Third Person's P.O.V
Patuloy ang pag-agos ng luha mula sa mga mata ni Krystalia. She's now in her painful state, she can't believe that it happened. Kumawala siya sa pagkakayakap sakaniya ni Maxwell and started walking while staring at Ezekiel's burned car. She's crying silently.
"E-Ezekiel" she uttered, full of pain in her heart.
"Stop her! Baka may sumabog pa!" sigaw ni Sandra na hindi pa rin makapaniwala sa nangyari. But no one listened.
Sa halip ay sinundan ng mga agents si Krystalia at nagsimulang libutin ang lugar na sumabog. Nang masigurong wala ng makakapagpahamak pa ay nag-okay sign ang mga ito sa kanila. Parang napapasong hinakawan ni Krystalia ang pintuan ng kotse, sa driver seat. Her tears falling from her eyes continuously.
"Mr. Simon Mizwalez, a mafia boss. His body found inside the convention center together with three guys" anunsyo ng isang agent kay Maxwell na ngayon ay tulalang nakatingin sa kotse. He didn't cry, but pain surrounded his whole body.
"C-Clean e-everything" si Shanella na ang sumagot. Hindi niya magawang tignan ang agent na kaharap ni Maxwell dahil tulala din ito sa kotse ni Ezekiel. She still can't believe what happened.
Tumango ang agent at iniwan sila.
"No, no" Krystalia keeps on murmuring as she opened the car's door and saw a body of a man. Naitakip niya ang likod ng palad niya sa bibig niya and keep herself from crying it loud at napaatras, she can't accept it. Napaatras siya at walang tigil sa pag-iyak.
Sa pagkakataong iyon, kahit na tulala sila Maxwell, he pushed his self and go near her. Hinila niya ang kamay nito paharap sakaniya at niyakap ito. Doon napahagulgol si Krystalia. "T-Tell me it's not Ezekiel" umiiyak na wika ni Krystalia. He stared at the burned body na hindi na makilala dahil sa pagkasunog ng buong katawan nito.
Napatakip sa bibig sila Shanella at Sandra pati na ang ibang babae sa grupo nila nang makita ang nasa loob ng kotse. Ang mga lalaki naman ay agad napaiwas ng tingin. Habang yakap yakap ni Maxwell si Krystalia ay unti unti siyang naglakad palayo sa kotseng iyon. He pulled Krystalia and brought her inside their van. No one can determine how painful Krystalia is feeling right now. She's in extreme pain with what she just witnessed. But the pain she is feeling right now is just half of what Maxwell is feeling right now but choose to be hidden. He stayed emotionless, not showing how he feels.
Jeydon Lee's P.O.V
"That's not Ezekiel. No, that's not him" Krystalia continuously murmured while I'm hugging her. I want to cry in pain, I just witnessed how his car burned and I'm sure— I'm sure that's him.
Hindi kapani-paniwala pero siya iyon. The moment he pushed me away, I saw how fast he is to jump in in the car. Fuck it! I should've known that the car will burn! Damn it, hindi sana ako pumayag na maiwanan siya!
The moment I saw his body inside the car confused the hell out of me. I am feeling the pain but I didn't cry. I am feeling so much pain because of what I witnessed but I didn't cry. Why?
I couldn't believe it happened. H-He died...
I could still remember how he cried last night.
—Flashback—
I was about to enter the opened room when I heard Ezekiel sighed heavily. Tumahimik ako sa isang tabi at pinakinggan siya.
"Ofcourse I will. You too, kuya loves you princess" he spoke up and that made my eyes widened. I can't be wrong. He's crying.
Tahimik akong pumasok sa kwarto at tinignan siya nang hindi niya napapansin. He's fucking crying! It's gay-shit. Kahit nakatagilid siya saakin ay kitang kita ko ang lumalandas na luha sa pisngi niya. Lalo akong natahimik nang ibaba ni Ezekiel ang teleponong hawak at pinakatitigan iyon.
He stared at nowhere pagkatapos ay napasinghap ako ng mahina nang marahas niyang ibinato iyon sa sa pader. It broke, ofcourse. Pero hindi na iyon ang pinakanapansin ko, it's his reaction. Sinabunutan niya ang sariling buhok na parang wala sa sarili at sumandal sa swivel chair na kinauupuan niya.
And that made my heart broke. He's crying— in pain..
— End of Flashback —
I thought that was the most heartbreaking part I witnessed on my entire life.. But I didn't expect it to be this painful, witnessing my own bestfriend's death. Wala akong nagawa, wala akong naitulong. Wala akong naging kwenta.
Napakurap ako and felt something. Agad tumama ang daliri ko sa pisngi ko. Tear escaped from my eyes without me, knowing.
Ezekiel, why have to be this early?
Napapikit ako sa sakit, trying to escape from reality, trying to make my self believe that it's just a fucking nightmare. He's not gone. He isn't. No.
Third Person's P.O.V
Pauwi ng bahay ay wala sa sarili si Bea. Alys was forced to go with her dahil wala talaga ito sa sarili. All her mind is filled with her kuya Bryan. She didn't know why but her heart is beating so fast like something wrong happened.
"B-Bestfriend, si kuya.. si kuya gusto kong makausap" wika niya habang nakatingin sa labas. It's just 7:30 in the evening, pero dahil sa hindi maganda ang pakiramdam ni Bea ay napilitan silang lisanin ang school.
"Ha? Bakit? baka busy yon bestfriend" sagot ng kaibigan niya.
"No. I want to talk to him now" pamimilit niya. Wala talaga ito sa sarili. Nag-aalala para sa kaniyang kuya.
Alys sighed heavily at kinuha ang phone ni Bea sa bag ang ni-contact ang number ng kuya nito. Napatitig siya sa phone nang sabihing cannot be reached ito. "Bestfriend, nakapatay yata phone ng kuya mo. Di ko siya ma-contact" aniya kay Bea.
Napalingon agad si Bea sa kaibigan na may pag-aalala. Hindi niya alam kung bakit ganoon nalang ang pangamba niya. She's not feeling right, may mali talaga at hindi niya alam kung ano iyon. Napatitig siya sa labas hanggang sa marealize ang isang bagay. "Si bhestie o kaya si Cindy. Baka kasama nila si kuya" aniya. May posibilidad na kasama nga nila ito.
Another sigh escaped from Alys' mouth at tinawagan si Cindy na nasa una lang ng contacts ni Bea. It rings pero walang sumasagot. She's actually worrying about her bestfriend right now, kanina pa kasi ito tulala at namumutla. Parang napakalalim ng iniisip. Pangalawang tinawagan niya si Mia and it rings.
Sa pinangyarihan ng insidente, while Maxwell and Krystalia are inside the van, Agent Maureen, Agent Eunice and Agent Gabriella were talking to Agent Eunice' organization regarding to the bodies found, ang iba ay hindi pa rin makapaniwala at nakatitig pa din sa bangkay na nilalabas ngayon mula sa kotse. Magkatabi si Shanella at Sandra habang nakatitig sa bangkay. Hindi man nila maamin sa sarili ay masakit pa din ito sa puso nila.
"They're still examining the body" anunsyo ng isa sa mga agent sa organization. Agent Eunice sighed deeply.
"It can't be Ezekiel. Fucking hell, no" sa unang pagkakataon, maririnig ang galit at puno ng sakit ang boses ni Lamperouge. He walked out with pain at pinipilit ang sarili na hindi ito ang Prince.
"Find him, alam kong nagtatago lang sa kung saan si Bryan" seryosong wika ni Anderson sa mga kasama. Napatitig ang mga lalaki sa winika niya. "Damn it! Hindi 'yan si Bryan! Wake up!" sigaw niya sa sama ng loob. He still can't accept it. While Strife on the other hand chose to just behave at hinayaang maglayag ang isip.
"The body" nagsalita ang isa sa mga agents na nag-examine sa katawan na nasa loob ng kotse. Napunta ang atensyon ng lahat dito dahil na din sa lakas ng boses nito.
Kinakabahang nakatitig sila Shanella sa agent habang hinihintay ang sasabihin. The agent sighed deeply like he's having a hard time speaking.
"The body inside the car is Bryan Xee Mendez, also known as Ezekiel Mendez" nagsinghapan ang mga nakarinig sa sinabi ng agent. Bigla na lang tumulo ang luha nila Shanella at Sandra na kaninang pinipigilan nila dahil hindi pa naman sigurado kung si Ezekiel nga ito. But now that it is confirmed, sunod sunod na ang pagtulo ng luha.
"A-Anong sasabihin ko kay bhestie?" umiiyak na wika ni Shanella.
Natulala si Strife at Anderson sa narinig. Hearing their friend's name right now is the most painful thing. Ngayong siguradong si Ezekiel na ang bangkay ay mas lalong hindi nila matanggap. "Putangina! Hindi! That's not fucking Ezekiel!" sigaw ni Anderson na kaunti nalang ay magwawala na. Hinawakan siya nila Boulstridge at Troy Lim na siyang partner pa ni Ezekiel. Pero tulad ni Krystalia kanina ay nagpupumiglas ito. "Examine it again! Goddamnit! Wag n'yo kaming pinagloloko! Hindi si Ezekiel 'yan!" sigaw niya na lalong nagpasakit sa puso ng mga kagrupo. Ang iba ay nag-iwas na ng tingin to keep theirselves from crying.
Sa gitna ng patuloy na pagsigaw ni Anderson at pagpigil ng iba sa pag-iyak ay tumunog ang phone ni Shanella. Kinuha niya iyon, natigil siya sa pag-iyak at natulala sa screen ng phone niya. "Shanella?" tawag pansin ni Sandra. She checked Shanella's phone at napatakip siya sa bibig nang makita kung sino ang tumatawag.
"What will I tell her? What? What am I going to do!?" naghihisterikal na wika ni Shanella at lalong napaiyak.
It's Bea who is calling.
"Sandra, hindi ko alam ang sasabihin ko" umiiyak na wika niya at napahigpit ang hawak sa phone.
"Tell her to go here" natahimik ang lahat nang magsalita sa likod si Maxwell, nakalabas na ito ng van, leaving Krystalia who is now sleeping. Nakatulog na ito dahil sa sobrang pag-iyak.
"What?! Are you dumb? Hindi pwede Maxwell—"
"It'll worsen the situation at mas lalo mo lang masasaktan ang kaibigan mo kapag hindi pa niya nalaman ito ngayon" pagputol ni Maxwell sa sinasabi niya. Napasinghap si Shanella dahil doon at napatitig sa screen ng phone.
Nag-aalinlangan niyang sinagot iyon at tinakpan ang sariling bibig para pigilan ang pag-iyak. [Hello? Bhestie? Bhestie si kuya?] mas lalo niyang tinakpan ang bibig dahil sa kumakawalang iyak. She calm herself at hirap na nagsalita.
"Pumunta ka dito sa Black Lane Street, sa private convention center" wika ni Shanella, pilit pa ring pinapakalma ang sarili.
[Bakit? Bhestie, si kuya ang hinahanap ko. Nasaan siya?] naguguluhang tanong ni Bea na nagsisimula ng kabahan.
"Basta pumunta ka na lang dito, you'll find out" ani Shanella at pinatayan ng tawag ang kaibigan dahil hindi na niya makaya ang pagpipigil sa iyak. Niyakap siya ni Sandra at doon siya napahagulgol.
"I can't bear to see her cry" aniya habang umiiyak.
Kahit naguguluhan at kinakabahan ay inutusan nito ang driver na iliko ang kotse at tumuloy sa sinabing lugar ni Shanella. Habang palapit na sila sa destinasyon, lalong kinabahan si Bea, hindi niya malaman ang nararamdaman ngayon. Ayaw niyang mag-isip ng masama pero hindi niya magawang kumalma.
Nang tumigil ang kotse at pagbuksan sila ng pinto ng driver ay lalo sumalubong sakaniya ang malamig na hangin na nagpadagdag sa kabang nararamdaman niya. "Ohmygod!"
Bea Anne Mendez' P.O.V
Nagulat ako sa sigaw ni Alys na naunang lumabas ng kotse. Naguguluhan akong bumaba ng kotse at tinignan ang tinitignan niya. Napatakip ako sa bibig ko nang makita ang tinitignan niya.
The convention center which is already detroyed. Wala sa sariling napatakbo ako, sa kaba, sa pag-aalala. Nakita ko sila bhestie na nakatingin sa harap ng convention center na nasunog? at napatakip ako sa bibig nang makita ang dalawang kotse na sunog na din. I have a bad feeling.
"Bhestie" tawag pansin ko. Agad silang napalingon saakin. Nangunot ang noo ko nang makita ang namumugtong mata ni bhestie, even Sandra na kaibigan ni Cindy ay mugto din ang mata.
What is this?
"Bhestie" ani bhestie Mia, halatang pinipigilan ang pag-iyak.
"Si.. Si kuya nasaan?"
Sa tanong kong iyon ay halos sabay sabay silang napaiwas ng tingin saakin. Pati yung ibang tao na hindi pamilyar saakin.
"Bhestie? Si kuya nasaan? Sabi mo pumunta ako dito. Nasaan siya? I'm worried about him, hindi kasi kayo pumunta kanina" paliwanag ko, hindi binigyang pansin ang ginawa nilang pag-iwas ng tingin. Hinawakan ko ang kamay ni bhestie at iyon ang naging dahilan para maiyak siya ng tuluyan.
Ano bang nangyayari?
"Bhestie ano ba? I'm asking. Wag ka ngang umiyak. Ano bang problema?" tanong ko. May pangamba na ako pero ayokong isipin iyon. No, wala namang nangyari.
"Anong nangyari dito? Bakit nasunog? Nasaan si kuya bhestie?" tanong ko ulit nang hindi sumagot si bhestie at patuloy na umiiyak ng tahimik. "Bhestie ano ba!? Nasaan nga kasi si kuya!? Nasaan siya!" doon na tumaas ang boses ko. Naiinis na ako, nag-aalala dahil sa mga tingin nila saakin.
Unti unting umangat ang ulo ni bhestie at paulit ulit na umiling saakin habang umiiyak. "What are you trying to say? Bhestie si kuya sabi e!" lalong tumaas ang boses ko. Lalong dumadagdag ang pangambang nararamdaman ko at ayoko 'yon.
"There" may nagsalita sa likod ko. Hinarap ko iyon habang hawak ang kamay ni bhestie. Si Jeydon Lee, yung kaibigan ni kuya. "Nandoon siya" walang emosyong aniya at tinuro ang isang pwesto di kalayuan. I saw some people na pawang mga naka-attire na parang pang-NBI.
Nabitawan ko ang kamay ni bhestie at wala sa sariling tumango kay Jeydon Lee at nagsimulang maglakad. Narinig ko ang pagsinghap ng kung sino sa likod ko habang naglalakad ako papalapit sa pwestong iyon. Sa bawat paghakbang ko, umiinit ang pakiramdam ko, lalo akong kinakabahan. Lahat ng nadadaanan ko ay matamang nakatingin saakin, may pinapahiwatig ang tingin nila pero hindi ko inentertain 'yon.
Wala namang nangyari kay kuya diba?
Tinignan ko ang mga taong nasa pwestong pupuntahan ko, they are emotionless while looking at me. I sighed heavily at pilit kinalma ang sarili. "I'm sorry" ani ng isa sa mga taong nandoon saakin. Nangunot ang noo ko at inilingan siya. No, there's nothing happened.
Nang makarating ako sa pwesto nila ay natigil ako sa harap ng isang stretcher. Wala sa sariling tinignan ko iyon, nasisiguro kong isang katawan iyon ng tao na nababalutan ng puting tela. "I'm sorry you can't see his body, masyadong maselan" ani ng kaharap ko na may hawak sa stretcher.
Napailing ako. Hindi, hindi 'to si kuya. Bakit dito nila ako dinala. Umiiling akong tumalikod at nagsimulang maglakad paalis sa pwestong yon. kalokohan 'to, wala naman si kuya dito e!
"That's Prince Bryan Xee Mendez' body. Namatay siya sa pagsabog ng kotseng sinasakyan niya" wika ng isang nakasalubong ko na nakapagpatigil saakin sa paglalakad. Natulala ako sa kawalan. Ano daw?
Hindi ko alam kung paano magsisink-in ang mga sinabi ng babae saakin. But I just found myself turning back at lumapit sa stretcher na may lamang katawan na nakabalot sa puting tela. Tumulo ang luha ko at paulit ulit akong umiling. "Hindi, hindi si kuya 'to. Ilabas niyo si kuya" wika ko habang nakatingin sa nakabalot na katawan.
"I'm sorry. We examined the body and we found out that it's his body. He didn't survive" wika ng kaharap ko at yumuko. Doon nagtuloy tuloy ang pag-agos ng luha ko. Hindi 'to totoo. Hindi. "Are you familiar with this ring?" wika nito at inilahad ang isang singsing saakin. Napatakip ako sa bibig ko at hindi makapaniwalang umiiyak.
It's none other than kuya's ring. The one I gave him.
Third Person's P.O.V
The pain already embraced her. Just like Krystalia, and others who witnessed how he died, hindi niya matanggap ito.
"Hindi. Kuya, kuya hindi ka naman patay diba. Gumising ka" aniya, nagmamakaawa ang tinig at patuloy na umiiyak. Lalo siyang lumapit sa stretcher at niyakap ang bangkay ni Ezekiel. "Kuya, wake up! Wake up, kanina pa kita hinahanap e. Kuya, don't be like this" iyak na siya ng iyak. At lahat ng nanonood ngayon sakaniya ay naiiyak na din, ang iba ay nag-iwas na ng tingin dahil sa sakit na nakikita nila sakaniya.
Walang wala ang sakit na nararamdaman nila sa sakit na nararamdaman ng kapatid ni Ezekiel. She's begging right now for her kuya to wake up and hug her like before. "K-Kuya please wake up. Idadala mo pa ako sa paris. Idadala mo pa ko don, kuya wake up!" sigaw na niya habang walang tigil sa paghagulgol. Kahit gustuhin siyang pigilan ng mga agents sa pagyakap nito sa kuya ay wala silang nagawa kundi hayaan na lang. Lalong humigpit ang yakap niya sa katawan na nakabalot na sa puting tela.
"Kuya! Kuya wake up please. Please wake up! Kuya!" sigaw niya at halos alugin na ang stretcher na parang magigising n'on ang mahal niyang kuya. Ang paghagulgol niya ay masakit sa puso ng mga nakakarinig ngayon. Hearing her cry breaks their heart. Lalo na ng kanyang bhestie na si Mia. Ngayon lang niya nakitang ganito si Bea. She's really vulnerable at this moment, it's the most painful thing.
"Kuya.." humina ang boses ni Bea at wala pa ding tigil sa pag-iyak. "Kuya sabi mo mag-iingat ka. Kuya kausap pa kita kagabi e" hagulgol niya. "You told me you won't leave me" wika pa niya at lalong humagulgol.
She's really at pain right now, seeing her brother, her saviour, her man, lying in that stretcher, lifeless. Not in her entire life she expected this to happen. "K-Kuya wag mo kong iwan" hagulgol niya at lalong humigpit ang pagkakayakap sa walang buhay niyang kuya.
"Someone planted a bomb in his car" the agent informed. Lalo siyang humagulgol. Ang sakit na kaninang nararamdaman niya ay lalong dumagdag at nabahiran ng galit. Galit para sa kung sinong gumawa n'on sa kuya niya. Galit sa walang pusong lalaki na pumatay sa kuya niya.
But she can't entertain someone right now, she's at stake. "Kuya wake up" paulit ulit niyang ibinulong iyon na parang maibabalik n'on ang buhay ng kuya niya habang walang tigil sa paghagulgol. Umalis siya sa pagkakayakap at nakaramdam ng hilo pero hindi niya pinansin iyon, lalo lang siyang umiyak until she felt that her world is spinning and all went blank.
Nahimatay siya sa sobrang pag-iyak.
"BHESTIE!" kasabay ng sigaw na 'yon ni Mia dahil sa pagbagsak ni Bea ay ang sunod sunod ng mura ng iba. Buti na lang at maagap ang mga nasa tabi ni Bea at agad nila itong nasalo. The guy agent from the organization catched her at binuhat ito pahiga sa bagong stretcher na hinanda agad nila.
Nag-aalalang lumapit si Shanella sa direksyon ng kaibigan at hinaplos ang buhok nito, she's still crying at lalo siyang naiiyak sa sitwasyon ngayon ng bestfriend. "I feel sorry for his sister" ani ng isang agent na nakamasid. Inayos nila ang pagkakahiga ni Bea na ngayon ay walang malay at nilagyan ng kung ano para mapanatiling ayos ang kalagayan nito.
"Is everything clean and clear? You shouldn't let any trace be left. Hindi dapat 'to lalabas sa kahit anong media" nagsalita si Maxwell. Just like earlier, he's emotionless. Walang nakakaalam sa kung anong tunay na nararamdaman niya ngayon.
"Yes Sir. Already cleared. We'll hire someone to renovate this convention center as soon as possible" sagot ng isang agent. Ang organization na ito ay kinabibilangan lang talaga ni Agent Eunice, but because Agent Eunice sometimes ask for their help, just like now, the organization is already part of the gang.
Isang tango lang ang natanggap nila kay Maxwell at lumapit na ito sa stretcher kung saan nakahiga ang walang malay na si Bea. He didn't bother to look at the other stretcher, hindi niya kayang harapin iyon, not just a second. He can't, he just can't. He's afraid he may lose his patient and control. "How is she?" tanong niya, matiim na nakatitig sa mukha ni Bea. He can see his bestfriend through Bea's eyes kahit nakapikit pa ito. Ang talukap ng mata nito ay parehong pareho kay Ezekiel.
"She's all fine Sir. Nasobrahan lang sa pag-iyak, hindi nakayanan ng katawan niya" sagot sakaniya ng babaeng agent. Tumango na lang ulit siya without looking at the agent, he stayed staring at Bea's closed eyes— his bestfriend's eyes.
Cindy Aleah Forester's P.O.V
"Ezekiel" I uttered and woke up from a bad dream. A very bad dream.
Kinusot ko ang mga mata ko at tumingin sa labas. Nanubig ulit ang mata ko nang makita ang nasa labas. It isn't a bad dream, not even a nightmare. But a fucking painful reality. Ramdam ko ang bigat ng mga mata ko, ofcourse I cried.
I still can't accept it. Why have to be this early?
"Princess Krystalia" napalingon ako sa pintuan ng van na bukas na ngayon. Seth Hye standing outside the van, holding the door. "Prince Ezekiel's sister is here" anunsyo niya na kinatulala ko.
Si Bea? Oh goddamn.
Wala ako sa sariling lumabas ng kotse at hinanap si Bea Anne. If it hurts me, I know it hurts a lot for Bea Anne. Nangunot ang noo ko nang makita siyang tulog sa isang stretcher. "What happened to her?" I asked, trying to calm and remain emotionless. Sa kabilang banda ay ang isang stretcher na may katawang nakabalot sa puting tela. Napaiwas agad ako ng tingin doon to keep myself from crying.
"She collapsed in so much pain" makahulugang sagot ni Shanella. Ni hindi man lang ako hinarap, she's busy staring at Bea who is unconscious right now. Napasinghap ako nang makita ang payapang mukha ni Bea.
Hindi pa man nagtatagal ang titig ko ay nagsimula na siyang gumalaw at magising and when she woke up, that breaks my heart. I saw pain in her eyes, the beautiful eyes na parehong pareho ng kay Ezekiel. She started wiggling and shouting. Nagpupumiglas ito sa mga agents na nakahawak sakaniya. "Nasaan si kuya!? I need to see my brother, let me go!" nagsimula na itong humagulgol. Ni hindi niya ako mapansin na nasa harapan lang niya.
Natigil ang pagbaling baling ng ulo niya at napatitig sa stretcher na nasa di kalayuan. Tears keeps on falling from her eyes at ang sakit tignan n'on. The jolly Bea Anne Mendez had fallen. "K-Kuya" mahinang aniya at humagulgol. Nawalan siya ng lakas na magpumiglas.
Nagulat ako nang mabaling ang tingin ni Bea saakin at nagtatakang tumingin sa'kin. "C-Cindy?" aniya. Hindi ko magawang ngumiti, tanging tango lang ang sinagot ko.
"A-Anong ginagawa mo dito? Alam mo ba kung anong nangyari kay kuya?" nakakaawa siyang tignan ngayon. Gusto ko ng maiyak sa lamlam ng mga mata niyang nakatingin sa'kin.
"His car exploded, kasama siya—"
"Alam ko na 'yon Cindy. Sinabi na nila sa'kin. Pero bakit nandito siya sa lugar na 'to? Bakit nasama siya sa pagsabog? Anong tunay na nangyari?" sunod sunod na tanong niya, pinutol ang sinasabi ko. Napaiwas ako ng tingin at pinigilang umiyak. As much as I want to, I can't tell her what really happened. Hindi niya pwedeng malaman ang kahit ano.
"I-I also don't know Bea" I lied and my heart tightened.
"Someone called us to go here at ito na ang nangyari" narinig ko ang baritonong boses ni Maxwell sa likod ko. Thanks to him.
Nang tignan ko ulit si Bea ay umiiling na ito at patuloy sa pag-iyak. "Sabi niya di niya 'ko iiwan e" mahinang aniya, breaking my heart into pieces. What I am seeing right now is the vulnerable and miserable Bea Anne.
"He promised me, idadala niya ako sa paris" aniya pa. Tumulo ang isang butil ng luha na kanina ko pang pinipigilan. This is so painful, I can't take it. "Cindy, hindi ko kayang wala si kuya" aniya at humagulgol. Niyakap ko siya at doon na nagsimulang magsunod sunod ang luhang pumapatak mula sa mata ko.
"Hindi dapat mamatay si kuya" aniya sa galit na paraan habang humahagulgol sa balikat ko. "Whoever planted the bomb will pay for it. Cindy ayokong maniwala, hindi pwedeng mawala si kuya" she is now crying in pain and in ager. Napatingin ako sa mga agent na ngayon ay nakayuko. They informed her about it. Hinaplos ko ang buhok ni Bea hanggang sa natigil siya sa pag-iyak, naging malalim ang paghinga niya.
"Nakatulog siya" wika ni Shanella sa tabi ko. Hindi ko napansin kanina but now, I can see how red her eyes are.
Kinuha ni Maxwell mula saakin si Bea at binuhat ito. Dinala niya ito sa loob ng van. Napatitig ako sa kawalan. Is it true? Are you gone Ezekiel?
Sa pagkakataong iyon ay umihip ang malamig na hangin, kasunod n'on ay pagtulo ng luha ko. I'm crying, again.
It's true.
"Ma'am, we need to cremate his body now" anunsyo ng isang agent. Wala sa sariling napatitig ako sa stretcher na nasa di kalayuan na tulak tulak ng isang agent. Sa gilid ng mata ko, nakita ko ang paglingon saakin ni Shanella.
"Prepare for the funeral" wika ko pagkatapos tumango sa agent. Pagkatapos n'on ay tumalikod ako at nagsimulang maglakad na walang emosyong pinapakita. I have to be strong, I need to be strong.
Bawat nadadaanan kong kasapi ng grupo namin ay kanya kanya ang sakit sa mata na pinapakita. They are also hurt by what happened. Just like me, they witnessed that heartbreaking scenery. When I look into Kyle Tristan Anderson and Cross Strife's eyes, I almost cried. I could clearly see their pain. Ofcourse, they are Ezekiel's bestfriends. Pero mas nasasaktan ako sa nakikita ko sa mata ni Maxwell. He's emotionless but behind that emotionless eyes is the pain— hindi man niya ipakita.
Ezekiel, can you comeback?
After another hour passed, we all decided to go. Buong byahe ay tahimik, walang gustong magsalita, all of us were holding back our tears. Pinanatili namin ang katahimikan hanggang sa makarating kami sa bahay nila Ezekiel. The memory flashed back. Yung mga salita na binitawan ni Ezekiel kahapon.
I want to cry again pero pinipigilan ko. I can't lose myself right now. All I need to do is to stay emotionless, pretend to be strong in front of Bea. Wala siyang alam sa pinagsamahan namin ni Ezekiel.
To be continued...