30.08.2017
"Her şey geçecek." Diye fısıldıyordu beynimin içindeki yer cücesi.
Fakat nasıl geçebilirdi ki, hiçbir şekilde anlam veremiyordum.
Her şeyin bir anda olması, kalbime ağır geliyordu.
Bir hafta önce, biz yanından ayrıldıktan sonra sen karşıya geçerken arabanın çarpması bana hâlâ rüya gibi geliyor...
Üç dakikada tamamen tersine dönen dünyam, sensiz kapkaranlık artık.
Üç dakika önceki senle, üç dakika sonraki yerde cansız yatan sen çok farklıydı.
Görmemiştim ama sesini bile duyamıyorken ve yoğun bakımda yattığını biliyorken, görmeme pek de gerek yoktu sanırım?..
Uyanmanı bekliyordum, birilerinin; Jungkook iyi oluyor, cümlesini söylemesini bekliyordum fakat hiçbir şey beklediğim gibi gitmiyordu.
Ne olduğunu, tıbbi terimleri tam olarak bilmesem de, beyninde hasar vardı ve babamın bölümüyle ilgili olduğu için, doktorun babamdı.
Ona ne zaman uyanacağını sorduğumda, geçiştiriyordu ve yarım yamalak cevaplar veriyordu.
Herkesin benden sakladığı bir şey vardı sanki, öyle hissediyordum.
Ve en nihayetinde öğrenmiştim de.
Söylesene Jungkook, o yatakta öylece yatarken beni nasıl unutabildin?
O gün,
Üç dakika önce benimle ilgilenirken, üç dakika sonra beni beyninden nasıl silebildin?...
Geçecek mi?
Ama ben 'herşey geçecek' demek yerine her gün dua etmeye devam edeceğim.
Ve bizi unutmana izin vermeyeceğim...
*
***Kısacık oldu farkındayım ama birkaç bölüm böyle olacak gibi, daha sonra zaten finale yaklaşırken yeniden uzar. Bölümleri her akşam fırsat buldukça biraz biraz yazıyorum ve birkaç bölüm biriktirdim, geciktirmem inşallah.
Bu arada, geçen bölüme yaptığınız yorumları tek tek okudum fakat wattpadden dolayı olan bir hata yüzünden yorumlara cevap veremiyorum hata verip durdu diye bildirim geliyor o yüzden çok, çok özür dilerim ve her şey için çok teşekkür ederim. 💜🌸💜