COMMENT-VOTE-BE A FAN ^__^
SA LAHAT NG NAG RECOMEND NG STORY NA TO SA MGA KAIBIGAN NILA CLASSMATE KILALA, KATAMBAY, KAPUSO, KAPAMILYA, KAPATID SALAMAT PO TALGA ^__^
chapter 25
gavin's pov
napabalikwas ako sa higaan ko nung napansin ko na nakahinto na ung sinasakyan namin ni lawrence, nung pagmulat ko kasi ng mata ko, ako na lang ang asa sasakyan, huli kasing natatandaan ko nung pagbaba nmin ng barko ni lawrence, sinundo kami ni princess at trina, ngayon wla sila, T___T hala ang dilim pa nman
"lawrence?"
"princess"
"trina?" tawag ko sa knila, habang pababa ako ng sasakyan, hindi nman ganong nakakatakot sa lugar kahit gabi na, medjo maliwanag nman dahil sa liwanag ng bwan, asa isang beach resort kami at my mangilan ngilan na ding tao, ang kinakatakot ko, wala nman akong kilala kahit na sino sa kanila, at lalong hindi ako pamilyar sa lugar
"ate halika" O_O mata ko yan nung biglang my 4 na batang lalaki na sumundo sakin at hinawakan ako sa magkabilang kamay ko, halaaa di kaya kidnap na to? lawrence!!! mapapatay kita, sumama ako sayo tapos iiwan mo lang pala ako?!!!
"ahhh ano san tayo?" tanong ko sa mga bata na parang hinahatk na ako, at kung saan kami pupunta aun ang wala akong kaalam alam
O_O-, pwede kayang matunaw? pwede kayang mangisay? ung tipong nakalimutan mo na ung lalaki sa harapan mo ngayon ung pumatay sa puso mo, waaaaaa bat ganun? parang araw araw na lang niyang binubuhay ung puso ko.
napahawak ako sa dibdib ko nung nakita ko si lawrence na nakatayo sa isang kubo, punong puno ng roses ung kubo tapos my mga bata pa na kumakanta, kung ano ung kinakanta nila hindi ko maintindihan, ang lakas kasi ng tibok ng puso ko, at un ang naririnig ko ngayon
"ang tagal kong gustong itanong sayo to, kaso parang hindi ako binibigayan ng diyos ng pagkakataon, siguro naman pwede ko na tong itanong ngayon?" nakangiti pero mangiyak ngiyak na sabi ni lawrence sakin, eto na ata ung iniintay ko ng matagal na panahon, pinangarap ko ng matagal, eto na un
"a--ano un?" nauutal kong sabi, kakahiya na din kasi, ang daming nanunuod samin -_- bakit kaya ang hilig ni lawrence sa mga ganitong eksena? ung madaming tao
"ayaw na kitang maging bata, kaya pwede bang maging mrs. lawrence cristian perez ka na?" biglang lumuhod sa harapan ko si lawrence, tapos napansin ko sa paligid si trina at princess na parehas umiiyak, hindi ko alam pero sa ganitong pag kakataon parang nakalimutan ko lahat ng sakit na nagawa ni lawrence sakin, parang ung buong mundo huminto tapos kaming dalawa na lang ung buhay
"yesssssssssss na gab!!!!!!!! mamatay yan pag di ka kasama" sigaw ni trina
"yieeeeeeeeeeee di ka niyan crush" sigaw naman ni princess
"gago ka talaga ang gago gago mo" sabi ko habang umiiyak, O_O si lawrence ganyan reaction. pati din si princess at trina, ang gago nman kasi niya talga, hindi niya alam kung gano ko katagal na pinangarap ung ganitong pagkakataon, at higit sa lahat ang iniisip ko na moment namin eh hindi sa harapan ng maraming tao, pero aaminin ko umiiyak ako dahil alam ko sa puso ko na masaya ako
" YES DAW!!!" sigaw nilawrence habang sinubsob niya ung ulo ko sa dibdib niya
"guysssssssssssssss group hugggggggggggggggggg" naramdaman ko na lang sa likod ko ung akap ni princess at trina na alam mo na ding umiiyak, hindi ko muna iisipin kung ano ung iniwan ko sa manila, pwede naman siguro kahit isang araw naman lang kalimutan ko muna halat ng sakit, kahit ngayon lang pasiyahin ko muna ung puso ko, ang tagal na panahon naman niya na napagod, baka pwede kahit ngayon lang pagpahingahin ko muna siya kasama si lawrence
lawrence's pov
bukod dun sa valentines na binigyan ako ni gavin ng bulaklak, eto na din ung isa sa pinakamasayang araw sa buong buhay ko, hindi ko man natangap ung yes na matagal ko ng gusto para kay gavin, natangap ko nman ung yes sa pamamagitan ng higpit ng akap niya sakin, 'sana tapos na' yan na lang panalangin ko ngayon, sana pagbalik namin sa manila, mayos na lahat.
"lalaban na ako kasama mo" mahina pero rinig na rinig kong sabi ni gavin habang nakaupo kami sa tapat ng bonfire, at nag iinuman
"kaya kong lumaban, bsta kasama lang kita" sabi ko sabay halik sa labi ni gavin na hindi nakaksawa
"tayo dinnnnnnnnnnn nakakaingit sila oh" marahan kaming natawa ni gavin nung biglang nagsalita si trina at pilit na hinahalikan si princess, nakakatuwang isipin na kailngan pala namin si trina para lang pare parehas kaming matauhan sa takot namin, aaminin ko nung asa ospital kami, handa na ako nun iwan si gavin, lalo na nung sinabi niya sakin na ayaw niyang saktan si paul, pero dahil nakita ko kung pano pinag lalaban ni trina ung pag mamahal niya kay princess, para akong nabuhayan ng loob, kung sila nga kamatayan ung kalaban nila pinag lalaban pa din nila kami pa kaya ni gavin
"kailan kayo kakasal?" seryosong tanong samin ni trina,
"bukas" O_O mata ni gavin at princess ^___^ kami ni trina
"wala akong gown" montik ko ng maibuga ung alak na iniimun ko nung biglang nag pout si gavin at napasandal siya sa balikat ko,
"kala ko pa nman sasabihin mo bakit ang bilis, gown prinoblema mo hahahahaha" sabi ko sabay akap ulit kay gavin, naplano ko na kasi lahat to, kaya nasabi ko na din kay trina ung plano kong pag papakasal kay gavin, balak ko kasi na pag nakasal kami bukas, uuwi na din kami agad, at alam kong wala nang magagawa ung mga magulang ko kung kasal na kami
"mahal ko hinay hinay" sabi ko habang pinipigilan ko sa pag inum ng alak si gavin, pano ba naman kung makatungga siya, parang tambay lang sa kanto, eh mukang lasing na nga siya
"renren, gab, gusto ko kayong makitang magkasama, haggang sa huling hininga ko huh?" napatitig ako bigla kay princess nung bigla siyang nag salita, kahit si gavin na mukang lasing na naging seryoso ung tingin niya kay princess, pano ba naman, umiiyak na siya pati si trina
"ano ba yang sinasabi mo cess" sabi ko sabay hubad ng suot kong tshirt at nilagay ko sa likod ni princess, lahat kasi samin si princess ung pinaka frigile, kailngan namin siyang alagaan, lalo na ngayong alam namin na bumalik ung sakit niya, ang masakit pa dun, mas malala na ung kalgayan niya
"gusto ko ipangako niyo sakin, kasi sa inyo ko iiwan ung taong mahal na mahal ko" biglang tumayo si gavin at inakap si princess, ako eto nakatayo lang at tulala si trina asa tabi ni princess pero iyak ng iyak
"kakasal na kami bukas, okey lang kahit di na ako nakagown matuloy lang un, at pag natuloy un, pangako kahit sa huling hininga ko, makikita mo kaming magkasama" sabi ni gavin habang titig na titig sakin, ung puso ko, ang bilis ng tibok niya, parang sinasabi sakin, eto na ung happy ending na matagal mo ng pinangarap
gavin's pov
kahit masakit ung ulo ko, maaga akong nagising, maaga daw kailngan kami sa munisipyo, kailngan pa daw kasi nmin kausapin ung sa registration, nakakabilib lang kasi nakausap pala ni lawrence si trina tungkol sa kasal nato,
"gab, eto nabili nmin ni trina sa manila, tignan mo nga kung kasya sayo" sabi ni princess sakin habang pinapakita, ung hawak niyang beige na dress, sa totoo lang hindi ganito ung pangarap kong kasal, pangarap ko makasal nun sa isang malaking simbahan na may mahabang aisle, tapos puro yellow na bulalaklak ung asa paligid ko, pero ang importante ngayon, di man ganun ang kasal ko, si lawrence pa din ung mapapangasawa ko
"princess salamat sa inyo ah" sabi ko sabay kuha nung damit
"no gab, salamat sa inyo ni lawrence, alam ko malaki ang kasalanan ko sa inyo, ako ung dahilan bakit ang dami niyong pangit na pinag daanan, lalo ka na, kaya kung may maitutulong ako, kahit ano pa yan, asahan mo ako" napatitig ako sa muka ni princess na namumutla, maganda pa din nman siya pero hindi na kagaya nung nakita ko silang kinasal ni lawrence, dati muka talga siyang princess ngayon, halata mo na na my pinag dadaanan siyang malalang sakit
"wag mong sisihin sarili mo dun, ayun ung gusto ni god para samin, kita mo nman kami na ulit, kaya wag ka ng malungkot" tinapik ko na lang ng marahan ung pisngi ni princess, para kasing iiyak na naman siya, tama nman ako diba? ang importante ngayon tapos na ung paghihirap ng puso nmin, alam ko pag nakasala kami tapos na lahat
"intayin na lang kita sa labas ah, at ung mister mo naku kanina pa bihis, di ata un natulog" O_O mata ko yan, pano ba naman kasi 12pm pa ung kasal namin at bihis na si lawrence, eh 8 am pa lang
pag labas ni princess pumasok agad ako sa banyo, habang naliligo ako, hindi ko maiwasan na wag isipin si paul, kung mapapatawad pa ba niya ako sa ginawa ko sa kanya, ung mga magulang ko, tinalikuran ko sila para lang sa lalaking mahal ko, kung anong haharapin ko sa manila pag balik namin, ayun ang hindi ako sigurado, pero alam ko unti unti na un maayos, lalo na handa na akong lumaban kasama si lawrence.
"so lets go missis perez?" nilahad ni lawrence ung kamay niya para makababa ako ng sasakyan, suot ko na din ung binili ni princess na damit, ang galing nga kasi sakto sakin, si lawrence nakapolo barong siyang white, kaya mas lalo siyang gwumapo
"kinakabahan ako" sabi ko habang lumalakad kami papasok sa opisina ng mayor na magkakasal samin, ung kaba ko alam ko na kaba un ng kaligayahan, kasi finaly, ilang minuto na lang ako na si mrs. lawrence cristian perez
"wag kang kabahan, eto na un gab, tapos na lahat" sabi ni lawrence habang hinihigpitan ung pagkakahawak niya sa kamay ko.
pinag antay muna kami ni lawrence sa labas ng office dahil meron pa daw kinakasal, okey lang nman kasi 10am pa lang, ang aga kasi nman namin,
"HINDI KAYO PWEDENG IKASAL!!!" bigla kaming napatingin ni lawrence, sa nagsalita, ung puso ko parang huminto sa pag tibok, ung muka ni lawrence parang nawalan din ng buhay
-------------------------------------------------------------------------------------------HALA KA!! NAHULI NA KAYA SILA??? SINO KAYA UN??? ^__6 PLS PLS DO VOTE AND COMMENT GUYS,, SALAMAT DIN PO NG MADAMI SA PATULOY NA SUPPORT NIYO DITO SA STORY NA TO, ANG DAMI TULOY NA TUMATAKBO SA UTAK KO DAHIL SA COMMENT AT VOTES NIYO, KUNG MADAMING ERRORS SORRY PO AT HINDI PO AKO PROFFESIONAL WRITER PAKI INTINDI NA LANG PO SORRY PO TALGA,,
MWAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH