Amira's POV
"Ba't ba sila nagsisialisan?" tanong ni Zils.
Nandito kami ngayon sa Canteen kumakain ng lunch. Naiinis ako sa inaakto ng mga estudyante rito. Napaingay nila kanina tapos biglang tumahimik nung dumating kami. Tapos ngayon nagsisialisan. Iba eh. Iba ang dating sa 'kin. Nakakabastos lang. May sakit ba kaming nakakahawa? Sabihin na natin na natatakot sila sa 'kin. But hello, hindi ako nangangain ng tao. Isa pa ayoko ng nilalayuan ako na para bang may nakakahawang sakit. Uminom ako ng tubig bago magsalita.
"STOP." sigaw ko dahilan para makuha ang atensyon nila. Nagsitigil naman sila. "Sit down." sabi ko sa mga babaeng katapat ng table namin na magsisialisan na rin sana. "YOU ALL. SIT DOWN." sigaw ko at naupo nga silang lahat. Good.
"Why did you all are leaving?" tanong ko pero walang sumasagot. "You?" turo ko sa isang babae. "May sakit ba ako na nakakahawa?" umiling naman siya. "What? I can't hear."
"No, you haven't."
"Then, why are you leaving?"
"I'm s-sorry, Young Lady. I-Im just ashamed to you."
What? Nanggigil ako sa sagot ng babaeng 'to.
Tumayo ako kasabay ng pagpalo ko sa mesa. "All of you, stop avoiding me. I'm not a monster, so act normal." seryosong sabi ko na sapat na para marinig ng lahat. Huminga ako ng malalim at tsaka naglakad palabas ng Canteen. Nakasunod naman sa 'kin yung dalawa. Para tuloy akong may buntot.
"Pumantay nga kayo sa 'kin. Palagi kayong nasa likod ko eh." sabi ko. Ayoko kasi yung may nauuna, may nahuhuli. Gusto ko pantay pantay.
"Okay lang. Moment mo 'yan eh." sabi ni Zils.
Napahinto ako sa paglalakad nang makasalubong namin sina Kevin. Para bang nagkaroon ng tensyon sa paligid. Seryosong nakatingin lang sa 'kin si Kevin at sinalubong ko naman yung tingin niya. Napatingin ako kina Kiel at Jeff na nakatingin dito sa dalawang nasa gilid ko. Si Niel naman palipat lipat lang ang tingin sa aming tatlo tapos lilipat ng tingin kina Kevin. Para bang may kahulugan yung tingin na yun. Napatingin naman ako kay Zach na nasa gilid. Nakatingin siya sa 'kin na para bang may gustong sabihin.
"MIRA!" napalingon naman kami sa taong tumawag sa pangalan ko. Si Christoff. Bumalik ang tingin ko kay Kevin na nakatingin pa rin sa 'kin.
"Let's go." walang ganang sabi niya tsaka naglakad. Sumunod naman sa kaniya sina Niel. Tinaasan ko ng kilay si Niel nang lumingon pa siya sa 'kin tapos biglang ngumiti ng kakaiba. May pagtaas baba pa ng kilay. Baliw talaga 'tong lalaking 'to. Siya lang yung taong nakilala ko na parang walang nangyari kahit mayro'n naman talaga.
"Chris, what are you doing here?"
"Because you're here." he smiled.
"Chris.."
"I'm just visiting my Young Lady. Is that bad?"
napakunot ang noo ko.
"Kuya Mike told me about what happened. And I'm just assure that you're okay."
"I'm always okay, Chris. You know me."
"Yeah, I really know you, Amira Salvador. And you're not okay. Am I right?"
"Ehem, ehem.."
"May tao po dito."
Napatingin kami kina Zils at Sandy na nagpaparinig.
"Zils, Sandy, you look so beautiful as always like Mira." pambobola ni Chris.
"Tara sa rooftop." pag aaya ko sa kanila. Pero hindi sumama sina Zils at Sandy dahil mag gagawin daw sila. Sus! Echosera yung dalawang 'yon.
Nang makarating kami ni Chris sa rooftop ay naupo kami sa bench.
"Where is that necklace from?"
Napahawak ako sa necklace na nasa leeg ko nang mapansin yun ni Chris. Inilabas ko yung palawit na letter 'J'. Iba't ibang necklace ang isinusuot ko but this is one of the most important necklace that I have. Bigay kasi ito sa 'kin ni Rylie, yung childhood bestfriend ko. Hindi ko madalas isinusuot 'to dahil baka masira o mawala. Ngayon ko lang ulit ito isinuot dahil.. gusto ko lang. I just miss him. Ibinigay ito sa 'kin ni Rylie noong mga bata pa kami. Remembrance. Noong time na paalis na siya. Letter 'J' ito. First letter ng name ko na Jaine. Tapos may nakaukit na pangalan niya. 'Rylie'. Mayroon rin siya nito, letter 'R' naman yung kaniya. Tapos may nakaukit na Jaine. Tig isa raw kami. May ibinigay nga rin ako sa kaniya eh. Keychain. Tanda ng pagkakaibigan namin. Naalala ko na naman siya.
"Hey, Mira. Are you okay?" nabalik ako sa sarili ko nang magsalita si Chris at ikaway yung kamay niya sa harap ng mukha ko.
"Yeah. May naalala lang ako." I smiled sabay tungo.
"I guess that necklace have more memorable to you."
"Do you still remember yung ikinwento ko sa 'yo noon na childhood bestfriend ko? He gave it to me when we're just a kid."
"Yung... Ray.. Ry.. who's that again?"
"Rylie."
"Ah, I know." sabi niya habang tumatango.
"You know what? You remind me of him. Siguro magkakasundo kayo, parehas kayong mayabang eh."
"But I'm handsome more than him." sabi niya na ikinatawa namin. Nagkwentuhan lang kami nang nagkwentuhan hanggang sa nagpaalam na siya na aalis na siya. Sa Hotel muna siya tutuloy sa ngayon.
.
.
.
Nang dumating ako sa Dorm ay nadatnan ko yung dalawa na nagbabasa ng wattpad.
"Oh, kamusta pag uusap niyo?" Zils
"Okay naman, gano'n pa rin siya. Mayabang."
Tumalon ako sa kama at tsaka humiga. Hinawakan ko yung letter 'R' na palawit sa kwintas ko.
Yung kwintas kaya niya nasa kaniya pa?
Kinuha ko yung maliit na box na lagayan ng mga maliliit na bagay na galing sa mga taong mahahalaga at naging parte ng buhay ko. Mahilig kasi akong mangolekta ng ganito. Remembrance.
Napangiti ako nang makita ko yung maliit na keychain na kapares nung keychain na ibinigay ko sa kaniya noon. 'R ♥ J' Ganiyan yung nakasulat sa front, then sa likod naman 'Best Friendship Ever'. Tapos may dalawang Phoenix na ibon sa gilid.
Oh 'di ba? Binigyan ko siya ng keychain at binigyan naman niya ako ng necklace. Sweet 'no? Haha. Nasa kaniya pa kaya yung keychain na ibinigay ko sa kaniya. Sabi ko ingatan niya 'yon eh dahil hahanapin ko 'yon pagnagkita na ulit kami.
***
Kinabukasan..
Mag isa akong naglalakad ngayon papuntang classroom dahil nauna na yung dalawa. Nagpunta kasi ako sa locker gawa ng kinuha ko yung isa kong notebook. Habang naglalakad ay tiningnan ko yung wrist watch ko. Malelate na ako. Napatingin tuloy ako sa silver na bracelet na suot ko na ibinigay ni Kevin sa 'kin nung nasa park kami. Simple lang siya pero maganda at mukhang mamahalin.
"No matter what happen, always remember that I love you. As long as you wear this bracelet it will remind me that you are special to me. So, always wear this."
'Yan ang sabi niya nung isinuot niya sa 'kin 'to.
Naalala ko tuloy nung one day makalipas ang pagpapakilala ko bilang Young Lady. Nagkasalubong kami noon. Tinawag ko siya pero hindi siya lumingon. Tumakbo ako para habulin siya at hinawakan ko yung braso niya dahilan para huminto siya. Tumingin siya sa kamay ko at nakita niyang suot ko 'tong bracelet.
*Flashback
"Your hand... Keep away from me." walang ganang sabi niya kaya binitawan ko yung braso niya.
"What do you need?"
"Ahmm.."
"We're done, right? Kagabi pa." Oo nga pala, tapos na nga pala kami. Buti pinaalala niya. Isang araw nga lang pala 'yun. Pero ba't parang ang bilis niya maka move on. Balak ko pa man din na maging maayos ang break up namin. Kaso ang cold na niya agad ngayon.
"Yeah, we're done." nasabi ko na lang sabay tango.
"So, stay away from me. And I don't want to see you wearing that bracelet."
Huh? Anyare? Sabi niya lagi ko itong isuot.
"You gave this to me, right? And you said that I must always wear this."
"Yeah. And I think I made a wrong thing. I made a wrong decision. That's why, I regret."
"Regret? tss. Anong gusto mong palabasin? Na isa lang akong pagkakamali sa buhay mo?"
"Well, parang gano'n na nga."
Napangisi lang ako.
"Nice one, Kevin! And... that was like so easy for you, huh?"
"Amira, everything that was happened to us before was just like an illusion."
"Illusion? Wow! Illusion."
"Wait! Why are you like that? Your reaction. You're acting like--"
"Dahil parang ang dali sayong kalimutan ako."
"Then, so what? Amira, stop acting like you don't know what is going on. We're at the center of the battle. Naiipit tayo, Amira. And if we just continue what we have, this will getting worst. Parehas lang taong mahihirapan. Let's just back the time that we don't know each other. I don't know you and you don't know me. Wala nang pakeelam. That's all."
"H-how did you say that? Is everything was really nothing to you? Am I just nothing to you?"
I really don't know why I am acting like this. Parang hindi ko kasi pala kayang malayo kay Kevin. Napalapit na siya sa 'kin eh. Kahit isang araw lang na naging kami. Feeling ko sobrang tagal noon. At parang naging isang pagkakamali ata yung isang araw na 'yon dahil ngayon ay nagmumukha akong tanga. Pero kahit naging mali yung desisyon ko na maging kami, hindi ko pinagsisihan 'yon.
"Our families are enemies, Amira. Baka isang araw nga gumawa na sila ng way para mawala ang mahal niyong University. Baka naman sabihin mo ang unfair because I'm here as their asset. But don't worry, soon or later I will left in this school. So, pa'no ba 'yan? Like what we talked about. We're done. You're free and I'm free." sabi niya habang nakangisi at tinalikuran na niya ako.
Ang sakit. Ganito pala 'yon? Yung love. Totoo nga yung sabi nila na parang pinagbagsakan ka ng langit at lupa. Parang.. parang sinaksak ng ilang beses yung puso. Pero baka isipin niyo umiiyak ako ha. Hindi 'no? Why should I?
"What if we are the way to fix the mess between our families?"
Huminto siya sa paglalakad nang nagsalita ako.
"What if magkabati na sila alang alang sa 'tin?"
Humarap siya at seryosong naglakad papalapit sa 'kin.
"Are you crazy? Tss. Is it hard to understand that I'm here to revenge to your family. I'm here to make all Salvador suffer. And you are belong to them."
"Ano ba talagang kasalanan ng pamilya ko sa pamilya mo?"
"Hindi mo ba talaga alam o nagtatatanga tangahan ka lang? Why don't you tell to your stupid grandfather?"
Kusang gumalaw ang kamay ko para sampalin siya. Nagulat siya pero nagulat din ako. Gusto ko sanang mag sorry pero naiinis ako.
"Lolo was so good to you. How's your right to called him stupid?"
Ngumisi siya at tumingin sa 'kin.
"Really? I know that he even know who am I. So, ba't siya magpapakabait sa 'kin? Plastic."
"You called my Lolo stupid and plastic, huh? How about me? I know you back stabbing me also. What? A sh*t? Weak? Stupid? O baka malandi na rin? Marupok? Maarte? Ano? Ano pang pwedeng itawag mo sa 'kin? Ngayong nakikita mong nagkakaganito ako? Ano? Huh? Kevin, ano?"
Sh*t. Sabi ko hindi ako iiyak eh. Nakakainis. Bakit patuloy na bumabagsak yung luha ko?
"Ano, Kevin?"
"You are the one can answer that, because only you.. can know yourself."
Napangisi na lang ako sa naging sagot.
"Tss. Did you.. did you even love me? Even a little bit? Even in a minute or a second? Even one second? Tell me, I want to know."
"For what?"
"Just tell me, Kevin."
"Don't push me to answer that. Baka masaktan ka lang." sabi niya na ikinatawa ko ng bahagya sabay pahid ko ng luha ko at tumango tumango pa ako.
"I see." ngumiti ako ng mapait. "This is what you want, right? You want to revenge? You want to make all Salvador suffer? Now, I know. You just used me to revenge. You make believe that you love me just to make me suffer in pain. And here you win. Are you happy now that I am like this? Kamusta naman yung happiness mo na sinasabi mo? That was all lie." namamaos na ako habang nagsasalita dahil pinipigil kong pumatak yung mga luha na ayaw naman magpapigil.
"And this bracelet. You gave it to me, right? So, it's mine already. And I am the one who will decide if I will wear this or not. And I think this is the best time to let go. Here." hinubad ko yung bracelet sa wrist ko at kinuha ko yung kamay niya para ibigay yung bracelet. "You will never see me wearing this bracelet again. I let it go, Kevin... And I'm letting you go. You're free." nginitian ko siya pero mapait na ngiti.
Tinalikuran ko na siya pagkatapos noon. Hindi ko na siya nilingon dahil ayoko ng makita ang reaction. Isa pa eh umiiyak na ako. Ayaw paawat eh. Patuloy lang na bumabagsak kahit pigilan ko. Sobrang sakit kasi eh. Mas masakit pa kesa nung nalaman kong hindi pwedeng maging kami ni Kevin. Mas masakit yung ngayon na nalaman kong hindi pala talaga niya ako minahal. He just used me. And I hate him.
**End of flashback
Until now, it's still hurt. Masakit pa rin yung sugat na iniwan niya sa 'kin.
"Guys, yung boyfriend ko paalis na." Girl 1
"Sinong boyfriend?" Girl 2
"Si Kevin Steeford. Nandoon siya ngayon sa stage sa gym nagsasalita." Girl 1
Nagsitakbuhan ang mga estudyante sa court kung saan nandoon daw si Kevin.
So, ngayon na siya aalis?
_____
06-15-19
A/N:
Thanks for the votes and comments. Hope you to support this story 'til the end. I love you, R.Sians. I love you my dear Bravers. Mwah!!