Ανέβηκα πάνω στη μηχανή και αφού κοίταξα μια τελευταία φορά το σπίτι μου έβαλα μπρος και έφυγα. Έφτασα στο σπίτι της Αναστασίας και χτύπησα τη πόρτα. Μου άνοιξε ο Τζακ ο ξάδελφος της
"Που εισαι ρε" μου είπε και με αγκάλιασε αντρικά. Με τον τζακ παντα είχαμε πολύ καλές σχέσεις.
"Τι λέει;" τον Ρώτησα και του χάρισα ένα από τα πιο ψεύτικα χαμόγελα μου
Μου έκανε νόημα να μπω μέσα και κατευθείαν η Αναστασία έπεσε πάνω μου και άρχισε να με φιλάει
"Σιγά ηρεμισε θα τον φας τον καημένο" της είπε ο Τζακ και εκείνη τον κοίταξε με δολοφονικό ύφος
"Θα περάσουμε τέλεια θα το δεις. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ξεχάσεις" μου είπε καθώς με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Πώς μπορεί μετά από όλα αυτά που έχει κάνει.
"Η Έλλη;" τη ρώτησα και εκείνη αφού πήρε ένα αγανακτισμένο ύφος έφυγε από το δωμάτιο χωρίς να πει τίποτα.
"Πάντως να ξέρεις πως εγώ δεν συμφωνώ με όλα αυτά" μου είπε χαμηλόφωνα ο τζακ Όταν έφυγε η άλλη. Εγώ απλά του έγνεψα σε στυλ καταλαβαίνω.
Έλλη POV
Άκουγα ομιλίες από έξω. Προσπαθούσα να καταλάβω τι ελεγαν όμως μια χαρακτηριστική φωνή καρφώθηκε στο μυαλό μου. Ο Τεο. Είναι εδώ.
Ξαφνικά η Αναστασία μπήκε μέσα και ήρθε κοντά μου.
"Μπορεί να κέρδισες τη καρδιά του όμως εγώ κέρδισα τον ίδιο." Μου είπε και άρχισε να με λύνει. Σηκώθηκα από τη καρέκλα που ήμουν τόσες μέρες και δεν ένιωθα το σώμα μου. Με έσπρωξε προς τη πόρτα και αρχίσαμε να περπαταμε. Φτάσαμε στο σαλόνι όπου είδα το Τεο μαζί με το αγόρι που έφερνε νερό και φαγητό.
"Σας δίνω 3 λεπτά να αποχαιρετηστιτε για πάντα. Πάμε Τζακ" είπε η Αναστασία και έκανε νόημα στον Τζακ που όπως κατάλαβα ήταν το όνομα του αγοριού να την ακολουθήσει.
Ο Τεο με πλησίασε και με φίλησε. Τόσο δυνατά που τα χείλη μου ετσουζαν. Με φιλούσε σαν να ήταν το τελευταίο μας φιλί. Μα τι λεω ήταν το τελευταίο μας φιλί.
"Τεο" είπα διακόπτοντας το δικό μας.
"Σσσσ" είπε και με πήρε στην αγκαλιά του. Είχα το κεφάλι μου στη καρδιά του και κατάλαβα πως έκλαιγε. Μου κρατουσε όμως τόσο δυνατά το κεφάλι που δεν μπορούσα να γυρίσω να τον κοιτάξω.
"Θέλω να προσέχεις τον εαυτό σου και να γίνεις ευτυχισμένη. Μπορεί να είμαι μακριά μαζι της όμως πάντα θα αγαπώ εσένα. Τ'ακους; ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ" ΕΊΠΕ και με ξαναφιλησε
Τότε μπήκε στο δωμάτιο η Αναστασία
"Τέλος χρόνου. Λοιπόν το καριολακι φεύγει ο πρίγκιπας μένει. Τζακ πήγαινε την σπίτι" είπε και εκείνος μου έκανε νόημα να φύγουμε. Κοίταξα μια τελευταία φορά τον Τεο και γύρισα να φύγω για να μην δει τα δάκρυα μου. Αντίο αγάπη μου
Τεο POV
Έφυγε. Αυτό ήταν. Την έχασα για πάντα. Δεν θα ξαναδώ αυτό το υπέροχο χαμόγελο και τα μάτια που τόσο λατρεύω.
"Και τώρα οι δυο μας αγάπη μου όπως παλι" είπε και με αγκάλιασε όμως εγώ δεν ανταποκρίθηκα
"Κοίτα ξέρω πως την αγαπάς όμως τώρα είσαι μαζί μου. Θα την ξεχάσεις. Θα δεις θα περάσουμε ωραία στη Θεσσαλονίκη. Θα γίνεις αρχηγός της συμμορίας μου εκεί. Θα κάνουμε πολλά πράγματα. Θα δεις θα περάσουμε τέλεια. Και θα τη ξεχάσεις μια για πάντα. Τώρα αγκάλιασε με" είπε και εγώ την αγκάλιασα όμως στη σκέψη μου ήταν καρφωμένη η Έλλη.
Ίσως η Αναστασία έχει δίκιο. Ισως με τον καιρό τη ξεχάσω. Ξεχάσω αυτά τα μάτια. Αυτό το γέλιο που οπότε το άκουγα αποκτούσε ξανά νόημα η ζωή μου. Ισως καταφέρω να ξαναγαπησω την Αναστασία και να γίνουν όλα όπως πρώτα. Ισως.....
Έλλης POV
Μπήκαμε στο αμάξι του Τζακ. Δεν ακουγόταν τίποτα στο αμάξι εκτός από εμένα να του δίνω οδηγιες. Όταν φτάσαμε σπίτι ήρθα και μου άνοιξε τη πόρτα
"Ξέρω πως γνωριστήκαμε κάτω από αντίξοες συνθήκες όμως φαίνεται υπέροχος άνθρωπος και αξίζεις πολλά." Μου είπε και εγώ του χαμογέλασα.
Μπήκα σπίτι κι είδα τα παιδιά να κάθονται στον καναπέ. Μόλις με είδαν έτρεξαν και με αγκάλιασαν όλοι.
"Έφυγε εε;" με ρώτησε η Αλεξία και εγώ άρχισα να κλαίω και έτρεξα στο δωμάτιο μου
Ξάπλωσα με φόρα στο κρεβάτι μου και πήρα αγκαλιά τη μπλούζα του. Τουλάχιστον έχω αυτή και θα με κάνει να τον νιωθω κοντά μου. Τότε μπήκε ο Λουκ στο δωμάτιο και εγώ σκούπισε τα δακρια μου. Ήρθε και κάθισε δίπλα μου και με πήρε στην αγκαλιά του
"Ηρεμισε αγάπη μου. Μείναμε μόνοι μας όμως έχουμε ο ένας τον άλλο και θα τα καταφέρουμε" είπε ενώ μου χάιδευε τη πλάτη.
"Γιατί ρε λουκ γιατί. Γιατι διάλεξε να την υπακούσει; κάτι θα σκεφτόμασταν κάτι θα κάναμε. Όμως εκείνος διάλεξε την εύκολη λύση να τα παρατήσει όλα και να φύγει" είπα μέσα στους λυγμούς μου
"Έλλη δεν είναι τόσο εύκολα όλα όσο νομίζεις. Ότι και να κάναμε η Αναστασία μέχρι να πάρει αυτό που θέλει δεν υπήρχε περίπτωση να σας αφήσει ησυχους. Ο Τεο αγαπάει και πήρε τη σωστή επιλογή" είπε και έβγαλε ένα χαρτί από τη τσέπη του
"Αυτό είναι για εσενα μου είπε να στο δώσω. Βγαίνω έξω για να το διαβάσεις" είπε και σηκώθηκε
"Λουκ" είπα και τον σταμάτησα
"Έλα"
"Ευχαριστώ"
"Για πιο πραγμα;" ρώτησε απορημένος
"Που εισαι εδώ" του είπα
"Πάντα θα ειμαι" είπε και του χαμογέλασα. Έφυγε και άνοιξα το γράμμα
Αγάπη μου. Ξερω πως τώρα που διαβάζεις αυτό το γράμμα κλαις. Δεν θέλω όμως. Θέλω να είσαι χαρούμενη ξέρω ακούγεται εγωιστικό που στο ζητάω όμως δεν θέλω να είσαι θλιμμένη. Ήταν η σωστή επιλογή καρδιά μου. Ήταν η μόνη επιλογή. Η Αναστασία δεν θα σε άφηνα έτσι εύκολα. Προτιμώ να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου στη θλίψη εγώ πάρα εσύ. Θέλω από εσένα όμως 2 χαρές. Η πρώτη είναι να προσέχεις τον εαυτό σου. Ότι κάνεις να το σκέφτεσαι καλά πρώτα. Και η δεύτερη είναι ότι θέλω να ξαναφτιάξει τη ζωή σου. Να βρεις ένα αγόρι που θα σε αγαπήσει και θα το αγαπήσεις. Θα κάνετε οικογένεια παιδιά και θα είστε ευτυχισμένοι. Σε παρακαλώ πολύ μην μου χαλάσεις αυτά τα 2 χατίρια. Θέλω να ξέρεις ότι σ'αγαπώ πάρα πολύ και κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε
Φιλιά ζωή μου
Χελλοου μαι λοβς
Ρε παιδιά μην με βρίζετε σορρυ😢
Η ιστορία σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της.
Αστέρι και σχόλιο
Δεν ξαναβάλω spoiler γιατί δεν έχουν μείνει πολλά κεφάλαια ακόμα