Amira's POV
"RYLIE!!" sigaw ko habang tumatakbo ako para habulin ang isang sasakyan.
"RYYYLIE!" sigaw ko ulit kasabay ng patuloy na pagbagsak ng mga luha ko.
Napaluhod na lang ako at napayuko habang umiiyak dahil tila hindi na hihinto ang sasakyan.
"Amira!"
Napatingala ako nang marinig ko ang boses niya na halos mapaos dahil umiiyak na rin siya.
"Rylie.." saad ko sabay pahid ng luha ko at tumayo sabay yakap sa kaniya at niyakap niya rin ako.
"Saan ka pupunta? Why don’t you tell me that you will leave? Hindi na ba tayo friends? Bakit mo ko iiwan?" umiiyak kong sabi.
"Sshhh.. stop crying, you’re not a baby anymore. Kaya hindi ko sinabi sa ’yo eh." sabi niya habang hinihimas ang likod ko.
"Why? My bestfriend is leaving. What do you want me to do? Just laughing? Be happy?" I said sarcastically.
"No, but please, don’t cry!" Sabi niya nang humiwalay siya ng pagkakayakap sa akin at may kinuha sa pocket niya.
"Here," sabi niya habang hawak ang isang necklace.
"What’s that?"
"Just turn around."
Tumalikod naman ako at isinabit niya sa leeg ko ’yong necklace.
Nang maisabit na niya ’yon ay humarap ako sa kaniya habang hawak ’yong palawit.
"Take care of this necklace, ha? If you misplaced it, I assume for one reason. You already forgot me ’cause on that time I’m not important to you." Seryosong sabi niya
"Ofcourse, I will taking care of it. Promise!" I smiled.
"I’m gonna miss you, Jaine!" He hugged me.
"I'm gonna miss you too, Rylie!" I hugged him back.
"Hey! Rylie we need to go." Sabi ni Tita habang hinihila na si Rylie.
"Jaine, come here." Tawag naman sa ’kin ni mommy.
"Rylie!"
"Jaine!"
Tawag namin sa isa’t isa habang unti unting nagbibitaw ang mga kamay namin.
"I will find you Jaine, don’t worry." He started to cry.
"Promise?"
"PROMISE!" Halos pasigaw niyang sambit nang magkahiwalay nang tuluyan ang mga kamay namin.
"I’LL WAITING... FOR YOU!" Pasigaw ko na ring sambit habang pasakay na siya ng kotse.
"PROMISE?"
"PROMISE!" Sigaw ko kasabay ng pagsara ng pinto ng kotse nila habang si Rylie ay nasa backseat na kumakaway hanggang sa unti unti nang umandar ang sasakyan papalayo sa ’kin
"NOOO!" I cried.
"RYLIE!" Sigaw ko at napaupo mula sa pagkakahiga ko.
"Oh Mirs, are you okay?"
"What happened?"
May pag aalalang tanong nung dalawa.
Panaginip lang pala, pero hindi lang ’yon basta panaginip.
"Here."
Binigyan ako ni Sandy ng tubig na siyang tinanggap ko at ininom habang pinupunasan naman ni Zils ’yong pawis ko sa noo tsaka ’yong luha ko. Totoo pa lang umiiyak ako?
"Nightmare?" Tanong ni Sandy.
"Rylie? Iniisip mo na naman siguro siya ’no?" Pang aasar ni Zils.
Napanaginipan ko na naman siya. Bakit sa lahat ng panaginip, ’yon pa? Pwede naman ’yong masaya. Bakit ’yon pa? Bakit siya pa?
"Nope. Hindi ko nga alam kung bakit napapanaginipan ko siya eh. Sige na, tulog na ulit kayo. Oks na ako."
"You sure?" Tanong ni Sandy kaya tumango naman ako.
Bumalik na sa pagkakahiga ’yong dalawa at natulog na ulit. Nawala tuloy ’yong antok ko.
Anong oras na ba?
2:30am ?
Napatingin ako sa gilid ko kung saan naroroon ang lamp shade na nakapatong sa maliit na aparador.
Kinuha ko ’yong susi at ni-unlock ’yong maliit na aparador. Binuksan ko ito at tumambad sa akin ang isang kulay black with pink na box. Katamtaman lang ang size nito. Parang kasing laki ng normal na notebook.
Unti-unti kong binuksan ang box at napangiti na lang ako. Dito nakalagay ang mga bagay na may sentimental value sa akin.
Mayroon pang maliit na box sa loob nito. Kinuha ko ito at binuksan. Sa pangalawang pagkakataon ay napangiti muli ako.
Ito... Ito ang necklace na ibinigay sa akin ni Rylie.
Letter 'J' ito, J for Jaine. Then, sa mismong letter na ito ay may nakaukit na 'Rylie' dun sa gilid.
May ganito rin si Rylie. Letter 'R' then may nakasulat din sa gilid na 'Jaine'.
This is one of the most important thing that my boy bestfriend gave to me. That's why I am taking care of this.
Ang sabi niya noong gabing ’yon, hahanapin niya ako. Hinintay ko siya. Until now, I’m still waiting for him.
Nasaan na kaya siya? Is he okay? Is he happy? Hinahanap niya kaya ako? Is he’s still remember me? Alam pa kaya niya na may bestfriend siyang naghihintay sa kaniya? Na hinahanap siya?
Yeah! I tried to find him but I don’t know how. I don’t know where. Kasi bata pa lang ako noon. At noong oras na magkahiwalay kami mabilis din kaming nawalan ng communication. Hindi na siya sumasagot sa mga tawag ko sa telepono. Paulit-ulit ko siyang tinatawagan pero wala eh. Sabi ni yaya hindi na din daw natawag si Rylie. Kaya nagsawa din ako. Napagod din ako. Bata pa kami noon at wala pa akong gaanong alam tungkol sa kaniya.
Mabilis kaming naging magkaibigan at mabilis din namang natapos iyon.
Hindi ko na rin masyadong tanda ang itsura niya. For sure nagbago na ang itsura niya kumpara noong mga bata pa kami. Even in my dream, habang tumatagal nagiging blurred ang mukha niya.
Sa pagkakatanda ko may picture kami kaso hindi ko na alam kung nasaan. Nawala na lang bigla.
Haay! Inaantok na ulit ako. Itinabi ko na ulit ang necklace pati ’yong box at ni-lock ko na ulit ’yong aparador. Nahiga na ulit ako.
.
.
.
"Hoy Mirs! Wake up." sige ug-ogin mo pa ako Zils. Makakatikim ka sa ’kin.
"Hindi ka pa natulog kaninang madaling araw ano? Nung nagising ka?"
Ingay ng babaeng ito.
"Puyat ’yan. Hayaan mo siya." Buti pa itong si Sandy.
"Hayaan mo siyang malate." Dugtong pa niya. Okay.
"Hoy Mirs, ano ba? Papasok ka ba?" Zils
"No."
"What if magtanong si Prof kung bakit di ka pumasok ha?" Zils
"Edi mag isip kayo ng magandang dahilan. "
Inaantok pa talaga ako tsaka parang wala ako sa mood pumasok.
"Hayst! Bahala ka nga dyan."
"Alis na kami, bye!"
"Go!"
I sleep again.
.
.
.
Naglalakad ako ngayon papuntang classroom.
9:30 am na.
Narealize ko na ang boring pala sa dorm kaya naisipan kong pumasok na lang.
"Ngayon ko lang nalaman na may girlfriend na pala ako."
Nagulat naman ako nang may biglang magsalita mula sa gilid ko.
What did he say? May girlfriend na siya at ngayon lang niya nalaman? Eww. Sino naman ang papatol sa lalaking ito?
"Share mo lang?"
"Hindi mo man lang kasi ako ininform na boyfriend mo na pala ako." Seryosong sabi niya na hindi man lang tumitingin sa akin. Heto na naman tayo.
But wait! Ano daw? Boyfriend? Boyfriend ko siya? San naman nanggaling ’yon?
"Ha?" Hakdog ka.
"You should inform me para naman alam ko."
Napataas na lang ang kilay ko dahil sa mga pinagsasasabi ng taong ito.
"What are you talking about?"
Finally, he look at me.
"Remember what you told to Thea." *Grin*
Napakunot na lang ang noo ko sa sinabi niya. Ba’t naman napasama dito si Thea? Kagigising ko lang. Ba’t ba pinag iisip pa ako ng lalaking ito? Ano bang sinabi ko sa babaeng ’yo-- Wait...
Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko ang sinabi ko kay Thea. Teka iliit ko nga ulit ang mata ko. Ang kapal talaga ng lalaking ito. Nginisian ko na lang si Kevin.
"Naniwala ka naman?"
Nawala ang pagngisi ko nang ngumisi siya.
"Don’t worry Amira, it’s okay!"
Naglakad na siya habang nakangisi pa din. "Mga babae nga naman."
"Hoy Kevin, baka naman isipin mo na may gusto ako sa ’yo. Yuck! No way. Ang dumi naman ng utak mo."
"Oh come on Amira, ba’t hindi mo pa kasi aminin na may gusto ka talaga ka talaga sa akin? or maybe not only like ’cause you fall in love with me, right? Come on, tell me!"
Ano daw?
Tumigil ako sa paglalakad na siyang ikinatigil din niya. Tumingin ako sa kaniya. Lumapit ako at huminto sa harapan niya habang seryosong nakatingin sa mga mata niya.
"Kevin, I’m Amira Salvador and I. don’t. like. you. and I’m don't even fall in love with you, idiot. Never!"
I said seriously at tinalikuran siya. Nakakatatlong hakbang palang ako nang muli siyang nagsalita na siya namang ikinatigil ko at tila nanigas ako sa kinatatayuan ko dahil sa sinabi niya.
My heart. It looks like it's stop beating.
"Really? What if I like you?"
_____
08/ 29 / 18
Time check 12:29 am
A/N:
Ayieeeh! I like you too Kevin or should I say, I love you. Kyaah haha. Landi. 😄