-Ju ketu...te dy?
- Pershendetje Alaina.
-Me thane se me kerkonte nje vajze por mesa po shof qenka dhe dikush tjeter.
-Une...
-Ambra nuk ka faj,une kembengula.Te lutem mos ik. Me degjo dhe pastaj vendos nese do me falesh apo jo.
E kishte te veshtire.Ndoshta brenda vetes e dinte qe Dilani nuk kishte faj per ato qe ndodhen por ishte personi qe kishte qendruar nje jete me te.Kur e shikonte i dukej sikur kishte te njejten ligesi si ajo.Ai duhej ti dinte te gjitha keto qe ndodhen,e njihte ate me mire se kushdo tjeter.Pse nuk i tregoi kur ajo ishte e deshperuar dhe kishte nevoj per pergjigje?Genjeshtrat e kishin lodhur por per vitet e shoqerise se tyre nuk u largua,u ul perballe tij duke e pare ne sy dhe priti.
-Nuk kam bere asgje te gabuar.Dhashe shume e mora me pak sec duhej,kjo ishte nje nder padrejtesite qe mu bene.U dashurova si cdo njeri.Enderroja cdo dite te ishte e imja.Zgjohesha dhe flija me imazhin e saj.Mund ta kisha cdo dite afer por kisha frike ta prekja se mos largohej nga une.Isha nje djali i ri dhe nuk i njihja te keqijat qe mund te sillte nke dashuri e verbuar.Isha dashuruar si i cmendur pas saj.Nuk kisha asgje,as shtepi e as pasuri e vetmja gje qe mund ti ofroja ishte dashuria ime dhe kjo mjaftonte,te pakten keshtu mendoja une.Pranoi te ishte gruaja ime e ne ate moment une isha mashkulli me i lumtur ne bote.Gjerat ne fillim shkonin per mrekulli ishim te lumtur por gjerat filluan te ndryshonin e une kupyova qe dashuria nuk mjaftonte.Filluan zenkat e shkaktari i zenkave tona ishte paraja.Ndihej e turperuar nga une saqe me mohonte para te tjerve.Zemra ime filloi pak nga pak te copetohej por dashuria ime per te jo.Lajme me i bukur qe kam marre ne jete ka qene ardhja ne jete e nje engjelli,Liamit djalit tim.Mendova se ketu jetet tona do te ndryshonin ,marredhenia jone do behej me e forte se do behesh prinder nje familje por nje dite mora goditjen me te madhe te jetes.Ajo donte ta adobtonte.Si mund nje nene te vrasi nje femije qe merr fryme e ushqehet brenda saj?Kete nuk mund ta toleroja,ndryshova sjellje me te e kercenova me jete nese i bente dicka femijes.Une ndryshova por nuk ndryshoi dashuria qe kisha per te.E urreja veten qe vazhdoja ta doja ate grua te lige.
-A e do akoma?
-Nuk e di Ambra.
-Perse nuk me ke folur asnjehere per keto,ne ishim shoke.
-Nuk mundja te zgjoja nje plage qe ishte duke u mbyllur.Ti kishe problemet e tua me Brianin.Nuk kam dashur kurre te bej keq.Me te verte Leonor ka qene gruaja ime por kurre nuk e imagjinoja qe ishte dashnorja e Brianit.Te betohem qe nuk do e lejoja kurre te shkaterronte familjen.
-Ne rregull,te besoj.Me fal ti mua qe jam treguar si budallaqe.
-Mos u shqeteso dhe une po te isha ne vendin tend keshtu do sillesha.
-Me falni mua me duhet te iki.
-Ambra ku po shkon.
Doli qe aty dhe as vete nuk e kuptoi se syte e saj ishin mbushur me lot.E degjoi me vemendje teksa Dilani fliste per ate femer e kjo nuk i pelqeu aspak.
-Ai e do,vazhdon ta doje.Nuk ka per te dashur kurre nje si une.Zemra e tij i perket asaj e une nuk mund te bej asgje.Pse ndihem keshtu?Nuk duhet te bie ne dashuri me Dilanin.Te lutem zot nuk dua te ndodhe kjo.
***
Kishin bere pothuajse kater ore rruge e ajo po ndihej e lodhur nga ky udhetim.Pak nga pak dita po largohej e po i linte hapsire nates.Donte te flinte por ankthi dhe frika nuk e linin.Ishin larguaj shume nga qyteti ose ndoshta ishin ne nje qytet tjeter dhe ajo nuk e kishte vene re kete.
-Mberritem.
Zbriten nga makina dhe pa qe ndodhej ne nje lagje qe num banonte me askush.Shtepi te rrenuara e disa prej tyre te djegura.Nuk po kuptonte asgje,i dukej sikur e njihte ate vend por truri i saj nuk i po i sillte as nje kujtim.
-E mban mend kete vend?
-Jo,nuk kam qene asnjehere ketu?
-A thua?-tha duke qeshur.
E kapi nga krahu dhe e drejtoi tek nje shtepi e vogel.Hyne brenda e aty nuk kishte mbetur me asgje.Nje kukull e vogel me rroba te grisura ndodhej tek nje krevat i vogel qe ndodhej afer tavolines.Nuk mund te quhej shtepi ai vend qe kishte vetem nje dhome.
-Perse me solle ketu?
-Per te te kujtuar se kush je ne te vertete Eima Scott.
-Me largo qe ketu.
-Jo kaq lehte zemer.Mom me thuaj qe nuk te ka marre malli per kete vend.
-Dua te iki qe ketu.Mos me bej me nerva se perndryshe..
-Kercenimet e tua jane shume qesharake Eima e di.
-Je nje i pashpirt.
-Nje i pashpirt qe deshi nje si ty,te cilit i vodhe cdo gje me genjeshtra dhe u largove.
-Une nuk te kam dashur kurre dhr nuk arrite kurre ta kuptoje dhe mesa duket nuk po e kuptoke as tani.
-A jo ketu e ke gabim.E shikon duke folur me ty harrova te te prezantoja me dike qe besoj se te ka marre shume malli.
-Mbas kaq shume vitesh u takuam perseri.Mirserdhe Eima.
Sa vite kishin kaluar,sa shume kishte ndryshuar ajo vajza sy bojqielli me floket e verdha,me onde.Vajza e bukur dhe embel qe e donin te gjithe ishte shnderruar ne nje grua sexy me floke zeza.Ishte zhdukur ajo embelsia ne fytyren e saj.Nuk kishte mbetur asgje nga vajza e vogel e njezet viteve.
-Ti.
-A nuk je e lumtur qe po me shikon moter?-Tha me nje ze te prere.
-Ku ke qene gjithe keto vite.
-Aty ku me le ti.Me braktise,me shite tek njerku.Nderkohe qe ti beje qef me jeten tende luksoze une vuaja cdo minute.Duroja cdo dite sharje,shpulla.U shnderrova ne nje sherbetore per njerkun tim e per shoket e tij.Ti e di shume mire se cfare dua te them me kete?
-Doja te te merrja me vete por nuk me lane.
-Nuk jam me nje femije qe mund ta genjesh me nje cokollate moter.Sofia e vogel qe ti njeh vdiq.E vrave ti
-Cfare kerkon nga une Sofi.
-Te kuptosh se sa kam vuajtur une,nena jote.Sado te perpiqesh te largohesh nga e shkuara nuk mundesh.Ti i perket ketij vendi dhe do jesh gjithmone ajo vajza varfanjake qe njohin te gjithe.
-Kurre.Une jam Eima Scott nje grua me nje karriere te shkelqyer.Te gjithe me kane zili dhe ti po ashtu.
-Ah moter e dashur ah!Nuk e di nese meriton te quhesh keshtu.Ke qene gjithmone nje arrogante.Nuk ke dashur as ate qe te lindi.Me thuaj cfare faji kishte nena jone per jeten qe po jetonim?Ajo kishte nevoje per ne,per kuroja.E pe teksa vdiste dhe nuk bera asgje.Ti e vrare ate Eima.
-Nuk kam vrare asnkend.Ne te dyja e dinim shume mire qe ajo nje dite do te vdiste.
-Po e di por e le te vidste para kohe.
-Qe te mos vuante me teper.Mendon se nuk me eshte dhimbsur nena ime,mendon se nuk e kam dashur ndonjehere?
-Kam frike se jo?
Nje shpulle ndezi faqen e Sofise.Nuk kishte duruar me.E dinte qe ato qe thoshte motra e saj e vogel ishin te verteta por nuk e pranonte dot.Nje femer per te cilen mund te ndjeje vec neveri dhe asgje me shume ishte Eima.
-Bravo tani po qe dole ne natyren tende.
-Mbylle goje Sofi dhe ti me largo qe ketu.
-Coje ne keshtjellen e saj prej ari Emanuel le ta shijoj dhe per pak kohe.
-Nuk me intereson nese te kam moter Sofi.Nese nuk do te kesh probleme mos u ngaterro me jeten time .
-Harrove,une jam mesuar me probleme.
E nje pjese tjeter e panujohur e Eimes u shfaq krejt papritur.Tani me asgje per te nuk do ishte me si me pare.Nese e merrnin vesh te tjeret per jeten dhe gjerat qe ka bere ne te kaluaren do te fundosej ashtu si nje anije me vela.Nje mister fshihej ne te shkuaren e saj,nje moter qe nuk ishte permendur kurre.Nje jete qe nuk e kishte vene kurre ne dukje.Dukej si nje zonje e pasur kur kalonte para njerzve te cilet e xhelozonin fatin e saj.Nje fat qe ne te vertete nuk ishte per tu xhelozuar.Nje ane e erret fshihej ne ate fytyre te bukur.Nje egoisem fshihej brenda saj.Nje urrejtje qe nuk kishte limite,aq e madhe ishte.Thone qe njerzit pendohen nje dite per gjerat qe bejne,ndryshojne.Por...
A do te arrinte Eima te pendohej per te gjithe ato qe beri?
Ju kerkoj sinqerisht falje qe nuk kam bere update por kam pasur shume njerez shume pune.
Se di.se ca kam bere por shpresoj shum tju pelqej
Dhe me falni nese ju kam zhgenjyr ne dicka ne lidhje me kte liber