-Pershendetje.
-Urdheroni uluni.
U ulen e shikonin njeri-tjetrin.Ishin te lumtur e te sigurt ne hapin qe do te hidhnin.Ishte nje deshire e lindur qe nuk e shua kurre.Do ti jepnin dhuraten me te bukur njeriut qe donin pa kushte ne kete jete pikerisht diten e ditelindjes.
-Jam shume e lumtur per ate qe po beni.Me besoni nuk do te jeni vetem ju te lumtur por dhe dikush tjeter.Ju lutem kaloni ketej.
Ishte nje oborr shume i bukur i zhurmshem nga zerat e femijeve qe loznin te lumtur me njeri tjetrin.Ishin shume e nuk dinin ke te zgjidhnin.E keni parasyshim ate momentin kur shikojme yjet e duam te gjejme ate me te vecantin nga te gjithe, ashtu ishin edhe ata ne kerkim te me te vecantin.E duke kerkuar gjithandej neper ate oborr gjigand ajo vereu dicka.Ishte nje femije por nuk dukej se ishte I lumtur.Dukej I vetmuar I ftohte I heshtur.Me hapa te ngadalta iu afrua qe te mos e trembte e ul prane tij.Nuk levizi nuk beri as edhe nje zhurme,mbajti te njejtin qendrim para se te vinte ajo grua e panjohur.
-Si te quajne?
Nuk mori asnje pergjigje.Dukej kokforte dhe I pelqente te sillej ashtu me te.
-Nuk do te me flasesh...Mos ki frik une nuk do te bej asgje.
-Mami im nuk eshte e keqe dhe nese edhe ti do te thuash fjale te keqija per mamin tim do te qelloj me gur.Ik qe ketu ik dua vetem mamin tim.
-Jo shpirt une nuk kam ardhur te flas keq per mamin tend,une dua thjesht te flas me ty.E di qe je nje femije shume I lezecem.
-Nuk me llaston dot-tha duke mbledhur duart kryq dhe duke rrudhur vetullat.
Qeshi.Po I pelqente ai femije ishte ndryshe nga ato qe kishte pare.Ai kishte dicka te vecante qe e ben ate ta donte qe ne ate momente.
-Mund te me thoni cfare ka ndodhur me kete femije?
-Historia e tij eshte ndryshe nga te gjithe femijet qe ndodhen ketu.Eshte nje histori e trishte.Nena e tij ndodhet ne burg sepse vrau te shoqin ndersa ai vet vdiq.Ka disa dite qe refuzon te flase te haje sillet keq me te gjithe.Ishte mire kur erdhi ketu por nuk e di pse ndryshoi.Kerkon vetem nenen e tij dhe kaq.
-Une dua ta birsoj kete femije.
-Jeni e sigurt Zonja Morris?
Ajo pa nga I shoqi per te marre konfirmimin e tij.
-Nese ti e do kete femije Evelin do ta marrim ne familjen tone.
-Ne rregull por procedurat e biresimit zgjasin pak lerni nje numer telefoni dhe ne do tiu telefonojme.
U afrua e puthi ne faqe dhe para se te largohej I tha.
-Ti do te kesh jeten qe po te mohohet.Une ndoshta nuk jam personi qe ti do nuk jam nena jote e vertete por do te jem e tille edhe nuk do ta ze kurre vendin e nenes tend.
Ishte thjesht nje femije e nuk I meritonte te gjitha keto.Ai duhej te jetonte moshen me te bukur te tij.Duhej te shijonte femijerine dhe jo te rritej para kohe.Me Noahin jeta nuk po tregohej aspak e mire por gjithmone ekziston nje shprese e vogel nje rreze drite qe ndricon rrugen nje dore qe te kap fort e te largon nga erresira.
Do te ndryshonte me te vertet fati atij femije?
Do te largohej pergjithmone aty?
A ishte ai engjelli per te cilen vogelushi Noahn kishte nevoje?
***
-Sa kohe kemi qe nuk jemi pare?
-Po...shume.
-Nuk ke ardhur te me takosh qe kur......
-Marredhenia ime me Leonoren ndryshoi.
-Me vjen keq per te gjitha ato qe te kane ndodhur.
-Ky vend me sjell kujtime shume kujtime.E kam pasur te veshtire te vija.
-Te kuptoj.
-Tani cdo gje ka kaluar....Leonor eshte thjesht nje kapitull I mbyllur vella.E vetmja gje per te cilen po me copetohet shpirti eshte Liami.E ta mendosh sesa eshte duke vuajtur Alaina qe nuk e ka djalin e saj afer.
-E ke takur.
-Jo nuk deshiron te me takoj qekur mori vesh qe une isha ish burri I nje.....kurve.
Filloi te pinte e Dilani nuk e kishte bere kurre me pare.Donte te harronte por nuk ishte aq e thjesht.Pija nuk do ta ndihmonte aspak por do ta fuste ne kthetrat e veseve te keqija.Mllefi ishte me I madh se nje gote e kthyer alkoli.Nuk e ndjente demin qe po I sillte pija ndjente vetem nje trishtim.Ishte burre por po dorezohej nuk ishte me aq I forte si dikur.Si dreqin po I perballonte Alaina e cila ishte thjesht nje femer.Ai nuk po ja dilte edhe pse kishte nje femije.Historite ishin te ndryshme por ishte e njejta dhimbja.Dy dashuri te humbura dy femije e ndonese njeri e kishte nje prind afer por nuk e ndjente dashuri e plote I mungonte dashuria e nenes qe nuk e kishte dashur e nuk e donte kurre.Sa e bukur na duket bota, sa here ankohemi kur nuk na plotesojne deshirat, sa here merzitemi e qajme per nje tek te castit.E nese do te uleshim e te degjonim historite e disa njerzve do ta ndalnim kohen per nje sekonde e ndoshta do reflektonim.Ecte e nuke dinte se ku.Te mbytej apo te vetvritej nuk e bente dot.Ishte frikacak ose Liami I tij I vogel e perndiqte si nje hije duke mos e lejuar te bente ndonje cmenduri.E me mendjen sdi se ku duke mos pare se nga po shkonte u perplas me dike.
-Me fal une....jam nje idiot.
-Jo aspak ishte faji im.Jam me e emocionuar sec duhet.
-E emocionuar....e perse?
-Ndoshta ti nuk arrin ta kuptosh se cdo te thote te jesh per vite ne errsire e kur del nga ajo te duket sikur sapo ke lindur e pershendetesh me boten e panjohur.
-Te ka ndodhur dicka.
-Le te themi se po por ti nuk dukesh aspak mire.Te ndihmoj zoteri?
-Mos me quaj zoteri Dilan te lutem dhe nuk kam nevoj te me ndihmoj askush.
-Mir ne rregull mirupafshim.
-Nuk me the si quhesh?
-Ambra .
Emer I bukur....Gezohem Ambra...Qe u perplasem apo nuk thuhet keshtu.
Filloi te qeshte.I pelqeu ai njeri.Cfare po ndodhte me Ambren.Ajo as qe e njihte ate.Filloi te skuqej si nje femije.Ajo kurr nuk kishte rene ne dashuri nuk e dinte se cfare ishte dashuria.Cfare mund te quhej kjo nje idiotsi nga ana e saj apo thjesht nje pelqim I castit ndaj veprimeve te Dilanit ne ate gjendje gjysme te dehur.
Mbas nje jave
-Te gjitha jane gati.Urdheroni tani ai eshte femija juaj.
E mori ato letra e duart po I dridheshin.
-E degjove eshte femija yne tani,djali yne.
-Silleni Noahnin.
Jo dua te shkoj ta marre une.
Shkoi tek dhoma ku qendronte Noahni tashme djali I saj.E gjeti me te njejtin qendim si tek oborri.Ajo do te ishte dita e fundit qe ai do te qendronte ne ate menyre.
-Pershendetje.
-Perseri erdhe ti teta?
-A nuk do qe te qendroj ketu me ty- tha duke bere nje fytyre te trishtuar.
-Jo mos ik ti je e mire.
-A do te te them dicka te bukur?Por gjithmone neqoftese ti pranon.
-Cfare?
-A ke shkuar ndonjehere ne Paris?
Jo.A eshte I bukur Parisi?- tha duke bere nje fytyre kureshtare.
Po eshte shume I bukur.Ka shume lodra, parqe ,lojra ,cokollata.
-Mua me pelqejne shume cokollatat.E di mami im me blinte gjithmone cokollata kur vinte nga puna.
-A do te vish me mua ne Paris?
-Po dua.
E perqafuan njeri tjetrin fort.Evelin ishte e lumtur qe kishte arritur ta bente Noahnin per vete.Do te bente shume qe ai te ishte I lumtur.E donte shume ate femije dhe nuk e dinte perse.Ai me ne fund u largua qe aty tani ai kishte dy njerez te tjere prane tij.Si dikur kur ecte I kapur perdore nga prinderit e tij biologjik por tani po kapej perdore nga prinderit qe e birsuan dhe nuk do te jetonte me ne ate qytet.Do te largohej me shume nga nena e tij.Jeta e tij e re tani do te ishte ne Paris.
Lexim te kendshem
Shpresoj shume tiu pelqej