က်ေနာ့္မွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သိပ္ျမတ္နိုးရတဲ့ နတ္သားေလးတစ္ပါး႐ွိတယ္...
က်ေနာ့္ရဲ့နတ္သားေလးမွာ သိပ္ျမတ္နိုးခ်င္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြလဲ႐ွိတယ္...
ပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုခ်စ္တယ္...
သူ႔ပါးေပၚက က်ေနာ္သိပ္ကိုျမတ္နိုးရတဲ့ အရာေလးမလို႔...
ပါးခ်ိဳင့္ပါတဲ့လူကိုခ်စ္တယ္...
ပါးခ်ိဳင့္ပါတဲ့သူက က်ေနာ္ခ်စ္ရတဲ့ သူျဖစ္ေနလို႔...
ပါးခ်ိဳင့္ကိုေရာ ပါးခ်ိဳင့္ပါတဲ့လူကိုေရာ ခ်စ္တယ္...
က်ေနာ္ရဲ့ ခ်စ္မဝတဲ့သူ႔မွာ က်ေနာ္ ျမတ္နိုးလို႔မဝတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလးပါေနလို႔...
သူတစ္ခါျပံဳးလိုက္တိုင္း က်ေနာ္တစ္ခါေသတယ္...
က်ေနာ္ျမတ္နိုးရတဲ့ သူက စိတ္သေဘာထားျပည့္ဝျပီး ၾကင္နာတတ္တဲ့လူသားေလး...
သူျပံဳးလိုက္တိုင္းေပၚလာတတ္တဲ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးက သူနဲ႔သိပ္ကို လိုက္ဖက္လြန္းတာ...
သူ႔ရဲ့အျပံဳးေၾကာင့္ စိတ္ၾကည္နူးရတယ္...
သူက က်ေနာ့္ဘဝရဲ့လမ္းျပၾကယ္ေလး...
ကိုယ္တိုင္လဲ အျမဲတိုးတက္ေအာင္ ျပည့္စံုေနေအာင္ ၾကိဳးစားသလို...
က်ေနာ္တို႔ကိုလဲ အျမဲတမ္း ဆံုးမျပီး လမ္းျပေပးေနတဲ့ နတ္သားေလး...
ျပီးျပည့္စံုလြန္းျပီး ခ်စ္ျမတ္နိုုးလို႔မဝသလို ေလးစားျပီးအားက်ရတဲ့ သူ႔ကို က်ေနာ္ေခၚတဲ့နာမ္စားေလးက...
ပါပါး...
တနည္းအားျဖင့္...
က်ေနာ့္ရဲ့ Xingငယ္ေလး...
ခ်စ္ျမတ္နိုးလို႔မဝတဲ့အျပင္ ေလးစားျပီးအားက်ရတဲ့ သူက..
ပါပါး သို႔မဟုတ္ Xingငယ္ေလး...
24.11.2018*Sat*
ဒီစာအုပ္ေလးကိုစေရးျဖစ္တဲ့ေန႔က ပါပါးကိုခ်စ္တဲ့ သားတို႔ရဲ့ေမြးေန႔...♥
မထင္မွတ္ပဲ အမွတ္တရေတြျဖစ္သြားခဲ့တယ္ ပါပါး♡