14.
Ο Σεβασμός κερδίζεται.Και ο Παρης το έκανε αυτό από την αρχή.
«Η Ξενια;»ρωτάω καθώς προσπαθώ να μείνω ακίνητη έτσι ώστε να βγουν ωραια τα νύχια που μου βάφει η Αλεξάνδρα.
«Έχει πάει σε μια φίλη της.Θα κάνουν και αυτές πιτζάμα πάρτι.Ζηλεψαν...»λέει η Άννα.
«Αστην να κάνει παρεα με παιδιά της ηλικίας της.Συνεχεια μαζί μας κάθεται και δεν νομίζω της κάνει και καλό»λέει η Αλεξάνδρα.
«Είμαστε γελιες»λέω καθώς τις βλέπω και τις δυο.
Φοράμε μάσκα ομορφιάς και είναι πράσινη αρα μοιαζουμε σαν τέρατα.Σαν το Σρεκ βασικά.Ευτυχως λοιπόν τα αγόρια.
«Αν θες να είσαι όμορφη πρέπει να κανείς θυσίες»λέει σοφά η Άννα.
Φενεται να ξέρει πολλά.Απο θέματα ομορφιάς,μόδας και καλλυντικών.Φυσικα βλεποντας την κανείς μπορεί να το καταλάβει αυτό.
Ντύνεται Ωραια.Ακομα και οι πιτζάμες τις είναι ωραιες.Δαντελοτες και ροζ.
«Για πες.Πως πάει η συγκατοίκηση με τον Παρη.Αν και τι ρωτάω.Θα είναι εύκολη.Σαν το Μάριο δεν θα είναι»λέει η Αλεξάνδρα και τελειώνει τα πόδια μου και τώρα ξεκινάει τα χέρια μου.
«Αυτό το πραγμα που και οι δυο μένετε με άντρες που δεν είστε μαζί να το κοιτάξετε!»λέει η Άννα.
«Λοιπόν;»
«Καλά πάει.Δεν έχω κάποιο πρόβλημα και ελπίζω να μην έχει ούτε αυτός με εμένα...»λέω.
Γελάνε και οι δυο και κοιτάζονται μεταξύ τους.
ΤΙ ήταν αυτό;
«Είμαι σιγουρη ότι δεν εχει»λέει η Άννα.
«Ο Παρης είναι καλουλης.Το μωρό μας.Μεχρι που ήρθες εσυ φυσικά.Τωρα είσαι εσυ το μωρό μας»λέει η Αλεξάνδρα.
Γελάω με αυτό.Ετσι πως το είπε είναι λες και με έχουν προσθέσει σαν άτομο στην ζωή τους.Σαν φίλη.Και είναι ωραίο να σε θέλει κάποιος.Χωρις να θέλει κατι από σένα δηλαδή.
«Μου μαθαίνει κολύμπι»λέω.
«Τι;Δεν ξέρεις κολύμπι;Πως γίνεται αυτό;»λέει η Άννα και η Αλεξάνδρα της κάνει νόημα να σταματήσει.Διακριτικα.Μονο που δεν ήταν πολύ διακριτικό αφού είμαστε πολύ κοντά και το είδα.
«Το ξέχασα οκ;»της λέει.Ξεχασε ποιο;Δεν καταλαβαίνω.
«Τι ήταν αυτό;»ρωτάω.
«Τίποτα απλά δεν κάνει να σε ρωτάμε πραγματα για το παρελθόν σου...»λέει η Αλεξάνδρα.
«Γιατί;»
«Ο Παρης οκ;Μας μάζεψε και τις δυο το πρωί και μας είπε να μην σε ρωτήσουμε για τίποτα και να μην σε φέρουνε σε δύσκολη θέση»λέει η Άννα.
«Δεν μας το είπε ακριβώς.Μας διέταξε αλλά Τελοσπαντων...»λέει η Αλεξάνδρα που τελείωσε με τα νύχια μου.
Τα κοιταω.Ειναι ένα ωραίο γαλάζιο χρωμα.Μαρεσουν.
«Γιατί το έκανε αυτό;Δεν το πειστευω...»λέω και φυσάω τα νύχια για να στεγνώσουν πιο γρήγορα.
Ποιος ξέρει τι θα νομίζουν τα κοριτσια τώρα.
«Δεν το έκανε για κακό.Νοιαζετε ξέρεις...»λέει η Αλεξάνδρα.
Νοιάζεται ή με λυπάται;
«Σας το είπε;»λέω.
«Νομίζω δεν χρειάζεται να το πει.Νομιζω φενεται»
«Από το λίγο που τον ξέρω φενεται καλός με ολους»λέω.Δεν το κάνει επειδή είμαι εγώ.Το κάνει επειδή έτσι είναι αυτός.
«Και είναι»λέει η Άννα.
Το ήξερα.Ετσι φέρεται σε ολους.Δεν είναι ότι νοιάζεται για μένα μόνο.Ετσι είναι ο χαράκτηρας του.
«Άπο ποτέ τον ξέρετε τον Παρη;»τις ρωτάω.
«Εγώ τον γνώρισα από όταν ήρθα στην Σαντα Ροζα.Πρωτα γνώρισα τον Μάριο και μετά τον Παρη.Η Άννα τον γνώρισε πέρσι.Η μαμά του Παρη με τον μπαμπά της Αννας είναι μαζί»λέει η Αλεξάνδρα.
Αυτό δεν το ήξερα.
«Όπως σου έχω πει είμαι με τον Στέφανο χαρις τον Παρη άρα του χρωσταω»συμπληρώνει η Αννα που τώρα έχει πάρει ένα περιοδικό και το ξεφιλιζει.
«Το έχουν κάνει με τον Στέφανο σε όλο το σπιτι του Παρη»λέει η Αλαξανδρα και γελάνε και οι δυο.
Δεν καταλαβαίνω.Μαλλον είναι κάτι δικό τους.Και μιλάνε για σεξ που σημαίνει ότι δεν ξέρω και πολλά.
«Στην κουζινα δεν το κάναμε»λέει.
«Σεξ...μου έχει λείψει ξέρετε...»λέει η Αλεξάνδρα και ξαπλώνει κάτω.Η Άννα αφηνει το περιοδικό και ξαπλώνει και αυτή βάζωντας το κεφάλι της κοντά στης Αλεξάνδρας και έτσι ξαπλώνω και εγώ και έχουμε τα κεφάλια μας το ένα κοντά στο άλλο κάνοντας έναν κύκλο και κοιταζοντας το ταβάνι.
«Ποσό καιρό;»
«Χωρίς σεξ;4 μηνες»απαντάει η Αλεξάνδρα.
«Εγώ από το πρωί.Ξερετε το πρωινό σεξ είναι το καλυτερο»
«Και το μεσημεριανό και το βραδινό...»λέει η Αλεξάνδρα.
Και εγώ μένω και τις ακούω γιατί τι άλλο μπορώ να κάνω.
«Κάποια έχει παθει έλλειψη σεξ...»λέει σαν τραγουδάκι η Άννα και γελάνε.
«Ποτέ το κάνατε πρώτη φορά;Ποσό ήσασταν;»ρωτάω.
«Εγώ ήμουν 17 με ένα παιδί από το σχολειο»λέει η Αλεξάνδρα.
«Εγώ 16»λέει η Άννα. «Με ένα μπράβο που είχε πάρει ο μπαμπάς μου».
Και περίμενα να ρωτήσουν για μένα.Αλλα δεν το κάνουν.Και νομίζω φταίει ο Παρης για αυτό.
Και του είμαι ευγνωμον βασικά...
«Ποσό πόνεσα την πρώτη φορά...»λέει η Αλεξάνδρα και σηκωνω τα μάτια μου να την δω. «Ναι;»λέω.
«Παρά πολλη.Τις πρώτες ναι»
«Έτσι είναι.Μεχρι να γίνει ωραίο θα γίνει επώδυνο»
«Αλλά αξίζει»λέει η Άννα.
«Αξίζει τόσο πολύ!!»προσθέτει η Αλεξάνδρα.
Έτσι πως μιλάνε...Θα είναι ωραίο.
Το σκεφτόμουν παλιά.Πως θα είναι.Με ποιον θα γίνει.
Μετά από αυτό που έγινε με τον Φώτη δεν ξέρω.Νομιζω ότι κάθε φορά που κάποιος θα με αγγιζει θα μου έρχεται αυτός στο μυαλό.
Τι και αν έφυγα;Ακόμα το σκέφτομαι.Σκεφτομαι τι θα είχε γίνει αν με είχε παει μέσα.Αν δεν μπορούσα να φυγω.Αν έπαιρνε αυτό που ήθελε.
«Ωραίο το σεξ...»λέει η Άννα.
«Πολύ»λέει η Αλεξάνδρα.
Αν δεν το έχουν καταλάβει θα το κατάλαβαν τώρα με την σιωπή μου ότι είμαι παρθένα.
«Τι να κάνουν άραγε τα αγόρια;»
«Ο Στεφανος θα μιλάει με τον Παρη και ο Μαριος θα την πέφτει σε καμία πάλι»λεει η Αλεξάνδρα.
«Κλασσικος Μαριος!»λένε και οι δυο μαζί.
«Και το μάθημα πως πάει;Σου έμαθε τίποτα ο Παρης;Γιατί πρέπει να πάμε και για μπάνιο όλοι μαζί εεε...»λέει η αλεξανδρα.
«Ένα μάθημα έχουμε κάνει μόνο.»λέω.Ενα και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Νιώθω λες και κοκκινιζω κάθε φορά που μιλάω για τον Παρη.Γιατι;
«Μετά να βγάλουμε φωτογραφια.Να την βάλουμε στο Ίντερνετ και να σκάσει η Στελλα από το κακό της»λέει η Άννα.
«Δεν την συμπάθειτε έτσι;»ρωτάω.
«Ιου όχι!Με εκνευριζει.Σπαστικια όσο δεν πάει άλλο.Μας το παίζει ξερολας και όλο έρχεται στην παρέα μας όταν βγαίνουμε χωρίς καν την ρωτάει κανείς...»λέει η Αλεξάνδρα.
«Τουλάχιστον άφησε τον Στέφανο μου ήσυχο»λέει η Άννα.
«Και έχει πάει στον Παρη.Με τις μέρες της.Τωρα είναι ο Παρης αύριο ο Μαριος»
«Μπορεί ο Παρης να την θέλει»λέω.
«Ναι καλά.Ουτε καν.Δεν τον προορίζουμε τον Παρουκο για τα μούτρα της»λέει η Αλεξάνδρα.
Χερομαι.
Εννοώ που ακούω τέτοια για το Παρη.Ολοι φενονται να τον εκτιμάνε και να τον αγαπάνε με τον τρόπο τους.
Και εγώ τον σέβομαι.Με έχει βοηθήσει πολύ.Αλλα εγώ τώρα τον γνωρίζω ενώ αυτές τον ξέρουν.Και να βγαίνει αυτό από εκείνες κάτι θα σημαίνει.
Ο Σεβασμός κερδίζεται.Και ο Παρης το έκανε αυτό από την αρχή.Το κέρδισε από την αρχή.Οχι μόνο που με πήγε σπιτι του εκείνη την μέρα ή που μου βρήκε δουλειά.Επειδη είναι εδώ.Και όταν με επιασε μια κρίση ήταν εδώ.Οταν είπα ότι θα φυγω δεν με άφησε.Με άκουσε χωρίς να με πιέσει για τίποτα.
Και ξέρω ότι αυτό είναι σπάνιο να το βρεις.
Και εγώ το βρήκα όταν το είχα πιο πολύ ανάγκη.
Όταν είχα χάσει την ελπίδα για το οτιδήποτε.
«Τυχερή αυτή που θα τον κάνει να την ερωτευτεί τρελα...»λέει η Άννα.
Πολύ τυχερή.