13.10.2018
Bugün hastaneye gittim ve babamın yardımıyla yattığın odaya girdim.
Seni göremiyor olmak içimi sızlatsa da, elini tutabiliyor olmak biraz olsun iyi hissettiriyordu.
Cansız, soğuk tenin tenime değdiğinde hissettiğim tek şey ölüm olmuştu ama bunu sana yediremiyordum...
Bilmiyorum, ölümü hiç düşünmemiştim ve sana yakışmıyordu işte.
Deftere yazdıkların aklıma geldikçe gözlerimin yandığını hissedebiliyordum.
Micha'nın söylediklerini hatırladıkça kulaklarım çınlıyordu.
Artık kimseyi hatırlamadığın için sen mutlu olabilirdin, ama eğer gidersen ben bu karanlık ve koskoca dünyada tek başıma ne yapacaktım?
Görmek falan istemiyordum, gözlerim olmanı da istemiyordum...
Senin gözlerini istemiyordum.
Sadece uyanmanı istiyordum...

Ya resmen 90 kelime oldu çok özür dilerim fakat bir şey sormam lazım.. Bundan sonraki bölümlerde yine böyle günlük halinde mi yazayım yoksa normal anlatıma geçeyim mi? Benim aklımda sonlarını normal anlatmak vardı çünkü günlüğün amacı belli oldu zaten ama yine de size sormak istedim. :') 💜🌸

Duygusalım Jungkook veledi yüzünden akskdjfjckd neyse siz fikirlerinizi söylerseniz bu kızı sevindirirsiniz ve sonraki bölümler daha uzun olur inşallah 😬😍💕