Halos hindi makagalaw si Noneen sa pwesto nya. Tama ba tong hinala nya? O msyado lang siyang assuming? Kaso...halos magkapareho ng boses eh. Napalunok ulit siya, wala naman sigurong masamang magtanong di ba?
"Lawrence ikaw ba yan?" Mahinahon niyang tanong dito habang nakatingin siya sa mata nito. Nakita niyang umirap ito tsaka napabuntong hininga. Teka wait...on the second thought..paano magiging si Lawrence to eh di ba hindi naman daw siya aattend??? Anak ng starfish ang gulo naman! >o<
"Sino ka ba kasi?" Tanong ulit ni Noneen sa lalaki. Pero nakatingin lang ito sa kanya. Grabe, ba't ba kasi pumayag siyang isayaw nito? Napakasilent type naman nito. Feeling ni Noneen matutuyo laway niya sa kakatanong sa lalaking to eh. Nakatingin lang sila sa isa't isa ng biglang pumasok sa isip ni Noneen yung package kaninang umaga.
"T-teka! I-ikaw ba yung nagpadala ng package sa akin kaninang umaga?" Tanong niya dito. Nakita niyang ngumiti ang lalaki tsaka hinila siya papalapit sa kanya.
“Ikaw si A?!” Tanong ni Noneen. Tumango naman ang lalaki. Tsaka siya inikot nito. Napaisip si Noneen. Sinong A?
“Eh anong ibig sabihin ng A? Teka, kaklase ba kita o ano?” Pero ngumiti lang ulit ang lalaki. Nak ng putcha tong lalaking to. Puro ngiti ang ginawa!
“Teka nga..mamaya ikaw si Ralph sasapakin kita seryoso ako.” Nakita naman niyang nawala ang ngiti sa labi ng lalaki. Arghhh!! Nakakabaliw naman ano ba to pinoy henyo at kelangan niyang manghula kung sino tong lalaking to ha?
“Pipi ka ba ha at ayaw mong magsalita? Hindi naman ako—“Halos parang tumigil ang mundo nung bigla siyang halikan ng lalaking hindi niya kilala. Nanlaki ang mga mata niya, what the hell is happening? Pero sa di malamang dahilan napapikit siya at hinalikan pabalik ang lalaki. Ewan ba niya, feeling niya. Gusto niya yung halik na yun.
Isang parte ng isip ni Noneen ang nagsasabing gusto niyang itulak ang lalaking to dahil hindi naman talaga niya kilala kung sino to pero tila baa yaw sumunod ng katawan niya. Para ba kasing sa likod ng utak niya may nagsasabing gusto ko to.
Nilayo ng lalaki ang labi niya dito tsaka ngumiti. Napatingin siya sa mga mata nito habang magkadikit ang noo nila.
“S-ino…ka ba talaga?” Nanghihinang tanong ni Noneen. Pero hindi sumagot ang lalaki at hinalikan lang siya nito sa noo bago nito tinanggal ang pagkakahawak kay Noneen at tsaka tumalikod.
“T-teka!” Sabi ni Noneen ngunit nagsimula nang maglakad papalayo ang lalaki. Sinubukang habulin ni Noneen ang lalaki ngunit biglang dumating si Ralph sa harap niya tsaka hinawakan ang kamay niya.
“Sorry Noneen ngayon lang ako nakabalik. May emergency lang kasi eh…” Sabi nito sa kanya. Napatingin si Noneen kay Ralph bago tumingin ulit sa direksyon kung saan naglakad papaalis ang lalaking kasama lang niya kanina.
“Noneen.” Muling tawag ni Ralph sa kanya. Tumingin siya dito.
“Ralph..”
“May problema ba Noneen?” Tanong ni Ralph. Napakagat si Noneen sa labi niya. Oo Ralph, meron akong problema. Yung lalaking ayaw magsalita na hinalikan ako bigla na lang akong nilayasan. Napailing na lang si Noneen tsaka ngumiti. As if naman masasabi niya iyon kay Ralph.
“Then shall we dance?” Ngiting sabi ni Ralph na halos lumabas ang dimples nito. Ngumiti si Noneen pabalik sa kanya. Mababagabag lang siya pag inisip niya iyon.
“Sure.” Sagot ni Noneen tsaka inabot ang kamay niya dito.
Tumagal pa ng mga ilang oras ang program ng masquerade ball ng tuluyan nang magwakas ito. Nagsiuwian na ang iba at yung iba naman nagpipicture picture pa. Naglalakad si Noneen at Ralph papalabas ng auditorium nila ng magsalita si Ralph.
“Hatid na kita..” Sabi ni Ralph.
“Ah..eh wag na. May susundo kasi sa akin…alam mo naman hehe.” Sabi ni Noneen sabay ngiti. Napakamot naman si Ralph sa ulo niya.
“Hindi na nga kita nasundo hindi pa kita pwedeng ihatid. Ano ba naman yan…” Angal ni Ralph. Natawa naman si Noneen. Ang cute lang ni Ralph :”>
“Pasensya na talaga. Eh kasi gusto ni Lolo hatid sundo ako ngayon.” Sabi ni Noneen. Tumango na lang si Ralph tsaka ngumiti sa kanya.
“Sige ingat ka na lang.” Ngumiti si Noneen.
“Ikaw din.” Tsaka umalis na si Ralph at pumunta na sa kotse nito. Dumiretso naman si Noneen papunta sa kabilang parking lot. Dahil nga sabi sa text ni Lawrence dun daw siya ngapark. As usual, dapat tago. Baka may makakita nanaman.
Nang makalapit na si Noneen sa kotse ni Lawrence nakita niya itong naglalaro sa cellphone niya. Tiningnan niya ang suot nito. Kaso nakapang normal na outfit lang naman eh. Aishhh!! Ba’t naiisip niya si Lawrence yun ha?
Kasi gusto niya.
Hindi! Hindi pwede! Napailing na lang siya tsaka binuksan ang pinto sa tabi ng driver’s seat at tsaka pumasok at naupo.
“Kamusta?” Tanong ni Lawrence sa kanya. Napatingin naman siya dito. Eto litong lito, gusto sana niya isagot. Kaso as if naman maiintindihan siya nito.
“Masaya…nakakapagod.” Ngumiti si Noneen. Hindi na nagsalita si Lawrence at tsaka pinaandar ang kotse at nagsimulang magdrive. Tahimik lang sila sa biyahe hanggang makauwi ng bahay.
“Oh hija! Kamusta naman ang ball nyo? Masaya ba?” Bungad ni Manang pagpasok ni Noneen. Ngumiti naman ito tsaka tumango.
“Opo Masaya naman. Nakakapagod nga lang.” Sagot nito.
“Nako, eh magpahinga ka na. Bukas mo na lang ako kwentuhan.” Sabi ni Manang. Tumango naman si Noneen. Napatingin naman siya kay Lawrence na nakaupo sa sofa.
“Lawrence.” Tawag niya dito. Lumingon naman ito sa kanya.
“Ano?” Supladong tanong nito. Tch, kahit kelan talaga pag gurang no.
“Hindi ka ba talaga pumunta kanina?” Tanong nito. Makulit na kung makulit pero hindi niya mapigilan magtanong eh. Para ba kasing may nagsasabi sa kanyang kelangan niyang tanungin ulit ito. Hindi kasi maalis sa isip niya na baka si Lawrence yung lalaki kanina. Assuming na kung assuming. Eh sa yun ang nafeel nya eh!
“How many times to I have to tell you I didn’t go? Paulit-ulit ka naman no. Nakita mo ba ako dun ha?” Sagot ni Lawrence.
“P-pero kasi…” Nagkatinginan sila. “Nevermind.” Dugtong ni Noneen. Hindi, baka nga talaga hindi siya yun. Tsk, ba’t ba kasi si Lawrence ang naiisip niya. Ano ba naman to! Siguro pagod lang talaga siya.
“Sige akyat na ako.” Matamlay na sabi ni Noneen tsaka umakyat papunta sa kwarto niya. Sinundan lang siya ng tingin ni Lawrence. Napabuntong hininga na lang ito tsaka napatingin kay Manang na umiiling-iling habang nakatingin rin sa kanya.
“Sinungaling ka talagang bata ka.” Bulong ni Manang tsaka ito umalis at pumunta sa kusina.
*itutuloy*