Το σώμα μου άρχισε ξανά να αντιδρά. Αν και βαριά, ανοιξα τα βλέφαρα μου και ένας οξύς πόνος με διαπέρασε στο κεφάλι και τον αυχένα. Σιγά σιγά, η θολή όραση μου άρχισε να αποκαθίσταται. Ήμουν σε ένα δωμάτιο σαν καμαρίνι, ξαπλωμένη σε ένα φορείο και τρείς άνδρες βρίσκονταν απέναντί μου.
Τι έγινε καλέ;
Που είμαι;
Αυτοί οι άνδρες ήταν ο επιθεωρητής, ο mister S και ένας άλλος τύπος με κουστούμι, γυαλιά δεκαετίας του 20 και ένα ψιλό μουστάκι.
"Ερικα; Νιώθεις καλά;" Με ρώτησε ο ένας και η φωνή του έμοιαζε να έρχεται από μακριά.
Ωχ. Το μυαλό άρχισε να θυμάται.
"Χ;" Φωναξα και πήγα να σηκωθω μα ξανά ένας πόνος με διαπέρασε.
"Δεσποινίς Summer χτυπησατε στο κεφάλι. Έχετε διακόψει τη φαρμακευτική σας αγωγή όμως πρέπει να πινετε τα φάρμακα σας για να υποχωρήσει τελείως το πρόβλημα" είπε συμβουλευτικά ο γιατρός ενώ μου εξέταζε τα μάτια.
"Είμαι καλά. Ο Χ; Που είναι; Χτύπησε; Οι υπόλοιποι χτύπησαν; Επιθεωρητα θέλω να τον δω." Είπα πιάνοντας τον από τον γιακά.
"Κυρία Summer εκτός από μία μικρή σχετική γρατζουνια στο πίσω μέρος, δεν έχετε κατι άλλο ευτυχώς. Όμως πρέπει να παίρνετε για 3 μέρες αυτά τα παυσίπονα πρωί, μεσημέρι, βράδυ." Μου είπε ο γιατρός δίνοντάς της ένα κουτί.
Σκασιλα μου για τα χάπια τώρα.
"Ναι ναι ευχαριστώ" είπα ξερά και εκείνος μας χαιρέτησε και βγήκε έξω.
"Γιατί δε μιλάτε; Έπαθε κανείς κάτι; Ο Χ; Πάλευε με τη Ζιζελ και ανάμεσά τους ήταν μία καραμπίνα. Άκουσα πυροβολισμό. Είναι καλα; Μιληστε" προσταξα και τους κοίταξα.
"Ερικα ακου να δεις..." Άρχισε να μιλά ο mister S και πραγματικά τρομαξα σε αυτήν του την παύση.
"... όλοι, η οικογένεια Racer, οι φίλοι σου, οι συνεργάτες σου, όλοι είναι καλά" είπε χαμογελώντας
"Εκείνος;"
"Και αυτός γλυκιά μου είναι καλά" είπε ο επιθεωρητής και με άγγιξε με συμπόνια στον ώμο.
"Ευτυχώς" ξεφωνησα ανακουφισμενη "θέλω να τον δω, να του πω ένα ευχαριστώ".
"Θα τον φωναξω όμως πρέπει πρώτα να μιλήσουμε"
Απάντησε ο επιθεωρητής
"Ο Αντρε και η Ζιζελ ευθύνονται για όλο αυτό. Εσύ είχες παρατηρήσει κάτι παραπάνω όλον αυτόν τον καιρό;" Ρώτησε ο mister S
"Αυτό είδα και ειλικρινά δεν ξέρω τίποτα. Εξεπλάγη" απαντησα εγώ
"Εκείνοι που είναι; Δεν μίλησαν; Το ξερατε αυτό;"
"Ο Αντρε στα κρατητήρια και η Ζιζελ διασωληνωμενη στο νοσοκομείο. Εκείνη πέτυχε η σφαίρα. Και ναι το ξέραμε εν μέρη μόνο από πληροφορίες. Ανήκουν σε μία οικογένεια εγκληματιών. Η Ζιζελ έκανε πλαστική προσώπου πριν χρόνια και ο Αντρε απλά μεγάλωσε." Ειπε ο mister S
Τα έλεγε αυτα και εγώ δεν τον πίστευα... Μα γιατί; Αφού έχω δει χειρότερα πράγματα.
"Ποιοι είναι;" Ρώτησα
"Περίμενε μέχρι αύριο." Απάντησε ο επιθεωρητής.
"Αύριο θα τα μάθεις όλα" συμπλήρωσε ο αδερφός του.
"Κουράστηκα πια. Θέλω να πάω σπίτι μου." Τους είπα και σηκωθηκα σιγά από το φορείο.
"Όχι. Τώρα θα έχεις γίνει στόχος από τον ίδιο τον εγκέφαλο και κινδυνευεις. Θα μείνεις με τους πράκτορες στο ξενοδοχείο μας." Αποκρίθηκε ο S ερχομενος προς το μέρος μου.
"Ξέρω να φυλαγομαι"
"Δεν ακούω κουβέντα"
"Αντε εμείς πρέπει να βγουνε έξω να καθησυχασουμε τους δικούς σου" πετάχτηκε ο επιθεωρητής κατευθυνόμενος προς την πόρτα. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να του αναφερω τον Χ μα με προλαβε.
"Θα πω στον Χ ότι τον ζητησες... Λυπάμαι για όλα." συμπλήρωσε χαμογελώντας και οι δύο άνδρες απομακρύνθηκαν από το δωμάτιο.
***************************
Είχα ακουμπήσει στον καθρέπτη και σκεφτόμουν όλα αυτά που είχαν γίνει. Ο πρώην μου εγκληματίας, προσπάθησε να με σκοτώσει, να μας σκοτώσει... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου τελικά... Είχα μείνει αφωνη.
"Με ζητησες;" Αποκρίθηκε με τον ήχο της πόρτας, βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. Ήταν εκείνος...
"Χ, δόξα τω Θεώ δεν επαθες κάτι" ετρεξα και τον αγκάλιασα μα εκείνος σαν άγαλμα έμεινε ακίνητος και αμέσως απομακρύνθηκα. Δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση. Πήγε και ακούμπησε στο φορείο και πήγα και εγώ δίπλα του.
"Μία χαρά είμαι. Εσύ πονάς;" Είπε σχεδόν παγωμένα.
"Όχι είμαι εντάξει. Μου έδωσαν παυσίπονα και θα γίνω περδικι." Του είπα χαμογελώντας και έδειξα το κουτί που είχα στο χέρι μου μα και πάλι καμία αντίδραση.
"Χ φοβήθηκα για σένα... Δεν έπρεπε να κάνεις κάτι τέτοιο για μένα." του αποκρίθηκα και αγγιξα δειλά τα δάχτυλα του μη ξέροντας πως θα αντιδράσει.
"Εσύ δηλαδή πως προστάτεψες δύο φορές τη ζωή μου; Σου ξεπλήρωσα τη μία." Είπε κοφτά περιεργάζοντας το άγγιγμα μου.
"Δεν ήθελα να με ξεπληρώσεις για αυτά και ούτε θέλω" του είπα με μία ένταση στη φωνή μου και αμέσως το μετάνιωσα.
"Απλά δεν θέλω να κινδυνευεις για μένα Χ. Δε θέλω να παθεις κάτι... Και συγγνώμη για χθες... Ήμουν απότομη μαζί σου και είπα λόγια που δεν εννοούσα." Τελειωσα μπλέκοντας τα δάχτυλα μου εν τέλει στα δικά του και αυτός απλά τα κοίταζε αμήχανα.
"Δε φταις εσύ για το χθεσινο, εγώ ήμουν καφρος" είπε κάνοντας κύκλους στον αντίχειρα μου με τον δικό του, κάτι που με έκανε να ανατριχιασω μα και πάλι ήταν παγωμένος, σαν ρομπότ.
"Ε τότε και οι δύο διακατεχομαστε από χαρακτηριστικά καφριλας" του είπα αναπαριστοντας μία καθηγήτρια μας με ψιλή φωνή και βάλαμε τα γέλια...
Ήταν τόσο όμορφα όταν χαμογελούσε, ήταν σαν άγγελος... Τότε μόνο κοιταχτηκαμε στα μάτια και ίχνος στο βλέμμα του δε μαρτυρούσε το χθεσινο γεγονός.
"Χ.." ψελισα το όνομά του και το χέρι μου εισχωρησε και στον καρπό του...
Εκείνος ξαφνικά λες και βγήκε από λήθαργο, απομακρύνθηκε αφήνοντάς με να τον κοιτώ με απορία.
"Λυπάμαι για τον γάμο σου με τον Αντρε" είπε παγωμένα όπως πριν κοιτάζοντας αλλού.
"Τον ποιον;" Ειπα και σηκωθηκα πάνω γεμάτη έκπληξη.
"Αρραβωνιασμένη δεν είσαι μαζί του; Δεν θα παντρευόσουν;" Ρώτησε το ίδιο παγωμένα δείχνοντας το δαχτυλίδι που φορούσα.
"Τι; Όχι... Φυσικά όχι... Αυτό είναι δώρο της αδερφής μου." Του απαντησα και εκείνος με κοίταξε με δυσπιστία
"Δεν σου ζήτησε να γίνεις γυναίκα του;"
"Ε; Ναι. Μου έκανε και την ίδια μέρα χωρίσαμε... Δεν είμαστε μαζί πλέον αν και λυπάμαι για ότι έγινε σήμερα'' του απαντησα με ειλικρίνεια μα αυτός με κοίταξε με δυσπιστία και σηκώθηκε από το φορείο για να φύγει.
"Χ;" Του είπα και τον τράβηξα από τον ώμο.
"Ορίστε;"
"Ευχαριστώ πολύ για όλα" του απαντησα και με κοίταζε με ένα κενό βλέμμα...
"Ενοχλω;" Ακούστηκε μία φωνή και ένα χτύπημα στην πόρτα αποσυντονίζοντας μας και τους δύο. Ήταν ο Αλεξ.
"Όχι περνά" απάντησε ο Χ και εγώ έμεινα να κοιτάζω κενή...
"Ότι πεις" μου είπε και αποχώρησε.
***************************
Μόλις απομακρύνθηκε λίγο εκείνος, συναισθήματα άρχισαν να κατακλύζουν ξανά την Ερικα... Νεύρα, θυμός, θλίψη, απογοήτευση... Ο Αλεξ έκανε μερικά δειλά δείγματα προς την παγωμένη φίλη του.
"Περίεργος τύπος αυτός" είπε δείχνοντας την πόρτα.
Εκείνη τη στιγμή η Ερικα λες και βγήκε από λήθαργο, έβαλε τα κλάματα και ξέσπασε στα πράγματα που υπήρχαν γύρω από τον καθρέπτη...
"Ε,ε μικρή μου; Ηρεμησε" της είπε ο Αλεξ και την πήρε αγκαλιά. Εκείνη έκλαιγε με λυγμούς σαν ένα τρομαγμένο παιδί.
"Τι έγινε; Τι επαθες; Για τον Άντρε;"
"Να πα να γαμηθει και αυτός" απάντησε εκείνη και έδειχνε να ηρεμεί στην αγκαλιά του Αλεξ, ενώ αυτός της χαϊδευε τα μαλλιά και της έδινε φιλιά στο προσκεφάλι της.
"Πολύ ωραία γνώμη για τον άχρηστο αρραβωνιαστικό σου."
"Δεν είναι τίποτα, όλοι με ζαλισατε! Έχουμε χωρίσει εδώ και μερικές μέρες."
"Ε τότε γιατί κλαις μάτια μου; Δεν με είδες;"
"Είσαι μαλακας" του απάντησε γελώντας "όλα είναι ψεύτικα, τελειωμένο χαρτί"
"Όμως δε θέλω να σε βλέπω έτσι καταλαβες; Πάμε έξω να κανονισουμε τι θα κάνουμε;" Τη ρώτησε κοιτάζοντας τα μάτια της
"Πάμε μα στο λέω θέλω να πιω, να χορεψω... Να ξεσπασω ρε αδερφέ."
"Εντάξει, πάμε και το κανονιζουμε έστω για ένα ποτό" της είπε και απομακρύνθηκαν από το δωμάτιο.
***************************
"S τι θα κάνουμε;" Τον ρώτησε η Ερικα με το που έφτασαν στη σάλα του μαγαζιού.
Εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι, οι πράκτορες, ο Τιμ μα και τα οικογένειας Racer.
"Θα ερθεις σε εμάς. Όπως και εσείς παιδιά." Είπε δείχνοντας τους υπόλοιπους.
"Θα κλείσουμε το ξενοδοχείο. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μεγάλη πληρότητα γιατί όλοι είμαστε εκεί... Έχουμε ένα τρίκλινο δωμάτιο μόνο."
"Δεν πειράζει και κάτω μπορώ να κοιμηθώ." Απάντησε εκείνη.
"Όχι, μπορεί να γίνεις στόχος. Πρέπει να είσαι κοντά σε πράκτορα." Είπε και έμεινε σκεπτικός.
"S; Ας έρθει σε εμένα. Γνωριζομαστε, δουλεύουμε καλά σαν ομάδα και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ μας" είπε ο Αλεξ και ο Χ αμέσως έσφιξε το πρόσωπό του.
"Α καλή ιδέα λοιπόν. Έκλεισε, Ερικα θα κοιμηθεις στο δωμάτιο του Αλεξ" απάντησε εκείνος και εκείνη χαμογέλασε.
"Να κάνω μία ερώτηση; Όλοι οι πράκτορες μας θα είναι αύριο στην αποστολή;" Ρώτησε εκείνη
"Όχι... Ελάχιστοι! Έχει έρθει ειδικό τμήμα μα θα είναι αρχηγοί οι δικοί μας... Ρι θέλεις;"
"Να είναι νωρίς ακόμα και έλεγα οποίος θέλει να έρθει στο μπαρ του ξενοδοχείου να πιει κανένα ποτό ή να μιλήσουμε... Κρίμα τέτοια βραδιά να πάει χαμένη" αποκρίθηκε εκείνη και είχε πολλά χαμόγελα να ξεπροβάλλουν.
"Εντάξει μόνο αύριο όλοι στις δουλειές σας" είπε χαμογελαστός ο επιθεωρητής
Έτσι, όλοι ετοιμάστηκαν να φύγουν και η Ερικα πήγε στου Speed.
"Ερικα; Όλα καλά;" Ρώτησε η κοπέλα του
"Ναι ρε μία χαρά είμαι. Απλά θα παίρνω κάτι παυσίπονα για τρεις μέρες."
"Και κάνει να πιεις;" Ρώτησε εκείνος
"Γιατί όχι; Δεν τα πήρα για απόψε"
"Μην κάνεις μαλακιες μόνο σε παρακαλώ." Της απάντησε εκείνος και η Ερικα είδε με την άκρη του ματιού της τον Χ να τους κοιτά.
"Δεν καταλαβες αγάπη μου... Η νύχτα είναι μεγάλη... Ας το διασκεδασουμε" του απάντησε και του έκλεισε το μάτι.
***************************
Αυτά για σήμερα λοιπόν... Τι κάνετε αγάπες; Ελπίζω να περνάτε γαματα!!!
Τι θα γίνει αυτό το βράδυ; Λέτε να πέσουν οι μάσκες ή να μπουν ακόμα πιο ισχυρές;
Η συνέχεια σε ένα χαλαρό κεφάλαιο χωρίς πολύ δράση μα ισχυρά λόγια... Φιλιά σε όλους😘😘😘