In welke stad, in welk land dan ook, ga naar een willekeurige mentale instelling of naar een huis waar je jezelf kunt bereiken. Wanneer u de receptie bereikt, vraag dan om iets te bezoeken dat zichzelf "De houder van de lijdensweg" noemt. De persoon achter de ogen van de tegenpartij zal zich verwonderen, alsof ze niet begrijpen waarom ze de naam herkenden. Ze sputteren even, maar hun gelaatsuitdrukking zal snel veranderen in een getrokken, gefronste, peinzende frons. Ze zullen huiveren, zich afwenden en weigeren. Je moet het opnieuw vragen en blijven vragen met een kalme, zachte stem, zelfs als ze huilen of schreeuwen. Uiteindelijk zal het leven hun ogen verlaten en zullen ze je, met een schuifelende gang, naar een kamer leiden zonder een schijnbaar aantal door de hal.
De medewerker zal de deur voor je openen. Terwijl je langs loopt om de donkere kamer binnen te gaan, zullen ze een scherpe schop op je rug krijgen, je de kamer binnenstormend. Wat je ook doet, stop niet of keer niet rond tijdens het passeren van de werknemer. Vertrouw me alsjeblieft daarop.
De kamer ruikt gelijktijdig alcoholische doekjes en de metalen zweem van bloed. Je zult niet veel kunnen zien totdat dezelfde deur die je binnen bent binnenkomt, en het grijze licht van buiten een slungelige, verhulde figuur de kamer binnenkomt. Wanneer de deur wordt gesloten, is deze donkerder dan ervoor.
Meteen zul je voelen dat de verhulde figuur zich tegen je lichaam drukt. De benige ledematen prikken in je ribben en maag als het zegt: "Ik ken jou". Zijn stem zal door je hele lichaam weerklinken en je zult elk soort ongemak voelen - alsof je in de gaten wordt gehouden, wordt gemolesteerd, alsof je voet in slaap valt, alsof je duizelig, misselijk of ongeduldig bent. Sta volkomen stil. Maak geen geluid, behalve om te vragen: "Waarom hebben ze pijn?"
Het zal antwoorden, met zijn doordringende gesis: "Ik zal je hier voor altijd bij houden, en elke nacht zal ik je verminken, je verkrachten en vermoorden." Je zult geen tijd hebben om jezelf te steunen of na te denken, en vooral geen tijd om te bewegen, voordat je een boosaardig, gekarteld lemmet in je buik voelt stoten en aan de andere kant naar buiten komt. Je voelt zijn ruwe oppervlak tegen je organen. Beweeg niet. Praat niet. Niet schreeuwen.
De stem zal doorgaan. "Ik vermoord alles waar je van houdt, en laat ze jouw gezicht zien als hun moordenaar. Ik zal alles verpesten wat je mooi vindt. Ik zal je geest verdraaien tot je zo grotesk en pervers bent als de rest van ons. "Het stopt niet, zelfs als vurige, zure pijn door je zenuwen blaast van het lemmet in je onderbuik. De pijn zal je ademhaling en misschien je hart stoppen, maar je moet volkomen stil blijven. Meer van de bladen zullen je lichaam doorboren, op zachte plaatsen, op onmogelijke plaatsen, en de stem zal zijn dodelijke geloften blijven sissen, zijn barokke martelingen die zo creatief onmenselijk en minutieus zielloos worden dat je het risico loopt je verstand te verliezen.
Stilte is je enige verdediging. Als je beweegt, zullen de bladen, in aantal groeien van één tot vijf tot dertig tot honderd of duizend, als je maar een kans hebt om te tellen, in alle richtingen wegtrekken, waardoor elke brok van je vlees en zenuwen gedwongen worden om bij te blijven en bewust omdat ze voor altijd uit elkaar gaan huren. Blijf stil, zelfs als je hele lichaam wordt geteisterd door pijn die onmogelijk kan bestaan; je zou een uitstel van slangenbeten op je ogen en scheermesjes op je zenuwen wensen.
Je moet goed naar de stem luisteren, want uiteindelijk zal het een van twee dingen zeggen.
Als er staat: "Deze glorie is gereserveerd voor hen die zich hebben bewezen", dan kan ik alleen mijn condoleances aanbieden. Je eeuwige lijden zal zo waanzinnig verschrikkelijk zijn dat iedereen op aarde die je gezicht heeft gezien of je naam heeft gehoord nachtmerries zal hebben van je doodsangst, zelfs nadat ze zijn overgegaan naar het hiernamaals in de hemel of de hel. Je ziel zal een verspilde schil zijn.
Als het zegt: "Je hele bestaan van voor altijd is onaangetast door deze kwelling," moet je snel en vol vertrouwen antwoorden: "De pijn vervult ons allen totdat ze niet meer pijn doen." Voor elke seconde is het nodig om je antwoord door de waas te verzamelen van ongelooflijke pijn, zul je de rest van je leven last hebben van een andere unieke en onfeilbare kwelling. Als je niet kunt praten, zul je nooit een ander moment weten zonder marteling, en elke dag zul je de pijn van de vorige dag beschouwen als het kietelen van een veer.
Als je correct antwoordt, stopt alles - de pijn, het sissen - en je zult de figuur voelen, eenmaal tegen je aangedrukt, afbrokkelend in het niets. Til de mantel op en je zult een leren tas vinden. Open het alleen als je wilt weten hoe het zou zijn als de wereld zou worden verscheurd door een plaag die zelfs de hel niet zou vergoelijken.
Dit gemartelde stof is Object 65 van 538. Loop niet of je zult het nooit weten.