*wedding day*
"Oh anak,bakit parang hindi ka masaya? This is your wedding day and you look gorgeous!"
Pilit na ngumiti siya sa Papa niya,trying to look happy as possible but in reality he isn't. Ang totoo kasi niyan,nagtatapang-tapangan lang siya at nagkukunwaring matatag after na ma-witness niyang may ibang ka-sex ang magiging asawa niyang si Jungkook. Ang totoo, nasaktan siya dun. Kasi parang pinamukha nito sa kanyang,hindi siya nito magugustuhan dahil may mahal na itong iba.
Gusto na din niya umtras sa kasal pero ayaw lang niyang masayang ang paghahanda ng Papa niya para sa kasal na'to, at para mapanindigan niyang kaya na niyang mapalayo sa mahal niyang Papa. Ayaw din niyang mag-aalala pa ito kapag sinabi niya ang magiging set-up nila ni Jungkook. Ayaw niyang malaman o mahalata nito na nasasaktan ang puso niya. Ayaw na ayaw kasi ng Papa niya ang nalulungkot siya.
"M-masaya naman po ako Papa..Kaya lang m-magkakalayo tayong dalawa. Di na tayo madalas magkikita"
Naluha na siya ng tuluyan, as as of the moment mix emotions siya. Kaba,takot at higit sa lahat lungkot. Kinakaban siya kung anong buhay ang naghihintay sa kanya pagkatapos ng kasal niya kay Jungkook..Takot na masaktan at lungkot dahil sa kaalamang hinding-hindi siya nito mamahalin gaya ng pagmamahal nito sa kasintahan. Naiinggit nga siya sa lalaking yun eh.
"I'll make sure to pay you visit more often anak. Si Namjoon,yung mga kaibigan mo. Pwede ko silang papuntahin dun para hindi ka mainip. Wag ka ng malungkot anak. Sabi mo,you like Jungkook. Ayan,magiging sayo na siya"
"That would never happen,Papa. Ngayon pa nga lang nasasaktan na'ko eh. Kasi kahit kailan,hindi siya magiging akin"
Lalo lang pumatak ang mga luha niya,feeling his heart aching just thinking that fact. Hinding-hindi mapapasakanya si Jungkook. Ngayon alam na niya na hindi lahat, kaya pala niyang maangkin.
There's no escape even if he wants to.
"Wag ng iyak ang bebe ko hm? Lika na,mag-i-start na ang ceremony"
Tumango na lamang siya at pinaayos ang kanyang mukha..atleast, maging disente man lang ang itsura niya sa kasal niya kahit pa alam niyang hindi naman siya papansin ng mapapangasawa niya.
Meanwhile,hindi mapakali si Jungkook at atat na atat na siyang makaalis sa simbahang 'to. Gusto na niyang matapos ang kasalang ito,para masuyo na niya si Taehyung dahil medyo hindi sila nagkaunawaan sa isang bagay kagabi.
"Umayos ka ngang bata ka. Kinakabahan ka ba?"
"Tch,bakit naman po ako kakabahan Mom? Ah oo nga, dahil parang ngayon ako hahatulan ng death penalty"
Isang mapinong kurot sa tagiliran ang natanggap niya mula sa Mommy niya.
"Death penalty kamo? Hindi mo alam kung ano ang lumalabas sa bibig mo Jungkook. Sana hindi mo pagsisihan yang mga ginagawa mo sa asawa mong si Jimin. Pag dumating ang araw na mahuhulog ka na,sana kaya kang saluhin ng pinagmamalaki mong si Taehyung. Gusto ko ang batang yun,pero ramdam ko na hindi siya ang para sayo. At si Jimin? Pag yan nawala sayo,ewan ko na lang kung anong mangyayari sayo"
He just scoffed, didn't took his Mom's words seriously. Kokontra pa sana siya but the wedding march starts to fill the whole church,kasabay ng paglalakad ng kanilang mga sponsors and entourages. And then every one became silent as his groom starts to walking down the aisle,katabi ang Papa nito.
"He look perfect aren't he?"
"Aish,e di ikaw na magpakasal sa kanya Mom"
Kurot na naman sa tagiliran ang natanggap niya mula dito dahil sa banat niyang yun. Muli na lang niya ibinalik ang tingin kay Jimin na palapit na ng palapit sa kanya. He admit to himself, Jimin is a cute and a pretty guy. But something he doesn't like about him aside from being a spoiled brat. Di palang niya masabi kung ano yung bagay na ayaw niya dito. At sa ngayon,wala siyang balak alamin kung ano yun.
"Jungkook,please take care of my Son. He's the only one I have. Kaya pag hindi mo siya iningatan at sinaktan,babawiin ko siya sayo. Maliwanag?"
Tango na lamang ang isinagot niya sa Papa nito saka tinanggap ang kamay ni Jimin mula dito. Maglalakad na sana sila but,
"Minnie!"
A guy in blue tux suddenly rushed towards them,particularly to Jimin. Walang sabi-sabi hinila nito palayo sa kanya si Jimin kaya nabitawan niya ang kamay ng mapapangasawa niya. Saka niyakap ng lalaki si Jimin, kaya napataas siya ng kilay.
"Parang I can't let you go pa,Minnie"
Jimin just cutely giggles,and hugged the said man back.
"Pftt,Joon you really know how to make me smiles and laugh. Thank you"
"Ofcourse..haha sige na,sorry sa abala"
"Ikaw talaga, palagi mo na lang ako ginugulo kahit ngayong araw ng kasal ko. Ahh kaya nga love kita Joonie eh"
"Oh I love you more my Minnie"
Tumingin pa sa kanya ang lalaki while saying that and wearing a dimpled smirks. Para siya nitong tinutuya sa paraan ng pagtitig nito sa kanya. He instinctively pulled Jimin away from the guy.
"Tama na ang drama niyo. Halika na para matapos na'tong kasal mo"
Galit niyang harap kay Jimin na wala ng nagawa kundi ang humawak sa braso niya at sabay na silang naglakad papunta sa altar.
The ceremony were just short and simple.Take note,walang kiss! Hindi hinalikan ni Jungkook si Jimin sa lips but instead,he just leans and whispered 'i don't like you'. And after that,saglit silang nag-stay with their guests at their reception bago humirit ang lahat na dapat na silang magsarili.
And that's what Jimin were afraid of. Yun ay ang magkasarili sila ni Jungkook. Ngayong gabi din sila uuwi dun sa bahay na niregalo sa kanila ng Papa niya. Aside from that,alam niyang hindi siya nito sasamahan kaya natatakot siyang mapag-isa.
"Bumaba ka na"
"H-huh? No,ihatid mo naman ako k-kahit dun lang sa may gate ng bahay. Ang layo pa mula dito"
"Wag kang maarte diyan. Para kang hindi lalaki. Bumaba ka na!"
Nagulat siya sa biglaang pagtataas nito ng boses. Mataman itong tumingin sa kanya kaya natakot siyang baka saktan siya nito at bumaba na lang siya.
Hindi pa man siya nakakalakad palayo,pinaandar na nito ang sasakyan at iniwan siyang mag-isang maglalakad sa madilim at tahimik na subdivision since bagong gawa pa lang yun.
Napasigaw siya nang biglang may lumitaw na malaking aso at tumatakbong palapit sa kanya. Sa lakas ng ligaw na aso,napaupo siya aspaltong kalsada nang itulak siya ng hayop. Naiiyak na hinanda na niya ang sarili niyang maramdaman ang kagat ng aso,but it didn't happened.
He opened his teary eyes,and saw Jungkook came back to save him. Binato nito ang aso na dali-daling tumakbo palayo sa kanya.
Dahil sa ginawa nitong pagliligtas sa kanya,kahit ga'no ito kasama sa pakikitungo sa kanya,lalo naman siyang nagkakagusto dito.
"Bakit ba napakahina mo? Aso lang yun di mo pa magawang ipagtanggol ang sarili mo? Tsk"
Umiiyak na hindi siya sumagot dito but instead he hugged Jungkook.
"Ang drama mo pa. Halika na"
Tinanggal nito ang mga kamay niyang nakayakap dito saka siya sapilitang itinayo at pinasakay sa sasakyan.
Hinatid nga siya nito hanggang sa harapan ng bahay nila.
"Siguro naman kaya mo ng pumasok mag-isa? Tch,masyado ka yatang pinalaking spoiled ng Papa mo"
Hindi man lang siya nito hinintay na makapagsalita ulit,tumalikod na ito at sumakay ng sasakyan saka pinaharurot yun paalis.
He sighed and just entered inside the big house. Sobrang lungkot. Parang hindi siya bagong kasal. E kasi wala ang asawa niya eh. Hindi ganitong klase ng buhay may-asawa ang pinangarap niya. He'd always dreamt to have a loving husband,yung irerespeto siya at mamahalin siya sa paraang kaya at alam ng mapapangasawa niya.
Hindi kagaya ngayon,na supposedly masaya silang magkasama ng asawa niya,turns out na mag-isa lang siya hindi niya alam kung hanggang kailan. Baka nga hindi na din niya ito makita dahil sinabi naman nitong hindi siya ang uuwian nito.
"Ang saklap naman. Wala na nga akong asawa,wala din si Papa dito. Hayy~ this is all my fault isn't it? Just because I'm spoiled, eto ngayon ang buhay ko. Kasalanan ko naman kung b-bakit ako nasasaktan ng ganito"
Lumuluhang padausdos na naupo siya sa wall,crying his heart out. Iniyak muna niya lahat ng sakit at bigat na nararamdaman niya bago siya nagpasya ng umakyat sa taas para magpahinga na sana but he decided to take a shower first.
Gusto man niyang tawagan ang Papa niya baka magtaka naman ito kung bakit siya tumawag. Hindi niya ipapaalam sa Papa niya ang ginagawa ni Jungkook sa kanya. Ayaw na niyang bigyan ito ng alalahanin pa.
Ayaw na din muna niyang tawagin si Namjoon dahil baka pagod naman ito galing sa party nila,saka isa pa din itong palaging busy at pagod sa trabaho nito as an English professor.
Dahil hindi siya dalawin ng antok,napagdesisyunan niyang mag-ayos na lang ang mga gamit at damit niya since wala naman ding ibang gagawa nun kundi siya. Kailangan na din niyang iwasan na nakadepende siya sa mga kasambahay nila,at gusto talaga niyang baguhin yung ugali niyang palaging nakaasa sa iba.
Oo spoiled siya but that doesn't mean na wala siyang kayang gawin. Actually kaya niyang magluto,at gumawa ng mga gawaing bahay. Kahit naman pinalaki siya sa luho ng Papa niya,hindi pa din naman nito kinalimutan na turuan siya ng mga bagay na dapat niyang matutunan.