"Niemand houdt van een clown om middernacht" - Stephen King
"Een clown is grappig in de circusring. Maar wat zou de normale reactie zijn op het openen van een deur om middernacht en het vinden van dezelfde clown die daar in het maanlicht staat? Dat is de essentie van ware gruwel. "- Lon Chaney
Er was een man die een clown wilde inhuren voor het verjaardagsfeest van zijn zoon. Hij vroeg rond op het werk en een van zijn collega's, Sergio Palma, gaf hem het nummer van een clown die volgens hem ten zeerste aanbevolen was. De man belde het nummer en zorgde ervoor dat de clown op zaterdag langs kwam om de kinderen op het feest te vermaken.
Toen het zaterdag werd, regende het en kwam de clown niet opdagen. De kinderen raakten allemaal verveeld door te wachten en gingen vroeg naar huis. Zijn zoon was vreselijk teleurgesteld en rende in tranen naar boven naar zijn slaapkamer. Het verjaardagsfeest was compleet verpest. De vader bleef maar het nummer van de clown bellen, maar er was geen antwoord.
'Waarom heb je zo'n onbetrouwbare clown aanbevolen, Sergio,' dacht hij bitter.
Die nacht lagen de man en zijn vrouw uitgeput in bed. Het feest was een ramp geweest en hij was nog steeds geïrriteerd dat de clown niet was komen opdagen.
"Hoe laat heb je hem gezegd dat hij moest komen?" Vroeg zijn vrouw.
"Ik zei heel duidelijk, zaterdag om twaalf uur," antwoordde hij.
"Misschien dacht hij dat het twaalf uur was 's nachts," zei zijn vrouw.
"Een clown om middernacht?", Lachte de man hardop. "Wie zou een clown inhuren om middernacht naar een verjaardagsfeestje te komen?"
Hij draaide zich om en dreef in slaap.
Om middernacht werden ze gewekt door een vreselijke gil.
Het klonk als hun zoon.
"Er is iets mis," fluisterde de moeder en deed het licht aan.
"Blijf hier," zei de man, terwijl hij uit bed sprong. "Ik zal hem controleren. Misschien heeft hij gewoon een slechte droom. '
Hij stapte de gang in en stopte onmiddellijk in zijn sporen.
Er lag een spoor van modderige voetstappen op de vloer.
Ze waren te groot om bij een normale man te horen. De voetafdrukken zagen eruit als clownschoenen. Ze liepen vanuit het open raam in de badkamer door de gang naar de slaapkamer van zijn zoon.
"Een clown", dacht de geschokte vader. "Een clown om middernacht ..."
En dan, zonder te weten waarom, herinnerde hij zich iets over Sergio Palma, zijn vriend van het werk die de clown had aanbevolen. Sergio had twee zonen, maar een van hen was niet lang geleden gestorven, onder mysterieuze omstandigheden.
Hij had het om voor de hand liggende redenen nooit met Sergio zelf besproken, maar er waren geruchten rondgekomen dat na verscheidene dagen van intensief zoeken de zoon van Sergio dood in de bossen was gevonden.
Waarom had hij dat zojuist herinnerd?
Met een trillende hand strekte de vader zich uit en opende de deur van zijn zoon.
De kamer was leeg. Het bed was niet opgemaakt en het raam stond wijd open. Er waren sporen van modder op het tapijt.
De man slaakte een gehaast gehuil en rende het huis uit. Zijn vrouw volgde hem. Hij begon de naam van zijn zoon steeds opnieuw te bellen. De buren deden hun lichten aan en kwamen naar buiten om te zien wat er mis was.
"Iemand heeft mijn zoon gekidnapt!" Riep de man. "Het was een clown!"
Een van de buren belde de politie en een paar minuten later arriveerden verschillende squadrons. Ze verspreidden zich onmiddellijk en begonnen het gebied af te zoeken naar de vermiste jongen.
Op dat moment kreeg de man een telefoontje. Het was zijn collega Sergio Palma. Hij was aan het huilen. Sergio probeerde zich te verontschuldigen voor wat hij had gedaan, tussen gebrabbel en snikken.
"Wat heb je gedaan?" Riep de vader. "Wat heb je gedaan? Waar is mijn zoon? Wie was die clown die je me vertelde te huren? '
"Ik weet het niet eens," fluisterde Sergio, zijn stem nauwelijks hoorbaar. "Ik weet niet eens of hij een mens is ... maar ik weet dat hij honger heeft ... altijd hongerig ... hongerig naar meer slachtoffers ... Hij nam mijn oudste zoon ... Toen kwam vorige week terug voor mijn jongste ... Ik zei hem om de jouwe te nemen in plaats daarvan ... het spijt me ... het spijt me zo ... zeg tegen mijn zoon dat ik van hem hou ... "
"Waar is hij?" Schreeuwde de man. "Waar is mijn zoon?"
"Kijk in het bos," jammerde Sergio. "Hij spijkert de hoofden van zijn slachtoffers altijd aan de bomen, als een signaal ..."
"Wat bedoel je daarmee?" Schreeuwde de man.
Voordat hij nog een woord kon zeggen, hoorde hij het geluid van een geweerschot aan de andere kant van de telefoon en de lijn ging dood.
De vader liet de telefoon vallen en rende het huis uit. Hij ging het bos in, dat achter het huis stond. Toen hij bij een grote, knoestige eik kwam, stopte hij plotseling, zakte op zijn knieën en begon oncontroleerbaar te huilen. Hij had gevonden wat er van zijn zoon over was.