ႀကီးက်ယ္ခန္းနားေနေသာ ဆိုင္အျပင္အဆင္ကိုၾကည့္ကာ Baekhyun ေနရခက္သိမ္ငယ္မိသလို။
အမွန္ဆို ျဖတ္ခ်လို႔ ရေနပီျဖစ္တဲ့ အေျခအေနေပမယ့္ ကိုယ့္ကို မုန္႔သြားပို႔ေပးပါဆိုေတာ့ ျငင္းခ်င္ေပမယ့္မရ။ Jong Daeတို႔ဆိုင္မွာက Jong Daeနဲ႔ Baekhyun ႏွစ္ေယာက္သာ႐ွိသည္မို႔ ...
အျပင္မုန္႔ပို႔ရသည္တာဝန္က Baekhyunတာဝန္။
ကိုယ့္နဲ႔အလွမ္းေဝးတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြကို ေ႐ွ႕မဆက္ခ်င္၍ Chanyeolဆိုသူရဲ႕ ကူညီေပးခဲ့ေသာ ပိုက္ဆံကို Baekhyunျပန္ေပးခဲ့သည္။
Chanyeolက ျငင္းဆန္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေခါင္းမာတဲ့Baekhyunရဲ႕ သေဘာထားကို လြန္ဆန္မရခဲ့။
ထို႔ေန႔ၿပီးကတည္းက Baekhyunတို႔ ထပ္ေတြ႔ရန္အေၾကာင္းမ႐ွိဟုေတြးခဲ့ေပမယ့္ သူနဲ႔ေတြ႔ပီး သံုးရက္အၾကာမွာ ခုလို ပဲေခါက္ဆြဲလွမ္းမွာသည္မို႔ Chanyeol႐ွိတဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာရျခင္း။
ဝန္ထမ္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္မို႔ မည္သူမွ Baekhyunကို အဖတ္မလုပ္။
မုန္႔လာပို႔တာပါဟု တစ္ႀကိမ္ေျပာပီးပီမို႔ ထပ္လည္းမေျပာခ်င္။
Baekhyunလွမ္းေျပာလိုက္သည့္ ဝန္ထမ္းကလည္း ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိသည္မို႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ အေပါက္ဝမွာ ရပ္ေနရျခင္း။
အနည္းငယ္ၾကာလာေတာ့ ေဒါသကအလိုလိုထြက္လာရသည္။ မုန္႔လာပို႔တာပဲ ဘာေတြေရးႀကီးခြင္က်ယ္ျဖစ္ေနလို႔ ဒီေလာက္ၾကာေနရသလဲ မသိ။
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ဆို ခ်က္ခ်င္း ထျပန္မိမွာေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ တာဝန္ေၾကာင့္သာ သီးခံေနရျခင္းျဖစ္သည္။
'ဒီက က်ေတာ့္ေနာက္ လိုက္ခဲ့ပါ'
"မုန္႔ပဲ ထားခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္ေလ...
က်ေတာ္ေရာက္တာ ၾကာေနပီဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံပဲ႐ွင္းေပးလိုက္ပါ''
'Bossက သူ႔အခန္းထဲထိ လာပို႔ေပးပါတဲ့'
ဝန္ထမ္းက သူေျပာခ်င္ရာေျပာပီး ေ႐ွ႕ကထြက္သြားသည္မို႔ ထြက္ေနသည့္ ေဒါသတို႔ကို အသာျပန္သိမ့္ၿပီး သူေခၚေဆာင္ရာ
ဓာတ္ေလွကားထဲသာ ဝင္ခဲ့ရသည္။
ဘာရယ္မဟုတ္ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးႏွိပ္လိုက္သည့္ အထပ္ခလုတ္က 16။
ဒါဆို ဒီShowroomက ဆယ့္ေျခာက္ထပ္ေပါ့။
အရမ္းျမင့္တဲ့ အေဆာက္အအံုထဲမပါေပမယ့္ ဒီရပ္ကြက္အေနအထားအရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးျမင့္ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဒီ Showroomႀကီးက ဒီလမ္းထဲမွာ ထီးထီးမားမားႀကီးျဖစ္ေနတာ ျဖစ္မည္။
မွန္ကာထားသည့္ ဓာတ္ေလွကားမို႔ တစ္ထပ္ခ်င္းဆီကို မ်က္ျမင္ေတြ႔ရေတာ့ Baekhyunပိုလို႔ေတာင္ အံျသမိသည္။
တစ္ထပ္ခ်င္းဆီကို အိမ္သံုး Electronic ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးစီ ခင္းက်င္းျပသထားသည္။
ဆိုလိုသည္က အဝတ္ေလ်ွာ္စက္ေတြ ျပသထားသည္က တစ္ထပ္။
Airconေတြျပသထားသည္က တစ္ထပ္။
TVေတြခ်ည္း ျပသထားသည္က တစ္ထပ္။
စသည္ျဖင့္ ဆယ့္ငါးထပ္လံုးကို အမ်ိဳးအစားတစ္ခုခ်င္းစီ ခြဲကာ ခင္းက်င္းျပသထားသည္။
အထပ္တိုင္းမွာလည္း ဝန္ထမ္းဦးေရမ်ားမ်ား ဝယ္သူအျပည့္နဲ႔ ဒီElectronic Showroomႀကီးက လည္ပတ္ေနသည္။
Baekhyunသြားရမည့္ ဆယ့္ေျခာက္ထပ္အေရာက္မွာေတာ့ ရံုးခန္းေတြခ်ည္းသာ ႐ွိေလသည္။
ေအာက္ကအထပ္ေတြလို လူေတြ႐ႈပ္မေနေပမယ့္ သူဟာနဲ႔သူေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြ႐ွိေလသည္။
ပဲေခါက္ဆြဲဗန္းေလးကိုင္ပီး ေခၚေဆာင္ရာ ဝန္ထမ္းေနာက္က ခပ္ကုတ္ကုတ္ လိုက္လာသည့္ Baekhyunကို ေတြ႔သမ်ွလူေတြက အကဲခတ္ေနၾကသည္။
အေ႐ွ႕ဘက္ အစြန္ဆံုးအခန္းေ႐ွ႕ေရာက္မွာေတာ့ ဝန္ထမ္းက တံခါးေခါက္ကာ အထဲက ဝင္ခဲ့ပါဟု ျပန္ေျဖသံအၾကားမွာ Baekhyunတစ္ေယာက္ထဲသာ အခန္းထဲဝင္ခဲ့ရသည္။
"Sorry Baekhyun ေစာင့္ေနရတာ ၾကာသြားလား? ကိုယ္က မုန္႔လွမ္းမွာပီး ေအာက္က ဝန္ထမ္းေတြကို ေျပာမထားမိဘူးျဖစ္သြားတယ္...လာထိုင္ေလ''
Chanyeolက အလုပ္စားပြဲကေန ထကာ Baekhyunကို အခန္းထဲက ဆိုဖာဆက္တီခံုမွာ ထိုင္ဖို႔ေနရာေပးေလသည္။
အလုပ္လုပ္ေနသည္မို႔ တပ္ထားပံု ရသည့္ မ်က္မွန္ေလးကို ခြၽတ္ကာ Chanyeolလည္း ဝင္ထိုင္ေလသည္။
Chanyeolေ႐ွ႕မွာ မုန္႔ပြဲေတြ ခ်ေပးလိုက္ပီး Baekhyun ထိုင္ရာမွ ထကာ...
"အဲ့ဒါဆို က်ေတာ္ ျပန္လိုက္ပါအံုးမယ္....
အရသာ႐ွိ႐ွိသံုးေဆာင္ပါ ခင္ဗ်''
ေခါင္းငံု႔ ႏႈတ္ဆက္က Chanyeolေ႐ွ႕မွ ထြက္မည္အျပဳ....
"ေနပါအံုး Baekhyunရဲ႕....
ေန႔လည္စာနားခ်ိန္မလား? တစ္ခါတည္းစားသြားပါ Baekhyunအတြက္ပါ မွာေပးထားတာ''
"ေနပါေစ... က်ေတာ္ဆိုင္က ထြက္လာတာ ၾကာေနပီမို႔... ''
"လာပါ ကိုယ္ဖုန္းဆက္ထားပါတယ္... ဆိုင္ျပန္ရင္လည္း ေန႔လည္စာစားပီးရင္ အလုပ္ခ်ိန္ျပည့္ပီဆို''
Baekhyunအေနနဲ႔ သူစိမ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူထိုင္ကာ တစ္ဝိုင္းတည္းစားဖို႔ဆိုတာ မဝင့္ရဲ။
သို႔ေပမယ့္ အားနာသည္မို႔ ေနရာမွာျပန္ထိုင္လိုက္ေပမယ့္ မု႔န္ပြဲေတြေတာ့ မတို႔ထိရေသး။
"ကိုယ္မေန႔က အဲ့ဆိုင္ကို လာေသးတယ္...
Baekhyunကို မေတြ႔ဘူး''
".....''
"Baekhyun သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔တာ ဒီအခ်ိန္ပဲဆိုင္မွာ႐ွိတာဆိုလို႔ ဒီေန႔မုန္႔မွာလိုက္တာ''
Chanyeolက သူ႔ေ႐ွ႕က ပဲေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကို ႏွံ႔ေအာင္နယ္ေနရင္း Baekhyunနဲ႔လည္း စကားေျပာေနသည္။
"အလုပ္ေတြ အရမ္းႀကိဳးစားတာပဲေနာ္ Baekhyunက.... ကဲ ရပီေရာ့''
အဆင့္သင့္စားရံု အေနထားေရာက္ပီ ျဖစ္တဲ့ပဲေခါက္ဆြဲပန္းကန္ေလးကို Baekhyunေ႐ွ႕ခ်ေပးကာ Chanyeolက Baekhyunမတို႔ထိရေသးသည့္ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကို ေျပာင္းယူလိုက္သည္။
"ပဲေခါက္ဆြဲက ခုလိုပူေႏြးတုန္းေလး စားရတယ္ Baekhyunရဲ႕ ေအးသြားရင္ ပြပီးလံုးေထြးကုန္ေတာ့ စားမေကာင္းေတာ့ဘူး...''
Chanyeolက တဖန္ ေခါက္ဆြဲႏွယ္ေနရင္း Baekhyunကို ျပံဳးပီးေျပာသည္မို႔ အားနာပါးနာနဲ႔ ပဲေခါက္ဆြဲ စစားရေတာ့သည္။
"ဒီက ပီးရင္ ဘယ္ကို သြားရမွာလဲ Baekhyun?''
ပံုမွန္ဆို ဘာဆိုင္လဲလို႔ ျပန္ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အျပံဳးတစ္ပြင့္ တပ္ဆင္ကာ ေမးေနသည္မို႔ ဘုကလန္႔ျပန္မလုပ္ရဲ။
"ေကာ္ဖီဆိုင္''
"ေျသာ္..... အိမ္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ကေရာ?''
"က်ေတာ္က အခ်ိန္ပိုင္းေတြပဲလုပ္ရတာမို႔ ပံုမွန္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ရယ္လို႔ မ႐ွိပါဘူး''
Baekhyunေျဖပီးတဲ့ေနာက္ Chanyeolက ခဏၿငိမ္သက္သြားသလားလို႔။
ကိုယ္ေျပာတာလဲ အမွန္ပင္။
အျမဲလိုလို အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြက ေနာက္က်ေနတတ္သည္မို႔ တကူးတကေျပာမေနေတာ့။
သူ႔လို သူေဌးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ Baekhyunအိမ္ျပန္သည့္ အခ်ိန္ေတြက သူတို႔ အနားယူခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ေနမည္။
"ဟက္....''
စားေနရင္းက ထရယ္သည့္ Chanyeolကို Baekhyun နားမလည္သလို ၾကည့္ေနမိသည္။
သေဘာတက်ရယ္ေနလိုက္သည္မ်ား ပါးခ်ိဳင့္နက္နက္ေလးပင္ ထင္းေနသည္။
"ကေလးအတိုင္းပဲကြာ''
တစ္သွ်ဴးတစ္ရြက္နဲ႔ Baekhyunကို ၾကည့္ကာေျပာေနသည္မို႔ သူ႔လက္ထဲက တစ္သွ်ဳးကို အျမန္ယူကာ သုတ္လိုက္ရသည္။
အျဖဴေရာင္ တစ္သွ်ဴးမွာ ပဲအႏွစ္အညိဳေရာင္ေတြေၾကာင့္ သူကို ရယ္ေစသည့္ တရားခံက ကိုယ္ျဖစ္ေနမွန္းသိေလေတာ့ Baekhyun မ်က္ႏွာပူလာကာ ႐ွက္ေနမိသလို။
"ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ Baekhyun''
"ေနပါေစ....
ေန႔လည္စာအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္''
ေခါင္းငံု႔ႏႈတ္ဆက္ကာ Chanyeolရံုးခန္းထဲကေန ထြက္လာခဲ့သည္။
ဟူး.....
အေနရခက္သည့္ ေန႔လည္စာ ပီးေျမာင္သြားသည္မို႔ သက္ျပင္းအသာခ်မိသည္။
Park Chanyeolေ႐ွ႕ေရာက္လွ်င္ Woo Shin ေ႐ွ႕မွာလို ေပါ့ပါးမေနဘဲ ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနရသည့္ ခံစားခ်က္ႀကီးကို Baekhyunတကယ္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ပါ။
.......
'Baekhyun လိုက္ပို႔ရအံုးမလား?'
"ေနပါေစကြာ...မင္းလည္းေနာ္က်ေနပီကို ...''
'ေအးပါ...အာ့ဆို သြားပီေနာ္ မနက္ျဖန္မွ ေတြ႔မယ္'
Baekhyunပုခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္ကာ ႏႈတ္ဆက္သြားသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ကို ျပံဳးပီးေတာ့သာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
ပင္ပန္းေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္က စကားသံတစ္ခြန္းတေလမွ မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ထိ ပင္ပန္းေနရသည္။
ဖုန္းက နာရီက ဆယ္နာရီနဲ႔ မိနစ္သံုးဆယ္။
ဒီေန႔မွ ဧည့္သည္ေတြ အမ်ားႀကီးက်သည္မို႔ အရင္ေန႔ေတြကထက္ ပိုပင္ပန္းရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း...
serviceေကာင္းရင္ မုန္႔ဖိုးမ်ားမ်ားရသည္မို႔ ေငြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးရႊင္ေနသည္။
ပိုက္ဆံအိတ္ေလးထဲ အနည္းငယ္မ်ားေနသည့္ ေငြပမာဏေၾကာင့္ ပင္ပန္းတာေတြပင္ ေပ်ာက္သြားရကာ အလိုလိုေနရင္းျပံဳးေနမိသည္။
Ommaကိုေတာ့ ေနာက္က်မည္မို႔ အိပ္ႏွင့္ေတာ့ဟု ဖုန္းဆက္ထားသည္မို႔ ေအးရာေအးေၾကာင္းသာ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။
လျပည့္ေနမို႔ထင္သည္
လႀကီးက ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးသာေနကာ ေႏြညပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအးျမေနသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘတ္စ္ကားေတြ က်ဲသြားပီမို႔ Taxiငွါးပီးသာ ျပန္ခဲ့သည္။
ပင္ပန္းေနသည္ဘ ခႏၶာကိုယ္က အိမ္က အိပ္ခန္းေလးသာေတာင့္တမိသည္။
အေတြးထဲ စိုးမိုးေနသည္ကလည္း အျမဲလွဲေလ်ာင္းခဲ့ရသည့္ ေမြ႔ယာေလးပင္။
အိပ္ရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာထက္အျပံဳးတို႔က ျဖစ္ထြန္းလာရသည္။
တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ေတြထဲ Baekhyunအႏွစ္သက္ဆံုးက အိပ္ခ်ိန္ပဲ ျဖစ္သည္။
"ေနာက္က်လိုက္တာ''
"အမေလး!!''
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ျခံတံခါးဖြင့္ေနခိုက္ အေမွာင္ထဲက ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာသည့္ အသံေၾကာင့္ လန္႔ျဖတ္၍ပင္ ထခုန္မိသည္အထိ။
"ဟာ...လန္႔သြားတာလား?
Sorry ပါ Baekhyun..
ကိုယ္ပါ Park Chanyeol''
ရင္ဘတ္ေလးအသာဖိကာ...
"ဟုတ္ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့''
"Sorry ေနာ္ Baekhyun''
လေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္ေနရသည့္ Chanyeolရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အားနာမႈေတြအျပည့္....
"ရပါတယ္...ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ?''
"ကိုယ္က Baekhyunနဲ႔ ေဆြးေႏြးစရာေလး႐ွိလို႔ ေစာင့္ေနတာ.... အရမ္းေနာက္က်တာပဲ ဘယ္အလုပ္မို႔ ဒီေလာက္ေနာက္က်ရတာလဲ?''
"Barမွာ''
ေန႔ခင္းကလို ၿငိမ္သက္သြားျပန္သည့္ Park Chanyeol.
ေန႔ခင္းကေတာ့ ေန႔လည္စာစားေနရသည္မို႔ ထားေတာ့...
အခုကေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားသည္နဲ႔ Baekhyunကို ေငးေမာေနသည့္ Park Chanyeol....
လေရာင္ေအာက္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ Chanyeolရဲ႕ အၾကည့္တို႔ကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရသည္မို႔ Baekhyunေနရခက္လာသည္။
"ေနာက္က်ေနပီေလ... ေျပာစရာ႐ွိလည္း မနက္ျဖန္မွ ေျပာတာေပါ့''
ၿငိမ္သြားသည့္ Chanyeolက Barလုပ္သည္ကို အထင္ေသးသြား၍လား?
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသည္အထိ ျပန္ေျဖလာျခင္းမ႐ွိ....
"Chanyeol Hyung! "
"အာ... Sorry Baekhyun...
ပင္ပန္းလာမွာေပါ့ နားေတာ့ေလ ကိုယ္လည္းျပန္ေတာ့မယ္... မနက္ျဖန္ေတာ့ ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္ ဒီေန႔လိုပဲ ေတြ႔ရေအာင္''
"ဟုတ္ကဲ့''
"ခဏေလး...Baek...
Baekhyunရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေလးကိုယ့္ကို ေပးလို႔ရမလား?''
Baekhyunဆီကမ္းေပးလာသည့္ Chanyeolလက္ထဲက ဖုန္းေလးကို ယူကာ နံပါတ္႐ိုက္ထညိ့ေပးလိုက္သည္။
"ေက်းဇူးပါ Baekhyun
ကိုယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ msg ပို႔လိုက္မယ္...
အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ေတာ့ မနက္က်မွ reply ျပန္ေပး....
replyေလးေတာ့ Baekhyunျပန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ေပးေနာ္...
Baekhyunရဲ႕ msgေလးကို ျမင္ခ်င္လို႔....
Good nightေနာ္ Baek''
Baekhyunလည္း လက္ျပကာ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့သည္။
Baekhyunအိမ္ထဲေရာက္မွ ကားစက္သံၾကားရသည္။
ထိုညက အရမ္းပင္ပန္းေန၍ အားရပါးရအိပ္ပစ္မည္ဟု ႀကိမ္းဝါးထားသမွ်....
ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္လာမယ္မွန္းမသိတဲ့ Msgေလး တစ္ေစာင္ကို ေစာင့္ရင္း မ်က္လံုးတို္႔ေၾကာင္ေနခဲ့။
#ကိုယ္ျပန္ေရာက္ပီ....အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ
မနက္ျဖန္ဆံုမယ္ေနာ္...
႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း msgေလးဝင္လာမွ တာဝန္တစ္ခုပီးသြားသလို ရင္ထဲေပါ့ပါးသြားရသည္။
Replyမျပန္ျဖစ္ေပမယ့္ ထို msgေလးကို အေခါက္ေခါက္အခါခါေတာ့ ဖတ္ေနမိသည္။
သူနွုတ္ဆက္သလို အိပ္မက္ေတြလည္းလွပခဲ့ပါသည္။
...........................................
က
ြီးကျယ်ခန်းနားနေသော ဆိုင်အပြင်အဆင်ကိုကြည့်ကာ Baekhyun နေရခက်သိမ်ငယ်မိသလို။
အမှန်ဆို ဖြတ်ချလို့ ရနေပီဖြစ်တဲ့ အခြေအနေပေမယ့် ကိုယ့်ကို မုန့်သွားပို့ပေးပါဆိုတော့ ငြင်းချင်ပေမယ့်မရ။ Jong Daeတို့ဆိုင်မှာက Jong Daeနဲ့ Baekhyun နှစ်ယောက်သာရှိသည်မို့ ...
အပြင်မုန့်ပို့ရသည်တာဝန်က Baekhyunတာဝန်။
ကိုယ့်နဲ့အလှမ်းဝေးတဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေကို ရေှ့မဆက်ချင်၍ Chanyeolဆိုသူရဲ့ ကူညီပေးခဲ့သော ပိုက်ဆံကို Baekhyunပြန်ပေးခဲ့သည်။
Chanyeolက ငြင်းဆန်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ခေါင်းမာတဲ့Baekhyunရဲ့ သဘောထားကို လွန်ဆန်မရခဲ့။
ထို့နေ့ပြီးကတည်းက Baekhyunတို့ ထပ်တွေ့ရန်အကြောင်းမရှိဟုတွေးခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့တွေ့ပီး သုံးရက်အကြာမှာ ခုလို ပဲခေါက်ဆွဲလှမ်းမှာသည်မို့ Chanyeolရှိတဲ့ နေရာကို ရောက်လာရခြင်း။
ဝန်ထမ်းပေါင်းမြောက်များစွာနဲ့ အလုပ်ရွုပ်နေသည်မို့ မည်သူမှ Baekhyunကို အဖတ်မလုပ်။
မုန့်လာပို့တာပါဟု တစ်ကြိမ်ပြောပီးပီမို့ ထပ်လည်းမပြောချင်။
Baekhyunလှမ်းပြောလိုက်သည့် ဝန်ထမ်းကလည်း ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိသည်မို့ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ အပေါက်ဝမှာ ရပ်နေရခြင်း။
အနည်းငယ်ကြာလာတော့ ဒေါသကအလိုလိုထွက်လာရသည်။ မုန့်လာပို့တာပဲ ဘာတွေရေးကြီးခွင်ကျယ်ဖြစ်နေလို့ ဒီလောက်ကြာနေရသလဲ မသိ။
ကိုယ့်စိတ်နဲ့ဆို ချက်ချင်း ထပြန်မိမှာပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ တာဝန်ကြောင့်သာ သီးခံနေရခြင်းဖြစ်သည်။
'ဒီက ကျတော့်နောက် လိုက်ခဲ့ပါ'
"မုန့်ပဲ ထားခဲ့လိုက်တော့မယ်လေ...
ကျတော်ရောက်တာ ကြာနေပီဆိုတော့ ပိုက်ဆံပဲရှင်းပေးလိုက်ပါ''
'Bossက သူ့အခန်းထဲထိ လာပို့ပေးပါတဲ့'
ဝန်ထမ်းက သူပြောချင်ရာပြောပီး ရေှ့ကထွက်သွားသည်မို့ ထွက်နေသည့် ဒေါသတို့ကို အသာပြန်သိမ့်ပြီး သူခေါ်ဆောင်ရာ
ဓာတ်လေှကားထဲသာ ဝင်ခဲ့ရသည်။
ဘာရယ်မဟုတ် ဝန်ထမ်းကောင်လေးနှိပ်လိုက်သည့် အထပ်ခလုတ်က 16။
ဒါဆို ဒီShowroomက ဆယ့်ခြောက်ထပ်ပေါ့။
အရမ်းမြင့်တဲ့ အဆောက်အအုံထဲမပါပေမယ့် ဒီရပ်ကွက်အနေအထားအရတော့ တော်တော်လေးမြင့်လေသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း ဒီ Showroomကြီးက ဒီလမ်းထဲမှာ ထီးထီးမားမားကြီးဖြစ်နေတာ ဖြစ်မည်။
မှန်ကာထားသည့် ဓာတ်လေှကားမို့ တစ်ထပ်ချင်းဆီကို မျက်မြင်တွေ့ရတော့ Baekhyunပိုလို့တောင် အံသြမိသည်။
တစ်ထပ်ချင်းဆီကို အိမ်သုံး Electronic ပစ္စည်းတစ်မျိုးစီ ခင်းကျင်းပြသထားသည်။
ဆိုလိုသည်က အဝတ်လျေှာ်စက်တွေ ပြသထားသည်က တစ်ထပ်။
Airconတွေပြသထားသည်က တစ်ထပ်။
TVတွေချည်း ပြသထားသည်က တစ်ထပ်။
စသည်ဖြင့် ဆယ့်ငါးထပ်လုံးကို အမျိုးအစားတစ်ခုချင်းစီ ခွဲကာ ခင်းကျင်းပြသထားသည်။
အထပ်တိုင်းမှာလည်း ဝန်ထမ်းဦးရေများများ ဝယ်သူအပြည့်နဲ့ ဒီElectronic Showroomကြီးက လည်ပတ်နေသည်။
Baekhyunသွားရမည့် ဆယ့်ခြောက်ထပ်အရောက်မှာတော့ ရုံးခန်းတွေချည်းသာ ရှိလေသည်။
အောက်ကအထပ်တွေလို လူတွေရွုပ်မနေပေမယ့် သူဟာနဲ့သူတော့ ဝန်ထမ်းတွေရှိလေသည်။
ပဲခေါက်ဆွဲဗန်းလေးကိုင်ပီး ခေါ်ဆောင်ရာ ဝန်ထမ်းနောက်က ခပ်ကုတ်ကုတ် လိုက်လာသည့် Baekhyunကို တွေ့သမျှလူတွေက အကဲခတ်နေကြသည်။
အရေှ့ဘက် အစွန်ဆုံးအခန်းရေှ့ရောက်မှာတော့ ဝန်ထမ်းက တံခါးခေါက်ကာ အထဲက ဝင်ခဲ့ပါဟု ပြန်ဖြေသံအကြားမှာ Baekhyunတစ်ယောက်ထဲသာ အခန်းထဲဝင်ခဲ့ရသည်။
"Sorry Baekhyun စောင့်နေရတာ ကြာသွားလား? ကိုယ်က မုန့်လှမ်းမှာပီး အောက်က ဝန်ထမ်းတွေကို ပြောမထားမိဘူးဖြစ်သွားတယ်...လာထိုင်လေ''
Chanyeolက အလုပ်စားပွဲကနေ ထကာ Baekhyunကို အခန်းထဲက ဆိုဖာဆက်တီခုံမှာ ထိုင်ဖို့နေရာပေးလေသည်။
အလုပ်လုပ်နေသည်မို့ တပ်ထားပုံ ရသည့် မျက်မှန်လေးကို ချွတ်ကာ Chanyeolလည်း ဝင်ထိုင်လေသည်။
Chanyeolရေှ့မှာ မုန့်ပွဲတွေ ချပေးလိုက်ပီး Baekhyun ထိုင်ရာမှ ထကာ...
"အဲ့ဒါဆို ကျတော် ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ်....
အရသာရှိရှိသုံးဆောင်ပါ ခင်ဗျ''
ခေါင်းငုံ့ နွုတ်ဆက်က Chanyeolရေှ့မှ ထွက်မည်အပြု....
"နေပါအုံး Baekhyunရဲ့....
နေ့လည်စာနားချိန်မလား? တစ်ခါတည်းစားသွားပါ Baekhyunအတွက်ပါ မှာပေးထားတာ''
"နေပါစေ... ကျတော်ဆိုင်က ထွက်လာတာ ကြာနေပီမို့... ''
"လာပါ ကိုယ်ဖုန်းဆက်ထားပါတယ်... ဆိုင်ပြန်ရင်လည်း နေ့လည်စာစားပီးရင် အလုပ်ချိန်ပြည့်ပီဆို''
Baekhyunအနေနဲ့ သူစိမ်းတစ်ယောက်နဲ့ အတူထိုင်ကာ တစ်ဝိုင်းတည်းစားဖို့ဆိုတာ မဝင့်ရဲ။
သို့ပေမယ့် အားနာသည်မို့ နေရာမှာပြန်ထိုင်လိုက်ပေမယ့် မု့န်ပွဲတွေတော့ မတို့ထိရသေး။
"ကိုယ်မနေ့က အဲ့ဆိုင်ကို လာသေးတယ်...
Baekhyunကို မတွေ့ဘူး''
".....''
"Baekhyun သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့တာ ဒီအချိန်ပဲဆိုင်မှာရှိတာဆိုလို့ ဒီနေ့မုန့်မှာလိုက်တာ''
Chanyeolက သူ့ရေှ့က ပဲခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကို နှံ့အောင်နယ်နေရင်း Baekhyunနဲ့လည်း စကားပြောနေသည်။
"အလုပ်တွေ အရမ်းကြိုးစားတာပဲနော် Baekhyunက.... ကဲ ရပီရော့''
အဆင့်သင့်စားရုံ အနေထားရောက်ပီ ဖြစ်တဲ့ပဲခေါက်ဆွဲပန်းကန်လေးကို Baekhyunရေှ့ချပေးကာ Chanyeolက Baekhyunမတို့ထိရသေးသည့် ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကို ပြောင်းယူလိုက်သည်။
"ပဲခေါက်ဆွဲက ခုလိုပူနွေးတုန်းလေး စားရတယ် Baekhyunရဲ့ အေးသွားရင် ပွပီးလုံးထွေးကုန်တော့ စားမကောင်းတော့ဘူး...''
Chanyeolက တဖန် ခေါက်ဆွဲနှယ်နေရင်း Baekhyunကို ပြုံးပီးပြောသည်မို့ အားနာပါးနာနဲ့ ပဲခေါက်ဆွဲ စစားရတော့သည်။
"ဒီက ပီးရင် ဘယ်ကို သွားရမှာလဲ Baekhyun?''
ပုံမှန်ဆို ဘာဆိုင်လဲလို့ ပြန်မေးလိုက်ချင်ပေမယ့် အပြုံးတစ်ပွင့် တပ်ဆင်ကာ မေးနေသည်မို့ ဘုကလန့်ပြန်မလုပ်ရဲ။
"ကော်ဖီဆိုင်''
"သြော်..... အိမ်ပြန်တဲ့အချိန်ကရော?''
"ကျတော်က အချိန်ပိုင်းတွေပဲလုပ်ရတာမို့ ပုံမှန်အိမ်ပြန်ချိန်ရယ်လို့ မရှိပါဘူး''
Baekhyunဖြေပီးတဲ့နောက် Chanyeolက ခဏငြိမ်သက်သွားသလားလို့။
ကိုယ်ပြောတာလဲ အမှန်ပင်။
အမြဲလိုလို အိမ်ပြန်ချိန်တွေက နောက်ကျနေတတ်သည်မို့ တကူးတကပြောမနေတော့။
သူ့လို သူဌေးတစ်ယောက်အနေနဲ့တော့ Baekhyunအိမ်ပြန်သည့် အချိန်တွေက သူတို့ အနားယူချိန်လောက်တော့ ဖြစ်နေမည်။
"ဟက်....''
စားနေရင်းက ထရယ်သည့် Chanyeolကို Baekhyun နားမလည်သလို ကြည့်နေမိသည်။
သဘောတကျရယ်နေလိုက်သည်များ ပါးချိုင့်နက်နက်လေးပင် ထင်းနေသည်။
"ကလေးအတိုင်းပဲကွာ''
တစ်သှျူးတစ်ရွက်နဲ့ Baekhyunကို ကြည့်ကာပြောနေသည်မို့ သူ့လက်ထဲက တစ်သှျုးကို အမြန်ယူကာ သုတ်လိုက်ရသည်။
အဖြူရောင် တစ်သှျူးမှာ ပဲအနှစ်အညိုရောင်တွေကြောင့် သူကို ရယ်စေသည့် တရားခံက ကိုယ်ဖြစ်နေမှန်းသိလေတော့ Baekhyun မျက်နှာပူလာကာ ရှက်နေမိသလို။
"ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ Baekhyun''
"နေပါစေ....
နေ့လည်စာအတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်''
ခေါင်းငုံ့နွုတ်ဆက်ကာ Chanyeolရုံးခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။
ဟူး.....
အနေရခက်သည့် နေ့လည်စာ ပီးမြောင်သွားသည်မို့ သက်ပြင်းအသာချမိသည်။
Park Chanyeolရေှ့ရောက်လှျင် Woo Shin ရေှ့မှာလို ပေါ့ပါးမနေဘဲ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေရသည့် ခံစားချက်ကြီးကို Baekhyunတကယ် မနှစ်မြို့ပါ။
.......
'Baekhyun လိုက်ပို့ရအုံးမလား?'
"နေပါစေကွာ...မင်းလည်းနော်ကျနေပီကို ...''
'အေးပါ...အာ့ဆို သွားပီနော် မနက်ဖြန်မှ တွေ့မယ်'
Baekhyunပုခုံးကို တစ်ချက်ပုတ်ကာ နွုတ်ဆက်သွားသည့် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကို ပြုံးပီးတော့သာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
ပင်ပန်းနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်က စကားသံတစ်ခွန်းတလေမှ မထွက်ချင်လောက်အောင်ထိ ပင်ပန်းနေရသည်။
ဖုန်းက နာရီက ဆယ်နာရီနဲ့ မိနစ်သုံးဆယ်။
ဒီနေ့မှ ဧည့်သည်တွေ အများကြီးကျသည်မို့ အရင်နေ့တွေကထက် ပိုပင်ပန်းရသည်။
သို့သော်လည်း...
serviceကောင်းရင် မုန့်ဖိုးများများရသည်မို့ ငွေကတော့ တော်တော်လေးရွွင်နေသည်။
ပိုက်ဆံအိတ်လေးထဲ အနည်းငယ်များနေသည့် ငွေပမာဏကြောင့် ပင်ပန်းတာတွေပင် ပျောက်သွားရကာ အလိုလိုနေရင်းပြုံးနေမိသည်။
Ommaကိုတော့ နောက်ကျမည်မို့ အိပ်နှင့်တော့ဟု ဖုန်းဆက်ထားသည်မို့ အေးရာအေးကြောင်းသာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
လပြည့်နေမို့ထင်သည်
လကြီးက ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးသာနေကာ နွေညပင် ဖြစ်သော်လည်း အေးမြနေသည်။
ဒီအချိန်မှာတော့ ဘတ်စ်ကားတွေ ကျဲသွားပီမို့ Taxiငှါးပီးသာ ပြန်ခဲ့သည်။
ပင်ပန်းနေသည်ဘ ခန္ဓာကိုယ်က အိမ်က အိပ်ခန်းလေးသာတောင့်တမိသည်။
အတွေးထဲ စိုးမိုးနေသည်ကလည်း အမြဲလှဲလျောင်းခဲ့ရသည့် မွေ့ယာလေးပင်။
အိပ်ရတော့မည်ဆိုတော့ မျက်နှာထက်အပြုံးတို့က ဖြစ်ထွန်းလာရသည်။
တစ်နေ့တာ အချိန်တွေထဲ Baekhyunအနှစ်သက်ဆုံးက အိပ်ချိန်ပဲ ဖြစ်သည်။
"နောက်ကျလိုက်တာ''
"အမလေး!!''
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ခြံတံခါးဖွင့်နေခိုက် အမေှာင်ထဲက ရုတ်တရက် ထွက်လာသည့် အသံကြောင့် လန့်ဖြတ်၍ပင် ထခုန်မိသည်အထိ။
"ဟာ...လန့်သွားတာလား?
Sorry ပါ Baekhyun..
ကိုယ်ပါ Park Chanyeol''
ရင်ဘတ်လေးအသာဖိကာ...
"ဟုတ် ရုတ်တရက်ဆိုတော့''
"Sorry နော် Baekhyun''
လရောင်အောက်မှာ မြင်နေရသည့် Chanyeolရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ အားနာမွုတွေအပြည့်....
"ရပါတယ်...ဒီအချိန်ကြီး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ?''
"ကိုယ်က Baekhyunနဲ့ ဆွေးနွေးစရာလေးရှိလို့ စောင့်နေတာ.... အရမ်းနောက်ကျတာပဲ ဘယ်အလုပ်မို့ ဒီလောက်နောက်ကျရတာလဲ?''
"Barမှာ''
နေ့ခင်းကလို ငြိမ်သက်သွားပြန်သည့် Park Chanyeol.
နေ့ခင်းကတော့ နေ့လည်စာစားနေရသည်မို့ ထားတော့...
အခုကတော့ တိတ်ဆိတ်သွားသည်နဲ့ Baekhyunကို ငေးမောနေသည့် Park Chanyeol....
လရောင်အောက်ပေမယ့် ကိုယ့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် Chanyeolရဲ့ အကြည့်တို့ကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရသည်မို့ Baekhyunနေရခက်လာသည်။
"နောက်ကျနေပီလေ... ပြောစရာရှိလည်း မနက်ဖြန်မှ ပြောတာပေါ့''
ငြိမ်သွားသည့် Chanyeolက Barလုပ်သည်ကို အထင်သေးသွား၍လား?
တော်တော်လေးကြာသည်အထိ ပြန်ဖြေလာခြင်းမရှိ....
"Chanyeol Hyung! "
"အာ... Sorry Baekhyun...
ပင်ပန်းလာမှာပေါ့ နားတော့လေ ကိုယ်လည်းပြန်တော့မယ်... မနက်ဖြန်တော့ နေ့လည်စာ စားချိန် ဒီနေ့လိုပဲ တွေ့ရအောင်''
"ဟုတ်ကဲ့''
"ခဏလေး...Baek...
Baekhyunရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်လေးကိုယ့်ကို ပေးလို့ရမလား?''
Baekhyunဆီကမ်းပေးလာသည့် Chanyeolလက်ထဲက ဖုန်းလေးကို ယူကာ နံပါတ်ရိုက်ထညိ့ပေးလိုက်သည်။
"ကျေးဇူးပါ Baekhyun
ကိုယ်အိမ်ပြန်ရောက်ရင် msg ပို့လိုက်မယ်...
အိပ်ပျော်သွားရင်တော့ မနက်ကျမှ reply ပြန်ပေး....
replyလေးတော့ Baekhyunပြန်ဖြစ်အောင် ပြန်ပေးနော်...
Baekhyunရဲ့ msgလေးကို မြင်ချင်လို့....
Good nightနော် Baek''
Baekhyunလည်း လက်ပြကာ အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။
Baekhyunအိမ်ထဲရောက်မှ ကားစက်သံကြားရသည်။
ထိုညက အရမ်းပင်ပန်းနေ၍ အားရပါးရအိပ်ပစ်မည်ဟု ကြိမ်းဝါးထားသမှျ....
ဘယ်အချိန်ရောက်လာမယ်မှန်းမသိတဲ့ Msgလေး တစ်စောင်ကို စောင့်ရင်း မျက်လုံးတို့်ကြောင်နေခဲ့။
#ကိုယ်ပြန်ရောက်ပီ....အိပ်မက်လှလှမက်ပါစေ
မနက်ဖြန်ဆုံမယ်နော်...
ရိုးရိုးရှင်းရှင်း msgလေးဝင်လာမှ တာဝန်တစ်ခုပီးသွားသလို ရင်ထဲပေါ့ပါးသွားရသည်။
Replyမပြန်ဖြစ်ပေမယ့် ထို msgလေးကို အခေါက်ခေါက်အခါခါတော့ ဖတ်နေမိသည်။
သူနှုတ်ဆက်သလို အိပ်မက်တွေလည်းလှပခဲ့ပါသည်။
...........................................