'ဖတ္'
'ဖတ္'
'ဖတ္'
ေျခသံဖြဖြေလးနဲ႔ ေလ်ွာက္လာရင္း ထိုအိမ္ႀကီးအား တစ္ခ်က္လွမ္း႐ိႈးလိုက္တယ္.....😮
'အိစ္...ျမင္ယံုနဲ႔တင္ ေက်ာခ်မ္းခ်င္စရာ...😖'ဟုေတြးလိုက္ရင္း ပခံုးေပၚမွ လြယ္အိတ္ႀကိဳးကို လက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ ထိုအိမ္ေ႐ွ႕မွ အေျပးထြက္လာခဲ့တယ္.....
ထိုအိမ္....ထိုအိမ္ဆိုတာက....
Ji Hoonတို႔အိမ္ရဲ႕ သံုးအိမ္ေက်ာ္ လမ္းခ်ိဳးေလးက ႏွစ္ထပ္တိုက္ အျဖဴေရာင္ေလးကို ေျပာတာပါ....
လူမေနတာလည္းၾကာၿပီေလ.......
ၿပီးေတာ့....သူညက ေတြ႔ခဲ့တဲ့ လူသတ္သမားဟာ ဒီအိမ္က ထြက္လာတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု သူအခိုင္အမာပင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့တာေၾကာင့္.......(အယ့္လယ့္...😜 Park Ji.Hoonတို႔ အၾကားအျမင္မ်ား ရေနသလား😅)
ကားဂိတ္ေလးတြင္ ကားေစာင့္ေနရင္း...
တေအာင့္ၾကာေတာ့...သူစီးရမယ့္ busေရာက္လာသည္မို႔
တက္လိုက္ေတာ့.....ကားေပၚမွာ မေန႔ညက ေတြ႔ခဲ့တဲ့ လူသတ္သမားႀကီး....😖
ဒင္းက အေၾကာက္အလန္႔မ႐ွိ...
အြင္...သူက ေၾကာက္ရေအာင္ ဘာေၾကာက္ရမွာတုန္း
လူသတ္သမားႀကီးကို....😫
ခံုေပၚမွာမ်ား အိပ္ေနလိုက္တာ ျဖဲကားၿပီး....
ဝတ္ထားတာကလည္း...psychoသမားပံုစံ....😅
လက္ထဲမွာလည္း ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ အမည္းထုပ္ႀကီး....😭
ျဗဲ.....အဲ့..အဲ့ အထုပ္ႀကီးထဲမွာ လူေသအေလာင္းမ်ားလား?
😲😲
Ji Hoon ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္စြာ ထိုလူႀကီးကို ၾကည့္ေနတုန္း ထိုလူႀကီးက ဖ်တ္ခနဲႏိုးလာၿပီးေတာ့ သားရည္ေတြ ဘာေတြ သုတ္ေနေသးတယ္.....
ၿပီးမွ ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည့္နဲ႔...Ji Hoonကိုျမင္ေတာ့မွ..
စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္သည္က...
'ငွက္သိုက္မုန္႔'တဲ့ေလ....(linရယ္...နင္စားခ်င္ ငါဝယ္ေကြၽးမွာေပါ့😂)
Guan lin သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕က Ji Hoonကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့ Ji Hoonခမ်ာ...ကားေပၚကပဲ ေျပးဆင္ရေတာ့မလို....
"အဟမ္း....ထိုင္ေလ"
ခံုေပၚက အထုပ္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚ တင္လိုက္ရင္း Ji Hoonကို ထိုင္ဖို႔ေျပာေတာ့...မထိုင္ရဲ ထိုင္ရဲနဲ႔ ခံုတြင္ ဝင္ထိုင္သူ....
ထိုင္ေနရင္းလည္း ခဏာမၿငိမ္....မ်က္စိက Guan Linကိုၾကည့္လိုက္....အိတ္ထုပ္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ျဖင့္....
ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္လုပ္ေနေသာ ငွက္သိုက္မုန္႔ေၾကာင့္ Guan Linစိတ္မ႐ွည္ေတာ့ေပ...
အေရးႀကီးတာက....အထုပ္ထဲက သူ႔စာအုပ္ေလးေတြ......
ခုမနက္မွ....အပ္ရမွာကို...အျပင္လူျမင္လို႔ မျဖစ္ေပ.....
လက္ထဲက အထုပ္အား...လက္ျဖင့္ေသခ်ာပိုက္လိုက္ရင္း
"ဘာလာၾကည့္ေနတာလဲ"
"na..nae..ar..arniyo"
သူ႔အေမးကို အထစ္အထစ္နဲ႔ ေျဖေနတဲ့ ငွက္သိုက္မုန္႔..
႐ုပ္ကိုက ကေလး သူငယ္နာမစင္ေသးတဲ့႐ုပ္....(Winkကေတာ္မ်ား...Guan Linလႊတ္ပါ😂)
ဆံပင္ကလည္း....ငွက္သိုက္မုန္႔...
အိုး....ဘယ္လိုကေလးေတြမွန္းမသိ...အခုေခတ္ကေလးေတြ....
ကိုယ္တို႔ေခတ္ကမ်ား...ေက်ာင္းသားတို ဆံပင္အေရာင္မဆိုးရေပါင္....
အခုထိလည္း ဆံပင္blackနဲ႔....ေကာင္မေလးေတြက ေဝါခနဲ ေဝါခနဲ ေႂကြက်တာေပါ့...😎(ေဝါခနဲေတာင္ ျမည္တယ္ေတာ့😂)
သူတို႔ေခတ္က်မွ...ဆံပင္အေရာင္စံုနဲ႔...ငွက္သိုက္မုန္႔ေတြကို ျဖစ္လို႔.....😏
သူကသာ...စိတ္ထဲက အတင္းတုပ္ေကာင္းတုန္း...
ငွက္သိုက္မုန္႔က ကားေပၚကေတာင္ ဆင္းသြား႐ွာၿပီ...😂
ကားဆက္စီးလာရင္း...သိပ္မၾကာလိုက္...
Companyေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္ၿပီမို႔...လက္ထဲကအထုပ္အား
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း companyဆီသို႔...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"တကယ္လား?😱"
"တကယ္ပါဆို..."
"သူမင္းကို ဓားနဲ႔မထိုးလိုက္ဘူးလား?😖"
"yaaa......"
ကိုယ့္ကိုမ်ား စိတ္ပူမလားဆိုၿပီး ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလး
DaeHwiနဲ႔ SungWoonအား ေျပာျပမိပါတယ္...
'တကယ္လား?'ေမးသူနဲ႔...
'ဓားနဲ႔မထိုးလိုက္ဘူးလား?'ကပါေသး.....😖
လူကိုမ်ား....ေတာ္ေတာ္ ေသေစခ်င္ေနလားမသိ...
"အင္း..အင္းပါ..ေတာ္ေသးတယ္..အဲ့လူႀကီးက မင္းကို ဓားနဲမထိုးသြားတာ"
SungWoonက ေျဖသိမ့္စကားေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္
Park Ji Hoonတို႔ ေကာက္ေနတာ မေျပေသး....
"Yaa...မင္းကလည္း စတာကို မေကာက္ပါနဲ႔ကြာ"
Dae Hwiကလည္း ဝိုင္းေခ်ာ့ေနေပမယ့္ လက္ထဲက ႏို႔ဘူးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေသာက္ရင္း ေကာက္ေနသူ.....
သူတို႔သံုးေယာက္ ဆူညံေနေအာင္ ေခ်ာ့ေနသူႏွင့္ ေကာက္ေနသူတို႔....
ေဘးခံုက ေကာင္မေလးေတြ ေျပာလိုက္တဲ့...
"Oppa Edwardရဲ႕ novelေလး ေနာက္အပတ္ ထြက္ေတာ့မယ္တဲ့...ငါအဲ့fansignပြဲၾကရင္ သြားမယ္"
ဆိုတဲ့ စကားသံတစ္ခ်ိဳ႕အား Ji Hoonတို႔သံုးေယာက္
မၾကားခဲ့ေပ..
Update😷😷🐷