Third Person POV
"Abo, sunod-sunod na ba pagkikita ninyong dalawa?"
Naka-abang si Zarof sa puno ng mangga, kanina pang hinihintay si Grey dumating. Nakapandamit pang-tao ito at may bitbit na shopping bag sa kamay.
Imbes na sagutin ay dumiretso sa ilog si Grey at naghilamos.
"Uy aba, aba, hindi ka na ngayon namamansin, masama na naman ba loob m—"
Napahinto ang binata at sinamaan ng tingin ang anghel. "What do you want Zarof? " wala sa mood niyang tanong.
Kumurba ang gilid ng labi ni Zarof. "Nagtatanong lang naman eh. So, ano na? Natanong mo na ba siya tungkol dun? Sinabi na ba niya sa'yo ang katotohanan? "
Matapos maghimalos ay kaagad sinuklay ni Grey ang buhok gamit ang mga daliri tsaka pinunasan ang mukha. "Sabi ko naman sa'yo diba, wala akong lakas-loob sabihin sa kanya ang sekreto ko. "
"Ano yang dala-dala mo?" sunod niyang tanong nang makita ang bitbit na shopping bag ni Zarof.
"It's for the disguise, you know. Disguising myself as that girl." biglang naalala ng lalaking anghel ang nakakahiyang pangyayare kanina sa mall. "Hindi na talaga ako mag sho-shopping sa susunod. You know why? Tinanong kasi ako ng salesday kung anong size raw ang dibdib ko. Tapos sagot ko sa kanya, ate kahit anong size nalang po. Nakakahiya! Pinagtawanan nila ako. " nagkulay kamatis ang mukha niya.
"Kasalanan ko ba 'yun eh wala naman akong alam sa mga damit pang babae! "
Napailing si Grey, palagi itong may baon na nakakahiyang pangyayare sa tuwing binibisita siya nito.
Madami pang kinwento ang anghel tungkol sa mga pinagdaanan niya habang nag sho-shopping. Samantala sinuot muli ni Grey ang puting long sleeve niya na tinirnuhan ng itim na pantalon.
"Noong nag transform ako sa orihinal kong anyo, palaging may sumusunod sakin na mga highschool students. Hingi ng hingi sa facebook account, instagram at pati number ko! Ayun, binigay ko sa kanila ang number na nakita ko sa newspaper. Ganyan na ba talaga ang mga dalaga ngayon? Ang lalakas ng loob!"
Pagkatapos magbihis ni Grey ay insaktong tapos na rin si Zarof mag-kwento sa mga adventures niya.
Alas syete pa ng umaga, hindi pa gaanong sumikat ang araw. Rinig na rinig sa buong kapaligiran ang huni ng mga ibon at ragasa ng ilog.
"Hindi ba't iniligtas mo ang buhay niya noong una niyong pagtatagpo? Edi may utang na loob siya sa'yo. " biglang napagtanto ni Zarof.
Marahang tumango si Grey, "Yeah. She also seems eager to repay my kindness. "
Lumaki ang ngiti ng huli, "Exactly! Alam mo ba ang tumatakbo sa isipan ko? "
"What? "
"Hay naku ang slow! " Zarof rolled his eyes. "Pwede mo yang gamitin upang matulungan ka niya. "
Napahinto saglit si Grey sa pagbutones ng kanyang polo at siningkitan ng mga mata ang anghel, "Do you really think that young lady would help me? Baka iisipin pa niyang baliw ako." siya naman ngayon ang nagpaikot ng mata.
"Siguro naman makakaintindi yun 'pag pinaliwanag mo ng maayos. "
After folding the sleeves of his polo, Grey directly stared at his eyes and heaved a deep sigh. "Sollace, because I saved your life from that evil snake. Now it's time to return the favor. Can you help me uncover the reason why my parent's died? Once we find out, mom's wish will be granted and the two angels who've been guiding me will return to wherever their home is." umaakto siyang nagmamakaawa. "Ganito ba? " sarcastic niyang tanong.
"Tsk, if I were her. I'll probably freak out and never return. Baka nga ireport ko pa sa police station ang kung sino mang magsabe sakin ng ganyan. " aniya pa.
"She'll never believe me. It sounds too absurd. "
Napabuga ng hangin si Zarof. May point kasi ang kasama niya.
"Where's your partner in crime by the way? " biglang tanong ni Grey, napalinga-linga sa kapaligiran. Himalang hindi kasama ni Zarof ang babaeng anghel.
Sumandal sa puno si Zarof tsaka napatingin sa kalangitan at pinag-krus ang braso, "She's working on it. Sa katunayan, hindi rin ako magtatagal rito dahil may dapat akong aasikasuhin. Uh, you know. Disguising as someone. "
Naalala na ngayon ni Grey ang plano ng dalawa, nagsimula na palang gawin nila ito. "Hindi ba't cheating 'yan? Sumasali kayo sa mission ko, dapat nga ako lang mag-isa ang maghahanap ng paraan upang malaman ang katotohanan. What if—the two of you get punished again? "
"That's not the case kid. " nagbaba ng tingin si Zarof.
"Remember, all of these are merely part of the trial. " nilapitan niya si Grey at tinapik sa balikat.
"I'll get going. " ngiti ni Zarof at umalis.
Naiwan si Grey sa kinatatayuan. Hanggang ngayon ay pala-isipan pa rin kung papaano mangyayare ang lahat ng ito. Marami siyang tanong sa isipan na nais makahanap ng kasagutan. Ano ba talaga ang ibig sabihin ng trial na 'yan? Anong nagawang kasalanan dati ng dalawang anghel upang parusahan? Higit sa lahat, bakit at paano namatay ang mga magulang niya?
"Will that young lady help me to fulfill my mission? " tanong ni Grey sa sarili.
* * * * *
Sollace POV
"Why are you following me? "
"What? We're literally walking on the same road with the same destination. I live across downtown. "
"I didn't ask. "
"W-wait! Sollace! "
"Actually Sollace, we live quite close. Sabay kaya tayo umuwi? "
"I don't want to. "
"Ha, bakit naman? "
"Because you're a stranger few months ago, ni hindi mo ako tinatapunan ng tingin and now you're trying to befriend me all of a sudden. Isn't that quite suspicious? I'm pretty sure you want something from me that's why you keep following me arou—"
"I'm not. I don't want anything from you! I just wanted to become f-friends with you. That's it. "
"Sollace, accept my hand and I'll be your faithful friend. "
A loud knock on the door interrupted my deep thoughts, making me jerk a little bit. I didn't notice I was reminiscing the past once again. Turning off the cassette player, I got up and went to check outside.
I was surprised to see Yana with my older sister, who had her arms crossed, standing behind her. Napatanong ako kung anong kasalanan ko ngayon. "A-ano pong meron? " magalang ngunit kinakabahan 'kong tanong.
"May bisita po kayong family relative. Pinapatawag kayo ng mga magulang mo sa ibaba. " sagot ni ate Yana. Relative? Sino kaya?
"Bumaba ka nalang. " mataray na turan ni ate at naunang bumaba. Sumunod nalang din ako kahit hindi sigurado kung ano ba 'tong gagawin namin.
Nang makababa sa sala, una kong nahagilap ang isang matanda na nakasuot ng itim na mahabang bestida. I think nasa around 70's na siya pero maliksi pa kung kumilos. Straight na straight din kung tumayo. Mukhang mataray katulad ni Lola Isabella.
Mom introduced the elderly woman before I could ask who she was.
"Mga anak, siya si Donya Pora. Your Lolo William's cousin. "
Nanlaki ang aking mga matang tumingin kay Donya Pora. Totoo ba 'to? Ngayon ko lang siya nakita sa personal. I only heard some stories about her from my parents.
Nagmano kami sa kanya. Malapad ang ngiting ibinigay niya sa'min bagay na nagpangiti rin sakin. Okay, hindi pala siya mataray. Mukha lang.
"Dalaga na kayong dalawa. " magiliw niyang wika sa'min ni ate. "The last time I saw both of you was when you were still crawling. Time surely flies so fast. " She giggled in an expensive way.
Ngayon ko lang napansin na may kasama pala siyang assistant ata. Nasa States na pala siya nakatira kaya ngayon lang ulit nakabisita rito.
Nagkwentuhan sila sandali samantalang taga-kinig lamang ako sa gilid. Sa lahat ng binabatong tanong ni Lola Pora, si ate lang ang sumasagot kasi sa tuwing sinusubukan 'kong magsalita ay sumasapaw siya. So I just stayed silent for good two hours.
"I wanted to visit Emillia's room. " biglang mutawi ni Lola Pora.
Grandma's room? But her room is forbidden.
Nagkatinginan sandali sina mama at papa. Halatang nag-uusap silang dalawa sa pamamagitan ng tingin. They're contemplating whether to let Lola Pora check Lola Emillia's room or not.
"Oh come on James and Diana, gusto ko lang naman bisitahin ang kwarto ni Emillia. I'm still part of the family. Ang higpit niyo naman masyado. " pabirong turan ni Lola Pora.
"O-of course senyora. Bakit naman hindi kami papayag. " ngiti ni daddy at naunang naglakad patungo sa ikatlong palapag. Halatang pilit lang yung ngiti niya.
For some reason only mom and dad knows, no one is allowed to go inside that room. Pinapalinisan ito palagi ngunit hindi pwedeng may pumasok dun kahit kami nina ate. Mom, Dad and Lola Isabella were the only exemption. Walang nakakaalam kung bakit. Hula ko ay siguro takot lang sila na may magalaw sa kwarto na 'yun since Lolo William treasured that room the most.
"Are we allowed to go in there too? " tanong ni ate kay Daddy.
"Both of you will stay outside. " He states firmly, hindi man lang kami nilingon.
Napasimangot ako sa sagot niya.
"It's not bad if these two young ladies will go with me. "
Napatingin kami kay Lola Pora. Andyan pa rin yung elegante niyang ngiti. Insaktong nasa tapat na kami ng kwarto.
Napakamot sa ulo si daddy samantalang umiwas ng tingin si mommy, "A-actually—"
"James, let the kids go inside their own grandma's room. " putol ni Lola Pora. Dad couldn't say anything afterwards. I guess it's because of seniority.
Walang magawa sina daddy at mommy kundi ang pumayag. Hindi ako makapaniwalang makakapasok na ako sa kwarto ni Lola for the first time. Si Lola Pora ata ang magiging paborito 'kong kamag-anak.
Pinihit ni mommy ang doorknob at dahan-dahang tinulak.
I cannot believe this is happening. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng excitement. Feeling ko bumabalik ako sa sinaunang panahon.
Binuksan ni mommy ang pintuan ng kwarto ni Lola at tumambad sakin ang isang napakatahimik na kwarto. Namangha ako sa ayos ng mga gamit dito. Puro pangluma, walang chandelier o kahit na anong modern na kagamitan. Simple lang ngunit nakaka-attract ang mga mamahaling gamit dito dahil gawa sa totoong ginto yung iba kahit tinatakpan ito ng puting tela.
Lola Emillia's death is still mysterious—at least for me.
I'm wondering why Lolo William doesn't want us to know how she died.
As I scan around the room, lumapit si Lola Pora sa isang malaking picture frame na tinabunan ng puting kumot. Nakaabang naman sina mommy at daddy sa pintuan.
Hinawi ni Lola Pora ang kumot at tumambad sa'min ang nakapintang larawan ni Lola Emilllia na may sinusulat sa isang makapal na libro.
Napatitig ako sa painting, bahadyang naka-awang ang bibig. The painting is too mesmerizing. Lola's no longer here but she looks so alive in that painting. Kahit hindi ko siya naabutan, para bang super close namin sa isa't-isa.
Lola possesses the classic Filipina celebrity beauty. Morena skin, round dark brown eyes, a small button nose, full lips, and her curly hair cascading over her shoulders as she scribbled in the book. The sunlight warms her face, causing her skin to glow. She's one of the most beautiful woman I'd seen.
"Iyan ay isang obra ko. "
Napatingin kaming lahat kay Lola Pora.
Really?
"Talent ko ang pagpipinta. Palagi kong nadadatnan ang Lola niyo na nagsusulat parati sa isang malaking libro, ayaw niya ipabasa sa'kin kung anong sinusulat niya doon. Napagkatuwaan kong ipinta siya habang nagsusulat. Pangako niya sakin noon, mababasa ko rin ang mga isinulat niya balang araw. "
"Ngunit, matandang-matanda na ako, hindi ko pa rin alam kung anong nakasulat sa libro niya. " I could see the pain is visible in her eyes.
If that's the case, then where did the book go after Lola's death?
"Lola Emillia and you . . . are close? " ate asks.
Tumango ang matanda, "Sobra. "
"This room brings back so many memories, both good and unfortunate." Lola Pora murmured, softly brushing her fingers across the wooden bookshelf next to the painting.
Mag ku-kwento pa sana siya ngunit tumikhim si daddy, hudyat na kailangan na naming lumabas. Napabuntong hininga na lamang ako. We stepped outside, since Lola Pora had asked to see the garden. That's another area they don't want us to go.
"But the garden has now been abandoned. "
"Oh really? What's the reason? Akala ko ba importante kay William ang lugar na 'yon? " tanong pa ni Lola. Mukhang nahihirapan sina mommy at daddy na sagutin iyon.
Years ago, back when I was a kid, Lolo used to treasure our garden because Lola Emillia loves flowers. Ngunit dumating nalang ang araw na parang hinayaan na lamang niyang mamatay ang lahat ng mga bulaklak doon hangga't sa tuluyang inabandona. Hindi ko alam kung anong dahilan.
Dahil mapilit si Lola Pora, pumunta nga kami sa garden. This whole area is incredibly massive. Naalala ko dati na parati akong tumatakbo rito, hinahabol ang mga paru-paro. Nostalgia hits me like a bullet upon entering the garden. Everything in here looks . . . . dead.
Pati si Lola Pora ay nagulat sa nakikita. Hindi siguro niya inaasahan na ang dating makukulay na bulaklak, ngayon ay parang lantang gulay sa lupa.
Towards the further end of the garden, you'll find bunch of Tulips. Just like the rest, its colorful petals were dead along with the memories they once held.
"Emillia used to love these flowers right? " nakangiting tanong ni Lola Pora habang pinagmamasdan ang mga patay na bulaklak sa lupa. Natatabunan ng damo ang ilan.
Tumango si mommy, "Yes. It's the reason why Don William built this garden. "
"Then why did he abandon it? " direktang tanong ng matanda. Hindi nakasagot kaagad si mommy.
Nagkatinginan sina mommy at daddy saglit. Hindi ko alam ngunit may na se-sense talaga akong kakaiba. Like these people knew something I don't. Something that they don't want everyone to know.
"I suppose that's just how William let go of Emillia. " nag-iwas ng tingin ang matanda.
"S-sa labas kami maghihintay. " bilin ni daddy at madaling lumabas ng garden kasama si mommy. Naiwan naman kaming tatlo rito. Ate was slightly confuse yet unamused. Parang wala siyang pakialam sa lahat.
"Sa labas din ako maghihintay, I can't stay here kasi super makati ang mga damo. " maarteng giit ni ate at tuluyang lumabas. Halatang kanina pa niya gustong sabihin 'yun. Baka nga kating-kati na syang lumisan at magkulong sa kwarto niya.
Now that my parents aren't here, it's time to ask Lola Pora about something that I've been dying to know.
"Lola Pora, may itatanong lang sana ako. " magalang kong wika.
Napatingin siya sakin, "Ano iyon iha? "
Huminga muna ako ng malalim bago sabihin, "How did lola Emillia die? "
Hindi nakapagsalita si Lola Pora. Nagulat sa tanong ko. Ang kaninang matamis na ngiti niya ay unti-unting naglalaho.
Ngunit bigla siyang tumalikod at naglakad papalabas sa garden.
She didn't say anything at all.
Sumunod ako sa kanya. Hindi ako papayag na hindi masasagot ang aking tanong.
If I'm curious about something, gagawa at gagawa ako ng paraan upang masagot ito.
"Please lola Pora, I'm really dying to know how and why she died. " I pleaded speeding my walk.
She halts sharply.
Then she slowly turns around and looks at me straight in the eyes. "Child, there are some things in this world that you don't have to know. It would be better if you don't dig deeper into this. Your lola Emillia's death will remain in mystery. "
That's the only thing she said before leaving the place.
There I was, standing by myself, surrounded by dead flowers . . . confused.
There is something really strange about lola Emillia's death, I can feel it.
* * * * *
- To be continued -
The art above is not mine. Credits to the rightful owner.