READ NIYO PROLOGUE NG TFGAM AND COMMENT WHAT YOU THINK! I'LL UPDATE THE CHAPTER 1 IF TAPOS NA AKO DITO SA HGP! ATYAKA GUYS MAY 60% CHANCE NA MAGKAKAROON NG BOOK 2 ANG HGP OR BAKA SEQUEL NA LANG DEPENDE SA UTAK NI AUTHOR BWAHAHAHAHA. ANONG GUSTO NIYO BOOK 2 OR SEQUEL?
xxMissyMariexx
~*~
“Gusto mo na bang bumalik?” tanong ni Nathan.
Umiling naman ako at ngumiti.
“Mauna ka na, magpapahangin lang muna ako dito.” Sabi ko.
Natawa naman siya. Ano bang nakakatawa sa sinabi ko? Nagjoke ba ako?
“Magpapahangin? Naku, baka naisip mo na hindi mo pala mahal si Tyler.”
Bigla ko naman siyang binatukan at sinamaan ng tingin. Humagalpak naman siya sa reaksyon ko at ginulo na lamang ang aking buhok.
“Joke lang, ikaw talaga.” Aniya.
“Joke mo mukha mo! Che, umalis ka na nga at ipagpaalam mo na lang ako kay Tyler.” Sabi ko.
Tumango naman siya at tumayo na. Nagpaalam na siya sa akin at patakbong pumunta sa cottage naming. Napabuntong hininga naman ako at napangiti sa tanawing nakikita ko.
I never thought that this would day would come. Akala ko sa mga panaginip ko na lang mararamdaman ang ganitong kasiyahan at pagdidiriwang na nararamdaman ko sa buong sistema ko. Hindi ko akalain na ganito kabait sa akin ang universe at binigay ang lahat ng katanungan ko sa iisang gabi lang. Ngayon gusto ko lang mabuhay ng masaya at gumawa ng maraming magagandang alaala kasama si Tyler. Alam ko pagbalik naming ng Montereal Academy ay maraming magagalit at isa na dun si Amethyst pero wala na akong pake. Kaya ko silang labanan lahat para sa pagmamahalan namin ni Tyler.
“Senti natin ngayon ah.”
Napalingon naman ako sa biglaang taong nagsalita at napangiti. Si Charlotte pala kasama si Jade. Umupo sila sa magkabila kong tabi at sabay na sinandal ang kanilang mga ulo sa magkabila kong balikat.
“I’m so happy for you, Rien.” Sabi ni Jade.
Napangiti naman ako. At frist, hindi ko masyadong gusting mapalapit sa kanila dahil nga sanay akong magsolo flight sa buhay ko dahil isa akong gangster. Pero hindi ko akalain na magiging ganito kami ka-close ngayon at masaya ako dahil nagging magkaibigan kaming tatlo. Siguro hindi ako magbabago ng ganito kung hindi dahil sa kanila. Naging parte din sila sa journey ko sa academy kaya nagpapasalamat ako na hindi nila ako iniwan.
“I wish you all the best!” Charlotte.
“Girls, hindi naman kami magpapakasal hahaha.” Sabi ko.
“Well, I hpe that you two will end up together.” Jade
“Me too. Parang kayo na talaga ang nakatadhana para sa isa’t isa eh. Childhood friends to mortal enemies to lovers oh diba.” Biro ni Charlotte.
Napailing naman ako habang ngumingisi. Kailan talaga may mga topak tong mga to! Kung anon a lang ang pinagiisip pero ang nakakatuwa sa kanila? They always think of happy endings. Well, I also hope n maging masaya kaming dalawa ni Tyler na kmai na talaga ang meant for each other. Na happy ending rin kami sa huli pero kailangan ko rin na isipin na nasa totoong buhay tayo at ito ay realidad hindi lahat ay nagtatapos sa happy ending para sa inyong dalawa. Malay mo may better.
“Alam niyo, masyado kayong emosyonal! Tara na nga at baka hinahanap na tayo.” Ako
“Sus, sino naman maghahanap sa akin.” Bulong ni Char sa sarili.
Natawa na lang ako. Of course, walang maghahanap sa iyo dahil wala naman dito si Dylan. Ang sabihin niya miss na miss niya na yung unggoy na iyon kaya bitter sa aming dalawa ni Jade na ngayon ay andito and minamahal. Oops, haha mahal? Jade? Malaang mahal na niya si Pierce di niya lang maamin sa kanyang sarili. It takes time you know.
Naglakad na kami papuntang kina Tyler habang nagtatawanan at nagkukulitan. Natawa ako sa iniisip kong magagalit siya dahil ang tagal kong nawala.
Napatingin ako sa direksyon ng cottage kung nasan ang Black Horizon. Pero hindi ko inaasahan ang makita ko at bigla na lang napawi ang aking ngiti at napalitan ng kaba.
Sugatan at mga walang malay na ang myembro ng Black Horizon samantalang sina Tyler, Nathan at Pierce ay nakaluhod at may mga pasa na sa kanilang mga mukha. Nasa harap nila ang nasa labing limang naka itim na maskara at may knaya kanyang hawak ng paddle.
I gasped. Shit. Tatakbo na sana ako papunta sa kanila ng bigla akong hinigit pabalik nila Jade at Charlotte.
“R-rien.. it’s too dangerous…”
Inalis ko ang kanilang paghawak sa akin at hinarap sila.
“They’re in danger! Hindi pwedeng tutunganga na lang ako dito.” Sigaw ko.
“You need to relax, tatawag lang tayo ng tulong.” Sabi ni Jade.
Umiling naman ako.
“You go and find help.” Sabi ko at tinalikuran na sila.
Mabilis akong tumakbo patungo sa kanila at dinampot ang pinakamalapit na paddle na nakita ko. Biglang uminit ang sistema ko habang papalapit sa mga nakamaskarang lalake. Kung sino man sila, ngayon sila nanaman ang lagot sa akin.
Napalingon ako sa paligid at hihinga n asana ng tulong kaso damn it kami lang ang tao sa parting ito at hindi rin kami maririnig dahil ang lakas lakas ng sound system ng buong resort. I guess, I’ll do thi alone.
Dahan-dahan akong lumapit sa likuran nila at mabilis na pinalo sa ulo ang isa sa kanila. Dare-daretso ko silang pinagpapalo. Kahit masyadong mabigat ang paddle na dala ko ay wala na akong pakialam at ininda na lang lahat ng sakit.
Nasa mahigit na walong lalake ang napalo ko at napatumba ko sa pagpapalo sa kanila pero mabilis sumugod ang tatlo pa nilang kasamahan at mabilis akong hinawakan sa magkabilang braso.
“Puta! Bitawan niyo ako! Tyler.” Sigaw ko.
Nakita kong pumipiglas sina Tyler sa pagkakahawak sa kanila ng mga nakamaskarang lalaki. Mabilis na pumatak ang mga luha ko habang nakikita silang nasasaktan. Sinong mga walang awing mga tao ang may gawa nito sa kanila? Bakit nila to ginawa?
“Fuck! Wag niyo siyang idamay. Kami naman ang kailangan niyo hindi ba? Akon a lang!” sigaw ni Tyler.
Napailing naman ako. No, Tyler! We are all in this together. Hindi kita iiwan sa panahong ito. Kaya kong protektahan ka.
“Paano kaya kapag ang inaakal niyong happy endin ay tragic ending pala?” biglang tanong ng parang supremo ng mga nakamaskarang lalaki.
Nanliit naman ang mata ko at matalim siyang tinitignan. Who the hell are you? And what did Black Horzion did to you?
Susugurin ko na sana siya ng buong lakas ko kahit na masyadong mahigpit ang pagkahawak sa akin ng mga alipores niya ng bigla naman may sumigaw na parating na raw ang mga guards. Bigla nila akong binitawan at nagsitakbuhan na silang lahat bitbit ang iba nilang kasamahan na napatumba ko kanina.
Mabilis kong nilapitan si Tyler at niyakap. May sugat siya sa upper left yebrow niya at putok rin ang kanyang ibabang labi. Kung sino man ang gumawa nito sa kanila ay sisiguraduhin kong hindi na sila masisinagan ng araw!
“T-tyler…” nangingig kong sabi.
Bigla kong naisip si Nathan Avisado, ang taong nagbuwis ng buhay para sa akin. Wala naman siguro akong kinalaman sa away nila pero ayaw kong makitang nasasaktan ang mga minamahal ko.
“A-adrienne… baby don’t cry. It’s okay.” Sabi niya.
Mas hinigpitan ko ang pagyakap sa kanya. I can afford to lose someone I love again. Not now.
Tinulungan kami ng mga staff, guards at nurses para idala ang mga myembro ng Black Horizon sa kanilang mga kwarto at dun na gamutin. Si Char at Jade naman ang bahala kina Nathan at Pierce. Ako naman ay inalalayang maglakad si Tyler papuntang kwarto nila.
~*~
“Sino ba kasi yun?” irita kong taong habang binubuksan ang first aid kit.
“Oo nga! Malilintikan yun sa akin, sinira nila ang mukha ni Pierce.” Sabi ni Jade habang nilalagyan ng betadine ang mga sugat ni Pierce.
“Mahal mo na ako at kung makapagalala sa akin ay parang girlfriend ko?” panunuya ni Pierce.
Biglang diniin ni Jade ang bulak sa sugat n Pierce kaya bigla itong napa-“ow”. Masyadong sadista talaga tong isang to.
“At may gana ka pa talagang magjoke ngayon? Gusto mong matuluyan ano?!” Jade.
Hinarp ko naman si Tyler at napailing. Ang rami niyang sugat sa mukha. May pasa pa siya sa kanan niyang pisngi. Nilagyan ko ng betadine ang bulak na kinuha ko sa fisrt aid kit at dahan-dahan pinahiran ang mga sugat niya.
“Who did this to you?” tanong ko sa kanya.
“We don’t know.” Aniya at nagkibit balikat.
Napabuntong hininga naman ako. Gaano ba karami ang kalaban ng Black Horizon? Tell me, cause I need to know. Tell me cause I also need to protect him.
“Hey wife, no need to worry about me. Galos lang to.” Sabi niya.
Ngumiwi naman ako sa sinabi niya. Tsk, buti na lang talaga ang hindi ganun ka lala kung hindi mas mapapatay ko tong lalakeng to eh.
“Ow! Hey, dahan dahan naman Charlotte.” Biglang sigaw ni Nathan.
I saw Charlotte rolled her eyes. Oh? Ano nanaman ang pinuputok ng butsi ng isang to?
“Hey, Nathan. Bakit nakabusangot yan?” tanong ko.
Nagkibit balikat lang siya.
“I don’t know. I was just thankful na kahit hindi ako si Dy-----“ hindi naituloy ni Nathan ang sasabihin niya ng bigla tinakpan ni Char ang bibig niya.
“Shut it, Saunders.” Biglang sabi ni Char.
Nagtawanan naman kaming lahat. Kahit papano naman nagging magaan ang loob ko dahil okay na sila at hindi ganun ka lala ang ginawa sa kanila ng mga nakamaskarang lalake.
“Hey.” Tyler.
Bumaling naman ang tingin ko sa kanya at ngumiti.
“Bakit?”
“Tomorrow morning aalis na tayo dito. It’s too dangerous for us to stay here.” Sabi niya.
Tumango naman ako. Mabuti pa nga, masyado ng maraming alala ang nangyari dito. May halong ganda at pangit.
~*~
“Hey wife, wake up.”
Unti unti kong minulat ang aking mga mata at bigla kong nakita ang gwapong mukha ni Tyler kaso may mga bandaid lang at pasa sa mukha tsk tsk.
“Hi.” Sabi ko at ngumiti sa kanya.
He leaned forward and kissed me. Smack lang naman pero grabe parang nakopleto agad ang araw ko. Ganito ba talaga si Tyler sa mga mahal niya?
“Breakfast?” tanong niya habang ngumunguso sa tray na nakalapag sa side table ko.
Bumango ako sa kama at inayos ang upo ko. Sinandal ko ang aking likod sa headboard at si TGyler naman ay nilapag na ang tray sa lap ko.
“Tapos ka na bang kumain?” tanong ko.
Tumango naman siya at biglang sinubo ang toasted bread sa bibig ko. Kinagatan ko naman to at ngumiti sa kanya.
“Ehem masyado ata kayong nilalagam.” Biglang sabi ni Jade.
Nanlaki naman ang mata ko at namula. Shit, of course me, Jade and Charlotte are in the same room! Of course nakita nila kami kanina. Gosh, the kiss. Kainis naman tong si Tyler. Inasar naman ako nila Jade at Charlotte habang si Ty ay nagiimpake ng gamit ko. Yes, he’s a gentleman at siya na raw ang magiimpake.
Pagkatapos kong magbreakfast ay agad naman akong maligo at nagayos. Malayo pa kasi ang byahe kaya dapat magpadali.
“Ready?” tanong ni Tyler.
Ngumiti naman ako at tumango. Sinuot ko na ang aviator glasses ko at kumapit na sa braso ni Tyler.
“Cause we’re official.” Sabi ni Tyler at ngumiti ng malawak.
Ngumiti naman ako. Oo naman, matagal ko ring pinangarap na magkaroon ng ganitong boyfriend. Tyler will always be my perfect boyfriend. He’s my gangster, my childhood friend, my first love, my protector, my prince charming and my greatest love.
Sumakay na kami sa van. Nasa isang van kaming lahat nina Jade, Char, Nathan, Pierce ako at Tyler kaya medyo hindi magiging boring ang byaheng ito.
Nang nasa gitna na kami ng daan ay sinandal ko na ang aking ulo sa balikat ni Tyler at pumikit. Masyado pang matagal ang byahe kaya siguro ay iidlip muna ako. Medy pagod rin ako dahil sa nangyari kagabi. Pero nagulat ako ng biglang huminto ang van naming kaya napamulat ako ng mata.
“W-what’s going on?” tanong ko.
Bigla ko na lang nakita sa pinapaligiran kami ng mga black vans at sa labas nito ay mga nakaitim na lalake habang turo turo sa amin ang mga dala nilang baril. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko at kinabahan na sa aming sitwasyon. Napatingin ako kay Tyler at nakita ko siyang nakatingin sa akin at may pagaalala sa kanyang mga mukha. Hinawakan ko ang kanyang kamay at pinisil ito.
Danger is at it again.