"Πως.. πως γίνετε να χάθηκε στα καλά καθούμενα;" Μας ρωτάει αγχωμένα η Yura κοιτώντας μας.
Η Luna αγκαλιάζει την Yura με βουρκωμένα ματιά. Εδώ και τόση ώρα είμαστε μαζεμένοι σπίτι μου χωρίς να λέμε κάτι. Πήραμε τηλέφωνο την αστυνομία και μας είπε πως αν δεν εμφανιστεί μετά από 48 ώρες θα αρχίσουν να ψάξουν.
Η Luna το μόνο που κάνει είναι να κοιτάζει το πάτωμα ενώ η Yura να μουρμουρίζει πως αυτή φταίει που την απήγαγαν επειδή δεν ήρθε να της κάνει παρέα.
Η Luna συνεχώς της λέει ότι δεν φταίει αυτή και πως δεν ήξερε τι θα γινόταν αλλά εκείνη συνεχίζει να λέει τα ίδια και τα ίδια.
Από την άλλη είναι και τα αγόρια εδώ. Τους ειδοποίησα για να ξέρουν. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Δεν έχουν μιλήσει καθόλου απλώς κοιτάνε και αυτοί το πάτωμα.
Από την άλλη εγώ και κάθομαι στον καναπέ με τα χέρια στο πρόσωπό μου. Δεν ξέρει τι να κάνω..
Όσο και να μην είμαι και τόσο κοντά με τη Soomi και να τσακωνόμαστε κάθε φορά που θα βρεθούμε, ποτέ δεν θα την άφηνα να πάθει κακό. Είπαμε δεν είμαι και τόσο μαλάκας.
*Soomi's POV*
Άνοιξα τα μάτια μου και άρχισα να τα τρίβω. Πονάει όλο μου το σώμα. Αμέσως κατάλαβα πως δεν ήμουν στο μαλακό μου κρεβάτι αλλά στο πάτωμα. Σηκώθηκα κατευθείαν και άρχισα να κοιτάζω τριγύρω.
"Καλώς την!" Ακούω μία φωνή από το βάθος και μία πόρτα να κλείνει.
Περπατούσε προς τα μένα και μόλις κατάλαβα ότι ήταν εκείνος ο τύπος που ακόμα το όνομα του δε ξέρω, τον κοιτούσα με ένα νευριασμένο - φοβισμένο βλέμμα. Το βλέμμα μου έπεσε στην άσπρη σακούλα που κρατούσε στο δεξί του χέρι.
"Που..που είμαι;" Τον ρωτάω και εκείνος σκύβει προς τα εμένα.
"Κάπου!" Απαντάει με ένα ειρωνικό βλέμμα και αφήνει τη σακούλα κάτω.
"Γιατί είμαστε εδώ;" Τον ξανά ρωτάω και εκείνος ξεφυσάει.
"Γιατί κάτι που ίσως στο μέλλον σ' αρέσει" Με κοιτάζει πονηρά και βγάζει κάτι από τη σακούλα. Ένα μπολ με noodles.
Το φαΐ είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή γιατί δεν πεινάω. Έχω ένα κόμπο στο στομάχι από τη στιγμή που ξύπνησα σ' αυτό το άθλιο μέρος.
"Φάε!" Μου δίνει το μπολ. Το αρπάζω και το πετάω στο τοίχο [rip food 😢 γιατί δε μου το φέρατε σε μένα που πεινάω;😢😥]
Αυτός με κοιτάζει νευριασμένα και στο επόμενο δευτερόλεπτο νιώθω ένα τσούξιμο στο μάγουλο μου. Δάκρυσα από τον πόνο αλλά προσπάθησα να μη το δείξω.
"Χάλασα τα λεφτά μου στο φαγητό που το ΕΦΕΡΑ για σένα και εσύ το πετάς στο τοίχο;" Φωνάζει εξαγριωμένος.
"Μήπως ήθελες να πετάξω εσένα στο τοίχο;" Με αγριοκοιτάζει.
"Κοριτσάκι να μάθεις να φέρεσαι γιατί δεν θα διστάσω να σε ξανά χτυπήσω. Ξέρεις τι δύναμη έχω!" Με απειλεί και μου πιάνει με δύναμη στο πηγούνι μου. "Γι' αυτό μη κάνεις σε μένα σαν κακομαθημένο κοριτσάκι γιατί κανείς δε σε σώζει εδώ πέρα." Είπε και ένιωσα τα μάτια μου να βουρκώνουν. "Ούτε και τα σκυλιά!" Λέει και φεύγει.
Ξεφυσάω και ακουμπάω το κεφάλι μου πίσω. Τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλάνε προς τα κάτω. Άρχισα να κλαίω..
Θέλω να πάω σπίτι μου..
Δεν ξέρω πόση ώρα είμαι εδώ. Δεν ξέρω πόση ώρα ήμουν αναίσθητη στο πάτωμα. Δεν ξέρω πόσες ώρες είμαι εδώ και δεν ξέρω άλλες πόσες ώρες θα καθίσω εδώ. Ίσως και να μη κάτσω ώρες αλλά και μέρες.
Έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπό μου για να σκουπίσω τα μάγουλά μου αλλά δε μπόρεσα. Έπεφταν κ' αλλά δάκρυα.
*Luna's POV*
ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!!
Που στο διάολο είναι;
"Θα τρελαθώ! Πραγματικά θα τρελαθώ! Που στο πούτσο είναι αυτή η κοπέλα;" Ρωτάω τα παιδιά και αμέσως βουρκώνουν τα μάτια μου.
Σκύβω και περνάω το χέρι μου ανάμεσα από τα μαλλιά μου.
"Ηρέμησε Luna! Η Soomi είναι μια χαρά.. Στο υπόσχομαι εγώ!" Μου λέει ο Jimin και τον κοιτάζω με βουρκωμένα ματιά.
"Και αν δεν είναι; Αν όντως την έχουν απαγάγει; Και αν αυτή τη στιγμή που μιλάμε την βαράνε; Η της κάνουν κάτι χειρότερο; Δεν θα το αντέξει αυτό το πράγμα! Είναι αρκετά αδύναμη αν τ-" Με διέκοψε ο Jungkook φωνάζοντας.
"Η SOOMI ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ! ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟ! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ.. ΞΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΗ ΣΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ!" Φωνάζει τόσο πολύ με αποτέλεσμα να γίνει κόκκινος και μία φλέβα στο λαιμό του να πεταχτεί έξω.
Χωρίς να πω κάτι, κατεβάζω το κεφάλι μου.
Ο Jungkook βγάζει το μπουφάν του και βγαίνει έξω στο μπαλκόνι.
Ένιωσα το χέρι της Yura's να με χαϊδεύει αλλά το κατέβασα απότομα. Σηκώθηκα και μπήκα μέσα στο μπάνιο.
Κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέφτη. Τα μάτια μου ήταν κόκκινα. Έσκυψα προς το νιπτήρα και έριξα λίγο νερό.
Δεν αντέξω να χάσω και αυτήν την κολλητή μου.
*Jungkook's POV*
Έβαλα τα χέρια μου πάνω στα κάγκελα και τα έσφιξα.
Έχω μία υποψία πως μέσα σ' αυτό είναι χωμένος ο πατέρας μου. Έτσι και είναι αυτός θα τον σκοτώσω πραγματικά..
Είναι δικό μου λάθος όλο αυτό. Έπρεπε να είχα πει από την αρχή στη Soomi τι έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος κρύβοντας της ότι είναι ο πατέρας μου. Ίσως και να το έχει μάθει κιόλας αν την έχει απαγάγει αυτός.
Βγάζω από τη τσέπη μου το κινητό μου και πατάω στις επαφές το όνομα του. Βάζω το κινητό κοντά στο αφτί και περιμένω να απαντήσει.
"Ναι;" Ακούγεται η αγουροξυπνησμένη φωνή του από την άλλη γραμμή.
"ΕΣΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ;" Φωνάζω και εκείνος μουγκρίζει.
"Τι φωνάζεις μωρέ; Ποια να έχω;"
"ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΑ! ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΕΣΥ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!" Ξανά φωνάζω και αυτός αρχίζει να γελάει.
"Είναι που δεν νοιάζεσαι για αυτήν Jungkookie!" Λέει γελώντας.
'Jungkookie'. Τι μου θύμισε αυτό..
Ξεφυσάω. "Απλώς πες μου που την έχεις!" Λέω ήρεμα.
"Δεν την έχω!" Συνεχίζει γελώντας και νιώθω το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι.
"ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΓΑΜΩΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ!" Ουρλιάζω. Πάλι καλά που δεν με άκουσε κάνεις..
"Καλά! Το μάντεψες σωστά από ότι φαίνεται Jungkookie.. Ναι, την έχω εγώ!" Απαντάει.
"Που την έχεις;" Ρωτάω αργά και συλλαβιστά.
"Νομίζεις ότι θα σου πω έτσι απλά; Ένα θα σου πω και θα το βάλεις καλά στο μυαλουδάκι σου.. Η εκδίκηση πληρώνεται με αίμα!" Λέει και το κλείνει.
Τι..Τι εννοεί με αυτό; 'Η εκδίκηση πληρώνεται με αίμα'.. Έτσι και εννοεί για την Soomi πραγματικά θα τον σκοτώσω..
*Soomi's POV*
"ΞΥΠΝΑ!" Ακούω κάποιον να μου φωνάζει και να μου χτυπάει το πόδι.
Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω έναν άντρα.
"Ποιος..ποιος είσαι εσύ;" Τον ρωτάω και βάζω τα γόνατα μου μπροστά στο στήθος μου.
"Να μη σε νοιάζει κοριτσάκι αλλά καλό είναι να γνωριζόμαστε όσο είσαι εδώ! Με λένε Sung Jusing!Χαμογελάει ειρωνικά. "Εσένα όμορφη;"
"Kim Soomi!" Απαντάω μονότονα.
"Θα περάσουμε καλά οι δύο μας!" Με κοιτάζει πονηρά και εγώ τον κοιτάζω με απορημένο ύφος.
"Τι..Τι εννοείς μ' αυτό;"
"Μην ανησυχείς.. Ακόμα! Όλα θα έρθουν στην ώρα τους και θα παρακαλάς να σταματήσω" Με κοιτάζει με ένα πονηρό βλέμμα και σκύβει προς τα εμένα. Βγάζει μία σύριγγα από τη τσέπη του. Χωρίς να προλάβω να πω κάτι, μου την καρφώνει στο λαιμό μου.
"Αντε γεια κοριτσάκι!" Αρχίζει να περπατάει προς την έξοδο με ένα γέλιο.
Η πόρτα έκλεισε και έμεινα μόνη μου για πολλοστή φορά. Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα.. Θέλω να φύγω!
Νιώθω τόσο κουρασμένη.
Τα μάτια μου προσπαθούσα να τα κρατήσω ανοιχτά αλλά δε μπορούσα.
"Βοήθεια!" Μουρμούρισα πριν μου κλείσουν εντελώς.
*Jungkook's POV*
*Μετά από μία εβδομάδα*
Θα τρελαθώ πραγματικά.
Την ψάχνουμε εδώ και μία εβδομάδα και δεν την βρίσκουμε πουθενά. Το ίδιο και η αστυνομία.
"Θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε συνεχώς αλλά είναι μάταιο. Η κοπέλα μπορεί να έχει πεθάνει!" Θυμάμαι τα τελευταία λόγια του αστυνομικού.
Δεν τον πιστεύω! Καθόλου.. Η Soomi αποκλείεται να έχει πεθάνει.
Κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέφτη. Δεν με έχω ξανά δει έτσι. Έχω μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και το πρόσωπο μου είναι χλωμό.
Έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα μέσα στο μπάνιο. Έριξα το ζεστό νερό πάνω μου. Μετά από 1 λεπτό περίπου έβαλα σαμπουάν και άρχισα να πλένομαι.
Αφού τελείωσα, σκουπισα τι σώμα μου και έβαλα το εσώρουχο μου και έπειτα την φόρμα μου και το άσπρο μου μπλουζάκι.
Άκουσα το κινητό μου να χτυπάει και βγήκα από το μπάνιο. Το πήρα στα χέρια και το έβαλα κοντά στο αφτί μου.
"Ναι;"
"Έλα ρε μαλάκα! Που είσαι τόσες μέρες; Ούτε φωνή ούτε ακρόαση!" Μου λέει ο Taehyung.
"Σπίτι γιατί ρωτάς;"
"Γιατί σε πήρα κ' άλλες φορές και δε το απάντησες!"
"Μπορεί να μη το άκουσα.. Έτσι και αλλιώς δεν ήμουν με το κινητό αυτές τις μέρες. Έψαχνα!" Λέω και τον ακούω να ξεφυσάει.
"Δε βρήκες τίποτα εε;" Με ρωτάει και απαντάω αρνητικά. "Μα που στο διάολο είναι τότε Jungkook;"
"Δε ξέρω Taehyung! Πραγματικά δε ξέρω.."
"Εσένα όμως γιατί σε έχει πειράξει τόσο πολύ; Εννοώ ότι εσύ από ότι μας έλεγες την μισούσες!" Με ρωτάει και μου ήρθε ξαφνικό εκείνη τη στιγμή.
"Απλώς.. απλώς δεν ξέρω Tae!" Απαντώ.
"Μήπως αρχίζει να σ' αρέσει;" Με ρωτάει και γουρλωνω τα μάτια μου.
"Τ...τι; Όχι ούτε καν Taehyung! Τι είναι αυτά που λες;"
"Ξέρω γω; Είσαι σχεδόν μία εβδομάδα μέσα στο σπίτι. Για το μόνο πράγμα που βγαίνεις έξω είναι για να την ψάξεις.. Επίσης δεν έχεις πάει με καμιά γκομενα"
"Taehyung πρέπει να κλείσω!" Λέω και το κλείνω γρήγορα.
Τι στο διάολο λέει; Εγώ να την έχω ερωτευτεί; Αποκαλείται! Δεν ερωτεύομαι!
****************