Τεο POV
Έχουμε γυρίσει στην Αθήνα εδώ και περίπου 1,5 βδομάδα. Δεν 3 μέρες είναι η αναμενόμενη πορεια και όλη η συμμορία είναι πραγματικά πολύ αγχωμένη. Με την Μαρία δεν έχω επικοινωνήσει από τη μέρα που έφυγα. Την πήρα τηλέφωνο της έστειλα και μερικά μηνύματα όμως δεν απάντησε. Περιμένω να γυρίσει. Μου το υποσχέθηκε. Μου υποσχέθηκε ότι θα είναι δίπλα μου στη πορεια.
"Τεο παμε;" μου φώναξε ο Λουκ και εγώ του έγνεψα. Έχουμε συνάντηση στην αποθήκη σήμερα για κάποιες τελευταίες λεπτομέριες και για τα πανό.
Κατεβήκαμε κάτω και μόλις βγήκαμε από το σπίτι είδαμε την Εύα η οποία είναι πλέον στη συμμορία.
"Αμάν ρε αγόρια τόση ώρα Περιμένω" παραπονέθηκε η Εύα και ο Λουκ την πήρε αγκαλιά και τη φίλησε
"Ήρεμα γκρινιαραα" είπε ο Λουκ και της φίλησε τη μύτη. Μπήκαμε στο αμάξι του λουκ και πήγαμε στην αποθήκη. Εκεί ήταν μαζεμένα όλα τα παιδιά. Μπήκαμε μεσα και αφού χαιρετηθηκαμε αρχίσαμε τη δουλειά. Εγώ ο Λουκ και ο Μάικ φτιάξαμε το σχέδιο που θα ακολουθήσουμε στην πορεία ενώ η Εύα με την Αλεξια είχαν αναλάβει τα πανό.
Καθόλου στο καναπέ με μια μπύρα στο χέρι και τις κοιτούσα. Θυμήθηκα τότε που ήταν η πρώτη πορεία της Έλλης και είχε φτιάξει και έφτιαχνε πανό. Ένιωσα ξαφνικά ένα χέρι να με χαϊδεύει στη πλάτη
"Θα έρθει θα το δεις" μου είπε ο Λουκ
"Το ελπίζω"
Αφού τελειώσαμε τα πάντα αποφασίσαμε να παμε να φάμε. Έχουμε φτιάξει πλάνο για τη μέρα της πορείας. Για το τι θα κάνει ο καθένας. Έχουμε βάλει και την Έλλη μέσα αν και δεν ειμαι και πολυ αισιόδοξος για το αν θα έρθει.
Αφού φάγαμε μαζευτήκαμε με τα παιδιά στο σπίτι μας για να συζητήσουμε κάποια πράγματα σχετικά με την πορεία.
"Λοιπόν καταλάβατε όλοι το πλανο;" ρώτησε ο Μάικ και όλοι γνεψαμε
"Επαναλαμβάνω ο Λουκ με την Εύα εγώ με την Αλεξια και Τεο με την Έλλη"
"Αν έρθει" είπε η Εύα
"Θα έρθει" είπε απόφασιστικα ο Λουκ και την κοιτούσε με τόσο έντονο βλέμμα σαν να τη μαλώνει
"Πρέπει να είσαστε όλοι πολύ προσεκτικοί. Θα γίνουν σίγουρα επεισόδια. Αφήστε που οι μπάτσοι μας έχουν στο μάτι και θα μας παραφυλανε. Για κανέναν μα για κανέναν λόγο δεν θα βγάλετε τις κουκούλες και τις μπαντανες σας" είπε η Αλεξία προσπαθώντας να αλλάξει κουβεντα
Αφού τελειώσαμε έφυγαν και έμεινα μόνος μου με τον λουκ
Έλλης POV
Έχει περάσει σχεδόν 1,5 βδομάδα που έφυγαν τα παιδιά και δεν έχω επικοινωνήσει ακόμα με κανέναν τους. Ξερω υποσχέθηκα στον Τεο να είμαι δίπλα του στην πορεία όμως δεν μπορώ να φύγω. Δεν νιώθω έτοιμη να τα ξεχάσω όλα και να ξαναρχίσω από την αρχή με τον Τεο. Ξερω πως θα χρειαστεί να φύγω υποχρεωτικά γιατί σε λίγο καιρό αρχίζει η σχολή όμως έχω ακόμα 3 εβδομάδες για αυτο.
Άσε που έχω περνάω απλά υπεροχα. Έχω γνωρίσει πολλά καινούργια παιδιά και με την Χρύσα και τον στέφανο είμαστε σαν αδέλφια. Πριν κάποιες μερες η νονά μου μου πρότεινε κάτι το οποίο νομίζω ειναι αρκετά καλό σαν πρόταση όμως θέλει πολύ σκέψη για να πραγματοποιηθεί. Υπάρχει ένα πρόγραμμα για Έλληνες του εξωτερικού που πανε σε κολλέγιο της Αμερικής με υποτροφία για να σπουδάσουν οικονομικά. Δίνεις εξετάσεις βέβαια για αυτο και παίρνουν μόνο 50 παιδιά. Οπότε οι πιθανότητες είναι μηδαμινές όμως αξίζει να προσπαθήσω.
Βασικά αυτός είναι και ένας λόγος που αποφεύγω να μιλήσω με τα παιδιά στην Ελλάδα. Θέλω να πάρω μια απόφαση χωρίς να επηρεαστω από πουθενά. Θα δώσουν και ο Στέφανος με τη Χρύσα εξετάσεις για αν περάσουν εκεί.
Όσο περνάνε οι μέρες το σκέφτομαι όλο και πιο σοβαρα. Είναι μια μοναδική ευκαιρία και οι σπουδές στο εξωτερικό μετράνε πολύ για μια καλή επαγγελματική σταδιοδρομία. Αφήστε που θα ξεχαστώ κιόλας από όλους και από όλα. Όμως αυτό συνεπάγεται με τον χωρισμό μου με τον Τεο. Οι σπουδές είναι 6 χρόνια. Και αν αποφασίσω να δώσω εξετάσεις και περάσω δεν θα το πω σε κανέναν. Ούτε κάν στην Εύα.
Τεο POV
Σήμερα το βράδυ είναι η πορεία και η Έλλη δεν έχει γυρίσει ακόμα. Πλέον ειμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να έρθει. Μάλλον θα περνάει καλά εκεί στο Παρίσι και δεν θα θέλει να γυρίσει.
Η ώρα είναι 6 το απόγευμα και έχουμε πάει στην αποθήκη για να προετοιμαστούμε για την πορεία η οποία ξεκινάει στις 9. Η διάθεση μου είναι φανερά κατεβασμένη κάτι που έχουν καταλάβει τα παιδιά και έχουν πάρει το πράγμα πάνω τους. Τι θέλω να πω; τα κάνουν όλα εκείνοι και εγώ απλά κάθομαι.
Η Αλεξια ήρθε και κάθισε δίπλα μου και με πήρε αγκαλιά.
"Δεν θα έρθει" είπα βουρκωμενος
"Σσσσ ηρεμισε εχουμε ακόμα χρόνο μπορεί να φανεί" προσπάθησε να με καθησυχάσει όμως φαινόταν πως ούτε εκείνη το πίστευε
Η ώρα περνούσε βασανιστικά αργά και το βλέμμα μου ήταν καρφωμενο στη πορτα με την ελπίδα ότι θα την άνοιγε και θα έμπαινε μέσα
"Τεο πρέπει να φύγουμε ήρθε η ώρα" μου είπε ο Μάικ και εγώ του έγνεψα. Σηκώθηκα και ακολούθησα τα παιδιά. Μόλις βγήκαμε από την αποθήκη φόρεσαν τις κουκουλες μας και τις μπαντανες μας και ξεκινήσαμε. Στη τσέπη μου είχα τη κουκούλα της Έλλης με την ελπίδα να έρθει.
Ξεκινήσαμε να περπατάμε ανάμεσα στον κόσμο μέχρι που φτάσαμε στο σημείο που συγκεντρωνόμαστε κάθε φορά.
"Λοιπόν ανά γίνει τίποτα συνάντηση πισω από τη Βουλή. Να έχετε του ασυρμάτους σας ανοιχτούς" είπα και όλοι έγνεψαν.
"Μόλις ο Τεο δώσει το σύνθημα ξεκινάμε να είστε προετοιμασμένοι" είπε ο Μάικ και χωρίστηκαμε. Πήγε ο καθένας στο πόστο του. Είχαμε συνεννοηθεί να τσεκάρουμε τη περιοχή πριν αρχίσουμε το οτιδήποτε.
Άρχισα να περιπλανιέμαι ανάμεσα στο κόσμο ψάχνοντας τη. Ήξερα πως δεν θα τη βρω όμως το μυαλό μού ασυνήδιτα την έψαχνε. Ειδα πολλές κοπέλες με κουκούλες όμως καμία δεν ήταν αυτή. Καμία δεν είχε τα μάτια. Το βλέμμα που έβγαζε φωτιές.
Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να πιάνει το δικο μου και αμέσως κατάλαβα πως είναι εκείνη. Δεν χρειάστηκε να γυρίσω να τη κοιτάξω για να επιβεβαιώθω. Θα καταλάβαινα αυτό το χάδι παντού. Γύρισα και την είδα. Φορούσε μια μπαντανα στα μαλλιά και μια στο πρόσωπο της. Μόνο τα μάτια της φαινόταν. Με αυτό το βλεμμα που μου έκαψε τη ψυχή
Χελλοου πεοπλουλ του γουοτπαντ
Τι μου κανετεεε
Άργησα λίγο να ανεβάσω σόρρυ
Αστέρι και σχόλιο
Spoiler: δεν έχω σκεφτεί ακόμα σόρρυ