မ်က္လံုးႏွစ္လံုးစပြင့္ျပီဆိုတာနဲ႔ အရင္ဆံုး နံရံမွာကပ္ထားတဲ႔နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
အိပ္ရာထျပီဆိုတာနဲ႔ အလိုလိုေနရင္း မ်က္လံုးေတြက နာရီဆီ ေရာက္ေနတတ္တာ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ေနျပီမလား။
ေန႔လယ္ေလာက္က အိပ္ထားသည္မလို႔ ေန႔ခင္းနွစ္နာရီ..U.K. မွာေတာ့ မနက္ခင္း6:00၀န္းက်င္သာရွိဦးမည္။
Kaiကို ဖုန္းဆက္ႏိႈးရမယ္ ဒီေကာင္ထဦးမွာ မဟုတ္ေသးဘူး။
Kaiဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္ေပမဲ႔ ဘယ္ေလာက္မွ မေျပာလိုက္ရ စကားစကို ျဖတ္ျပီး Kaiက ေက်ာင္းအေၾကာင္းေျပာလာကာ ဖုန္းခ်ဖို႔လုပ္ေနလို႕ ကိုယ့္ဘက္ကအရင္ပဲ ခ်ပစ္လိုက္သည္။ Park Chanyeol ကို ဒီလိုမ်ိဳး လာလုပ္လို႔ မရဘူး Kim Kai။
"ဘာ ေက်ာင္းေျပာင္းမက်ေသးတာလဲ…ဟြန္း မင္းအေၾကာင္းမသိခက္မယ္ Kim Kai ရဲ႕"
ေတာ္ပါျပီ ဒီကေနေျပာေနလို႔လည္း သူၾကားမွာမွ မဟုတ္တာ ျပန္လာမွေတြ႔မယ္
ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့လည္း မနက္ေစာေစာစီးစီး ေဒါသျဖစ္စရာက အဆင္သင့္။
အေရးေပၚ Bellကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း အခန္းထဲေရာက္လာတဲ႔ အိမ္ေဖာ္ေတြထဲက တစ္ေယာက္။
"ဒီေန႔ ေရခ်ိဳးခန္း အျပင္အဆင္ကို တာဝန္ယူတာဘယ္သူလဲ"
"က်ြန္မပါ …သခင္ေလး"
ရုပ္ကေလးၾကည့္ေတာ့ သနားစရာေလးနဲ႕ အလုပ္က်ေသခ်ာမလုပ္ဘူး
"မင္းကို အလုပ္ထုတ္လိုက္ျပီ "
"ရွင္......က်ြန္မ ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ သခင္ေလး"
ေကာင္မေလးက ဘာမွနားမလည္စြာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနတဲ႔ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ၾကည့္လာသည္။
ခက္တာက က်ေနာ္ဆိုတဲ႕ Park Chanyeol က လူေတြကို သနားတတ္ရိုး ထံုးစံမရွိတာပဲ။
"ဒီသြားတိုက္တံကို မင္းဝယ္လာတာမဟုတ္ဘူးလား"
လက္ထဲက အနီေရာင္သြားတိုက္တံကို ေထာင္ျပျပီး ေကာင္မေလးကို ေမးလိုက္ေတာ့
"သခင္ေလးက သြားတိုက္တံကို သံုးျပီးသား ျပန္မသံုးဘူးဆိုလို႔ အသစ္ဝယ္လာခဲ႔တာပါ"
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြဆိုတာ အမုန္းဆံုးအရာ။
"အသစ္ဝယ္လာလို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး ငါက သံုးျပီးသား ျပန္မသံုးတတ္ဘူး အဲဒါမွန္တယ္ေလ … မင္းကို အလုပ္ထုတ္တာ ဝယ္လာတဲ႔အေရာင္ကို မၾကိဳက္လို႔"
"ေနာက္မျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္ သခင္ေလး… က်ြန္မကို အလုပ္မထုတ္ပါနဲ႔ေနာ္ …ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ြန္မအလုပ္ျပဳတ္ရင္ အိမ္ကမိသားစုေတြ အားလံုးဒုကၡေရာက္ကုန္္မွာ"
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေတာင္းပန္ေနတဲ႔ အိမ္အကူေကာင္မေလးကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ပ်က္မိရဲ႕…သူဒီလို လုပ္ေနလို႔လည္း ဘာမွမထူးဘူး သူ႔ကို အလုပ္ထုတ္မွာပဲ …က်ေနာ္က က်ေနာ္ မၾကိဳက္တာ လုပ္တဲ႔သူေတြဆို တစ္စက္ေလးမွ ခြင့္မလႊတ္တတ္တဲ႔သူ… အခုလည္းၾကည့္ မုန္းပါတယ္ဆိုတဲ႕ အနီေရာင္ကိုမွ ေရြးျပီးဝယ္လာခဲ႕တယ္
"ငါေရွ့မွာလာငိုျပေနလို႔လည္း အပိုပဲ မင္းကိုမနစ္နာေအာင္ လုပ္အားခတစ္ႏွစ္စာ ရွင္းေပးလိမ့္မယ္ ဒီကေနအခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြား"
ေကာင္မေလးထြက္သြားျပီးတာနဲ႔ ဒီတစ္ရက္ကိုေတာ့ ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ႔ သြားတိုက္တံနဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြားလိုက္ရသည္။
ေရခ်ိဳးျပီး ခါးစည္းသဘက္ပက္ကာ အျပင္ထြက္လာေတာ့
designer တစ္ေယာက္က အဆင္သင့္ေစာင့္ၾကိဳေနျပီးသား။
မေန႔က designerကိုေတာ့ မၾကိဳက္လို႔ ေန႕ခ်င္းပဲ အလုပ္ထုတ္လိုက္သည္။
"သခင္ေလး Chanအတြက္ မေန႔က အသစ္ဝင္လာတဲ႔ design ေတြပဲ ယူလာခဲ႔တာပါ ၾကိဳက္ရဲ႕လားမသိဘူး"
ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ၾကိဳက္ပံုစံ ျဖစ္ေနတာနဲ႕ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ျပီး
" ဒါနဲ႔ လိုက္နာစရာေတြ ေျပာထားရဦးမယ္…No.1 ဘယ္ဝတ္စံုေနေန တစ္ခါဝတ္ျပီးရင္ ျပန္မဝတ္တတ္ဘူး ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန႔တစ္ထည္ အသစ္စီစဥ္ေပးရမယ္
No.2 အနီေရာင္ကို မၾကိဳက္ဘူး အေရာင္ကို အနီမပါတာ ေရြးခ်ယ္ေပးပါ
No.3 ဒီဇိုင္းဆင္တူရွိေနတာ မၾကိဳက္ဘူး ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ႔ design အသစ္ေတြ ဖန္တီးေပးရမယ္ အထူးသျဖင့္ cute designေတြထက္ smart ျဖစ္ေစမဲ႕ designမ်ိဳးကို ပိုသေဘာက်တယ္ ဒါပဲ Are you ok? "
"ဟုတ္…က်ြန္မအတတ္ဆံုး ၾကိဳးစားေပးပါ့မယ္ "
…………………………………………………………………
"သား ဝီရိယေတြ ေကာင္းလွခ်ည္လား"
မနက္အေစာၾကီး မႏိုးစဖူး ႏိုးေနလို႔ျဖစ္မယ္။
ထမင္းစားပြဲဝိုင္းကေန ဆီးၾကိဳျပီး ႏႈတ္ဆက္လာတဲ႔ Appaကို ျပံဳးျပျပီး လြတ္ေနတဲ႔ ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္
Ommaကလည္း အျပံဳးႏုႏုေလးေတြနဲ႕ က်ေနာ့္ကို ျပံဳးျပေနကာ
"ေျပာစမ္းပါဦး ဘာအစီအစဥ္ေတြ ရွိေနျပန္ျပီလဲ"
"ဘာမရွိပါဘူး Omma … သား ညက အေစာၾကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ မနက္အေစာၾကီး ႏိုးေနတာ"
Appaက ေကာ္ဖီတစ္ငံုေသာက္လိုက္ျပီး
"သားမေန႔ကဝတ္တဲ႔ဝတ္စံုေရာ"
"Appaကလည္း သားက တခါဝတ္ျပီး ျပန္မွမဝတ္တတ္တာ သိမ္းထားေနပါ့မလား မရွိေတာ့ဘူး"
"သားမသိမ္းထားလည္း Ommaသိမ္းထားပါတယ္ ခက္တာက Ommaဘယ္ေလာက္သိမ္းသိမ္း သားဝတ္တဲ႔ အဝတ္စားေတြဆို Ommaတို႔ အသိုင္းဝိုင္းက လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ သမီးေတြေပါ့ Ommaဆီက လာလာေတာင္းတယ္… မေပးခ်င္ဘူး ေျပာလည္းမရဘူး… ၾကိဳက္တဲ႔ေစ်းနဲ႕ေရာင္းပါ ဝယ္ဆိုလည္း ဝယ္ပါ့မယ္နဲ႔ "
"Appa သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သားေတြကလည္း လာလာေျပာၾကတယ္ ကုန္တိုက္မွာ Park Chanyeol ဝတ္တဲ႔ Design မ်ိဳးေတြကို သီးသန္႔ျပန္တင္ေပးပါလားတဲ႕"
က်ေနာ္ဆိုတဲ႔ Chanyeol လုပ္သမ်ွ Idol လည္း မဟုတ္ရပါပဲ လူေတြက ဘာလို႕ လိုက္စိတ္ဝင္စားေနၾကမွန္းမသိ
"ျပီးေတာ့ Appaတို႔လုပ္ငန္း ေၾကာ္ျငာေတြမွာ သားကို Model လုပ္ခိုင္းဖို႔ ရွယ္ယာဝင္ေတြက အၾကံေပးေနၾကတယ္ သား ဘယ္လိုသေဘာရလဲ"
လာျပန္ျပီ လံုးဝရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ေတြ။
"တျခား Model ေတြပဲ ငွားလိုက္ပါ သား ဒါေတြ ဝါသနာ မပါဘူး"
"သားက Model ေတြ ထက္ပိုျပီး လူေတြ စိတ္ဝင္စားခံေနရလို႕ ေျပာရတာေလ သားကို မသိတဲ႔သူဆိုတာလည္း ခပ္ရွားရွား…ေနာက္ျပီး အခု သားဝတ္တဲ႔ အဝတ္အစားေတြေတာင္ ဒီေလာက္ထိ စိတ္ဝင္စားခံေနရရင္ သားသာ Modelလုပ္ေပးၾကည့္ပါလား… Appaတို႕ Companyက ထုတ္တဲ႔ designေတြအားလံုး ဒီထက္ပိုျပီး ေရာင္းအားျမင့္လာမွာ"
" စဥ္းစားၾကည့္ဦးမယ္… အဆင္ေျပ မေျပ "
အခုလို Idol ေတြထက္ေတာင္ ပိုျပီး နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနရတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းေတြကေတာ့ Appaကိုယ္တိုင္က Koreaႏိုင္ငံမွာ အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္ေနေတာ့ သူ႕ရဲ႕သားျဖစ္တဲ႕ က်ေနာ့္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Park groupရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ အေမြဆက္ခံသူအျဖစ္ တြဲျပီး သတိျပဳမိလာၾကတယ္ေလ
အဓိက နာမည္ၾကီးရတဲ႔အခ်က္က ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမႈေတြထက္ Idolေတြေတာင္ က်ေနာ့္ကို ေတြ႔ရင္ မေငးပဲ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာလွပတဲ႔ မ်က္ႏွာ ဆြဲေဆာင္မႈရွိျပီး ျပည့္စံုတဲ႔ အခ်ိဳးအစားက်လွတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ … ဒါမွမဟုတ္ အရပ္ရွည္ေနတဲ႔အတြက္ ဘယ္အဝတ္အစား ဝတ္ဝတ္ ကိုယ္နဲ႔လိုက္ဖက္မႈရွိျပီး လူအမ်ားၾကားမွာ ထင္ေပၚေနတတ္တဲ႔အခ်က္ေတြလည္း ပါတာေပါ့
ကိုယ့္ကိုယ္မို႔ ေျမွာက္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ က်ေနာ္နဲ႕ ေတြ႔တဲ႔ လူတိုင္း အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါျပန္မၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္ၾကဘူး
သတင္းေတြမွာလည္း အျမဲလိုလို fashion နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး smartက်သူအျဖစ္ ေဖာ္ျပျခင္းခံရေလ့ရွိပါတယ္
ဒါေၾကာင့္မလို႕လည္း Park Chanyeolဆိုတဲ႕ က်ေနာ့္ကိုဆို လူတိုင္း သတိထားမိျပီး မသိသူမရွိတာေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ပါ …သမက္ေတာ္ခ်င္လို႔ လာကမ္းလွမ္းၾကတဲ႕ လုပ္ငန္းရွင္သူေဌး ဆိုတာေတြလည္း အေျမာက္အျမားပါပဲ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္ကလက္မခံလို႔ Omma တို႔ အျမဲမ်က္ႏွာပ်က္ရတာမ်ားသည္။
ဘာလို႕ဆို က်ေနာ္က တစ္ျခားသူေဌးသားေတြလုိမ်ိဳး မိန္းမေတြတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္တြဲ Club ေတြသြား အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ေန…ကိုယ္ေလာက္ မခ်မ္းသာတဲ႔သူေတြကို အႏိုင္က်င့္ အားအားေန ရန္ျဖစ္ေနတဲ႔သူမဟုတ္ဘူး
ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႔မွလည္း မရႈတ္တတ္သလို သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔လည္း Kim Kai တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္
ေကာင္မေလးေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ္က ပ်ိဳတိုင္းၾကိဳက္တဲ႔ ႏွင္းဆီခိုင္လိုပါပဲ…ဒါေပမဲ႔ တစ္ေယာက္မွေတာ့ အနားမကပ္ရဲၾက… ဒီကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ခါးခါးသည္းသည္းျဖစ္ျပီး လံုးဝအကပ္မခံေတာ့ သူတ္ုိ႕အတြက္ က်ေနာ္က ေျမြလိုပဲ အဆိပ္ျပင္းတယ္တဲ႕။
.....................................................................
ေက်ာင္းထဲကို ဝင္လာျပီး ကားပါကင္ထိုးလိုက္တာနဲ႔ တစ္ေက်ာင္းလံုး ပြတ္ေလာရိုက္သြားခဲ႔သည္။
ဒီေက်ာင္းက Korea ရဲ႕ Best Private School ျဖစ္သလို သာမန္လူေတြမတက္ႏိုင္ဘဲ လုပ္ငန္းရွင္အသိုင္းအဝိုင္းၾကီးထဲက လူေတြသာ တက္ေရာက္ခြင္႔ရတဲ႔ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းပါ
Scholar ေပးတာမ်ိဳးေတြေတာ့ ရွိေပမဲ႔ အရမ္းေတာ္မွပဲ ဒီေက်ာင္းကို တက္ခြင့္ရတာပါ
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီေက်ာင္းရဲ႕ Special Class မွာ တက္ရပါတယ္
Special class ဆိုသည့္အတိုင္း လက္ရွိမွာ ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲ Top စာရင္းဝင္ေတြပဲ တက္ခြင့္ရသည့္အတန္းမ်ိဳး
ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ဒါရိုက္တာက က်ေနာ့္ Appa ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းရဲ႕ေက်ာင္းအုပ္ကစ က်ေနာ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ အေသးစိတ္ကအစ အမွားလုပ္မိမွာစိုးျပီး ပ်ာယာခတ္ေနခဲ႔သည္။
တစ္ကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဒီဘဝၾကီးကို သေဘာမက်ဘူး။ အစစ္အမွန္ေတြမရွိတဲ႔ လူေတြရဲ႕ အေပၚယံသကာရည္ေလာင္းေနသမ်ွ သိသိၾကီးနဲ႔ ျငိမ္ခံေနရသလိုေပါ့။
ေက်ာင္းထဲကို ဝင္လာတဲ႔ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာဆို
"သူလာျပီ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး လူက္ိုမရိုးေအာင္ သတ္ႏိုင္တာ"
"အားလံုး လမ္းေရွာင္ထားၾကေနာ္…သူက သူသြားမဲ႕ လမ္းမွာ ပိတ္ရပ္ေနတာ မၾကိဳက္ဘူး"
"သူဒီေန႕ဝတ္လာတဲ႕ Design သာ ဆိုင္ေတြမွာ ျပန္တင္ၾကည့္ အရင္ဆံုး သြားဝယ္မွာ"
"ေနာက္က်သြားျပီ ဒါေတြက အကန္႔အသတ္နဲ႔မလို႔ ၾကိဳမွာထားရတာ…မထုတ္ခင္က sold out ျပီးသား "
"သူ႔ခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္ရလို႔ကေတာ့ ဒီေန႔ေသဆို ေသလို႔ရျပီ"
"အဲဒါ ငါ့ဟာ…ပစ္မွားမေနၾကနဲ႔"
"တိတ္စမ္း လုမေနနဲ႔ နင္တို႔ ရုပ္ေတြမွန္ထဲအရင္ျပန္ၾကည့္ သူက ငါ့လို ေကာင္မေလးပဲ စိတ္ဝင္စားမွာ"
မွတ္ခ်က္မ်ိဳးစံုေပးေနတဲ႔ လူေတြစကားကို မၾကားသလိုသာ ေနလိုက္ျပီး အတန္းဘက္ကိုသာ တည့္တည့္ ေလ်ွာက္လာခဲ႔သည္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မၾကည့္တတ္သလို ဘယ္အရာကိုမွလည္း စိတ္မဝင္စားဘူး။
အတန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒါသက ငယ္ထိပ္ထိေဆာင့္တက္လာသည္။
က်ေနာ့္ထိုင္ေနက်ထိုင္ခံုရဲ႕ ေဘးခံုအလြတ္မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္။
အဲေနရာက Kim Kai တစ္ေယာက္အတြက္ပဲ ရည္စူးထားတဲ႔ေနရာ။
ကိုယ္တန္ဖိုးထားတဲ႔သူတစ္ေယာက္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ေနရာကို တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္က အလြယ္တကူ ဝင္ယူသြားတာေလာက္ ခံျပင္းတာမရွိ။
"မင္းဘယ္သူလဲ… ဘယ္ကေကာင္လဲ "
ေမးလိုက္ျပီး ဂုတ္ကေနဆြဲထုတ္ကာ သံုးခ်က္ေလာက္ဆက္တိုက္ ပစ္ထိုးလိုက္ေတာ့ အထိုးခံရတဲ႔သူက ေအာက္ကိုလဲက်သြားကာ ျပန္မထႏိုင္ေတာ့သလို ေဘးနားကၾကည့္ေနၾကသူေတြလည္း တစ္ေယာက္မွ ဝင္မဆြဲရဲၾက။
ကိုယ့္ေနရာကို စိတ္ေလ်ာ့ျပီးထိုင္လိုက္ေတာ့မွ လဲက်သြားတဲ႔သူကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လာထူျပီး က်ေနာ့္ကို မဝံ႕မရဲ ၾကည့္ကာ
"က်ြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေတာင္းပန္ပါတယ္…လုပ္ခ်င္တာလုပ္ျပီးမွ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတာ အမုန္းဆံုးစကားေတြထဲ ထိပ္ဆံုးကပါတယ္
"ငါ့ေဘးနားက ထိုင္ခံုကို ဘယ္သူမွ ထိုင္ခြင့္မရွိဘူးဆိုတာ မင္းမေျပာထားဘူးလား"
"ေျပာပါတယ္ သူက ထိုင္စရာေနရာ မရွိေတာ့လို႔ ခဏဆိုျပီး ထိုင္လိုက္တာပါ… ေနာက္လံုးဝ မျဖစ္ေစရပါဘူး "
"မေသမခ်င္းမွတ္ထား ဒီေက်ာင္းမွာ ေနမယ္ ဒီအတန္းထဲမွာတက္ေနတယ္ဆိုရင္ ငါလာတဲ႔လမ္းေရွ့မွာ ပိတ္မရပ္မိဖို႔ႏွင့္ ငါ့ေဘးက ထိုင္ခံုမွာ မထိုင္မိဖို႔ သတိထား ငါ့ရဲ႕ေဘးဆိုတာ ငါခ်စ္တဲ႔သူေတြ အတြက္ပဲထားတာ ေတြ႔ရာလူ ထိုင္ခိုင္းဖို႔ မဟုတ္ဘူး"
"……"
အထိုးခံရတဲ႕ ေကာင္ေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို အသာေလးတြဲေခၚျပီးေတာ့ အတန္းထဲက ထြက္သြားသည္အထိ အခဲမေက်စြာ လိုက္ၾကည့္မိေသးသည္။
က်ေနာ့္ကိုသာ တစ္ေက်ာင္းလံုးက လူေတြ သိေနတာ က်ေနာ္ကေတာ့ တစ္ေက်ာင္းလံုးမေျပာနဲ႔ ဆယ့္ငါးေယာက္ေလာက္ပဲရွိတဲ႔ အတန္းထဲက လူေတြေတာင္မသိ…အခုထြက္သြားတဲ႕ ႏွစ္ေယာက္အပါအဝင္ေပါ့။
စာသင္ခ်ိန္ျပီးရင္လည္း အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္လာျဖစ္ခဲ႔တာမ်ားသည္။
ဒီလိုနဲ႕ ဘဝေတြကို ျဖတ္သန္းလာတာ ေနသားက်ေနပါျပီ။
တခါတေလ Kaiကို လြမ္းမိတာကလြဲရင္ေပါ့။
..................................................................
မနက္အေစာၾကီး အိပ္လို႔ေကာင္းတုန္းရွိေသးတယ္ ဖုန္းဝင္လာလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Little Bearတဲ႔။
ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို ကိုယ့္ထက္ Kaiဆိုတဲ႔ေကာင္က ပိုျပီးဝီရိယေကာင္းေနခဲ႔တယ္ေလ…။
ည 12:00 ေလာက္ကလည္း Video Call ေခၚwishျပီးျပီ ခုလည္း ထပ္ဆက္ျပန္ျပီ။
ဘာမဟုတ္ဘူး အျမဲတမ္းပထမျဖစ္ခ်င္တဲ႔ အက်င့္အတိုင္း သူမ်ားကို အက်ပ္ကိုင္ျပီး သူေပးတဲ႕ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အရင္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာရင္း …ဟြန္႕…တစ္ကယ္တမ္းက် မသိခက္မယ္ ဟိုတစ္ခါ သူ႕အေစာၾကီးႏိႈးထားလို႔ လက္စားျပန္ေခ်တာမ်ား။
………………………………………………………………
"Happy Birthday Chanyeollie"
က်ေနာ့္ေမြးေန႔ကို ေမြးေန႔ဂုဏ္ျပဳစကား ေျပာေပးလာသည့္ Appaေၾကာင့္ မနက္ခင္းေလးက လွပသက္ဝင္သြားခဲ႔သည္။
"Gomawor Appa "
"ဘာလိုလိုနဲ႔ သားေလး ေတာင္ အရြယ္ေရာက္လာျပီပဲ"
Ommaကက်ေနာ့္ကို ၾကည့္ျပီး ခ်စ္မဝေသးတဲ႔ ပံုစံနဲ႕ ေျပာလာေတာ့ ရွက္ျပီးရယ္လိုက္ရင္း Kaiေျပာသည့္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို တစ္ခ်က္သတိရသြားကာ
"သားအတြက္ Birthday Present ေရာက္မလာဘူးလား"
Appa က က်ေနာ္ေမးလိုက္တာကို ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္သြားသည့္ပံုစံျဖင့္
"သား Kai ပို႔ေပးတာလား ေရာက္ေနျပီေလသား…အိမ္ေရွ့မွာ သြားၾကည့္လိုက္"
Appa ေျပာျပီးတာနဲ႔ အိမ္ေရွ့ေျပးထြက္လာခဲ႔သည့္။
ဒီေန႔မနက္ခင္းက လက္ေဆာင္ကိုျမင္လိုက္ရခ်ိန္ ျပည့္စံုသြားျပီလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရသည္အထိ
က်ေနာ့္အတြက္ Kai လက္ေဆာင္ေပးတဲ႔ ကားက ထခုန္မိမတတ္ ဝမ္းသာလံုးဆို႕ေစခဲ႕တာေလ။ အတိုင္းမသိ လိုခ်င္ေနမိခဲ႔တဲ႔ အရာတစ္ခုဆိုလည္းဟုတ္သည္။
ဒီကားက အကန္႔အသတ္နဲ႔ထုတ္ထားတာျဖစ္လို႕ ပိုက္ဆံရွိရင္ေတာင္ ဝယ္ခ်င္တိုင္း ဝယ္စီးလို႔မရတဲ႔အရာ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီႏိုင္ငံမွာေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ပဲစီးႏိုင္မွာျဖစ္လို႕ ဘယ္အရာကိုမဆို တစ္ေယာက္ထဲပဲ မူပိုင္ျဖစ္ခ်င္ျပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူခ်င္သလို သူမ်ားနဲ႔ မ်ွေဝခံစားရတာမၾကိဳက္တဲ႕ က်ေနာ့္အတြက္ ဒီကားက အေကာင္းဆံုး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ဆိုတာ ျငင္းမရခဲ႔။
တစ္ခုပဲ…အနီေရာင္ျဖစ္ေနတာ ခက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အနီေရာင္မုန္းမုန္း ခ်စ္ရတဲ့သူေတြကေပးရင္ေတာ့ တစ္ကယ္ သေဘာက်ပါသည္။
Kai Ah…ငါ ဒီကားကို တစ္ကယ္ သေဘာက်တာပါကြာ လက္ေဆာင္အတြက္ ေက်းဇူးပါ သူငယ္ခ်င္း
အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ Appaနဲ႔ Ommaဆီက ေနာက္ထပ္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္တစ္ခုက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီးသား
"သားရဲ႕ ကားအသစ္ေလးနဲ႔ Appaႏွင့္Ommaတို႔ေပးမဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို သြားၾကည့္ရေအာင္" ဆိုလိုက္တာေၾကာင့္ ကားကို Appaလမ္းညႊန္တဲ႕ အတိုင္းေမာင္းလာကာ ပန္းျခံတစ္ခုေရွ့ အေရာက္ လမ္းျပမႈက အဆံုးသတ္သြားသည္။
"သား ပန္းျခံထဲကို ေမာင္းေလ"
ပန္းျခံထဲကို ေမာင္းလာခဲ႔ေတာ့လည္း ျမင္ျမင္သမ်ွတိုင္းဟာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္အတ္ိပါလား။
ပန္းေပါင္းစံုစိုက္ပ်ိဳးထားျပီး ရွားပါးတဲ႕ ပန္းမ်ိဳးေတြထိပါ ရွာေဖြ စိုက္ပ်ိဳးထားပံုရသည့္ ထိုပန္းျခံက တစ္ျခားပန္းျခံေတြထက္လည္း ႏွစ္ဆေလာက္ က်ယ္ဝန္းပါေသးသည္။
"ဒါ သားကို ေပးမဲ႔လက္ေဆာင္လား"
"ဒါေပါ့ သားအတြက္ သီးသန္႔လုပ္ေပးတာ … သားက သူမ်ားနဲ႔ အတူတူ မခံစားခ်င္ဘူးမလား"
"တစ္ျခားပန္းျခံေတြက လူတိုင္းဝင္ထြက္လို႔ရတယ္ …ဒါကေတာ့ သားအတြက္ပဲ…သားပဲပိုင္တယ္ သားခြင့္ျပဳခ်က္မရရင္ ဘယ္သူမွ လာခြင့္မရွိ"
Omma ႏွင့္ Appa က အျပံဳးပန္းေတြ ေဝဆာေနတဲ႔ မ်က္ႏွာႏွင့္ ျပိဳင္တူေျဖေပးလာၾကသည္။
"Kai ျပန္လာရင္ ဒီပန္းျခံကို ေခၚျပျပီးၾကြားရမယ္ သူသားကို မနာလိုေနေတာ့မွာပဲ"
ေျပာလိုက္ေတာ့ Appaက အံ႔ၾသစြာ ၾကည့္လိုက္ရင္း
"Wow…Appa သားက Kai ကို ဒီပန္းျခံထဲ ဝင္ခြင့္ျပဳတယ္ေပါ့"
"သားခ်စ္တဲ႔သူေတြပဲ ခြင့္ျပဳတာပါ …Appaရယ္ Ommaရယ္ Kaiရယ္ဒါပဲ… ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒီပန္းပင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးမဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ ခြင့္ျပဳမွာ"
Ommaက က်ေနာ္ေျပာေနပံုေလးကို သေဘာက်စြာ ျပံဳးၾကည့္လိုက္ရင္း
"ဟုတ္ပါျပီ … ဒါနဲ႔ ဒီပန္းျခံနာမည္ကို SKY HEAVEN လို႔ ေပးထားတယ္ေနာ္…သားၾကိဳက္ရဲ႕လား"
"နာမည္ေလးက လွလိုက္တာ…Omma ႏွင့္ Appa ကို ဒါေၾကာင့္ အရမ္းခ်စ္တာပဲ "
ေျပာျပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ဖက္ကာ ပါးေတြနမ္းလိုက္သည္။
က်ေနာ့္မိဘေတြက က်ေနာ္တန္ဖိုးအထားရဆံုးျဖစ္သလို က်ေနာ့္အလိုကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဆံုးလူသားေတြပဲ။
က်ေနာ့္ေမြးေန႔မွာပဲ ဘဝမွာတန္ဖိုးအထားရဆံုး ေနာက္ထပ္ လက္ေဆာင္ တစ္ခုထပ္ရလိုက္ပါေသးသည္။
ဒါက ေက်ာင္းဆင္းအျပန္မထင္မွတ္ပဲ သတိထားမိသြားတဲ႔ Coffee Shopေလး တစ္ခု။
အဲဒီဆိုင္ထဲမွာပဲ က်ြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားအတြက္ လက္ေဆာင္တခုရွိေနခဲ႔တာေလ။
Coffee ဆိုင္နာမည္ေလးက FOREST ဆိုသလိုပဲ ဆိုင္ကို ေတာအုပ္ေလးနဲ႔တူေအာင္ ဖန္တီးထားတယ္။ ဆိုင္အတြင္းနံရံေတြေပၚမွာ ေရတံခြန္ေတြ ငွက္ေလးေတြ သစ္ပင္ေလးေတြ ေတာရိုင္းပန္းေလးေတြ ဆြဲထားတာ တစ္ကယ့္ ေတာအုပ္ေလးထဲကို ေရာက္ေနသလိုပဲ ခံစားရေစတယ္ေလ။
"ၾကြပါ ခင္ဗ်ာ"
အသံလာတဲ႔ဘက္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို မ်က္လံုးအဝိုင္းသားနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ႔သည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
အံ႔ၾသသြားတဲ႔ပံုစံက အရမ္းကိုျဖဴစင္လြန္းေနကာ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ႏိုးထျခင္း မရွိခဲ႔ဖူးသည့္ ရင္ခုန္သံတို႕ဟာ ရုတ္ခ်ည္းျမန္ဆန္လာခဲ႔တဲ႔အထိပါပဲ ။
ေနာက္မွ အံ႕ၾသသြားသည့္ ေကာင္ေလးက အသိျပန္ဝင္လာသလိုနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။
လွလိုက္တဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြ သူျပံဳးျပလိုက္တဲ႔အခ်ိန္ လွပစြာပံုေပၚလာသည့္ အသည္းပံု ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွင့္အတူ လိုက္ျပံဳးေနခဲ႔သည့္ မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြ
အရာရာေမ့သြားမိသည္အထိ သတိလက္လြတ္ေငးေမာသြားရတဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ အျပံဳးေတြ
သူ႕ဆီမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ဘာဆိုဘာမွအိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ေလာက္တဲ႔အထိကို နစ္ေမ်ာမိခဲ႔တာပါ ။
အတိအက်ေျပာရမယ္ဆို Park Chanyeol.ဆိုတဲ႕ သံမဏိႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ FOREST ဆိုင္က waiterေလးရဲ႕ အျပံဳးတစ္ပြင့္ ေအာက္မွာ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး အပူေပးခံလိုက္ရသလ္ုိ လွလွပပ အရည္ေပ်ာ္က်သြားခဲ႕ရပါသည္။
"ခုနက ရုတ္တရက္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ မထင္ထားလို႕ အၾကာၾကီး စိုက္ၾကည့္မိတာ ရိုင္းသလိုျဖစ္သြား ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေကာင္ေလးက ခ်က္ခ်င္းပဲ က်ေနာ့္ကို အားနာသလိုနဲ႔ ေတာင္းပန္စကားဆိုလာသည္။
ဒါေပါ့ က်ေနာ္လို နာမည္ၾကီး တစ္ေယာက္ကို ဒီေကာင္ေလး မေမ်ွာ္လင့္ဘဲ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အံ႔ၾသသြားမွာေပါ့။
သူေတာင္းပန္ေနတာကို ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ျပီး ျပံဳးျပလိုက္ကာ လြတ္ေနတဲ႔ဝိုင္းတစ္ခုစီ သြားထိုင္လိုက္ရင္း Strawberry တစ္ခြက္မွာလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ မွတ္လိုက္ကာ အနားကထြက္သြားသည္။
သူေလးထြက္သြားတာနဲ႔ ဆိုင္တာဝန္ခံဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္း မၾကာခင္ ရိုမန္႕ျဖစ္လာမဲ႔ အခ်ိန္ေလးအတြက္ ၾကိဳတင္ ရင္ခုန္မိသည္။
ခဏအၾကာမွာ ေကာင္ေလးက က်ေနာ့္ေရွ့ Strawberry ခြက္ခ်ေပးျပီး ျပန္အလွည့္
"ဒီေန႔ ဆိုင္ကို Kyung Soo ပဲ ပိတ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ အလုပ္သမားေတြလည္း ျပန္သြားၾကျပီ Hyung သြားစရာရွိေသးလို႔ အျပင္သြားလိုက္ဦးမယ္"
ဆိုလိုက္သည့္ ဆိုင္ရဲ႕မန္ေနဂ်ာစကားေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြ ရပ္သြားသည္။
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ျဖစ္သြားရွာသည့္ သူ႔ပံုစံေလးက သိပ္ကို အူယားစရာေကာင္းလြန္းေနသည္။
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာႏွင့္ ဧည့္သည္ေတြ ထျပန္သြားတာ နားမလည္ႏိုင္တဲ႕ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ အထူးအဆန္းလိုက္ၾကည့္ ေနလိုက္တာ
က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုပဲ ခ်စ္လြန္းလို႕ အသဲတယားယား ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"ဘာလို႔ ျပန္သြားၾကတာလဲ ဒီအခ်ိန္က လူစည္ေနၾက အခ်ိန္ေလ"
တိုးတိုးေလး သူရြတ္လိုက္ေတာ့
"ဒီမွာ မျပန္ေသးတဲ႕ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ က်န္ပါေသးတယ္"
"Nae "
သူ႕အေျဖက ခုနကလို တက္ၾကြျခင္းကင္းေနျပီး အားမရွိေတာ့သည့္ အသံ။
Manager ေျပာသြားတာေတာ့ သူ႕နာမည္က Kyung Soo ဆိုလားပဲ
"ဒီေနရာမွာလာထိုင္"
ဆိုျပီး သူ႕လက္ကို က်ေနာ္ဆြဲလိုက္ကာ က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေစလိုက္သည္။
ဘယ္ေလာက္ပဲၾကည့္ၾကည့္ ေရွ့ကေကာင္ေလးကို ၾကည့္မဝ ျဖစ္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ အိမ္ကို ေခၚသြားလို႔လည္းမရ။
က်ေနာ္စိုက္ၾကည့္ေနတာ အေနရခက္လို႔ထင္တယ္ မ်က္ႏွာေလး ေအာက္ငံု႔သြားတယ္ နားေလးေတြဆို နီရဲလို႔။
ဒါေပမဲ႔ အၾကည့္မလႊဲပါဘူး ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ။
သူကလည္းသူပါပဲ အေနရခက္လာျပီး လက္ေတြကို ေဆာ့ေနတာေတာင္ ကေလးေလးအတိုင္းပဲ ဘာလို႔မ်ား ဒီေလာက္အထိ မ်က္ႏွာမလႊဲခ်င္ရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနရတာပါလိမ့္။
"က်ြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတာ ႏွစ္နာရီၾကာသြားပါျပီ ဟိုေလ မေက်နပ္တာမ်ား ရွိလို႔လား ဒါမွမဟုတ္ ေဖ်ာ္ေပးထားတဲ႔ Strawberry က မေကာင္းလို႔လား"
အဲေလာက္ၾကာသြားျပီလား သတိမထားမိလိုက္ဘူး ေငးေကာင္းေနတာနဲ႕။
ေနပါဦး သူက ၾကည့္ေနတာကို တစ္ခ်ိန္လံုး အခ်ိန္မွတ္ေနတာမ်ားလား
" နာရီလိုက္မွတ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..."
"မဟုတ္ပါဘူး...အေနာက္မွာ နာရီရွိေနလို႔ "
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေျပာသလိုပဲ အေနာက္က နံရံမွာ နာရီေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ဒါေပမဲ႔ Park Chanyeolပဲဟာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဆက္ၾကည့္ပစ္လိုက္တာေပါ့။
အျပင္မွာလည္း ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္လာပါျပီ ဒါေပမဲ႔ ဂရုမစိုက္။
က်ေနာ္သိတာ ေရွ့မွာ ေၾကာက္ရြံ႕စြာ ထိုင္ေနတဲ႔ Kyung Soo ဆိုတဲ႔ေကာင္ေလးပဲ။
"အားေတာ့နာပါတယ္ Park Chanyeol shi…ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္ေရာက္ပါျပီ ပံုမွန္ ည 11:00ဆို ဆိုင္ပိတ္ပါတယ္"
သူ႕ဘက္က သတိေပးသလို ေျပာလာေတာ့မွ က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ထိ အငမ္းလြန္ေနလဲဆိုတာ ကိုယ့္ကို သတိထားမိလာသည္။
ဆိုင္ကို ေရာက္ေနတဲ႔ ညေန 4:00 ေလာက္ကေန အခု 11:00 အထိ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ သူ႕ကို ေငးၾကည့္ေနမိလဲေတာ့ မသိေတာ့ဘူး …ဒါကိုေတာင္ အခုထိ ခဏေလးထင္ေနတုန္းပဲ။
"ျပန္ရေတာ့မွာလား ဆက္ေနလို႔မရဘူးလား"
အတြန္႕တက္လိုက္မိေလေတာ့
"Park Chanyeol shi …မေက်နပ္တာရွိရင္ က်ြန္ေတာ့္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါ ေနာက္မျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္ အခုလို က်ြန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ အေနရခက္လို႔ပါ"
"ဟုတ္တယ္ ငါမင္းကို မေက်နပ္ဘူး
ဘာလို႔ မင္းက ငါ့နာမည္သိေနျပီး ငါက မင္းနာမည္မသိရတာလဲ"
သူ႕ပံုစံေလး အသည္းယားလို႕ တမင္စလိုက္ေတာ့ သူက တစ္ကယ္ထင္လာျပီး မ်က္လံုးျပဴးလာကာ
" Do Kyung Soo ပါ… Waeyo ? "
က်ေနာ့္ကို ခ်က္ခ်င္း သူ႔နာမည္ ေျပာလိုက္သည္။
"Arr…OK … My DD…Bye see you "
"My DD "
သူက ပါးစပ္ေလး မဟတဟပြင့္လာျပီး မပြင့္တပြင့္ သံေယာင္လိုက္ရြတ္လိုက္ေသးသည္။
"ဘာလို႔လဲ…မၾကိဳက္ဘူးလား ဒီနာမည္…ေခၚလို႔ မရဘူးလား"
"ရပါတယ္ Chanyeol ၾကိဳက္သလိုေခၚပါ … "
"ကိုယ္ကေတာ့ Chanyeolလို႔ ေခၚတာ မၾကိဳက္ဘူး… ေနာက္တစ္ခါေတြ႔ရင္ ကိုယ့္ကို Yeollie လို႔ပဲ ေခၚေနာ္…
ဒါဆို ျပန္ေတာ့မယ္"
တားမလားလို႔ ေျပာမိပါတယ္ ျပန္ရလိုက္တာ "Nae"တဲ႔
က်ေနာ္ကသာ မျပန္ခ်င္ျဖစ္ေနတာ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဘယ္အခ်ိန္တည္းက ျပန္ေစခ်င္ေနခဲ႔လဲမသိ။
…………………………………………………………………
အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ Ommaတို႔က Birthday Cakeနဲ႕ အသင့္ေစာင့္ေနခဲ႔တယ္ ေမြးေန႔ရက္ျဖစ္ေနလို႕လားမသိ ေနာက္က်တယ္ေတာ့ မေျပာ။
Birthday Cakeလွီးေတာ့လည္း DDေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚလာလို႔ မခြဲပဲ အၾကာၾကီး Cakeကို ၾကည့္ျပီးျပံဳးေနလိုက္တာ Appaက လက္တို႕သတိေပးမွ အသိဝင္လာျပီး မ်က္စိမွိတ္ခြဲလိုက္ရသည္။
က်ေနာ္ ရူးသြားျပီထင္တယ္ ဒီည အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာေနျပီ သူက က်ေနာ့္ႏွလံုးသားေလးကို ခဏေလးနဲ႔ သိမ္းပိုက္သြားႏိုင္တဲ႔ ေမွာ္ဆရာေလးပဲ။
ကိုယ့္အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္မွ အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ရင္း Kaiဆီ ဖုန္းဆက္ရင္ဖြင့္လိုက္ရမွ အနည္းငယ္ေနသာထိုင္သာ ရွိလာသည္။
Kaiကေတာ့ ထင္ေနမွာပဲ က်ေနာ္ရူးသြားခဲ႔ျပီလို႔။
တစ္ကယ္လည္း Do Kyung Sooဆိုတဲ႕ေကာင္ေလး ေၾကာင့္ အခ်စ္ရူးျဖစ္ေနျပီ ထင္ပါတယ္။
.....................................................................
Chanyeol ရာ … အဲေလာက္ထိပဲ ခ်စ္ခဲ႔လား။
ေနာက္စာမ်က္ႏွာေတြ ဆက္မဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရင္တစ္ခုလံုးဟာ စုတ္ျပတ္သတ္ေနခဲ႔လ်က္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခု Do Kyung Soo ဆိုတဲ႔သူ႕ရဲ႕ဆိုင္ကို က်ေနာ္ သိေနျပီပဲ… မၾကာခင္ Chanyeolအတြက္ စတင္လႈပ္ရွားေတာ့မွာပါ။
Chanyeol ခံစားခဲ႔ရတဲ႔ အတိုင္း သူျပန္ခံစားရေအာင္လုပ္မွာ ႏွစ္လအတြင္း သူက Chanyeolကို က်ေနာ့္ေဘးက ဆြဲထုတ္သြားခဲ႔သလိုမ်ိဳး က်ေနာ္ကလည္း ႏွစ္လအတြင္း သူ႔ကို Chanyeolဆီ အေရာက္ျပန္ပို႔ေပးမွာ။
~~~~~~~~~~T B C~~~~~~~~~