Sorgu Odasından 35 Gün Sonra
-
01.34
Lexi yattığı yatakta rahatsızca kıpırdandı. Kelepçeler ve bacağındaki yara yüzünden uyuyamıyordu. Kelepçeli kollarını sinirle tekrar salladı. Saniyeler sonra odanın kapısı açılıp içeri Steve Rogers girdiğinde sinirli gözüküyordu.
"Duvarlar ince. Sessiz ol." dedi.
Lexi bir şey demeden kafasını aşağı yukarı hafifçe salladı ve bacağına giren ağrıyla yüzünü buruşturdu. Ona laf söylemek bile içinden gelmiyordu şu an.
"Sorun ne?" diye sordu Steve.
"Bacağım çok ağrıyor. Kelepçelerde bileklerimi artık acıtıyor." dedi Lexi. Steve Rogers bir şey demeden odadan çıktı.
Lexi'nin canı o kadar çok acıyordu ki, her an ağlayabilirdi. HYDRA ve Bucky onu arıyor olabilirdi ama pekte ümidi yoktu. Steve'in moralini bozmak için Bucky'nin geleceğine dair şeyler söylüyordu. Ama emin değildi. Gözlerini umutsuzca kapattığında odanın kapısı tekrar açıldı.
"Ağrı kesici."
Steve elinde ki hap ve suyu ona içirtti.
"Bu iyilik, beni öldürmediğin içindi." dedi Kaptan.
"Ne o? Şimdi de ben mi sana borçlandım? Sana bir daha asla iyilik yapmayacağımı bil." dedi Lexi. Ona ilaç getirmesine şaşırmıştı tabii ki.
Steve hafifçe güldü;
"Bundan çokta emin olma." dedi ve odadan çıktı.
Bu sefer kafası karışan kişi Lexi'ydi.
Steve Rogers'a bir iyilik daha yapmacağını biliyordu.
Ama geleceği tahmin edemezdi, değil mi?
•••