Vice President
CROSS
PAGDATING KO SA dorm, dalawang babae kaagad ang sumalubong sa akin. So far, buhay pa ako. Still breathing on my first day? YES!
Good thing—I've found my books as soon as possible! Matapos noon, hindi na uli ako napa-trouble sa labas.
Medyo late lang akong umuwi dito dahil kinailangan ko pang pirmahan ang form na ibinigay noong presidente para makalabas ako.
And now—I'm finally here! I just didn't expect that I'm going to finaly meet my roommates now. I am kinda... surprised?
The first girl has a pink ribbon in her head. She's eating ramen in a cup using chopsticks. Her face is a little bit sweaty but she's still beautiful. Nawala nga lang ang poise niya ng makita ako. Napatigil pa siya sa pag-pasok ng noodles sa loob bibig niya dahil na-bitin yon sa ere.
That's ugly.
Yung isa naman ay isang girl na may blue eyes. She possessed a doll-like face. Nakapusod ang itim na itim na buhok niya in messy style na tinusukan ng dalawang bakal na chopstick.
Those had floral blue designs. I like her style. She looked awesome.
Ewan nga lang kung pati ugali niya at yung isa pa ay ganon din.
I hope for the best... Sana they're different. Nag-e-expect pa rin naman ako na magkakaroon ako dito ng kaibigan kahit ganito pa ang itsura ko. There's nothing bad about dreaming.
Pinagbantaan lang naman kasi ako ng student president nila—este namin—kanina kaya ilag-ilag muna ako sa mga officers. Sana hindi kasama ang mga mala-anghel na dalawang babaeng ito sa mga mam-bu-bully sa 'kin dahil sayang talaga yang mga mukha nila pag-gumanti ako.
They're going to taste my wrath if they do.
"Hello!" Mabilis na sabi ng babaeng may malaking pink na ribon sa ulo.
Alanganing nginitian ko naman siya dahil medyo nagulat ako sa pagsasalita niya. She immediately put down the ramen cup she's holding in her mini table together with her chopsticks to stand up.
"You are Crisanta Nightmare, right?" She asked. Tinaguan ko naman siya bilang sagot.
Ngayon ko lang na-realized na ang pangit pala ng pekeng pangalan na napili ko. 'Cross' is far far away from 'Crisanta'.
Serve myself right. Tsk!
"Crisanta—ikaw yung nerd na dinala sa room 666?" Tanong naman noong isa pang babae na ikinagulat ko din. Mukhang mahilig silang manggulat, ah? Kailangan ko na bang masanay?
Again, I just managed a nod to her. Mabilis palang kumalat ang balita dito. I am just wonderin' why they knew my name. Kasama din ba yon sa balita?
Looks like, I'm already popular here, huh?
"How are you? May ginawa ba silang masama sa'yo? Sana naman wala..." says the girl who has a pink ribbon. She looks very concerned to me. "Ako nga pala si Natasha, Crisanta. Natasha Menzero, level 17. And this girl in a chopstick bun is Hanna. Hanna Ferrer, level 17 also. Bakit hindi ka nga nagsasalita?"
Kase I need to act like a scared nerd. Ikaw? Bakit feeling close ka kaagad?
"Ah...hehe. Sorry." Napakamot ako ng batok. I can't seriously believe that I have to be this dumb. "Baka kasi... magalit kayo kapag... nagsalita ako."
Fuck this.
"Ha?! Uy hindi, ano? We're not bad girls just like the rest. I mean—masama din kami kung masama ka. 'Lam mo na. Pero nice to meet you, Crisan. 'Yun nalang ang itatawag ko sa'yo, ha? Your name is too long..."
Yes, and too annoying...
"Nice to meet you too, N-Natasha, Hanna." I smiled at them. Isang dosenang wrinkles panigurado ang lumabas sa mukha ko. Sana lang hindi sila na turned off.
"Anyway, sinong naabutan mo sa loob ng room 666?" Pag-iiba ng topic ni Hanna. Napaismid ako ng hindi sinasadya. I hope, they didn't notice.
Ayaw talaga nilang tantanan ang topic na yan, ano?
"Oo, nga, Crisan. Sino sa mga miembro ng student commission ang sumalubong sa'yo sa loob?"
"Si ano..." How the fuck will I know. I'm new here! "I forgot his name already. Lalake siya."
"Nakakatakot ba?" Mabilis na sansala ni Natasha.
"Gwapo at hot?" Dagdag ni Hanna. Hindi naman obvious na curious sila, ano?
Pero kailangan bang maging ganyan ang description nila?
Nakakatakot.
Gwapo.
Hot.
Seriously?
"Uhm... Oo? Yata?" Bakit parang hindi yata ako sigurado? "Ah—basta... sabi niya—siya daw ang presidente ng Death Commission."
"Ah..." they both replied in unison. Tumango-tango pa sila saka nagkatinginan.
"Si President Stan pala. Mabait ang isang yon." Dagdag pa ni Hanna. Kumunot naman ang noo ko sa statement niya.
How can that guy be kind if he just threatened to kill me? That's bullshit!
"Hanna is right, Crisan. Upo ka muna." Itinuro niya ang upuan sa kanyang harapan saka umupo. They're wearing pajamas already even if the time is just five in the afternoon. Too early to wear pajamas.
Umupo ako gaya ng wika ni Natasha. Ipinatong ko ang mga libro ko sa tabi ko habang ang bag ko naman ay nasa lap ko. Inilibot ko ko ang aking paningin sa kwarto namin pagkatapos—para pag-aralan kahit na nakita ko na ito kanina.
Now, how can they say that that president was kind?
"Ganito kasi yan, Crisan..." Natasha started. " President Stan is kind because he gives second chances especially for those people who really need it. He will warn you in your first offense para never mo na ulit subukan pang pumasok doon. The next offense? He'll just punish you but not that hard and dangerous. The following? Dun ka na magdasal kase hindi ka na niya pagbibigyan. That's better kung siya ang naabutan mo. If not, baka nag-aagaw buhay ka na ngayon."
Seriously?
"Good thing, it's not the Vice President who was there, that time. He gives no chances at all. May soft spot siya para sa mga transferee for the first three days. After that—wala na. He and his gang will protect transferees for those three consecutive days from any harm except being in room 666. Kapag doon ka dinala—agad-agad—at siya ang naroroon, wala ka nangg kawala. Be thankful..."
"Ganoon...ba?" Sabay silang tumango.
If they were really saying the truth... Malamang na ang tinutukoy na 'niya' ng presidenteng 'yon ay walang iba kundi ang mismong kanang-kamay niya. Pero teka. Naguguluhan ako. Parang ang sagwa lang yata ng sitwasyon ng mga yon?
Ang gulo naman. Tsk. Tsk. Tsk. Eh, ano naman kung nagse-save siya ng transferees? Para saan 'yon at bakit meron siyang ganoon na motto?
"Did you eat already? Nagugutom na ako, eh." Ani ni Hanna.
"Oo nga. Let's order dinner so we can eat already. Malamig na yung ramen ko." Segunda naman ni Natasha. Pilit na ngumiti nalang ako as a sign that I agreed to their idea. After all, I'm already hungry too.
"Uhm, sige. Kain na nga tayo...hehehe."
--
After kong magbihis ng damit pantulog ay bumaba na rin kami nina Hanna at Natasha sa cafeteria. Kumpara sa pinagbilhan ko ng lunch kanina, ibang part ng cafeteria ang pinuntahan namin.
There are no food stalls here. Just restaurants only na iba-ibang bansa ang theme. Hindi marumi sa paligid at parang sa labas ka talaga kakain. I also saw a shop of guns, doon sa bungad na iba-ibang kalibre ng baril ang itinitinda.
Balak ko sanang bumili kapag may time ako para sa proteksyon ko dahil wala pa ako noon. My parents were both leaders of Mafia's already before they met and had me kaya magaling akong gumamit ng baril. Pero naging ganoon lang ang father ko when he married my mother.
Hindi nga lang ako nakapagdala noon kasi hindi ako nakapag-sabi sa kanila. I hope, hindi sila magtampo. I'm doing this para maging indipendent ako gaya nila noon. At syempre, para na rin yon sa bestfriend ko.
I'm not a sentimental person but my best friend is just so important that I couldn't just leave her death this way.
Shit.
I didn't expect that weapons here are all legal. This school is really cool yet dangerous at the same time. Extension na rin ito ng impyerno kahit na nandito lang mga estudyante para matuto. Baliw talaga ang taong may pasimuno nito. Tsk.
Isang Japanese restaurant ang nakursonadahan ng mga kasama ko. Doon daw kami kakain at treat daw ni Natasha lahat ng gastos. Bilib lang ako sa kakayahan niyang manlibre kasi never ko pa 'yun ginawa.
Ang katwiran ko, may pera kaming pare-pareho sa dati kong school kaya kanya-kanya ang gastos. Matipid kaya akong tao.
"Anong gusto mong kainin, Crisan?" Tanong ni Natasha pagkahanap namin ng table na mauupuan. Nginitian ko siya sabay sabing...
"Ikaw na ang b-bahala, hehe..."
Wala kasi akong alam tungkol sa mga Japanese food dahil hindi ko trip ang mga pagkain na hilaw. Mamaya kung ano pang mikrobyo ang makuha ko doon. Tsk.
"Okay. Ikaw, Hanna girl?" Tanong ni Natasha sa friend niya.
"Anything that I can eat."
"The usual, fine." Sabi nalang ni Natasha saka umalis. Naiwan kaming dalawa ni Hanna sa table kaya mas awkward na ang sitwasyon.
I don't want to make the first move to make a conversation pero nang may isang grupo ng mga lalaki ang nakakuha sa atensyon ko ay hindi ko napigilang magtanong.
Ugh, the curious me.
"Those guys are creepy... Who are they?" Tanong ko kay Hanna sabay nguso doon sa grupong tinutukoy ko. That group contains four people. Lahat lalaki ay gothic ang mga itsura. Iba-iba din ang mga lahi nila.
The first one has chinito eyes, fair skin and a very gorgeous hot body. Actually they're all hot looking with their tall and musculine figure. Yung may chinito eye ay mukhang Japanese. Hindi gaano kalakihan ang katawan niya pero tama lang ito. Naka-eye linner din ang mga mata niya at meron siyang ilang hikaw sa kanang tenga.
The second one is naman ay parang pilipino lang. Plipino na sobrang gwapo na naka-eye linner din ang mata. Hindi siya maitim at hindi rin siya maputi. Yung buhok niya ay curly (which reminds me of brocolli) na kulay brown.
Kahit na nakaupo siya ay mahahalata mong matangkad siya. He has tattoos in his arms na hindi gaano kalakihan pero bumagay sa kanya. What caughts my attention was his rose tattoo with the face of a skull. Maliban doon, wala na siyang piercing o kung ano pa man.
Yung pangatlo, mukha naman thailander. Makapal ang kilay, square jaw, red lips and fair skin. Artistahin ang dating niya at marami siyang bracelets sa dalawa niyang kamay. I'm not sure if he has tattoos but he has piercings. Sa magkabilaang tenga.
The fourth one, on the other hand has blonde hair. Mapula-pula ang kutis niyang maputi at siya ang pinaka mukhang tao sa kanilang apat. He doesn't have any tattoos or earings. Nasabi ko lang na goth siya dahil nakasuot siya ng itim mula balikat hanggang paa just like his companies. I can say na amerikano siya dahil sa kanyang accent.
May pitong hakbang lang kasi ang layo namin ni Hanna sa kanila. Napansin ko din na they're kinda famous because every student who is passing by is all looking at them. May ilan pa ngang lumapit na babae sa table nila na agad ding umalis kasi, pinaalis nila.
Rude.
"Oh, they're in a gang. A powerful one. Every student here in St. Death High respects them. 'Yang apat na 'yan ay mga grand masters. Kulang nga sila ng isa ngayon."
Napakunot noo ako.
"What do you mean?"
"Lima silang Grand Master sa gang dahil sila ang founder noon. Ang Vice President ng Death Commission ang leader nila which is Zadreth King. That guy is so dangerous..."
Mukha nga. That guy is obviously creepy by the way you describe him...
Tatandaan ko talaga ang pangalang niya. Zadreth King? Parang pamilyar yata sa akin ang unique name niya?
"And what is the name of their gang?"
"I can't tell... It's very forbidden to say the name of their Gang—especially we aren't his members. Pero kung sakaling makita mo siya..."
"Ano?" Tinitigan niya ako ng mariin. Her face became more serious. Feeling ko tuloy, hindi maganda ang susunod niyang sasabihin."
"If you've seen his face already and you know that he was him... Never look at him again. Kapag napansin ka niya—laging sa sahig ang tingin. At kapag kinausap ka niya ng harap-harapan, huwag mo siyang tititigan sa mata. If you did...his going to kill you—instantly."
--
KINABUKASAN NAMAN AY isang malaking sorpresa kaagad ang natanggap ko from my classmates. Habang naglalakad ako papunta sa designated room ko ay may napansin akong kakaiba kaagad.
I am now wearing my disguise—as usual—na pinaghirapan ko talaga. This is my masterpiece. The masterpiece of Cross Nightmare. Hinintay ko pang umalis sina Hanna at Natasha ng tuluyan sa dorm bago ako nagtanggal ng kumot para maligo at mag-make up.
They tried to wake me up an hour and a half ago but I refused to. Gusto kong malaman nila na tulog mantika ako at mahirap gisingin. Bahala silang magsawa kahit na nilibre nila ako ng dinner kagabi.
Nagtanggal lang ako ng prostetics ng makatulog na 'yung dalawa. They sleep after we eat and wash the dishes. Sobrang aga nilang matulog at gumising kaya hindi ako magkakaroon ng problema sa paglalagay ng prostetics sa mukha ko at pagtatanggal nito.
Well, I'm beautiful and that's no doubt. Noon 'yon, noong hindi pa ako nerd. I just have to disguise myself as a nerd for me to know kung mag-iiba ba ang treatment sa akin ng mga mala monster na tao dito kung pangit ako.
Kaya kung anong itsura ko ngayon? Hay, ayoko sanang i-describe dahil na de-depressed ako pero para malinaw... Sige na nga.
Pangong ilong, sobrang nipis na kilay, maputlang labi at malapad na noo ang possessed ko. May fake pimples din ako. Habang ang ang kulot na kulot kong buhok ay sinadya kong sunugin talaga sa plantya para maging ganito. I really had to sacrifice my straight long hair just for this mission of mine. Para sa bestfriend ko.
My black high socks were longer than normal. My skirt is fine (which is 2 inches above the knee) while my uniform, blazer and vest are all oversized. I also have ugly eye glasses. Malayo ito sa thick-rimmed eye glasses na ginagamit talaga ng mga nerd. Manipis ang akin at medyo maliit ang mismong salamin. Para naman ma-iba ako, ano?
'Yung skin ko na maputi ay hindi ko na binago. Pareho pa rin para ma-iba nga at hindi magduda ang mga estuyante dito na anak mayaman ako. Pero walang kinalaman ang mga description kong 'yan sa aking sarili sa sorpresang katatanggap ko lang ngayon.
Habang naglalakad nga ako papunta sa designated room ko ay napansing kong parang tahimik yata sa paligid ko. There are gangsters around me. There are sluts too na kung makipag-make-out at dumikit sa lalaki ay parang wala ng bukas. And syempre—there's also my favorites—the rockstars.
Parang banda sila kung mag-concert. Maganda naman ang mga boses nila pati na rin ang pagtugtog nila kaso masyadong malakas. Iniiwasan ko ngang dumaan sa building ng Ai-16 kanina dahil naroroon sila. Alam niyo yung tipong 'gwapo-kami-at-hot-pero-hindi-kami-titigil-hanggat-hindi-nababasag-ang-mga-eardrums-niyo' ang ipinahihiwatig nila?
Oo. Ganoon.
Pero hindi dyan nagtatapos ang lahat. Nang sinabi kong parang tahimik—hindi 'yon literal. Ang ibig sabihin ko doon ay kung bakit hindi yata nila ako tinukso ngayon. Sandaling tinapunan lang nila ako ng tingin then, continue to their business na ulit.
Alam niyo yung pakiramdam na super wierd ng mga taong nasa paligid mo? Gano'n ang pakiramdam ko ngayon. I'm so surprised. I didn't expect that they're going to be this silent. Sure ako—101 percent! May pinaplano sila.
I am just going with the flow. After all, I'm a nerd. I need to be dumb at all times.
Nah, I'm starting to like this cover. Note my sarcasm there.
I continue walking—not acting strange. I'm facinated? That's yes. Naging mabilis ang mga pangyayari at maging ako ay hindi na napansin pa 'yon.
Papasok na sana ako sa pintuan ng homeroom ko ng bigla akong salubungin ng isang babaeng may pulang buhok at mukhang punk. She's wearing a lazy smirk habang hawak-hawak niya ang isang makinang na metal gamit ang dalawa niyang kamay.
It's a dagger.
And I thought—she's going to stab me using it. Nanigas ako sa kinatatayuan ko. I can fight her back but I can't blow my cover. Hello? My mission is not yet done. This is just my second day here—for fuck sake!
"Wanna die, ugly nerdy?" Says the girl in front of me. Her voice sounds dangerous. It's husky but smooth at the same time. Danger. Yan ang bulong ng isip ko ng marinig ko ang boses niya.
Automatic na sunod-sunod na iling ang pinakawalan ko. Natawa naman siya sa reaksyon ko. Ganoon din ang ginawa ng iba. At dahil inasahan ko nang kasabwat sila ay bigla nalang akong napalingon sa aking likod.
Wrong move.
*SPLASH*
Here we go again.
My mouth hung open because of shock. Ang pamilyar na amoy ng pintura ang rumehistro kaagad sa utak ko na biglang binuhos sa akin ng ilang mga estudyanteng nasa likuran ko kanina.
Hindi ko 'yon inasahan. That's a great blow. They never failed me. Ha!
Nanginginig ang mga kamay ko sa galit ng dahan-dahan kong punasan ng mga kamay ko ang aking mukha. I'm so sticky. Pinapatay ako ng amoy ng pintura.
"Hahahahahahaha!!! Serves you right, nerd!"
"You really look like a mushroom now, hahahaha!"
"Next time around, nerd! Next time—be early so you'll be informed that all of the classes for today in our year were suspended!!!"
Huh?
Mabilis kong kinuha ang panyong nasa bulsa ng skirt ko para punasan ang aking mukha. Protektado ng masikip na salamin ang mata ko kaya so far—hindi pa ako bulag.
I just removed my eye glasses so I can clean my face while my schoolmates are making fun of me. Making fun of my situation.
"Happy?" I said, using my most coldest voice ever. Bigla naman silang napatigil mula sa pagtawa. "I expect more than this stupid cheap prank, guys. Seriously? You all help each other for this mess that even a prep student can do?! Sana mas nag-excert pa kayo ng effort para naman na-satisfied ako. Wow—grow up, kids." Pumalakpak ako ng mabagal, nang-aasar.
Napalitan naman ng asar na reaksyon ang mga mukha nila. Go on—mainis kayo ng bongga, tsk!
--
Nag-end up ako sa pagwa-walk out ng hindi sila nakakaganti. They're stuned. Muntik ko na silang gantihan. Delikado talaga ako doon.
Because of that—I need to clean myself once again. Hindi ako nagpunta sa girls dorm dahil baka doon dumiretcho ang mga ka-dorm ko. Kaya ayan, naghanap nalang ako ng banyo kung saan pwede akong maligo. Agad naman akong nakahap. Buti nalang talaga at may dala akong extrang damit at prostetics. Calculated na kasi nga ang lahat ng gagawin ko kaya mahirap na kapag walang extra.
Sa isang abandonadong restroom sa 3rd floor ng C-18 building ako dinala ng mga paa ko. Halatang hindi ito masyadong nagagamit dahil maalikabok na ito sa labas at dulong-dulo pa. Some letters on the sign board were missing too. [GI(R)L(S) R(E)STRO(O)M]. Ugh, that's kinda uhm...funny?
Nevermind. Pumasok nalang ako sa loob at dumiretcho sa pinaka-dulong cubicle. Walo kasi ang mga CR sa loob na deretchong nakahilera lang.
I know, I can take a shower here because all of the restrooms inside this campus are complete from everything. Tama naman ang hinala ko dahil may shower sa loob ng cubicle na pinasukan ko. May shampoo at liquid soap din na hindi pa nagagamit sa may lababo. The cubicle is just kinda full of dust but it's okay. Maa-alis naman 'yon.
Isinukbit ko ang aking bag sa mga hook sa likod ng pintuan matapos ko itong i-lock. I opened that to grab my stuff inside it that I need later. Ipinatong ko lang ang mga 'yon sa isang tabi bago humarap sa katabi kong salamin.
I immediately washed my eye glasses in the running water of the faucet before I slowly took off my prostetics from my face. That took me minutes after I undressed myself. Sayang ang uniform ko ngayon. Alam kong mahirap labhan ang damit na may pintura kaya itatapon ko nalang ito at hindi na pahihirapan pa ang maglalaba nito na kasama sa mga binayaran ng magulang ko. Kawawa kasi, eh.
I just made a quick shower. Natagalan lang ako sa aking buhok dahil natuyo na ang pintura dito. Yung sabon ko naman ay naremendyuhan pa ang balat ko pero namula nga lang. I hope, I don't have any other scratches anymore because that thought is giving me creeps.
Akmang magbibihis nalang sana ako ng may marinig akong bumukas na pinto at yabag ng mga paa. I stood frozen in shock because my disguise was not yet prepared.
After seconds, I heard a boy and a girl's voice talking. Hindi ko na inintindi pa kung tungkol saan ang conversation nila dahil alam ko namang mauuwi din 'yon sa sex. I didn't mind them and just wore my extra clothes and put my ugly makeup back.
Isinilid ko ang uniform kong basa na may pintura sa isang plastic bag na dala ko at ipinasok yon sa aking back pack kasama ng hygine kit ko. Medyo nagmamadali nga lang ako kasi baka mapansin ng mga tao sa labas na nandito ako kaya para hindi ako mainip... Naglabas nalang ako ng phone. I hit the camera app and turned it into a video saka dahan-dahan kong binuksan ang pinto sa cubicle ko para i-video ang nangyayari sa labas.
Malay niyo... I can use that video to black mail someone near in the future to help myself. Hindi nga lang gaya ng inaasahan ko ang lumabas sa video na kinukuhanan ko.
There's no sex happening but there is a make out session—with talk.
"I never know that you are a good kisser, Dreth. I thought, it's just a rumor that you have a magical tongue..." says the girl. Her hands are on the tall guy's neck. Hindi ko alam kung sa lips ng lalaki siya nakatingin o sa ilong. Pansamantala lang siya lumayo sa mukha ng lalaki ng magsalita pero ng matapos ay continue-to-her-business-mode na siya ulit.
I just rolled my eyes on them.... Ang pagme-make out sa loob ng CR ay cheap. Pwede namang sa garden nalang o sa room nila. Dito pa talaga sa isang maalikabok na CR nila balak gumawa ng miracle? Talaga lang, ha?
"That's funny... We did not come here to make out and such..." the tall guy replied. His voice is too cold. Wala siyang emosyon. He also raised his right hand to hold the girl's both palms on his neck. Mabilis niyang hinalikan ang labi ng babae na siyang ikinalapad ng ngiti nito.
Still, hindi ko pa rin alam kung saan nakatingin ang babae. Banlad ba siya or duling? Sayang si guy kung papatol siya sa isang babaeng may eyes. Ang gwapo pa naman niya. Tsk. Tsk. Tsk.
I thought, nagka-intindindihan na sila. Hindi pa pala kase—inalis na noong lalaki 'yong mga kamay ng babae sa leeg niya sabay hakbang palayo. Dalawang hakbang lang naman.
Huh? He's not going to grab the opportunity? The girl seems to like him a lot.
"What? Ayaw mo ba?" Tanong ng babae. The guy just smirked and shrugged. He really acts cold despite his looks. Bakit ang bigat yata ng atmosphere sa kwartong 'to?
"I would like to have a mind blowing sex with you, Fritz, but not now. I am not in the mood. And one more thing... We aren't here to do that but to talk. So speak..."
To talk about what?
"Fine, fine..." the girl sighed, napipilitan. "The transferee is still alive and breathing. Tomorrow, your duty will end too. Mukhang hindi naman niya kailangan ang tulong natin..."
Who's the transferee?
"That's excellent. I hate protecting nerds because I never experienced one. I loathe this role that the admin passed to me. I'm not a knight-shinning-armor. I'm a reaper."
"Whatever..." nagkibit-balikat din ang babae saka muling ngumiti ulit. In a very seductive way—of course. "Anyway, you're still level 20. Ikaw pa rin siya."
"Right. Just make sure that the event tomorrow will be perfect. I'll check my schedule if I have some spare time to come. If not, just inform me about the happenings from time to time."
"How about Sumera?"
Napatingin ang lalaki sa wrist watch niya. Mukha siyang nagmamadali. Bakit parang kung magsalita siya, eh, super busy niya?
"Forget Sumera. I just hope that she is not going to kill her soon to be a slave."
"My bad. I hope it's not me."
"It's not me either."
IRICODALE | JXDXXTX