A million thank you for everyone who patiently waiting for my update. Thank you Badass readers!
-Naya
CHAPTER THIRTY THREE
PSALM CRANE's POV
"Noah! Tabi tayo matulog, ha?"
"Okay, Kaps! Basta dalhin mo 'yung Dora na unan mo."
"Ako rin! Gusto kita makatabi, Isaiah!"
"Sige, Peter! Tabi-tabi tayo matulog!"
Lumabi ako habang subo-subo ang kutsara. Naiingit ako sa mga kapatid ko. Gusto ko rin sila katabing matulog kaso may plano na ako mamaya. Sa kwarto ako ni Genesis matutulog. Tatabihan ko siya. Baka kasi ma-miss niya si South at malungkot siya kaya kailangan na nasa tabi niya ako para may magpasaya sakanya. Simula kasi nang pumunta sa Japan si South ay hindi na namin siya nakitang naging masaya. Palagi nalang itong malungkot at galit. Natatakot na nga kami sakanya e.
"Psalm, tabi ka sa amin?" tanong ni Isaiah sa akin. May suot itong sumbrero na may tenga ng rabbit na disenyo. Nakasando siya ng kulay orange at nakashort ng kulay dilaw. Nagningning si Isaiah sa paningin ko. Masakit sa mata ang kulay ng mga damit niya. Ewan ko ba kung bakit ganoong kulay ang pinares niya. Hindi ako nito gayahin na nakashort lang ng kulay brown at walang suot na damit. Ang presko kaya sa pakiramdam.
"Hindi e. Sa kwarto ni Genesis ako matutulog" sagot ko.
"Ayaw mo akong katabi?" nagtatampong aniya.
"Syempre, gusto. Love kaya kita dahil kapatid kita pero malulungkot kasi si Genesis kapag wala siyang katabi. Wala pa naman si South" paliwanag ko.
Napansin ko ang pagtigil ni Summer sa paghuhugas. Siya pala ang tagalinis, tagaluto, tagalaba at tagahugas namin. Ginusto niya ang mga iyon kaya hinayaan nalang namin. Sabi kasi ni South, h'wag mong pigilan kung gusto niyang gawin. Ang sarap nga sa pakiramdam na wala kang ginagawa e. Mabuti nalang pala na nandito si Summer, wala kasi kaming ginagawang gawaing bahay, hehe.
"Oo nga 'no? Paniguradong malulungkot nga si Kaps. Sige, tabihan mo nalang si Genesis. Yakapin mo siya nang mahigpit sa pagtulog, kunwari ay ikaw muna si South."
Kunwari ay ako si South? Pero..
"Hala! Paano 'yan, Kaps maiksi lang ang buhok ko? Mahaba ang buhok ni South, 'di ba?"
Hanggang kalahati ng likod ang haba ng buhok ni South. Samantalang maiksi naman ang akin. Paano kaya hahaba ang buhok ko?
"At saka may dodo siya, ikaw wala" sabi naman ni Peter.
Napatingin ako sa dodo ko. Sandali...
"May dodo ba si South?"
Nagkatinginan kaming magkakapatid. Saglit kaming napaisip hanggang sa sabay-sabay ding napailing.
"Wala siya no'n."
Hays! Malaking problema 'to.
"Saka astig si South" nakangiting sabi ni Noah.
Lumabi ako. Hindi ako astig e, cute lang ako. Paano kaya maging si South? Parang ang hirap naman kasi niyang gayahin.
"Nag-iisa si South kaya mahirap siyang gayahin" bagsak ang mga balikat na humalumbaba ako sa lamesa.
Tumikhim ng malakas si Summer kaya nag-angat ako ng tingin sakanya. Malaki ang ngiti nito habang may hawak na Ice Cream.
"Sinong may gusto ng Ice Cream?" tanong niya.
Kaagad nagningning ang mga mata namin. Kyaaaaah!
"Ako!"
"Ako!"
"Kyaaah! Ako!"
Nagtaas kami ng mga kamay. Tumawa ito sa naging reaction namin.
"Alright, let me put it on the cup for everyone!" sabi nito.
Nagsalin siya sa lagayan ng Ice Cream para sa amin. Halos maglaway kaming magkakapatid nang ibigay niya sa amin ang tig-iisang baso ng Ice Cream.
"Kyaaah! Salamat, Summer!"
Ngumiti ito. "You're always welcome!"
Sinimulan na naming kainin ang mga Ice Cream namin. Kita ko na nag e-enjoy ang mga kapatid ko sa kinakain. Malapit ko nang maubos ang akin nang tumayo ako at dumiretso sa ref. para kumuha ulit ng pagkain. Sasalinan ko na sana ang baso ko nang biglang magsalita si Summer sa likod ko.
"What are you doing, Psalm?"
Ngumiti ako ng malaki at tinaas ang baso ko. "Ubos na kasi kaya kukuha ulit ako, hehe!"
"Hindi ka na pwedeng kumuha. Kay Genesis nalang iyan" kinuha nito ang Ice Cream sa akin.
Lumabi ako at tumingin sa marami pang laman na Ice Cream sa box. Ang dami pa no'n, hindi naman iyon mauubos ni Genesis e.
"Pero kaonti lang naman ang kukunin ko e. Gusto ko pa ng Ice Cream" lumabi ako. Ang unti lang din kasi ang binigay niya sa amin. Tig-da-dalawang scoop lang ata, hindi naman 'yon kasya sa bituka namin e.
"One is enough, Psalm. Kay Genesis na ito. Mabuti pa matulog ka na" masungit niyang saad bago binalik sa loob ng refrigerator ang Ice Cream.
Wala akong nagawa kundi ang ilagay nalang sa lababo ang baso na pinagkainan ko. Bitin na bitin ako sa Ice Cream.
"And please, pakihugasan na rin ang pinagkainan mo. Kakatapos ko lang maghugas, ayokong makakita ng maruming pinagkainan diyan" dagdag niya.
Nakanguso akong naghugas ng pinagkainan ko. Ang sungit naman niya.
"Noah! Bakit ka naman nagkalat sa lamesa? Look, ang lagkit niyan! Punasan mo 'yan! Malalanggam pa tayo!"
Tinignan ko si Noah na nakanguso rin. Napatakan lang ng maliit na Ice Cream 'yung lamesa nagagalit na agad si Summer.
"Isaiah, naman! Kakapalit mo palang ng damit namansahan na agad! Ang kalat mo kasing kumain! You are already 18, you should act on your age! Hindi 'yong para kang bata!" sigaw naman niya kay Isaiah na natuluan lang ng Ice Cream yung damit.
Halos maiyak na si Kaps na pinunasan ang damit. Si Peter ay kaagad umiwas kay Summer dahil baka mapagalitan din siya.
Simula noong nandito siya, palagi nalang niyang pinupuna ang mga simpleng pagkakamali namin. Ang bilis niyang magalit kaya nakakatakot na siya minsan. Kay Genesis lang naman siya mabait e. Buti pa si Kaps.
"Gosh! Stop messing around! Ang tatanda niyo na ayaw niyo pang magsitino! Kaya kayo iniiwan e!" sabi niya at umiling iling pa na parang sobrang dismiyado sa amin.
Napayuko kami. Ang sakit naman niya magsalita. Hindi pa kaya kami matanda! Cute pa nga ako e. At saka hindi naman kami iniiwan, siya lang naman ang umalis sa amin.
Matapos kaming pagalitan ni Summer ay nagpunta na siya sa sala kaya nang kaming magkakapatid nalang ang naiwan ay sabay-sabay kaming napabuntong hininga.
"Si Timog naman hindi nagagalit kapag natatapon ko ang pagkain sa lamesa. Sasabihin niya lang na wala pang 5 seconds kaya kainin ko ulit ang nahulog dahil sayang" nakangusong sabi ni Noah.
"H'wag niyo nalang pansinin. Iligpit na natin 'to para makatulog na tayo" seryosong sabi ni Peter.
Bumuntong hininga ako. May magagawa pa ba kami?
Matapos naming magligpit ay pumunta na rin kami sa sala. Doon ay naabutan namin si Summer na muling kinukulit si Genesis.
"Gen, come on, let's talk!" sinundan niya si Genesis na lumipat sa kabilang sofa.
"Stay away from me!"
"But we need to talk! Come on, I won't stop annoying you until you talk to me!"
"Fuck off!" sigaw ni Genesis dito bago siya nagmartsa paakyat sa hagdanan.
Sa ilang araw na nandito si Summer, palagi siyang iniiwasan ni Genesis. Ilang beses na rin niya itong kinukulit pero kahit tignan man lang siya sa mata ni Kaps ay hindi niya ginagawa. Ayaw na sakanya ni Genesis pero makulit si Summer. Ni-report ko na ito kay South pero palagi niya lang sinasabi na hayaan ko sila.
Napansin ni Summer ang presensya namin kaya masama niya kaming tinignan. Naiiyak ito na siyang hindi na bago sa paningin namin. Sa t'wing iniiwasan kasi siya ni Kaps ay iiyak siya o 'di kaya ay magagalit sa amin.
"Am I that hard to forgive? Bumalik naman ako, ah? Bakit ang hirap-hirap pa rin niya akong kausapin? You gave me a second chance but why can't he? Masyado bang nilason ni South ang utak niya?" humagulgul ito. Naupo siya sa sofa at tinakip ang mga palad sa mukha at doon umiyak nang umiyak.
"Ganoon niya lang ka mahal si Timog para matakot siyang dumikit sa kahit na sinong babae" seryosong sabi ni Peter sakanya.
Nag-angat ng tingin si Summer sakanya. Masama ang tingin nito at halatang hindi niya nagustuhan ang narinig.
"Mahal? That was fuck" sarkastiko itong tumawa.
"No. That was love" sagot naman ni Peter.
Mariin napapikit si Summer na para bang nagpipigil siyang sumabog. Nang magmulat ito ay wala siyang emotiong tumingin muli sa amin.
"Get out of my sight!"
Ngumuso ako. Bago pa makapagsalita muli si Peter ay hinila na kami ni Noah paakyat sa hagdanan. Iniwan namin si Summer na muling umiyak.
"Grabe, Peter! Ang galing mo do'n, ah? Saan mo natutunan 'yon?" Namamangha akong bumaling sa kapatid ko. Ibang klase, para siyang kakambal ni Genesis kanina. Sobrang seryoso!
Ngumisi ito. "Ayos ba?"
"Ayos ka, Peter! Napakaangas mo!"
"Hehe, salamat!" namumula siyang umiwas ng tingin.
Grabe, ibang klase talaga si Peter minsan. Ayos pala siya kapag gumagana ng maayos ang utak niya.
"Grabe si Summer, ang bad bad na niya sa atin" nakangusong sabi ni Isaiah.
Niyakap ko ito sa braso. Kung hindi ako ay madalas na si Isaiah ang napapagalitan ni Summer. Hindi namin alam kung bakit bigla siyang naging bad sa amin. Dati naman ang bait-bait niya.
"Okay lang 'yan, Kaps. Kaonting araw nalang babalik na si South" pagaalo ko rito.
Ang pagbalik ni South ang hinihintay namin. Sa t'wing sumasapit ang umaga ay natutuwa kami kasi palapit na nang palapit ang pag-uwi niya. Malapit nang matapos ang isang linggo, ibig sabihin ay makakasama na muli namin siya.
Dumiretso na sila sa kwarto ni Noah, doon kasi sila matutulog na tatlo, samantalang dumiretso naman ako sa kwarto ni Genesis. Pagpasok ko ay kaagad ko siyang nakita na may pinupunasan na isang kulay itim na bagay. Nakatalikod siya sa akin kaya hindi niya ako nakitang pumasok.
"Ano 'yan, Kaps?" tanong ko. Parang kidlat ang bilis niyang tinago ang bagay na 'yon sa ilalim ng unan niya. Bumaling siya sa akin nang may masamang tingin kaya napalunok ako.
"Don't you know how to knock?" singhal niya.
Waaaah! Ang sungit naman niya!
"Marunong. Ano 'yong tinago mo, Kaps?" usisa ko. Lumapit ako sakanya at patalon na dumamba sa kama niya. Natuwa ako nang tatlong beses akong tumalbog. Hehe, ang lambot talaga ng kama ni Genesis kaya gustong gusto kong matulog dito e.
Kinuha ko ang isang unan niya at niyakap iyon. Ang bango! Sa aming lahat, si Genesis ang may pinakalinis at mabangong higaan. Kay Noah kasi amoy panis na laway.
"It's none of your business" umiwas siya ng tingin. Tumayo siya at biglang hinubad ang puting T-shirt sa harap ko. Ngayon ay tanging itim na short nalang niya ang suot.
Naiingit ako sa katawan ni Genesis. Hindi ko siya nakikitang nage-exercise kaya hindi ko alam kung papaano niya napapanatili ang ganda ng katawan niya. Sana lahat katulad niya.
"Matutulog ka na, Kaps? Tabi ako sa'yo, ha? Hehe, baka kasi ma-miss mo si South. Ako muna ang Witch mo ngayon" ngumiti ako ng matamis pero tinignan niya lang ako ng masama.
"Tss."
Tumalikod ito para isara ang kurtina ng bintana niya. Pinatay niya rin ang ilaw kaya tanging liwanag ng lampshade nalang ang natira. Sanay matulog si Genesis na walang ilaw pero dahil sinabi kong matutulog ako rito ay hindi niya pinatay lahat ng ilaw. Alam niya kasi na takot ako sa dilim. Sa aming magkakapatid, silang dalawa ni Peter lang ang hindi takot sa dilim.
Umayos ako nang higa sa kama niya. Malaki ang kama nito kaya kasya kaming dalawa. Minsan nga kapag lima kaming nandito ay napapagkasya namin ang sarili namin sa kama. Magkakayakap kasi kaming natutulog.
"Genesis, gaano mo ka-miss si South?" Humikab ako. Inaantok na ako, hays!
"I cannot measure how much I miss her" sagot niya. Mula sa liwanag na dala ng lampshade niya ay nakita ko itong umupo muli sa kama. Ang likod niya ay nakaharap sa akin.
"Punta ka kaya ng Japan tapos ay mag-uwi ka ng Snow, hehe. Balita ko ay presko rin ang hangin doon. Ibalot mo nalang sa plastic ang hangin tapos iuwi mo para malanghap naman namin ang hangin sa Japan" inaantok kong sabi. Kusang pumikit ang mga mata ko sa antok pero bago pa ako tuluyang mapunta sa dreamland ay narinig ko pa ang sinabi nito.
"Crazy..."
Napangiti ako. Ang sweet niya 'di ba?
Tuluyan na akong nilamon nang antok. Napapanaginipan ko na kasama ko si Dora sa pagpunta sa green Mountain nang bigla akong naalimpungatan sa mga kaluskos. Mabibigat ang mga talukap na minulat ko ang mga mata at kaagad bumungad sa akin ang madilim na kwarto. Nakapatay ang lampshade kaya nakaramdam ako ng takot.
"Genesis?" Babangon sana ako para hanapin siya pero nakita ko ito sa tulong ng liwanag ng buwan na nagsusuot ng itim na damit. "Kaps, walang ilaw..."
"Nasira, aayusin ko muna. Just sleep and I'll take care of everything" aniya.
Mahigpit kong niyakap ang unan. Napansin ko na may suot na akong kumot. Siguro kinumutan ako kanina ni Genesis.
"Talaga? Saan ka pupunta?" tanong ko. Napansin ko lang na itim na itim ang suot niya.
"I'll just clean some mess and look for something to use for fixing the light" sagot niya.
Tumango ako kahit hindi sigurado na nakita niya iyon. Ipipikit ko na muli sana ang mga mata ngunit napansin ko ang isang anino na dumaan sa may bintana. Maging si Genesis ay napatingin doon.
"Kaps, may mumu?" nagsimula akong kabahan. Hinila ko lalo ang kumot sa katawan ko hanggang sa matabunan ang kalahating mukha ko.
"Close your eyes and sleep" utos niya.
"Paano 'yong mumu? Baka makapasok siya rito."
"I won't let that to happen."
"Talaga? Huhulihin mo siya?"
"No. I'll bring him back on his grave."
Medyo nakampante ako sa sinabi niya. Magaling tumugis ng mumu si Kaps. Ilang beses na kaming minumulto at palaging siya ang humaharap sa mga ito. Hindi kasi siya takot kaya kampante kami.
"Mag-iingat ka, Kaps. Nakakatakot pa naman ang multo" sabi ko.
"Yeah."
Napanatag ako sa sinabi niya. Muling may aninong dumaan sa bintana kaya kinilabutan ako. Pakiramdam ko maraming multo ngayon ang nakapalibot sa bahay namin. Waaaah! Sana mawala na sila!
Pinikit ko nalang ang mga mata at mas lalong hinigpitan ang yakap sa unan. Nakarinig ako nang kaluskos kaya minulat ko ang isang mata ko para silipin si Genesis. Nakita ko itong lumapit sa may unan at may kinuha ito mula sa ilalim. Naalala ko iyong tinago niya kanina.
Nasinagan ng ilaw ng buwan ang hawak niya kaya nakita ko kung ano iyon. Bakit may baril si Genesis? Ah! Baka iyong water gun iyon ni Noah. Hehe, siguro makikipag barilan ng tubig si Kaps sa mga multo para umalis sila. Ang galing! Ang talino talaga ni Genesis!
"Kaps, h'wag mong kalimutang lagyan ng tubig 'yan, ha? Mabilis maubos ang tubig niyan" paalala ko sakanya.
Napansin ko na parang natigilan ito. Kaagad niyang tinago sa likod ang watergun niya pero nakita ko na iyon. Hays, nahihiya pa siyang makita ko na naglalaro siya ng watergun. Ayaw pa niyang aminin na gusto niya rin ang larong iyon. Pakipot din minsan si Genesis.
"I thought you're already sleeping?" mahinang asik niya.
"Hehe, maraming namamatay sa maling akala, Kaps."
"Tss. Stay here and don't ever go out" mariing utos niya.
Siniksik ko lalo ang katawan sa unan na yakap ko.
"Bakit naman ako lalabas? Ang dami kayang multo. Baka kunin pa nila ako."
"Yeah. They will get you and eat you so just stay here."
"Aye aye captain!" ginaya ko ang boses ni Isaiah.
Bumuntong hininga ito bago nagtungo sa pintuan. Bago lumabas ay tumingin muna siya sa akin. Bitbit niya ang itim na watergun. Ang cool tignan ni Genesis sa hawak na baril-barilan.
"And Psalm?"
"Po?"
"Whatever you saw tonight, just keep it with yourself. This is a secret between you and me. Are we clear?" seryoso at mariing aniya.
Siguro ayaw ni Genesis na malaman ng ibang kapatid namin na naglalaro rin siya ng watergun. Hehe, nahihiya pa siya. Itong si Kaps talaga.
"Yes po! Magaling kaya ako magtago ng secret! Hindi niyo nga alam na Secret Agent ako ni South e, hehe. Pasimple ko kaya kayong minamanmanan ni Summer tapos isusumbong ko sakanya kapag nagdikit kayo. Secret namin 'yon ni, South! Magaling talaga ako magtago ng secret!" todo ngiti kong sabi.
Nangunot ang noo niya. Sandaling natahimik ito na parang may malalim na iniisip bago pinilig ang ulo at dismayado akong tinignan.
"This is just a dream, Psalm. You're only dreaming."
Hala! Panaginip pala 'to? Pero anong klaseng panaginip? Kanina kasama ko si Dora, tapos ngayon naman ay nakikita ko si Genesis na may hawak na baril-barilan? Hmm...panaginip nga lang ito. Never ko pa kasing nakita na humawak ng watergun si Kaps. Kapag kami ang naglalaro palagi lang siyang nasa tabi at papanoorin kami.
Masyado ko sigurong inimagine na makita siyang maglaro ng watergun kaya nakikita ko siya ngayon sa panaginip ko na may hawak na baril-barilan.
"Hala! Panaginip lang 'to!"
"Yeah. Now, shut your fucking mouth and let me start my game. I'm so thirsty for their blood. I cannot wait to kill them" nangigigil niyang sabi.
"Hehe, okay, Kaps! Good luck sa game mo! Galingan mo! I love you!" Kunwaring siniper ko na ang bunganga ko.
Nakita ko itong nagsuot ng itim na takip sa ilong at bibig. Ang mga mata nalang nito ang nakikita. Wow! Ang cool niya! Ang astig talaga ni Genesis! Lumabas na siya ng pintuan kaya pinikit ko na rin ang mga mata.
Hehe, napakaangas naman ng panaginip na 'to! Sana sa susunod na panaginip ko matapang na ako para sabay kaming tumugis ni Genesis ng mga multo.
_
SOUTHERN's POV
Nanggigigil kong sinubo ang sushi sa bibig. Sa bwisit ko pa ay pati sausage sinubo ko hanggang sa sobrang lobo na ng bunganga ko. Puno ng inis akong bumaling sa katabi kong kumakain.
He's eating slowly but elegantly. May nakasabit pang table napkin sa leeg at kompleto ang kubyertos sa lamesa. Para siyang royal prince kung kumain kahit sushi at sausage lang naman ang nakahaing pagkain sa harapan niya.
I swallowed the food in my mouth and drink my water. Pati tubig mapait sa panlasa ko. Ganito ba talaga ang tubig sa Japan? Parang mas masarap pa 'yung tubig gripo sa Pilipinas.
"What do you think of yourself? A Royal Prince?" asik ko sa katabi ko.
He lifted his head on me. His cold blue eyes almost made me choke on my own food. Kailan ba magbabago ang emotion ng batang 'to?
"I'm not a Prince but I'm a Royal Mafia Heir" sagot niya nang walang kabuhay buhay.
Black unruly hair, cold blue eyes. Small thickly brows. Small but pointed nose. Small lips and cute chubby cheeks. His fare and elegant looking skin makes him easily determine as a kid from an elite family. All in short, he's undeniably a good looking kid. Walang duda iyon. Syempre, my blood runs on his veins.
I cleared my throat and raised my eyebrow at him. Did he just mentioned his title again?
"Anong pakialam ko kung Mafia Heir ka? Wala 'yang titulo mo sa titulo ko" can I hit this kid? Ang yabang e.
"Really? What's your title, then?"
Ano nga ba?
Binasa ko ang ibabang labi at nag-isip ng magandang titulo ko sa sarili. Damn, South! Ang yabang mo e isang basagulerang anak ka lang naman ng Pangulo ng Pilipinas!
"I'm the Philippine treasure."
His brows creased together and gave me a doubtful look. Bakas sa mukha niya na hindi ito naniniwala sa sinasabi ko. He took a deep sighed, like he's gaving up on me.
"Yeah, you are. The remarkable gangster of the Philippines" he noted before he took a small bite of his sushi. Sa liit ng bunganga niya ay hindi kasya ang isang pirasong sushi rito.
Hindi ako makapaniwalang napasinghap. Aba! Ayos din ang batang 'to. Kailan pa niya nalamang gangster ako? Oh well, marami nga raw pala siyang connection magtataka pa ba ako?
"Yeah, and I'll be the death of yours too."
He shook his head. Sa murang edad niya, kung umasta ito ay akala mo mas matanda pa siya sa akin. Nakakapagtaka lang din na dire-diretso siyang magsalita, like he's already a matured man. Noong tatlong taong gulang ako ay bulol pa ako magsalita at tumutulo pa ang laway at sipon ko habang siya ay wala man lang bakas ng pagiging bata niya. Anong klaseng pagpapalaki ba ang ginawa sa batang 'to?
"Yeah, because I'll die while saving you" aniya nang seryoso.
Kinagat ko ang ibabang labi bago iniwas ang tingin dito. He surely has the ability to make me shut up. This kid, kaonti nalang ay iisipin ko nang matanda na talaga siya pero hindi lang lumaki. Kaonti nalang din ay masisipa ko na siya sa inis.
"Tapusin mo na ang pagkain mo riyan para makaalis ka na. I already bought you a plane ticket. Makakabalik ka na sa Pilipinas" saad ko bago tumayo.
"I don't want to go back in the Philippines. I haven't explored Japan yet" aniya bago pa ako makahakbang paalis.
Tinaasan ko ito ng kilay. "Ano ka si Dora explorer? Walang mag e-explore ng Japan! Umuwi ka ng Pilipinas!" sigaw ko. Pinapaiinit niya talaga ang ulo ko.
Sinimangutan niya ako at tinignan ng masama. Aba!
"I'm not going back there! I want it here! I want to stay here with you!"
Nagtatagis ang bagang na sisigawan ko muli sana ito ngunit may biglang humawak sa balikat ko para pigilan ako. Masama kong tinignan kung sinong kupal iyon at mas lalo lang nadagdagan ang inis ko nang makita si Vape.
"You heard him, Benedicto. He wants to stay here. Why don't you let him stay? He needs to explore the world while he's still young" pagpapaliwanag niya sa mahinahong na boses.
"Isa ka rin bang Dora Explorer? He's just three, Vape! Noong ganyang edad ko ay tumutulo pa ang laway ko at ang tanging iniisip ko lang ay kung papaano mahuhuli 'yung tutubi! E siya? Iniisip na agad mag explore! And to think that he came here alone at the age of three!" pagpupuyos ko sa inis.
"Are you mad because he came here alone?"
"Yes!"
"Then, you're worried because he travelled without someone to assist him. Deny it or not, Benedicto, you cared for your brother."
That got me. I swallowed hard and look at the kid. His eyes softened. Nangingiti siya pero pinipigilan niya lang iyon. I clenched my teeth and averted my eyes on him. Binalik ko ang matatalim kong tingin kay Vape. Seryoso ito ngunit may nanghahamong tingin sa akin.
"Wala akong pakialam sakanya. Nakakaabala siyang ng tao kaya ako nagagalit. Ngayon, kung hindi ka niya naaabala, i-explore niyong dalawa ang mundo. Isama niyo na rin ang dalawang 'yon, sakit kayong lahat sa ulo!" I said, reffering to Tito Jackal ang Josiah who's peering inside to watch us. Naglagay pa ng paso sa ulo ang matanda na akala mo naman ay maitatago siya nito. While his son? Ayon, nagtatago sa pagitan ng mga binti niya.
"Hala, South! Paano mo kami nakita? May third eye ka?"
Huminga ako nang malalim bago sila iniwan sa kusina. Kailan kaya ako magkakaroon ng healthy environment? Lahat nalang ng mga nakakasama ko mga unhealthy.
Dumiretso ako sa balcony. Nadatnan ko roon si Atarah na abala sa laptop. Her dark brown brows were creased together. Nakatitig siya sa screen na animo'y may kaaway siya roon. She looked so occupied, she doesn't even noticed my presence.
"Ano 'yan?" I asked and sat beside her.
Saglit lang niya akong tinignan bago binalik muli ang attention sa laptop. Sa kuryusidad ko ay napatingin din ako roon. I saw a map with red dots on some areas. May mga binary codes din sa dulo.
"Hindi ka ba nagtataka?" pagsasalita nito.
"Saan? Ano ba iyan?"
"Sigma Dynasty was build on 1990."
"Ano naman ngayon?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"Sigma was originally build in Cádiz, Spain. It was an underground organization for elite people."
Sumandal ako sa upuan at pinikit ang mga mata. Hindi ko alam kung bakit siya namo-moblema roon.
"I know that information Atarah. Everyone knows that actually" I noted.
Damn, ang sakit ng ulo ko! Dalawang araw na lang mag-iisang linggo na ako rito sa Japan. I wish everything will be settled right away nang sa gayon ay makauwi na ako sa Pilipinas. I miss the pollution. I miss the smell of the garbages. I miss my siblings. I miss the Crane. And I miss Genesis. Damn, miss na miss ko na ang tokmol na 'yon.
"South, we haven't know Sigma yet. Look at this!" siniko niya ako dahilan para imulat ko ang mga mata. Tinuro niya ang screen, wala akong nagawa kundi ang tumingin din doon.
"Ano ba kasi 'yan? I'm not good at codes, Atarah." Puros mga codes kasi ang pinapakita niya e wala naman akong maintindihan sa mga iyon.
"Wait..." She manipulated the keyboard and after awhile, a note showed up on the screen.
"29 de febrero de 1996. El heredero nació para reinar la Sigma."
"What was that mean?" kunot noong tanong ko.
"February 29, 1996. The heir was born to reign the Sigma Dynasty...Sino naman ang ipapanganak sa February 29---" puno ng pagtataka akong tinignan ni Atarah. "South, what was your birthday again?" she asked.
Napakurapkurap akong tumingin sa monitor bago binalik ang tingin sakanya.
"February 29..." Lumunok ako. "1998. Hindi ako 'yan."
Bumagsak ang mga balikat nito na para bang nawalan siya ng limang piso. Milyon na kasi ang halaga no'n sakanya.
"Sayang! Akala ko pa naman ikaw na ang tagapagmana. Sarap siguro kapag ikaw ang heiress ng Sigma 'no? Hindi ba gusto mo 'yon? Kaya nga binuwis mo ang buhay mo para lang maging rank 1" she looked at me.
"Ang gusto ko lang noon ay ang mapantayan si Lachlan. He's a Minister and I want to be on a high position like him" I shook my head. Hindi ko maiwasang mapangisi nang maalala kung ano ang nagpabago sa mga kagustuhan ko noon. "But now, everything changed. Wala na sa plano ng buhay ko ang mga ganoong bagay. Nag-iba na ang takbo ng direksyon ko" I said and look at her again.
"Kung makapagsalita ka akala mo naman matinong tao ka. I know how evil you are, Southern. At anong sinasabi mong iba na ang direksyon mo? What was that mean?"
"I'm planning to quit as a Gangster and I want to start my new life as an ordinary person. Gusto ko ng normal na buhay, Atarah."
Normal na buhay. That was out on my dictionary before. Pero ewan ko ba kung bakit bigla ko nalang naisipang magpakatino. This is a Crane Family's fault. Masyadong nakakavirus ang katinuan nila.
"Iba talaga kapag nagmahal 'no? You wanted to change for him. Hahayaan kita sa normal na buhay na gusto mo, South. I was on your feet before. Ginusto ko ring magbago para sa taong mahal ko pero nabagot ako kaya h'wag nalang" she shrugged her shoulders.
"You're so heartless. What was the name of your ex again?"
"Who? I had three exe's."
"Iyong binilhan mo ng chocolate at sinundo noong na stuck siya sa traffic."
"Ah! Si Kier. Ang gagong 'yon" she smiled bitterly.
"Bakit mo kasi iniwan? Edi sana masaya ka rin ngayon."
Mapait siyang ngumiti sa akin. I saw the spark of loneliness on her eyes but it vanished immediately.
"You know how difficult my life, South. Walang kasiguraduhan ang itatagal ko sa mundo. I don't want to leave him with so much pain and sadness. Mas mabuting iwan ko siya nang galit siya sa akin para hindi na niya ako iisipin pa. Ayoko rin naman siyang madamay sa gulo ng buhay ko" she said with so much sadness and disappointment.
Naiintindihan ko si Atarah. I'm feeling the same way too. Nasa hukay ang isang paa ko at walang kasiguraduhan kung hanggang kailan matatapos ang buhay ko. I am surrounded with guns and knives. Anytime by now, I'll die. And I'm afraid to leave my love ones just like that. Natatakot akong mamatay at iwan sila. Hindi pa ako handa.
If only I could turn back times, I will. Noon palang sana inayos ko na ang buhay ko. I have small regrets and disappointments but I'm not really totally blaming myself for my life now. Kung hindi ako naging pariwara, hindi ako itatapon ng ama ko sa mga Crane. Kung hindi ako naging basagulera, hindi ko makikilala ang mga kaibigan ko. Everything happens for a reason, and yeah, I believe on that. Siguro nga ay nakatadha talaga ako sa ganitong buhay at situation. Deadly but happy.
"Anyways, back to my business!" her mode suddenly changed. Bumalik muli ito sa pagiging seryoso at kuryuso. "I didn't know that Sigma has wide connections. Pati gobyerno ay nasasakupan niya rin. Look at this!" Tinuro niya ang mga red dots na nakita ko kanina.
Hindi ko talaga maintindihan ang mga iyon kaya tumango nalang ako na parang alam ko. She's just going to tease me for being stupid on the technologies.
"Ang lawak ng sinasaklawan nila! I'm starting to get curious about the legatee of Sigma. Buhay royalty siya kapag nagkataon. Who do you think is the inheritor?" she asked.
I shrugged my shoulders. "Malay ko. Ako ba may-ari niyan?"
Tinignan niya ako ng masama. "Wala kang kwentang kausap."
"Wala ka rin namang kwenta kaya patas lang tayo."
Nangigigil niya akong kinurot pero bago pa niya maidampi ang daliri sa akin ay biglang tumunog ang laptop nito.
"Oh! It's Rucc!" Mabilis siyang nagpindot at ilang saglit lang ay bumungad sa screen ang pagmumukha ni Rucc.
"Master!" he exclaimed.
"Mommies!" Rucc was pushed aside by Coby. Inilapit nito ang mukha sa screen at hinalikan iyon na para bang kami ang hinahalikan.
"Ang dugyot mo, Coby! Alis ka nga riyan!" winaksi ni Atarah ang harap na animo'y nandoon ang mga taong winawaksi.
Coby moved aside and settled himself beside Rucc. Ngayon ay nakikita na namin ng maayos ang mga ito.
"Kamusta, Master? Japan o Pilipinas?" tanong ni Coby.
Sinagot ko ito ng isang tanong.
"Kumusta ang mga Crane?"
They grunted and looked at me disappointedly.
"Hindi mo ba kami kukumustahin na mga kaibigan mo? Ang mga Crane talaga ang una?" nagtatampong ani nila.
"They are my priority at the moment."
"H'wag na kayong umasa sa taong 'yan! Ako nga na nalulungkot hindi man lang ako magawang pasayahin. She always cares about her babies" singit ni Atarah.
"Of course, they were precious than you" I fired back.
Matalim niya akong tinignan. Kulang nalang ay saksakin niya ako ngayon.
"Hays! Nakakatampo ka na Master pero sige, sasagutin ko ang tanong mo. Sa tingin ko ay okay naman sila---wait, pumunta pala kami kahapon sa bahay nila. Are you aware that they were living with other girl?" Coby asked at me.
Bumuntong hininga ako at tumango. "She's their first babysitter and Genesis' ex."
They gasped together. Maging ang katabi ko ay napasinghap sa gulat.
"What?!"
Malalim muli akong humugot nang hininga. "Yeah. You heard me right" tila napapagod kong saad.
Thinking that Summer and Genesis staying in one roof makes me lose all my energy. Pagod na akong mag-isip. Wala rin naman akong magawa dahil nandito ako sa Japan. I'm just waiting for the time to go back home. Una kong ililigpit ang kalat sa mga mata ko.
"Are you fucking out of your mind? Bakit mo hinayaang tumira sa iisang bubong ang boyfriend mo at ex niya?!" sigaw ni Atarah sa akin. Sa sobrang lapit pa namin sa isa't isa ay parang sasabog na ang tenga ko sa lakas ng boses nito.
"Wala akong nagawa e. Nandoon na ang impakta."
"Gago ka, South! Anong wala kang magagawa? Halika! Umuwi na tayo ng Pilipinas at palayasin mo ang linta!" She stood up and was about to leave but I stopped her.
"Upo ka nga. Hayaan mo munang magsaya ang linta."
"Magsaya na landiin muli ang boyfriend mo?"
"I trust Genesis. Nasa kanya na kung lolokohin niya ako" I smiled bitterly.
One thing I learned, it's up to the people if they choose to stay with you or not. Kung mahal ako ni Genesis ay hindi niya ako lolokohin at iiwan. He will stay faithful even if I'm not beside him. Kahit anong landi ng babae sakanya, kung may takot siya sa akin ay magpapakabait siya.
"E gago ka pala! Kahit ayaw kang lokohin ng tao kung malakas lumandi ang babae, wala! Talo ka pa rin! It's your choice, South. Save your relationship while you still can do something! H'wag mong hayaang masira ang relasyon niyo!"
"I trust him." I smiled to reassure her.
She clenched her jaw and looked at me angrily. She's very affected. Akala mo naman siya ang girlfriend, psh!
"Ikaw din. Ayokong magsisi ka sa bandang huli. At h'wag mong sasabihin na hindi kita pinaalalahanan. Papatayin kitang gaga ka!" she warned me.
"Yeah, please kill me if that happens."
"Tapos na kayo? Pwede namang kami ang kausapin niyo?"
Binalik namin ang tingin sa screen ng laptop. The two are smiling sarcastically at us.
"Sasabihin na rin namin na hindi na kami makakapasok sa bahay ng mga Crane. That girl named Summer warned us. She doesn't want us to play with the Crane. What's wrong with her? Naglalaro lang naman kami ng tagu-taguan tapos nagtago lang ako sa loob ng refrigerator nagalit na siya. She said, I'm too old to play such game" pagsusumbong ni Rucc.
"Noong kumuha nga ako ng pagkain sa ref. nagalit din siya. She told me that I shouldn't eat what's not mine. Kay Genesis daw 'yung apple pie. Sabi nga ni Genesis na hindi siya kumakain ng apple pie e. Kahit nga si Psalm pinagalitan niya kasi ininom daw niya 'yung Juice para kay Genesis. That girl is seriously hitting your boyfriend, Master. Umuwi ka na at paalisin siya sa bahay ng mga Crane!" Coby convinced me with pleading look.
"Seriously, Master. I don't like her. She's too harsh. She isn't North's best friend?"
"I saw her in some newspaper with your sister."
"Psh, birds with the same feather flocks together" Atarah rolled her eyes. "Your sister really doesn't know how to choose a good friend. Sabagay, everyone who nice to her is an Angel to her eyes" sabi nito.
"She's innocent" pagtatanggol ko sa kapatid ko. I know how naive she is. She's too innocent to notice what's good or bad around her. She was blinded with sweet lies. Iyon ang kahinaan ni North and I'm very afraid that her weakness will kill her.
"Yeah. Innocent and an infant" she snarled.
Napailing nalang ako. She really hates North. They never had a good communication. Mabuti na nga lang at bihira lang magtagpo ang landas nila dahil kung hindi, paniguradong sabog na ang mundo. They will never ever be a good friends.
"Master, napansin namin na lumalabas si Isaiah kasama ang Poseidon Gang. Are you aware of that?" Rucc get my attention.
Tumango ako. "I hired them to be their secret bodyguards."
"You've got to be kidding me! You're really insane, Southern! Ipinapahamak mo ang mga Crane! Nakalimutan mo na ba na kating kati ang leader nilang agawin ang pwesto mo? Nag-iisip ka ba?" bulyaw ng katabi ko sa akin. She's gritting her teeth angrily. Kulang nalang ay sakalin na niya ako sa sobrang inis.
"Master, they're dangerous! They are from Sigma! Mapapahamak ang mga Crane sakanila!" worried consumed on Coby's face.
"I agree with them. Hindi mo dapat hinayaang makalapit ang mga kalaban sakanila" Rucc said with serious look.
Humugot ako nang malalim na hininga bago sila tinignan ng seryoso.
"I know what I am doing. Hindi pa ako baliw para ipahamak ang mga taong iniingatan ko." I wouldn't risk Crane's life just like that. Of course, I'm on the right mind when I decided to make the Poseidon as Crane's secret bodyguards.
"Kung ganoon bakit ang Poseidon pa? Why did you choosed them?" kwestyon ni Atarah.
Umiwas ako ng tingin. "They are harmless."
"Harmless my ass, Southern! Everyone knows how dangerous they are!"
I shook my head. She never agreed with me.
"Just trust me."
They took a deep sigh of giving up. Tumahimik na ang mga ito at hindi na muli kwinesyon pa ang naging decision ko. And I know that they trust me. They have no choice.
"Malapit nang maganap ang Night Forum. Anong plano mo roon, Master?" tanong ni Rucc.
"Hindi ko pa iyan iniisip sa ngayon. For now, I have to focus on my problem here."
Night Forum is an annual warfare on Sigma. Dito naglalaban laban ang mga myembro ng organisasyon para sa panibagong ranking. Panibagong kapangyarihan at position. This is already the time for them to knock me down, and I'm very much sure that they are keeping their eyes on me. Watching and waiting to kill me.
"We have to widen our senses. This is the season where enemies seeks for our death. Kailangan nating mag-ingat" paalala ni Atarah sa amin.
We all agreed on her.
Nagtagal ang usapan namin tungkol sa Sigma at sa mga nangyayari sakanila sa Pilipinas. Ilang oras pa ang nakalipas bago nagpaalam na ang dalawa na matutulog na. It's already close to midnight.
"Inaantok na ako. Hindi man lang natin namalayan ang oras" Atarah yawned. Her eyes are bit teary and red.
"Let's sleep." Tumayo na ako at naunang pumasok sa loob ng bahay.
"Tabi tayo?" Ramdam ko ang pagsunod nito sa akin.
I raised my middle finger. I heard her soft chuckle, kasabay nito ang pagdinig ko pa sa isang hindi pamilyar na yapak ng mga paa. I made an abrupt stop. Mukhang nagulat ang kasama ko sa biglaan kong pagtigil kaya tinabihan niya ako at tinignan ng may pagtataka.
"Why did you stop?"
Inangat ko ang isa kong daliri at dinikit ito sa labi ko, keeping her on silence. She looked so curious but she remained still. Inilibot ko ang paningin sa buong kabahayanan. The wall lamps were only the source of light in the whole Mansyon. Tahimik na ang bahay, paniguradong mahimbing na rin ang tulog ng mga kasama namin.
I immediately turn to the kitchen when I saw a shade of a man passed through the grey wall. Mukhang nahalata rin ni Atarah iyon. She immediately readied herself for a possible attack. Tumingin siya sa akin kaya tumango ako. I looked upstairs. A total darkness was there. Just when I was about to go up there when I heard a loud thud coming from the room. Nagkatinginan kami ni Atarah kasabay ang pagtakbo naming dalawa paakyat sa pangalawang palapag.
"Waaaaaahhhh!"
Shit!
Ang sigaw na iyon ay walang dudang galing sa kwarto ni Josiah at Tito Jackal. Mabilis kong sinipa ang unang pintuang nakita ko. With the light coming from the window, bumungad kaagad sa akin si Tito Jackal na nakagandusay sa sahig. Duguan. And Josiah was being dragged by a man with black clothes. Nakasuot ito ng itim na maskara habang may espadang nakasabit sa likod niya.
"South-chan!" He cried my name as he tried to escape from the man's grip.
"Josiah!"
I was about to attack the man but Atarah suddenly screamed.
"Vape!"
Wala sa oras akong lumingon ngunit ganoon nalang ang panlalamig ko nang makita si Vape na tumilapon sa sahig. Duguan ito at puno ng sugat ang buong katawan. There was also a knife stabbed on his chest. A sharp pain and anger crept inside me. Wala akong sugat pero pakiramdam ko ako ang nasaksak ng ilang beses.
"Oneechan!"
I came back on my senses when I heard Josiah's cry. Tumakbo si Atarah papunta kay Vape kaya tinuon ko muna ang attention kay Josiah at sa lalaking may hawak sakanya. He's trying to get him by pulling him on the window. Doon ay napansin ko ang taling nakakonekta sa katawan ng lalaki. I clenched my jaw and ball my fist.
"Let him go!" nangigigil kong saad.
From the shade of light I saw the man smirked at me. Bahagya kong kinunot ang noo. Why does it feel like I know him? Pinilig ko ang ulo at humakbang papalapit sakanila. He's using Josiah to shield his body. Binunot nito ang espada sa likod at tinapat sa akin. Nagtagis ang bagang ko.
"Huhuhu! South-chan! Dada ko!" Josiah can't stop crying. Nakatingin ito sa amang wala ng malay na nakahandusay sa sahig.
I took a one step forward. Umatras naman ang lalaki. From my peripheral vision, I saw the broken lampshade scattered just near me. Hindi ko pinahalata na may pina-plano ako. The guy looked skilled and professional, just one wrong move and he'll take Josiah away from me. From us.
"Let him go. Tayo ang magtuos" kalmado ngunit mariin kong saad sa lalaki. I don't know if he understands me or not. Nakatakip ang mukha niya kaya hindi ko matukoy kong Hapon ba ito o Pilipino.
A loud pound was echoed in the room making me turn my head behind. Nakita ko si Atarah na tumalsik sa pader. Blood was spilling on her mouth. Nakahawak ito sa sikmura at halatang nanghihina.
"Waaaah! Oneechan!"
Muli kong binalik ang tingin ko kay Josiah na ngayon ay pilit nang nilalabas ng lalaki sa bintana. I gritted my teeth at habang abala ang lalaki sa paglabas sakanya ay mabilis kong sinipa pataas ang lampshade at binato sa mismong mukha ng lalaki. He tried to dodge it but it's too late. Nadurog ang lampshade sa mukha niya kasabay ng paghiyaw niya at pagbitaw kay Josiah. Mabilis kong hinila si Josiah at tinago sa likod ko. Mabilis ding nakabawi ang lalaki kaya kaagad niya akong sinugod ng espada. I dodge all his attack. Tama nga ako ng hula, experto ito sa paghawak ng armas. Tinulak ko sa gilid si Josiah para makagalaw ako ng maayos.
Hinarap ko muli ang lalaki nang may matapang na mukha. His hazel brown eyes were illuminated by the moonlight. Pamilyar sa akin ang lalim at talim ng mga iyon. Ngayon ay sigurado akong kilala ko ang lalaking ito.
"Hiyaaa!"
He attacked me continuesly. Todo ako nang iwas habang nag-iisip kung papaano siya malulusutan. I stepped on the bed and jump on the right side. Nakita ko ang telepono sa bedside table kaya iyon ang hinablot ko at nang sumugod siya muli sa akin ay kaagad akong umiwas. Yumuko ako at umikot sa likod niya sabay walang pagaalinlangang pinulupot sa leeg niya ang kawad ng telepono. I gripped his neck tightly. He tried to escape but I immediately kicked the back of his toes making him groaned and kneeled on the floor. Nabitawan nito ang espada kaya nagmadali akong sinipa iyon pataas para mahablot ko. And when I had the chance to grip the sword, I hit his back without any second thought. Blood splattered on me. Hindi pa ako nakuntento sa dugong nakikita ko kaya hinila ko ang buhok niya at hinarap sa akin ang mukha niya. Tinutok ko ang espada sa leeg nito.
Walang ibang tumatakbo sa isip ko ngayon kundi ang makaganti at pumatay. He hurt Tito Jackal, he tried to get Josiah, and he hurt Vape. Nanginginig at nangangati ang kamay kong idiniin ang espada sa leeg niya.
With the light coming from the moon, I saw his hazel eyes staring at me with so much loneliness. Biglang nanlambot ang tuhod ko nang walang dahilan. Bakit ako naapektuhan?
"Lo lamento mucho, mi corazón..." mahinahon at puno ng pagdurusang aniya.
Kumunot ang noo ko. Anong sinasabi niya? Sigurado akong hindi ito Hapon.
He's really familiar with me. Alam ko sa sarili ko na kilala ko talaga ang taong ito.
"South!"
Malakas na tili ni Atarah ang nagpabalik sa katinuan ng utak ko. Just when I was about to turn my head to look at her, the guy immediately made a swift move. Sobrang bilis ng mga pangyayari. Nakita ko nalang ang sarili ko na nasa ilalim ng mga bisig ng lalaki. He get something on his pocket and I saw a dagger. Mabilis niya iyong binato sa kasamahan niyang akmang aatake sa akin mula sa likod.
My mouth agape when the guy fell on the floor. Lifeless. Sunod ay natumba rin ang lalaking promotekta sa akin. I saw a knife stabbed on his shoulder. Madilim pero kita ko pa rin kung papaano umagos ang dugo mula roon.
He saved me. My killer fucking saved me.
"South! Hurry up! Kailangan na nating umalis!"
Sa pagkataranta ko ay kaagad akong tumayo at iniwan ang lalaki. Lumapit ako kay Josiah na umiiyak habang pilit ginigising ang ama.
"Josiah, let's go..."
He looked up on me. Punong puno ng luha ang inosente nitong mga mata. I suddenly felt sad for him. He never had a good life. Buong buhay niya ay puros sakit ang nararamdaman niya kaya nga nagtataka ako kung bakit nagagawa pa rin niyang ngumiti at maging masaya para sa mga simpleng bagay. He's surely an innocent. Katulad na katulad sa mga kapatid niyang naiwan sa Pilipinas.
"Oneechan...t-tulog si Dada..." he's sobbing like a kid. Inalog alog niya ang ama pero hindi na ito magising pa.
He thinks he's only sleeping wherein his father was coated by his own blood. Hindi ko alam kung papaano ko iyon ipapaliwanag sakanya.
"Josiah, kailangan na nating umalis..." I patted his shoulder.
"Si D-dada tulog pa...g-gising ko muna s-siya" tears fell on his cheeks. Kaagad akong umiwas ng tingin at napatiim bagang. "South-chan, gising mo Dada ko!" Inalog nito ang binti ko.
I sighed and patted Tito Jackal's cheek. "Hoy, gising na..." mahina kong saad ngunit hindi magising. Tumingin ako kay Josiah na nakanguso habang pumapatak ang mga luha niya. "Kapag hindi ka pa bumangon diyan ililibing na kita ng buhay."
With that, Tito Jackal slowly open his eyes. Tumingin siya sa akin at ngumuso.
"South, masakit katawan ko, huhuhu!" iyak niya.
"Mas masakit kapag wala kang katawan. Tumayo ka na riyan at umalis na tayo" saad ko.
Dahan-dahan itong tumayo. Nanghihina siya at pilit iniinda ang mga sugat. I could see the pain on his eyes but he tried to smile on his son. Niyakap niya ang anak pagkatayo nito.
"Nasaktan ba ang Junakis ko?"
Umiling ito. "Takot si Josiah..."
"Natakot din ako."
Iniwas ko ang tingin ko sakanila. I saw Atarah carrying Vape on her shoulder. May malay na ito ngunit halata ang sobrang panghihina. He looked so beat up. Maging si Atarah ay may mga sugat sa katawan. Bumaling ako sa dalawang nakaitim na lalaki na nakahandusay sa sahig. They are both lifeless.
"Let's go!"
Inalalayan ko rin si Tito Jackal. Bago kami lumabas ng kwarto ay hindi ko maiwasang mapalingon sa lalaking nagligtas sa akin ngunit ganoon nalang ang gulat ko nang makitang wala na siya sa kinaroroonan kanina. I looked at the open window. Nililipad ang puting kurtina nito. Napansin ko ang dugong pumapatak sa bintana, he surely escape from there. Hindi ko man lang naramdaman ang pagtakas niya.
A small smile crept on my lips. He saved himself. Hindi ko alam kung bakit biglang nagbago ang tingin ko sa lalaking iyon. I was thirsty for his blood but when I stare at his hazel eyes, naging lutang ako at nawala sa isip ko na kailangan ko siyang patayin.
Whoever he is, I'm sure, we'll see each other again.
"Nasaan si Baby?"
Nasa labas na kami ng bahay nang biglang magsalita si Atarah. I immediately made an abrupt stop. Isang malakas na kabog ang nangyari sa dibdib ko, sunod ay parang wala na akong maramdaman.
We heard a car engine at sunod ay ang pagmamadaling umalis ng isang itim na Van sa harap namin. Wala sa sarili akong tumakbo papunta sa sasakyan ni Vape. Narinig ko pa ang sigaw ng mga kasama ko pero hindi pumasok ang mga iyon sa utak ko. Isa lang ang tumatakbo ngayon sa isip ko. Si Gyro.
The car key was already inside the car so I immediately drove it at the very high speed. Mas binilisan ng sasakyan ang takbo ngunit hindi ako nagpatalo. I overtake all the car we passed just to get near the black Van. Habang tumatagal ay mas lalong humihigpit ang hawak ko sa manibela. The thirst on my blood to kill was very inevitable. Nangigigil ako.
"Fuck!"
My head was almost hit the car window when the car beside me bump my car. Mabilis akong nakabawi, I shake my head to lessen my dizziness and stepped on the gas again. Nauunahan na ako ng sasakyan kaya binilisan ko ang habol.
We were already on the bridge. Horns of cars deafening my ear as we passed them with high speed. Mabilis ang sasakyang hinahabol ko kaya medyo nahihirapan akong sundan ito dahil na rin sa dami ng sasakyan sa paligid. I stepped the gas and manipulated the car gears to increase my speed. Halos makatabi ko na ang itim na sasakyan. Bubunguuin ko na sana ito ngunit naisip ko na nasa loob si Gyro. I clenched my jaw and changed my plan.
Nangigigil kong iniwas ang sasakyan, careful enough not to hit it just for the kid's safety. Nakita ko na iisang likuan lang ang meron sa dulo ng tulay kaya paniguradong doon didiretso ang sasakyan. Imbes na buntutan ito ay inunahan ko na ito sa likuan. I saw the way to the tunnel that leads to the other town. Tinignan ko ang isa pang daanan at nakitang maraming sasakyan doon. There was also a stop light kaya tiyak na hindi nila pupuntahan ang routang iyon. I move the gear to the tunnel, I was relief that there are no other car leading there. I looked at the rearview mirror and smirked when I saw the black car followed me. I manipulated the car to blocked the way. I stepped the break and immediately took the gun on Vape's compartment before I went out of his car. Dumiretso ako sa likod ng sasakyan at binuksan ang compartment niya roon. Mas lalo akong natuwa nang makita ang dala-dala niyang baseball bat. He loves to play baseball and all his car has baseball bat for game purposes. Just like this one.
Huminto ang sasakyan nang makita na nag-aabang ako sakanila. Aatras pa sana ito ngunit mabilis kong inangat ang baril at tinamaan ang mga gulong nito. Maging ang pwesto ng driver ay tinamaan ko dahilan para huminto ang sasakyan. Tinapon ko sa gilid ang baril nang maubos ang bala nito. I took the baseball bat and walked near them.
Lumabas ang limang nakaitim na mga lalaki. Lahat sila ay may mga takip sa mukha. Mas lalo akong nagngitngit sa galit nang makita na bitbit ng isa si Gyro. I looked at him. Dried tears were visible on his eyes. Napatiim bagang ako nang makita na may nakasuot sakanyang itim na bag na may lamang bomba.
"You cannot escape this time, South Benedicto" the guy who had gun on his hand talked.
Nangunot ang noo ko. May isa akong napagtanto, they are not Japanese. Sigurado ako na hindi sila ang Bendeta Gang ng Nanay ni Josiah. They are not the one who wants to take Josiah away from us, they are the one who wanted to kill me.
Tangina, pati ba naman sa Japan sinundan nila ako?
"Sino kayo?" malamig kong tanong. Tumingin ako kay Gyro. I cannot believe at his early age he experienced this kind of situation. He's very unfortunate.
He looked at me with those scared blue eyes. Hindi ako sanay na nakikita ko ang ganyang expresyon niya. His cold eyes were now replaced by total scared and innocence. Gone the cold Gyro. Ngayon ay isa na siyang takot na takot na bata.
"Kailangan pa bang malaman 'yon? Didn't know you're so stupid. Tinagurian kang Milagrosa wala ka namang kwenta."
Nagtagis muli ang bagang ko. Sa kabila ng pangigigil ko ay tinaasan ko siya ng kilay. Now, I confirmed it. They knew me so I assumed they are from Sigma. So funny fucking idiots.
I smirked dangerously.
"Really? Do you want me to prove why they called me Milagrosa?"
He stepped back. Panandalian siyang lumingon sa mga kasama niya na halatang hindi alam ang gagawin. And when he looked at me again, I saw the spark of terror on his eyes. Mas lalo akong napangisi.
"¡Basta ya! Hermana, para ya!"
Natigilan ako sa sigaw ni Gyro. He wags his body to escape from the man's grip on him. Hawak-hawak ng isang braso nito sa sikmura habang ang isang kamay ay ang baril. He carried the kid just like a pillow that ready to be thrown.
"Leave! It's a trap---" the guy covered Gyro's mouth.
Trap.
Tumingin ako sa paligid ko. I looked at the edge of the tunnel when the lights started to turn off one by one.
"Leave, Hermana! Leave!"
"Tumahimik kang Bata ka!" The guy gripped Gyro tightly making him flinched and cry.
Humihigpit ang hawak ko sa baseball bat. "Pakawalan niyo ang bata. Ako ang kailangan niyo kaya h'wag niyo siyang idamay" malamig at mahinahon kong saad.
Tuluyan nang namatay ang ilaw sa buong lagusan. Ang tanging ilaw nalang na natitira ay iyong galing sa dalawang sasakyan.
"He's your brother. Of course, he's involved here."
"He's not my brother" agap ko.
Pain crossed on Gyro's eyes. He sobbed and avoid his gaze on me. Nanatili lang akong malamig at walang emotion.
"Ano ka, patawa? Alam naming kapatid mo ang batang ito" the guy chuckled.
"I only have three siblings. They are Northern, Eastern and Western. And I'm Southern. And that Kid's name is Gyro. Nasa pangalan na ang ebidensya. Mukha bang kapatid ko 'yan?" I raised my eyebrow.
"I hate you and all your hurtful words!" sigaw ni Gyro sa akin.
"See? He hates me. Ang magkapatid nagmamahalan" I added.
Nagkatinginan ang limang lalaki. Hindi alam kung maniniwala o ano. Mabilis ngunit maingat akong humakbang papalapit sa lalaking malapit sa akin. He carried a gun and there was a knife hiding on his belt. Nang mapatingin muli sila sa akin ay binalik ko ang malamig kong expresyon. Nagtataka akong tinignan ng lalaking malapit sa akin. I remained emotionless.
"Hindi ko kapatid ang tyanak na 'yan."
"¡Cierra la boca! ¡Cierra la boca!" patuloy na sigaw ni Gyro. He's sobbing and crying. Hate and loneliness were visible on his eyes. Iniwas ko nalang ang tingin ko sakanya.
"Minumura na niya ako, oh!"
"¡Cierra la boca! I hate you!" he keeps on screaming at me.
"Tumahimik ka na nga! Ang ingay-ingay mo!" The guy who's carrying him shouted at him. Inalog pa niya ito para tumigil pero mas lalo lang umiyak ang bata.
Nagtatagis ang bagang na hinigpitan ko lalo ang hawak sa baseball bat.
"Gusto niyo makakita ng magic?" I asked out of nowhere.
"Saan?" The guy immediately ask.
"Tingin sa taas."
Tumingin naman sa taas ang mga uto-uto. "Wala naman---"
Before they could look at me again, I immediately throw my baseball bat on the guy's face making him bounce to the floor with his broken face pero bago pa siya bumagsak sa sahig ay mabilis ko nang inagaw ang baril niya at kaagad pinatamaan ang dalawa. Two more left. Mabilis na nagtago sa sasakyan ang isa at ang may hawak naman kay Gyro ay pumasok muli sa sasakyan. I thought he'll stay there but he came out again with his new shot gun. Napatiim bagang ako.
Sunod-sunod niya akong pinutukan ngunit mabilis akong nakapagtago sa sasakyan ni Vape. I suddenly felt sad for his Lamborghini. He'll freak out when he saw his car was tortured by bullets. I gripped the gun on my hand. Sinilip ko ang lalaki at nakitang abala ito sa paglalagay ng panibagong bala. I took that chance to get out and immediately aimed his neck. Napahawak ito sa leeg bago natumba sa sahig ng walang malay.
A car engine got my attention. Doon ay nakita ko na nagbabalak tumakas ang natira. Hinagis ko sa gilid ang baril na hawak ko at pinulot ang shot gun ng lalaki kanina. I reload it and took a large strides to the car. Just when he was about to maneuver the car when I shot his head inside the car. Kaagad namatay ang makina ng sasakyan. Lumapit ako rito at mabilis na binuksan ang pintuan. I saw Gyro crying inside. Para akong nanghina nang makita na umaandar na ang bomba na nakasabit sa katawan niya.
"Let's go..." mahina kong sabi. Binitawan ko ang baril at sinubukan siyang abutin para matanggal ang bomba pero imbes na lumapit siya ay lumayo lang ito sa akin.
"Don't touch me. Stay away from me!" sigaw niya sa akin.
Bumagsak ang mga balikat ko. "Gyro, you have a bomb on your body! Let me take that off!" Sinubukan ko muli siyang abutin pero winakli niya lang ang kamay ko.
"Why do you care? Just let me die! I'm not your brother, right? Then, leave me alone and just let me die!" puno ng pagtatampo nitong saad. He rubbed his teary eyes.
Tinignan ko ang bomba sa katawan niya. Dalawang minuto nalang at sasabog na iyon.
"Gyro, come on! Let me remove the bomb!" I frustratedly reached him again but he stay still. Kulang nalang din ay isiksik niya ang katawan sa dulo para hindi ko siya malapitan.
"No! Let the bomb kill me! Let me explode!" iyak niya.
Huminga ako nang malalim. Nasabi ko na ba na wala akong pasensya sa mga bata? Sa isip-bata meron pero sa literal na bata, wala.
"Gyro, I cannot let you die in explosion!" giit ko.
"Why not? I'm not your brother so stop caring. My name is Gyro so I don't fit as your sibling!" He sobbed harder. Gone the cold kid with blank expression. The Gyro I know was now a normal three years old who cried at petty things.
"There's no use coming here in Japan! I should have been stayed at home and let you die without knowing the truth! I should have been focused myself on my studies and not bothering you! I'm not your brother so I shouldn't care at you at all!"
I shook my head. I really cannot believe this kid. He's just three years old yet he rants like he's sixteen.
"So what if I die in explosion? Why do you care? Just leave me alone and let me die! I'm not your brother----"
Inabot ko ito at walang pagaalinlangang hinila at niyakap nang mahigpit. Shocked was registered on his young face. Huminga ako nang malalim.
"Sorry na. Of course, you're my brother...my fucking little brat" mahinahon kong sabi. I closed my eyes.
"But you told to the guys that I'm not your brother..." mahinahon ngunit nagtatampo paring aniya.
"I said that to save your ass. Do you really think I'll let them hurt you?"
"Why not? I'm not your brother---"
"Shut up! You're my brother. Your name doesn't sound as like our name but you still show directions. Perimeter Gyrocompass, walang maliligaw sa'yo..."
"Really?" He looked up on me. His blue eyes sparks with innocence and amusement. It's like he believes in fairytales.
"Yes. Now, let me take the bomb before we both explode here. I don't want to die just like that. That will be a humiliation to my soul."
"Oh! It's okay, I already manipulated the bomb. It's not going to explode anymore" taas noong saad niya.
Nagulat ako pero hindi ko iyon pinahata. I blinked three times at him while he only showed me his cute smile. He's just three, how can a fucking three years old manipulate a bomb? Ibang klase!
"So, all this time you're only giving me a drama?" Tinaasan ko siya ng kilay.
Nahihiya siyang umiwas ng tingin.
"Ate North taught me how to act when you're really desperate or something. I just applied what I learned."
Sinapo ko ang noo ko. Susme! Tanginang North 'yan, pati bata tinuturuan!
Sisinghalan ko pa sana ito ngunit nagulat ako nang bigla niya akong hinalikan sa pisngi at niyakap nang mahigpit. I froze.
"Don't be mad. Can we go home, now? Those idiots ruined my sleep.." he yawned.
I tsked and carried him on my arms. Hinigpitan nito ang yakap sa leeg ko.
"Tyanak ka talaga" I murmured.
"At least, I'm your brother" he stated.
Ginulo ko ang buhok niya bago sinakay sa butas-butas na Lamborghini ni Vape. He'll kill me for ruining his car.
"Yeah, my little compass..."
___