Δεν ήταν απορίας άξιο το γεγονός ότι το ίδιο βράδυ ο Yoongi είχε μείνει ξύπνιος γιατί δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έκλεινε τα μάτια του, συλλογιζόταν, τα άνοιγε ξανά και σκεφτόταν το ενδεχόμενο να αλλάξει πλευρό, αλλά εκείνη τη στιγμή θυμόταν ότι δεν μπορούσε να κουνηθεί καθόλου.
Γαμώ τη γκαντεμιά μου μέσα...
Τη τελευταία φορά που το έκανε αυτό έβγαλε έναν αναστεναγμό αγανάκτησης, αρκετά δυνατό ώστε να ξυπνήσει το κορίτσι δίπλα του, στον καναπέ. Η Hyerin κούνησε λίγο το κεφάλι της με μία ενοχλημένη έκφραση στο πρόσωπό της και έπειτα από λίγο ξύπνησε τρίβοντας τα μάτια της.
«Yoongi...»είπε κάπως νυσταγμένα. «Είσαι εντάξει;»ρώτησε απλά εξαιτίας του ύπνου, αλλά κατά τ'άλλα ανησυχούσε. Μπορεί ο ύπνος να την έκανε πιο αργή στις κινήσεις και τις σκέψεις της εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν ήθελε να τον αφήσει να την πατήσει κάτω.
Θα προσπαθούσε να μείνει ξύπνια όσο ήταν και αυτός για να επιβεβαιώσει τον εαυτό της ότι ο Yoongi είναι καλά.
«Ναι μια χαρά είμαι, απλώς δεν μπορώ να κοιμηθώ...»απάντησε εκείνος, με τρόπο που θα την έκανε να ηρεμήσει, διότι ήθελε να της αποβάλλει κάθε άγχος που την κυρίευε τη στιγμή εκείνη για τη σωματική του κατάσταση.
Τον κοίταξε για λίγο ανέκφραστα. Δεν περίμενε μία τέτοια απάντηση και ξαφνιάστηκε γιατί το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό της ήταν ότι την είδε να κοιμάται. Δεν έπαιρνε και τις καλύτερες στάσεις όταν κοιμόταν και το να βλέπει ο Yoongi τα ακατάστατα μαλλιά της και τα τσαλακωμένα από τον ύπνο ρούχα της θα την έκανε να νιώσει άβολα.
Κοίταξε δίπλα της όπου κείτονταν τα άλλα δύο αγόρια και τελικά σηκώθηκε από τον καναπέ και έκατσε στη καρέκλα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το κρεβάτι του Yoongi.
Το αγόρι δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της καθώς αυτή έκανε τον γύρο του κρεβατιού και έσερνε το ένα της χέρι πάνω στο άσπρο λεπτό κάλυμμα του κρεβατιού που βρισκόταν κάτω από τον Yoongi.
Αυτή η κίνησή της τον αναστάτωνε και ταυτόχρονα τον τρόμαζε. Δεν ήξερε τι θα έκανε μετά απ'αυτό...
Αφού η Hyerin έκατσε στη καρέκλα, ο Yoongi προσπάθησε να αλλάξει πλευρό ώστε να τη βλέπει. Προτιμούσε να έχει μπροστά της αυτή, παρά τους άλλους δύο μαντράχαλους φίλους του. Κοιμόντουσαν και οι δύο με το στόμα ανοιχτό, κολλητά ο ένας πάνω στον άλλο, αγκαλιασμένοι, με τον Hoseok να έχει το ένα του πόδι πάνω στο σώμα του Jimin.
Για λίγα δευτερόλεπτα, επικράτησε μία ησυχία, μέσα στην οποία δεν ακουγόταν τίποτα. Στους διαδρόμους δεν κυκλοφορούσε κανείς, οι μητέρες των δύο νέων είχαν πάει στα σπίτια τους για ξεκούραση - και για τον λόγο ότι σιγά μην περίμεναν πότε ο Yoongi θα τους επιτρέψει να μπουν μέσα στο δωμάτιο -, όλοι οι ασθενείς βρίσκονταν στα δικά τους δωμάτια και οι γιατροί έκαναν τις δικές τους δουλειές αλλά αθόρυβα.
Ακουγόταν μόνο η συγκεκριμένη ησυχία.
«Γιατί δεν πας να κοιμηθείς πάλι;»τη ρώτησε ο Yoongi ψιθυριστά, άσχετα αν στη πραγματικότητα δεν ήθελε η κοπέλα να κοιμηθεί, αλλά ήθελε να δείξει ότι ενδιαφέρεται.
«Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να κοιμηθώ...»του απάντησε εκείνη με τον ίδιο τρόπο αβέβαιη κοιτώντας το ρολόι του τοίχου. Ήταν 04:09 τα ξημερώματα. «... τώρα που βρήκα και κάποιον ξύπνιο.»πρόσθεσε με ένα ορεξάτο - ξαφνικά - ύφος και οι δύο τους χαχάνισαν μες στη σιωπή. Για μία στιγμή ο Yoongi την κοίταξε σοβαρός έτσι όπως ήταν ξαπλωμένος και γυρισμένος προς το μέρος της - όσο μπορούσε δηλαδή, γιατί δεν του ήταν τόσο εύκολο με ένα σπασμένο πόδι - και αυτή απλώς χαμήλωσε το βλέμμα της στο πάτωμα. Ο τρόπος που την κοίταξε την έκανε να νιώσει κάπως.
«Hyerin.»
«...»
«Γιατί δεν με κοιτάς...»
«...»
«Hyerin.»
«Τι;!»
«Κοίτα με.»
Η Hyerin έσφιξε με το χέρι της την άκρη της μπλούζας της νευρικά. Η πρότασή του της έδινε την εντύπωση πως κάτι που αφορούσε αυτή, τον απασχολούσε για να φτάσει σε σημείο να της λέει να τον κοιτάξει.
Παρόλα αυτά, σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε. Οι ματιές τους κλειδώθηκαν για πολύ ώσπου ήταν η σειρά του Yoongi να κοιτάξει αλλού. Εκεί που πίστευε ότι μπορούσε να την αντιμετωπίσει, τελικά δεν μπορούσε ούτε να την κοιτάξει.
«Σε κοιτάζω Yoongi. Εσύ γιατί δεν το κάνεις;»ψιθύρισε αυτή προκαλώντας τον.
«Μου είναι δύσκολο.»
«Τι σου είναι δύσκολο;»τον ρώτησε πάλι και έγειρε λίγο προς τα πάνω του για να τον κάνει να τη κοιτάξει.
«Να... σε κοιτάζω...»απάντησε αυτός διστακτικά γνωρίζοντας εξαρχής πως μία τέτοια απάντηση θα της κινούσε την περιέργεια.
Παρά αυτό που άκουσε, η Hyerin συνέχισε να 'τον ενοχλεί' με το να ασχολείται μαζί του στις 4 η ώρα τα ξημερώματα.
«Γιατί;»έκανε την τελική ερώτηση και ο Yoongi τη κοίταξε πάλι. Δεν ήξερε πως να της απαντήσει σε αυτό.
«Γιατί είσαι όμορφη.»της απάντησε αυτός χαμογελώντας και το ίδιο έκανε και η Hyerin. Μέσα της ωστόσο σοκαρίστηκε που ο Yoongi της απάντησε μία τέτοια ερώτηση. Στη πραγματικότητα ήθελε να τον φέρει σε δύσκολη θέση και να τον πειράξει λίγο αλλά η τόλμη του και το θάρρος του την έπιασαν απροετοίμαστη.
Τον Yoongi δεν τον ένοιαζε που της είπε κάτι τέτοιο. Ήθελε να ξέρει την αλήθεια και φυσικά αυτό αποτελούσε μία κίνηση από μέρους του. Προσπαθούσε να της δώσει την ιδέα ότι εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για αυτήν και ότι το φιλί που μοιράστηκαν δεν ήταν κάτι απλό για αυτόν.
«Γιατί είμαι όμορφη;»συνέχισε αυτή ακάθεκτη προσπαθώντας να του σπάσει τα νεύρα. Ήθελε να πετύχει το δικό της, αλλά ο Yoongi θεωρούσε μία τέτοια ερώτηση ανόητη οπότε την απάντησε με μεγάλη ευκολία.
«Γιατί...»άρχισε να λέει και δάγκωσε τα χείλη του. «...έχεις τα κατάλληλα χαρακτηριστικά μιας Κορεάτισσας. Γιατί έχεις όμορφο σώμα...»είπε και κοίταξε οπουδήποτε αλλού εκτός από το πρόσωπό της. «... όμορφα και απαλά χέρια...»έπιασε το χέρι της κάνοντάς τη να τιναχτεί ελάχιστα από την ξαφνική κίνησή του. Ο Yoongi άρχισε να κάνει κύκλους με τον αντίχειρά του στο χέρι της, χαμογελώντας της. Δεν τον ένοιαζε καθόλου αν θα τους έβλεπαν κάποιοι. «... όμορφο πρόσωπο...»είπε, τέλος, και σήκωσε το χέρι του για να ακουμπήσει το πρόσωπό της αλλά στη μέση σταμάτησε.
Δεν ήθελε να φανεί υπερβολικός με τις κινήσεις του και να τη κάνει να δημιουργήσει μία άλλη, διαφορετική, χειρότερη εντύπωση για αυτόν. Η λέξη 'αυτοσυγκράτηση' δεν συμπεριλαμβανόταν μέσα στο λεξιλόγιό του οπότε του ήταν κάπως δύσκολο να συγκρατηθεί σε πράγματα που του αρέσουν. Στη περίπτωση της Hyerin όμως, σταμάτησε. Δεν ήθελε να τη χάσει από μία λανθασμένη κίνηση.
Τη στιγμή που πήγε να τραβήξει το χέρι του κουνώντας απογοητευμένος το κεφάλι του και διώχνοντας οποιαδήποτε όμορφη σκέψη από το μυαλό του, η Hyerin το τράβηξε πίσω κάπως άγαρμπα κάνοντάς τον να γουρλώσει τα μάτια του. Δεν περίμενε μία τέτοια αντίδραση από μέρους της.
Κρατούσε το χέρι του στον αέρα χωρίς να κάνει τίποτα άλλο και απλώς τον κοιτούσε. Έπειτα όμως, χαλάρωσε το κράτημά της για να μην τον σφίγγει και έφερε το χέρι του Yoongi σε επαφή με το μάγουλό της.
Το αγόρι είχε μείνει. Το χέρι του σαν να έτρεμε λίγο. Ο τρόπος της ανάσας του σαν να άλλαξε κάπως...
Η ξαφνική επαφή με το μάγουλό της τον άφησε απροετοίμαστο.
Να την χαϊδέψω;
Να τραβήξω το χέρι μου πίσω;
Τι πρέπει να κάνω;
Αυτές οι σκέψεις τον αναστάτωναν ακόμα περισσότερο. Ήταν μπερδεμένος.
«Hyerin...»
«Σσσς...»του έκανε το κορίτσι χαϊδεύοντας το πάνω μέρος της παλάμης του. Ήθελε να τον κάνει να νιώσει ήρεμος έπειτα από τον ψυχολογικό πόλεμο που προσπαθούσε να κάνει πριν.
«Θέλω να μιλήσουμε για κάτι...»ψιθύρισε ο Yoongi εξακολουθώντας να βρίσκεται στην ίδια στάση. Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Είχε σκοπό να της πει τι πραγματικά νιώθει άσχετα αν αυτή έκανε ό,τι ήθελε σε μία τέτοια στιγμή, στις 4 τα ξημερώματα. Η συμπεριφορά της και οι αντιδράσεις της τον παρέσυραν, η ευφορία των πράξεών της τον οδηγούσε προς τα εκεί.
«Και εγώ θέλω να μιλήσουμε για κάτι...»αποκρίθηκε εκείνη και αφού άφησε το χέρι του Yoongi στο κρεβάτι έφερε τη καρέκλα της πιο κοντά στο κρεβάτι και έσκυψε περισσότερο κοντά του.
Τα πρόσωπά τους βρίσκονταν κοντά, όπως και εκείνο το βράδυ, η ανάσα της έπεφτε πάνω του, το ίδιο και η δικιά του πάνω της, όπως εκείνο το βράδυ, το βλέμμα του κάρφωνε το δικό της δηλώνοντας μία ανυπομονησία, όπως και εκείνο το βράδυ. Εκείνη η συγκεκριμένη στιγμή του θύμισε ακριβώς εκείνο το βράδυ. Και τούτο από δικιά της κίνηση, για δεύτερη φορά...
«Πες το...»είπε αυτή σχεδόν πάνω στο στόμα του κάνοντας τον Yoongi να κλείσει σφιχτά τα μάτια του. Δεν θα το άντεχε άλλο αυτό.
Η Hyerin βρισκόταν εκτός εαυτού. Ήξερε πως οτιδήποτε έκανε τη στιγμή εκείνη, θα το μετάνιωνε την επόμενη μέρα και θα ένιωθε άβολα απέναντί του. Δεν τη σταματούσε όμως τίποτα. Τα συναισθήματά της έπαιζαν μαζί της και αυτή έπεφτε ολοένα και περισσότερο στη παγίδα τους. Το μυαλό της είχε θολώσει και αυτό που έκανε ήταν απότοκο των ορμών και των συναισθημάτων από τα οποία διακατέχονταν τότε.
«Εγώ-»
«Μμμ...»
Τα δύο παιδιά γύρισαν το κεφάλι τους προς το μέρος όπου ακούστηκε το βογγητό. Στα πρόσωπά τους διαγραφόταν ο φόβος για το τι θα είναι αυτό που θα αντίκριζαν τα μάτια τους.
«Πάρε το πόδι σου από πάνω μου...»μουρμούρισε ο Jimin στον Hoseok και προσπάθησε να τον σπρώξει από πάνω του εξακολουθώντας να έχει κλειστά τα μάτια του από τον ύπνο. Δεν είναι και ό,τι πιο βολικό να κοιμάται κάποιος πάνω σου.
Ο Yoongi ξεφύσηξε ανακουφισμένος, ενώ ο Jimin έσπρωχνε τον Hoseok για να τον ξεφορτωθεί από πάνω του. Τον είχε αγκαλιάσει όπως κάνουν τα κοάλα.
Η Hyerin ξαφνικά σηκώθηκε από δίπλα του κατευθυνόμενη προς τον καλόγερο όπου είχε κρεμασμένο το μπουφάν της. Όση ώρα ο Yoongi κοιτούσε τους φίλους του, αυτή είχε επανέλθει στη πραγματικότητα.
Τι σκατά κάνω;, σκέφτηκε προτού σηκωθεί αναστατωμένη από τις κινήσεις της.
Ο Yoongi εκείνη τη στιγμή ένιωσε λες και τον τράνταξε κάποιος, την φαντάστηκε να φεύγει από το δωμάτιο, κάτι το οποίο φυσικά και δεν ήθελε, και προσπάθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι ή έστω να ανακαθίσει.
«Που πας; Δεν προλάβαμε να μιλήσουμε.»της θύμισε εκείνος καθώς εκείνη έβαζε το μπουφάν της.
Ωστόσο, εκείνη δεν του απάντησε. Του είχε πλάτη και ήταν απασχολημένη με το να βγάζει τα μαλλιά της που είχαν μείνει στο πίσω μέρος του μπουφάν της.
«Μην με αφήσεις με αυτούς τους δύο μόνο μου εδώ πέρα!»την παρακάλεσε πάλι και εκείνη γέλασε σιγανά με τον τρόπο που το είπε.
Γύρισε να τον αντικρίσει. Την κοιτούσε με ένα βλεμμα που την παρακαλούσε να μείνει μαζί του. Δεν μπορούσε να τον αφήσει τώρα που είχαν ανοίξει μία σημαντική για αυτόν συζήτηση.
Δυστυχώς, το μόνο που έκανε εκείνη ήταν να του χαμογελάσει και να προχωρήσει αργά προς τη πόρτα. Την άνοιξε και προτού φύγει γύρισε να τον κοιτάξει άλλη μία φορά.
Ο Yoongi δεν πίστευε πως θα του έκανε κάτι τέτοιο. Πότε θα την ξαναέβλεπε αφού δεν θα πήγαινε σχολείο για κάμποσες μέρες και θα καθόταν στο σπίτι του; Δεν ήθελε να συμβεί κάτι άλλο στο σχολείο ενώ εκείνος θα απουσίαζε από δίπλα της.
Η κοπέλα έκανε ένα βήμα πιο μπροστά και τελικά βγήκε έξω κλείνοντας τη πόρτα πίσω της και αφήνοντάς τον απογοητευμένο και σοκαρισμένο μέσα σε αυτό το σκοτεινό και ήσυχο δωμάτιο μαζί με άλλα δύο κοιμισμένα αγόρια.
«Γιατί φεύγεις τώρα, που σε χρειάζομαι;»
«Σκάσε μπας και κοιμηθούμε λίγο»