dito nalang A/N ko ah :))
Una sa lahat, PAKI LIKE MUNA YUNG EXTERNAL LINK! please? hahaha dapat manalo ang section namin dito! hanggang sa August 28,2012 pa yan (tuesday yun) sana i-like niyo :)))
please lang pala! hwag na kayo magcomment sa photo. mag like nalang. hwag niyo na icocomment pa ang username ko. please? sana wala akong mabasa doon na, done na ate aril. kung hindi di na ako mag popost ng SUD ulit. hindi kasi alam ng mga kaklase ko.
salamat po (__ __)
saka nag update din ako gawa niyan, nagpromise ako e.
pangalawa: pansin niyo hindi siya naka private kasi nakakatamad din magbigay ng link pag niprivate ko. ngayon pag hinanap niyo yung tatlong Special UD ang link ay nasa wattpad account ko. sa description, kelangan naka-fan to read.
pangatlo: i-vote kung natripan niyo. magleave ng comment kung gusto niyo. basta ako masaya kong nagbabasa ng comments XD
pang-apat: MAG-ENJOY sana kayo. sorry kung di niyo man ito matripan. love love
PAKILIKE ANG EXTERNAL LINK! hanggang AUG 28 yan! salamat :*
Special Update 4
Madaming tao ang naglalakad. Mga estudyante, magsing-irog, pamilya at kung sinu-sino pa. Dito matatagpuan din ang iba’t-ibang shops kung saan halos may hawak na paperbags ang mga taong lumalabas mula sa mga boutique. Halos lahat ng makikita sa mall na ito ay nakangiti at parang walang pangamba maliban nalang sa mag-asawa na kasalukuyang hinahanap ang kanilang nawawalang anak.
“Sabi ko naman kasi sayo bantayan mong maigi Lance!” sambit ng nag-aalburutong si Miyuki :p
“Hindi ko nga napansin na nawala sa tabi ko!”
“Bah naman e! Ipa-page na kaya natin? Baka kung mapaano siya” suhestiyon niya na may halong pag-aalala sa kanyang boses.
Sa kabilang banda, tuwang-tuwa at halatang namamangha ang tila kanina pang nawawalang bata sa mga nakikita. Siya ay may tangkad na 3’28”, maputi, nakatali ang kanyang buhok at nakasuot ng blue na bestida na may nakaimprentang mga bulaklak na tinernohan ng puting leggings at saka kakulay na sandals. Tuwang-tuwa siyang naglalakad at tila walang pakialam sa mga taong napapatingin sakanya dahil na din sa kanyang ka-cute-an at tila mala-anghel na mukha.
“Should I go this way?” turo niya sa kanang bahagi niya gamit ang kanyang kaliwang kamay sabay lingon ng ulo niya “or this way?” turo naman siya sa kabilang direksyon gamit ang kanyang kanang kamay na dahilan para magform ng ekis ang kanyang mga braso at muling paglingon sa kabilang direksyon.
Tuwang-tuwa naman ang mga taong nakatingin sakanya habang abala siyang pinag-iisipan kung saan siya pupunta.
“bata nawawala ka ba?” isang nagmamalasakit na babaeng teenager ang lumapit sakanya . may kaputian ito at medyo may kahabaan ng buhok.
“Mommy Bah said do not talk to strangers” tinalikuran nito ang babae at muling nag-isip kung saan nanaman siya susuot.
“sabi ko naman kasi sayo inglesera yan! balat palang hahahaha” sambit ng lalaking kasama nito na matangkad at talaga namang mag hitsura.
“kawawa naman kasi siya, tignan mo nga! Ni hindi niya alam kung saan siya pupunta”
Lumapit pa din ang babae sa batang nawawala.
“You can trust me naman.” Nakangiting sabi ng babae.
“Hayaan na kaya natin siya Colette? Parang ayaw ka naman pansinin. Wala ngang reaction sayo yung bata hahahaha” pang-aasar ng kasama nito
“Pwede ba? I just want to help her.” She retorted.
Nang walang anu-ano’y biglang nagsalita ang kanina pang nawiwiling bata sa pag-aaway ng dalawa “really? you won’t hurt me? You’ll buy me ice cream?” *O*
“oi Colette! Ice cream daw! Ilibre mo na din ako a hahaha” pambibwisit pa nito sa kasama.
“KZ pwede? Diba ikaw nagyaya dito kaya dapat ikaw manlibre!”
“Is he your boyfriend? I think I saw him somewhere” sabat ng bata sakanila.
“Bo-BOYFRIEND? Sandali nga? Bata ka ba talaga? Bakit kung anu-anong minumutawi ng bibig mo?” medyo napataas ang kilay ng dalaga sa sinabi kasing iyon ng bata.
“you look good together! Like my tita and her boyfriend hihi”
Tumayo si Colette mula sa pagkakaupo sa harap ng bata at saka niya ito binuhat.
“so you want ice cream?” iwas niya sa topic “anong flavor ang gusto mo?”
“Vanilla! I want Vanilla Ice Cream! Yey!”
Pumunta silang tatlo sa ice cream shop para doon muna tumambay at para na din ma-interview ang batang nawawala bago hanapin ang kanyang mga magulang.
“bata” tawag ni KZ sa kaharap na bata.
“nani?” tanong ng bata na ikinagulat ng dalawa dahil na din sa narinig na lengwahe mula dito.
“nakakaintindi ka ba ng tagalong bata? Hahaha” tanong ng binata sakanya na siyang dahilan kung bakit siya binatukan ng kasama.
“tama bang yun ang itanong?”
“opo I can understand!” masiglang sagot nito sabay subo ng vanilla ice cream niya.
“kita mo na! edi nakakaintindi naman pala! Hindi ka na mahihirapan magtanong. Dumudugo na kasi ilong mo!” pang-aasar pa nito sa dalaga
“pwede ba Zen! Itulak kita dyan!”
“di yan ubra! Dimatulac yata to! Haha”
“Ha-ha! Corny na! tss! Kung nandito lang yung second love mo! haynaku! Baka siya ang kanina pang tawa ng tawa sa mga cony mong jokes! Ay? Joke pala yung sinabi mo? sorry a! ngayon lang naprocess sa maganda kong brainy” asar na sagot ni Colette sa kasama nito “anyway, Anong pangalan mo bata?”
“ako po si baby bah ^o^”
“Baby bah? Is that even a name?” nagtatakang tanong nito.
“watashi was Miru-chan desu” pakilala nito sa sarili.
“hala ka patay ka! Haponesa pala yan hahahaha” at muli, nabatukan nanaman siya ng dalaga dahil may pang-aasar sa tono ng tawa ng binata kanina.
Habang abala at Masaya silang kumakain ng ice cream, abala din ang mag-asawa sa paghahanap sa nawawala nilang anak. Halos mangiyak-iyak na si Sharlot sa paghahanap sa kanilang anak.
“Bah, mahahanap din natin si Miru.”
“Ikaw kasi! paano kung nakidnap? Paano kung may biglang dumampot sakanya dyan? kuhanin ng sindikato tapos mamaya namamalimos na siya sa daan! Lance naman kasi! alam mo na ngang malikot si Miru tapos hinayaan mo pang mawala siya sa paningin mo” patuloy silang naglalakad habang hinahanap si MIru.
“ano ba kasing ginawa mo kanina at----“
“tss, kinuha ko to” saka niya itinaas ang kanina pa niyang hawak-hawak na stuff toy. “hinagis niya.” paliwanag nito sa asawa. Ang stuff toy na tinutukoy niya ay si Dwayne. -__-
“Yang anak mo manang-mana talaga sa pag-uugali mo Lance nakuuuu!”
“anak mo din naman. Mana din sayo”
“sino kayang makulit sating dalawa?”
“sino naman yung gala sating dalawa?” balik naman na tanong ni Lance sa asawa.
“oo na! mana na saatin! Hanapin nalang nga natin siya. baka mamaya takot na takot na si baby bah >.<”
“di yan. Si Miru pa. Mana yun sayo” he said smiling, kaya naman kahit papaano nabawasan ang kabang nararamdaman ni Miyuki.
Tama nga naman. Mana si Miru sa mag-asawang ‘to. Walang dapat ipangamba. Alam niya ang ginagawa niya.
“Anak ko yata yun” pagmamalaki ni Lance sabay hawak sa kamay ni Miyuki at muling naglakad para hanapin ang kanilang anak.
***
“nee-chan! I want that!!!” hinila ni Miru si Colette papunta sa catching machine “I want that pink stuff toy! Can you get that for me? Please?” sabay nagpacute pa ito.
“Zen! Kunin mo. di ako magaling sa ganyan” utos nito sa binata.
Nasa arcade sila ngayon dahil na din sa kagustuhan ni Miru. Napadpad na din sila dito pagkatapos nilang kumain ng ice cream kanina. Madaling mabagot si Miru kaya naman hindi sila nakakapagfocus sa paghahanap. Sa halip heto siya, naglalaro lang at parang hindi nag-aalala kung makikita pa ba sya ng mga magulang niya.
Inumpisahan na ni Zen kuhanin ang gustong laruan ni Miru, nakakailang hulog na din siya ng coins dito pero sadyang nambibwisit yung laruan at tila mantika lang dahil kanina pa ito nadudulas at nahuhulog kapag malapit na itong makuha.
“Miru kapag nakuha natin yang gusto mong laruan hanapin na natin ang parents mo a, baka nag-aalala na sila sayo”
“Sabi ni daddy bah kapag nawala ako. Be calm daw because my hero will find and rescue me and daddy said laro lang daw ako and don’t cry daw sabi niya. hwag daw ako gagaya kay mommy bah na iyakin. Para daw always clean at para daw hwag maging uhugin. Nee-chan what’s uhugin? ^o^” walang preno at halos dirediretso niyang sabi dito.
Lahat naman ng itinanong ni Miru ay sinagot ni Colette. Samantala, nasa top floor na din ang mag-asawa.
“sigurado ka ba na dun talaga pupunta si baby?” asked Miyuki to Lance
“oo. I told her to play.” He explained
“PLAY? Baliw ka ba? Nawawala na nga paglalaruin mo pa?”
“okay na yun. Para kapag nawala siya sa iisang lugar lang siya pumunta” paliwanag muli nito sa asawa.
“pag siya wala Lance a!” kahit papaano hindi pa din nawawala ang kaba ni Miyuki, samantalang si Lance kalmado lang. kung sabagay, kapag ipinakita nga naman niyang kinakabahan siya lalong kakabahan ang asawa niya kaya mabuti na lamang ay kalmado siya sa lahat ng bagay.
“just trust me okay? Hindi siya nawawala. She’s just playing”
“great, ginawa niyang playground ang buong mall Lance Mariano”
“parang di ka na nasanay sa anak natin. Lagi naman yan nawawala”
“at kapag nawawala siya, parang magkakasakit ako sa puso dahil sa kaba! Naku kayong mag-ama! Ikaw kasi! isa pa! sinanay mo siya sa mga larong panlalaki! Baka mamaya niyan!!!”
***
“hiyaaaaaaaa! YAAAAAAH!!! Kabooom kaboom!! Hahahaha I won I won!!!” sigaw ni Miru pagkatapos niya maglaro ng tekken.”
Tumayo siya at saka nagmadaling pumunta sa shooting game. “Nii-san! Buhat! Lets play this one” sabi niya ng may ningning sa mga mata niya.
Ngayon palang napansin ni Colette na madami palang namamangha sa batang kasama nila. Halos lahat ng teenagers doon ay kay Miru lang nakatingin. Mula sa paglalaro palang ng tekken kanina nakuha na niya ang atenyon ng madla. Saan ka nga naman nakakita ng batang nanalo ng tekken laban sa isang lalaking kanina pa nakakatalo ng mga kung sinu-sino?
Magdadalawang oras na nilang kasama ang bata at halos nakalimutan na din nila ang paghahanap sa mga magulang nito dahil nag-eenjoy na din silang kasama ito. Patuloy lang silang naglalaro hanggang sa may marinig silang nagsalita.
“Playing time is over baby” sambit ni Lance
“waaaaaaaah! Daddy!” agad siyang sumampa ng yakap sa kanyang ama
“Miru baby! Pinag-alala mo ako!” niyakap ni Miyuki ang kanyang anak na si Miru at saka hinalikan sa noo. “don’t wander again, okay? Pinakaba mo ako” mahigpit niya muli itong niyakap.
“mommy bah, dapat ikaw sanay na.” ^O^
“a kuya Lance?” tanong ni Colette. “ikaw po ang kuya ni Xyla hindi po ba?” tanong pa niya ulit
“ako nga. Hann Colette, tama ba?”
“daddy!!! Kilala mo sila?”
‘Aba’t lokong bata to! Kaninang kami ang kasama English ng English at nagninihongo pa!! Ngayong kasama ang magulag nagtatagalog?’ isip ni Zen.
“baby kaibigan sila ng Tita mo” sabat ni Miyuki. “ang pagkakatanda ko, nagkita na tayo dati” dagdag pa niya.
“opo, kaso matagal-tagal na din po iyon. Nakakatuwa naman pong malaman na may anak po kayo. Sige po, mauna na po kami ni Zen. Ikumusta niyo nalang ho ako kay Xyla. Pasabi naman po na magpakita na siya saamin! Namimiss ko na kakulitan niya e”
“sure, I’ll tell her”
Hanggang sa makauwi na sila walang ibang bukambibig si Miru kundi ang experience niya kanina. Kesyo nanalo siya sa tekken, naglaro ng kahit ano at kumain ng ice cream. Hindi na bago sa mag-asawa ang ganitong eksena, madalas kapag lumalabas silang kasama si Miru naryan na ang pangambang mawawala nanaman ito.
Pagkatapos ng mahabang araw may isang eksena din silang hindi nawawala bago matulog. Ito ay kung kanino talaga mana ang anak nila.
“sabi ko naman kasi sayo bah, sayo mana si Miru. Hindi ba’t walang sense of direction si daddy Jun?” tanong ni Sharlot sakanya
“mana siya sayo. madaldal kapareho ng mga kapatid mo”
“oi hindi ah! Mana nga kasi sayo! Ang hyper kapareho ni Xyla!”
“mana sayo.”
“sayo sabi e!”
“sayo”
“sayo nga Lance”
At dahil dyan,kanino nga ba nagmana ang kanilang anak? :O
“neh Lance”
“hmm?”
“good news” sambit ni Miyuki. Mula sa pagkakahiga, napatayo si Lance para titigan ang asawa.
“good news? Tanong pa nito.
“nagpaultrasound nga pala ako kahapon”
“and???” nakangiti lang si Lance habang hinihintay ang isasagot ng asawa.
“Lance.”
“baby boy siya” ^__^