Tyron
There's a loud sound I am hearing on both of my ears. I was there, holding the doorknob, looking back to the bed where there are two men lying. Their faces are blurry in which doesn't help the guts to remember them.
I saw how they stood up; alarmed. Their eyes are on me. That's clear but their faces remained mysterious. I cannot hear anything aside from those sounds. Masakit sa tenga iyon at iba ang hatid na pakiramdam.
My heart is beating so fast that it almost goes out of my ribcage. Sinabunutan ko ang sarili sa sakit na nararamdaman.
Fear... I can see myself hopelessly dying in fear.
I was running... I look like I am running away from bad people. Who are they?
I felt the memory lane is about to end, in which, I don't like. Kahit masakit, isinaksak ko sa kukote ko kung sino ang mga lalaking iyon na humahabol sa akin. Kung... bakit at sino sila. But then... sakit na lang ang natira at naglaho na ang mga alaala.
Hinihingal akong dumausdos paupo sa may sahig. Kung wala ang kama, baka nakahilata na ako ngayon at tumama ang ulo sa sahig.
All my strength are gone. Panginginig ng katawan na lang at paunti-unting sakit pa rin ng ulo. Miski ang paghinga ay nahihirapan ako. My sight is blurred due to the tears I shed.
Pinalis ko ang mga luhang iyon sa aking mata para makakita nang malinaw. Muli, dumapo sa pinto ng silid namin ang aking mga mata.
Iyon lang at nagawa kong maalala ang ilan sa mga nakaraan ko. Kahit napakaikli at napakasimple, sa tingin ko ay masusundan pa iyong mga iyon.
I felt the bed moves, Nilingon ko iyon. Akala ko ay magigising na si Troi but he just change his position. Siguro ay dala ng kalasingan kaya wala na halos pakiramdam.
I am sure that I made sound earlier while suffering from headache. Hindi niya iyon naramdaman. Bumalik ang tingin ko sa harapan at natulala.
There's a lot of question inside my head. The door is still interesting for me. It made me remember something. Napakabilis na pumasok sa alaala ko iyon.
What made me curious is, bakit ngayon lang ako nakaalala? Sa loob ng matagal kong pananatili sa loob ng silid na 'to, hindi ngayon lang ako napatingin sa pinto. Pero nakaalala ako.
Isang araw pa lang narito si Troi pero ang dami ko na agad naalala. Siguro nga ay siya ang susi sa mga nakalimutan ko. Maybe he'll be big help for me to remember my past. Siya ang asawa ko at kasama sa lahat.
Suminghot ako at binasa ang labi. Nanlalagkit ang buong katawan ko kaya naman dinala ko ang sarili sa bathroom para maligo. The bathtub is so tempting that's why I ended up there.
Inilublob ko ang katawan at tanging ulo na lamang ang hindi nababasa. The water is cold. Katulad ng gusto ko. Sa tingin ko ay higit na kailangan kong pakalmahin ang sarili ngayon.
I washed my face with water from the bathtub. I am naked and freezing willingly. My eyes became blurred because of that. I remembered the memory.
My eyes is blurry in that memory, too. Could it be because I am crying? Hindi gaanong detalyado ang naalala ko subalit ang dalawang lalaki, hindi ko man makita ang mukha nila, naalala ko rin ang kabuoan nilang itsura.
They are naked! What could that possibly mean? Me, inside a room with two naked boys...
Umahon ang kaba sa dibdib ko nang may maisip. Binalikan ko ang pangyayari sa pagitan namin ng asawa ko kanina. Indeed, it hurts me during the penetration. But I don't see any blood on the sheet.
His words... I remember it clearly now.
"I'll make sure your first is nothing compared to me..."
Pagak akong natawa at sumaksak uli sa alaala ang dalawang lalaki at ang salita ni Troi. Ibig bang sabihin noon ay hindi siya ang nakauna sa akin? That I didn't give my virginity to him at sa iba ko iyon ginawa?
Those two men... sila ba ang nakauna sa akin?
Umiling-iling ako sa naisip. Imposible! Anong nangyari sa akin? Nabaliw na ba ako at naisipan makipag-sex sa dalawang lalaki? Kaya ba ganoon na lamang ang sinambit ni Troi? He wasn't my first?!
Of course, he's not if ever! Mas masakit naman isipin na siya ang una ko tapos may ganoon akong experience sa iba. That means I cheated on him!
Inihilamos ko ang kamay sa mukha at naiiyak na lamang doon sa naisip. Ang dami-daming mga ideya na hindi ko gustong tanggapin. Ganoon pa man, whatever the reason is, I am still inside a room with those guys!
I keep on picturing myself running away from them. Did I run from those guys because I was to ashamed of what I did? Sino ba namang hindi? Kung ginawa ko nga iyon, talagang nakakahiya.
Having sex with two men!
Ni sa hinahagap ko hindi ko naisip na gagawin ko 'yon. Nababasa ko lang sa libro pero hindi ko naisip na gagawin. Then what have I done? Hindi ako umiinom kaya hindi ko rin lubos maisip kung sa paanong paraan ako nauwi sa loob ng silid kasama ang dalawang lalaki.
Na-rape ba ako?
Umiling-iling akong muli.
"That's absurd..." I murmured.
Kung papipiliin ako kung ano ang mas magandang dahilan sa tatlo, siguro ay ang ginusto ko na lang nga na hindi si Troi ang aking unang karanasan. aysa na-rape. I wouldn't dream of that. Baka mamatay ako kapag iyon nga ang dahilan.
Binasa ko ang labing nanginginig dahil sa pag-iyak. I can still hear Troi's words. Alam niya na hindi siya ang una ko. Is he disappointed by that? Siyempre! Malaking factor iyon sa mga lalaki!
Nawawalan ng gana akong bumalik sa pagkakansandal sa bathtub. Dahil sa malalim na pag-iisip, hindi ko na namalayang nilamon na ako ng antok sa kabila ng hindi magandang posisyon at malamig na tubig.
Nagising ako nang maramdaman ang pag-angat ng katawan ko sa ere. Dumaloy sa katawan ko ang init na nagmumula sa matitipunong braso. Nagmulat ako ng mata at nakita ang asawa ko.
He's wearing a shirt already. Nababasa siya dahil sa pagbuhat sa akin. Tumikhim ako.
"K-kaya ko na. Ibaba mo na ako."
Bumaba ang tingin niya sa akin. Nakita ko ang bahagyang pag-ismid niya at nagpatuloy sa paglalakad. Walang balak na sumunod sa sinabi ko.
Hanggang sa nakarating kami sa may kama, saka niya lang ako ibinaba paupo.
"Why did you sleep there?" he asked.
Somehow, his voice is cold. I don't know why. His aura changed. Nag-iba. Mula sa pagiging masiyahin at palaging bright aura niya, ngayon ay pagiging suplado at kalamigan lang ng ekspresyon ang aking nakikita.
Galit ba siya?
Nag-iwas ako ng tingin. Tumama iyon sa bedsheet na maayos na at plantsado kumpara noong iwan ko ito kagabi.
"Hindi ko namalayan," tugon ko.
I heard him sighed. Umalis siya sa harap ko. Ngayon ko lang nakitang nakabalot na pala ang katawan ko ng puting tuwalya kaya hindi ganoon kalamig kahit nakabukas pa ang air condition.
Troi went to the closet at paglabas niya, naroon na ang pares ng undergarments. Bra at panty. Lumapit siya sa akin at inilapag iyon sa tabi ko.
"Magbihis ka na," aniya at kinuha ang tsinelas ko. "Malamig."
Isinuot niya ang tsinelas sa akin. Tumango ako at walang sabi-sabing dinampot ang panty. Binalingan ko siya nang nanatili siyang nakaupo roon.
"H-hindi ka ba lalabas?" takang-tanong ko.
His forehead creased.
"Why would I?" he asked coolly.
Lumunok ako at nag-iwas pang muli ng tingin.
"Maliligo?" tanong ko uli.
Hindi pa rin ako kumikilos.
I heard him 'tsk'.
"Why be ashamed? I saw that last night," he murmured bago tumayo.
Nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya. Akmang magsasalita pa ako pero lumakad na siya. I watched him went inside the bathroom. Saka lang ako nakahinga nang maluwag. Nagsimula akong suotan ang sarili.
Nang maging maayos ay nagtungo ako sa may walk-in-closet. Tumagal ako roon dahil sa paghahanap ng simpleng damit. Naabutan niya akong nakabalabal pa rin ang tuwalya sa katawan ko.
His waist is also clad in white towel. Kita ko ang reflection niya sa salamin ng mga closet. He grabs a suit.
"We have somewhere to go," pag-iimporma niya.
Nilingon ko siya.
"Saan?"
He glanced at me and choose a tie.
"Mom's birthday. Tagaytay."
Nahigit ko ang aking hininga. Tagaytay! We are leaving and coming to Tagaytay for his mother's birthday. I am about to meet his mother! Wala akong naaalalang interaksyon sa kaniyang ina kaya ganoon na lamang ang pagkabog ng dibdib ko.
Dumapo ang kamay ko sa aking dibdib.
"Kinakabahan ako..." wala sa sariling sambit ko.
I didn't even noticed that he's beside me already.
"It's a formal party. Wear something you're comfortable with," aniya bago dinampot ang socks na malapit pala sa akin.
Binalingan ko siya. He's already walking away from me, holding his suit. Hindi ko na natanong kung ayos lamang ba talaga na sumama ako sa kaniya gayong hindi pa naman ganoon kabuti ang lagay ko.
Wala akong nagawa kundi mamili ng damit doon. I choose to dress up simply. Isang kulay dilaw na drop waist dress ang napili ko. Hindi iyon masyadong revealing at simple lang tignan pero formal pa rin naman. Nagsuot lang din ako ng doll shoes na ganoon din ang kulay.
I tied my hair in low ponytail. Nagsuot lang ako ng maliit na earrings at simpleng kwintas na gold at may heartbeat pendant. Sa kauna-unahang pagkakataon, sinubukan ko ang turo ni Victoria kung paano i-apply ang mga cosmetics.
It turns out well. Simple at sa tingin ko naman ay bagay iyon sa akin. Lumabas ako mula sa walk-in-closet. Naabutan ko siyang nagsusuot na lang ng sapatos.
His eyes quickly found mine. Isang tipid na ngiti ang binitawan ko. Nagtagal ang titig niya sa akin. Ang dilim ng mata ay katulad noong nakita niya ako kahapon.
He sighed problematically. Tumango siya bago nagbaba ng tingin.
"I already cook for our breakfast. Kakain muna tayo bago bumyahe," pag-iimporma niya.
Tumango naman ako. I walk towards the right side of the bed and took my phone. I opened it but I don't really have anything to do with that.
The truth is.., I am waiting for him to at least tell me that I look decent. Kahit hindi na nga maganda, eh. I am nervous here because I am about to meet his mother. To hear that I look presentable will boost my confidence. I mean...
Humugot ako nang malalim na hininga. Napupuno ng maraming tanong ang isip ko. Mula kahapon ay hindi na maganda ang ipinakikita niya sa akin. Troi has been cold since yesterday at the mall.
He went out to have a drink. He came home last night, drunk and even called me in another endearment while having his climax. While we are making love, he uses another endearment which I find ridiculous.
Kung sa kaniya ko ba gagawin iyon, matutuwa siya? Will he accept that? Lumunok ako at naramdaman ang pagbabasa ng gilid ng mata.
I am offended but more so, I am hurt! Napapaisip ako kung may ibang babae ba siya na tinatawag niya sa endearment na baby. What more is, wala akong narinig na kahit ano sa kaniya ngayong matino na ang pag-iisip niya.
Normal lang ba sa mag-asawa na pagkatapos ng gabi ng pagtatalik ay ganito kalamig? Bakit sa mga nababasa ko, hindi naman? They hugs and cuddle tapos there are sweet words. Ngayon... sa akin ay wala.
Halos mapatalon ako nang tumayo siya mula sa pagkakaupo sa kama at ako ay binalingan.
"Let's eat," he said.
Matipid akong tumango. Unlike him being a gentlemen, he walks out of the room without waiting for me. Nagdadagdag ng bigat sa dibdib ko ang ikinikilos niya.
Miski sa pagkain, hindi siya nagsasalita. Natapos kaming tahimik. I took my purse and brought it to the car. Naroon na siya. What surprise me is, he waited outside and open the car's door for me.
"S-salamat..." sambit ko.
Tumango lang siya. Sa byahe, ganoon pa rin. Tahimik pa rin siya. Sa loob ng tatlong oras, walang umiimik. Oh, God knows how much I wanted to asked him if everything is alright or if he needs someone to listen. I am here. Kaya lang, I was too afraid that he might get mad because he's obviously not in the mood.
Nakarating kami sa Tagaytay na hindi ko na-enjoy ang byahe at ang tanawin. Lumilipad lang ang isip ko sa maraming bagay.
I watched as we entered a private property rest house. Mapuno at mahalaman kaya naman napakaganda ng paligid noon. Tanaw na agad ang makaluma subalit magandang bahay naman sa 'di kalayuan.
Nang makababa ako sa sasakyan, saka ko lang napagmasdan ang ganda ng bahay. Antique style iyon. Hindi talagang luma kundi iyon ang tema ng bahay. Maraming mga wood sculpture na napakaganda kung pagmamasdan.
Sa labas pa lang, dinig ko na ang malamyos na tunog ng musika.
The truth is I am asking why would the party started at this hour. Alas una pa lang ng tanghali. There is a butler who welcomed us. Troi's hand find its way on my waist.
"They're already here?" he asked the man on his mid-forties.
"Some of your cousins, Sir. Si Sir Tyron darating ho. Kasabay ho nila Ma'am Alesha," anito.
He greeted me. Ibinalik ko naman ang pagbati niya.
"We'll go now," ani Troi bago ako iginaya palayo.
Sa bukana pa lang ng pintuan, nagsimula nang kumalabog ang dibdib ko dahil sa kaba. I am about to meet his family! Wala akong naaalala sa kanila kaya nga ba hindi ako ganoon kakomportableng pumunta rito. Kaya lang, gusto ko rin naman na makilala sila.
Troi brought me to their living area. I was astonished when I saw a lot of boys and girls there. May isang nagturo sa gawi namin ni Troi kaya naman bumaling halos lahat doon. I witnessed how their eyes went to me.
Para silang nakakita ng multo sa klase ng tingin na ipinupukol nila sa akin. I don't know how to react. Should I smile or what?
Nanginginig ang mga tuhod kong gusto nang bumigay. Laking pasasalamat ko at isang hakbang na lang ay naroon na kami sa tapat nila at 'di na kailangan pang lumakad. Kundi ay siguradong papalya ang mga binti ko at mapapahiya ko lang ang sarili pati na rin ang asawa ko.
A man with his hair tied in a man bun style stood up. His mouth twitched in annoyance.
"What the hell, Troi?" he uttered angrily.
I was stunned by that. He glanced at me but eyes went back to my husband.
"Don't say anything stupid, Bjorne. Let me handle my own issues," I heard my husband said.
Bahagya akong nag-angat ng tingin para makita ang mukha niya. His expression tells me that he's not pleased of the man he called Bjorne.
"Walang kapupuntahan 'to, Troi..." sambit ng isa. Nakaupo sa kanan ko.
Sumulyap ako roon. Nakita kong nakatingin siya sa akin at umiling-iling.
"Just don't interfere with my ways. I'll handle it perfectly," Troi said and throws a glance at me.
Ngumiti ito sa akin at wala akong nagawa kundi ibalik ang ngiting iyon.
"They're my cousins. Don't ask about their names. I might get jealous," sambit niya bago ako nginisian.
I heard some of his cousin's curses. Hindi ko na nga lang napagbalingan ng atensyon dahil iginiya na ako ni Troi sa isang upuan na bakante.
There is someone there. Babaeng maganda at maamo ang mukha. Ngumiti ito sa akin. Ang ganda ng ayos niya. Simple pero eleganteng tignan. Mukhang anak mayaman.
"Hi..." mahinang bati ko.
"Hello," aniya bago sumimsim sa hawak na baso.
Troi sat beside me. Inabutan ako ng juice. Nararamdaman ko pa rin ang tingin sa akin ng mga pinsan niya. Ngumingiti na lang ako kapag nahuhuli ko sila. They somehow look like they're ashamed of something.
Napapansin ko rin ang pagbubulungan ng iba sa kanila. Laking pasasalamat ko na lang nang bumaling lahat sila sa likod namin at doon natuon ang atensyon.
"Tyron, the fuck? You came, dude!" the man with a clean cut hair said.
Tumayo ito at sinalubong ang bagong dating.
Some of them laughed and chitchat with the man.
Bahagya akong lumingon doon. My husband, Troi didn't do anything to welcome the new comer.
Nakita ko roon ang kakambal niyang kamukhang-kamukha niya sa lahat miski sa panganaatawan. Sa porma lang ng damit at aura, hindi.
Tatawa-tawa ito sa mga pinsan. His right hand is on his pocket. Nakaakbay naman ang isa sa isa pa nilang pinsan. Ang buhok nito ay semi-kalbo. Kakaunting buhok lang ang mayroon. Gayunpaman, kaakit-akit pa rin itong tignan.
Hindi nagbago ang estilo niya at porma simula noong college. Siya iyong madalang na makita sa campus dahil maraming nagsasabi na ito ang black sheep ng pamilya. Minsan lang papasok sa klase pero nakakapasa dahil matalino.
Bumaba ang tingin ko sa kaniyang kasuotan. He's sporting a leather jacket, faded blue jeans at sapatos. Napansin ko ang hikaw sa gilid ng labi niya. Hindi ko alam na masyado na pala akong nakatitig doon kaya nakailang beses na tawag pa sa akin si Troi.
"You find him attractive?" he sounds so annoyed.
His brows are furrowed and lips is twitching in irritation.
Umiling ako. Bubuka na sana ang bibig ko para magpaliwanag nang marinig ko ang pangalan ko sa likuran.
"Rosalie?"
I wanted to fix my eyes on my husband so he wouldn't get mad but then the light coming from the large window was blocked by someone's body.
Nilingon ko 'yon. Troi's brother, Tyron is standing there, shock.
Nangunot ang noo ko lalo sa paraan nang pagtitig nito sa akin. Parang... hindi nito inaakala na makikita ako.
"Rosalie, it's really you," he uttered, looking so stunned.
—
Drop your thoughts na, guys! Love reading your comments 😍