Bazen, sadece bazen ama, tanrının herzaman benim yanımda olduğunu düşünüyorum. Şanslı biriydim, zekiydim, yakışıklıydım, istediğim her şeye kolay ulaşıyordum, vesaire. Tabii bu hayatı seviyor oluşumdan da kaynaklanıyor olabilirdi çünkü isteyen değil istediğine ulaşana kadar durmayan bir tiptim.
Birkeresinde Baekhyun'la alışverişte bir kazağı çok beğenmiştik fakat Baek parası fazla olduğu için esgeçmişti. O ay harçlıklarımın tek kuruşuna bile dokunmayıp biriktirmiş ve ertesi aya yeni kazağımla girmiştim, bunun gibi. Lafı uzatıyorum, farkındayım fakat Kim Jongin'e birden bire neden böyle kene gibi yapıştığımın bir açıklaması vardı ve beni tanımayanlar bunu anlayamıyordu. Onu istemiştim, ve alacaktım. Hastalıklı bir boyutu yoktu yani.
Örneğin kahve çekirdeğimin gelmesini beklerken sandalyeme yayılmış eski eşi hakkındaki yeni bilgilerime bilgi ekliyordum. Çoğunlukla Jongdae'min yanında bulunduğumdan bakmaya fırsatım olmamıştı, bu nedenle özel ders öncesi Kyungsoo'nun odası bir çeşit nimetti benim için.
Jongin'in okuduğu üniversitenin öğretim görevlileri kadrosuna bakmıştım fakat Jeon Chunghae diye biri yoktu. Bununla elbette yetinmemiş ve üniversitenin öğrenci sitesine girmiştim. Burada genelde iyi dedikodu dönerdi ve evet bunu nerden bildiğimi sormayın, bu da benim bie nevi yeteneğim.
Ama sitede seneler önceki bir sohbetin geçip geçmeyeceğini bilmiyordum. Yine de şansımı deneyip girdim ve taramaya başladım. Genelde düzenlenecek partiler hakkındaydı ama bir yazı dikkatimi çekmeyi başardı.
"Doğu kampüsünde bir öğretmenle bir öğrencinin haberini aldım. Yeni bir Bayan Jeon vakası olur mu dersiniz?"
4 cevap
"Müdürün bu konuda ne kadar katı olduğunu herkes biliyor."
"Bayan Jeon da kim?"
Kesinlikle. Çok haklıydın anon35.
"Sehun, ben geldim."
Okumaya dalmış bir şekilde ekrana bakıyordum ki kahve çekirdeğimin sesiyle yerimden zıpladım ve hızla ayaklarımı masadan aşağı indirdim. Kalbim anlamsız bir şekilde hızlanmıştı, fuhuş baskını yemiş gibi hissediyordum şu an.
"Bay Kim! Hoşgeldiniz, erken geldiniz sanki."
Saçlarını bugün havaya kaldırmamış, alnına düşmelerine izin vermişti. Kıravatının bağını gevşetmişti ve ceketini de çıkarmıştı. Özel dersinden geldiğini biliyordum, herzamanki gibi özenli ve çok güzeldi. Burnumun kanamıyor olduğunu umdum sessizce.
"Beş dakika geciktim bile Sehun, ne yapıyordun o telafonda?"
Sorusuyla birlikte refleks olarak telefonumu arkaya gizledim ki bu yanlış bir hareketti çünkü gereksiz yere şüphe çekmiştim.
"Hiçbir şey Bay Kim, Taemin gelmeyecek mi?"
Gelmeyeceğini biliyordum.
"Ahh, hayır. Aslına bakarsan bu bugün için iyi oldu. Seninle birebir konuşmam gerekenler var."
Yüzü herzamanki gibi gülüyordu ama ufaktan bir telaşlanır gibi oldum. Acaba eşini araştırdığımı Taemin ona söylemiş olabilir miydi? Sanmıyordum ama aralarındaki yakınlık derecesinden de haberim yoktu. Olabilirdi.
Çantasını masaya bıraktı ve ardından kendisi de oturdu. Utanmazlığımın gereği olarak ben de sandalyemi iyice ona yaklaştırdım. Azar yiyeceksem de dibindeyken olsundu.
"Sehun..Taemin'in yanında veya sınıfta seni rencide etmek istemedim ama.."
Geliyordu.
"Bu deneme sınavının hali ne? Hiç mi bir şey öğretemedim sana?"
Ne?
"Bu muydu?"
Anın verdiği şaşkınlıktan olsa gerek ağzımdan çıkanları kontrol edememiştim ama cidden, konu benim deneme sınavım mıydı?
"Evet Sehun, sen ne sanmıştın?"
Öpüşürüz sanmıştım, ne sanacağım başka. Kim Jongin, ne zaman öpüşecektik biz ya?
"Hiç. Hiçbir şey."
"Güzel, öyleyse birlikte netlerine bir bakalım."
Çantasının içinden sınav optiğimi çıkardı. Ay, benimkini diğerlerinin içinden alıp çantasına koymuştu resmen. Çok soft oldum ister istemez. Ama tamam dedim, bakalım bakalım...netlerime.
"Matematikten altı soru işaretlemişsin. Altısı da doğru, ama yanlış olan kısım, bu branşta kırk soru olması Sehun."
Ofladım. Sorular gayet basitti ama sıkılmıştım, gözetmenimiz Jongin'di ve onu izlemek daha keyifli gelmişti açıkcası. Neden kendimi yormalıydım bu konuda?
"Üzgünüm Bay Kim. Deneme olduğundan dikkate almamış olmalıyım."
Kaşlarını çattı. Ne kadar melek gibi de olsa nihayetinde bir öğretmendi ve öğretmenler denemelerin dikkate alınmamasından hoşlanmazdı.
"Bir ayı aşkın bir zamandır birlikte çalışıyoruz. Sence benim dersim, hiç mi dikkate değer değil?"
Haklıydı. Büyük eşeklik etmiştim. Keşke matematiği çözüp diğerlerini yine boş bıraksaydım. Ama onun için altı soru işaretlediğimi görmüyor muydu ya?
"Özür dilerim. Aksine, siz benim için fazlasıyla dikkate değersiniz."
Bunu gözlerinin içine bakarak söyledim. Bir süre o da benimkilere baktı, bakışlarında bir şeyler arıyordum ama kendini gizlemekte oldukça iyiydi. Birden şak diye öpsem iter miydi beni acaba?
"Sehun..."
Sehun seni yesindi.
"Eğer bir sonraki denemede, kırkta kırk yaparsan sana bir hediyem olabilir."
Cümlesiyle birlikte donup kaldım. Gözlerimi gözlerinden kaçırmak istemiyordum ama tükürüğüm boğazıma kaçmak üzereydi. Bana kimse bu cümlenin içinde bir masumluk aramamı söylemezdi umarım.
"Nasıl bir hediyeden bahsediyorsunuz Bay Kim?"
Şirince gülümsedi. Adamı tavlayacağım diye aklımı kaçıracaktım sanırım, benden bunu istiyordu.
"Bilmiyorum Sehun. Dediğimi yaparsan, öğrenirsin belki."
--
Kim Junmyeon: Seni kırmak istemediğimi biliyorsun
--
"Öğretmen kadrosundaki kutsal Kim üçlüsünü bozanlar utansın."
Yixing Jongdae'nin dizlerine yatmış konuşurken Chanyeol ve ben Minseok'u sevmesek de onaylarcasına başımızı salladık. Aslında bizi sevmeyen oydu, neyse.
"Papatyamı üzenler utansın."
Tekrar anlaşmış gibi hepimiz başımızı salladık. Ders beden olduğu için hepimiz bahçede yere boylu boyunca serilmiştik. Chanyeol sevgilisine bir şeyler yediriyordu, arada da birbirlerinin ağzını yiyorlardı ama okulcak alışmıştık böyle şeylere. Jongdae ağlıyordu, bugün Junmyeon'un son dersi vardı ve girmemiştik toplu olarak. Yixing de, Yixing'ti işte. Sevgi çiçeği gibi birimizin dizinden kalkıp diğerine yatıyordu.
"Sana öğretmen mi yok biriciğim, Kyungsoo'ya yürürsün."
"Adam evli evli."
"Yani?"
Konuşmaya odaklanmış bir şekilde onları dinlerken karşı binadan kahve çekirdeğimin çıktığını gördüm. Etrafında yine birsürü öğrenci vardı ve onlarla konuşa konuşa yürüyordu. Beni farketmesi için bekledim. Benden oldukça uzaktaydı, başka insanlarla sohbet ediyordu ve onu izliyordum, yine de bekledim.
Kim Jongin, lacivert takım elbisesini giymiş, gözlükleri gözünde ve saçları öne doğru taranmış büyülü profiliyle yürümeye devam ederken bir an durdu, bana doğru döndü ve gülümsedi.
Benden başka kimse farketmedi bunu, çünkü oynamasını iyi biliyordu.
---
merhabalarrrr bebislerim bölümü bekletmeden hızlıca yükledim fakat bundan sonra gelen ilgiye -oya,yoruma- göre yeni bölümü atacağımı sizlere bildirmiş bulunmaktayım, iyi okumalar♡