Simula
Her Paper Plane
"MAG-IINGAT KA, hija, huh?" my Mom, Imelda Abelló reminded while caressing my hair.
"Opo," sagot ko at ngumiti.
"Remember to always stay away from men, you are our unica hija, you can't get hurt, you understand me?" She smiled softly and I smiled, nodding my head.
"Yes, Momma." I agreed before getting my shoulder bag from our seat.
"Alright, you take care," aniya.
"Ricardo, ipahatid mo na si Lena sa eskwela!" she exclaimed, calling my father's attention.
My Papá went out of the kitchen, wearing his formal suit and tie for work as he smiled at me.
"Tara na, hija," he offered his arm. Mabilis akong kumapit sa kanya at nangingiting humalik siya sa aking noo at nagsalita.
"Sinasabi ko sa 'yo, Lena. Be good at school, I don't wanna see you around that Sandejas man again." Aniya.
I bit my lip, lumunok ako at hinawi ang itim na buhok bago sumulyap sa kanya.
"I don't..." I cleared my throat.
"Oh? Your Momma saw you with him at the cinema last time!" he hissed.
Nanahimik naman ako. My lips protruded. Muli akong sumulyap sa kanya at nakitang naiiling siya sa akin.
"I'm sorry, were just killing some time." I apologized.
"H'wag kang magbabarkada sa lalaking iyon na sakit ng ulo sa pamilya niya! You are an honor student, Leona!" He exclaimed and I nodded, sighing.
"Sorry..." I gave up.
"Pero hindi na ito mauulit, Leona Harriet! I am telling you!" He hissed and I nodded again, pretending to agree.
I kissed his cheek goodbye and he waved at me, tumango naman ako sumakay sa aming sasakyan.
Hawak-hawak ko ang notebook na sinulatan ko ng aralin namin nitong nakaraan habang nasa biyahe, we have a quiz today yet I didn't study anything!
I sighed, nang makababa sa unibersidad ay kaagad akong napailing at hinawi ang buhok ko.
Another tiring day for school, huh?
Pagkapasok ko pa lang ay nakita ko na kaagad ang nagkakagulong estudyante sa paligid, nag-uunahan sila sa pagpila sa kainan at ang iba ay nagtatawanan habang naglalakad.
I fixed my tie and the coat I am wearing, inayos ko rin ang sapatos dahil medyo hinubad ko kanina sa biyahe at niyakap ang libro ko sa aking dibdib.
"Lena!" a voice stopped me from going to my room. I shifted my gaze and saw my friend, Cecille on her way towards me.
"Oh, Cecille, bakit?" I asked.
"Kailangan mong sumama sa akin!" she hissed.
"Huh, bakit?" my forehead creased.
"Si Ejercito!" she exclaimed in horror. My eyes widened.
"Huh?! Bakit?!" that's when I started panicking.
"Tara, sumama ka!" she hissed and pulled me, halos takbuhin na namin ang pangatlong palapag ng unibersidad sa pagkabahala.
My heart's been beating fast! What happened?!
"Ano bang nangyari? Why are you—"
"Nasa guidance siya!" she hissed.
"What?!" I exclaimed exaggeratedly. "Na naman?!"
Natigil lang ako nang mapunta na kami sa tapat ng guidance. Kaagad kong sinilip ang salamin doon at halos mapamura ako nang makita ang tatlong lalaki na kaedaran lang namin at bugbog sarado.
"Don't tell me, he beat—"
"Yes, he did!" She exclaimed making me gasp. Napatakip ako sa bibig ko at napapikit ng mariin.
Santisima, Ejercito!
"Nagkakagulo 'yan sila roon kanina, Jer is the one beating those three kaya ayan..." kwento niya sa akin.
I saw the poor three guys on their seats, lowering their heads and meanwhile, Ejercito is confidently seating on a chair, nakasandal pa ang kumag sa upuan habang nakabagsak ang magulong buhok sa noo.
He's playing it cool! Walang pagsisisi akong makita sa kanyang mata!
And he's playing with his bloody lips!
Ngumiwi ako. Halos mapasugod ako sa loob ng guidance pero hindi ko ginawa.
"Salamat, Cess. Sige, pumasok ka na at ako na rito." I said casually.
"Sigurado ka, Lena? P'wede naman akong manatili rito para—"
"No, ayos lang talaga ako." I smiled a little. "Thank you..."
"O siya, sige," napangiti siya. "Pasok na ako, Lena, bilisan mo rin, huh? May quiz mamaya."
I nodded, nang maglakad siya palayo ay sinundan ko lang siya ng tingin at napabuntonghininga.
Sa muling pagsulyap ko sa guidance ay nakita kong pinapagalitan na siya. He was just listening, his lips tugged for a smirk and I can almost hear myself scolding him.
That man! Na-major na ata niya ang pakikipagbugbugan! What does he think he is doing?!
Nagmartsa ako pabalik sa may upuan sa tapat ng opisina habang nag-aantay sa kanya.
He's unbelievable!
I sat properly when I saw Floyd, my crush walking passed me. Tumikhim ako at umayos ng upo, nakita kong napatingin siya sa akin at pagkatapos ay tumango.
"Hi, Lena..." he smiled softly after greeting.
My heart almost went out of my chest, marahang hinawi ko ang buhok at malamyang ngumiti sa kanya.
"H-hi, Floyd..." I murmured shyly.
He smiled and nodded and pointed the door.
"Uhm, sige, mauna na ako..." aniya. I nodded at him at nang muli siyang ngumiti ay halos tumili na ako sa kilig.
My cheeks heated up, napahawak ako sa pisngi ko at nangiti.
Oh my God! He noticed me!
Nawala lang ako sa wisyo nang makitang may grupo ng estudyanteng tumatakbo palapit sa guidance office na nag-uunahang sumilip sa salamin.
"Nasaktan ba siya?!" the fair lady exclaimed.
"I don't know! Hindi p'wedeng masugatan siya!" Sigaw no'ng isa.
I almost rolled my eyes in annoyance, here he is again, being surrounded by his admirers...
"Hi, Jer!" I saw the other lady waved at the glass at maya-maya'y nagsigawan sila roon at nagtulakan.
Nanatili akong nanunuod sa kanila roon at kunot ang noo. Maya-maya'y lumabas ang guro sa loob at pinagalitan ang mga babae kaya tumaas ang sulok ng labi ko.
"Magsibalikan kayo sa klase!" sita nito. Halos magtakbuhan naman ang mga babae paalis at nang mapabaling sa akin si Mrs. Alredo ay ngumiti siya.
"Ms. Abelló," she called. "Are you waiting for him?"
I nodded, smiling a little.
"Alright, this won't take long. Palalabasin ko rin," aniya.
Nang pumasok siya ay napasuklay ako ng buhok gamit ang mga daliri ko at humugot ng hininga.
I shook my head again and glanced at my watch.
"Uh, hi, Lena!" kaagad akong nag-angat ng tingin at nangiti nang makita si Winston.
"Hi," I greeted back.
"Uh, may ibibigay lang sana ako sa 'yo." Aniya na nahihiya.
My forehead creased, nakita kong siniko siya ng kanyang kasama at maya-maya'y may iniabot siya sa aking isang papel na sa tingin ko ay liham at isang pirasong bulaklak.
"S-sana m-mabasa mo, a-aantayin ko ang sagot mo," aniya at hindi pa man ako nakakasagot ay kaagad siyang tumakbo paalis.
A smile left my lips, inayos ko ang bulaklak sa hita ko at saktong pagsulyap ko sa pintuan ay siyang pagbubukas nito at tumambad sa akin si Ejercito na nanlalaki ang mata nang makita ako.
"Lena!" he exclaimed in shock.
My brows raised, kaagad akong tumayo at pinasok sa bag ko ang sulat at bulaklak bago humalukipkip.
"Ano na namang ginawa mo? Huh?" I scolded him.
Hindi siya sumagot, nakita kong nakatitig siya sa bag ko kaya inayos ko iyon sa balikat ko at muling nagsalita.
"Hindi na ako natutuwa sa mga ginagawa mo, Ejercito," I said. "Anong gusto mo, dito na sa opisina tumira?"
Nakita kong napakurap siya at binasa ang labi at hinawi ang kanyang buhok ng daliri.
"Look, Leona, I'm sorry..." he breathed, his ocean blue eyes soften.
"Your sorry isn't enough!" I hissed. "Palagi ka na lang ganito!"
"I'm sorry, okay?" he moistened his lower lip again and I took a glance at it and gulped.
"Puro ka na lang sorry tapos uulitin—"
"Magpapaliwanag ako!" bigla siyang lumapit sa akin at akmang hahawakan ako.
"Kaya nagagalit sa 'yo ang magulang mo! You weren't—"
"Lena, please..." his red, bloody lips protruded. "Ayokong nagagalit ka—"
"Shut up, Sandejas!" I exclaimed and walked away. He called my name, pinagtitinginan kami habang naglalakad ako at humahabol siya habang tinatawag ako.
"Harriet..." he called and my lips formed a thin line.
"H'wag mo akong tawaging ganyan!" I hissed.
"Harriet..." he teased again.
I groaned, nang hawakan niya ang braso ko ay mabilis ko itong hinila paalis at sumimangot.
"Shut up, Jer..." I hissed. He walked near me, nang agawin niya sa akin ang bag ko ay halos ihampas ko na sa kanya iyon.
"Ayan, dalhin mo!" I groaned.
Pumasok ako ng classroom, kaagad na nagsitinginan sa amin ang mga kaklase ko at nalipat ang tingin nila kay Ejercito.
"Lena..." Jer caught my arm but I just raised my brow, inagaw ko ang bag ko pabalik at naupo sa harapang silya.
"Lena, sa likod tayo..." sunod niya sa akin. Hindi ako nagsalita, tahimik ang buong room dahil sa amin at nang maupo ako ay kaagad na napunta sa harapan ko ang huli.
"Lena, Harriet, come on," he said. Hindi ako nagsalita, at diretso ang tingin.
"Ayokong nagagalit ka sa akin." Aniya.
A loud gasp left my mouth when he knelt in front of me, halos manlaki ang mata ko nang magtapat ang mukha naming dalawa.
I saw his ocean blue eyes begging, nang hindi ako naimik at nanatiling gulat ay inabot niya ang kamay ko at hinaplos.
"Lena, come on, I am really sorry..." Bulong niyang puno ng pagsuyo. His lips protruded cutely. I saw the wound on his lips and the small bruise at the side of it.
His pointed nose is on my view, his black hair was on his forehead, scattered that gave him a smug look.
"Kasi kanina, naririnig ko 'yong usapan nila," paliwanag niya habang nakaluhod doon sa harapan ko at pilit hinahanap ang mata ko.
"Nakita daw nila 'yong larawan na kinuhaan kahapon, 'yong sa beauty contest mo?" Aniya. I saw how his jaw clenched, his blue eyes suddenly shifted to a much darker shade. He looks pissed.
"Sabi nila ang ganda ng katawan mo—"
"Totoo naman..." I cut him off.
His mouth parted, napapikit siya at muling kinagat ang kanyang labi at mas umigting ang kanyang panga.
"Lena, nagalit lang naman ako kasi pinagnanasaan ka nila!" he explained.
"Hindi ba ay sinabi ko na sa 'yong h'wag ka nang manggugulo? Mahirap bang intindihan 'yon?" I scolded.
He sighed. I saw how his adam's apple moved when he gulped. The fairness of his skin almost shook me, walang bahid ng kung ano mang problema, p'wera na lamang sa sugat at pasa.
"Patawad..." he sighed, pinching the bridge of his nose. "I just can't help but to be mad at them..."
Umirap ako, inabot naman niya ang pisngi ko at hinaplos kaya tinampal ko iyon at suminghal.
"Don't talk to me, hindi ako natutuwa sa 'yo," I said.
"Lena..." he whined. "Sorry na, sorry na..."
"No," I hissed. He was about to caressed my cheek again when I pushed his hand.
"Ejercito! Baka isipin nilang kasintahan kita!" sita ko.
Mas nangunot ang noo niya, walang pakialam na hinawakan niya ulit ang pisngi ko at inayos-ayos pa ang buhok ko habang nakaluhod doon sa harapan ko.
"Jer!" I exclaimed.
"Sorry muna..." he smiled cutely.
"Ayoko."
"But—" he stopped when the professor entered the room, napatayo siya bigla. Sumulyap siya at nginuso ang upuan namin sa likuran pero inilingan ko siya at inirapan.
"Mr. Sandejas, maaari bang bumalik ka sa iyong silya?" ani Mrs. Reyes.
He groaned, bigo siyang sumulyap sa akin bago napahawak sa batok at bagsak ang balikat nanaglakad sa likuran.
I shook my head, nang mag-umpisa ang klase ay nakita kong tamad na tamad si Ejercito sa likuran.
He was glancing at me, tuwing mahuhuli niya akong nakatingin ay i-ngunguso niya ang upuan sa tabi niya at umiiling lang ako kaya dismayado siyang mapapakamot ng kilay.
He was seating nonchalantly on the seat, lazy and bored with his back against the wall and staring at nothing.
He was playing with his lips, nakita kong maluwang ang kanyang kurbata at bukas ang coat na suot kaya napangiwi ako.
He's hopeless...
Nagulat ako nang may kumalabit sa akin. I took a glance at my back at kaagad na may iniabot sa aking papel kaya nangunot ang noo ko.
I opened the piece of paper and saw a familiar handwriting.
Sorry, h'wag ka nang magalit. Ililibre kita sa perya mamaya.
-E
I stopped, napasinghap ako at nakagat ang labi ko.
This man knows my weakness! Always!
I give up!
Sumulyap ako sa likuran at nahuli ang tingin ni Jer sa akin. He was seating there and when he saw me, his lip twitched. Nakita kong kinakagat niya ang dulo ng kanyang ballpen at ngumiti ng pilyo.
I sighed, nakita kong nangingiti na siya pero pinipilit magseryoso.
I lifted my hand and tugged my ear, showing him my approval. Our sign language, and when he saw that, he grinned.
"Yes!" he exclaimed and raised his arm.
Natigilan ako roon.
"Mr. Sandejas, are you with us?" the professor asked strictly and I saw how Jer's blue eyes smiled and nodded.
"Sorry, Ma'am..." he apologized but still smiling, muli siyang sumulyap at kinalabit din ang tainga niya at halos hindi na maibsan ang kasiyahan sa mata kaya nailing ako.
Isip-bata...