SAPLANTI - 27. BÖLÜM
Donuklaşan bakışlarımla sadece karşımda olan Ateş'e bakıyordum. Benim ona bakışımı hissedermiş gibi bana döndüğünde ben ona hale donmuş, düz bir suratla bakıyordum. Ateş'te benim bu bakışlarım karşısında ilk önce gülen yüzü soldu. Sonra gözlerini kısarak bana bakmaya başladı.
Ama sanki bana bişe olmuş gibiydi. Ne hissettiğimi bilmez haldeydim. Tek hissettiğim maratondaymış gibi atan kalbimdi.
"Ne oldu güzelim." dediğinde söyledikleri sanki kulağımda çınlandı. Cevap veremediğimde yanıma iyice yaklaştı
"İyi misin? Bir şey mi oldu." diyince onu daha fazla endişelendirmek istemediğim için cevap vermeye çalıştım.
"B-biraz yoruldum sanırım."
"Eve geçelim o zaman" dediğinde kafamı evet anlamında salladım. Daha sonra ise çocuklarla zar zor vedalaşıp arabaya binmiştik.
Bana ne olduğunu bilmiyordum ama kendim gibi hisetmiyordum. Daha önce olmayan bir şey olmuştu şuan.
Gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım. Niye böyleydim? Neden garip davranıyordum? Aklım bu sorularla Cebelleşirken, kalbim son sürat atmaya devam ediyordu.
Ben kendime sorular sorarken araba birden durunca gözlerimi yavaşça açtığımda eve geldiğimizi gördüm. Kapıyı yavaşça açıp arabadan indikten sonra Ateş'in evin kapısını açmasını bekledikten sonra yavaş adımlarla içeriye girip odama doğru ilerledim.
"ilaç almak ya da bitki çayı yapmamı istermisin?" diye soran Ateş'e sadece başımı hayır anlamında sallamakla yetindim. Odama girip üstümü bile değiştirmeden direk yatağa girdim. Tek istediğim uyuyup şuan ki garip halimden kurtulmaktı.
İki Gün Sonra
Elimde ki kumandanın kapatma tuşuna basıp hızla yanımda ki koltuğa attım. Televizyonda hiçbir şeyin olmayışı bile beni neden bu kadar deli ediyordu. Şu iki gündür herkese sinir oluyordum. En çokta kendime.
Neden bu kadar garip olduğumu hala anlamış değildim. Bir tek Ateş'e kızamıyor, onu gördüğümde kalbim maratondaymış gibi hızlı atıyordu. Ateş ne derse hepsine de tamam diyordum. O yanımdayken uysallaşıyordum.
"Miray!" diye seslenen Ateş'le korkudan yerimde sıçradım. Kafamı çevirip ona döndüğümde gözlerini kısarak bana bakıyordu.
"Deminden beri sana sesleniyorum. Nereye daldın gittin." dediğinde hiç birşey söylemedim. Yanıma gelip oturduktan sonra elindeki portakal suyu dolu olan bardağı bana doğru uzattı. Diğer elinde ki tepsiyi de masanın üzerine koydu.
"İki gündür doğru düzgün birşey yemiyorsun bunlar bitecek." Diyince tepsiye kısa bir bakış attım. Sandviç ve bir kaç kahvaltılık yiyecek vardı. Kafamı olumsuz anlamında salladığımda bana öyle bir bakış attı ki yemezsen seni bahçede ki köpeğe götürürüm der gibiydi.
El mahkum elindeki meyve suyuyu alıp masaya koyarak yavaşça yemeye başladım.
~
Yemeği yedikten sonra boş tabak ve bardağımı tepsiye koyup mutfağa doğru götürdüm. Tezgahın üstüne koyduktan sonra bir kaç kirli tabak ve bardağı da görünce bulaşık makinesini açıp kirli tabakları ve bardakları sudan geçirip makinaya dizdikten sonra tezgahın üzerindeki bezi alıp yıkamaya başladım.
O sıra belime sarılan kollarla olduğum yerde öylece kala kaldım.
"Ne kadar hamarat bir sevgilim var." diyip Ateş yanağımı öptüğünde neredeyse düşüp bayılacaktım. Aşırı heyecandan kalp krizi geçirmezsem iyiydi.
"Ama ben senin yorulmana kıyamıyorum. Bir yardımcı istermisin. Evi temizler, yemekleri yapar."
"Gerek yok Ateş. Hem ben evde başka birini istemiyorum." dediğimde hmm diye bir ses çıkardı
"Yalnız olalım diyorsun yani. Peki sevgilim öyle olsun" diyince hızla kollarının arasından çıktım. Bana çapkın bir gülümseme attıktan sonra ellerini göğsünde birleştirdi.
"Of Ateş" diyip hızla mutfaktan çıkacaktım ki bana seslenmesiyle durdum.
"Güzelim, elinde ki bezle nereye gidiyorsun." dediğinde kafamı ellerime doğru indirdiğim de bezi de gütürdüğümü görünce derin bir of çektim. Bu adam bende kafamı bırakıyordu.
Geri dönüp bezi tezgaha koymuştum ki Ateş yine susmak bilmedi
"Demek sende kafa bırakmıyorum. Aklını başından alıyorum." dediğinde tezgahtan hızla dönüp tam bir şey söyleyecektim ki dibimde biten Ateş'le resmen beni tezgah ile arasında sıkıştırdı.
Ben öylece kalırken, ne diyeceğimi bile unutmuştum. Elini kaldırıp yüzüme gelen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp baş barmağıyla yüzümü okşamaya başladı.
Hiç birşey demeyip sadece ona bakıyordum. Bana bakarken ki gözlerinin parıldayışı insanı mest eden türdendi.
"Keşke şuan zaman dursa da ben bütün zamanımı senin yanında, gözlerine bakarak geçirsem." dediğinde sadece hafiften gülümsedim. Başka ne diye bilirdim ki. Ben konuşsam kesin bu heyecandan kekelerdim.
Bir kaç dakika daha böyle durduktan sonra çalan kapıyla hemen yanından çekildim. Hızla mutfaktan çıkarken arkadan ateşin Hay ben senin gibi kapının diye söylenişini duyduğumda kocaman gülümsedim. Kapının yanına gidip yavaşça açtıktan sonra bir birileriyle kavga eden Yeşim ve Mert'i görünce ne yapacağıma şaşırdım.
Ben kapıyı açınca hızla içeriye girdiler.
"Sana ne benim elbisemin boyumdan. Ne karışıyorsun bana" diye Mert'e bağıran Yeşim'le dış kapıyı kapatıp yanlarına doğru ilerledim
"Ne demek bana ne sen bu kıyafetle yoldan yürüyerek geçsen kaç şerefsiz dönüp bakar haberin varmı."
"Ulan sana ne. Bana ailem karışmıyor, sen mi karışacan." diyip koltukların tekine oturdu. O sıra Ateş mutfaktan çıkıp salona geldi.
"Ne bağırıyorsunuz." diyip benim yanıma geldi. Kolunu belime sarıp beni biraz kendine çektikten sonra Yeşim'e dönünce o da bağırmaya başladı
"Yeşim bu kıyafet niye bu kadar uzun." dediğinde yeşim iyice sinir olup kollarını göğsünde birleştirdi.
Hızla Ateş'in kolları altından çıkıp Yeşim'in yanına oturdum.
"Size ne kızın kıyafetinden? İstediği gibi giyinir." diyince Yeşim zafer kazanmış gibi gülümsedi
"Ben onun abisiyim. Tabi ki karışıcam." dediğinde gözlerimi kısarak baktım
"Hiç te karışamazsın. Kaç yaşına gelmiş kız. Ne giyip giymeyeceğini size mi soracak." diyip Yeşim'e döndüm "Elbisen çok güzelmiş canım. Bir gün beraber alış verişe çıkalım." dedim
"Memnuniyetle." diye cevap verince Yeşim biz erkeklere kocaman güldük.
Mert, Ateş'e dönüp " biz bunlarla uğraşmayız abi ya. Kalk gidelim babam ve baban kızıyor. Gidip bir şirkete uğruyalım." diyince ikisi de ayağa kalktı Mert kapıya ilerlediğinde Ateş bana döndü.
" 2-3 saate gelirim." dediğinde yavaşça kafamı salladım.
İkisi de evden çıktıktan sonra Yeşim hızla ayağa kalktı.
"Gel bir kahve yapalım da biraz sohbet edelim. Sana soracaklarım var" dediğinde derin bir nefes aldım.
Soracağı şeyleri şimdiden tahmin ediyordum.
*
"Ee anlat bakalım, nasıl gidiyor." diyip kahvesinden bir yudum alan Yeşim'e doğru döndüm. Ne cevap vereceğimi bekliyordu.
"Bilmiyorum." dediğimde surat ifadesi değişti
"Nasıl bilmiyorsun?"
"Bilmiyorum işte. İki gündür o kadar garibim ki. Ben bile çözemedim." dediğimde hmm sesi çıkardı
"Neden ki. Hayatını değiştiren bir karar ya da bir eylemde mi bulundun?" diye sorunca biraz durup cevap verdim
"Evet. Hayatımı değiştiren bir şey oldu." dediğimde ne oldu der gibi baktı. Derin bir nefes alıp cevap verdim
"Ateş'le sevgiliyiz." dediğimde hiç bir tepki vermedi
"Sonunda ya." dediğinde ağzım bir karış açıldı.
"Sonunda derken?"
"Ben zaten abimin seni sevdiğini biliyorum ki. Annemde biliyor. Babam da birini sevdiğini biliyor ama kim olduğunu bilmiyor" dediğinde içtiğim kahve yi az kalsın Yeşim'in üstüne püskürtecektim.
"Neyy!" diye bağırdığımda sinsice sırıttı.
"Ne var ki ya neredeyse bizim 1 yıldır haberimiz var. Niye bu kadar şaşırıyorsun." dediğinde demek ki beni 3 yıldır sevdiğini bilmiyorlardı. Ya da biliyorlardır.
"Annen benim olduğumu biliyor mu. Yani Fotoğrafımı felan gördü mü?"
"Hayır seni daha önce görmemiştik. Abim sadece isim vermişti. Seninle tanıştığımız da şüphelenip sordum 'Bahsettiğin kız' değil mi diye. Evet demişti. Tabi ben seni anneme anlattım" diyince başka bir şey sormadım.
"Ee sırf sevgili olduğunuz için mi garip hissediyorsun?"
"Hayır o yüzden değil. Ama bilmiyorum işte. İki gün önce beni sürpriz olarak her zaman gittiğim çocuk yurduna götürdü. Orada çok eğlendik. Ama bir an bana birşeyler oldu. Onu yurttaki çocukla konuşurken gördüm. Sonra gülmeye başladı ve ben bir hoş oldum. Takılı kaldım öylece ona bakarken. Kalbim ritmini kaybetti resmen. Sonra ki günlerde onu gördüğüm her saniye ne yapacağımı şaşırır oldum. " dediğimde Yeşim ayy diye çığlık attı.
" Kız sen resmen abimin gülüşüne düşmüşsün. Anlattıklarına göre sen resmen abimi sevmeye başlamışsın. " dediğinde hiç birşey söyleyemedim. İki gündür aklımda olan şey olabilirmiydi.
" B-ben bilmiyorum. Daha önce böyle duygular hiç yaşamadım. Ama ben hayatım boyunca hep sevmekten korktum. Kimi sevsem beni bırakıp gittiler. Ben artık sevgi duygusunudan korkar oldum. " diyip gözümden süzülen bir damla yalı sildim. Yeşim bana hüzünle bakıp kollarını kocaman açtı. Bende ona yavaşça yaklaşıp sarıldım.
*
Bir hafta sonra
Yeşim'in gelmesinin üzerinden bir hafta geçmişti. O gün bazı şeyleri anlamamı sağlamıştı. Üzerime de bir hafta zaman geçince ne düşündüğümün, nasıl hissettiğimin farkına varmıştım. Ve ben bugün ne düşünüyorsam her şeyi Ateş'e açıklıyacaktım.
Özellikle bugün açıklamanın diğer sebebi yılbaşı olmasıydı. Yılbaşına onunla girip, bütün yılımı onunla geçirmek istiyordum. O yüzden Yeşim'le çok güzel bir plan hazırlamıştık. Yeşim kapıda bekleyen adamın çocukluk arkadaşıymış. Bizde bunu kullanarak Ateş'e hiç haber vermeden evden çıkmıştım. Şu an takside Ateş'in beni gördüğü ilk yere doğru gidiyordum.
Eminim yarım saate de Ateş burada olurdu.
Duran taksiyle birlikte taksicinin parasını ödeyip arabadan indim. Yavaş adımlarla uçurumun ucuna doğru yaklaştım. Umarım ki Ateş yarım saate gelirdi. Çünkü yeni yıla yarım saat kalmıştı.
~
Yarım saat beklememiz ardından gelen arabanın içinden inen Ateş'le oturduğum uçurum önünden kalktım. Elbisemin toz olmuş kısımlarını elimle çırpdıktan sonra ona masumca gülümsedim.
"Demek arkamdan iş çeviriyorsunuz Miray Hanım. Nasıl yaptıysanız adamımıda işinize alet etmişsiniz." dediğinde sadece güldüm.
"Ama günün sonunda çok mutlu olacaksın." diyip telefonumdan saate baktım. Sadece 5 dakika kalmıştı. Ona doğru yaklaştıktan sonra yavaşça ellerini tuttum. O da bana yaklaşınca gözlerinin içine baktım. Tam tepemizde ki ay onun yüzüne yansımıştı.
Elimi kaldırıp yavaşça yüzünü okşadım.
"Yılbaşı hediyesi mi vereceksin güzelim? "
"Sana vereceğim hediye, sanırım alacağın en güzel yılbaşı hediyesi ola bilir." dediğimde hiç birşey demedi.
Son dakikalar olduğu için onu asıl mutlu edeceğim cümleyi yavaşça fısıldadım
"Ay tenli adam, güzel gözlü kadının artık seni seviyor."
Söylediğim cümlelerle gözlerinde bir ışıltı geçti. Yüzünde oluşan kocaman gülümsemeyle ben daha da çok gülümsedim. Ve yavaşça dudağına küçük bir öpücük bıraktım.
O an gökyüzüne atılan havaifişeklerle yeni yıla birlikte girmiş olduk.
«BÖLÜM SONU»
Bölüm Sınırı : 150 Vote 210 Yorum
Herkese Merhabalar.
Herkesin yeni yılı kutlu olsun 🎉 Mutlu, huzurlu ve sağlıklı geçireceğiniz bir yıl olması dileğiyle.
Bölümü nasıl buldunuz?
Miray duygularını Ateş'e söyledi. Sonunda dediğinizi duyar gibiyim😄
Paragraf arası yorumlarınızı bekliyorum.
Sevgilerimle Asya
İnstagram|Yldz_asya