Улаан хивсэн дээгүүр бяцхан охин сарнайн дэлбээ цацна. Би тэр сарнайн дэлбээн замаар аавыгаа сугадан инээмсэглэн алхална. Урд минь миний ханхүү намайг хүлээн хайрласан нүдээр намайг ширтэнэ. Тэрний энэ харц дандаа л намайг өөртөө дурлуулдаг. Тэр минь төгс залуу. 7 тэрбум хүн дундаас би зөвхөн түүнийг л хайрлахаар сонгосон. Сайхан муухай бүхэнтэй нь цуг үргэлж түүнийг хайрлана гэж амласан.
Алдсан ч бай оносон ч бай эцэст нь харамсахгүй байх нь л чухал шүү дээ. Амьдрал бонинохон чамайг хайрлаж халамжилж хөгжөөдөг хүмүүстэй л цагийг цуг өнгөрөөх хэрэгтэй.
~2сарын дараа.~
Би: Сэүнаа нэг зүйл буруу байна. Миний сарын тэмдэг ирэхгүй 2сар гаран болж байна. Уул нь өдийд ирэх ёстой доо? Яах вэ? Эмчид үзүүлэх үү?
Сэүн: Миний хатантаны бие нь өвдчихсөн юм уу? Алив хатантныг зүгээр болгохоор явцгаая.
~~Эмч: За залуу хосуудад баяр хүргэе. Ураг гурван долоо хоногтой байна. Бас хоног нь бага байгаа учраас хордлого ямарваа нэгэн зүйлс мэдрэгдээгүй юм байна. Бас дахин нэг баяртай зүйл хэлэхэд ихэр хүүхдүүд байна.
Би дотроо баярлаж байлаа. Миний үрсүүд одоо эхийгээ ганц биш давхар болгочихлоо шүү дээ.
~~~Би: Сэүнаа чамд ямар байна?
Сэүн: Энэ хүүхдүүдийг авхуулъя!
Би: А.аа..ааайн? Чи үнэнгээсээ хэлж байна уу?
Сэүн: Тиймээ одоогоор чи залуухан бас нэр хүндтэй хүн яаж хоёрын хоёр хүүхэд гаргах гэж байгаа юм? Би лав зөвшөөрөхгүй.
Би: Чи ч өөдгүй амьтан юм даа. Яаж ийм нялх амьтдыг авхуулъя гэж хэлж чадаж байна аа?
Сэүн: ТИЙМЭЭ БИ ӨӨДГҮЙ ТЭГЭЭД ЯАХ ЮМ? ЭНЭ ХҮҮХДҮҮД ЧИНЬ ЧИ БИД ХОЁРЫН АМЬДРАЛД САДАА БОЛНО!!!
Би уйлан: Сэүнаа битгий гуйя тэгэх үү? Би айгаад байна?
Сэүн: Наад хүүхдүүдийг чинь маргааш авхуулах болохоор надаас дахиж битгий гуйгаарай гэж хэлэн хаалга саваад гараад явчихлаа.
Сэүнаа яагаад? Яагаад чи намайг ойлгохгүй байгаа юм бэ? Зөвхөн чи л намайг ойлгоход хангалттай байхад яагаад намайг ингэж хөсөр хаяж байгаа юм?
"Миний хүүхдүүдээ аав нь та нарыгаа голоогүй шүү. Аав нь зүгээр л гэнэтийн зүйлд сандарсандаа болоод ингэсэн юм шүү" гэж хэлэн гэдсээ илнэ.
Сэүнийг ирэхийг хүлээсэн ч тэр ирсэнгүй. Шөнийн 3цагт Чанёол руу залган: Чанёолаа Сэүн наана чинь хонож байгаа юу?
Чанёол нойрмог хоолойгоор: Үгүй ээ яасан Жиёнаа?
Би: Аа.аан яагаачгүй ээ за сайхан амраарай *таслах*
Үүрийн 6цагт буйдан дээр нүд анилдан хэсэг зүүрмэглэчихлээ. Хаалга нүдэх дуунаар босон цагаа харлаа. 8цаг болж байна. Хаалгаа нээн харлаа. Сэүн??
Тэрнээс эмэгтэй сүрчиг үнэртэж, архины нэвширсэн үнэр үнэртэж, өмсөж явсан хувцсаа хайш яайш нь өмсчихсөн бас түүний цамцан дээр эмэгтэй уруулын будаг байлаа.
Миний дотор муухай оргиж байсан ч би тэвчих хэрэгтэй.
Би: Сэүнаа юу болсон бэ?
Сэүн: Чимээгүй бай!!!
Би: Сэүнаа үгүй гэж хэлээч *нулимс урсах*
Сэүн: Тийм тэгээд юу гэж? Би усанд орж ирчихээд цуг явах болохоор хувцсаа өмсөөд байж бай!!
Би: Үгүй гэвэл юу гэж??
Сэүн: Яасан гэнэ ээ?
Би: Энэ бол миний хүүхдүүд!! Зөвхөн минийх одооноос чиний хүүхдүүд гэж байхгүй. Одоо энэ гэрээс наад бузар хүүхэнтэйгээ цуг байсан биеээ аваад гарна уу? Миний бие муу байна!!!
Сэүн: Одоо байтлаа би гэрээсээ хөөгдөх үү?
Би: Хоёулаа салъя. Одооноос энэ гэр чинийх биш!!! *Би уйлмаар байсан ч хэвлийд минь миний үрс байгаа шүү дээ. Би тэднийгээ айлгаж болохгүй*
Сэүн: Тэгье ээ чинийхээр болъё гэж хэлэн хаалга маш хүчтэй саван гарлаа.
Түүнийг гарсны дараа чичирж байсан хөл минь мэдээгүй болж газар сөхрөн уналаа. "Үрс минь ээжийгээ уучлаарай. Энэ аавын чинь буруу юу? Эсвэл ээжийнх нь буруу юу? Та нарт минь ямар ч буруу байхгүй шүү. Та нарынхаа төлөө ээжийнх нь хийж чадах зүйл зөвхөн энэ байна."
"Эмэгтэй хүний хамгийн өрөвдөлтэй үе бол нулимсаа өөрөө арчих"
Би Чанёол Бэкхён гээд залгамаар байсан ч бардам зандаа дийлдчихлээ.
Хансү: Байна?
Би: Завтай бол манайд хүрээд ирээч.
Хансү: Бололгүй яахав 30 мин дараа очьё *таслах*
~~~ Хансү: Ямар нэгэн зүйл болоо юу? Наад нүүр чинь хавдчихаж..
Би: Х..хансүүү!!! Б.бб.би Сэүнаас салчихлаа. Тэр намайг үүрд орхичихлоо. Одоо би яах вэ? Хансү надад туслаач.
"Хэрвээ тэр чамд тохирох нэгэн байсан бол тэр үлдэх л байсан."
Admin: Киахх Сэүн ч муухай байна шүү тэ хха. Админдаа гоё сэтгэгдэл үлдээгээрэй. Тэгж байж л урам ороод дараагийн хэсэг хурдан орно шүү.😘 Эцэст нь алдаа дутагдалтай энэ өгүүллэгийг маань хайрладаг та нартаа баярлалаа