Chapter 9
“Mukha kang bangag!” komento sa akin ni Cindy.
“Puyat lang.” sabi ko sakanya. Hanggang ngayon kasi palaisipan pa din sa akin ‘yung hangin sa loob ng kwarto ko. Ang creepy kasi eh.
“Ah eh may sasabihin pala ‘ko sa’yo.” Sabi n’ya sa akin. Napakunot naman ako. Hindi ko kasi maipinta ang mukha niya. Nakangiti pero alam mo na may bumabagabak sakanya.
“Ano ‘yon?” takang tanong ko.
“A-aalis na kasi ako. M-may magandang offer kasi sa akin sa ibang bansa.” Sabi niya saka sa iba tumingin.
“Hala? Kailan ka aalis? Maiiwan mo pala ako dito eh wala na akong kaibigan dito.” Sabi ko sakanya. Nalulungkot din ako. Kahit kasi ganyan ‘yan si Cindy, kaibigan ang turing ko dyan.
“N-ngayon na.” ngumiti siya sa akin ng mapait.
“Bakit ba biglaan? Umamin ka nga! Buntis ka ba?!”
“Ako buntis?! Hay naku, Theyn! Sana nga ‘no! Pero hindi. Gusto ko din kasi umasenso kaya ako nakapag desisyon.”
“Madaya ka.” Nag-tatampo kong sabi.
“Sige, mauna na ako. Mag-aayos pa ako ng gamit ko eh.” sabi niya saka tumalikod. Pero bago pa siya tuluyang mawala sa paningin ko, lumingon siya sa akin saka ngumiti. Ngiting hindi ko maintindihan.
“Mag-iingat ka lagi ah?” she said and turn around.
Nagtaka na lang ako. She’s acting weird. Alam kong may iba pang dahilan kung bakit siya aalis. Sa halos dalawang taon kong kilala si Cindy, never ko pa siyang nakitang gano’n ka-bothered.
Pabalik na akong 21st floor nang masalubong ko si Sir Migo. May kasama itong batang babae at may hawak na Barbie doll.
“Hi Ms. Torres.” He greeted me.
“Hello po.” Sabi ko saka tumingin sa batang kasama niya. “Hello. Ang cute mo naman.” She timidly smile at me saka nagtago sa legs ni Sir Migo. Ang cute lang na bata. I bet she’s 2 years old.
“She’s my niece, Brittany. Sinama ko at may sakit ang Mama niya.” Sabi sa akin ni Sir Migo.
“Ang ganda po siguro nang Mama niya. Ang cute cute na bata eh.”
“Ay syempre! Nasa lahi eh.” sabi niya saka tumawa. Tumawa na din ako. Nakakatuwa talaga kapag ngumingiti o tumatawa si Sir—nawawala ang mga mata niya.
He excuse his self nang tumunog ang phone niya. So that leaves his niece and me smiling on each other.
“Are you Tito Migo’s girlfriend?” tanong niya na ikinagulat ko. Mukha ba akong girlfriend ni Sir?
“Ay hindi po. Isa si Sir Migo sa mga bosses dito kaya boss ko na din siya.”
“Do you wanna play? I have a doll house inside Tito’s office. Can we be playmates?” nahihiya niya pang sabi. Sa hindi malamang dahilan, napatango ako sakanya.
Hoy Theyn may trabaho ka pa!
“Sure.”
“Really? Yehey!”
“Ms. Torres, can I have a favor?” baling sa akin ni Sir Migo na mukhang nagmamadali.
“Ano po ‘yon?”
“Can you look after Brittany muna? Medyo may emergency lang. I’ll be back before lunch.” He said tapos bumaling kay Brittany. “Princess, can you stay with Ate Theyn? Tito has something important to do. But I promise later we will play your toys. Ok?”
“Ha? Eh can we play my doll house?”
“Later, Princess. You will stay at the CEO’s office so you have to behave yourself. Ok?”
“What? But Tito! I don’t like Tito Kent!”
Binalingan naman ako ni Sir Migo. “Ikaw na bahala sa pamangkin ko. Medyo takot ‘yan kay Kent kaya libang-libangin mo.” He bid goodbye to his niece saka patakbong umalis.
“Can we not stay at Tito Kent’s office?” natatakot niyang sabi. Ano kaya ginawa ni Sir Kent at pati bata natakot na sakanya.
“Ate Theyn have works pa eh. you can sit beside me kaya h’wag kang matatakot sakanya. Mabait naman ‘yon eh.” nag-aalinlangan siyang tumango. Kinuha ko naman ang kamay niya saka kami naglakad papuntang elevator.
Pag-dating naming sa 21st floor, wala pa si Sir kaya ikinuha ko ng monoblock chair si Brittany para tumabi siya sa akin.
I was thankful na behave naman siya. Naglalaro lang siya ng kanyang doll habang ako naman nag-eencode para sa mga sulat na ipapadala.
“Ms. Torres. Kindly print the attached emails that I sent to you. I need it—“ natigilan si Sir nang makita si Brittany. “What is that little girl doing in my office?” he arched his left brow.
“Sir, iniwan muna siya sa akin ni Sir Migo kasi may emergency daw. Behave naman po siya kaya ok lang.”
“Whatever. Isoli mo ‘yan kay Miguel at may pupuntahan tayo.” Ma-awtoridad na sabi ni Sir.
“Pero Sir—“
“Kakain po ba kayo? I want to eat ice cream. Can I go?” Brittany innocently asked. Napatingin naman ako sakanya at ‘yung mukha niya parang nagpa-puppy eyes kay Sir. Nakakatuwang bata marunong magpa-awa.
“Fine! Bring her. But I don’t want a nosy noisy child! Are we clear young kid?” Grabe naman si Sir. Kung kausapin ang bata parang hindi man lang natatakot na umiyak ‘to.
“Ok Tito Kent.” She smiles. Hindi na ata takot ang bata kay Sir kaya ngumingiti na ito.
Nasa may sidewalk kami sa sidewalk ng Boulevard habang hawak ko ang lever files ko. Si Brittany naman nakahawak sa laylayan ng damit ko. Medyo nauuna sa amin si Sir maglakad. Ang bilis nga maglakad eh. Kaya tuloy itong batang kasama naming lakad takbo ang gawa.
Huminto ako sa paglalakad at yumuko ng konti. “Gusto mo bang kargahin kita?” tanong ko kay Brittany. Nagliwanag naman ang mukha nito at tumango-tango.
“Yes po. Yes po.” Masaya niyang sagot.
Lumuhod ako at niyakap ko muna si Brittany para maayos ko din ang paghawak ko sa mga bitbit ko. Tatayo na sana ako nang may pumigil sa akin—it was Sir. Nakakunot siyang nakatingin sa amin.
“What the hell are you going? You’ll carry that big baby with important files?” Malamig niyang tanong. Napaisip naman ako. Kaya ko naman kasi eh. tsaka naka-folder naman ‘tong mga papers kaya ‘di siya magugusot. “Stand up!” he commanded kaya wala akong nagawa. Gano’n eh, si Sir nag-utos kaya kahit gusto kong buhatin si Brittany, hindi pwede—kasi nga mas importante ang papeles.
Pero nagulat na lang ako nang siya ang nagbuhat sa bata. Para itong manika na kinakarga niya saka nagsimulang maglakad. Hindi ko tuloy mapigilan ang hindi mapangiti. Bagay na bagay kasi kay Sir na may kargang bata. Parang mas nakaka-gwapo sakanya.
Lumingon naman siya sa akin. “Aren’t you going to follow me?”
“Ay Oo Sir. He-he-he.” Sumunod ako sakanila. Para akong baliw na pinapantayan ang lakad ni Sir kahit sobrang lakwat. Feeling happy family kami. Nakakakilig. Siguro kung magiging asawa ko si Sir ang gaganda at ang gagwapo ng magiging anak namin. Hihihi.
“If you have time, try consulting to a Pychologist. Nakakatakot isipin na may secretarya akong bigla-bigla na lang ngumingiti ng walang dahilan.” Sabi ni Sir. Gusto ko naman siyang irapan. Akala niya lang wala. Pero mayro’n. wahahaha
Sa isang restaurant kami pumunta. May hihintayin daw kaming isang representative ng isang supplier. H’wag daw akong magsalita kapag nandyan na at irecord ko lang ang conversation namin.
Nag-order si Sir nang pag-kain para sa amin. May pangit na hobby din ‘to si Sir eh. kapag may luncheon meeting kami, mag-oorder ‘yan ng food tapos tititigan niya lang at minsan ginagalaw niya gamit ang tinidor. Pero hindi niya tinitikman o kahit isang tikim o lasa. Mayaman kasi kaya nagsasayang nang pagkain.
“Here’s the Cranberry Pancake for you daughter, Ma’am and Sir.” Sabi no’ng waitress.
Teka—ano daw? Daughter? Mukha nga ba kaming family? Ayeee~ nakakatuwa naman. Pwede kiligin? Tinignan ko naman si Sir na napailing lang sa akin.
“Bakit ka ba ngiti ng ngiti dyan? May nakakatawa ba? Don’t tell you have mental issues.” Sabi nanaman ni Sir. Bakit niya ba ginagawang big deal ang ngiti ko? May bungi ba ako? May tinga ba ako sa ngipin? Tsk.
“My Tito Migo told me, when a person smiles for no apparent reason—it’s either she’s happy or in love.” Sabat naman ni Brittany. Napatingin ako kay Sir na nag-smirk lang.
“Bakit? Are you in love, Ms. Torres?” Gusto kong batuhin si Sir ng lalagyan ng tissue. Wala ba akong karapatan ma-inlove? Palibhasa kasi siya. Tsk!
“Eh kayo Sir? Na-inlove na ba kayo?” balik kong tanong sakanya. Para naman siyang nagulat sa tanong ko. Tumikhim siya saka dumeretso ng upo.
“No personal questions!” he hissed.
------
At the right side si Little Brittany :))
And... May long version na ako no'ng ginawa kong Teaser. Pa-play na lang sa side :) Kung di siya magplay, try niyo i-click ang external link at ida-direct niya kayo sa youtube. :)