းၿပီးသြားစရာရွိလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ Boss"
ကားေဘးနားမွာအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ရပ္ေနတဲ့Tae Hyungကိုလွမ္းေခၚလိုက္တယ္
"လာေလ ဝင္ထိုင္"
တံခါးေလးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ဝင္ထိုင္လာတဲ့Tae Hyung
အစ္ကို႔ကိုၾကည့္ရင္း အေတြးေလးကဝင္လာသည္
"အစ္ကိုက ငယ္ငယ္ကအက်င့္အတိုင္းပဲ
မေျပာင္းလဲေသးဘူး"
_______________________________
❣️