Καθόμουν στο καναπέ και κοιτούσα το πάτωμα, έβριζα τον εαυτό μου που για ακόμη μια φορά ξέσπασα πάνω στην Έλενα. Απο που κι ως που προκλητική; Αντιθέτως ήταν πολύ πιο όμορφη και σεμνή απο οποιαδήποτε κυκλοφορεί σε αυτό το σπίτι. Ο κόσμος γύρω μου έπινε το ενα ποτό μετά το άλλο, ο Χρήστος είχε ψιλό μεθύσει και χόρευε πολύ στενά με μια καστανή. Γνωστή φυσιογνωμία, αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι η Ζωή απο το οικονομικό.
Το μάγουλο μου ακόμα έτσουζε από το χαστούκι της, το σημείο που είχε χτυπήσει , έγινε κόκκινο. Αμαν αυτή η κοπέλα, λιγότερη δύναμη δεν μπορούσε να βάλει; ξέρω μου άξιζε αλλα ας ήταν λίγο πιο ανεχτική. Μα τι λέω; Απο την μια της φέρομαι με αγένεια και απο την άλλη θέλω να είναι και ανεχτική μαζί μου. Πολλά ζητάω.
Α οχι δεν θα συνεχίσω να μονολογώ, αυτή μια χαρά έφυγε και περνάει καλά δεν ξέρω και εγω που ενώ εγώ κάθομαι και μιζεριάζω. Ώρα να διασκεδάσω. Έλεγξα το μέρος μπας και βρω τίποτα καλό να περάσω την ώρα μου, όσο έψαχνα ένα χέρι μου ακούμπησε τον ώμο, κοίταξα προς τα πίσω και είδα την Αμαλία.
"Γειά σου όμορφε,ψάχνεις κάτι; " είπε
"Έψαχνα αλλά μάλλον το βρήκα "
Μου χαμογέλασε πονηρά και τέντωσε επιδεικτικά το στέρνο της.
"Τι θα έλεγες να μου δείξεις τα δωμάτια του σπιτιού; "
"Ευχαρίστως"
Την οδήγησα στο πάνω όροφο και κατευθείαν μπήκαμε στο δωμάτιο του Χρήστου, μόλις έκλεισα την πόρτα, η Αμαλία έπεσε επάνω μου και άρχισε να με φιλάει παθιασμένα. Δεν κρατιόταν, για δες τι γυναίκες κυκλοφορούν, όχι σαν την Έλενα. Ωχ οχι πάλι αυτή στο μυαλό μου.
Η σκέψη της Έλενας μου έφερε εκνευρισμό έτσι έγινα πιο άγριος στο κρεβάτι κάνοντας την Αμαλία να φωνάζει. Πάλι καλά που είναι η μουσική δυνατά και δεν ακουγόμαστε. Όταν τελειώσαμε ξανά έβαλα τα ρούχα μου και κατέβηκα κάτω για ενα ποτό, έπειτα από πολλές ώρες το πάρτι έληξε. Ο Χρήστος είχε ξεραθεί στον καναπέ, ανέβηκα προς τα πάνω να δω αν η Έλενα κοιμάται αλλά δεν ήταν στο δωμάτιο της. Που στη ευχή είναι, είναι πέντε ώρα και ακόμα δεν γύρισε;.
Ξεφύσησα απο θυμό και ξάπλωσα στο κρεβάτι της, τα σεντόνια είχαν την μυρωδιά της, αυτή την γλυκιά μυρωδιά του σαπουνιού, προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν με έπαιρνε ο ύπνος.
Κατά τις δέκα ώρα ακούστηκε θόρυβος κάτω, σαν μια πόρτα να ανοίγει, γρήγορα κατέβηκα τα σκαλιά και τότε είδα την Έλενα. Τα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα και είχε τα παπούτσια της στο χέρι.
"Που ήσουν;" την ρώτησα
Δεν μου απάντησε, απλά με προσπέρασε και ανέβηκε επάνω, την ακολούθησα και έπειτα την ξανά ρώτησα.
"Σε ρώτησα κάτι που ήσουν;"
Δεν μου απάντησε, απλά γύρισε και με κοίταξε άγρια.
"Όπου θέλω " είπε ξερά και μου έκλεισε την πόρτα του δωματίου της στα μούτρα.
Τι έγινε μόλις;.