"In the end, we only regret the chances we didn't take, the relationships we were too afraid to have and the decisions we waited too long to make."
Chapter 21: Regret
HANNAH
"STORM, anong gagawin natin?" Kanina pa ako paikot ikot habang siya naman kanina pa nakaupo. Mag-iisang oras na kaming stranded dito sa gitna ng dagat pero wala pa ring dumadating na tulong.
"Freak, can you please stop roaming around?" He said, so I stopped.
"Natatakot na ako, paano kung bigla na lang tayong lapitan ng mga Pirata dito? Paano kung bigla nila tayong patayin? Paano na ako? Paano na ang pamilya ko? Paano na si Chester, Kevin at si Papa? Paano na ang mga kaibigan natin? Paano ka na? Paano na ang pamilya mo? Paano ka na Storm? Paano na tayo—?
Oh, shoot. Did I just mention the word tayo accidentally? Jeez.
A small smile formed in his lips, ". . .don't worry, the situation is under my control. I won't let anyone hurt you, mark my word. . . I won't."
Storm, thank you. . . I hate to admit it but, I still thank you for coming into my life.
Hindi na ako nakasagot dahil biglang tumunog 'yung radio na parehong nagpagulat sa 'min ni Storm. Napatakip ako sa tenga dahil sa sirang tunog nito.
"Mayday! Mayday! Mayday!" Sigaw ni Storm pero walang sumasagot sa kabilang linya at tanging sirang tunog lang mula sa radio ang naririnig namin.
"Ugh! Storm ibaba mo na muna 'yan! Ang sakit sa tenga!" Pabagsak niyang ibinaba ang hawak niya saka umupo.
Naalala ko ang phone ko kaya naman agad ko iyong kinuha at dinial ang number ni Green. "Hello!"
"Aray, bakla! Bakit ka naninigaw?!"
"Green! Help us! Stranded kami dito sa gitna ng dagat! Walang signal yung radio! Help us!"
"Ha? Okay, sige! Sasabihan ko sila, babalikan kita, Hannah! Kumalma ka okay? Mag-ingat kayo. . . Bye."
"Sige, hihintayin ko tawag mo ha? Bye." Pinatay ko na ang tawag ngunit sa pagpatay ko ay siya namang pagkawala ng signal ng phone ko. "Shit!!!" Napayuko na lang ako dahil sa mga pangyayari.
Agad na lumapit sa 'kin si Storm saka ako inakay palabas ng Control Room, dinala niya ako sa labas at doon, gumaan ang bigat na nararamdaman ko.
"Feeling better now?" He asks.
"Yes. . ." Ang sarap ng simoy ng hangin at ang ganda ng tanawin. Para bang nawala ang lahat ng pangamba ko dahil sa ganda ng nakikita ko.
I'm seeing the horizon as beautiful as I thought it would be.
"Beautiful. . ." I said in amazement.
"Sobra. . ." Sagot niya habang nakatitig sa mukha ko.
Stop! Don't think of anything else, Hannah! Hindi siya nagagandahan sa 'yo. It's the scenery that made him totally astonished.
". . .ng dagat?" Nakangiting tanong ko ngunit umiling siya.
"Ang ganda mo. . ." He answered and that made my heart stopped. "Ang ganda ganda mo, freak girl. . ."
I hate it. I hate the fact that I like it.
"Para kang baliw!" Hindi ko na napigilan ang mga ngiti ko dahil kusa na silang lumabas, kahit siya man din ay napangiti na rin. Kinikilig ako! Bihira lang siyang magsabi ng gano'n kaya siguro ganito ang epekto sa 'kin.
"Ang galing 'no?" Napatingin siya dahil sa muli kong pagsasalita, ". . .na pwede palang magtagpo ang langit at lupa sa pamamagitan ng horizon." Hanggang ngayon hindi pa rin ako nakaka-move on sa ganda ng tanawin.
"Sorry na, ang ganda kasi talaga." Dagdag ko pa.
"I want to say sorry too."
"Ha? For what?" Tanong ko.
"For doing this to you—" Huminto ang oras ngunit ang tibok ng puso ko'y bumilis, dahil sa bigla niyang paghalik sa labi ko. It was just a quick kiss but it feels like heaven. "Sorry, ang ganda kasi talaga. . ."
I feel like drowning in his presence.
"Ano ba—" Natigil akong muli sa pagsasalita dahil bigla na naman akong hinalikan ni Storm ng mabilis sa labi.
"Storm!" Hindi ko na naman napigilan ang mga ngiti ko. Nakakainis na sa bawat ginagawa niya ng wala akong pahintulot, imbes na mainis ako'y mas lalo pa akong napapangiti.
"I'm sorry. . . I just can't resist your beautiful face, it's hypnotizing. . ." Ngumiti si Storm at sa mga ngiting 'yon, bumalik lahat ng pag-asa sa 'kin, lahat lahat.
Wala akong masabi at tanging ngiti lang ang naiganti ko.
"Storm? Naririnig mo ba ako, Storm?" Natigil kami nang biglang tumunog ang radio at mula roon, narinig namin ang tinig ni Cloud. Kaya naman mabilis naming tinungo ang Control Room para kausapin siya.
"Yes, speaking." Sagot ni Storm.
"Saan kayo banda?" Tanong ni Cloud.
"North East." Sagot ni Storm.
"Aye aye, captain!"
Sasagot pa sana si Storm kaso bigla na lang gumaralgal ang boses sa kabilang linya, tuminis ang tunog na para bang may nasisirang radyo. Kaya naman agad niya itong ibinaba at saka tumakbo palapit sa 'kin.
"Are you okay?" Tanong niya. Hawak ko ang magkabilang tainga ko dahil sa ingay na hindi ko maintindihan.
"Yes. Don't mind me." Inalalayan niya ako papunta sa couch at doon niya ako pinaupo.
"You can sit here. . . Ayos ka na ba?" Tanong niya kaya't tumango ako.
Para bang nawala ang pag-aalala sa mukha niya ng sabihin kong ayos lang ako, ngumiti pa siya at saka umupo sa tabi ko.
"Uh. . . Thank you. . . Storm" I said, avoiding contact to his eyes.
"Don't say thank you." He said clear and plain.
I cleared my throat, ". . .but please, don't worry about me . . ." Then, I looked at him. I finally realized that he was staring at me. ". . .anymore." I added.
"Why?" He asks giving me a confused look.
Because I can't stop myself from wanting you again, I can't stop myself from falling again and again, and I hate myself for leaving you. Mahal na mahal kita Storm at lahat gagawin ko para sa 'yo.
"I just don't like the feeling" Seryosong sagot ko.
"You're an idiot."
Yes, I am.
"Mas idiot ka!" Sagot ko kaya naman napangiti siya. I like those smiles, it's so angelic.
"Uh. . . Storm, can I ask you a question?" I asked and he smiles at me. "Do you have any regrets in life?"
Natahimik siya ngunit agad din naman siyang nakaimik. "Why do you asks?"
". . . I'm just curious."
"The only thing that regretted me was the time when I let the girl I loved, leave. . ." He says.
The girl I loved. Past tense. What does that mean?
"Uh . . ." I replied realizing that I am hurting because of those words.
"Ikaw?"
I was too busy hiding my feelings that I didn't even notice that he was asking me the same question I'd asked. "Ha?"
"Ikaw?" He cleared his throat, "What are the things that regretted you the most?"
That same question made me think because I regret every decision I made and that includes the fact that I left him.
"Well, I actually regret leaving—"
"HANNAH!!!" Sabay kaming napalingon ni Storm ng mula sa labas ay bumungad ang mga kaibigan namin.
"L—Lourie?"
"Alalang-alala kami sa inyo! Akala namin kung na paano na kayo! Mabuti na lang at mabilis umaksyon ang mga tao dito!" Aniya kasabay ng matinding yugyog sa balikat ko.
"Paano kayo nakaakyat dito ng hindi namin nararamdaman?" Tanong ko.
"Mukhang kami yata dapat ang magtanong niyan, anong ginagawa niyo at hindi niyo naramdaman ang pag-akyat namin?" Pilyong tanong ni Cloud kasabay ng pilyong ngiti.
"Stop!" Hinarang ko ang kamay ko upang pigilan ang anumang iniisip niya. "Don't overthink! Wala kaming ginawa, okay?"
"Uh-oh! Look who's being defensive here?" Ani Sky na halatang nanunukso.
"H—Hindi kaya! Sinabing wala kaming ginawa eh!" I tried to minimize the conversation as much as possible but they are so inquisitive and naughty at the same time.
"Okay lang 'yan Hannah, atin atin lang naman eh! Kumusta naman si Storm? Magaling ba?" Heaven added and I die due to too much heat that is boiling inside my body.
"Gago ka talaga Heaven! Napaka-pervert mo!!!" Hinampas hampas ko pa siya ngunit tawa lang siya ng tawa sa ginagawa ko sakaniya.
They all laughed even Storm. Ang sama sama niya para tumawa sa mga panahong hiyang-hiya ako.
"I hate you!" Sabi ko sabay baling sa limang alien. "I hate all of you!"
"Storm?"
Natigilan kaming lahat nang mula sa likod nami'y nagsalita si Wind. Seryoso ang mukha niya na para bang may hindi magandang pangyayari siyang ibabalita.
"Bad news"
*
Vote and comment please. Thank you! ❤