Cincuenta Y Tres
Aura
"Sana hindi mo na lang pinatulan.." I heaved a deep sigh. Nandito kami sa ngayon sa unit namin ni Yenny. Tahimik lang si Theo at seryosong seryoso pa din ang mukha.
"Hmp! Mabuti nga kay sir Luke 'no! Lakas ng tama sa ulo kaloka!" Ismid naman ni Yenny while crossing her arms above her chest. Nakaupo ito sa isang dining chair across samin ni Theo. Sinamaan ko siya ng tingin. Nang gagatong pa e.
Binaling ko ang tingin ko kay Theo. Kasalukuyan kong ginagamot ang pumutok niya na labi. Ayaw pa sana niya nung una dahil malayo naman daw ito sa bituka pero nagmatigas ako. Kailangan gamutin 'to.
"He deserves it. No one can hurt my woman. No one can claim you other than me." He declared in a cold and deep monotonous voice. Napatiim bagang ito.
Napalunok ako at hindi na nagbigay pa ng comment. Sabagay, may point din naman sila. Kung hindi ginawa ni Theo 'yon, baka kung ano na ang nangyari sa akin. Pinagtanggol lang naman ako nung tao.
Tinapos ko na ang ginagawa ko. Naalala ko, hindi pa pala ako nakapag pasalamat sa kanya sa ginawa niyang pagtatanggol sa akin. Nung nasa sasakyan niya nga kami kanina ay tinignan niya pa kung may galos o pasa ako. He was really worried. Making my heart melt.
Meron akong pasa sa braso pero hindi naman ito gaano kahalata though medyo masakit pag pipisilin. Sinabi ko na lang kay Theo na hayaan na lang si Luke dahil gustong gusto nito ulit sugurin ang lalaki ng makita ito. I hugged him tight inside his car until he calmed down.
"Uhm.. Salamat, Theo..." Napayuko ako. I bit my lower lip.
He cupped my face and angled it with his. Wala na ang galit at bagsik sa mukha nito. Instead, punong puno ng pag aalala at pagmamahal ang kanyang mga mata. He gave me a light peck on my lips. Not minding na nandyan si Yenny sa harapan namin.
"I won't let anyone hurt you, okay?"
We broke our gaze when Yenny cleared her throat. "E di kayo na ang sweet! Pasintabi naman oh. May single dito, hello!" She dramatically rolled her eyes. Making me and Theo chuckle.
Wala pa din kasing stable na lovelife 'to. Ewan ko ba dito. Biniro pa nga niya ako one time na maghahanap na lang daw siya ng foreigner na papakasalan para magka green card daw siya agad. Baliw talaga.
"Mag resign ka na lang talaga kaya, girl? Sa totoo lang natatakot ako para sa'yo e. Ganyan pala katindi ang tama ni sir Luke sa beauty mo. Baka kung ano na ang gawin nun sa susunod." Yenny suggested with so much concern laced in her voice.
Napahugot ako ng isang malalim na hininga. Actually, naisip ko nga din 'yan kanina habang pauwi kami. "Pag iisipan ko muna, Yens." Ani ko.
Napalabi ito. "Sus! Bakit kasi tinanggihan mo pa ang pag aabroad? May naghihintay ng trabaho para sa'yo dun. Sayang kaya!" She snorted. "Sabay na sana tayo aalis by the end of this year." Yenny added pagkatapos ay uminom ng tsaa.
Naramdaman ko bigla ang paghigpit ng hawak ni Theo sa bewang ko. He stiffened because of what Yenny said. Shocks. Hindi ko pa kasi nababanggit 'to kay Theo. He's probably confused right now.
"Mas masaya ako dito." Tanging nasabi ko. Hindi ko magawang tignan si Theo pero alam kong madami itong gustong tanungin sa akin.
Malalim na ang gabi ng mapagpasyahan ni Theo na umuwi. Hinatid ko siya hanggang sa parking lot kung nasaan nakaparada ang kotse niya. Tahimik lang ito at seryosong seryoso ang mukha. Parang may malalim na iniisip.
Naging isang tanong, isang sagot si Theo kanina sa amin ni Yenny pagtapos. Alam kong nawala ito bigla sa mood. Hindi ko lang alam kung nahalata iyon ng kaibigan ko o hindi.
"You didn't tell me.. May balak ka pala umalis ng bansa?" Theo suddenly stopped walking and sarcastically blurted out of nowhere.
Napatigil ako sa paglalakad at napatingin sa kanya. He's eyeing at me with so much disbelief on his face. Kitang kita ko iyon dahil nasa ilalim kami ng isang street light. Nakaramdam ako ng guilt dahil ni banggit sa kanya ay hindi ko nagawa.
Nagulat ako ng tumawa ito ng nakakaloko.
"Sabagay.. Sino ba naman ako, 'diba? I'm not even your boyfriend kaya hindi mo naman kailangan ipaalam sa akin ang lahat lahat." He bitterly uttered while shaking his head.
Nakatangang nakatingin lang ako sa kanya at napaawang ang mga labi. I looked away when our gaze met. Hindi ko kayang tignan siya sa mga mata dahil naiinis ako sa sarili ko for not telling him immediately.
"H-Hindi.. Hindi ko na sinabi dahil hindi naman ako tutuloy.. B-Believe me.." I stammered.
He frustratingly ran his fingers through his unruly hair. "Kahit na, Aura. Kahit na." The coldness in his tone made me shiver. I tried to reach for his arm pero marahas niya itong tinabig.
I know, kasalanan ko. It's my fault. I should've told him. Naramdaman ko ang pag init ng gilid ng mga mata ko. Hindi ako sanay na ganito si Theo sa akin. For the first time, he got mad at me and I freaking hate myself for it.
Siya lang ang hindi ko napagsabihan patungkol doon. Si Nanay ay nasabihan ko na nung isang linggo. Sinabi lang nito na malaki na ako para magdesisyon para sa aking sarili. She will just support me whatever decision I'm going to choose.
Lumipas ang ilang mga minuto. Walang nagsalita sa aming dalawa. Nagpakain lang kami sa katahimikan ng palagid. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Nahihiya ako sa sarili.
"Am I not that important to you?" Punong puno ng hinanakit nitong. His bloodshot eyes stared at me with unshed tears. He's clenching his fist so hard.
Sumakit ang puso ko ng marinig ang sinabi niya. Importante siya! Importante siya sa buhay ko! Paano niya nasasabi ang mga ito!?
"Mahalaga ka, Theo! Mahalaga ka sa buhay ko!! Wag mong sabihin 'yan.." Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Tinawid ko na ang distansya naming dalawa at mahigpit siyang niyakap. Tuluyan ng bumagsak ang mga luhang nagbabadya sa mga mata ko.
Ramdam na ramdam ko ang paninigas ng katawan niya sa kinatatayuan. He didn't even hug me back but I understand him.
"Mahal mo ba ako, Aura? Kahit na konti lang??" He painfully whispered but enough for me to hear it loud and clear.
Napahagulgol ako lalo sa tanong niyang 'yon. Wala na akong pakielam kung may makakita sa amin o mag mukha na akong tanga. Ako at si Theo lang ang importante ngayon. Sa ilalim ng buwan at ng mga tala.
Isang lang ang napagtanto ko sa pangyayaring ito...
Mahal ko na talaga si Theo. Mahal ko na siya. Hindi ko alam kung kailan ito nagsimula. Basta alam ko at sigurado na ako sa puso ko na mahal ko na siya. Kaya na din siguro ayokong umalis. I don't want to leave him. Ayokong iwan ang taong mahal ko.
Siguradong sigurado na ako. Theo owns me now. He owns my whole heart already. Naguguluhan lang ako nitong mga nakaraan dahil natatakot akong aminin na talaga sa sarili ko ang tunay kong nararamdaman.
Migi is still important to me. He will always have a special place inside my heart but he's in the past already. Ang importante na ngayon ay si Theo. Si Theo na ang kasalukuyan at alam kong siya na ang gustong gusto kong makasama hanggang sa hinaharap.
Hindi ko na masusunod iyong sinasabi ni Theo na huwag kong kalimutan si Migi. Baliw ba siya? Sino ang may gustong may kahati ka sa puso ng mahal mo? I don't get him sa parte na 'yon.
"M-Mahal na kita, Theo. Mahal na mahal." I hugged him tighter and buried my face on his chest. Alam kong basang basa na ang damit niya dahil sa mga luha ko but he doesn't seem to mind kahit na nahihiya na ako.
Narinig ko ang mabilis na tibok ng dibdib niya gaya ng sa akin. Niyakap na din niya ako pabalik. He held me inside his arms like he doesn't want to let me go anytime of the day.
"Are you for real? Totoo ba, baby? You love me?" Hindi makapaniwalang sambit nito pero bakas ang kasiyahan sa kanyang boses.
Tumango ako ng ilang beses. "O-Oo, Theo. Mahal kita." I trailed off. "K-Kaya ko lang hindi na sinabi 'yon sa'yo dahil ayokong makaramdam ka pa ng lungkot. Hindi naman din talaga kasi ako tutuloy. Ayokong iwan ang pamilya ko. Ayokong iwan ka..."
Kumalas ito sa pagkakayakap. Sumalubong sa akin ang mga mata niya nangingintab. A tear fell down on his cheek.
My heart hurts so good. Ito ang unang beses na makakita ng isang lalaking umiyak sa harapan ko and it's all because of me. Nakita ko ng umiyak si Migi dati pero hindi naman ako iyong dahilan niya kaya hindi counted iyon.
First time kong nakita ang vulnerable state ni Theo. Ang layo sa Theo na ruthless, matapang at seryoso ang itsura. Pero ng dahil sa akin, napaiyak ko ito. Damn. Paano mo nagawa ito, Aurora Isabel?
I gently wiped his tears using my fingers. I gave him my sweetest smile. Ang cute talaga ng mahal ko.
"Damn. You made me so fucking happy, baby!" His eyes are full of so much happiness. His lips rose into a smile.
Bahagya akong natawa sa reaction niya. "Baliw.."
Humalakhak naman ito. I know that he's very happy. I made him happy despite hurting him earlier.
Nagulat ako ng bigyan niya ako ng isang halik sa labi. He kissed me with so much emotions. Gumanti naman ako sa kanya. I felt him smile in between our kisses. Alam kong pda masyado pero wala naman sigurong makakakita dahil gabi na.
He wrapped his arms around my waist and pulled me closer to his. Pinalibot ko naman ang mga kamay ko sa batok niya.
Theo was the one who ended the kiss. But he gave me a peck after. Adik sa kiss ang damulag na'to nakakaloka.
He rested his forehead against mine. We're both panting and smiling like crazy. Para kaming teenagers na hindi ko maintindihan.
"Does that mean, you're my woman now, officially?"
Namula ako sa tanong nito. Duh? Hindi pa ba obvious?! Pero sabagay.. importante pa din ang sinasabi mismo para iwas gulo. Kahit na actions speak louder than words pa 'yan.
Napangiti ako lalo at tumango. "Opo, mister. Sayong sayo na ako at ikaw ay akin lamang."
"Seryoso?!" Hindi makapaniwalang ani Yenny kinabukasan. Kakasabi ko lang kasi sa kanya na official na kami ni Theo.
Napahagikgik ako sa reaction niya. Hala siya! Parang hindi niya nakita iyong pagkiss sakin ni Theo sa lips kagabi sa harapan niya a!?
"Oo nga kasi! Boyfriend ko na siya at girlfriend na niya ako. In short, kami na." I emphasized the last line.
Nagulat ako ng sabunutan niya ako. "Buti pa siya may lovelife na! Inggit me! Ang landi mo gaga!" Maarte niyang palatak.
"A-Aray!! Sira ulo ka talaga!" Hindi naman ganon ka sakit. OA lang ako.
Bahagya akong lumayo dito habang tatawa tawa. Humalukipkip ito at humaba ang nguso.
"Haba ng hair! Pero ikaw, ha! Sinasabi ko sa'yo. Bantayan mo yang dyowa mo ng maiigi. Hindi pa din bumabalik ang full tiwala ko sa kanya dahil sa nakita ko. Payong bestfriend lang!" Pinanlakihan niya ako ng mga mata.
Alam ko naman 'yon. Babantayan ko ng maiigi si Theo. Lalo na ngayon at may karapatan na talaga ako sa kanya. Subukan lang niyang magloko! Hihiram siya ng mukha sa aso! Mahinhin man ako and all pero ibang klase pa din ako magalit pag sobra sobra na dahil tao pa din ako.
"Yes, madam. Alam ko at naiintindihan kita. Don't worry, okay?" I reassured her. Concern lang naman sakin si Yenny. Syempre, sino ba naman ang may gusto na masaktan ang bestfriend mo 'diba?
Lalo na if lalaki ang dahilan. At naiinitindihan ko naman siya kung hindi pa niya maibabalik ang tiwala niya kay Theo. Kahit naman ako sa kanya kung pag babaligtarin ang sitwasyon. In time, Yenny will fully trust Theo again. I just know.
"Uuwi talaga ako ng Pilipinas ng 'di oras pag oras na sinaktan ka ng gagong 'yon! I swear! Ako mismo puputol sa kaligayahan niya!" Gigil na deklara nito at may kasama pang hand gestures na hindi ko maintindihan.
Natawa ako sa inakto niya pero masaya ako dahil meron akong kaibigan na gaya niya. A friend who will protect you at all cost. Ganon din ako sa kanya. I will protect Yenny with all my heart because she's my sister from another mother.