The Blue Boy is een waar spookverhaal over Stevens Hall in Gettysburg College en de geest van een jongetje dat doodvroren was.
Blauwe jongen
Meer dan honderd jaar geleden was Stevens Hall een voorbereidende school voor meisjes. In de buurt was er een weeshuis. De kinderen die daar woonden werden misbruikt en mishandeld.
Een ijskoude nacht in het midden van de winter, een jongetje ontsnapte uit het weeshuis en rende weg. Hij bereikte het tot aan de universiteit van Gettysburg, maar hij kon niet verder. Toen hij op het raam van de slaapzaal in Stevens Hall klopte, lieten een paar meisjes hem binnen.
Die nacht deed de directrice haar rondes en controleerde ze alle meisjes voordat ze naar bed gingen. Toen de meisjes haar zagen aankomen, waren ze bang dat ze de kleine jongen zou vinden, dus besloten ze hem te verstoppen. De enige plek waar ze aan konden denken om hem te verbergen, was op de richel voor het raam.
Het vroor buiten en de directrice nam haar tijd om met de meisjes te praten. Meer dan een uur ging voorbij voordat ze eindelijk vertrok. De meisjes haastten zich naar het raam en opende het, maar de kleine jongen was verdwenen. Ze vonden alleen een spoor van kleine voetstappen in de sneeuw.
Niemand weet precies wat er met de kleine jongen is gebeurd, maar er wordt verondersteld dat hij die nacht doodvroor. Sindsdien hebben meisjes die in Stevens Hall verbleven, gemeld dat ze de geest zagen van een bevroren jongetje wiens gezicht helemaal blauw is. Ze noemen hem The Blue Boy.
Een meisje zag de geest en het gaf haar zo'n schrik dat ze bijna de kamer uit rende. Zijn gezicht werd tegen het raam gedrukt en tuurde naar binnen. Toen ze naar het raam keek, was de kleine blauwe jongen verdwenen, maar achterstevoren op het matglas in het venster geschreven met de woorden: "Help me".