Cindy Aleah Forester's P.O.V
Nakabalik kami sa secret place na tahimik ang lahat. Nakamasid sa mgta kasama naming ginagamot si Ezekiel. Agent Eunice Klein, Agent Maureen Smuthe and Ezekiel's partner, Dustin Lerwick is currently treating Ezekiel's wound. We didn't bother to go to hospital dahil mababaw lang naman ang sugat ni Ezekiel. I'm now standing in front of Ezekiel at naka-crossed arms at pinagmamasdan ang ginagawa sakaniya.
I can't speak right now. Hindi dahil sa ginawa ko kay Terrence Blood kundi dahil sa narealize ko sa nangyari.
Hindi ba 'yon senyales na dapat itigil ni Ezekiel ang plano niya? I'm worried, unsure of things and afraid that Ezekiel will fail. "Krystalia" kinurap ko ang mata ko nang may tumawag saakin mula sa likod. I didn't bother to look at him.
"You should've not done that" wika niya na tiyak kong rinig na rinig ng lahat. Paanong hindi maririnig? Lahat ay tahimik. Siya lang ang nagtangkang magsalita ngayon. Maya-maya lang ay nag-angat ng tingin saamin si Ezekiel at diretsong tumingin saakin.
"Doing that doesn't change a thing. Buhay pa din siya" walang ganang wika ko na kinasinghap ni Maxwell na siyang nasa likod ko.
"That's fucking dangerous Krystalia" ani 'to. Huminga ako ng malalim at hinarap siya na may misteryosang tingin.
"I lived for this dangerous world, what do you expect me to do? Magtago nalang?" walang emosyong tanong ko na kinatigil niya. "What do you expect? Hayaan ko na lang kayong masaktan while me, I'm doing nothing?" dagdag ko pa kaya lalong natahimik ang secret place. Wala ng nagsalita. Hindi na nagawang sumagot ni Maxwell at mataman lang siyang nakatingin saakin.
I rolled my eyes at nilingon si Ezekiel. "Don't worry, next time ako nalang mismo magpapabaril para wala na kayong masabi" malamig na wika ko at nilisan ang lugar na iyon.
I have nothing to go to but I want to refresh. Ayokong magstay doon kasama sila. They are all toxic. Hindi nila ako maintindihan at hindi nila ako magawang intindihin. All they want to be followed is their own rules. Nakakainis, nakakagago, nakakababa ng tingin. I was declared as the Princess of Larson-Park pero pinagmumukha nila akong walang kwenta.
My phone rang at wala sa ganang sinagot ko iyon without checking who called me. [Go back here Krystalia] tumaas ang kilay ko nang marinig ko ang boses ni Ezekiel sa kabilang linya.
"I'm busy" sagot ko at papatayin ko na sana nang bigla siyang sumigaw.
[GO BACK HERE! MAG UUSAP TAYO!] Aaminin kong nakakatakot ng boses niya. Kinilabutan ako sa tono n'on pero natabunan na ng inis yung kabang iyon.
"We don't need to talk" matipid na sagot ko at pinatay ang tawag. Wala akong mapupuntahan sa ngayon so I'll go to my last resort.
---
Nagcommute akong pumunta sa village niya at agad akong pumasok sa bahay before anyone could notice my presence. Natigil siya sa ginagawa niyang paglilinis nang makita ako. "Another problem?" tanong niya at nilapitan ako.
"Duke, I need rest. Hindi na muna ako papasok bukas" yun lang ang sinabi ko at hindi sinagot ang tanong niya. Napabuntong hininga ako nang halikan niya ang ulo ko.
"Okay then. I'll prepare dinner for us" aniya na nginitian ko lang tsaka ako tumuloy sa kwarto kung saan ako tumuloy that time na isang linggo akong nawala sa secret place.
Humiga agad ako sa kama at agad nakatulog.
Bryan Xee Mendez' P.O.V
"Find her" I uttered in annoyance. She left again. I hate this kind of situation. Damn, it's all my fault.
"I know where she is" my attention turned into Maxwell. "I'll get her" he uttered and was going to leave but then Sandra stopped him.
"Kahit na alam mo kung nasaan siya, hayaan n'yo na muna siya. She felt useless the moment you interogate her" napatingin kaming lahat kay Sandra nang sabihin niya 'yon. She is seriously looking at Maxwell's eyes and the moment she shrugged her head, I saw dissapointment on her eyes.
That's when I realized the big mistake we did to Krystalia.
She doesn't deserve this kind of treatment. We made her feel worthless. Goddamnit! "You always make her feel that she can't do anything, she has nothing to do well infact she have the right position. Nasasaktan ako para sa bestfriend ko at kung itutuloy mo pa ang binabalak mo Prince Maxwell, lalo mo lang masasaktan si Krystalia" litanya ni Sandta na nagpatahimik saamin lahat. Lalo na saakin. Goddamnit! You're an asshole Ezekiel.
Nakita kong binitawan ni Sandra ang braso ni Maxwell at tumalikod saamin pagkatapos ay tumuloy sa kanyang kwarto. Idiot! Idiot! Damn it!
--
After that day, we never tried to get her. She's nowhere to be found for three fucking days and even if I know where the hell she is right now, I can't go there. I realized everything. Maybe my care satisfy her but too much care and possessiveness is not what she needs. I forgot what position she is to this gang. Because I was too afraid, I forgot that she can do something unbelievably. I was too blind to get that. I was too obsessed for her safety, but my will hurts her ego.
I'm sorry Krystalia.
"She's back" I felt something wakes up from my body when I heard that news from Maxwell who is now leaning on the wall and looking at me like something is wrong.
I didn't bother to deal with that and immediately runs out of my room. I saw her on the dining area and everyone is quietly looking at her, watching her. Even Sandra who is also in the dining area. "Krystalia" I uttered. Lumapit ako sakanya at sa pagkakataong yon ay nag-angat siya ng tingin saakin. I was surprised by her reaction. She's looking at me as cold as an Ice.
"I'm— glad you're back" I uttered, unsurely. She blinked her eyes one time and just nodded before she continue eating.
I was in a shock. She's not like this. It seems like another persona was in the house. She's not like this the first time she walked away and goes back. She's not like this. I roamed my eyes and saw everyone's reaction. They are worried, and when I look to Sandra's eyes, she was staring coldly but you can read sorrow from it.
"What's with the silence?" napalingon ako kay Krystalia nang magsalita siya. She roamed her eyes at nagtatakang tumingin saakin.
"A-Ah--- masama lang yung kain ni Strife, hinihintay lang namin siyang mautot Princess" ani Lamperouge. I turned my eyes on him and glared at him. Agad siyang natahimik.
"I'm fine. You don't have to worry about me. I just need some rest and later, I'll talk to you" ani Krystalia pero hindi siya nakatingin sa kahit sino man. Nakamasid lang siya sa plato niya when she said that.
Hindi ko alam kung sino ang sinasabihan niya non but I sighed in relief. I'm glad that she's back now. Hindi man ako ang kausapin niya sa araw na 'to, I'll have other time to talk to her and apologize before I'll do my plan. Hindi ako makakatuloy sa plano ko kung ganitong hindi siya ayos.
We headed to sala as soon as she entered her room to get some rest. I saw Maxwell leaning on the wall and directly looking at me. I saw sorrow on his eyes. "It's my fault" he uttered at lumapit sa direksyon ko. Umupo siya sa tapat ko at tumingin ng seryoso.
We both have mistakes but I know how he feels right now. Krystalia is ignoring us, both.
"I should've not asked her that time" nawawalang gana na sabi ni Maxwell saakin.
Sinenyasan ko ang mga kasama namin na iwan kami kaya lahat sila ay lumabas ng secret place. "We were so afraid to lose her but we didn't realize that we're already hurting her" wika ko at hinilot ang sintido. Damn.
"Fucking right" singhal ni Maxwell at napasandal sa upuan. "I want to fix it right now" ani 'to. Tinignan ko lang siya ng seryoso at napatitig nalang sa pintuan ng kwarto ni Krystalia.
Forgive us for everything Krystalia. We just want you to be safe. Lalo na ngayon.
Cindy Aleah Forester's P.O.V
Bumalik ako sa secret place na maluwag na ang pakiramdam. I'm sure of that. Wala na yung sama ng loob ko last time, wala na yung inis. Kung sa usapang babae, kaartehan ko lang talaga yung ginawa ko kanina. Gusto ko na ngang matawa pero dahil magaling akong aktres, I succeed.
Pagkatapos ng dalawang oras na pagpapahinga ko ay nagpasya akong maligo bago lumabas ng kwarto. Pambahay lang ang sinuot ko at tumuloy sa sala. Naabutan ko doon yung dalawa na sabay na natigil sa pag-inom nang mapansin ang presensya ko.
"Krystalia" bigla ay salita ni Ezekiel at tumayo.
Hindi ko iyon sinagot, sa halip ay lumapit ako at umupo sa tabi kung saan nakaupo sa Ezekiel. "Too early for this" wika ko habang nakatingin sa mga alak na nasa table. Matunog ang naging pagngisi nung dalawa nang makita nila kumuha ako ng isang baso at nagsalin ng alak don.
"Really?" mapang-asar ang tono ng boses ni Ezekiel nung sabihin niya yon.
Sinulyapan ko sila at nginisian. Napasinghap silang dalawa dahil d'on. "Glad you're back" ani Maxwell at nginitian ako ng pagkaganda ganda. Pinagtaasan ko lang siya ng kilay at naiiling na tumawa bago ininom yung alak na nasa basong hawak ko.
"Hindi naman ako umalis" sagot ko at inirapan sila. Pasimple akong napanguso nang marinig ko ang halakhak nung dalawa.
Tahimik lang kaming umiinom nang magsalita bigla si Ezekiel na talagang kinatigil ko. "I'm sorry"
I remembered that moment. That moment I felt worthless, useless. Mapait ang ngiting nilingon ko si Ezekiel. "I'm sorry I walked out" panimula ko. "I was just mad. Nasaktan lang din ako" dugtong ko at bumuntong hininga.
Napasinghap ang dalawa.
"I'm really sorry Krystalia. I was wrong for questioning you" wika ni Maxwell at tinignan ako sa malamlam niyang mata. Ngayon ko lang nakita 'yon sakaniya.
Napangiti na lang ako. Why do we need to make this issue big, right? Kailangan matapos na 'tong issue na 'to ngayon. Ayokong mas madagdagan lang 'yon. Nung araw na mag-stay ako kay Duke, I realized something. Hindi lang sila yung mali, ako din. Ako din hindi ko sila nagawang intindihin— lalo na si Ezekiel. He's too showy about his affection for me, just like for his sister. Sa sobrang sama ng loob ko that time, nakalimutan ko ang purpose niya sa ginagawa niyang pagpoprotekta sakin, even Maxwell who was just worried about me.
"It's all done, jerks. Don't make it a big deal now. Naasiwa ako" wika ko at inirapan silang dalawa. Narinig ko na naman ang halakhak nila kaya nakitawa na lang din ako.
Ezekiel and Maxwell have their own wonderful personalities that many couldn't see, and I'm lucky that I'm one of the witnesses of how great they are.
"I didn't know na marunong ka rin palang tumawa" pang-aasar ni Maxwell at tumawa sa harap ko. Sumama ang tingin ko sakaniya at hinagisan siya ng plastic bottle na nakita ko sa tabi ko. Lalo lang siyang tumawa don.
Kinabukasan ay pumasok kaming lahat— I mean kami nila Sandra at Shanella pati sila Ezekiel, Maxwell, Strife at si Anderson. Tulad ng dati ay tinilian agad sila ng mga kababaihan sa campus. Minsan lang silang magpakita at kapag nagpakita ang apat na 'to ay 'heaven' na kung ituring ng mga estudyante. Behind their good looks and breathaking popularity in this Academy ay ang delikadong sitwasyon. Iilan lang ang nakakaalam non, kami lang.
"Cindy!" I flashed my sweet smile when I noticed Bea Anne running towards us. "Bhestie!" bati niya din kay Shanella na agad siyang sinalubong ng yakap. They're so sweet as bestfriends. Hindi naman kami ganito ka-sweet ni Sandra and if that would happen, the world will break. Haha.
"Kamusta na kayo? Hindi kayo pumapasok" nakangusong sabi ni Bea saamin. Tahimik lang akong natawa. She's really cute. Kapag ganito siyang umasta ay hindi talaga aakalaing kapatid siya ni Bryan but if you'll look to her eyes, parang nakita mo na din ang kay Bryan.
"We're just too busy" nakangiting ani Shanella sa bestfriend niya.
"Magkasama kayo?" halos mapasinghap kami nang magtanong ng ganoon si Bea. Inosente ang tingin niya at ngiti niya, alam kong wala naman dapat akong ikabahala pero nakakakaba pa din.
"Uh, no. I'm with Sandra" singit ko kaya nalipat ang tingin saakin ni Bea. Napatango siya at ngumiti.
"Nako. andami kong kwento sayo bhestie, I really missed you" malambing na wika ni Bea.
"I missed you too bhestie. Hihi, tara na"
Napailing na lang ako sa ugaling pinapakita ni Shanella. Her attitude in front of Bea is totally different from what she is in the group. Ang galing talaga nito magpalit ng pagkatao— oh well, for bestfriend.
Tumuloy kami sa room at nadatnan namin doon ang is apang kaibigan ni Bea na si Alys, she's smiling awkwardly. Matagal ko na ring hindi siya nakita at lahat ng pagdududa namin sakaniya ay nawala na the moment she refused her mom. What a brilliant lady.
"I-I'm glad nakabalik na kayo. The whole class misses you" aniya at nahihiya pang ngumiti.
"Oh well, no wonder. Ang ganda ko kasi, hahaha" biro ni Shanella na kinatawa na lang din namin. Shanella is really unbelievable.
Nang magsecond subject/period na ay tumabi saakin si Bea. Dahil walang ginagawa sa subject ay kung ano ano na lang ang ginagawa ng mga kaklase namin. Naramdaman kong lumingon si Bea saakin kaya naman nilingon ko siya. Halata pa ang pagkagulat niya sa biglang pagharap ko. "Anything to say, Anne?" nakangiting wika ko. Nahihiya siyang ngumiti at nagkamot pa ng ulo.
"T-Tungkol sana kay Kuya"
Agad akong napatikhim sa sinabi niya. Alam ko na na may mali. Damn, Ezekiel.
"A-Ano 'yon?" I tried hard to manage my voice at magmukhang normal lang.
"Kasi, I entered his room last day" pagsisimula niya na nagbigay ng kaba sa sistema ko. Now I can sense something really wrong. May nalaman siya.. "May nakita akong paper about gang— ano ba yun? may mga illegal transaction pa daw" nagkamot pa siya ng ulo nang sabihin iyon. Pasimple akong napalunok dahil sa kaba. Damn! You're careless Ezekiel. I'm sure ang paper na nakita ni Bea ay— "May sentence pa nga e. Sabi 'from gang to a mafia' " yeah! tama! Napapikit na ako ng mariin. Damn, tanga Ezekiel. Tanga!
"Really!?" pinilit kong magmukhang gulat at curious sa harapan ni Bea. Kailangan kong malaman kung ano pa ang nakita niya sa kwarto ng kuya niya.
"Yeah. Medyo mysterious kasi e, tapos kasama pa name niya d'on. I wanted to ask him kaso wala akong time, wala din siya sa bahay. Alam ko may itinatago si Kuya pero hindi ako makagawa ng assumptions about doon. Hays" nanghihinayang na aniya na lalo kong kinalunok. Hindi ko alam kung matutuwa na ba ako dahil hindi pa rin siya makabuo ng panibagong idea o lalong maiinis dahil gusto niyang malaman talaga ang sikreto ni Ezekiel. Damn this.
"Ano pang nakita mo?" tanong ko at nagulat ako sa sarili ko dahil don. "I mean baka may nakita ka pa don at magbigay yon ng another idea diba?" palusot ko na kinanguso niya.
"I saw a necklace. Yung may LPG na initials. Nakakapagduda din 'yon pero wala talaga akong makuha na idea doon e" nakangusong aniya.
Oh damn you Ezekiel! Why did you left that necklace!?!
That necklace Bea was talking about is a significant thing for us. Lahat kami may ganoon, 'yon ang nagpapatunay sa kung sino kami. I should be thankful na hindi ko iyon suot ngayon dahil kung suot ko 'yon ngayon, really bad timing dahil baka mas lalong magduda si Bea! Tanga, Ezekiel. Katangahan!
"Don't think about it, Anne. Baka naman hindi sa kuya mo yung necklace" wika ko.
"E paano yung paper? Bakit nandoon yung pangalan niya?" saglit akong natahimik sa tanong niya. Paano ko lulusutan 'yon? Oh come on, mag-isip ka Cindy! Goddamnit!
"May nakita din ako sa mga seniors na gan'on. Project yata nila?" Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan sa biglang pagsingit ni Shanella. I conclude, she heard us. Nang lingunin ko siya ay pasimple siyang tumango saakin.
"Ay. Akala ko may iba na e. Nakakapagduda kasi" ani Bea na kinabuntong hininga ko. Why do you have this smart sister, Ezekiel?
"Do you want-- uhm me to ask Bryan?" mula sa gilid ng mata ko ay kita ko ang paglaki ng mata ni Shanella sa tanong ko.
"Hehe, sure. Pero ibibigay ko na lang sakaniya 'tong necklace—"
"Ah, ako na! ako na bhestie, hihi. May itatanong din ako kay kuya mo e" putol ni Shanella kay Bea. Napatango na lang si bea at ngumiti sa bestfriend. Nang kuhanin niya sa bulsa niya ang bagay na iyon at ipakita sa kaibigan ang kwintas ay napasinghap ako. Lintik! yun nga.
----
Pagkalunch break ay nagpaalam ako kay Bea na hindi na muna ako sasabay, ganoon din si Shanella. Pinagmasdan ko pa si Bea bago kami tuluyang lumayo para masiguro na walang duda sa mukha niya o isip niya.
Nang makarating kami sa likod ng Academy kung saan may mga benches, agad naming nakita sila Ezekiel d'on. Inis kong kinuha mula sa kamay ni Shanella ang kwintas at tinapon sa dibdib ni Ezekiel pagkalapit ko sakaniya. Lahat silang lalaki ay nagulat sa ginawa ko.
"Estupido!" sigaw ko. Nanlaki ang mata niya nang makilala ang kwintas na hinagis ko sakaniya. "Hindi ka nag-iingat!" singhal ko sakaniya at napapadyak sa lupa.
"Woah! Easy— kalma lang Princess HAHAHAHA"
Sinamaan ko agad ng tingin si Strife sa tawa niya kaya agad siyang natahimik. Walang nakakatuwa sa ngayon! Damn.
"Goddamnit" nabalik ang atensyon ko kay Ezekiel dahil sa malutong na mura niya. Tinignan niya ako ng seryoso at pinagtaasan ko naman siya ng kilay.
"I reminded them not to enter my room—"
"Ofcourse they won't! But your sister did Ezekiel! Ano ba kasing naisip mo at doon mo pa iniwan pati yung papel!?!" inis na wika ko na kinagulat niya. "Oh yes, nabasa niya pati 'yon!"
Lalong napamura si Ezekiel sa sinabi ko. Napapapikit na lang ako at napapairap sa kawalan dahil ilang oras na siyang nagmumura. Wala siyang sinagot saakin but I know he's tensed! Tanga kasi, nag-iwan pa ng gamit sa bahay nila.
"In the first place, why did she come home?— without informing you" humina ang boses ni Shanella sa huling salitang binitawan niya. Doon kami natahimik, doon din natigil sa pagmura si Ezekiel at napatulala siya sa kawalan.
Ilang segundo ang lumipas, biglang tumayo si Ezekiel at kinuha ang kamay ko, walang sabing hinila niya ako paalis. "Hey---Hey! Don't touch her!" kahit na nagtataka pa din ako sa paghila ngayon saakin ni Ezekiel ay mas nangunot ang noo ko sa sigaw ni Maxwell. Natigil si Ezekiel sa paglalakad at hinarap si Maxwell, nakahawak pa din siya sa kamay ko.
"BWAAHAHAHAHHAHAHAHAHAH! Possesive— uhmp" si Anderson yon na kung makatawa ay wagas pero agad tinakpan ang sariling bibig nang binalingan siya ni Maxwell. Nakakunot na talaga ang noo ko sa pagtataka.
"This man" nabaling ang atensyon ko kay Ezekiel, nakaturo na siya kay Maxwell. "He's fucking possesive, right Krystalia?" tanong niya sakin na kinataas lang ng kilay ko.
"Here" nagulat ako nang tinulak niya ako papunta kay Maxwell at agad naman sinalo ni Maxwell ang bewang ko na dahilan para kilabutan ako. What the hell! "Follow me. You bastard is wasting my time" singhal niya kay Maxwell pero nginisian lang siya nito. Sinamaan ko ng tingin si Maxwell kaya't natanggal ang pagkakahawak niya sa bewang ko pero nalipat iyon sa balikat ko. Ngayon ay nakaakbay na siya at sabay kaming naglalakad, sinusundan si Ezekiel.
Hindi na ako nagtaka na pati mga kasama namin ay sumunod kay Ezekiel. Gamit ng van namin ay nakarating kami sa bahay nila Ezekiel. "Princess, you need to go home. I'm— I'm sick" tumaas ang kilay ko sa palusot ni Ezekiel.
Nang makarating kami sa bahay nila ay agad humandusay si Ezekiel sa sariling kwarto. Napairap ako habang pinagmamasdan siyang inaayos ang sarili sa pagkakahiga sa kama niya. "What are you planning Ezekiel?" tanong ko rito. He smirked at tumingin sa direksyon ko.
"I would teach my sister a lesson" aniya. Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Teach a lesson? Anong kagaguhan 'yon.
Hindi pa tumatagal ng ilang oras, narinig na namin ang tunog ng sasakyan. Lahat kami ay nataranta. "Anong sasabihin namin sakaniya?" singhal ko kay Ezekiel.
"Tell her that you just brought me here" kalmadong aniya. Napamura ako sa inis. Sinenyasan ko ang mga kasama ko at bumaba kami mula sa second floor. Saktong pumasok si Bea at naguguluhang tumingin saamin.
"Uhm, what are you doing here? Bhestie?" naguguluhang aniya. Napatikhim ako.
"We brought him here" seryosong wika ni Maxwell. Siya na ang sumagot. "He collapsed earlier" dugtong pa niya. Nanlaki ang mga mata ni Bea at agad gumuhit ang pag-aalala.
"Nasaan na siya? Is he okay?" aniya at natatarantang binitawan ang bag at walang pasintabing binunggo kami para makadaan siya. Nagmamadali itong umakyat sa hagdan at tumuloy sa kwarto ng kuya.
"She's so sweet" komento ni Shanella kaya naman napalingon ako sakaniya at pinataasan siya ng kilay. I signed them on at sinundan namin si Bea sa kwarto ng kuya niya.
Tanga. He's already awake. Magaling, nagcollapsed daw pero gising? "You're awake now kuya. How are you? What happened?" gusto kong matawa at insultuhin din itong si Bea. Mas tanga siya, she didn't notice that it's weird.
Sinalat niya ang leeg ng kuya niya. "Hindi ka naman mainit kuya" komento niya. Doon kami napalunok. Kapalpakan.
"I-I'm feeling weak. I am worried about my necklace princess" wika ni Ezekiel. Doon nanlaki ang mga mata ko, ito ba ang sinasabi niyang lesson?
Nang tignan ko si Bea ay natigilan ito. "N-Necklace kuya?" namutla si Bea nang tumango si Ezekiel.
Mataman siyang tinitigan ni Ezekiel na parang sinusuri ang kapatid. "Waaah kuya sorry. Sorry, k-kasi yung necklace" nagmamakaawang wika ng kapatid. Napangiti ako. She's still the childish but cute Bea.
Kumunot ang noo ni Ezekiel. "Pinakialaman mo gamit ko?" tanong niya sa kapatid. Nakangusong tumango ang kapatid at paulit ulit na nagsorry.
"We have a rule right?" seryosong wika ni Ezekiel sa kapatid. "You broke it princess" lumalam ang mulha ni Ezekiel pagkatapos sabihin iyon. He looks so dissapointed making his sister feel more guilt.
"I'm sorry kuya. N-Nacurious lang ako e. Huhu" ani Bea. "Sorry na kuya, I'll do you a favor— sorry na kuya" doon nagliwanag ang mukha ko at naguguluhang tumingin sa mga kasama. Lahat sila ay naghihintay lang sa magkapatid.
"Really? You'll do everything?" paniniguro ni Ezekiel. Tumango si Bea at yumakap sa kuya.
"Yes kuya, to make you feel better" malambing na sagot ni Bea habang nakayakap sa kuya. Parang humaplos iyon sa puso ko. How I hope, I had my own brother too.
Ngumisi saamin si Ezekiel, sign that he won. Ngumiti kami pabalik. "You won't enter this room again. And you'll forget about that thing you found here. You understand?" tanong niya sa kapatid. Humarap ulit si Bea sakaniya at mahigpit na tumango. Ngumiti siya sa kapatid at hinaplos ang buhok ni Bea. What a sweet brother.
"Okay then, good girl" ngiting sabi ni Ezekiel. Doon na napangiti ang kapatid. Kung sa iba ako nanonood ng ganitong eksena, mandidiri lang ako but right now, I am watching a sweet moment of a sibling.
Sinenyasan kami ni Ezekiel kaya naman sunod sunod kaming lumabas ng kwarto. Ang mga walang hiya, ibinagsak ang mga sarili sa sofa nila Ezekiel na parang bahay talaga nila. Oh whatever.
Naghintay kami ng ilang oras sa sala. Napalingon kaming lahat sa may hagdan nang makarinig kami ng yabag. Nagugulat na nakatingin saamin si Bea habang bumababa ng hagdan. "Gusto ni kuya na bumalik muna ako sa bahay ni Bhestie, I'll go now" ani Bea. Ngumiti ako sakaniya. Nagpaalam siya at umalis. Nang marinig naman ang pag-andar ng sasakyan paalis. Doon kami lumingon ulit sa hagdan.
Nandoon na si Ezekiel and he is giving us a serious look at bumaba ng hagdan. Nang makarating siya sa harap namin ay tumikhim ito. It doesn't feel good for me. May mali.
"Now that she's safe" wika niya. Doon na nagsimulang kabahan ako. Napatingin ako sa mga kasama ko. They are now staring at Ezekiel, waiting for his next words.
"You need to keep her away from me at makalimutan niya na magtanong tungkol sa'kin" seryosong aniya. Dumagdag ang kaba ko.
"What do you mean by that Ezekiel?" tanong ni Maxwell. Tumikhim ulit si Ezekiel at pinulot ang isang baril na nasa vanity table. Hindi iyon kita dahil nasa dulo iyon at kakulay pa ng vanity table.
"I'll be gone tomorrow. I need to finish my work"
Sa litanya niyang iyon ay parang libo libong karayom ang tumusok sa buong katawan ko, hindi lang dahil sa kaba, pati na rin sa pag-aalala sa sinasabi niya. Bukas? Agad?
"Wait— is this about... Oh my god Prince" napatakip sa sariling bibig si Shanella at napaatras. Hindi makapaniwala sa naisip. Kung ano man ang iniisip niya, yun iyon.
"Tell me you're not going" kusa iyong lumabas sa bibig ko. Nalipat saakin ang atensyon nila, lalo na si Ezekiel. Mataman niya akong tinitigan, kapagkuwan ay mahigpit na umiling.
"This is the last day being with her. I don't know when we're going to reunite again" he sighed deeply after saying that. Hindi ko alam pero nangilid ang luha ko sa sinabi niya.
Hindi. Ezekiel is a smart one, he could do better at hindi siya mapapahamak. I should remember that— fucking hell! Bakit hindi ko maisapuso 'yon?
"Take care of her while I'm not around" aniya. Napaiwas ako ng tingin. Ano ba 'to? Bibitayin na ba siya at ganito sinasabi niya? I want to slap him to wake him up! Pero sinong niloko ko!?! Damn it!
"And you all take care too. I'll get ready for tomorrow" seryosong aniya at inilagay ang caliber-45 gun sa bulsa niya. "Come on, you need to help me so I'll be ready tomorrow" dugtong niya. Napapikit ako ng mariin.
"Ciao"
To be continued...