Chapter 11: Anu Tayo Na?
Kai's POV
Lipad pa rin ang utak ko hanggang ngayon dahil sa nangyari noong nakaraang araw, hindi ako yung tipo ng tao na mabilis makalimot. I can still remember all what that man did to me several years ago. And I can still feel all the pain, being an incomplete, and broken pieces. Hindi ako mabilis makamove on especially when it comes to this kind of unfair things and complicated situation of mine, which is LOVE.
"Kanina ka pa tulala diyan, okay ka lang?" Napalingon lang ako kay Caren na naghihintay ng oras para sa duty niya.
"Uhm, sorry sa itatanong ko ha. Pero nag aalala lang kasi ako sa nangyari last Saturday."
"Never mind that thing, and will you please don't tell to our fellow co-workers?" Sambit ko sa mababang boses ngunit hindi nakatuon sa kanya ang atensyon ko kundi sa labas ng building.
"Uhm su-sure." Pautal niyang sambit.
I drink all the pineapple juice na natitira sa eco bottle ko na kulay gray. This kind of juice can calm me down, especially when I'm stress of a nonsense thing like the dammed relationship I had before with that man who I always think of, and I hate if I always recall his face and his beautiful smiles in my mind. I hate the way he always did that in front of me.
"Kai!"
"Ha?" Taka kong tanong ng biglang isigaw ni Caren ang pangalan ko, nakatayo na siya sa mga oras na iyon kaya napakunot ang noo. Itinuro niya ang mesa, napatayo ako ng may maramdamang basà sa pantalon ko, nanlaki ang mata ko ng makita ang natapong juice sa mesa at tumulo sa pantalon kong suot.
"Kanina ka pa tulala diyan, hindi mo ba napansin?" Sunod na tanong ni Caren.
"Anung nangyari?" Sabay kaming napalingon ni Caren sa may pintuan ng marinig ang boses ni Matt. Agad akong inabutan ni Caren ng tissue para mapunasan ang natapong juice na nasa mesa, after that ay pinunasan ko din ang pantalon ko. Tila nag ihi ako sa sobrang basà ng pantalon ko. Nilingon ko si Caren.
"May extra pants ka ba?"
"Sorry, pero t-shirt lang ang may extra ako." Nakakagat labi niyang sambit. Naiinis ako habang pinupunasan ang pantalon ko. Lumabas ako at nagtungo sa restroom.
Mabuti na lang at walang tao kaya agad akong naghubad ng pantalon, mahaba ang suot kong damit, I mean two in one siya, sometimes T-shirt and sometimes dress dahil sa extendable nito na nasa loob. Napatingin ako sa salamin habang binababa ang extendable na iyon. Hindi ako nakatuon sa sarili ko kundi ang lalim pa rin ng iniisip ko about the man who lied to me.
"Kai? May problema ba?" Nagulat ako ng biglang may magsalita sa labas ng pinto. Kilala ko kung sino ang nagmamay ari ng boses na iyon. Noong isang araw niya pa ako kinukulit kaya medyo naiinis na ako sa kanya. Pumayag ako na itutor ko siya para sa napalapit niyang exam, pero ang hirap ipakita sa kanya kung papaano bawas bawasan ang pagiging close niya sa akin, what I mean is medyo dumistansya siya dahil naiilang ako sa kanya. Aaminin ko gusto ko siyang maging kaibigan noong malaman ko na anak pala siya ni Tita Gia dahil pareho kaming maganda, I'm not kidding nagsasabi ako ng totoo, pero parang ayaw ko na dahil napakakulit niya. Masyado na siyang lumalampas sa limitation niya.
"Sinabi sa akin ni Caren ang nangyari, may extra skirt sa locker ko you can borrow it for the meantime, if you like."
Lumabas ako after kong maayos ang two in one kong suot. Agad siyang napatingin sa akin ng bigla akong humarap sa kanya, napansin kong medyo nagulat siya sa ginawa ko, pero hindi na bago sa akin ang ganoong klase ng scenario. Halos magkalapit na ang aming mukha sa isa't isa pero lipad pa rin ang utak ko sa mga sandaling iyon, kaya agad ko siyang pinatabi sa mga oras na iyon. Sininyasan ko siya para kahit papaano ay hindi ako bastos sa pagpapatabi sa kanya. Napabuntong hininga na lang ako habang naglalakad pabalik ng waiting room. Nandoon na si Venise at Caren, si Racel ang nakasalang ngayon kaya dalawa ang makakasama ko ng dalawang oras. May kailangan din kasi akong pag aralan para sa segment namin ni Caren evedy Saturday, medyo binago namin ng kaunti ang segment na iyon dahil sa natanggap naming ratings na pumalo sa 99%, I mean a lot of listener is happy for that kind of segment every Saturday, especially the advice ko sa last caller namin na si Jecca. Nabasa ko kanina sa ratings namin ang mga magagandang komento pero tila ayaw kong sundin ang idadagdag na portion sa segment na iyon. Hindi lang about advising, dinagdagan ni Tita Gia ng trivia and moral lesson then request song from the DJ, no I mean kakanta ang isang DJ for the caller. Agree ako sa lahat except sa pagkanta ng DJ, kaya medyo naiinis talaga ako sa mga nangyayari ngayon.
"Nabalitaan namin na itututor mo raw si Jane for her upcoming exam."
"Kasama ba iyon sa duty mo?" Napalingon ako sa dalawa ng magkasunod nilang itanong sa akin ang mga iyon. Naparoll eyes ako sa tanong nila pero parang gusto kong sagutin.
"No it's not."
"So bakit ka pumayag?" Sunod na tanong ni Venise.
"Matagal ng gustong magpatutor ni Jane sa akin, pero dahil nasa Spain pa ako before hindi ko agad nasimulan." May halong pagsisinungaling kong sambit.
Totoo na matagal ng gustong magpatutor ni Jane pero hindi sa akin kundi sa Mama ko. I forgot to say that my Mom is a chef, hindi na niya ako naiintindi dahil sa sunod sunod na paglago ng restaurant niya all over the Europe and here in Philippines. Speaking of her restaurant, kaya siya uuwi dito sa Pilipinas is because she need to attend the ceremony for the opening of her new restaurant branch and the name is EXTRA. Minsan nga naiisip ko anak niya ba talaga ako o hindi? Parang mas nagpapakananay pa si Tita Andrea kaysa sa Mama ko na sobrang busy.
"Ang lalim na naman ng iniisip mo, kanina ka pa nagkakaganyan." Hinarap ko ang dalawa at ngumiti ngunit tila basa nila ang takbo ng isip ko.
"Kai kahit ilang linggo pa lang tayo magkatrabaho kahit kailan hindi mo pa napapakita sa amin ang ganyang klase ng reaksyon." Hindi ko na nilingon pa si Venise dahil tama naman siya, ngayon lang ako nagkaganito sa trabaho ko and never akong nag oopen sa katrabaho ko except Tita Andrea.
"Kamusta ka na pala? May pinagdadaanan ka ba?"
"Please, I don't want to talk about what happened last Saturday." Inis kong sambit.
.
.
.
.
Jane's POV
Nakasimangot akong bumalik sa opisina matapos alukin si Kai, feeling ko talaga may galit siya sa akin. Pansin kong palagi na lang siyang umiiwas every time na lumalapit ako sa kanya, hindi tuloy ako makapagfocus sa ginagawa ko. Gusto ko siyang kausapin pero tila hindi ako binibigyan ng chance na makausap siya ng ayos.
Binuksan ko na lang ang folder na nasa harap ko para tapusin ang iba pang papel na kailangan na namin matapos this coming week. And I need to report what is happening here in station to Mom and Dad.
Tweet tweet SMS!
Napasulyap ako sa cellphone ko ng tumunog ito, agad ko din itong hinawakan at tiningnan kung sino ang nakaalala sa akin na magtext.
Anak, 6:00pm to7:30pm ang schedule na ibinigay ko kay Kai para sa pagtututor sayo. Sorry anak kung medyo pagabi na ang naibigay kong schedule. Siya nga pala nagchat sa akin si Ms. Hikari, bakit hindi mo agad sinabi sa akin na gusto mo pala mag apply bilang model ni Hikari. Sa susunod ipaalam mo muna sa amin ng Daddy mo, okay? Sige anak, may appointment pa kami with Mr. Anderson.
Basa ko sa text sa akin ni Mommy, then sinabi pala ni Ms. Hikari kay Mommy ang about sa pagmomodeling ko. Akala ko ba hindi sila ganoon kaclose sa isa't isa, sa term pa lang na sinabi niya tila nagsisinungaling siya sa akin na hindi sila close. Yung term niyang 'nagchat sa akin' ibig sabihin na agad niyon ay nagkakausap sila.
"Ang lalim naman ng iniisip mo, sorry pala sa ginawa ko kanina." Nagulat ako ng marinig ang boses na iyon mula sa pintuan ng opisina. Nanatili ang tingin ko sa kanya ng dumiretso pasok siya sa opisina hanggang sa umupo siya sa sofa.
"Okay na ako sa suot ko, pasensya na talaga."
"Ahhh. Hi-hindi, I mean o-okay lang don't say sorry." Paputol putol kong sambit habang ibinabalik sa folder ang lahat ng laman nito.
"Saan pala ang place natin mamayang 6:00pm?"
Agad akong tumayo at lumakad palapit sa sofa na inuupuan niya.
"Dito na lang sa opisina para hindi na natin kailangan maghanap ng lugar, okay lang ba sayo?"
"Ako dapat ang magtanong niyan sayo, okay lang ba sayo dito?"
"Of course!" Agad kong sagot sa tanong niya. Ngumiti siya sa akin pero tila may bahid pa rin ng kakaiba at masakit na kahapon ang sinasabi ng kanyang mga mata.
"Anu tayo na?" Nagulat ako ng sunod niyang itanong iyon.
"Sure, why not." Natigilan ako ng marealize ko ang sagot ko sa tanong niya.
"W-what I mean is..." Pautal utal kong singhap
"Oh sorry, what I mean is let's go."
"Ahhh! Ganon ba, okay salamat nga pala sa time?"
"You're welcome." Medyo may malalim pa rin sa boses niya dahil sa naganap kahapon.
.
.
.
.
.
Someone's POV
Magiging akin ka babae, matagal na akong nagpapapansin pero bakit hindi pa rin tumatalab sayo ang lahat ng pormahan ko. Makiramdam naman sa nag asikaso ng papel din.
Ang hirap ng sitwasyon ngayon, ang daming conflict ngayong linggong ito. Sana naman mapansin niya man lang ako, matandaan niya man lang ang nangyari before.