Ποιος θα το περίμενε ότι ο Yoongi θα πήγαινε τελικά; Ακόμα, δεν μπορούσε να καταλάβει τι τον έκανε τελικά να πάει στην έξοδο που είχαν κανονίσει ακόμα και μετά τον καβγά.
Αυτή μήπως;
«Hoseok, δεν ξέρω τι να βάλω!»γκρίνιαξε καθώς μιλούσε μαζί με τον κολλητό του στο τηλέφωνο. Μία από τις ανησυχίες που είχε ο Yoongi για εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα ήταν το τι θα φορέσει. Ήθελε να δείχνει όμορφος – όσο μπορούσε – και ευπαρουσίαστος, ώστε να της αποδείξει ότι δεν ήταν ο Yoongi που αντίκρισε στο εστιατόριο του σχολείου, αυτός που κόντεψε να σπάσει στο ξύλο το αγόρι της.
«Βάλε κάτι απλό, δεν πας να την παντρευτείς κιόλας!»Η απάντηση του Hoseok τον έβαλε σε σκέψεις.
Γιατί να πει κάτι τέτοιο;
«Γιατί να παντρευτώ την Hyerin;» Ο Yoongi προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει ότι δεν υπήρχε κάτι που τον έκανε να θέλει να τη παντρευτεί και έβαλε το χέρι του ανάμεσα από τις αμέτρητες μπλούζες που υπήρχαν στη ντουλάπα του ψάχνοντας μία ιδανική για τη συνάντηση.
«Άστο φίλε, μην προσπαθείς να το σώσεις. Μου μίλησε ο Jimin.»απάντησε ο Hoseok εμποδίζοντάς τον να εκφράσει οποιαδήποτε απορία ή δικαιολογία.
Ώστε έτσι ο Jimin...
«Εντάξει, εντάξει! Το παραδέχομαι, μου αρέσει! Αλλά πρέπει να ενηλικιωθώ πρώτα για να έχω τη δυνατότητα να την παντρευτώ, πανέξυπνε!»τον μάλωσε μέσα από το τηλέφωνο. «Και έτσι κι αλλιώς, ανήκει σε άλλον…»πρόσθεσε απελπισμένα και ο Hoseok έβγαλε την ανάσα που κρατούσε, όση ώρα ο Yoongi παραδεχόταν ότι του αρέσει η Hyerin.
«Τέλος πάντων, δεν συνεχίζω. Σου έχω όμως καλά νέα...»του ανακοίνωσε ο Hoseok και η φωνή του από σοβαρή άλλαξε και έγινε κάπως πονηρή.
Ήδη ο Yoongi φοβόταν για το τι θα του έλεγε μετέπειτα.
Απ' ό,τι κατάλαβε από τη πρόσφατη γνωριμία του με τον Hoseok, ήταν ένα αρκετά ενθουσιώδες άτομο το οποίο μερικές φορές μπορεί να κατέληγε στα πρόθυρα του overreacting.
Το αντίθετο από εκείνον δηλαδή.
Σπάνια θύμωνε και ήταν καλός με όλους.
Σχεδόν με όλους.
«Και ποια είναι αυτά;»
«Μάντεψε ποιος άλλος θα βρίσκεται εκεί!»έκανε ο Hoseok ενθουσιασμένα καθώς ο Yoongi πετούσε μερικές μπλούζες στο κρεβάτι του για να τις δοκιμάσει.
«Ποιος;»ρώτησε ο Yoongi αδιάφορα.
«ΕΓΏ! ΧΑ!»ούρλιαξε ο Hoseok και ο Yoongi απομάκρυνε το τηλέφωνο από το αφτί του μορφάζοντας.
Μπορεί κάποιος να του βάλει ένα κουμπί στη πλάτη που να γράφει "mute";
«Έτσι κι αλλιώς, το ανέφερε και η Hyerin την ώρα του μεσημεριανού.»συμπλήρωσε.
Το καλό με αυτή την υπόθεση ήταν ότι ο Yoongi θα είχε παρέα και δεν θα ήταν μόνος του. Σε περίπτωση που δεν πήγαινε ο Hoseok θα ήταν κάπως άβολα, με τον Wonho να ασχολείται συνεχώς με τη Hyerin επίτηδες, μόνο και μόνο για να τον κάνει να ζηλεύει και να του υπενθυμίζει με αυτόν τον τρόπο πως δεν θα τολμήσει να κάνει κίνηση για να εκφράσει τα συναισθήματά του προς αυτή καθώς με οποιαδήποτε κίνηση ή λέξη θα τον έκανε ρόμπα σε όλο το σχολείο.
Όχι ότι δεν ήταν φίλη του, αλλά είχε το προαίσθημα, ήταν απολύτως σίγουρος πως ο Wonho θα έκανε τα πάντα για να την κρατήσει μακριά από τον Yoongi και να τη τραβολογάει συνέχεια μαζί του.
«Αλλά, γκχμ, δεν νομίζω ότι άκουγες, γκχμ...»υπαινίσσεται ο Hoseok βγάζοντάς τον από τις σκέψεις του.
Γιατί κάνει σαν να ασχολούμαι μόνο με αυτήν;
Το γεγονός ότι ο Hoseok τον κορόιδευε λέγοντάς του ότι δεν σκεφτόταν τίποτα άλλο παρά μόνο αυτήν, τον εκνεύριζε κατά ένα βαθμό. Υπήρχαν κι άλλα πράγματα μέσα στο μυαλό του που μερικές φορές τον έκαναν να πέφτει σε έναν μακρύ λήθαργο.
«Ο Jimin θα είναι; Τι ώρα θα συναντηθούμε για να πάμε;»ζήτησε να μάθει αγνοώντας το υπονοούμενό του φίλου του και άλλαξε θέμα.
«Δεν ξέρω τι ώρα θα συναντηθούμε, πάντως μου είπε ότι θα πάει κατευθείαν στο κέντρο. Εμείς τι θα κάνουμε;» ρώτησε ο Hoseok.
«Θες να περάσω από το σπίτι σου κατά τις εφτά και μισή;»του πρότεινε ο Yoongi ενώ βρισκόταν μπροστά στον μεγάλο καθρέφτη του δωματίου του και έβαζε μπροστά από το στέρνο του τη μπλούζα που πίστευε ότι ταίριαζε καλύτερα πάνω του. Το να διαλέξει τα σωστά ρούχα για αυτή τη περίσταση ήταν το κυριότερο τη στιγμή εκείνη.
«Κανένα πρόβλημα.»συμφώνησε και ο Yoongi κούνησε αφηρημένα το κεφάλι του.
«Εντάξει. Τα λέμε σε…»κοίταξε την ώρα και— «Ω ΣΚΑΤΆ ΕΊΝΑΙ ΈΞΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΡΓΉΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΧΩ ΚΆΝΕΙ ΑΚΌΜΑ ΜΠΆΝΙΟ!!»φώναξε πετώντας στον αέρα την μπλούζα που κρατούσε στα χέρια του και άρχισε να τρέχει προς την τουαλέτα σαν τον Flash. «ΣΕ ΚΛΕΊΝΩ HOSEOK ΤΑ ΛΈΜΕ!!!»Και έτσι τερμάτισε την κλήση χωρίς να τον αφήσει να πει κάτι προκειμένου να προλάβει να μπανιαριστεί και να βρίσκεται εκεί στην ώρα του.
[…]
Εδώ και ένα τέταρτο – άντε, 10 λεπτά –, ο Yoongi βρισκόταν πλέον έξω από το σπίτι του Hoseok και τον περίμενε να βγει για να ξεκινήσουν να πάνε προς το κέντρο. Έλεγξε την ώρα στο κινητό του και έβγαλε μία βαθιά ανάσα άγχους.
19:47
Που είναι τόση ώρα;
Ο Hoseok είχε αργήσει ήδη 17 λεπτά και ο Yoongi αναρωτιόταν πως έκανε την υπομονή και τον περίμενε 20 λεπτά - μέχρι τότε. Ήθελε να βρίσκεται εκεί στην ώρα του. Θα ήθελε να ήταν εκεί νωρίτερα γιατί δεν θα ήθελε να αργήσει. Ήθελε να κάνει καλή εντύπωση γιατί αυτή ήταν η πρώτη φορά που έβγαιναν μαζί. Ήταν κάτι θετικό για αυτόν. Ήθελε να της δείξει ότι δεν ήταν ο Yoongi εκείνη τη μέρα στο εστιατόριο. Ήθελε να φτάσει νωρίτερα μόνο και μόνο για να τη βλέπει να έρχεται από μακριά. Ίσως έτσι να σκεφτόταν πόσο καλός και συνεπής ήταν.
Ίσως έτσι να του έδινε περισσότερη σημασία από αυτή που του έδινε τώρα που ουσιαστικά άνηκε σε εκείνον.
Ίσως να άλλαζε άποψη.
«Χίλια συγνώμη που άργησα—»Η φωνή του Hoseok ακούστηκε και τότε ο Yoongi ένιωσε μία τεράστια ανακούφιση που επιτέλους ήρθε. Μπήκε τρέχοντας μέσα στην μικρή αυλή του σπιτιού του αλλά την επόμενη στιγμή ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος.
«ΣΚΑΤΆ!»αναφώνησε ο πλέον ξαπλωμένος στο έδαφος Hoseok.
«ΣΉΚΩ ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΙΡΌ ΓΙΑ ΧΆΣΙΜΟ!!»φώναξε ο Yoongi και τον άρπαξε από το χέρι σέρνοντάς τον γιατί δεν ήθελε να χάνουν κι άλλο χρόνο.
Για να σας δώσω να καταλάβετε, κατέληξαν να τραβάνε ο ένας τον άλλο.
«Με γεμίζεις βρωμιές ρεεε, μόλις τώρα είχα κάνει μπάνιο!!»παραπονέθηκε φωνάζοντας ο Hoseok καθώς προσπαθούσε να ελαφρύνει το κράτημά του. Θεωρούσε υπερβολική την συμπεριφορά του Yoongi, αλλά το γεγονός ότι δεν κοίταξε καν την ώρα ώστε να συνειδητοποιήσει ότι θα αργούσαν είτε έτρεχαν είτε όχι, δεν τον έκανε να ανησυχεί διόλου.
«Και εγώ έκανα μπάνιο σήμερα, αλλά δεν ήξερα ότι εξαιτίας σου θα βρωμάω ιδρωτίλα μετά!!!»αντιγύρισε ο Yoongi γνωρίζοντας ότι έπειτα από αυτό, τους περίμενε πολύ τρέξιμο για να βρίσκονται στην ώρα τους εκεί.
Άρα τρέξιμο=ιδρωτίλα.
Πώς θα πάω εκεί αν βρωμάω;;!;
Δεν είναι ό,τι καλύτερο να βγαίνεις έξω με κάποιον και να βρωμάς ιδρώτα. Ειδικά όταν πρόκειται να βγεις με το κορίτσι που σου αρέσει.
«ΣΉΚΩ ντε! Πρέπει να προλάβουμε!»επέμεινε ο Yoongi τραβώντας τον κι άλλο.
«Καλά καλά σηκώνομαι! Να με άφηνες κιόλας!!»απάντησε ο Hoseok έπειτα από πολύ ζόρι και σηκώθηκε τινάζοντας τα ρούχα του.
Τον καημένο…
Βγήκαν από την μικρή αυλή του σπιτιού του Hoseok και άρχισαν να προχωρούν γρήγορα προς το σημείο συνάντησης. Δεν μιλούσαν στη διαδρομή και ήταν άβολο, ειδικά για τον Yoongi επειδή ένιωθε άσχημα που έκανε τόσο πάταγο για τη καθυστέρηση.
Είχε κατεβασμένο το κεφάλι του και δεν τολμούσε να κοιτάξει τον φίλο του. Δεν μπορούσε να το κάνει, ένιωθε ντροπή. Πρώτη φορά έκανε έτσι για κορίτσι.
Ούτως ή άλλως αισθανόταν ότι και αυτός δεν έδειχνε καλά μετά από αυτό…
Μπράβο Yoongi, τα κατάφερες πάλι…
Περνούσαν μπροστά από πολλά καταστήματα και εστιατόρια αμίλητοι μέχρι που ο Yoongi πήρε τη πρωτοβουλία να σπάσει τον πάγο.
«Συγνώμη…»απολογήθηκε έχοντας ακόμα κατεβασμένο το βλέμμα του στο έδαφος. Με την άκρη του ματιού του μπορούσε να δει τον Hoseok να τον κοιτάζει και τότε ήταν η στιγμή που ένιωθε αβέβαιος για το αν θα πει κάτι καλό ή άσχημο.
«Πρώτον, κοίτα μπροστά σου γιατί θα κοπανήσεις σε καμιά κολώνα και θα γελάει όλος ο κόσμος μαζί σου.»είπε και την στιγμή που ο Yoongi σήκωσε το κεφάλι του, ο Hoseok τον τράβηξε γρήγορα από τη μπλούζα του βλέποντας ανήσυχος ότι όντως υπήρχε μια κολώνα μπροστά του.
I can be your hero baby…
«Ευχαριστώ…»μουρμούρισε σιγανά και κοίταξε ευθεία.
«Δεύτερον…»συνέχισε. «Δεν πειράζει. Σε καταλαβαίνω απόλυτα και ξέρω πως θέλεις να της κάνεις καλή εντύπωση. Εγώ πρέπει να ζητήσω συγνώμη που καθυστέρησα αρκετά…»απάντησε και ο Yoongi σήκωσε το κεφάλι του να τον κοιτάξει.
Η καλοσύνη του Hoseok τον έκανε μερικές φορές να ξεχνάει τις έγνοιές του και το πόσο κακός και άδικος μπορεί να είναι ο κόσμος.
Το χαμόγελό του φώτισε το πρόσωπό του και έπειτα βρέθηκε να έχει το χέρι του τυλιγμένο γύρω από τους ώμους του.
«Μην ανησυχείς Yoongi. Όλα καλά θα πάνε.»τον ενθάρρυνε με ένα πλατύ χαμόγελο και τον κοίταξε και αυτός με τον ίδιο τρόπο.
Ξαφνικά με την άκρη του ματιού του, ο Yoongi διέκρινε μία γνώστη και για τους δύο φιγούρα.
Στο θέαμα αυτό τα μάτια του άνοιξαν ελάχιστα διάπλατα και τραβήχτηκε λίγο από τον Hoseok. Πλησίασε το μέρος εκείνο και στιγμιαία έβγαλε το κινητό του από τη τσέπη του.
Τέλεια.
Τώρα σε έχω στα χέρια μου.
Ώρα να πέσουν οι μάσκες Wonho.