Kabanata 7
SA HALIP NA magsayaw pa ay wala na akong pinayagang isayaw ako. I stayed seated there, masama man ang tingin sa akin ni Brittany ay hindi ko iyon pinansin. Kahit nga si Cess na tumitili sa tabi ko at kinukurot ako ay tinatawanan ko lang.
Alright, hindi na ako makapagsayaw dahil sa sinabi ni Jer kanina! Sa halip na magsaya pa ay iniisip ko ang sayaw namin mamaya. When he says he's my last dance then he really is.
I am really excited to see Ejercito, hindi ko nga alam kung nasaan iyon. Wala siya dito at kanina pa rin siya hinahanap ng mga tao sa lugar.
I heard the emcee speaking in front, telling the audience about the awards to be given tonight. I remained listening but still, my mind is flying somewhere.
"One of the special awards for tonight's event is the star of the night. It's the most outstanding, shining and center of attention man and woman for tonight!" The emcee cheered. Lahat sila ay mukhang na-excite, ako nama'y nanatiling nanunuod at sumimsim ng inumin.
"Cess, have you seen Jer?" I asked her sneakily.
"Si Jer? Hindi pa, Lena. Kanina ko lang din siya huling nakita."
I nodded, muli akong sumulyap sa entrance at napahugot ng hininga.
"Our star of the night for the male category is none other than..." she paused. "Floyd Sanchez!"
I smiled. Nakita ko ang pagtayo ni Floyd kaya pumalakpak ako ng malakas. He smiled, nakita kong natuwa at nagsipalpakan ang mga tao habang patungo siya sa stage.
I remained looking at him, he was thanking the school admins and officers for the wonderful event. Ako nama'y tuwang-tuwa habang nakatingin roon.
"Lena," tawag ng atensyon sa akin si Cess kaya nilingon ko siya at nakitang may itinuro siya sa akin. Inilipat ko ang tingin ko at nanlaki pa ang mata nang makita sa Ejercito roon sa may entrance.
He smiled when he saw me, napasulyap naman ako sa orasan at nang makitang halos maghahating-gabi na ay kaagad akong tumayo.
My heart thumped hard, nang makita ni Cess ang pagtayo ko ay napahagikhik siya at hinampas ako.
"Go, Lena!" she cheered. I laughed, umiling ako sa kanya pero tumawa lang siya sa akin.
Nang mawala si Jer sa paningin ko ay naglakad ako patungo sa entrance kung nasaan ko siya nakita. I am nervous! Halos lumabas na ang puso ko sa dibdib ko!
"Our female star of the night is no other than...Leona Harriet Abelló!" bigla akong natigil nang marinig ang pangalan ko. I blinked, sa muling paglingon ko sa stage ay nakitang sa akin nakatutok ang spotlight at nagsisipalakpakan na ang mga tao.
I was shocked at that, mabilis akong umayos ng tayo at narinig na nagsalita ang isang professor na malapit sa akin.
"Miss Abelló! You can go to the stage," aniya na inilalahad pa sa akin ang daan. Hindi pa rin ako makapaniwala. Napahawak ako sa dibdib ko sa gulat.
"A-ako?"
"Yes, you are. Come on." Nagulat ako nang lumapit sa akin ang lalaking professor at inalalayan ako palapit sa stage.
I was still in shock, nang lingunin ko si Cecille ay nakatayo siya habang masayang pumapalakpak at ako'y hindi pa rin makapaniwala.
I mean, really? Me?!
"Congrats, Lena," Floyd greeted. I heard him chuckled and caressed my hair.
"Yes, you won, Lena." Aniyang natatawa sa akin na natutula pa rin at napatawa. I nodded, napatingin ako sa mga tao na nasa akin ang atensyon at ngumiti.
They gave me a sash and a small, elegant crown. Napangiti ako nang bigyan nila ako ng isang pumpon ng bulaklak.
"Congrats, hija," I thanked and smiled at the emcee and my professors.
"Salamat po," I said.
They took a photo of us, the crowd's been smiling at us, some with awkward smiles, probably not pleased about the judge's decision of choosing me.
"And now, for our last dance..." The emcee announced. Natigilan ako roon at natigilan nang ilahad sa akin ni Floyd ang kanyang palad.
"To formally start the last part of our event, let the stars of the night start the dance. Lena, Floyd..." aniya sa mikropono at wala sa loob na iniabot ang kamay ni Floyd.
"The floor is yours," ani ng emcee at nang tumutok sa amin ang spotlight ay marahang hinawakan ni Floyd ang baywang ko para marahan akong isayaw.
It was really awkward, tahimik lang kaming nagsasayaw sa ilalim ng ilaw. Sumulyap ako sa mga tao at nakitang unti-unti nang dumarami ang mga magkapareha sa gitna para magsayaw.
"You...really are beautiful, Lena." Nag-angat ako ng tingin kay Floyd nang magsalita siya.
"S-salamat,"
He nodded, mas inayos niya ang aking kamay sa kanyang balikat at marahan akong hinapit palapit sa kanyang katawan.
"I hope you'll answer me back," aniya sa marahang tono.
"F-for?" I glanced at him.
"I like you, Lena," aniya. "Hindi ako magsasawang sabihin iyan sa 'yo."
"I-I honestly know what to say." I whispered.
"It's alright," he said. "Mag-aantay ako. I will court you if you like."
"H-huh?" I was shocked. Mabilis akong nag-angat ng tingin sa kanya at nakagat ang labi ko. "Bakit? I mean,"
"Dahil gusto kita, sobra." He said softly, his eyes are enough to let me know his sincerity.
"F-Floyd, kasi..." I breathed. "I-I don't think I am ready for a relationship."
"Aantayin kita," aniya. Namungay ang mata niya habang sinasabi iyon.
Pinakiramdaman ko ang sarili pero wala man lang akong maging reaksyon. I was stiff! I don't know why!
"Y-you don't have to," bulong ko. "A-ayoko muna sa ngayon."
"I know how the university adored you, Lena," he mumbled. "The first time I laid my eyes on you, alam ko nang gusto kita."
I should be flustered! I should be happy! Damn it, my crush has been liking me for a long time! Pero bakit wala akong maramdaman ngayon?
"But Floyd..."
"Sshh, Lena... I will still like you," he said.
Tumungo ako, marahang iniikot niya ako at nang mahawakan niya ang baywang ko ay marahan niya akong hinapit at napaawang ang labi ko nang lumapat ang labi niya sa noo ko at masuyo itong hinalikan.
I froze. Namilog ang mata ko at napatingin sa kanya pero ngumiti lang siya sa akin at marahang tumango.
Sa pagsulyap ko sa mga tao ay nakita kong gulat din sila nang makita kami ng iilan. I bit my lip and shifted my gaze and my mouth parted in shock when I saw Ejercito standing on the entrance with a sad look on his face. Kahit nasa malayo ay kitang-kita ko ang bakas ng lungkot sa kanyang mga mata.
"J-Jer..." I murmured.
His lips lifted for a small, sad smile, magsasalita sana ako pero tumalikod siya habang nakalagay ang kamay sa kanyang bulsa hanggang sa nawala na siya sa aking paningin.
My heart started thumping, naramdaman ko ang pananakit nito kaya napabitaw ako kay Floyd.
I was about to walk away when Floyd held my hand, napatingin ako sa kanya at nakitang nagtaka siya sa ginawa ko.
"Excuse me," I said and pulled my hand away from him and went to Cecille. Nagulat siya nang makita ako, mabilis ko namang hinubad ang sash na suot ko at ang korona sa ulo ko bago inabot sa kanya at nang makitang naintindihan niya ang gusto kong iparating ay kaagad siyang tumango.
Mabilis akong tumakbo palabas ng bulwagan. I noticed the people staring weirdly at me pero hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin.
All I want is to see Jer! I have to see him!
Hindi ako mapakali habang tumatakbo sa labas at ipinapaikot ko ang paningin ko sa paligid para makita siya.
I couldn't see him, nag-umpisa na akong makaramdam ng takot at sakit.
What if he went home? Paano naman ako rito? Hindi ba niya ako aantayin? Kakausapin ko pa siya! He told me he'll be my last dance!
Nag-umpisa nang magtubig ang mata ko. Sana...sana h'wag siyang mag-isip ng kung ano sa aming dalawa ni Floyd! Wala lang iyon, hindi ko naman alam na hahalikan niya ako sa harap ng mga tao!
I clutched my chest, magulo na ang buhok ko at hinihingal habang iniikot ang malaking bulwagan.
"Jer," I murmured.
I walked and stopped when I saw lights at the hidden side of the place. Dinala ako ng mga paa ko roon at halos matulos ako sa kinatatayuan nang makitang naroon sa Ejercito.
I smiled but my it faded when I saw Brittany holding his cheek. Something hurtful thug inside my chest, napahawak ako roon.
He was bowing his head, his forehead creased as he listened to Brittany. I saw her holding his cheek down his nape as she hugged it slowly.
I shouldn't be but I felt my heart breaking. It was as if it's now in an excruciating pain. Tumulo ang luha ko, hindi ko alam pero sobrang sakit ng dibdib ko habang pinagmamasdan sila.
She said something and smiled. She pulled him slowly towards her and that's when I took a step back. Mabilis akong tumalikod at napasinghap nang masagi ko ang gamit doon sa gilid.
It made a sound pero hindi na ako lumingon at mabilis na sinakop ang gown ko at mabilis na tumakbo palabas.
I couldn't care less, my feet are hurting because of the high heels I'm wearing but I managed to ran away from them.
Oo na, kasalanan ko rin naman, eh! He saw me being kissed by Floyd! Kaya...kaya wala akong karapatang magalit!
And I shouldn't be mad! Hindi naman kami! He's just a friend! He should be just a friend to me pero bakit ako nasasaktan ng ganito?!
My chest ached and I find it hard to breathe. It was being squeezed in the middle, I felt like a knife has been struck in the middle of my chest, enabling me to breathe.
Napasalampak ako sa gilid ng fountain sa panghihina. My mind is in chaos, I couldn't think of anything but my hurting heart.
Unti-unti, naramdaman ko ang pagkakabasa ng pisngi ko sa luhang paamba.
"K-kaibigan lang naman kita, sino ka ba?" I murmured to myself and can't help but sob. Mas tumungo ako at itinakip ang kamay sa aking mukha habang nakasalampak sa lupa.
"I-I hate you, I hate you!" I murmured and sobbed loudly.
Niyakap ko ang hita ko at mas napaluha.
"I-I hate you... I hate you!" I said. "a-ayaw na kitang kaibigan! Ayoko na sa 'yo!"
"Oh, that hurts..." I froze when I heard a voice. Bigla kong naialis ang kamay sa mukha at halos matumba ako sa pagkakaupo nang makita ang mga asul na mata na nakatitig mula sa harapan ko.
Napigil ko ang hininga. Nakadukwang naman siya sa harapan ko at pinagmasdan ako. Mabilis kong tinakpan ang mukha ko at muling tumungo para itago ang sarili, naiinis na nakita niya akong umiiyak ngayon sa harapan niya pa.
"What's the matter, hmm?" he hummed.
"G-go away!" I hissed. Lumunok ako at pinigil ang paghikbi.
"I won't," aniya. "Bakit ka tumakbo palayo?"
"Pakialam mo?!" nag-angat ako ng tingin at tinapunan siya ng matalim na tingin.
"Lena," he called my name softly.
"Don't Lena me!" I hissed at him. "Bakit hindi ka na lang bumalik sa babae mo?! Doon ka kay Brittany!" sigaw ko.
"Hmm?" He hummed again, teasing this time. Sumimangot ako. His lip twitched as his eyes danced and twinkled upon looking at me.
"What's with her?"
"Asshole," bulong ko at hinawi ang luha ko. "'D-Di ba nga naghalikan kayo?!"
"Huh?" nanlaki ang mata niya ng bahagya at ngumuso sa akin. "No!" marahas siyang umiling.
"No?!" I pointed him. "I saw it! She's hugging your nape! Tapos malapit na kayong maghalikan!"
"Did you saw me pushed her away?" aniya kaya natahimik ako. Nag-iwas ako ng tingin, he sighed and I flinched when he touched my arm. "I guess not,"
"Listen, Harriet..."
"No!" nagmatigas pa rin ako. I pushed his hand and dried my tears.
"Bakit ka umiiyak?" tanong niya at lumapit sa akin, nang akmang hahawakan niya ang pisngi ko at nag-iwas ako ng mukha at hinampas ang kamay niya.
"D-don't touch me! Doon ka sa babae mo!" sigaw ko sa kanya.
"Leona, ikaw nga lang ang babae ko." Marahang segunda niya at sinubukan na naman akong abutin pero hindi ako pumayag.
"Shut up!" I hissed. "Sabi mo ako ang gusto mo! Pero bakit may Brittany, huh?! Bakit kayo naghalikan?!" tears pooled again at the side of my eyes, imagining how their lips moved and meet halfway.
"We did not," he told me again with the same tone.
"Liar! You said you like me but you kissed another girl!" I spat angrily.
"Said someone who let an asshole kiss her," he countered, his face crumpled.
"Hoy! That was just in the forehead!" I defended.
"And we didn't kiss," dugtong niya.
"M-magkalapit nga ang mukha n'yo!" hindi ko pa rin matanggap na sinabi. His lips lifted, ngumuso siya sa akin at sinubukang haplusin ang pisngi ko pero pinalo ko siya paalis.
"You calm down, alright? Listen to me, honey," it sounded like a lullaby. He lifted his hand to try his luck again but I did what I did earlier again.
"No!" I said stubbornly.
"We didn't kiss, alright? She attempted but I didn't let her. I pushed her." Suminghap ako, marahas na pinunasan ang luha sa mga mata ko gamit ang kamay ko at napabuntonghininga siya at lumapit para tulungan ako.
I jumped out of his touch when he attempted to but he reached me again. Wala na akong lakas na itulak siya kaya hindi ko na ginawa. I glared at him with my angry eyes, tears still falling down my cheek and he dried it with his finger before smiling.
"Galit ka?" marahang bulong niya sabay ngiti, malalim pa rin ang tingin sa akin.
"Y-you're a jerk." Bulong ko at umiwas pero inabot niya akong pisngi ko at nang magkatitigan ay may panibago na namang nahulog.
His mouth parted but then easily recovered.
"Sshh," he hushed. My nose flared and sniffed.
"H-hindi talaga kayo naghalikan?" maliit na bulong ko.
"No," aniya, ang sinseridad ay kaakibat ng boses at tingin niya. I nodded slowly, my chest slowly having its own air to breathe. "I prepared a surprise for you, turns out that you're busy dancing with your boy."
"H-hindi ko siya lalaki," bulong ko. "I-I am saving my last dance for you,"
"Uh-huh?" He hummed, hiding a smile. He moved his thumb again on my cheek to remove any tear left and smiled.
Ngumuso ako at kinagat ang labi. He brushed my hair with his fingers and put it behind my ear.
"I'm jealous, Lena." He confessed out of the blue.
"Ako rin," I answered too.
He looked taken aback, nakita kong nanlaki ang mata niya sa sinabi ko kaya muli akong nagsalita. "S-sabi ko dapat wala lang sa akin pero galit na galit ako sa nakita ko."
"She just barged in there, Lena," masuyong sabi niya. I sighed, marahan ko siyang pinagmasdan at napalabi nang makita ang ayos niya.
He was crouching in front of me with his white dress shirt and black slacks, I saw how the sleeves of his shirt hugged his masculine arm. A black suspender is present too on his shirt and I gulped at that.
"Y-you looked good," I murmured. He smiled a little, napailing siya at sinuklay ang kanyang magulong buhok gamit ang kanyang daliri at muling nagsalita.
"And you looked beautiful," he murmured. "Just don't cry in front of me, hmm?"
"Ikaw kasi..." I whined.
He chuckled, umayos ako ng pagkakaupo at pinagmasdan siya.
"Ang bilis mo kasing mag-overthink. You're the only girl I'll ever like, Leona." He confessed.
My heart started thumping, but in a good way. Naramdaman ko ang pag-ikot at pagwawala ng mga paru-paro sa tiyan ko sa narinig mula sa kanya.
"B-but we're friends," nag-aalangan kong sabi habang nakatitig sa kanya.
"Oh, are we?" aniyang naghahalo ang aliw at gulat sa tinig habang sumusulyap sa akin. "Hindi lang kaibigan ang tingin ko sa 'yo..."
"Jer," I bit my lip, my cheeks started burning.
"I want more than just friendship, honey," he whispered affectionately.
I clutched my gown to suppress the squeal wanting to escape. kagat-kagat ang aking labi ay sumulyap ako sa kanya at nakitang nakasulyap siya sa labi ko.
Kumalma ka, Leona Harriet!
"P-paano 'yon, kapag hindi na tayo magkaibigan..." I mumbled. "A-ano na tayo?"
"You name it," he stared deeply into me before reaching for my cheek and cupped it.
I sighed, ipinikit ko ang mata ko habang hinahaplos niya ang aking pisngi at marahang sumandal doon para damhin ang init na siya lang ang may hatid.
"Basta ako, gusto kita. Kahit anong ibigay mo ngayon, ayos lang sa akin..." He said in a baritone. I opened my eyes and gulped harshly.
Nag-aalangan man ay nakita ko ang sariling marahang iniangat ang kamay para abutin ang pisngi niya at nahuli ang pagkawala ng ngiti sa mga mapupulang labi niya.
"I-It's weird but I don't wanna be your friend anymore," bulong ko pabalik habang nakatulala sa mapupulang parteng iyon.
Tila ako'y nawawala, naliligaw habang hinahanap siya...siya lang.
"Hmm?" he hummed, smirking. Napahawak ako sa balikat niya at dumiin iyon doon, marahang dumukwang ako sa kanya at napasulyap siyang muli sa labi ko.
He looks tempted, I saw how his Adam's apple moved up and down, his eyes blazing with unknown need.
I leaned in slowly towards him to kiss the side of his lips. He gasped. Nag-init ang mukha ko, biglang nilamon ng hiya at napatitig sa kanyang mga matang namumungay na habang nakatitig sa akin ngayon.
"I hate how boys did their moves at times like this," bulong niya habang sinusundan ng tingin ang labi ko habang kagat ang kanya, nagpipigil.
"H-huh?" paos kong bulong.
"I...might become an asshole today, hon," he whispered. I stopped and blinked, lumunok ako nang bahagyang ilapit niya ang mukha sa akin.
"What are you going to do?" I whispered, already having an idea.
"The asshole's move," he whispered and my eyes widened when his lips touched mine in instant.