A/N: wew... Bawasan ko dw yung english hindi daw nya ma-gets. Hahahahahaha... By the way thanks po sa mga nag-correct ng grammar. Wala na kasi ako time, dalawang story ang ine-edit ko. Aayusin ko din mga yan... Sooner or later.
Para don sa inaabangan ang author's note ko. Hahahaha labyah!😍
Again, pagpasensyahan na ang grammar. Thank you! Mwuah!
Give up
Keifer's POV
They're all looking at me like I'm a criminal. I deserve it.
"What the hell Keifer!" Yuri said and grab me at my shirt. "Sinaktan mo si Jay-jay at Kit ng dahil dyan sa paghihinala mo!"
Tinabig ko ang kamay nya. Sa kabila ng nangyari hindi ko magawang ipakita na nagsisisi ako. Kahit yun naman talaga ang nararamdaman ko.
I'm full of regrets and agony.
Matagal bago ako nahimasmasan. Matagal bago ko na-realize na kinain na naman ako ng galit. Nasaktan ko sya. Nasaktan ko ang babaeng mahal ko at ang kaibigan ko.
What the fvck is wrong with me?!
Kasasabi ko lang na ayoko na syang saktan pero parang may sariling isip ang katawan ko. I knew she was already in pain. I noticed how she's having trouble walking. She even fell down earlier at the stairs.
Pero naging bulag ako sa paghihirap nya dahil ang sakit lang na nararamdaman ko ang inintindi ko. How selfish of me.
"Ano bang nangyayari sayo Keifer?" Ci-N almost whisper.
I can feel his fear at me. I look at him and the others with blank expression.
"Masama bang magalit ako?" I ask them.
"Hindi masamang magalit. Pero masama yung ginawa mo! Pinairal mo naman yang init ng ulo mo!" Yuri said still shouting at me.
I chuckled bitterly.
"Hindi sya hinalikan ni Kit." Someone said that make me stop.
I saw Edrix walking toward me. Bakas ang galit sa tingin nya sakin pero andon ang pag-aalala.
"I heard them having an argument about it."
"Narinig ko din yon dati! Pero nilinaw ni Jay-jay na hindi natuloy yon. Tinangka lang ni Kit." He explained.
Shit! I'm a fvcking dim-witted!
"Are you telling me the truth?"
Bahagya syang napailing. "Hindi ako makapaniwala. Ganyan na ba talaga ka-kitid ang ulo mo!" He shouted.
He's obviously mad. Hindi ko sila masisisi. Pinahiya ko si Jay-jay sa harap nila at ng iba ng dahil lang sa selos at galit ko.
"...syempre totoo yon! Tingin mo ba basta-basta nalang papahalik si Jay-jay kung kanino? Mag-isip ka nga!"
I almost laugh at his question. Napatingin ako kay David na namamaga pa rin ang muka dahil sa mga suntok ko. Kung pwede ko lang durugin ang bungo nya ginawa ko na.
I know Edrix is telling me the truth. Hindi sya nagsisinungaling sakin at wala rin syang dahilan para gawin yon.
Napaupo ako sa sahig kasabay ng pagsabunot sa sarili ko. What is wrong with me? Hindi naman dapat ako nagkaka-ganito pero pakiramdam ko masisiraan na ko ng bait.
Gusto ko ng matapos to! Gusto ko ng matapos ang paghihirap ko! Pati mga tao sa paligid ko nadadamay ng dahil sakin. Sa kanila ko nabubunton ang stress at pressure ko sa mga nangyayari sakin.
"I think we should leave Keifer alone." Yuri said to them.
"Mabuti pa nga... Puntahan muna natin si Kit sa ospital." Rory said.
"Daan muna tayo sa faculty at magpa-alam tayo." It was Calix.
They all walk together and leave me alone. Hanggang sa dalawang pares ng paa ang tumapat sakin.
"K-keifer... Puntahan ko muna si Jay-jay. Muka kasing hindi maganda ang lagay nya." Ci-N said.
I look at him and force a smile. "Please do... I want to know if she's alright."
"Halata namang hindi sya okay." Felix said. "...sana naman Keifer, pag-isipan mong mabuti yung ginawa mo. Hindi sa lahat ng oras pwede mong pairalin ang init ng ulo mo."
I just nodded and watch them leave. How can I control myself? How can I control this anger? Kung hahayaan ko yong pangunahan ako, masasaktan ko lang ng masasaktan si Jay-jay.
I don't want to see her suffer. What should I do?
Sa ganitong pagkakataon, isang tao lang ang naiisip kong kausapin. Sya lang ang makakapaglinis ng isip ko. Sya lang ang kilala kong makakapag-bigay sakin ng magandang sagot.
I grab my phone and dialled his number.
["Keifer..."] Is the first word I heard from him.
"Pwede ba tayong magkita? Kailangan ko lang ng kausap."
["Sige. Sa dating lugar."] He said and ended the call.
My mind is filled with so many thoughts. Pakiramdam ko hindi na matatapos ang araw na to.
I'm sorry Jay...
Hindi ako basta-basta humihingi ng tawad sa kahit na kanino. Ayoko ng ibaba at sisihin ang sarili ko. Pero para kay Jay-jay, handa akong lumuhod. Handa akong ibaba ang sarili ko.
Pinilit kong tumayo at maglakad paalis ng class room. Parang wala ako sa sarili habang binabaybay ang daan papunta sa parking.
Ni hindi ko na namalayan na halos lumagpas na pala ako sa kotse ko. Buti nalang at napansin ko ang kotseng nakaparada na muntik ko ng mabunggo.
I get inside my car and immediately start the engine. Pinilit kong mag-concentrate sa pagmamaneho dahil baka mabangga ako. Pero hindi ko pa rin maiwasan na hindi tapakan ng madiin ang gas.
Nakarating ako sa destination ko ng hindi ko namamalayan. Pinarada ko ang kotse ko at napansin kong narito na ang kotse ng taong gusto kong maka-usap.
He came here before I do. Maybe he's thirsty and ready to taste some alcohol. Mabilis akong bumaba ng kotse at pumasok sa loob.
Kingsground...
I remembered the first time I saw this place. It was just an empty building. Ginagawang boxing ring ng mga taong gustong magka-tapatan ng lakas. Tambayan ng mga istudyante'ng ayaw pumasok at taguan ng mga taong may ginawang kalokohan sa batas. I can't believe Tiger really pursue his dream.
To have a place where everybody is free. Free to have an alcohol, free to dance crazily, free to fight till death stop them and free to be whoever they wanted to be.
Akala ko hanggang biro lang yon. Usapang lasing nila ng mga kaibigan nya. Samantalang ako at si Angelo nakikinig lang habang tinatawanan sya.
Pagpasok sa loob, walang ka-tao-tao maliban sa mga crew na naglilinis at nag-m-map ng sahig. Kakasara ng disco section kaya ganito.
I heard a slow clap from not to far away. Tinignan ko kung sino yon.
"Look who we have here!" Tiger yelled while walking toward me.
Naka-suot sya ng sando'ng itim at short na puti. Kulay dilaw naman ang sapatos nya na ang sakit sa mata.
"I'm looking for someone!" I said.
"I know... He's upstairs." He answered and points to his office.
Hindi ko na hinintay ang sasabihin nya. Umakyat ako papunta sa glass wall office nya. Soundproof ang lugar na to kaya walang maririnig na ingay mula sa labas o sa loob. Dahil glass wall ito kitang-kita ang stage at disco ground sa baba.
A great office for the owner of this place. Mahusay talagang magplano ang kulay dilaw na buhok na yon.
Pagbukas ko ng pinto, nakatalikod ang taong ka-meet ko habang naka-upo sa swivel chair. Umiinom na rin sya ng mamahaling Brandy.
"You're late." He said and take a sip. "...or I'm too early?"
"I hurt Jay-jay."
After saying those words his glass flew through me. It almost hit me in the head but I remain in my position.
"Dammit Keifer! I told you to stay away from my cousin!" He shouted while pointing at me.
Matagal na nung huling beses ko syang makitang magalit. But the feeling is still the same. May bahagi ko pa rin ang natatakot sa kanya.
Michael Angelo.
"Anong ginawa mo sa kanya?" He ask while trying to hold his anger.
I stared at him for a while. Pano nya nagagawa yon? Pano nya napipigilan ang galit nya? Kung tutuusin halos magkapareho lang kami. Mas nakakatakot nga lang sya magalit.
"H-how did you do that?" I ask out of curiosity.
Sandaling nawala sa isip ko ang dahilan kung bakit ako nandito.
"What?!" Naguguluhang tanong nya. "I'm asking you about Jay-jay!"
My anger. I have to control it!
Habang nakatingin sa kanya hindi ko maiwasang magdalawang isip na sagutin ang tanong nya. Baka patayin nya ko kapag narinig nya ang sagot ko.
"I-i..."
"Aries called me earlier. Sabi nya baka daw umuwi si Jay-jay dahil masama ang pakiramdam. Nagtext ako sa bahay pero ang sabi nila wala pa sya." He said. "...may kinalaman ka ba don?"
I lowered my head. "She's at the hospital."
Wala pang isang segundo ng maramdaman ko ang kamao nya na tumama sa muka ko. Hindi ko alam kung pano nya tinawid ang distansya namin sa isa't-isa.
Bumagsak ako sa sahig at namalipit sa sakit. Panga ko ang pinatamaan nya.
Fvck his fist and punch!
"Mapapatay kita Keifer! Anong ginawa mo at kinailangan syang dalhin sa ospital?"
"H-hindi..." The pain is giving me trouble to speak.
He grab my shirt and lift me up. He force me to face him.
"Keifer... Speak now or I will break every bone in your body." He said with authority.
His eyes are raging with anger. Totoo ang banta nya dahil kaya nya talagang gawin yon. He can literally break every inch of my bones.
"I-i... I humiliate h-her in front... of many p-people and ignore... the fact that she's i-in... pain." I explained while catching my breath because of pain.
Binitiwan nya ko at bumagsak na naman ako sa sahig. Pinilit kong maupo at sumandal sa glass wall. I catch my breath properly and rest at the same time.
"What do you mean she's in pain?" He ask calmly.
"I don't know what happened but I noticed she's having trouble walking."
He took his phone out from his pocket and dialled a number. He turn his back at me while waiting for someone to answer his call.
"Hey... It's me." He said. "Please check the CCTV record around my area. Look for a girl wearing an HVIS uniform and riding a bike." He paused for a while. "...yes. I'm talking about my cousin Jay-jay." He paused again and look at me. "Sure. I owe you."
Binalik nya ang phone sa bulsa nya matapos patayin ang tawag at lumapit sakin. Tumayo ako at pinagpag ang damit ko. I still feel a bit dizzy but I choose to ignore it.
"Explained to me everything."
Ginawa ko ang utos nya habang umiinom ng alak. Kapareho yon ng iniinom nya. Sinimulan ko kung panong nag-init ang ulo ko at naibunton ang galit sa kanila ni Kit.
He was listening intently while sipping from his new glass of Brandy. Inaasahan ko na magagalit ulit sya matapos kong sabihin ang totoo. Inihanda ko na rin ang katawan kung sakaling lumipad ulit ang kamao nya sa muka ko.
But after telling him what happened he didn't say a thing. He keep sipping from his glass until it's empty.
Hindi pa rin sya nagsasalita kaya ako na ang bumasag ng katahimikan.
"Aren't you going to hit me again?"
He shook his head. "One punch is enough. Kung noon siguro baka binasag ko na ang bunggo mo pero ngayon... I can handle things without using my fist all the time."
Tinitigan ko ang baso na hawak ko. Bahagya kong inalog yon at gumalaw ang yelo sa loob.
"I don't know what to do anymore." I whispered.
Angelo cleared his throat. "To be honest with you, maganda na rin ang ginawa mo. You just push Jay-jay away from you."
Yes, I just did.
Alam ko namang ayaw nya sakin para kay Jay-jay. Ayaw nyang mapalapit ako sa kanya. Ayaw nyang maulit ang nangyari sa kanya noon. Ayaw nyang mangyari yon samin.
I'm not damn. Kahit hindi nya ipahalata alam kong dala-dala pa rin nya ang nakaraan nya. Sa babaeng bumuo sa kanya pero dinurog din sya.
Ion.
"...Matitigas ang ulo nyo." Sabi nya at nagsalin ng alak sa baso nya. "...Gusto kong mag-aral si Jay-jay ng maayos pero parang lalong tumigas ang ulo nya." Nagbuntong hininga sya. "Dapat yata pinalipat ko na sya ng Section noon pa."
"Do you hate me that much?"
He stop before taking another sip from his glass.
"What do you mean?"
"Do you hate me that much that you don't want me for Jay-jay?"
"I don't hate you but I don't really like you for Jay-jay." He answered.
Kahit pala alam ko na ang bagay na yon hindi ko pa rin maiwasan na hindi malungkot. Parang lahat nalang ayaw sakin.
"W-why?" I feel numb from my throat.
"Because you have a very complicated life. Ayokong madamay si Jay-jay sa gulo ng pamilya mo. Magulo na ang buhay nya at hindi kagaya mo ang kailangan nya." He's looking straight at me while explaining "...at isa pa... Nakikita ko ang sarili ko sayo."
Siguro nga tama sya. Hindi ko na dapat idamay si Jay-jay sa gulo ng pamilya ko. Hanggat nakadikit sya sakin, sya at sya ang ta-targetin nila Clyde at ng mga Elders.
"What should I do?" Wala sa sarili kong natanong sa kanya.
His eyes filled with authority, like a King in his throne. No one can dethrone him from his position. And like before, his words are still powerful.
"Push her away from you."
Those words strikes me like an arrow. I have to push her away. It's the only way to protect her from my family... From me.
But pushing her away means... Hurting her.
No.
The image of her crying because of me is giving me so much pain already. But I don't have any choice. I have no other option.
Parang hindi ko kaya, hindi ko kaya na mapalayo sya sakin. Hindi ko kaya na mawala sya sakin. Mababaliw ako! Hindi ko kakayanin.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napaluhod ako kasabay ng pagbagsak ng mga luha ko. Nabitawan ko ang basong hawak ko.
"N-no... I-i can't." I said and cry like a child.
Hindi ko alam pero pakiramdam ko dinudurog ako. Hindi ko kayang mawala sakin si Jay-jay. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nangyari yon.
Lahat ng nagugustuhan ko non, hindi ako ang gusto. Lahat nalang ginawa ko para maging akin sila. Pero walang saysay yon dahil si Yuri pa din ang nasa isip nila. At ako naiwang walang nagmamahal.
Ngayon nalang ako nabigyan ng pagkakataon na mahalin at magmahal. Pero bakit ganito ang kailangang mangyari. Bakit kailangan ko syang itulak palayo sakin? Pakiramdam ko wala na kong karapatan na maging masaya.
I heard a footsteps walking toward me. I didn't bother to look.
"Look at yourself. You're weak." Angelo said. "...Pano mo sya ipaglalaban sakin kung hindi mo nga sya kayang protektahan mula sa galit mo?"
I'm not strong enough.
"...Show me our difference. Prove to me that you deserve her."
I will... I will prove to you.
I will do anything to prove it. I will fight for her and I will never let her go. I will make myself stronger. But I have to protect her first. From my relatives and from me. I have to push her away. I need to do that.
But I need you so bad... Jay-jay.
++Don't forget to Vote, Comment and Share. 😉 ++
Fb Page: Ang Mutya ng Section E
Fb Group: Tropa ni eatmore2behappy
Twitter: @lareypot
Instagram: @lareypot
Author's FB Page: Lara Flores - eatmore2behappy