As usual, Miala felt the weakest after. May mga time na parang babalik siya sa downward spiral, kaya gusto niya na lang umalis not to distract herself from her feelings.
Kasi totoo. Mahal niya 'yung tao. Pero ayaw niyang may matulad sa kanya at sa mga pinagdaanan niya para sa pagmamahal na 'yun.
For two weeks, nagpaalam si Miala to volunteer to take care of Tom para naman makapagayos si Jane ng sarili niya. Pumayag din naman ang nanay niya after a few prodding. Hindi na lang niya sinabi na sa ospital or kina Jane na lang siya nakikiligo at nagpapalit ng damit dahil siguradong mapapagalitan siya na pinapahirapan niya pa ang sarili niya.
Totoo naman at sincere ang gesture niya para sa mga kaibigan, pero dahilan niya din ito para tuluyang malayo kay Lenard.
And she can't believe she felt so much better just after a few days of not seeing him. She knew he was both her umbrella and her rain. Pero madami pa rin namang paraan para hindi ka mabasa. Pwede kang magkulong sa bahay, o pwede kang umalis sa lugar na maulan. And that's what she's doing. She is separating herself from the energy of the place which has Lenard.
Siguro, ganito siya because of the fact na nasabi niya dito ang isang bagay na hindi niya ine-expect na mararamdaman niya. She really felt for Graciella. Ramdam na ramdam niya ang nararamdaman nito kahit hindi pa man niya ito nakikita after what Lenard did.
Alam ni Miala sa sarili niya, na mahal niya talaga 'tong taong 'to. And she knows it will never fade. Pero ngayon para siyang naliliwanagan. Parang marami siyang natutunan. Parang naging iba siyang tao in a span of a few days. At sabi nga What consumes your mind, controls your heart. Kaya ayaw niya na talaga muna itong isipin. Ayaw niyang 'yung utak niya pa talaga ang nagbubuyo sa puso niya para mahalin pa 'yun dahil attached pa siya. Kaya pinagpasyahan niya talagang lumayo.
5 days na nagbabantay siya sa ospital, napagdesisyunan niyang gastusin ang 10 percent ng actual savings niya, thinking that retail theraphy is the best theraphy sa mga emotional at may pinagdadaanang katulad niya.
Nagshopping siya ng kung ano-ano. Namili ng mga bagong damit, sapatos, bag, mga gamit ni Misha, at nanood ng concert tickets kahit hindi niya kailangan. Sinabi niya na lang that she deserves all of these.
Mga anim na paper bag ang dala niya when she decided to eat in a dog café sa di kalayuan. Sobrang miss na kasi niya si Misha pero ayaw niya pa talagang umuwi. Kailangan niya ng clarity of mind. Kaya dito na lang siya nagpunta para mapunan ang pangungulila niya sa aso niya.
Sobrang excited siya na umupo sa isang table nang makitang may Pomeranian na kahawig din ni Misha at Hachi. Hindi niya tuloy napansin na natabig niya ang isang milk tea ng isang lalaki
"So, are you going to pay for this?"
Tumayo ang lalaki.
"Huh?" Napansin niya ang malaking mantsa sa putting t-shirt nito na may nakalagay na BOTB Andy. "Andres?"
"Wow. You didn't forget about me huh." Alam niyang pinatatamaan lang siya nito dahil hindi siya nagrereply.
"Sorry na po."
"Your sorry won't fix my shirt."
"Hindi naman nasira ah!"
"But, I'm gonna use this for today, young lady!" Parang naiirita talaga si Andres.
"Huh? Kabaduy ng damit, saan mo gagamitin 'yan?"
"Battle of the bands." Turo niya sa BOTB na nakalagay sa dibdib nito.
"Oh. Eh 'di sige. Ako na walang alam sa abbreviation ng battle of the bands." Pero ang totoo, natatawa talaga siya sa design ng damit nito. Parang kahit siya na walang alam sa photo editors ay mas makakabuo pa ng mas magagandang t-shirt.
"Labhan mo 'to."
"Anong labahan?"
"Gagamitin ko 'to mamaya eh."
"Pa-dry clean na lang natin."
"Are you thick or what? Kita mong silk 'to."
"Pfft! Silk pa 'yan?" Tawang-tawa si Miala.
"Putragis!"
"Hahahahaha!"
"Bakit mo ba ako tinatawanan? Hindi ka ba natatakot sa'kin?"
Umiling si Miala. Ang totoo, hindi naman talaga. And she still didn't know why. Nakakirita ang sarcasm nito at kung tutuusin parang lagi pa siyang iniinsulto. But that's what it makes it a thousand times more funny.
She loves sarcastic people with large vocabularies. They seem really intelligent and funny.
"Sige na nga, labhan ko na 'yan. Kaawa naman this puppy."
"Anong puppy ka diyan. Labhan mo 'to. Hawak ko pamilya mo."
"Putek ka! Haha! Oo na nga lalabhan ko na nga. Senyorito."
And Miala didn't realize that she is actually leading Andres sa bahay ni Sonny. Hindi niya man lang naisip na pwede rin naman sa bahay nila Jane. But she guessed it was her subconscious that tells her na wag na siyang mangabala.
Hindi niya na naisip na may iniiwasan nga rin pala siya dito sa kanila.
"Uhm. Okay. Sige ikukuha lang kita ng twal— WOAH!" Ni hindi man lang siya nito tinapos magsalita. Hinubad na ni Andres ang puchu-puchung t-shirt na punong-puno ng milk tea.
"Bilis. Taragis. Kailangan ko talaga 'yan. Costume naming MCdodo 'yan eh."
Hindi maiwasan ni Miala na mapatingin naman sa kung saan nito as he says his band name.
"Oh my god. Oh my god."
"Namumula ka na naman diyan. Bakit. Naconscious ka sa dodo?" Andres verbalizes what she is thinking.
Dito naman saktong dadating si Lenard.
He is surprised to actually see Miala back, pero hindi niya inaasahang may makikita siyang nakahubad baro na lalaki habang nasa harap ng namumulang si Miala.
"Ano 'to?"
"Dodo?" Andres said. Alam niyang nagbibiro lang ito. Inaasar siya.
"Gago ka talaga!"
"WHAT?!" Hindi maintindihan ni Lenard ang nangyayari.
"Wala."
"MIA!" Nilakasan na ni Lenard ang boses nito.
Tinignan niya na lang si Lenard ng masama. Palibhasa, madumi ang utak nito kaya kung ano-anong naiisip nito.
Pero hindi niya na lang pinatulan
Pero ang matinding problema ni Miala ay dumating na. Saktong dumating din si Mindy at naabutan ang nakahubad na si Andres.
"Oh Jesus. Who are you?!" Tanong ni Mindy kay Andres.
"Andres." He calmly replies.
"Undress?" Ulit ni Mindy kaya hindi na talag mapigilang mapabunghalit ng tawa.
"Andres po. Andres." Pagka-clarify ni Miala habang nagkakadaiyak na siya sa kakatawa. Hindi niya alam na magiging masaya and light lang naman pala ang pagbabalik niya sa bahay.
"Bakit siya nakahubad?"
"You have to thank your sister for that." Ani Andres.
It took a while before Mindy realize na siya ang kinakausap nito at si Miala ang sinasabi ng lalaking nakahubad na "sister" daw niya.
"H-ha? Do I look like her sister?"
Lumaki na lang ang mata ni Miala. This guy clearly has so much charm kahit ang nanay niya niloloko nito.
"Bakit hindi ba?"
"Mia is my daughter."
"Oh. Wow."
Ngayon lang yata hindi nagalit si Mindy na hindi siya ginalang.
Si Lenard, wala na lang nagawa kundi ang tumingin.
"Ah, ma. Natapunan ko kasi siya ng milk tea. Eh may battle of the bands pa daw siya mamaya. Kailangan 'tong t-shirt na 'to." Halos si Miala pa ang nagpaalala na nakahubad pa rin pala hanggang ngayon ang lalaki. "Eh kailangan daw handwash kasi silk.
"Silk 'yan?" Hindi makapaniwala si Lenard.
"Oh siya. Sige na. Sige na. Bilisan mo at labhan mo na 'yan Mia. Kung kailangan niya ng t-shirt eh ikaw naman pala ang may kasalanan eh."
"Okay. Okay." Tumakbo na si Miala sa Laundry Area at dahan-dahang nilubog lang sa isang plangganang may sabon ang damit. Pinakaingat-ingatan niya ito.
"Bakit hindi ka kaya magtakip." Sabi ni Lenard nang maiwan ang dalawa sa sala.
"Oh. Would you offer your clothes for me?" Sagot ni Andres.
Hindi sumagot si Lenard. Kumuha na lang siya ng isang tuwalya at binato dito.
"How is my shirt?!" Maya-maya ay biglang sumigaw na lang si Andres.
"Wait lang!!!" Sigaw naman ni Mia mula sa laundry area. "Saglit na lang po, senyorito."
"Pakibilis. Magsstart na eh!"
Hindi na naman mapigilan ni Lenard na mapa-comment.
"Hindi mo katulong si Mia."
"At... hindi mo rin siya girlfriend?"
"W-what the hell are you talking about?"
Pero dumating na rin si Miala kasama ang bagong tuyong damit nito.
"Silk ba talaga 'to? O pinagtripan mo lang ako?" Humahangos na sabi ni Miala.
Itinaas ni Andres ang kamay nito.
"Aba. Susuotan pa ba kita ng damit dito? Ano ka young master?"
"Pota, masama na pala mag-inat dito."
Tawang-tawa na naman si Miala na ikinagulat ni Lenard. Hindi nito maintindihan kung bakit parang gustong-gusto ni Mia na iniinsulto siya ng lalaking ito.
At isa lang ito sa mga hindi niya maintindihan. Hindi niya alam kung bakit parang close na close na ang dalawang ito. Ang huling natatandaan niya ay ang--- halik.
"Ah." Lenard repulses the memory. Naalala niya na naman na pumayag si Miala na magpahalik sa lalaking ito noong kasal ni Tom at Jane.
"Anong nangyari sa'yo jan?" Si Andres pa ang nagtanong sa kalagayan niya. "You look crazy."
"Andres..." Pinagsabihan ito ni Miala. Ngayon alam ni Miala kung saan niya maihahalintulad ang lalaki. He's really like a small boy trapped in a sarcastic geek. Ganoong-ganoon ito kung umasta. And he's not really rude. He's just saying what he likes. Like a kid. That's why it's funny. At least for her.
"So, c'mon?"
"Anong c'mon?"
"Sasama ka sa'kin."
"Saan?"
"Dito." Turo nito sa dibdib nito kung saan nakasulat ang BOTB.
Pero parang nae-encourange na rin si Miala na magbiro.
"Sama ako sa heart mo?"
Tumaas-taas lang ang dalawang kilay ni Andres.
"Loko ka."
"Sino bang nagsabi?"
"Ako." Miala resisted to touch Andres' hair. Dahil narealize niya na hindi naman na talaga ito bata para ganituhin niya. Parang lang. "Sige sasama ako."
"You haven't asked for tita's permission pa ha." Sabi ni Lenard.
"Then I will."
Hindi alam ni Miala kung saang kamay ng Diyos siya kumuha ng confidence para magpaalam ng short notice na gala sa nanay niya, pero dahil parang hinahamon siya ni Lenard, she decided she will not have anymore fvcks to give.
"To where?" Tanong ni Mindy nang magpaalam si Miala.
"Battle of the bands."
Napalingon si Miala nang kasama pala si Andres sa mga nagpapaalam. She didn't realize na sumunod pala ito sa kanya sa may backyard. Naglilinis ang nanay niya ng pool.
"Oh."
"We have a band. And all proceeds of the winning band will go to PawFur. An animal welfare and protection organization."
"Ah. Yeah!" Miala pretends like she knew what he was talking about. Kahit na ang totoo, hindi niya masabi kung nagsisinungaling ba ito o hindi.
"PawFur?" Walang masabi si Mindy.
"Yes."
Hindi rin alam ni Miala kung papayag ba ito o hindi. Ang alam niya lang, gusto niyang sumama.
"Okay." Sabi ni Mindy.
"Okay?" Hindi makapaniwala si Miala.
"Great. Thanks." Naglakad na paalis si Andres pabalik sa loob ng bahay nila. "Wear something nice."
"Ano daw?" Hindi alam ni Miala kung matatawa ba siya na inuutusan siya ng kung sino man sa harap ng nanay niya and he can actually get away with it.
"Wear something nice daw."
Gustong iuntog ni Miala ang ulo niya sa pader.
"Thanks mom!"
"You know, anything for the animals. I always think about Misha whenever I see rescue dogs. At alam kong mapapabuti ang kapupuntahan ng proceeds ng battle of the bands."
Hindi alam niala kung anong ire-react niya. Kailangan niya pa kasing i-confirm talaga kay Andres kung nadaan niya ba sa matinding poker face ang pagpapaalam sa malupit na nanay niya.
Tumakbo na lang din siya sa taas sa kwarto niya para makapagpalit ng damit. Ayaw niyang sobrang tagal niyang nagayos. Ayaw din niyang sabihan siya ni Andres na parang pinaghandaan niya ang simpleng battle of the bands na 'yun.
She wants to look okay, but not overdressed.
She ended up wearing another white attire. Her trench dress na sinusuot niya lang kapag feeling niya hindi siya magdudumi ng araw na 'yun. Hanggang tuhod lang din ang damit kaya walang problema si Miala sa length nito. Hangga't hindi naman umaabot sa gitna ng hita niya ang hem, hindi siya magaalala na makitaan. She can manage this kinds of dresses kahit na hindi naman talaga siya paladress.
Nang bumaba si Miala, hindi alam ni Lenard kung nananadya ba ito o ano. She' once again wearing a white dress. His favorite and at the same time most repulsed kind of thing for her to wear. Alam niyang alam ni Miala na gustong-gusto niya itong naka puti siya, but not when they're with anobody else
At ngayon, suot niya ito para sa isang simpleng battle of the bands kasama ang lalaking ito.
"We're going, ma!"
"Ingat!"
"We'll take pictures!"
Bago pa man sila makaalis, biglang nandoon na si lola Roxy. Parang galing ito from a deep slumber.
"Andres! Andres!" Sumigaw ito na parang close na close din sa lalaki.
"Oh. You're the photographer old lady?"
"Yes. Ako 'yun."
Nagtaka si Mindy.
"Magkakilala din kayo?"
"No. Actually, I just met her at the wedding." Andres confessed.
"You were at Tom and Jane's wedding?" Tanong ni Mindy.
"Yes."
"Then you've met my daughter there?"
"Lady. If you're worried about her, come with us. It will be fun."
"Huh?"
"Adik ka talaga." Sabi ni Miala.
"No, I'm serious."
"Ah. Hindi na. Hindi. I'm always worried about Mia. Pero kung kaibigan ka rin naman pala nila Tom, just go ahead. Baka mahuli pa kayo.
Miala just can't believe her ears. Parang isang puppet na nako-control ni Andres ang nanay niya. At bago sila umalis, lola Roxy even invited Andres to swim in their pool.
"Are you illuminati?"
"Are you a moron?" Sagot ni Andres.
"Grabe hindi pwedeng mabiro?!"
"Hindi ka rin pwedeng mabiro?"
She just closed her eyes. Sumakit na naman ang bangs niya. Hindi talaga pwedeng kausapin ng matino ang lalaking ito.
"Kasi naman eh! Anong pinainom mo sa nanay ko? How did you do that?"
"Do what?"
"Mindcontrol her."
Natulala si Andres and gave her an expression like she's the most stupid question in the world.
"Tignan mo sarili mo."
"I can't look at myself. I am only limited on how the mirror reflects me."
Itinaas na niya ang kamay. Suko na siya sa pakikipagusap dito.
"Bahala ka diyan."
"Well. There's still somewhere we need to go.''
"Saan?"
"We need to get my ride."
"Your ride?"
Andres flashes him the first toothy smile. He just looks so harmless when he tries.
*later*
>>Next Chapter: Chapter 43 - Miyaw on Thursday